Μπλούζες Θηλασμού!

Υπάρχουν πολλές γυναίκες υπέρμαχες του δημόσιου θηλασμού που υποστηρίζουν οτι για να γίνει ο θηλασμός κάτι το συνηθισμένο θα πρέπει ο κόσμος να βλέπει τις μαμάδες να θηλάζουν ΠΑΝΤΟΥ, φάτσα κάρτα! Μακάρι να είχαμε όλες το θάρρος – αν και κάτι τέτοιο δεν έχει να κάνει μόνο με μας. Μπορεί ο άντρας μας να μην αισθάνεται καλά ή ακόμα και όσοι τυχαίνει να βρίσκονται στη συντροφιά μας. Μπορεί κι εμείς να ντρεπόμαστε π.χ. τον άντρα της φίλης μας ή τον πεθερό μας, τον κουνιάδο, είτε τέλος τον απέναντι άγνωστο που μας κοιτάει είτε επικριτικά είτε με βλέμμα τέτοιο που να σε κάνει να νιώθεις λες και σε βλέπει σαν τσόντα!

Όπως και να ‘χει εγώ προσωπικά δεν ένιωθα άνετα να με βλέπουν να θηλάζω το γιο μου, αν και θύμωνα με τον εαυτό μου γι αυτό. Ήθελα όμως να τον θηλάζω όταν είμασταν εκτός σπιτιού και το έκανα με την βοήθεια των μπλουζών θηλασμού και μια ελαφριά πασμίνα ή ένα φουλάρι.

Που τις βρήκα; Στο ίντερνετ και τις αγόρασα με παραγγελεία απο Αμερική. Ήρθαν μια χαρά (δεν υπάρχει πρόβλημα τελωνείου για τέτοια ποσά) και τις κατα-βολεύτικα!

Το στιλ που βολεύτικα περισσότερο απ’ όλα είναι αυτό που περιέχεται στο λινκ που παραθέτω παρακάτω. Το από μέσα είναι σαν μπλουζάκι στράπλες ενώ απ’ έξω έχει ένα ακόμα κομμάτι το οποίο σηκώνεις λίγο, χαμηλώνεις το «στράπλες» από μέσα, βάζεις το μωρό στο στήθος και κατεβάζεις και πάλι το πάνω κομμάτι για να καλύψει το στήθος που φαίνεται μέχρι το στόμα του μωρού.

http://www.milkface.com/detail.aspx?ID=47962

Ένα άλλο στιλ που επίσης με βόλεψε είναι αυτό που θα δείτε στο επόμενο λινκ. Δεν φαίνεται έξτρα ύφασμα οπότε και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει ότι πρόκειται για μπλούζα θηλασμού. Τραβάς στο πλάι το ύφασμα που καλύπτει το στήθος και απο μέσα έχει ένα παρόμοιο το οποίο όμως έχει μια τρύπα. Βάζεις το μωρό να θηλάσει και πάλι τραβάς το πλαϊνό ύφασμα να καλύψει όσο στήθος μπορεί. Μ’ αυτό το στιλ μπλούζας δεν έχεις τόσο καλή κάλυψη στήθους, αλλά με πια πασμίνα πάνω από τον ώμο και πάνω από το κεφάλι του μωρού ώστε να βλέπεις μόνο εσύ το προσωπό του δεν φαίνεται τίποτα.

http://www.motherhood.com/Product.asp?ViewSource=&Product_Id=913950362&category_Name=Basic+Tops&Category_Id=0362&MasterCategory_Id=MC29

Υπάρχουν και κάποιες μπλούζες θηλασμού οι οποίες είναι στην ουσία σαν να φοράς 2 μπλούζες την μία πάνω από την άλλη. Τραβάς την μία πάνω από το στήθος και από κάτω δεν εμφανίζεται η χαλαρή μας κοιλιά αλλά ένα ύφασμα ακριβώς το ίδιο με την εξωτερική μπλούζα που στο ύψος του στήθους έχει τρύπα. Εμένα δεν με βόλεψαν τόσο πολύ γιατί φαίνεται όλη η μια μεριά της μπλούζας ανασηκωμένη πάνω απο το στήθος.

