Το πλάνο διατροφής που πάνω κάτω ακολούθησα και συμβουλές από φίλες

6ος μήνας

μπανάνα λιωμένη (με το πιρούνι)
μήλο + αχλάδι (στον ατμό για μερικά λεπτά, όχι πολύ ώρα γιατί γίνονται άνοστα, λιωμένα με το πιρούνι)

6.5 – 7ος μήνας

Φρούτα όπως παραπάνω. Αν θες να τα γλυκάνεις μπορείς να βράσεις το μήλο-αχλάδι με σταφίδες ή όποιο άλλο φυσικό γλυκαντικό νομίζεις (μονό έχε υπ’ όψη σου ότι το μέλι είναι σχεδόν κατά 99% το ίδιο με τη ζάχαρη. Το ότι οι παιδίατροι ουσιαστικά απαγορεύουν να δίνουμε μέλι στα μωρά που δεν έκλεισαν ακόμη χρόνο, υποθέτω πως το γνωρίζετε!)

Γλυκοπατάτα (βρασμένη, λιωμένη με το πιρούνι, με λίγο ελαιόλαδο). Η γλυκοπατάτα, πέρα απ’ το ότι είναι πολλαπλά πιο ωφέλιμη απ’ την πατάτα, με έσωσε γιατί γλυκίζει και έτσι του άρεσαν και τα λαχανικά περισσότερο. Επίσης, το καρότο, το κολοκυθάκι και τα μπιζέλια (αρακάς) γλυκίζουν λίγο…

Καρότα (στον ατμό, λιωμένα με το πιρούνι + λίγο ελαιόλαδο)

Χορτόσουπα (πηχτή με πατάτα και καρότο στην αρχή και μετά πρόσθεσα και αλλά λαχανικά, όπως κολοκυθάκι, μπρόκολο, κουνουπίδι, και λίγο ελαιόλαδο). Εσύ αν θέλεις, μπορείς να προσθέσεις σ’ όλα αυτά και λίγο γάλα.

7ος μήνας

όλα τα παραπάνω

Πουρές με πατάτα και λαχανικά, κυρίως μπρόκολο (πρόσθετα και λίγο γάλα + ελάχιστο βούτυρο ή ελαιόλαδο).

Ψωμί (χωρίς την κόρα, το έπαιρνε με το χεράκι και το έτρωγε μόνος του) του έδινα και γωνία γιατί τον βόλευε πιο πολύ.

Aντί για φαρίν λακτέ, να πάρεις από τα βιολογικά αλεύρι βρώμης και σίκαλης, και μια θα του δίνεις από το ένα μια από το άλλο με το γαλατάκι σου ή με χυμό από φρούτα ή νερό.

7.5 μήνας

Όλα τα παραπάνω

1-2 κομματάκια κασέρι (αν θες πέρασέ το στον τρίφτη και πρόσθεσε το στον πουρέ πατάτας και λαχανικών)

Κουάκερ:

γίνεται είτε γλυκό (με λίγες σταφίδες, αλλά μη βάλεις από την αρχή, μήπως τυχόν και το πειράξουν ή χαρουπόμελο από τον 8ο και μετά), είτε αλμυρό (με λίγο βούτυρο, λίγο αλάτι και στο τέλος ίσως λίγο κασέρι τριμμένο). 1 μέρος κουάκερ – 3 νερό (αν θες αντικατάστησέ το 1 μέρος νερό με 1 μέρος γάλα).

Κρέατο-χορτόσουπα (ένα κομμάτι κρέας ή κοτόπουλο στην σούπα των λαχανικών)

Εδώ άρχισα να εισάγω σιγά-σιγά και το σύστημα που μου είπε μια φίλη μου. Έβαζα μέσα στο δικό μας το φαγητό (πες πχ ότι ήταν φασολάδα) μια πατάτα να «μαζέψει» τα αρώματα του φαγητού, μετά την έλιωνα και του την έδινα. Έτσι συνήθισε σιγά σιγά και στα μυρωδικά.

8ος μήνας

Όλα τα παραπάνω

Λαχανικά με ρύζι

Τραχανάς (γλυκός, γιατί ξινός μπορεί να μην του αρέσει!) Εμένα του άρεσε περισσότερο ο ξινός με λίγη τριμμένη ντοματούλα μέσα.

