Το πήρα απόφαση, το ξεκίνησα και τώρα… ανοίξαμε και σας περιμένουμε!!!
Το ημερολόγιο της πρώτης μου εγκυμοσύνης είναι πλέον οnline και σας περιμένει να το διαβάσετε και να σχολιάζετε με τις απόψεις σας!
Το Τεστ Θετικόν είναι όλη η εμπειρία μου από το θετικό τεστ μέχρι λίγο μετά τηνπρώτη μου γέννα. Μέχρι λίγο μετά που μου απονεμήθηκε ο ομορφότερος και πολυτιμότερος τίτλος που πήρα ποτε. Ο τίτλος της ΜΑΜΑΣ!!!
Χρύσανθος Θεοχάρης
Ένα απ’ τα γνωρίσματα των παιδιών της νηπιακής κυρίως ηλικίας είναι η ευπιστία τους. Ό,τι τους πουν οι γονείς τους ή τα άτομα του περιβάλλοντός τους τα δέχονται ανεπιφύλακτα. Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα απ’ το να πείσεις, να παραπείσεις, να εξαπατήσεις, να παραπλανήσεις ένα μικρό παιδί.
Σκεφτήκατε άραγε γιατί συμβαίνει αυτό; Και γιατί λίγα μόλις χρόνια αργότερα η ευπιστία αυτή μετατρέπεται σε δυσπιστία και αμφισβήτηση; Είναι πολύ απλό, μας λένε οι ειδικοί. Τα παιδιά είναι «προγραμματισμένα» – απ’ τη φύση ή τη Φύση ή από κάποιο Νοήμον Σχέδιο ή κάποια Δύναμη ή Θεό – να είναι γεμάτα από μια άσβεστη δίψα για μάθηση και ταυτόχρονα εύπιστα και με απόλυτη εμπιστοσύνη στα άτομα που τα φροντίζουν και τα οποία για τα παιδιά είναι αυθεντίες. Αν δεν συνέβαινε αυτό και η «μηχανή» της αμφισβήτησης έπαιρνε μπροστά απ’ τη νηπιακή ηλικία, τότε θα φτάναμε στα γεράματα έχοντας μάθει ένα πολύ μικρό μέρος των πραγμάτων που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε και να τα βγάλουμε πέρα στη ζωή. Η τακτική της αμφισβήτησης των πάντων, μας λένε οι ειδικοί, δεν συνιστάται για τα μικρά παιδάκια. Αντίθετα, θα πρέπει να έχουν τα μάτια τους πάντα ανοιχτά, να ρωτούν συνέχεια και να με εμπιστοσύνη και ευπιστία να αφομοιώνουν όλες τις πληροφορίες που είναι ανάγκη να τους δώσουμε. Θα έχουν όλο το χρόνο αργότερα να επεξεργαστούν και να αμφισβητήσουν όλες τις πληροφορίες που εμείς «στοιβάξαμε» μέσα τους. Αυτή η διαδικασία της επεξεργασίας και αμφισβήτησης αρχίζει δειλά δειλά σχετικά πολύ νωρίς, ανάλογα πάντα με το παιδί και ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο του δίνουμε τις πληροφορίες.
Όλα καλά αν και εφόσον…
Μέχρι εδώ όλα καλά. Δηλαδή, όλα καλά αν και εφόσον είμαστε ενημερωμένοι και συνειδητοποιημένοι, αν και εφόσον γνωρίζουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματα του παιδιού, αν και εφόσον γνωρίζουμε πως το παιδί μας έχει δική του αυτόνομη προσωπικότητα και ο ρόλος ο δικός μας θα πρέπει να είναι να το βοηθήσουμε από μικρό να αναπτύξει αυτή την προσωπικότητα. Αν έτσι είναι τα πράγματα, τότε όλα θα πάνε καλά και δεν θα προδώσουμε την εμπιστοσύνη του και την ευπιστία του. Είτε είμαστε γονείς είτε παππούδες είτε άλλοι φροντιστές των παιδιών θα μπορούσαμε να δούμε τη δίψα για μάθηση και την ευπιστία των παιδιών μας σαν πρόκληση να ενημερωθούμε σωστά για τα θέματα που ενδιαφέρονται τα παιδιά και σαν ευκαιρία για ξεσκόνισμα-φρεσκάρισμα των στερεότυπων αντιλήψεων που κληρονομήσαμε. Διαβάζοντας να βοηθήσουμε τα παιδιά μας βοηθούμε και εμάς τους ίδιους να μάθουμε καινούργια πράγματα.
… Διαφορετικά έχουμε παρατράγουδα
Άν όμως τα πράγματα είναι «διαφορετικά», τότε θα αρχίσουν τα παρατράγουδα. Οι παιδόφιλοι εκμεταλλεύονται την ευπιστία των παιδιών και τους πουλάνε «παραμύθια» για να τα προσελκύσουν – και το τίμημα (ζημιά) για τα παιδάκια τεράστιο. Υπάρχουν όμως και αρκετοί γονείς που επίσης πουλάνε παραμύθια και ψέματα στα αθώα, αγνά και εύπλαστα βλασταράκια τους και με κρύα καρδιά προδίνουν την εμπιστοσύνη τους είτε για να τα ξεφορτωθούν και να κάνουν τις δουλειές τους είτε για να τα εκφοβίσουν σε υπακοή 😦 Είναι προφανές πως οι γονείς εκείνοι που εκμεταλλεύονται την αγνότητα και ευπιστία των μικρών παιδιών για «να κάνουν τη δουλειά τους» δεν σκέφτονται τις συνέπειες της τακτικής τους, δεν αντιλαμβάνονται δηλαδή πως κάνουν κακό στα παιδιά τους, πως τους εισαγάγουν πρόωρα και ανώριμα στον κόσμο της πονηριάς και της εκμετάλλευσης που επικρατεί στις συναλλαγές των ενηλίκων και πως άθελά τους συσσωρεύουν στο παιδικό ασυνείδητο λάθος πληροφορίες και ερεθίσματα που θα επηρεάσουν αρνητικά τον ψυχισμό τους. Θα ρισκάρω δηλώνοντας πως συχνά ένοχοι αυτής της λανθασμένης τακτικής είναι και οι παππούδες εκείνοι που ακόμη «ζουν στον κόσμο τους» με τις παλιές λαθεμένες σε πολλά νοοτροπίες. Σταχυολογώ μερικά δείγματα αυτής της τακτικής για να γίνει κατανοητό για ποιό πράγμα μιλάμε.