Σαν αυτή για παράδειγμα: http://www.motherwear.com/prod.cfm/cid/12/sid/2699

Γενικά πάντως στην παραπάνω ιστοσελίδα έχει καλές μπλούζες.

Άλλες μπλούζες που όμως δεν με βόλεψαν πολύ γιατί έχω μεγάλο στήθος και την περίοδο του θηλασμού ήταν ακόμα μεγαλύτερο, ήταν κάποιες που λειτουργούν ως εξής: Έχουν εσωτερικό μπουστάκι οπότε δεν χρειάζεται να φοράς σουτιέν. Στο ραντάκι έχουν ένα διακριτικό κλιπάκι σαν αυτά των σουτιέν θηλασμού και ανοίγει το πάνω ύφασμα προς τα κάτω αφήνοντας ένα ίδιο ύφασμα με τρύπα από κάτω. Είναι ιδανικά για κοπέλες με μικρά στήθη ή για εσωτερικό φανελάκι θηλασμού, οπότε σηκώνεις την μπλούζα σου μέχρι πάνω, και από κάτω κάνεις ό,τι χρειάζεται για να ανοίξεις την μπλούζα θηλασμού χωρίς να φαίνεται και πάλι η χαλαρή κοιλιά της εγκυμοσύνης.

Αυτα, μπορείτε να τα βρείτε και εδώ: http://www.milkface.com/detail.aspx?ID=48065

Τα σουτιέν θηλασμού εμένα δεν με βόλεψαν πολύ γιατί έπρεπε να έχω και κλιπάκι να κλείνω και να ανοίγω στην προσπάθεια μου να θηλάσω το μωρό ώστε να μη δει κανένας τίποτα. Βολεύτηκα τα απλά σουτιέν εγκυμοσύνης (δίχως μπανέλα δηλαδή) και απλά έβαζα το χέρι μέσα στην μπλούζα τυφλά, τραβούσα το σουτιέν κάτω από το στήθος και μετά κανόνιζα την μπλούζα άνετα και ωραία. Είναι βέβαια θέμα βολέματος πάντα. Τη μια μπορεί να την βολεύει το ένα, την άλλη για άλλους λόγους να τη βολεύει καλύτερα κάτι άλλο. Εγώ σας λέω την δική μου εμπειρία…

Για να ψάξετε για μπλούζες θηλασμού στο ίντερνετ, δεν έχετε παρά να βάλετε τις λέξεις «nursing top» στο Google και θα σας βγάλει πολλές ιστοσελίδες στις οποίες μπορείτε να βρείτε αυτό που σας βολεύει. Θα σας βολέψουν πολύ αν είστε από αυτές που ναι μεν θέλετε να θηλάζετε το μικρό σας όπου κι αν βρίσκεστε,  ντρέπεστε όμως τα μάτια του κόσμου που δεν καταλαβαίνουν οτι το μόνο που κάνετε είναι να ταϊζετε το μωρό σας εκείνη την ώρα.

Καλά ψώνια! 🙂

Advertisement

Διόρθωση Προβληματικών Συμπεριφορών (Μέρος 6ο)

Πώς να Ξεπλύνουμε τα Παιδικά «βρωμόλογα»

 Μετάφραση:  Χρύσανθος Θεοχάρης

Πηγή:  http://www.askdrsears.com/html/6/T063900.asp

 

Θυμάστε την αντίδρασή σας την πρώτη φορά που ακούσατε το τεσσάρων χρόνων παιδί σας να ξεστομίζει «βρώμικες» ή «πονηρές» λέξεις; Μείνατε άφωνοι με το στόμα ανοιχτό; Σας έπεσε το πηρούνι απ’ το χέρι στο τραπέζι; Κοκκίνησαν τ’ αυτιά σας; Για τα παιδιά αυτής της ηλικίας λέξεις «της τουαλέτας» κινούν την περιέργειά τους τόσο όσο και οι λειτουργίες στις οποίες αναφέρονται. Οι σχετικές λέξεις όμως δεν είναι «βρώμικες» γι’ αυτά παρά μόνον αφού τους το πείτε εσείς. Δηλαδή εσείς είσαστε εκείνοι που τα «πονηρεύετε». Να είσαστε λοιπόν προετοιμασμένοι να ακούσετε πολύχρωμες λέξεις απ’ τα παιδιά σας γύρω στην ηλικία των τεσσάρων.