Αυτό το ρύζι είναι μεγάλη κινέζικη εφεύρεση (το λένε con-gee, προφέρεται κόντζι).
Βράζουν 1 μέρος άσπρο ρύζι με 7 μέρη νερό (και λίγο αλάτι) για τρεις ώρες,
σε πολύ χαμηλή φωτιά και με το καπάκι της κατσαρόλας καλά κλεισμένο.
Αν έχεις χύτρα χρειάζεται μόνο 1 ώρα βράσιμο.
Μετά βάζεις από πάνω λαχανικά/κρέας και γίνεται πολύ ωραίο!

Κρέας με λαχανικά και ρύζι

Μακαρονάκι μικρό, βρασμένο μαζί με μπρόκολο, με τριμμένο τυρί και σοταρισμένο με λίγο λάδι ή βούτυρο
Ψωμί με βούτυρο/λάδι

Είχα πάντα μαζί μου για σνακ όταν ήμασταν έξω.

Μπανάνα (την έκοβα μικρά κομματάκια, και μετά πιο μεγάλα και μετά την έτρωγε μονος του)

Φρούτα που είχα βρασμένα από το σπίτι.

Μπισκότα παιδικά (φτιάχνω μόνη μου)

Γιαούρτι κατσικίσιο

Συμβουλή: μην το παρά-αλέθεις το φαγητό γιατί γίνεται άνοστο. Μόλις δεις το
μωρό ότι συνήθισε την αίσθηση του στερεού στο στόμα του, να αφήνεις και μερικά μικρά κομματάκια μαλακού φαγητού (πχ πατάτας βρασμένης) soft lumps, όλο και περισσότερα. Αυτό κάνει το φαγητό περισσότερο ενδιαφέρον, εξασκεί τα σαγονάκια και θα βοηθήσει και στα δοντάκια όταν με το καλό αρχίσουν να έρχονται. Εγώ μόνο το κρέας περνούσα από το multi και αυτό τον πρώτο καιρό μόνο.

Advertisement

Διατροφή μετά τους 5-6 μήνες

Φτάσαμε και στο σημείο να προσθέτουμε και φαγάκι στην διατροφή του Γιώργου, εκτός από το γάλα του. Η καλύτερη ηλικία είναι αφού κλείσει τον 6ο μήνα, αλλά οι περισσότεροι γιατροί ξεκινάνε όταν το μωρό κλείσει τον 5ο μήνα. Έτσι έκανα κι εγώ. Άφησα μια εβδομάδα και ξεκίνησα να του δίνω κρεμούλα. Όχι απαραίτητα καθημερινά, και πιο πολύ για να μαθαίνει την διαδικασία παρά να τραφεί, μιας και λίγες μπουκίτσες μόνο έτρωγε. Εξάλλου, όταν το μωρό θηλάζει, μπορεί να μην φάει στερεά τροφή μέχρι και τους 8 μήνες. Έτσι δεν είχα καθόλου άγχος ούτε για το πόσο θα φάει, ούτε για το πότε θα ξεκινήσει να τρώει όλο του το φαϊ.

Η γιατρός μας, όπως άλλωστε οι περισσότεροι παιδίατροι, ξεκινάνε με κρέμα ρυζάλευρο βανίλια και μετά από καμιά εβδομάδα προσθέτουν και ένα φρούτο αφήνοντας 3-5 μέρες μέχρι να προσθέσουν κάποιο καινούργιο φρουτάκι (λόγω του φόβου για αλλεργίες). Κι όμως, στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού δεν δίνουν ρυζάλευρο εκτός αν υπάρχει πρόβλημα διάρροιας στο μωρό. Ο λόγος; Επειδή το ρυζάλευρο, όπως το ρύζι, τα στουπώνει. Και δεν τους φτάνει το ότι πρέπει να ξεκινήσουν να χωνεύουν κάτι καινούργιο, αυτό τα στουπώνει κιόλας, παρόλη την ωραία και γλυκιά γεύση (μαζί με διάφορα άλλα που διάβαζα και δεν ήξερα τί ήταν), αφού έχει ζάχαρη (κι ας λένε παντού ότι μέχρι το πρώτο τους έτος δεν πρέπει να τρώνε ζάχαρη τα μωρά).

