Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά πραγματικά δεν το περίμενα να χαζέψουμε με το δεύτερο μωράκι μας! Αρχίσαμε όμως, και νομίζω πως τώρα δεν υπάρχει γυρισμός… Ακόμα και ο Γιώργος τρέφει τόσο τρυφερά συναισθήματα για την μικρή του αδερφή, την χαιδεύει απαλά στο κεφαλάκι, της χαιδεύει με το δάχτυλο το μαγουλάκι, κοιτάει τα μικρά της χεράκια και ποδαράκια, της μιλάει και της λέει να μην κλαίει όταν αρχίσει να γκρινιάζει (μέχρι να προλάβω να πάω να την πιάσω)!
Η Ναταλία από την άλλη, μας χαριζει χαμόγελα. Τι γλυκά χαμόγελα!!! Απίστευτα! Από αυτά που κλείνουν και τα ματάκια! Τόσο πλατιά και λαμπερά ! Αυθόρμητα γελάμε κι εμείς μαζί μαζί της. Τόση χαρά από ένα χαμόγελο; Τι θα γινει όταν αρχίσει τα γέλια;
Στηρίζει το κεφαλάκι της και μας κοιτάει καλά καλά. Βέβαια, όταν ο Γιώργος είναι δίπλα της, δεν έχει μάτια για άλλους. Μόνο γι αυτόν! Της φαίνεται τόσο σπέσιαλ! Μα πώς καταλαβαίνει οτι είναι κι αυτός παιδι και πως θα γίνουν καλοί φίλοι σε πολύ λίγο καιρό;
Μας μιλάει κιόλας. Έχει ξετρελαθεί στα «αγκού», και τα «Ααααααα!», κοιτάει τα ζωάκια και τα πράγματα που της έχω δέσει στο λίκνο της. Βέβαια, δε μένει και πολύ ξαπλωμένη. Προτιμά (όπως και ο Γιώργος άλλωστε) τις αγκαλιές της μαμάς και του μπαμπά της και τις βόλτες γύρω στο σπίτι! Τα παιδιά μου έχουν ασπαστεί από την πρώτη μέρα της ζωής τους το attachment parenting. Εγώ απλά αναρωτιέμαι που και αν υπάρχουν όντως παιδιά που ξαπλώνουν με τις ώρες και κοιτάζουν το ταβάνι. Από την άλλη, σκεφτόμουν πως αν η Ναταλία μας έβγαινε τέτοιο παιδί, θα την άφηνα ξάπλα γιατί θα «βόλευε» και θα ένιωθα τύψεις μετά που δεν την έχω αρκετά μέσα στο σλίνγκ να μαθαίνει τον κόσμο μας…
Η Ναταλία μας, μας κοιτά με τα γαλάζια της ματάκια, είναι μια γλύκα, έχουμε ξετρελαθεί μαζί της, είναι μια μικρη και ζουζουνίστικη προσωπικότητα και προβλέπεται να πάθουμε όλοι μας την πλάκα μας μαζί της. Πόσο τυχεροί μπορεί να είμαστε; Είχαμε ένα καταπληκτικό παιδί και ο Θεός μας χάρισε άλλο ένα και ξαφνικά έγινα χαζομαμά… εις διπλουν! Τι ευτυχία 🙂
Το Blog μιας Μαμας 
Συγχαρητήρια και πάλι! Άκου το, αν θες, κι από μια μέλλουσα τρίτεκνη μαμά: σε κάθε μωρό το ίδιο νιώθεις, την ίδια συγκίνηση, την ίδια ευτυχία, την ίδια αγάπη! Να είστε όλοι καλά, εύχομαι να το ευχαριστιέστε πολύ! (Το ότι τη φοράτε τη μικρή θα κάνει και τη δική σας και τη δική της ζωή πιο εύκολη! Καλή συνέχεια!)