 

Τα παιδιά «πιάνουν» λέξεις από παντού και στη συνέχεια τις δοκιμάζουν και τα ίδια. Το κατά πόσο θα συνεχίσουν να τις χρησιμοποιούν εξαρτάται απ’ το πόσο συχνά τις ακούν καθώς και απ’ τον αντίκτυπο που έχουν οι λέξεις αυτές στους ακροατές τους. Τα παιδιά δεν έχουν ιδέα για τη σημασία και το περιεχόμενο μερικών τουλάχιστο απ’ αυτές τις λέξεις (π.χ. τις γνωστές λέξεις-βρισιές που αρχίζουν από  «γ»). Κατά συνέπεια οι υπερβολικές αντιδράσεις δεν είναι φρόνιμες. Το στάδιο αυτό θα περάσει. Να και μερικές προτάσεις για τη διαχείριση του θέματος των λέξεων «της τουαλέτας». 

 

Αναζητήστε την πηγή. Ένα πεντάχρονο παιδάκι έπαιζε αθώα και ανέμελα κοντά σε μια παρέα μεγαλύτερων συγγενικών γυναικών. Ξαφνικά ακούστηκε μια λέξη που πάγωσε τη γυναικοπαρέα. Καθώς η καταντροπιασμένη μαμά έτρεξε να κλείσει το στοματάκι που την «ξεστόμισε», βρήκε την ευκαιρία η θεία της να σχολιάσει: «Μιλάει ακριβώς όπως ο μπαμπάς του». Είναι στο χέρι σας να μειώσετε την έκθεση του παιδιού σας στην αισχρολογία: Καθαρίστε το δικό σας λεξιλόγιο, αφουγκραστείτε τα λόγια που βγαίνουν απ’ το στόμα των φίλων του παιδιού σας και επιλέξτε προσεκτικά τα τηλεοπτικά προγράμματα που παρακολουθεί.

 

 Εξηγήστε στο παιδί σας: «Κάποιες λέξεις δεν είναι όμορφο να τις ακούμε. Υπάρχουν τόσες όμορφες λέξεις. Καλύτερα να ακούμε αυτές». Πείτε του πως κάποιες λέξεις πρέπει να τις αποφεύγουμε σε συγκεκριμένα μέρη. «Αν είμαστε στην εκκλησία και θέλεις να κάνεις τα κακά σου, μην το φωνάξεις δυνατά. Έλα και πες το ψιθυριστά στο αυτί της μαμάς. Ή πές ΄τουαλέτα παρακαλώ΄».

 

Προτείνετε εναλλακτικές λέξεις. Αν το παιδί σας αυθόρμητα (σαν αντανακλαστική αντίδραση) χρησιμοποιεί βρωμόλογα όταν είναι νευριασμένο, βοηθήστε το να συνηθίσει να χρησιμοποιεί άλλες κοινωνικά αποδεκτές εκφράσεις που σας είναι γνωστές. Οι λέξεις φέρνουν εκτόνωση, έτσι βρείτε κατάλληλα υποκατάστατα, όπως π.χ. «Χτύπησα το δάχτυλό μου – ωχ ωχ ωχ!», «Άει στο διάκο», «Άει στο καλό», «Αμάν βρε παιδί μου», «Που να πάρει η ευχή» κ.ά.

 

Αγνοήστε το. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται ποιες λέξεις έχουν σοκαριστική δύναμη, έτσι όσο πιο πολύ αντιδρούν όσοι τ’ ακούνε τόσο πιο συχνά και με περισσότερο στόμφο θα επαναλαμβάνονται. Άπαξ και βεβαιωθείτε πως το παιδί αντιλαμβάνεται τους οικογενειακούς κανόνες καθωσπρεπισμού και πως κάποιες λέξεις δεν επιτρέπεται να λέγονται δημόσια, από κει και πέρα μη δίνετε σημασία και αγνοήστε την περιστασιακή παραβίαση των κανόνων. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιήστε γενναιόδωρα τους επαίνους για κάθε προσπάθεια χρησιμοποίησης ηπιότερων εναλλακτικών λέξεων. 