– Αν το φάς όλο το φαϊ θα σου αγοράσω ….. (σιγά μην το αγοράσει!)
– Αν είσαι καλό παιδάκι θα πάμε στο πάρκο (χωρίς να υπάρχει πραγματική πρόθεση!)
– Όχι τώρα, μωρό μου! Μετά (που συχνά σημαίνει «ποτέ»)
– Μην ….. γιατί θα έρθει ο Μπαμπούλας/Αστυνομικός/Γιατρός/Αράπης κλπ..
– Αν δεν σταματήσεις να φωνάζεις, θα φωνάξω τον οδηγό να σε κατεβάσει απ’ το λεωφορείο (άκουσα να το λέει μια γιαγιά στον εγγονό της πριν λίγες μέρες στο λεωφορείο Τρίκαλα – Αθήνα).
Διάπλαση θρησκευτικής συνείδησης
Εκεί που γενικά θεωρείται πως οι γονείς έχουν το αυτονόητο δικαίωμα και ίσως και την υποχρέωση να παραβιάσουν την παιδική ψυχή είναι στη διαμόρφωση και διάπλαση της θρησκευτικής τους συνείδησης. Πράγματα και αντιλήψεις που η πλειοψηφία των σκεπτόμενων ενηλίκων θεωρούν απαρχαιωμένες ή ακόμη και επιβλαβείς για την ψυχική υγεία (με άλλα λόγια προλήψεις και δεισιδαιμονίες), γονείς και παππούδες θεωρούν πως θα πρέπει όσο γίνεται πιο γρήγορα να τα «περάσουν» στη συνείδηση του παιδιού. Πόσα απ’ αυτά που «διδάσκουμε» στα παιδάκια μας για τον «θεούλη» και τον «χριστούλη» (σκόπιμο το μικρό -θ- και -χ-) μπορούν άραγε να θεωρηθούν θεολογικά και παιδαγωγικά ορθά; Ποιός ασχολήθηκε με το θέμα αυτό; Πότε διαβάσατε τελευταία κάτι σχετικό; Δυστυχώς το θέμα θεωρείται ταμπού. Γνωρίζω πως μπαίνω σε έναν πολύ ευαίσθητο χώρο όπου πρωταγωνιστούν τα προσωπικά βιώματα και οι οικογενειακές καταβολές. Δεν έχω την πρόθεση εδώ να μπω στην ουσία του θέματος της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης. Ο στόχος μου είναι απλά να χτυπήσω ένα πολυ-πολύ μικρό καμπανάκι και να προκαλέσω λίγη (γόνιμη και θετική) σκέψη.
Πιστεύω πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο θέμα της διάπλασης της θρησκευτικής συνείδησης του παιδιού και να σεβόμαστε τα δικαιώματά του. Διεθνώς θεωρείται «παιδική κακοποίηση» η πρόωρη «εισβολή» στην παιδική καρδιά με σκοπό την «εγγραφή» θρησκευτικών ή και θεολογικών απόψεων. Αυτό που βασικά χρειάζονται τα παιδάκια μας είναι πρώτα να βλέπουν εμάς να βιώνουμε αρχές και αξίες και στη συνέχεια να μας ακούν να μιλάμε γι’ αυτές. Κάποιες απλές αναφορές στο Θεό και τον Χριστό θα πρέπει να γίνουν αλλά χωρίς πολλά πολλά. Θα έρθει γι αυτά η κατάλληλη ώρα. Ότι και αν πούμε στο παιδί θα πρέπει να είναι απλό, θετικό και όμορφο. Ότι ο Θεός τα έκανε όλα, ότι μας αγαπάει, ότι αγαπάει όλους τους ανθρώπους, ότι χαίρεται όταν κάνουμε καλά πράγματα. Ότι έστειλε τον γιο του να μας φωτίσει και να μας διδάξει να είμαστε καλοί άνθρωποι κτλ. Τα παιδιά δεν είναι σε θέση να καταλάβουν αφηρημένες έννοιες ή θεολογικές απόψεις. Ούτε είναι σε θέση να κατανοήσουν έννοιες όπως αμαρτία, μετάνοια, τιμωρία! Μην τους παρουσιάσουμε το Θεό σαν τον Μεγάλο Μπαμπούλα που κατασκοπεύει τους ανθρώπους και τους ρίχνει σε καζάνια και τους βασανίζει. Αυτό που θα πετύχουμε θα είναι μάλλον να τους δημιουργήσουμε αντιπάθεια για την ιδέα του Θεού και απροθυμία να τον πάρουν αργότερα στα σοβαρά. Η χρήση φωτογραφιών και εικόνων στο στάδιο αυτό πιθανόν να τα μπερδέψει περισσότερο και να τα πάρουν και αυτά σαν παραμυθάκια. Καλό λοιπόν θα είναι να ψάξουμε το θέμα περισσότερο και να διαβάσουμε λίγα υπεύθυνα πράγματα και για το τόσο σημαντικό αυτό θέμα – όπως εξάλλου κάνουμε και για τόσα άλλα θέματα που αφορούν τα παιδιά μας.