Έτσι αποφάσισα να μη δώσω τίποτα έτοιμο στο μωρό μου. Τίποτα με την ετικέτα του «μωρουδιακού», τίποτα που να περιέχει ό,τιδήποτε δεν ξέρω τί στο καλό είναι. Μια εβδομάδα αργότερα λοιπόν ξεκινήσαμε με μπανανούλα. Μετά προσθέσαμε μήλο, μετά αχλάδι και ένα ένα όλα τα καλοκαιρινά ωραία φρουτάκια (εκτός από τα πιο αλλεργιογόνα, όπως οι φράουλες). Όταν μου κάνει δυσκοιλιότητα, του βάζω ακτινίδιο και το ξεπερνάει.

Μετά από κανέναν μήνα ξεκίνησα και τα λαχανικά, τα οποία δεν του άρεσαν, γιατί σε σχέση με τα φρούτα είναι, πώς να το κάνουμε, κάπως άνοστα (αφού δεν μπορούμε να βάλουμε και αλάτι). Στο δεύτερο θα κάνω αυτό που έκανε η παιδίατρος μια φίλης μου. Ξεκίνησαν με τα λαχανικά και μετά πρόσθεσαν τα φρούτα! Έξυπνο, ε; Το πρόβλημα λύθηκε με την γλυκοπατάτα που γλύκιζε και έτσι του άρεσε περισσότερο.

Γύρω στον 7ο, ξεκίνησα να του δίνω βρώμη που την έβραζα με νερό και έλιωνα μετά στο μούλτι με μισή μπανάνα ή με μια χούφτα μουλιασμένες από πριν σταφίδες, για να το γλυκάνω. Αργότερα που πρόσθεσα και τυριά στην διατροφή του, του το έκανα και αλμυρό, με λίγο δυόσμο και φέτα.

Με το κοτόπουλο, τα λαχανικά του άρεσαν ακόμα περισσότερο. Έβραζα το κοτόπουλο (και αργότερα το μοσχαράκι), άλλες φορές στην κατσαρόλα, άλλες στον ατμομάγειρα. Μέσα στον ζωμό πρόσθετα λαχανικά και ανάλογα, πατάτα, ρύζι, τραχανά, κεχρί (πολύ υγιεινό δημητριακό) ή μακαρονάκι (αστράκι) και γινόταν πολύ νόστιμο. Του έφτιαχνα φαγητό για 2 μέρες κάθε φορά και δεν του έδινα κρέας κάθε μέρα (ούτε και τώρα δηλαδή του δίνω). Δύο μέρες κοτόπουλο, δύο μέρες λαχανικά σκέτα, δύο μοσχαράκι. Μοσχαράκι τελικά του κάνω κάπως πιο σπάνια, ειδικά μετά που έκλεισε χρόνο και ξεκίνησε να τρώει ψαράκι και αυγό. Η ψαρόσουπα του αρέσει πολύ, του σπάω και κριθαρένιο παξιμαδάκι να μουλιάσει μέσα στην σούπα και το τρώει δίχως να το πολυσκεφτεί.

Από τον δέκατο μήνα άρχισα να του δίνω από το δικό μας φαγητό, όταν μαγείρευα πράγματα που μπορεί να φάει καθώς και όταν ήταν φαγητό που μπορούσα να προσθέσω το αλάτι στο τέλος (πχ φακές, μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, κλπ). Σε ψητά φαγητά έβαζα σε λαδόχαρτο καμιά πατατούλα να ψηθεί και να μυρίσει με το υπόλοιπο φαγητό και στα δικά του δεν έβαζα αλάτι ή πιπέρι, αλλά έβαζα ρίγανη, θυμάρι και άλλα μυρωδικά.

Τώρα που έχει περάσει ο χρόνος και του δίνω τις περισσότερες φορές από τα δικά μας φαγητά, προσπαθώ να βάζω όσο γίνεται πιο λίγο αλάτι στο φαγητό μας.

