Εμβρυα «άτρωτα» στον πόνο

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Πηγή:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=340039&dt=26/06/2010

ΛΟΝΔΙΝΟ. Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα έμβρυα δεν νιώθουν πόνο ως τη συμπλήρωση των 24 εβδομάδων. Ειδικοί του Βασιλικού Κολεγίου Μαιευτήρων και Γυναικολόγων της Βρετανίας αναφέρουν ότι ο εγκέφαλος των εμβρύων και ειδικά οι συνάψεις των νευρώνων στις πρώτες 24 εβδομάδες δεν έχουν αναπτυχθεί σε σημείο τέτοιο ώστε το έμβρυο να νιώθει πόνο.

Επιπλέον και μετά τις 24 εβδομάδες το έμβρυο βρίσκεται σε μια κατάσταση «νηφάλιας αναισθησίας», γεγονός που σημαίνει ότι ακόμη και στις περιπτώσεις που εξαιτίας επιπλοκών πραγματοποιείται άμβλωση το έμβρυο δεν θα πονέσει. Με αυτά τα δεδομένα, αναφέρουν ότι σε τέτοια περιστατικά δεν είναι απαραίτητη η χρήση αναισθητικού. Η έρευνα αποτελεί ήδη πεδίο διαμάχης ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν περαιτέρω μείωση του χρονικού ορίου των αμβλώσεων και σε εκείνους που αντιτίθενται – ακόμη και αν η έρευνα είναι σωστή.

Advertisement

Ερευνα στη ρίζα του αυτισμού

 Νέες ερευνητικές προσπάθειες προσπαθούν να φωτίσουν τη διαταραχή του αυτισμού, αλλά και να δώσουν θεραπευτικές λύσεις για παιδιά και γονείς

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ | Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Πηγή:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=340232&dt=27/06/2010

 

Είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή άκρως πολύπλοκη σε ό,τι αφορά τη «ρίζα» της αλλά και την αντιμετώπισή της αφού η… εκρίζωσή της είναι ανέφικτη. Για τον λόγο αυτόν πολλοί ερευνητές έχουν ριχθεί σε μια μάχη ώστε να φέρουν στο φως τα μυστικά της. Ο αυτισμός αποτελεί μια δύσκολη υπόθεση, ωστόσο η σύγχρονη έρευνα φαίνεται ότι έχει αρχίσει να διευκολύνει την κατανόησή του. Αυτό μαρτυρεί η μεγάλη παραγωγή μελετών σχετικά με τη διαταραχή που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι μόνο μέσα στον τελευταίο μήνα είδαν το φως δύο σημαντικές μελέτες που συμπληρώνουν κομμάτια του παζλ σχετικά με τον αυτισμό. Και είναι επίσης σημαντικό ότι οι μελέτες αυτές έφεραν (και) ελληνική υπογραφή.

Πριν από μερικές ημέρες δημοσιεύθηκε στην έγκριτη επιθεώρηση «Νature» η μεγαλύτερη γενετική μελέτη που έχει διεξαχθεί ως σήμερα σχετικά με τον αυτισμό. Στη μελέτη συμμετείχαν περισσότεροι από 120 ερευνητές, μεταξύ των οποίων και Ελληνες, από 60 διαφορετικά πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο που λαμβάνουν μέρος στο μεγάλο πρόγραμμα «Αutism Genome Ρroject».

Οπως εξηγεί στο «Βήμα» η κυρία Κατερίνα Παπανικολάου, λέκτορας στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο «Αγία Σοφία» που συμμετείχε στη μελέτη (συμμετέχων ήταν επίσης ο αναπληρωτής καθηγητής Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Τσιάντης ), το ελληνικό τμήμα της έρευνας αφορούσε κλινική αξιολόγηση περιστατικών αυτισμού- περιελάμβανε περίπου 20 οικογένειες στις οποίες υπήρχε μέλος με αυτισμό. Τα αποτελέσματα της μελέτης έφεραν λίγο πιο κοντά τη λύση του δυσεπίλυτου παζλ που ονομάζεται αυτισμός, συγχρόνως όμως αποκάλυψαν τον «λαβύρινθο» που βρίσκεται πίσω από τη διαταραχή. «Γνωρίζαμε ως σήμερα ότι ο αυτισμός έχει γενετικό υπόβαθρο και κληρονομικότητα που φθάνει στο 90%» αναφέρει η κυρία Παπανικολάου και συνεχίζει: «Από προηγούμενες μελέτες είχαν εντοπιστεί ορισμένα γονίδια που συνδέονται με τη διαταραχή,ωστόσο επικρατούσε ένα θολό τοπίο αφού μια ερευνητική ομάδα εντόπιζε ένα γονίδιο αλλά τα ευρήματά της δεν επαναλαμβάνονταν από άλλες ομάδες. Ετσι αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα στο οποίο θα συμμετέχουν ομάδες από όλον τον κόσμοώστε να γίνει πιο ενδελεχής έρευνα».