Προσοχή! Εύπιστο παιδί, εύθραυστη και εύπλαστη προσωπικότητα! Χειριστείτε το με προσοχή και φροντίδα.
Η ανατροφή των παιδιών είναι απ’ τα πιο καλά ερευνημένα αντικείμενα των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Όποια και αν είναι μέθοδος ανατροφής που εφαρμόζετε και όποιες και αν είναι οι ερωτήσεις που έχετε, το υλικό είναι άφθονο και οι ειδικοί είναι και πολλοί και πρόθυμοι να καταθέσουν την άποψή τους.
Στο βιβλίο του Οι Δέκα Βασικές Αρχές για Σωστή Ανατροφή των Παιδιών (The Ten Basic Principles of Good Parenting) ο Δρ. Lawrence Steinberg, παρέχει πληροφορίες και συμβουλές που είναι βασισμένες σε έρευνες του τομέα των κοινωνικών επιστημών που καλύπτουν τα τελευταία 75 περίπου χρόνια. Ακολουθήστε τες, λέει, και θα αποφύγετε όλων των ειδών τα προβλήματα παιδικής συμπεριφοράς. Ακολουθούν οι δέκα βασικές αρχές του Δρα Steinberg:
1. Αυτό που κάνετε είναι σημαντικό. Είτε πρόκεται για συμπεριφορές που αφορούν την υγεία σου είτε πρόκειται για τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι προς τους άλλους, το γεγονός είναι ότι τα παιδιά σας μαθαίνουν απ’ ό,τι κάνετε εσείς. «Πρόκειται για για μια απ’ τις σημαντικότερες αρχές», εξηγεί ο Steinberg. «Αυτά που κάνετε έχουν μεγάλη σημασία… Συνεπώς, μην επαφίεστε στις αντιδράσεις της στιγμής. Ρωτήστε τον εαυτό σας, Τί προσπαθώ να πετύχω (στο θέμα της ανατροφής των παιδιών) και, έχει πιθανότητες αυτό που πάω να κάνω να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα;»
2. Είναι αδύνατο να το παρακάνετε στο θέμα της αγάπης. «Είναι απλούστατα αδύνατο να ‘χαλάσετε’ ένα παιδί με την αγάπη», γράφει ο Steinberg. «Αυτό που συχνά έχουμε στο μυαλό μας όταν μιλάμε για πράγματα που ‘χαλάνε’ το παιδί δεν είναι ποτέ αποτελέσμα έκφρασης υπερβολικής αγάπης προς το παιδί. Συνήθως πρόκειται για τις συνέπειες τακτικών που ακολουθούμε ή πραγμάτων που δίνουμε στο παιδί αντί για την αγάπη που θα έπρεπε να του δίνουμε. Μιλάμε δηλαδή για πράγματα όπως υπερβολική ανεκτικότητα στις ανεπιθύμητες συμπεριφορές του παιδιού, χαμηλές προσδοκίες (το να χαμηλώνουμε τον πήχη για τα παιδιά), και το να τα πλημμυρίζουμε κυριολεκτικά με υλικά πράγματα». Μόνο με τέτοια μπορούμε να «χαλάσουμε» και να κακομάθουμε το παιδί μας και ποτέ με τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα γλυκά λογάκια, την κατανόηση, τη συμπαράσταση και κάθε άλλη τέτοιας μορφής έκφραση αγάπης και στοργής.
3. Να έχετε ενεργή ανάμιξη στη ζωή του παιδιού σας. «Το να έχετε ενεργό ανάμιξη στη ζωή του παιδιού σας σημαίνει ότι αφιερώνετε γι’ αυτό σημαντικό χρόνο και σκληρή δουλειά. Συχνά σημαίνει επανεξέταση και επαναπρογραμματισμό των προτεραιοτήτων σας. Σημαίνει επίσης ότι θυσιάζετε πράγματα που θα θέλατε εσείς να κάνετε για χάρη πραγμάτων που πρέπει να κάνει το παιδί σας. Φροντίστε να είσαστε εκεί τόσο διανοητικά όσο και σωματικά». Ενεργή ανάμιξη δεν σημαίνει βέβαια να κάνετε εσείς τις σχολικές εργασίες του παιδιού σας ή έστω να κάνετε τις διορθώσεις. «Η κατ’ οίκον εργασία είναι ένα εργαλείο των δασκάλων για να ενημερώνονται αν το παιδί μαθαίνει πράγματα ή όχι», λέει ο Steinberg. «Αν κάνετε εσείς τις εργασίες του, δεν δίνετε στο δάσκαλο να καταλάβει τί έχει μάθει το παιδί σας».
4. Προσαρμόστε τη μέθοδο ανατροφής σας στα πλαίσια του παιδιού σας. Προσαρμόστε το «βηματισμό» σας με την ανάπτυξη του παιδιού σας. Το παιδί σας μεγαλώνει. Μην ξεχνάτε τον παράγοντα χρόνο και το γεγονός ότι η ηλικία επηρεάζει τη συμπεριφορά του παιδιού. «Η ίδια ροπή προς ανεξαρτητοποίηση που κάνει το παιδάκι των 3 χρόνων να λέει «οχι» όλη την ώρα είναι η ίδια που του δίνει το κίνητρο μάθει να χρησιμοποιεί την τουαλέτα», γράφει ο Steinberg. «Η ίδια έκρηξη διανοητικής ανάπτυξης που δίνει σ’ έναν 13χρονο την περιέργεια και τη ανεξάντλητη διάθεση για ερωτήσεις και για μάθηση στην τάξη είναι η ίδια που τον κάνει να αντιμιλάει και να είναι έτοιμος για καυγαδάκια στο τραπέζι του φαγητού στο σπίτι».