Ως τριτεκνη μαμα εχω να καταθεσω πως ειναι
παραπανω απο ευτυχια αυτο που ζουμε!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Η αγαπη που δειχνουν τα αγορια μου στη ζουζου
δεν περιγραφεται με λογια.Κι αυτη τρελλαινεται μολις τα βλεπει.Με λιγα λογια οτι περιγραφει η Λυδια μας αντιπροσωπευει απολυτα!!!Λυδια ενα θα σου πω΄
ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ!!!!
Sstamoul, εισαι εγκυος στο τριτο; Δεν το ειχα παρει χαμπαρι!!! Συγχαρητηρια και με το καλο!!! Σε ποιον μηνα εισαι; Ποση διαφορα θα εχει με την μικρη; Ο μεγαλος παει πια νηπιο, σωστα; Μπραβο, μπραβο!!!
Veroniki, τι ωραια που τα λες 🙂
Μπράβο, Λυδία! Και στη μικρή και στο Γιώργο και σε σένα. Αυτά είναι τα μόνα σημαντικά πράγματα στη ζωή τελικά… Em
Ευχαριστω Em 🙂 Τι αλλο να αξιζει, ε;
Λυδιάκι με συγκίνησες!!!!! Είδες τι απέραντη αγάπη μπορούμε να νιώσουμε/??
Απόλαυσε την αγκαλίτσα της μπουμπούκας γιατί βλέπεις τι γρήγορα που μεγαλώνουν 🙂
Φιλεναδα, τωρα αρχιζω να βλεπω αυτα που μου ελεγες! Ευτυχως η αγαπη δεν τελειωνει! Οση θες μπορεις να νιωθεις και παντα εχει κι αλλη αν θες να βουτηξεις το δαχτυλο μεσα στο βαζακι της και να ευχαριστηθεις γλυκα 😉
αχ ρε ζουζούνες με κάνατε και ζήλεψα! άντε, πότε θα ρθεί και το δικό μας το δεύτερο;;; βαρέθηκα να περιμένω τον πελαργό!!!
φιλάκια!
Λενα αν το θες, θα ερθει ο πελαργος! Εμενα στον Γιωργο ηρθε αμεσως, στη Ναταλια πηρε χρονο και βαλε! Το καθε πραγμα στον καιρο του… Τωρα που ηρθε, νομιζω πως ειναι η κακυτερη περιοδος 😉
Μπραβο σου!ευχησου μου να με αξιωσει κι εμενα ο Θεος να κρατησω ενα 2ο παιδακι στην αγκαλια μου η μαλλον να κραταω συνεχεια.Η μεγαλη μου,το Μαρινακι μου 16 μηνων τωρα δεν εχει εντελως αποκολληθει αλλα οσο να ναι εχει κ αλλες ασχολιες.Λατρευω να βλεπω μανουλες τοσο δεμενες με τα παιδακια τους.
Θα αποκολληθει και η μικρη σου Ασπα. Ακομα νωρις ειναι και θελει τη μαμα της… Σου ευχομαι ενα δευτερο μωρακι οποτε το θελησεις. Ευχαριστησου το πρωτο τωρα για την ωρα… Παντως αρχιζω να καταλαβαινω αυτο που μου ελεγαν ολες οι δευτερομαμαδες. Οτι το ενα μονο παιδι, ειναι χλιδηηηη! Με δυο καταλαβαινεις τι εστι παιδια! Χαχα 🙂
ΑΧ ΛΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΘΑ ΝΙΩΣΩ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΝΙΩΣΩ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ! ΘΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ? ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΧΩ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ? ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΤΩΡΑ ΖΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΟΥ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙΑ! ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΕΣΑΣ!