Η εξονυχιστική μελέτη απέδωσε καρπούς, όπως έδειξε η δημοσίευση στο «Νature». Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στους αποκαλούμενους πολυμορφισμούς αριθμού αντιγράφων, σε παραλλαγές δηλαδή στην αντιγραφή περιοχών του γονιδιώματος. Χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική συστηματικής ανάλυσης του DΝΑ σε 996 άτομα με αυτισμό, καθώς και σε 1.287 άτομα χωρίς τη διαταραχή – όλοι οι συμμετέχοντες ήταν Ευρωπαίοι. Ανακάλυψαν μια σημαντική στατιστικά αύξηση σε κάποιους σπάνιους πολυμορφισμούς αριθμού αντιγράφων σε περιοχές που περιέχουν γονίδια τα οποία από προηγούμενες μελέτες είχαν συνδεθεί με τον αυτισμό αλλά και τη νοητική υστέρηση. Συγκεκριμένα τα άτομα με αυτισμό εμφάνιζαν κατά μέσον όρο 19% περισσότερους τέτοιους πολυμορφισμούς σε σύγκριση με όσα δεν έπασχαν από τη διαταραχή.   

Οι επιστήμονες μελέτησαν αυτούς τους πολυμορφισμούς και σε ομάδες γονιδίων που εμπλέκονται στη νευρωνική ανάπτυξη και λειτουργία. Βρέθηκαν 76 τέτοιες ομάδες στις οποίες παρατηρούνται σπάνιοι πολυμορφισμοί που αφορούν κυρίως τη γλουταμινική συναπτογένεση- δηλαδή, συνάψεις στη δημιουργία των οποίων εμπλέκεται η γλουταμίνη, ένας νευροδιαβιβαστής που παίζει σημαντικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου. Ανακαλύφθηκαν επίσης ορισμένες νέες ομάδες γονιδίων που ρυθμίζουν την πλαστικότητα των νευρωνικών κυττάρων. Φάνηκε ότι οι συγκεκριμένες ομάδες συνδέονται με αυτισμό και κάποιες εξ αυτών και με νοητική υστέρηση.

 

Σε τρία χρόνια το τεστ;

Τα νέα ευρήματα δημιούργησαν αισιοδοξία σχετικά με τη μελλοντική ανάπτυξη γενετικών τεστ που θα διαγιγνώσκουν σε πρώιμο στάδιο τον αυτισμό αλλά και αποτελεσματικών θεραπειών ενάντια στη διαταραχή. Μάλιστα ο καθηγητής Τόνι Μόνακο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος αναμένεται να δοκιμάσει την αποτελεσματικότητα ενός γενετικού τεστ σε 1.000 άτομα με αυτισμό, ανέφερε σε ξένα ΜΜΕ ότι, αν όλα πάνε καλά, αυτό θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε τρία χρόνια.

Πάντως, σύμφωνα με την κυρία Παπανικολάου, τα καινούργια αποτελέσματα πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή. «Δεν μπορούμε να πούμε ότι με βάση τα νέα δεδομένα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε άμεσα μια γενετική δοκιμασία για την ανίχνευση του αυτισμού».  Σύμφωνα με την ερευνήτρια, είναι πολλά τα γονίδια που αλληλεπιδρούν οδηγώντας σε εμφάνιση αυτισμού. «Καθένα εξ αυτών παίζει κάποιο, μικρό ίσως, ρόλο στη διαταραχήαλλά ο συνδυασμός τους μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση αυτισμού. Ακόμη και αν βρεθεί μια γενετική δοκιμασία,δεν θα είναι σε θέση να μας δώσει οριστική πληροφόρηση αφού κάθε τεστ έχει πεπερασμένη ευαισθησία και εγκυρότητα».

 

Θεραπευτική η «ορμόνη της αγάπης»

 
Μια δεύτερη μελέτη που φέρει επίσης ελληνική υπογραφή κοιτάζει και πάλι… εντός μας προκειμένου να ανακαλύψει μια αποτελεσματικότερη σε σύγκριση με τις υπάρχουσες θεραπεία του αυτισμού. Η μελέτη αφορά μια ορμόνη η οποία αποκαλείται «ορμόνη της αγάπης». Πρόκειται για την οξυτοκίνη η οποία εκλύεται κατά τη διάρκεια της γέννας και του θηλασμού αλλά παράλληλα ενισχύει τους δεσμούς αγάπης μεταξύ μητέρας και παιδιού, καθώς και τον έρωτα μεταξύ συντρόφων. Η συγκεκριμένη ορμόνη έχει αποδειχθεί ότι επιδρά σε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την επεξεργασία των συναισθημάτων και την κοινωνική ανταμοιβή.   