5. Θεσπίστε κανόνες και εφαρμόστε τους. «Αν δεν είσαστε σε θέση να ελέγχετε τη συμπεριφορά του παιδιού σας όταν είναι ακόμη σχετικά μικρό, τότε το παιδί σας θα δυσκολευτεί να μάθει να κουμαντάρει τον εαυτό του όταν θα μεγαλώσει και δεν θα είναι κάτω απ’ τη δική σας ευθύνη και επίβλεψη. Ανά πάσα στιγμή, μέρα ή νύχτα, θα πρέπει πάντα να είσαστε σε θέση να απαντήσετε στις τρεις παρακάτω ερωτήσεις: Πού βρίσκεται το παιδί μου; Με ποιόν είναι το παιδί μου; Τί κάνει το παιδί μου; Οι κανόνες που το παιδί σας έχει μάθει από σας θα διαμορφώσουν τους κανόνες που το ίδιο θα εφαρμόσει αργότερα στη δική του ζωή. «Δεν μπορείτε όμως να συνεχίσετε να ελέγχετε τη ζωή του παιδιού σας απ’ αόριστον», προσθέτει ο Steinberg. «Απ’ τη στιγμή που το παιδί τελειώσει το Δημοτικό, οφείλετε να αφήνετε το παιδί να κάνει μόνο του τα μαθήματά του και να κάνει τις δικές του επιλογές χωρίς τις δικές σας παρεμβάσεις».
6. Ενθαρρύνετε και ενισχύστε την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού σας. «Το να βάζετε όρια και πλαίσια βοηθάει το παιδί σας να αποκτήσει την αίσθηση του αυτοελέγχου. Η ενθάρρυνση των τάσεων για ανεξαρτητοποίηση το βοηθάει να αναπτύξει την αίσθηση του αυτο-προσανατολισμού. Χρειάζεται και τα δύο αυτά για να πετύχει στη ζωή». Είναι φυσιολογικό για τα παιδιά να αποζητούν την ανεξαρτητοποίηση και την αυτονομία, λέει ο Steinberg. «Πολλοί γονείς κάνουν το λάθος να εξισώνουν την ανεξαρτησία του παιδιού τους με την ανταρσία και την ανυπακοή. Όμως τα παιδιά επιδιώκουν την ανεξαρτητοποίηση γιατί είναι στην φύση του ανθρώπου να θέλει να αισθάνεται ότι αυτός ελέγχει τη ζωή του και όχι κάποιος άλλος».
7. Να είστε συνεπείς. «Αν οι κανόνες σας ποικίλλουν από μέρα σε μέρα και έχουν το στοιχείο του απρόβλεπτου ή αν επιμένετε στην εφαρμογή τους κατά διαλείμματα, τότε η κακή συμπεριφορά του παιδιού σας είναι δικό σας λάθος και όχι δικό του. Η συνέπεια αποτελεί το σημαντικότερο παιδαγωγικό σας εργαλείο. Τονίστε και αποσαφηνίστε τα πράγματα εκείνα που θεωρείτε ξεκάθαρα και αδιαπραγμάτευτα. Όσο περισσότερο η εξουσία σας στηρίζεται στη σύνεσή σας παρά στη δύναμή σας, τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν να την αμφισβητήσει το παιδί σας».
8. Αποφύγετε σκληρές μορφές πειθαρχίας. Οι γονείς δεν θα πρέπει ποτέ να χτυπούν ένα παιδί, όποιες και αν είναι οι συνθήκες, επιμένει ο Steinberg. «Τα παιδιά που οι γονείς τους τα δέρνουν, τα χτυπούν και τα σκαμπιλίζουν θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα να γίνουν καυγατζίδικα και να τσακώνονται με τα άλλα παιδιά», γράφει. «Υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να πειθαρχήσετε ένα παιδί – μεταξύ αυτών και τα γνωστά ‘time out’ – οι οποίοι έχουν καλύτερη αποτελεσματικότητα και αποκλείουν την επιθετικότητα και τη βία».
9. Δώστε εξηγήσεις για τους κανόνες και τις αποφάσεις σας. «Οι καλοί γονείς έχουν κάποιες προσδοκίες για τα παιδιά τους και περιμένουν απ’ αυτά να υλοποιήσουν αυτές τις προσδοκίες», γράφει ο Steinberg. «Κατά κανόνα οι γονείς αφιερώνουν πολύ χρόνο για εξηγήσεις όταν πρόκειται για μικρά παιδιά και δυσανάλογα μικρότερο όταν πρόκειται για εφήβους. Όμως αυτό που για σας μπορεί να είναι ξεκάθαρο και αυτονόητο δεν είναι το ίδιο ξεκάθαρο και αυτονόητο για ένα 12χρονο παιδί, το οποίο δεν έχει τις ίδιες με σας προτεραιότητες, ούτε την ίδια κρίση, ούτε τις ίδιες εμπειρίες με σας».