Αντωνια, θυμασαι που ρωτουσα κι εγω τα ιδια και δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα αγαπαω και το δευτερο παιδι μου; Κοιτα, ακομα δεν μπορω να πω οτι την αγαπαω οσο τον Γιωργο, ουτε τον Γιωργο τον αγαπουσα τοσο οσο τωρα απο την αρχη. Σε κερδιζουν με την μερα. Ειναι κατι μαγουλουμπικα μπογαλακια με πελωρια κεφαλια που αρχιζουν και τους πεφτουν τα μαλλια, τρωνε και κανουν κακα ολη μερα, ξυπνανε το βραδυ για να φανε, θελουν αγκαλιτσες και χερακια, κι ομως χαμογελανε και σε κερδιζουν μερα με την μερα! Οταν ερθει η ωρα θα το δεις κι εσυ! Σιγουρα πραγματα 😉
Δεν μοιραζεις την αγαπη σου σε δυο παιδακια, απλα εχεις πολλη να δωσεις! Απο αποθεματα αγαπης εμεις οι μαμαδες, ουυυυυυυ! 🙂
ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ που περιέγραψες είναι τα μωράκια μας…Από τη στιγμή που ήρθε στη ζωή μας ο γιός μου, έχω γίνει άλλος άνθρωπος! Σα ν’ άνοιξε μαγικά ένα σακουλάκι γεμάτο υπομονή και και απεριόριστη αγάπη (ένα πράγμα «κάνε με ό,τι θες, γιάυτό είμαι εδώ: για σένα» -αν με καταλαβαίνεις…)
Όσο για σένα Λυδία, είσαι μια τεράστια σταγόνα αισιοδοξίας στο διαδίκτυο!
Αχ, Θυμάμαι Λυδία και τις δικές σου ανησυχιες για αυτό και σε ρώτησα γιατί πλέον το ζεις και φαντάσου ότι είσαι ακόμα στην αρχή! Μακάρι να μ αξιωσει ο Θεούλης να το ζήσω κι εγω και να σου πω, πως θα νιώθω! Η αλήθεια είναι σ αυτό που είπες, κάθε μέρα σε κερδίζουν και κάθε μέρα νιώθεις να τα αγαπάς παραπάνω! Δεν είναι φοβερό? Εγώ εχω πάθει την πλάκα μου μαζί της , τόσο που τελευταία σκέφτομαι συνέχεια μην τυχόν και μου πάθει κάτι! Ανησυχίες!
Που να δεις εμένα όταν είχα γεννήσει τον Βαγγέλη, δεν κοιμόμουν το βράδυ, γιατί φοβόμουν μην μπει κάποιος στο σπίτι και μου τον πάρει! Ακου τρέλα! Να έχω ένα νεογέννητο που κοιμόταν ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ και να μην κοιμάμαι, έτσι, από μόνη μου!!!!!! . Μετά, με την Αθηνά εγώ ήθελα να κοιμηθώ αλλά εκείνη είχε διαφορετική άποψη. Ακόμα ξυπνάει, έρχεται στο κρεβάτι μας και μου λέει: Μανούλα, κάνε πιο πέρα, δεν χωράω!!!! Τρια χρόνια σχεδόν δεν έχω κοιμηθεί ολόκληρη νύχτα, αλλά όταν έρχεται και κουρνιάζει στον λαιμό μου …. δεν μπορώ να της αντισταθώ!
Na simpliroso kai ego tin empiria mou otan imoun egkios stin deuteri kori mou etsi eniotha «tha to agapao kai auto to idio» koritsia einai magiko kathe paidi exei apo tin mana aperioristi agapi kai ftani i stigni pou den mporeis na ta ksexoriseis!!!!H megali einai tora 3,5 h mikri 1.5 i kathe mia me tin dikia tis prosopikotita kai pistepste me telios diaforetikes!!!!
Prin ligo entometaksi etoimaza tin megali gia sxoleio pao na tin ntiso kai mou leei ase manoula mporo moni mou………megalonoun ax bax!!……………..
Εγώ, δεν είχα αυτόν τον προβληματισμό, αν θα αγαπάω και το δεύτερο το ίδιο, αλλά τώρα που ο Βαγγέλης είναι 6 και η Αθηνά 3, προβληματίζομαι αν είμαι δίκαιη η συμπεριφορά μου απέναντί τους, ο χρόνος που μοιράζομαι μαζί τους ακόμα και το ποιού το μέρος θα πάρω όταν μαλώνουν και … ψάχνουν σε μένα να βρουν το δίκιο τους………. Αυτό είναι πολύ δύσκολο!
