Monthly Archives: Μαρτίου 2009

Οι Σημερινοί Παππούδες και Γιαγιάδες

Standard

Πηγή: http://grandparenting.suite101.com/article.cfm/who_are_todays_grandparents

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης

Η σύγχρονη κοινωνία έχει υποστεί πολλές αλλαγές και μεταμορφώσεις και οι ρόλοι και οι σχέσεις των παππούδων μέσα στα πλαίσια της οικογένειας δεν αποτελούν εξαίρεση.

Οι παππούδες θεωρούνταν πάντα σαν τα συνετότερα και μεγαλύτερα σε ηλικία μέλη μιας φυλής. Τους αποδίδονταν μια κάποια ιεροπρέπεια, ήταν δυσπρόσιτοι για τους πολλούς και η αυθεντία που διέθεταν ενέπνεε δέος ακόμη και φόβο.

Η Επιμήκυνση του Χάσματος των Γενεών

Σήμερα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί. Οι σημερινοί παππούδες ξεκινούν από μια ηλικία περίπου 40 ετών και πολύ συχνά φτάνουν στην ηλικία των 70 και 80 ετών. Με τη συνεχή αύξηση του προσδόκιμου μέσου όρου ζωής και την καλή υγεία που απολαμβάνουν οι περισσότεροι, πολλά απ’ τα σημερινά παιδιά έχουν μεγάλες πιθανότητες να γνωρίσουν και τους προπαππούδες τους.

Κατά συνέπεια οι σημερινοί παππούδες είναι πολύ πιθανό να είναι ακόμη εργαζόμενοι και με περιορισμένο ελεύθερο χρόνο. Σίγουρα όμως θα αποτελούν αξιόλογη και αξιοποιήσιμη πηγή για συναισθηματική και οικονομική υποστήριξη και συνεισφορά. Επίσης, όλο και πιο πολλοί θα είναι σε θέση να γνωρίζουν και να χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία για να επικοινωνούν και να διατηρούν επαφή με τους δικούς τους.

Όλα αυτά σημαίνουν και κάτι άλλο σημαντικό, ότι δηλαδή μπορούν να αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο στα εγγόνια τους – χρόνο που δεν ήταν σε θέση να διαθέσουν για τα δικά τους παιδιά. Στη σημερινή εποχή αποδίδεται μεγάλη σημασία στο να μιλάς με τα παιδιά, να τα ακούς και να παίζεις μαζί τους.

Σύγχρονες Αντιλήψεις και Συναντίληψη

Με μέση ηλικία τα 54 χρόνια η πλειοψηφία των σημερινών παππούδων είναι πιο υγιείς και πιο ενεργητικοί και ανοιχτοί σε κάθε είδους συζήτηση πάνω σε σύγχρονα θέματα και διλήμματα. Είναι δε πολύ πιθανό να είναι καλά ενημερωμένοι για τις τελευταίες τάσεις και συζητήσεις που αφορούν τους νέους. Λιγότερο αυστηροί και απόλυτοι οι σημερινοί παππούδες έχουν απαλλαγεί απ’ την παλιά στερεότυπη εικόνα του ηλικωμένου και εύθραυστου-ευπαθή συγγενή.  Πολλοί παππούδες μπορούν να παίξουν το ρόλο του έμπιστου συμβούλου και συντρόφου μάλλον παρά του αυταρχικού ηγέτη της οικογένειας.

Ρόλοι, Καθήκοντα και Σχέσεις

Οι παππούδες εξακολουθούν να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στις περισσότερες κοινωνίες. Και παρόλον ότι στις Δυτικές κοινωνίες οι παππούδες στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ζουν με τις οικογένειες των παιδιών τους (σαν μια ευρύτερη οικογένεια δηλαδή), εντούτοις παίζουν έναν ιδιαίτερο και σπουδαίο ρόλο για τα εγγόνια. Η παρουσία τους είναι ζωτική για τη συνέχιση της οικογενειακής ίστορίας καθώς και για τη χάραξη του μέλλοντος των νεώτερων γενεών.

Καθώς ο ρόλος των γυναικών μεταλλάσσεται και πολλές είτε επιστρέφουν στη δουλειά λίγο μετά που θα φέρουν στον κόσμο κάποιο παιδί είτε περιμένουν για πολύ αργότερα να αρχίσουν οικογένεια, ο κλήρος πέφτει στους παππούδες που καλούνται να παίξουν υποστηρικτικό ρόλο σην όλη υπόθεση των παιδιών. Η υποστήριξη αυτή – συχνά χαλαρή και «ανεπίσημη» – μπορεί να καλύψει όλο το διάστημα απ’ τη νηπιακή ηλικία μέχρι και το τέλος της εφηβείας. Θέματα όπως εμπιστοσύνη και στοργή σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή των παππούδων ως «επιτηρητών» των παιδιών.

Η συνεχιζόμενη αύξηση του αριθμού των διαζυγίων και οι «μικτές» οικογένειες που προκύπτουν σαν αποτέλεσμα, είναι μια απ’ τις πολυπλοκότητες που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι σημερινοί παππούδες καθώς καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και σε παιδιά που δεν είναι βιολογικά δικά τους. Υπάρχουν δηλαδή παιδιά που έχουν 3 ακόμη και 4 «σετ» παππούδων και δέχονται έτσι πολλαπλές επιρροές σε θέματα αρχών και αξιών.

Όμως, δεν είναι όλοι οι παππούδες πρόθυμοι ή έστω ικανοί να παίξουν το ρόλο του «ανεπίσημου» επιτηρητή των παιδιών και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που έχουν κάποιον ασθενή ή ανάπηρο συγγενή. Σίγουρα όμως δεν είναι εύκολο να αρνηθούν κάτι που τα παιδιά τους θεωρούν αυτονόητο και αναμενόμενο.

Το να είναι κανείς σήμερα παππούς/γιαγιά μπορεί κάλιστα να γίνει πηγή  και αφορμή για ατέλειωτες  θετικές εμπειρίες και ευλογίες. Και οι δυό πλευρές – παππούδες και εγγόνια –  θα μπορούσαν να δουν τη ζωή τους να εμπλουτίζεται και τους ορίζοντές τους να διευρύνονται χάρη στις ανακαλύψεις και τις ευκαιρίες για μάθηση που προσφέρει η ιδιαίτερη αυτή σχέση.

Advertisement

Βίντεο : Το τραγούδι ενός μικρού παιδιού

Standard

http://www.youtube.com/watch?v=3qFffq8_gis

Ώρα για γέλιο. Μας χρειάζεται – και πολύ μάλιστα! Η ζωή μαζί με όλα τα επιμέρους επεισόδιά της έχει και την χαρούμενη πλευρά της, ή έστω τη χαρούμενη οπτική γωνία της. Αυτό το βιντεάκι δείχνει πως ακόμα και εκείνα που λογικά θεωρούμε σαν «δυσκολίες-προκλήσεις» στο μεγάλωμα ενός παιδιού πάνω κάτω δυο χρόνων έχουν και τη διασκεδαστική τους οπτική γωνία. Δείτε το και αν διαφωνείτε να μας το πείτε!

Λεπτομέρεια: το βίντεο είναι στην αγγλική. Όμως οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους και λένε πολλά. Χαρείτε το κάνοντας ένα κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο 🙂