10. Φερθείτε στο παιδί σας με σεβασμό. «Ο καλύτερος τρόπος να εισπράξετε απ’ το παιδί σας συμπεριφορά που να φανερώνει σεβασμό στο πρόσωπό σας είναι να του φερθείτε πρώτα εσείς με σεβασμό», γράφει ο Steinberg. «Οφείλετε στο παιδί σας τις ίδιες καλοσύνες και ευγένεεις που προσφέρετε προς οποιονδήποτε άλλον. Μιλάτε του ευγενικά. Δείξτε σεβασμό για τις γνώμες του. Δείχνετέ του προσοχή όταν σας μιλάει. Να του φέρεστε καλοσυνάτα. Επιδιώξτε όποτε μπορείτε να του κάνετε πράγματα που το ευχαριστούν. Τα παιδιά φέρονται προς τους άλλους με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς τους φέρονται προς αυτά. Η σχέση σας με το παιδί σας αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομούνται οι σχέσεις του με τους άλλους.» Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση που παιδιού που είναι ιδιότροπο με τα φαγητά: «Προσωπικά δεν συμφωνώ οι γονείς να βλέπουν το θέμα του φαγητού σαν μεγάλο πρόβλημα», λέει ο Steinberg. «Τα παιδιά αναπτύσσουν τις δικές τους προτιμήσεις σχετικά με τα φαγητά. Στις πιο πολλές περιπτώσεις το θέμα αυτό περνάει από πολλά στάδια, δηλαδή πρόκειται για κάτι που περνάει από σαράντα κύματα. Λογικά δεν θα πρέπει να σας ευχαριστεί να μετατρέπετε την ώρα του φαγητού σε μια δυσάρεστη εμπειρία. Ο κύριος στόχος σας θα πρέπει να είναι τα φαγητά που αναγκάζεστε να ετοιμάσετε (αντί για εκείνα που θα θεωρούσατε ιδανικά) να είναι οπωσδήποτε υγιεινά. Αν στα ντουλάπια του σπιτιού σας δεν υπάρχει τροφική «σαβούρα», το σίγουρο είναι πως τα παιδιά σας δεν θα φάνε τέτοιου είδους φαγητά». Υπάρχουν βέβαια τρόποι να βοηθήσετε τα παιδιά σας να βελτιωθούν στο θέμα αυτό, θα ασχοληθούμε όμως με το θέμα αυτό προσεχώς.
Κυριακή 16 Μαΐου 2010
Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=331950&ct=1&dt=16/05/2010
Μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου μια αντιπρόσωπος του λαού της Αυστραλίας θηλάζει το βρέφος της. Η σημερινή Ελληνίδα εγκλωβισμένη σε ταμπού – οι περισσότερες θηλάζουν ακόμη μακριά από τα μάτια του κόσμου- και μύθους αποφεύγει να θηλάσει…
«Ο μεγαλύτερος και “πολυχρησιμοποιημένος” μύθος είναι ότι το παιδί δεν χορταίνει με το γάλα της μητέρας του. Αυτό συμβαίνει σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις» μας λέει η Ευθυμία Πατσουράκου, μαία, προϊσταμένη του Τμήματος Μητρικού Θηλασμού του Μαιευτηρίου «Ελενα Βενιζέλου», και δίνει οδηγίες προς απελπισμένες μαμάδες: «Αν το μωρό πεινάει, έστω και αν πέρασε πολύ λίγος χρόνος από τον θηλασμό, ξαναθηλάστε το. Ο θηλασμός είναι ελεύθερος και απεριόριστος. Και να θυμάστε:Οι δυσκολίες ξεπερνιούνται και τότε θα γίνετε ένα αρμονικό “θηλαστικό ζευγάρι”».
Σε ιδιωτικά μαιευτήρια που διατείνονται τη φιλικότητά τους προς τον μητρικό θηλασμό συνταγογραφείται κατά κόρον ξένο γάλα, παρ΄ ότι το υπουργείο Υγείας απαιτεί η συνταγογράφηση υποκαταστάτων μητρικού γάλακτος να συνοδεύεται από ιατρική γνωμάτευση που να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το μωρό δεν μπορεί να θηλάσει αποκλειστικά. Ο δε Διεθνής Κώδικας Εμπορίας Υποκαταστάτων Μητρικού Γάλακτος καταστρατηγείται στα περισσότερα μαιευτήρια. Αυτό είχε συμβεί στην Ευρώπη και στην Αμερική κατά τη δεκαετία του ΄60. Ηταν η εποχή που η σεξουαλική απελευθέρωση και ο φεμινισμός απαίτησαν την «αποδέσμευση» του παιδιού από το στήθος.
Στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο οι «μοντέρνες» αντιλήψεις όσο η ανάγκη αποτίναξης της ανάμνησης της φτώχειας που έκοψαν τα δεσμά του μητρικού θηλασμού με τη νέα εποχή. Η μάνα που θήλαζε το παιδί της παρέπεμπε σε μια φτωχή επαρχιακή Ελλάδα που όλοι ήθελαν να ξεχάσουν. Και ξαφνικά, στον ανεπτυγμένο κόσμο η αλυσίδα μεταφοράς γνώσης γύρω από τον θηλασμό από τη μία γενιά στην άλλη έσπασε. Σήμερα καμία μας δεν έχει μια έμπειρη μαμά να της «διδάξει» τον θηλασμό. Ενδεικτικά τα ποσοστά ξεκινούν από το 89,7% των βρεφών κατά την έναρξη αλλά μόλις το 41,1% τρέφεται αποκλειστικά με μητρικό θηλασμό, ποσοστό που στον έκτο μήνα ζωής έχει πέσει στο 0,9% (22% με συμπλήρωμα)! Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Τομέας Υγείας Παιδιού, Ι. ΑντωνιάδουΚουμάτου και συνεργάτες, 2009), οι καταγόμενες από την Αλβανία μητέρες θηλάζουν κατά τον έκτο μήνα σε ποσοστό 51% έναντι 19% για τις Ελληνίδες… Από όσες συνεχίζουν να θηλάζουν κατά τον τρίτο μήνα οι απόφοιτες ΑΕΙ φτάνουν το 51% έναντι του 33% που εκπροσωπούν οι απόφοιτες δημοτικού…
Τα αποτελέσματα της χρηματοδοτούμενης από το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης μελέτης είναι απογοητευτικά, σε «σημείο κοινωνικής παθολογίας» σχολιάζει η Μαρία-Αδαμαντία Μαλλιαρού, αναπληρώτρια διευθύντρια Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού. Τη συναντήσαμε στο Κολέγιο Αθηνών στην 42η Θεραπευτική Ενημέρωση της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Οι μισές γυναίκες της μελέτης δήλωσαν ότι σταμάτησαν να θηλάζουν λόγω ανεπαρκούς γάλακτος, κλασική δικαιολογία μη θηλασμού που δείχνει πόσο ανεπαρκής είναι η εκπαίδευση και πληροφόρηση τόσο των μητέρων όσο και των υγειονομικών που ασχολούνται με αυτές. Ο μητρικός θηλασμός είναι μια τέχνηπου χάσαμε στην Ελλάδα» σημειώνει. Και καταλήγει: «Το δικαίωμα της μητέρας να αρνηθεί τον θηλασμό γίνεται αποδεκτό.Το δικαίωμα του παιδιού όμως να θηλάσει ποιος το προασπίζεται;». Οργανισμοί όπως η UΝΙCΕF και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συστήνουν μητρικό θηλασμό ως τα δύο χρόνια και πλέον, εφόσον μητέρα και παιδί το επιθυμούν. Στη χώρα μας το βάρος έχει πέσει στην Εθνική Επιτροπή Μητρικού Θηλασμού, η οποία (επαν)ορίστηκε το 2005 με πρόεδρο τον καθηγητή Παιδιατρικής Γεώργιο Χρούσο, διευθυντή της Α΄ Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Ηδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία για την ανάπτυξη Φιλικών για τα Βρέφη Νοσοκομείων (Βaby Friendly Ηospitals), αξιολόγηση που γίνεται από τον ΠΟΥ. Με πρωτοβουλία της Επιτροπής αποτυπώθηκαν για πρώτη φορά τα ποσοστά μητρικού θηλασμού σε εθνικό επίπεδο.
Πηγη: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=331591&dt=14/05/2010
Παρασκευή 14 Μαΐου 2010
Διαφορετικά γονιδιακά μονοπάτια ενεργοποιεί η κατανάλωση μητρικού γάλακτος σε σχέση με το ξένο γάλα, εκτιμούν αμερικανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι. Στη μελέτη τους οι επιστήμονες εξέτασαν την εντερική γονιδιακή έκφραση 22 υγιών βρεφών από τα οποία τα 12 κατανάλωναν μητρικό και τα 10 ξένο γάλα. Παρά το γεγονός ότι και στις δύο ομάδες τα μωρά έδειχναν να παίρνουν βάρος και να αναπτύσσονται με τους ίδιους ρυθμούς, ωστόσο είδαν ότι όσα θήλαζαν έφεραν σημαντικές γονιδιακές διαφορές από τα υπόλοιπα.
«Πρώτη φοράείδαμε ότι το μητρικό γάλα ενεργοποιεί στο έντερο διαφορετικά γονιδιακά μονοπάτια από εκείνα που ενεργοποιεί το ξένο γάλα. Παρά το γεγονός ότι οι παρασκευάστριες εταιρείες προσπάθησαν να αναπτύξουν ένα προϊόν που να προσομοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στο μητρικό γάλα,ωστόσο όπως είδαμεεκατοντάδες γονίδια εκφράζονταν με τελείως διαφορετικό τρόπο μεταξύ των παιδιών που θήλαζαν και των παιδιών που κατανάλωναν ξένο γάλα» εξηγεί η καθηγήτρια διατροφολογίας δρ Σάρον Ντόνοβαν.
Οι ειδικοί γνώριζαν ήδη ότι οι βιοδραστικές ουσίες του μητρικού γάλακτος παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαδικασία των αλλαγών που προκαλούνται στην εντερική οδό των νεογέννητων. Προσπαθούσαν όμως να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο προστατεύουν και ταυτόχρονα ρυθμίζουν την ανάπτυξη του εντέρου.
«Ενα νεογέννητο μωράκι προέρχεται από ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, όπου ελάμβανε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία μέσω του πλακούντα. Από τη στιγμή της γέννησης,όμως,πρέπει να αρχίσει να τρέφεται είτε με μητρικόείτε με ξένο γάλα.Τότε ξεκινά ο εποικισμός του εντέρου τους με βακτήρια και είναι πολύ σημαντικό για το έντερο να είναι σε θέση να διαχωρίζει τα καλά από τα κακά βακτήρια» υποστηρίζει η καθηγήτρια. Αν κάτι πάει στραβά στο συγκεκριμένο στάδιο, σύμφωνα με την ειδικό, τότε το παιδί μπορεί να αναπτύξει διατροφικές αλλεργίες, εντερικές ευαισθησίες όπως, π.χ., σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ή ακόμη και άσθμα. Η κατανόηση της συγκεκριμένης διαδικασίας θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει τις παρασκευάστριες εταιρείες ξένου γάλακτος να δημιουργήσουν ένα προϊόν πιο κοντινό στο μητρικό γάλα.
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Και αυτό διότι η φωνή της μητέρας αυξάνει τα επίπεδα της «ορμόνης της αγάπης» οξυτοκίνης.