Εχω κι εγω εντονες φοβιες με την κορη μου.Ειχα και με τα αγορια μου βεβαια αλλα οχι τοσο πολυ.Τωρα σκεφτομαι ΟΛΗ την ωρα μη μου παθει τιποτα.Τι εχω παθει?Θα τρελλαθω στο τελος!Κι αυτο που λεει η Μαρια,να μη μου κλεψουν την ωρα που κοιμαται.Γι`αυτο κοιμομαστε το βραδυ μονο αγκαλια. Με βολευει και με το θηλασμο,γιατι ακομα ξυπναει σχεδον καθε 2 ωρες.Οσο για την αγαπη… Οταν ημουν εγκυος στο δευτερο ειχα τυψεις οτι προδιδω το μονακριβο μου λατρεμενο αγορακι.Τελικα πιο πολυ αδυναμια ειχα μετα στο μικρο.Η αγαπη της μανας ειναι απεραντη και ανεξαντλητη!!!Και τωρα ηρθε στον κοσμο η ΚΟΡΗ ΜΟΥ.Θεε μου ακομα δεν το πιστευω!τι πλασματακι ειναι αυτο!!!Λιωνουμε η μια για την αλλη!Και καπου υπαρχουν και τα αγορια μου.το λεω και αναστεναζω.Πως να τα ισσοροπισω ολα?Προσπαθω αλλα…Με αγαπη,Μαιρη Παναγιωταρα.
Ευαγγελια, νομιζω οτι οταν κανει παιδι μια γυναικα, συνειδητοποιει ποοοοοση υπομονη μπορει να εχει, ποσα πραγματα μπορει να κανει ταυτοχρονα και ποσο μπορει να αγαπαει ενα πλασμα, μετα δυο και οσα τελος παντων αποκαλει παιδια της!!! Απιστευτο ειναι 🙂
Εγω να μου κλεψει κανεις τα παιδια απο το σπιτι δεν το εχω σκεφτει ποτε. Πολλες φορες το βραδυ, καθομαι και τα βλεπω να κοιμουνται και νιωθω τοσο μεγαλη ευγνωμοσυνη στο Θεο που εχω δυο υγειη παιδια. Αμεσως με πιανει φοβος γιατι λεω οτι απο τη μηα στιγμη στην αλλη μπορει αυτο να αλλαξει και αμεσως παρακαλαω τον Θεο να τα εχει καλα κι εμας μαζι για να τα μεγαλωσουμε!!! Καπου ειχα διαβασει οτι απο τη στιγμη του θετικου τεστ ξεκινανε οι ανησυχιες και οι αγωνιες (μαζι με την ευτυχια βεβαια) και νομιζω πως ειναι απολυτως σωστο!!!
Veroniki τοσος ερωτας με την κορη σου ε; Εμενα αν και ειμαι ξετρελαμενη με τη Ναταλια μου, δεν μπορω να πω οτι με εχει κανει να χασω τα μυαλα μου… Ο Γιωργος ειναι ακομη ο αγαπημενος μου! Σε λιγο καιρο βεβαια ξερω οτι θα ειναι και τα δυο στο ιδιο «επιπεδο»…
Ειπα και στον Γιωργο οταν νιωθει οτι θα ηθελε να του αφιερωσω λιγο χρονο ενω ειμαι με την μπουμπουκα μας, αντι να κανει καποια αταξια ή να μιλαει πχ δυνατα, ή να κανει χαζομαρες, να μου λεει ξεκαθαρα οτι θελει να του δωσω λιγη σημασια. Αχ βρε κοριτσια μου το εχει πει ο ζουζουνακος δυο φορες μεχρι στιγμης. Και δε θελει πολλα, λιγα χαδια, φιλακια, να του πω μια ιστορια, να του πω ποσο καλο παιδι ειναι… Με κανει λιωμαααααα!!! 🙂
Λυδια τρελος ερωτας με την κορη μου,οπως το λες.Και γω στα παιδια το εχω πει αυτο για την αναγκη τους απο προσοχη,απλα να να ερχονται οποτε το νοιωθουν και να κανουμε αγκαλιτσα αντι να κανουν χαζομαρες για να μου τραβιξουν την προσοχη.Ακομα και πριν γεννησω.Οσο γι`αυτο που ειπε η Μαρια οτι τσακωνονται και δεν ξερει ποιανου μερος να παρει…Ξερω οτι τα παιδια μας δοκιμαζουν μ`αυτον τον τροπο,να δουν ποιον αγαπαμε πιο πολυ.Οποτε πρεπει να τους λεμε να τα βρισκουν μονα τους,εκτος αν συντρεχει σοβαρος λογος να επεμβουμε.