Ξεκινήσαμε να τρώει λιωμένα με πιρούνι από τον 10 μήνα, εκτός του κρέατος που το έβαζα στο μούλτι, κάτι που συνεχίζω να κάνω μιας και δεν έχει ακόμα πολλά δόντια. Μόνο το κοτόπουλο το αφήνω σε μικρές ίνες. Ψωμί του έδινα να μασουλάει και να πιπιλάει από τον 8ο μήνα. Εγώ καθόμουν από δίπλα του βέβαια και όταν έκοβε κανένα μεγάλο κομμάτι, του το έβγαζα από το στόμα.

Για ψωμί, προτιμώ ολικής άλεσης και πλέον φτιάχνω το δικό μου με αρτοπαρασκευαστή τον οποίο έχω βολευτεί πολύ. Το ψωμί βγαίνει πολύ αφράτο και ο Γιώργος το τιμάει κάθε φορά.

Προς το καλοκαίρι θα τον αφήνω με την πάνα και θα αρχίσω να του δίνω το κουτάλι να αρχίσει να τρώει μόνος του, γιατί από τώρα μου ζητάει το κουτάλι όταν τρώει. Μέχρι στιγμής του κόβω απλά κομματάκια από ψωμί και τον αφήνω να παίζει με το κουταλάκι του. Χτες του έδινα σούπα και καθώς κοιτούσα για μια στιγμή την τηλεόραση, αυτός έπιασε το κουταλάκι και άρχισε να ανακατεύει την σούπα. Άλλο που δεν θέλει αυτός, να τον αφήσω να γίνει από πάνω μέχρι κάτω μες την σούπα!

Να κάθεται ή να μην κάθεται?

Από το μαιευτήριο σχεδόν, ο Γιώργος στήριζε σχετικά καλά το κεφαλάκι του. Αυτό μας το είπε και η γιατρός που ήρθε στο σπίτι και τον είδε όταν ήρθαμε πια σπίτι. Δεν ήθελε με τίποτα να τον κρατάμε ξαπλωμένο, αλλά ήθελε να το έχουμε κάθετα και να κοιτάει τριγύρω. Μάλιστα ούτε εμείς ήθελε να καθόμαστε, αλλά έπρεπε να κάνουμε βόλτες μέσα στο σπίτι κι αυτός κοιτούσε όσο μακριά μπορούσε να δει! Όταν κάναμε κίνηση να κάτσουμε, πριν ακουμπήσουμε τα οπίσθια μας σε καρέκλα, έμπηγε τα κλάματα! Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο στον οποίο ζούσαν οι γονείς του τόσον καιρό… Αρκετά νωρίς, τον βάζαμε να κάθεται πάνω μας, αλλά γονείς, πεθερικά και διάφοροι άλλοι, μας έλεγαν πως δεν πρέπει να βάζουμε το μωρό να κάθεται και μόνο ξαπλωτά πρέπει να το έχουμε γιατί μπορεί να πάθει βλάβη στην σπονδυλική του στήλη. Αφού το έψαξα αρκετά, ρώτησα και την παιδίατρο και άλλες μαμάδες που έτυχε να τους πει ο παιδίατρος τους το ίδιο και διάβασα διάφορα άρθρα, είδα ότι τα μωρά δεν έχουν πρόβλημα με την στάση αυτή. Όπως και να το κάνουμε, ορθή θέση δεν μπορεί να έχει η σπονδυλική στήλη, οπότε αναγκαστικά (αφού το μωρό δεν μπορεί να στηριχθεί), δημιουργείται μια καμπύλη στην μέση τους. Επίσης, επειδή η φύση γνωρίζει καλύτερα, αν το μωρό δεν ήταν έτοιμο να κάτσει και το βάζαμε εμείς καθιστό, θα έκλαιγε (όπως έκλαιγε όταν τον βάζαμε ξάπλα). Όταν είναι έτοιμο (σωματικά) να κάτσει, ζητάει να κάτσει, όταν είναι έτοιμο να στηρίξει τα ποδαράκια του (που, όχι, δεν στραβώνουν με αυτόν τον τρόπο), ζητάει να το έχουμε όρθιο για όση ώρα αντέχουν τα μικρά του ποδαράκια. Με το να του στερούμε αυτά που ζητάει, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τα καθυστερούμε σε πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν λίγο πιο νωρίς, και τα οποία μας τα «ζητούσαν» με τον τρόπο τους, να γυμνάσουν τους μυς τους.