Η συγκεκριμένη ορμόνη έχει βρεθεί ότι βοηθά στο δέσιμο μεταξύ των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο ότι εκλύεται στην κυκλοφορία του αίματος όταν τα μωρά θηλάζουν ή όταν ένα ζευγάρι αγκαλιάζεται. Τώρα όμως ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν- Μάντισον ανακάλυψαν, όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences», ότι ακόμη και μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ μητέρας και κόρης μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα οξυτοκίνης.
Οι επιστήμονες εξέτασαν τα επίπεδα της ορμόνης σε μικρά κορίτσια ηλικίας από επτά ως 12 ετών αφότου εκείνα είχαν βιώσει μια στρεσογόνο εμπειρία (διάβαζαν μεγαλόφωνα μπροστά σε αγνώστους). Μετά το γεγονός αυτό που προκαλούσε άγχος μια αγκαλιά της μητέρας προς την κόρη φάνηκε να αυξάνει τα επίπεδα της «ορμόνης της αγάπης». Το ίδιο όμως συνέβη και όταν η επαφή μεταξύ μητέρας και παιδιού ήταν απλώς τηλεφωνική.
Παράλληλα σε ορισμένα κορίτσια της μελέτης δεν επετράπη να έχουν καμία επαφή με τη μητέρα τους μετά τη στρεσογόνο εμπειρία τους. Οπως φάνηκε, σε αυτά τα παιδιά τα επίπεδα οξυτοκίνης παρέμειναν χαμηλά, ενώ τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης «χτυπούσαν κόκκινο». Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, δείχνει πόσο σημαντικό είναι το να δίνει προσοχή η μητέρα στο παιδί, ακόμη και εάν η επαφή που έχουν είναι απλώς μια τηλεφωνική επικοινωνία.
Είναι η πρώτη φορά που μελέτη δείχνει ότι και μόνο μια συνομιλία χωρίς σωματική επαφή μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα οξυτοκίνης. Το νέο εύρημα εκτιμάται ότι θα βοηθήσει στην κατανόηση περιπτώσεων παιδιών που ζουν σε ιδρύματα στα πρώτα χρόνια της ζωής τους με αποτέλεσμα να έχουν πρόβλημα στην ανάπτυξη σχέσεων όταν πλέον ενηλικιωθούν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα παιδιά που δεν έχουν επαφή με τους γονείς τους κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους, επειδή ως ένα βαθμό δεν μπορούν να παραγάγουν οξυτοκίνη ως απόκριση σε ερεθίσματα τα οποία στους υπόλοιπους ανθρώπους προκαλούν έκλυση της ορμόνης.
Πηγή : http://www.medicinenet.com/script/main/art.asp?articlekey=115264
Μετάφραση : Χρύσανθος Θεοχάρης
HealthDay News
Οι αερόσακοι σχεδιάστηκαν έχοντας κατά νου τους ενήλικους, λέει το Ίδρυμα Nemours. Παρόλο ότι ο αερόσακος θα μπορούσε να αποβεί σωτήριος για ένα παιδί σε περίπτωση ατυχήματος, απ’ την άλλη η ισχύς και η ταχύτητα με την οποία ενεργοποιείται θα μπορούσε να να προκαλέσει το θάνατο ενός μικρού παιδιού. Ιδού και προτάσεις του Ιδρύματος για αποφυγή του ενδεχόμενου να τραυματιστεί ένα παιδί απ’ την ενεργοποίηση του αερόσακου:
Diana Kohnle
Πηγή: http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_wommirror_1_10/05/2010_336653
Ο συναισθηματικός τους δεσμός και η ποιότητα της σχέσης τους είναι κρίσιμα
Το τι εξελικτική πορεία θα έχει ένα υγιές παιδί όχι μόνο μεγαλώνοντας, αλλά και στο σχολείο, το αν -ευρύτερα- θα είναι κοινωνικό και φυσικά ευτυχισμένο είναι ζητήματα που απασχολούν τους περισσότερους γονείς. Πλέον, η επιστήμη υποστηρίζει πως το «κλειδί» της απάντησης σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι η σωματική, συναισθηματική και η γνωστική φροντίδα των γονέων -αλλά και της ευρύτερης οικογένειας και εκπαίδευσης- κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Οπως εξηγεί ο κ. Γιάννης Παπακωνσταντίνου, παιδοψυχίατρος, επιστημονικός διευθυντής της Διαγνωστικής και Θεραπευτικής Μονάδας για το Παιδί «Σπύρος Δοξιάδης», ενώ οι επιστήμονες μέχρι πρότινος θεωρούσαν πως η ανάπτυξη του εγκεφάλου κατά βάση καθοριζόταν από τα γονίδια, πρόσφατες ανακαλύψεις επιβεβαιώνουν ότι εξίσου σημαντικές είναι και οι πρώιμες εμπειρίες του παιδιού. Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και τα αντικείμενα είναι ζωτικά συστατικά για τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο και οι ποικίλες και διαφορετικές εμπειρίες φαίνεται πως επιφέρουν την ωρίμαση με μοναδικό τρόπο για το κάθε παιδί. Το δυναμικό αυτό φαινόμενο λαμβάνει χώρα στα νευρικά κύτταρα και στις μεταξύ τους πολλαπλές συνδέσεις. Οποια κύτταρα δουλεύουν εντατικά, ενισχύονται, ενώ εκείνα που σπάνια διεγείρονται ατροφούν ή, άλλως, «κλαδεύονται».