Ναι αυτό το είχα διαβάσει κι εγώ σε ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Οτι όσο δίκαιη και να προσπαθήσεις να είσαι, ένα παιδί σίγουρα θα νιώσει αδικημένο και έτσι ξεκινάνε οι ζήλειες. Καλό είναι λέει, να τα αφήσεις να μαλώσουν και να επέμβεις μόνο αν δεις οτι υπάρχει κάποιος κίνδυνος ή για να ρωτήσεις αν χρειάζονται βοήθεια με κάτι. Το να μαλώσουν τα αδέρφια δεν είναι κακό. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, και με το να μαλώνουν, μαθαίνουν να διεκδικούν, να ξαναφτιάχνουν μετά την σχέση τους και να γνωρίζουν οτι το να λες αυτό που σε πειράζει, είναι καλό και οτι στις σχεσεις υπαρχουν και καβγάδες, αλλά και αγάπη. Οτι μια σχέση δεν παύει ή κινδυνεύει από έναν καβγα τέλος πάντων 😉
Έλεγε οτι πρέπει λοιπόν να τα αφήνουμε να κανονίζουν μόνα τους και στην αρχή μέχρι να το συνηθίσουν, να τα βοηθάμε με το να τους κάνουμε ερωτήσεις του στιλ, γιατί θύμωσες εσύ, γιατί θες τόσο πολύ να παίξεις τώρα με αυτό, τι πιστεύεις οτι είναι πιο δίκαιο να γίνει… Χωρίς να επεμβαίνουμε στις απαντήσεις. Πάντως σίγουρα να μην πάρουμε θέση. Βέβαια αν βλέπεις πάντα το ένα παιδί να μένει αδικημένο επειδή είναι μικρότερο ή δεν έχει καλή επιχειρηματολογία, τι κάνεις; Ουφ, δεν έχω ιδέα. Φαντάζομαι οτι με συζήτηση;
Εγώ, μέχρι πριν γεννήσω, έπεφτα για ύπνο σαν τούβλο! Κοιμόμουν και δεν άκουγα τίποτα. Ούτε τηλέφωνα, ούτε ….. κανόνια. Από το πρώτο βράδυ που ήρθαμε σπίτι άκουγα μέχρι και την ανάσα τους. Τώρα που έχουν μεγαλώσει καταλαβαίνω πότε αλλάζουν πλευρό! Οσο για τις μαμάδες που έχουν μεγάλο αγόρι και η κορούλα τους είναι ακόμα μωράκι, ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΟΜΑ! Περιμένετε να αρχίσουν τα νάζια και οι τσαχπινιές!!!! Τα κορίτισια γεννιούνται ΘΥΛΗΚΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ. Τα αγόρια είναι πιο γλυκά και πιο κοντά στην μαμά αλλά τα κορίτσια και ειδικά εάν είναι το δεύτερο ή τρίτο παιδί της οικογένειας βγάζουν μια απίστευτη ανεξαρτησία! Η Αθηνά από 18 μηνών μας έλεγε: ΜΟΝΗ ΜΟΥ! (για όλα).