Babywearing

Το Baby wearing (να «φοράμε» δηλαδή το μωρό μας), είναι τρόπος μετακίνησης για πολλούς και φιλοσοφία για άλλους. Πρόκειται για μάρσιπους αγκαλιάς ή μαλακούς μάρσιπους.

Οι κλασσικοί μάρσιπποι μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη ή στα ισχία του μωρού αν τοποθετείται εκεί πριν να μπορεί να στηριχθεί μόνο του καθιστό, ενώ οι μαλακοί μάρσιποι αγκαλιάς, προσφέρουν ένα περιβάλλον πολύ πιο άνετο, που μοιάζει με την αγκαλιά της μαμάς του, δεν πέφτει το βάρος στα ισχία και στη σπονδυλική στήλη (τα γόνατα του μωρού βρίσκονται πιο ψιλά από τον ποπό του και δεν κρέμονται ανεξέλεγκτα). Σε έναν μάρσιπο αγκαλιάς (sling, pouch), το μωρό μπορεί άνετα να κοιμηθεί, να το πάρουμε βόλτα, να κάνουμε τις δουλειές μας μέσα στο σπίτι και αυτό να παρακολουθεί, να θηλάζει, να νιώθει την θαλπωρή της αγκαλιάς της μαμάς του.

Τα καλά είναι πολλά. Τα μωρά μέχρι και τον 6ο μήνα της ζωής τους, δεν κακομαθαίνουν, και γι αυτό καλό είναι να τα παίρνουμε αγκαλιά και να μην τα αφήνουμε να κλαίνε, γιατί με το κλάμα τους μόνο μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας, και είναι κάτι πολύ σημαντικό γι αυτά να δίνουμε πάντα σημασία στο κλάμα τους. Μέχρι πρόσφατα, βρίσκονταν σε ένα ζεστό περιβάλλον, με διάφορους όμορφους και καθησυχαστικούς θορύβους, πάντα κάτι τα ακουμπούσε, κάποιος τα κουνούσε, ποτέ δεν ήταν μόνα, ποτέ δεν ένιωθαν κρύο, πόνο, πείνα. Και ξαφνικά βρίσκονται έξω από την κοιλιά της μαμάς τους και όλα αλλάζουν. Τα μωρά χρειάζονται την αγκαλιά και το άγγιγμα της μαμάς τους, όσο περισσότερο γίνεται. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν ότι όποτε το χρειάζονται, κάποιος είναι πάντα εκεί, κάτι που αργότερα τα κάνει να νιώθουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους γονείς τους, αλλά και δημιουργεί αυτόνομα άτομα, όχι εξαρτημένα όπως λανθασμένα, φοβούνται πολλοί.

Όλα αυτά τα στηρίζει και η φιλοσοφία του attachment parenting για την οποία υπάρχουν εξίσου πολλές συνδέσεις (links) στο διαδύκτιο και η οποία ταίριαξε απόλυτα με τις ιδέες που είχα για το μεγάλωμα του μωρού μου. Κοιμήθηκε άπειρες φορές στο pouch που πάντα είχα μαζί μου (πολύ πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλο τρόπο), και θήλαζε πολύ εύκολα δίχως να βλέπει κανείς τίποτα, με την βοήθεια μιας μπλούζας θηλασμού. Δεν τον άφησα ποτέ να κλάψει περισσότερο από όση ώρα χρειάζόταν να πάω να τον πάρω και έχει εξελιχθεί σε ένα μωρό που σπάνια κλαίει (εκτός από τις φορές που πρόκειται να βγάλει δόντι και πονάει).

 

Για την ιστορία του baby wearing, για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες καθώς και να διαβάσετε για αυτόν τον τρόπο μεγαλώματος των παιδιών, σας παραθέτω διάφορες συνδέσεις παρακάτω.

http://www.slingbabies.co.nz/Site/History_2.ashx

www.attachmentparenting.com

www.askdrsears.com

www.babywearing.gr

www.ntanta.gr

www.pantoumazi.gr