 

Για τα μεγαλύτερα παιδιά καθιερώστε ένα στυλ/επίπεδο αποδεκτού λεξιλογίου για την οιοκογένειά σας – και τηρήστε το πιστά. Και αν ο εφτάχρονος γιός σας ακουστεί να χρησιμοποιεί το γνωστό λεξιλόγιο της ομάδας «γ» βάλτε τον να καθήσει κοντά σας και εξηγήστε του με ακρίβεια τους λόγους που τέτοια γλώσσα είναι ενοχλητική και προσβλητική.

 

(Επόμενη συνέχεια: Όταν το παιδί αντιμιλάει)

Αποθηλάσαμε!!!

Εδώ και πέντε μέρες αποθηλάσαμε τελείως! Ακόμα δεν το έχω πιστέψει και κάθε βράδι αναρρωτιέμαι αν ο Γιώργος θα μου ξαναζητήσει γάλα στην πολυθρόνα της μαμάς (την οποία και αποφεύγω). Κάθε βράδι όμως πάμε στο κρεβάτι μου, ξαπλώνουμε δίπλα δίπλα, ο Γιώργος μου χαϊδεύει την κοιλιά μου και τελικά βάζει πάνω της και το κεφαλάκι του και κοιμάται. Έτσι! Χωρίς κλάματα, χωρίς γάλα μαμάς.

Το είχα στο νου μου οτι γύρω στις 27 Απριλίου (μετά τα γενέθλιά μου) θα ξεκινούσα να τον αποθηλάσω. Του το έλεγα κιόλας κάθε τόσο. «Αγαπούλα μου, σε λίγο καιρό θα σταματήσουμε να πίνουμε γαλατάκι μαμάς και θα είσαι πια ένα μεγάλο αγοράκι. Εντάξει;» Δεν έδειχνε να νοιάζεται και ιδιαίτερα γι αυτά που του έλεγα!

Έχουμε κόψει τον μεσημεριανό θηλασμό εδώ και καιρό. Μας είχε μείνει ο πιο δύσκολος. Ο βραδινός. Τον μεσημεριανό θηλασμό τον κόψαμε σχετικά εύκολα. Του είχα πει αν θέλει να δοκιμάσει να κοιμηθεί σαν μεγάλο παιδάκι δίχως να πιει γάλα και είχε δεχτεί. Τη δεύτερη μέρα ζήτησε γάλα, άλλαξα συζήτηση και πάλι κοιμηθήκαμε στο κρεβάτι μου δίχως γάλα. Την τρίτη μέρα πάλι καθώς πηγαίναμε στο κρεβάτι είπε κάτι για γάλα, αλλά μετά όταν ξαπλώσαμε δεν το (ξανα)ζήτησε. Και έτσι είχαμε αποθηλάσει το μεσημέρι. Το βράδυ τον θήλαζα στην πολυθρόνα στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση και μετά τον έπαιρνα στο κρεβάτι του. Κάπου στα μέσα της νύχτας ξυπνούσε και ερχόταν στο δικό μας όπου και έμενε μέχρι το πρωί.

Πριν μια εβδομάδα περίπου άρπαξα ένα γερό κρυολόγημα. Είχα τέτοιες μα τέτοιες κομμάρες! Και πριν πέντε μέρες ανέβασα πυρετό το βράδυ και την ώρα του θηλασμού του Γιώργου σκεφτόμουν οτι θα ήταν πολύ ωραία ιδέα να πάω να κοιμηθώ κι εγώ μαζί του νωρίς νωρίς (νωρίς, δηλαδή 11 το βράδυ, γιατί εγώ συνήθως κοιμάμαι 2 με 3 το πρωί). Πήγαμε στο κρεβάτι μου και εκεί που πήγα να ανεβάσω την μπλούζα μου για να θηλάσει, αυτός άρχισε να ζητάει την κοιλιά μου!!! Έχει συνδιάσει πια το κρεβάτι με ύπνο δίχως θηλασμό αλλά με χαδάκια στην κοιλιά μου. Έτσι χάλια που ήμουν εγώ σκέφτηκα, «ΟΚ, ας δούμε τί θα γίνει τώρα…» Τον άφησα να χαιδεύει την κοιλιά μου και κοιμήθηκε μια χαρά! Λέω, «πρωταπριλιάτικο αστείο είναι αυτό;» (καθ’ οτι ήταν πράγματι πρωταπριλιά εκείνη την μέρα). Και έτσι, απλά και ανώδυνα, έχουν περάσει πέντε βράδια που ο Γιώργος δεν θηλάζει για να κοιμηθεί, απλά χαιδεύει την κοιλιά της μαμάς του με τα απαλά του χεράκια. Κοιμάται, μετά η μαμά τον παίρνει στο κρεβατάκι του και κάποια στιγμή το πρωί βρίσκεται και πάλι στο δικό μας, μέσα στην αγκαλιά μας…