ΜΑρια, κι εγώ το ίδιο! Αναρωτιόμουν πριν γεννήσω ΑΝ θα ξυπνάω και ΑΝ θα ακούω το μωρό όταν κλαίει. ΚΑι βεβαίως το ακούω πριν ξυπνήσει, όταν ακόμα κουνιέται. Βέβαια, τα παιδιά μου είναι στο κρεβάτι μου! Χεχε, αν δεν τα άκουγα, θα σήμαινε μεγάλο πρόβλημα 🙂
Ώστε έτσι τα κορίτσια??? Περιμένω πως και πως να δω τα νάζια της μικρής μας. Πωπω τι έχει να τραβήξει ο αντρας μου 😆
Καλές μου φιλενάδες, δεν ξέρετε πόσο με καθησυχάζετε όταν λέτε πως φοβάστε για τα μικρά σας (ιδίως για τους «παράλογους» φόβους). Κι εγώ εκεί που νιώθω την υπέρτατη ευτυχία και πληρότητα μέσα στην οικογένειά μου, την επόμενη στιγμή έρχεται ο ρημάδης ο φόβος και παρακαλάω το Θεό να μας βοηθά και να μας προστατεύει…Μάλλον και οι φόβοι μέρος της ωρίμανσης είναι, απλά πάντα με μέτρο φαντάζομαι…
Ευαγγελια, αν αφήσεις τις φοβίες να μεγαλώνουν, κάποια στιγμή μπορεί να σε τρελλάνουν! Όταν κάποια στιγμή συνειδητοποίησα απο πόσα πράγματα μπορεί να την «κάνει» ένας άνθρωπος σε μια στιγμή, έπαθα αμόκ! Δεν μπορούσα να έχω τον έλεγχο!!! Και από ένα σκαλοπάτι αν πέσεις και χτυπήσεις μπορείς να δεις τα ραδίκια ανάποδα, και από μια στραβή μπουκιά, από πολλά! Με έπιασε πανικός! Τότε ήταν που πήρα την απόφαση οτι απλά ελπίζουμε να μην συμβεί ποτέ κάτι τόσο άσχημο στη ζωή μας, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα άλλο. Δεν είναι στο χέρι μας. Κάθε τόσο με πιάνει ένας μικροπανικός ή όταν έχει κάποιος άλλος τον Γιώργο, μπορεί ξαφνικά να μου μπεί μια άσχημη ιδέα στο μυαλό μου, αλλά το ελέγχω. Και τώρα είναι ελεγχόμενος ο Γιώργος, αργότερα που θα είναι μόνος του έξω να παίζει, στο σχολείο, μετά θα θέλει να βγαίνει και να γυρνά αργά, κλπ κλπ… Υστερίαααααααααα!!!! Χαχαχαχαχαχα 😆
Όπως ακριβώς τα λες είναι, Λυδία! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Κοριτσια ειναι οπως ακριβως τα λετε…πριν γεννησω το μπεμπη και επειδη εχω τρελη αδυναμια στον αγγελο τον πρωτο μου γιο, ρωταγα τις μαμαδες που ειχαν και δευτερο παιδι και τους ελεγα θα το αγαπαω τοσο πολυ και αυτο? θα φτασει την αγαπη που εχω στον αγγελο τοσο γρηγορα? και μου ελεγαν ολες απο την πρωτη μερα…και οντως εκλαιγα απο συγκινηση πριν καν μπω στο χειρουργειο να γεννησω…ενω στον αγγελο που ηταν το πρωτο ειχα παθει ενα σοκ χωρις ομως κλαμματα! Και 10 παιδια να κανεις πεθαινεις το ιδιο γι αυτα…Τωρα οσο για τις φοβιες Ευαγγελια και Λυδια εγω να δειτε… τρελα με πιανει και τωρα που θα παει σχολειο τι θα κανω? τον προσεχω τοοοσο πολυ κι αν μου τον χτυπανε και αν πεσει και δεν ειμαι εκει? ολο τετοια σκεφτομαι…και καποιος πολυ σωστα μου ειπε απο αυτο που φοβασαι θα την παθεις και εχει δικιο!! Μπορουμε να προσευχομαστε καθε μερα στην βρεφοκρατουσα Παναγια μας?? μας ακουει και ειδικα ολες τις μανουλες…εχω ενε βιβλιο που μιλαει η παναγια και λεει σε μας τις μαμαδες τρομερα λογια…η προσευχη της μανας ειναι τοσο δυνατη που αν πεσει στην φωτια το παιδι δεν θα καει και οσες πιο πολλες προσευχες απο εμας ενωνονται τοσο και πιο δυνατοι γινονται οι κρικοι της αλυσιδας που κρατανε μακρια το κακο απο τα παιδια μας!!!!
