39η εβδομάδαααααα!

Και έκλεισα που λέτε την 38η εβδομάδα, μπήκα στην 39η και ο γιατρός πιστεύει ότι δεν θα πάρω κι άλλη! Μάλιστα χτες που είχαμε το ραντεβού μας με βρήκε έτοιμη (με λίγα λόγια ετοιμόγεννη???)! Είπε «εσύ θα γεννήσεις πολύ νωρίτερα»!

Άλλο που δεν ήθελα κορίτσια! Είναι πλέον κουραστική η εγκυμοσύνη σ’ αυτή την εβδομάδα. Μαμάδες είστε οι περισσότερες, κάτι θα θυμάστε (αν κι εγώ πολλά είχα ξεχάσει μου φαίνεται)! Δεν βολεύομαι πουθενά. Καθιστή; Θέλω να ξαπλώσω! Ξαπλωμένη; Θέλω να σηκωθώ! Όρθια; Θέλω να πέσω ξερή (ζαλάδες)! Καούρες, κατακράτηση υγρών (όπερ σημαίνει, πρησμένα δάχτυλα, πόδια, μύτη, χείλη, κ.ο.κ), κούραση, πόνος (μέση, πλάτη, κοιλιά, πόδια, φρονιμίτη αν και άσχετο, εγώ πονάω, να μην το πω; λεκάνη, κλπ), νεύρα και δεν συνεχίζω. Ακόμα κι εμένα δεν μου αρέσει η εικόνα αυτή!

Για τρίτο, ούτε συζήτηση πλέον! Τρελή είμαι; Μόνο μετά από αμνησία ίσως το συζητήσω…

Ετοίμασα και την βαλίτσα μου. Χτες! Ε, είπα ότι μάλλον θα την χρειαστούμε σύντομα. Τα πράγματα είναι ακόμα έξω από την βαλίτσα, αλλά τα έχω μαζεμένα σε μιαν ακρούλα. Καλά είναι!

Το τελευταίο πλυντήριο με πράγματα της μικρής είναι απλωμένο στην απλώστρα, οι μπλούζες θηλασμού θα αναστενάξουν πάλι, τα σλινγκς μου, επίσης! Ωπ! Μόλις θυμήθηκα ότι δεν έχω πλύνει καθόλου καροτσάκι, αλλά δε βαριέσαι… Έχουμε χρόνο μέχρι να την βάλουμε εκεί για βόλτα!

Έκανα και το μποτέ μου, είμαι έτοιμη να με αντικρίσει η μικρή μου! Ελπίζω να της κάνω καλή εντύπωση. Ξέρετε τώρα… Οι γυναίκες κοιτάνε λεπτομέρειες 😆

Περιμένουμε λοιπόν από μέρα σε μέρα και από ώρα σε ώρα και ελπίζουμε να πάνε όλα καλά. Αν μου βγει τελικά ο πολυπόθητος φυσιολογικός τοκετός, θα είμαι μέσα στην τρελή χαρά. Θα το πάρουμε βήμα βήμα με τον γιατρό μου και ότι είναι να γίνει θα γίνει! Πρώτα η υγεία μας και μετά όλα τα άλλα 😉

Έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι πόσο θα μου λείψει η αγκαλιά του γιου μου το βράδυ! Ευτυχώς, τον αφήνουν στο δωμάτιο του μαιευτηρίου και έτσι θα γνωρίσει την μπουμπούκα από τη πρώτη μέρα, θα της δώσει την ροζ κουδουνίστρα που ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη ειδικά για την αδερφή του, θα λάβει το δώρο που διάλεξε ειδικά γι αυτόν, θα την ζήσει και στο μαιευτήριο και τέλος πάντων δεν θα με χάσει και θα τον χάσω για 4 μέρες! Πολύ με έχει ηρεμήσει αυτή η σκέψη. Του εξηγώ και του ξανα-εξηγώ πως θα πρέπει να φύγω για λίγες μέρες και πως δε θα κοιμάμαι εδώ τα βράδια, αλλά θα τον βλέπω εκεί. Με ακούει για λίγο, μετά παίζει και ακούει ταυτόχρονα (τουλάχιστον έτσι νομίζω), μετά λέει άλλ’ αντ’ άλλων. Δεν του αρέσει και πολύ η ιδέα φαίνεται…

Τους πόνους της γέννας – ε, κι αυτούς τους σκέφτομαι λιγάκι να πω την αλήθεια… Ελπίζω να μην κρατήσει αιώνες ο τοκετός…  Θα είναι και ο Μάκης δίπλα μου. Μόνη μου δε θα μπορούσα! Τοκετός είναι βέβαια, θα πονέσω! Αυτό το ξέρω. Επισκληρίδιος, ούτε συζήτηση μετά από καισαρική!

Μετράμε μέρες για να δούμε το νέο προσωπάκι της οικογένειας μας! Μέρες! Τελειώσαμε! Τώρα ξεκινάμε άλλα ταξίδια! Τετραμελής οικογένεια σου λέει! Απίστευτο! Με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα από μακριά πριν 14 χρόνια! Θα κάνουμε αδερφάκι στο πιο τέλειο αγοράκι του κόσμου! Θα έχουμε έναν γιο και μια κόρη! Θα αλλάξει για άλλη μια φορά η ζωή μας! Προς το καλύτερο βέβαιαααααα!!!

Έτοιμη; Πάμεεεεεεεεεεεε!!!! 🙂