Έτσι απλά! Δίχως να τον θηλάσω για τελευταία φορά και να του πω όμορφα λογάκια όπως το είχα φανταστεί. Δίχως να συγκινηθώ με τη σκέψη οτι τον θηλάζω για τελευταία φορά μετά από δύο χρόνια και δύο μήνες. Δύο χρόνια και δύο μήνες του έδωσα γάλα από το στήθος μου με όλη την αγάπη μου. Στα δύσκολα, στους πόνους απο τα δοντάκια και στις αρρώστιες τις δικές μου και τις δικές του, ήξερα οτι θα του δώσω αυτό που πάντα δέχεται με ευχαρίστηση. Αυτό που θα τον προστατέψει από το να κολλήσει από μένα, αυτό το γλυκό γαλατάκι με τα τόσα καλά. Δύο χρόνια και δύο μήνες. Μια συνήθεια πολύ γλυκειά που όταν την ξεκινούσα ποτέ δεν φαντάστηκα οτι θα την κρατούσα για τόσο πολύ! Είμαι περήφανη που του έκανα αυτό το δώρο. Είμαι περήφανη που το δέχτηκε τόσο όμορφα και που δέχτηκε τόσο εύκολα να το αφήσει να γίνει μια γλυκειά ανάμνηση. Πήρα πολλά από αυτή μας την διαδρομή. Κάθε βράδυ τα κλειστά του βλέφαρα που κοιτούσα μέσα στην αγκαλιά μου ήταν το ωραιότερο επιστέγασμα της μέρας! Τώρα οι αγκαλιές και τα χαδάκια, το φιλάκι την ώρα που τον βάζω στο κρεβάτι του, θα δηλώνουν με το δικό τους τρόπο ένα επίσης υπέροχο τέλος της μέρας!

Η αγαπούλα  μου μεγάλωσε! Η μαμά του νιώθει μια ελευθερία οτι αν χρειαστεί μπορεί να τον κοιμίσει και κάποιος άλλος. Όλοι έχουν κοιλιές άλλωστε 🙂 Μεγαλωωωνουμεεεεεεε!!! Γίναμε άντρες! χαχα! Ο θηλασμός πήγε για μένα πολύ καλά και ο αποθηλασμός επίσης! Ούτε ένα κλάμα! Είμαι τόσο χαρούμενη! Απλά, χαρούμενα και γεμάτα περηφάνια! Χτες βράδυ μου είπε και ο άντρας μου πόσο περήφανος είναι για μένα για όλη αυτή την πορεία. Είναι τόσο όμορφο να το ακούς απο τον πατέρα του παιδιού σου!

Θυμάμαι μια γυναικολόγο που έλεγε στην μητέρα μου να με ενημερώσει πως πρέπει να κόψω τον θηλασμό (γύρω στον πρώτο χρόνο του Γιώργου) επειδή λέει μετά θα είναι τρομερά δύσκολο να τον κόψω. Και ο άντρας της είναι παιδίατρος, είπε, ήξερε και τα έλεγε! Τί θα του εξηγούσα τότε του Γιώργου; Τί θα καταλάβαινε? Θα έκλαιγε και δεν θα ήξερε γιατί η μαμά δεν του προσφέρει το στήθος της! Τώρα δίχως πολλά πολλά τα καταφέραμε μια χαρά. Και το στήθος αν και κλείσαμε πέντε μέρες άνευ θηλασμού είναι άδειο. Ούτε χαπάκια, ούτε τίποτα! Τι καλύτερο;

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου μια πανέμορφη αρχή στον θηλασμό, μια εξαίσια διαδρομή και ένα υπέροχο τέλος στον θηλασμό σε όσες το επιθυμούν!