Μόνον έτσι καταφέρνει το σύγχρονο παιδί να μάθει να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή με την ίδια επιτυχία που μάθαιναν πριν από αιώνες οι συνομήλικοί του να αιχμαλωτίζουν και να εξημερώνουν άγρια ζώα. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα γονίδια δεν παίζουν ρόλο -και μάλιστα σημαντικό- στη νοητική ανάπτυξη, διευκρινίζει ο παιδοψυχίατρος. Αλλά, κατά τη διαδικασία ανάπτυξης του εγκεφάλου, η εμπειρία συνιστά παράγοντα για το εάν και πώς αυτά τα γονίδια θα ενεργοποιηθούν.
Με άλλα λόγια, όπως οι θετικές και ευχάριστες πρώιμες εμπειρίες βοηθούν τον εγκέφαλο να ωριμάσει προς τη σωστή κατεύθυνση, έτσι και οι ακραίες εμπειρίες παραμέλησης και κακοποίησης μπορούν να προκαλέσουν σε «βιολογικά» υγιή παιδιά νοητική υστέρηση ή σοβαρή ψυχιατρική διαταραχή.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στη σχέση μητέρας -μωρού. Ο συναισθηματικός δεσμός που δημιουργείται και η ποιότητα της σχέσης που αναπτύσσουν, είναι το όχημα-βάση που θα μεταφέρει με επιτυχία το βρέφος από την απομόνωση στον κόσμο της επικοινωνίας, του λόγου, της κοινωνικής προσαρμογής και της μάθησης.
Αντίστοιχα, κάποιες από τις νοσηρές συνθήκες -που εν δυνάμει έχουν επιπτώσεις στην ανάπτυξη του παιδιού- είναι εκείνες της μητρικής κατάθλιψης ή άλλης ψυχικής διαταραχής των γονέων, κατάχρησης ουσιών ή σοβαρών ψυχοκοινωνικών συνθηκών της οικογένειας (βία, κοινωνικός αποκλεισμός).
Δυστυχώς, αρκετοί γονείς δυσκολεύονται να δεχτούν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο παιδί τους – ειδικά όταν είναι έως τριών ετών. Αυτό έχει αποτέλεσμα να χάνεται η ευκαιρία τού να αξιοποιήσουν στο έπακρο οι ειδικοί την εκτεταμένη εγκεφαλική πλαστικότητα του παιδιού, με εξατομικευμένα θεραπευτικά και ειδικά παιδαγωγικά προγράμματα. Και επειδή συνήθως το γονεϊκό ένστικτο -και κυρίως το μητρικό- είναι αλάνθαστο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό όσοι έχουν μικρά παιδιά να το ακολουθήσουν, συζητώντας τους προβληματισμούς και τις απορίες τους με τον παιδίατρο και τη βρεφονηπιαγωγό.
Προειδοποιητικά σημάδια
Διαταραχές διατροφής ή ύπνου του παιδιού
Υπερκινητικότητα και επιθετική συμπεριφορά
Υπερβολικοί φόβοι και άγχος
Παθητικότητα και απόσυρση
Αδυναμία προσαρμογής και ρύθμισης της συμπεριφοράς στην ομάδα συνομηλίκων
Δυσκολία αποχωρισμού από τα πρόσωπα φροντίδας
Πηγή: Περιοδικό «K»
Ήρθε και πάλι η γιορτή της μητέρας! Φέτος με βρίσκει με δύο παιδιά! Μητέρα δύο παιδιών! Εγω! Ακόμα να το πιστέψω!
Λοιπόν, αυτή η γιορτή είναι από τις αγαπημένες μου. Όχι επειδή τα παιδιά μου θα μου φέρνουν λουλουδάκια από τον κήπο με την βοήθεια του άντρα μου, ούτε επειδή τα φαντάζομαι να μου φέρνουν σε μερικά χρόνια χειροτεχνίες από το σχολείο (όπως έκανα κι εγώ στα παιδιά του ολοήμερου σήμερα)! Βέβαια, αυτά τα περιμένω πώς και πώς κάθε χρόνο. Από φέτος έχω κανονίσει τί θα κάνω σ’ αυτή τη γιορτή… του χρόνου! Καφέ και window shopping με την κολλητή μου, δίχως να κοιτάω ρολόι, κλπ κλπ… 😆
Είναι αγαπημένη μου γιορτή επειδή στην γιορτή της μητέρας πριν 3μιση χρόνια, έμαθα οτι είμαι έγκυος στο Γιώργο. Στη γιορτή της μητέρας πριν ένα χρόνο έμεινα έγκυος στη Ναταλία! Η γιορτή της μητέρας είναι η μέρα που ένιωσα λίγο σαν μαμά πριν ακόμα γίνω μαμά, που ένιωσα οτι θα γιορτάζω διπλά πριν δώ το προσωπακι του δεύτερου παιδιού μου… Η γιορτή της μητέρας μου φέρνει στο μυαλό τόσες όμορφες αναμνήσεις και κάθε χρόνο αυτές οι αναμνήσεις γίνονται και θα γίνονται ακόμα περισσότερες και το ακόμα καλύτερο είναι οτι οι υπόλοιπες αυτές αναμνήσεις θα έχουν και δυο μικρές χαμογελαστές φατσούλες να μου γεμίζουν την αγκαλιά!!!
Καλές μου φίλες, αναγνώστριες, μανούλες, ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ! Να χαιρόμαστε όλες τα παιδιά μας που μας δώρισαν αυτόν τον πολύτιμο τιτλο! Τον τίτλο της ΜΑΜΑΣ!!!
«Μανουλα όλα τα λούλουδα
στ’ αγνό μας περιβόλι
σήμερα έχουν σκόλη
που σκόλη έχεις κι εσύ
Κι εγώ πήρα τα πιο όμορφα
τα διάλεξα ένα-ενα
και τα φερα σε σένα,
μανούλα μου χρυσή!»
Το Blog μιας Μαμας 