Fanoula min anoisixeis gia tipota ola kala tha pane kai ego etsi imoun pou anagkastika 2xronon na tin stilo paidiko alla to paidaki sou tha mathei na autosintirite kai tha pernaei super den tha ton ksekolas apo to paixnidi kai tha eisai mia perifani manoula sta kainourgia tou katorthomata!!! Kala stis sxolikes giortes den sou leo milame gia poli klama!!!! 2,5 xronon sto vartho i Magioula mou na leei poima kala den sou leo tipota poli klama!!!!
Kalispera manoules, me sygkinisan ta omorfa logia gia ta tryferoudia sas.
Eiha akousei mia fora oti ena paidi sto spiti einai eftyhia, alla ena spiti xehilismeno apo haroumes fonoules, gelakia, hamogela… einai o paradeisos 🙂
Mathame gia tin egkymosyni, 10 meres afou hasame tin pethera mou kai to theio afto doro edose elpida kai hroma xana stis aspromavres selides tis zois mas. Xeroume oti o bebis mas,tha ehei akoma enan aggelo na to prosehei.
An mas axiosei o theos gia alla pedakia tha ta agapame to idio, i agapi mas de tha moirazete, tha pollaplasiazete. Alla i sygkinisi pou efere to neo tis protis egkymosynis pistevo pos tha einai pantote ligo megalyteri.
Γεια σας κοριτσια…Εvi διαβασα τι γραφεις και λεω τι μιλαω εγω που τουλαχιστον θα αποχωριστω τον Αγγελο στα 5 ολοκληρο παιδακι ενω εσυ στα 2.5 μια σταλια μικρουλι!!! Εχεις απολυτο δικιο θα το ξεπερασω οταν θα βλεπω την χαρα του που θα πηγαινει στο σχολειο στους φιλους του!!! Και κικα ολοι τελικα το ιδιο λενε για το πρωτο παιδι ειναι λιγο μεγαλυτερη η συγκινηση ισως γιατι το πρωτο παιδι σε κανει γονιο!!!
Αχ αυτοσ ο αποχωρισμος! Οχι οτι δε θελω να τον αφησω, αλλα θα ηθελα να ειμαι απο μια γωνια να δω τι θα κανει και οτι θα ειναι καλα… Λογικα τον Σεπτεμβρη θα ξεκινησει παιδικο, εναλακτικα αν δω οτι τα βγαζω περα, θα περιμενω αλλον ενα χρονο και θα παει απευθειας στο προνηπιο (που απο φετος θα ειναι υποχρεωτικο). Θα δειξει! Ελπιζω να πηρε αυτα που επρεπε απο το σπιτι, και να γνωριζει πως πρεπει να συμπεριφερεται σε διαφορες περιπτωσεις. Οποτε θα κανει και φιλους, θα μαθει να λειτουργει σε μια ομαδα, στην ταξη, κλπ… Και το εχω ξαναπει αλλωστε. Οι ανησυχιες μας ξεκινουν απο τη στιγμη του θετικου τεστ. Μαζι με την απολυτη ευτυχια, εχουμε και τις ανησυχιες! Και οπως ολες οι μαμαδες εχουμε και τυψεις! Για οτι μας κατεβει στο κεφαλι…
να σου ζήσει και η κορούλα και μπράβομπράβο για τοχρόνο που αφιερώνεις στο blog….μόλις μπήκα μου το πρότεινε μια φίλη….
Ευχαριστώ Ελσα! Καλως ωρισες στο παρεακι μας 🙂
Παράθεμα: Χαζομαμά! | Μαμά...δες Μπαμπά...δες!