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου Βloorview στο Τορόντο του Καναδά, με επικεφαλής την ελληνίδα παιδονευρολόγο, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο κυρία Ευδοκία Αναγνώστου, μελέτησαν τη δράση της οξυτοκίνης ενάντια στον αυτισμό, στον οποίο παρουσιάζεται σημαντική ανισορροπία των συναισθημάτων και της κοινωνικής ανταμοιβής. Πρόσφατα η ελληνίδα ερευνήτρια παρουσίασε τα αποτελέσματα της μελέτης της ομάδας της κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου για τον αυτισμό που έλαβε χώρα στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένης κλινικής δοκιμής που αφορούσαν 20 ενηλίκους με αυτισμό, η χορήγηση της ορμόνης δύο φορές την ημέρα επί έξι εβδομάδες χάρισε στους ασθενείς μεγαλύτερη κοινωνική λειτουργικότητα, μείωση των επαναλαμβανόμενων κινήσεων και καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να ξεκινήσουν σύντομα νέα μεγαλύτερη μελέτη σε 75 παιδιά με αυτισμό.

«Η οξυτοκίνη είναι η πρώτη υποψήφια θεραπεία που δείχνει να βελτιώνει τις κοινωνικές δεξιότητες των συγκεκριμένων ασθενών» λέει στο «Βήμα» η κυρία Αναγνώστου και συμπληρώνει : «Οι συμβατικές θεραπείες για τον αυτισμό το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν την επιθετικότητα και το άγχος των ασθενών,ενώ άλλες πειραματικές θεραπείες δείχνουν να προσφέρουν βελτίωση μόνο στο πεδίο της μάθησης». Πώς δρα όμως η οξυτοκίνη βοηθώντας τα αυτιστικά άτομα; Σύμφωνα με την ερευνήτρια, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε σαφή συμπεράσματα. «Ωστόσο μελέτη που διεξήχθη με χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας έδειξε ότι μια δόση οξυτοκίνης οδηγεί σε μείωση της λειτουργίας της αμυγδαλής, περιοχής του εγκεφάλου που έχει βρεθεί ότι είναι υπερδραστήρια στα αυτιστικά άτομα.Παράλληλα άλλα ερευνητικά στοιχεία μαρτυρούν ότι η οξυτοκίνη αυξάνει το αίσθημα της επιβράβευσης, το οποίο λείπει στους αυτιστικούς».

Μακάρι έρευνες σαν και αυτές να αποτελέσουν ένα καινούργιο, φιλόξενο έδαφος το οποίο θα επιτρέψει στα αυτιστικά άτομα να «ανθήσουν»…

 

 

thtsoli@tovima.gr

 

TI EINAI O AYTIΣΜΟΣ

 

 

Ο αυτισμός αποτελεί μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρών από τη γέννηση του παιδιού,σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας των Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ).Στο πλαίσιο της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων που είναι ζωτικές για την ψυχοκοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου.Στην πλειονότητα των περιπτώσεων υπάρχει και κάποιος βαθμός νοητικής υστέρησης,ενώ ποσοστό 20% των αυτιστικών ατόμων έχουν νοημοσύνη φυσιολογική ή κοντά στο φυσιολογικό.

Ο αυτισμός μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές διαβαθμίσεις· για τον λόγο αυτόν άλλωστε μιλούμε για «αυτιστικό φάσμα».Σε αυτό ανήκει το γνωστό σύνδρομο Αsperger, που αποτελεί την ηπιότερη μορφή αυτισμού και επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου.

Οι διαταραχές του «αυτιστικού φάσματος» εμφανίζονται πολύ πιο συχνά στα αγόρια,σε αναλογία 3-4 αγόρια προς ένα κορίτσι.Στη χώρα μας, αν και δεν υφίστανται ακριβή στοιχεία για τη συχνότητα εμφάνισης της διαταραχής,εκτιμάται ότι υπάρχουν 40.000-60.000 οικογένειες που έχουν παιδί με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος.

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Μέσα στο 2010 έχει ήδη εμφανιστεί πληθώρα μελετών σχετικά με τον αυτισμό.Ιδού ορισμένες εξ αυτών:

Τεστ ούρων
Ενα απλό τεστ ούρων θα μπορούσε να δείξει κάποια ημέρα εγκαίρως αν ένα παιδί πάσχει από αυτισμό,σύμφωνα με μελέτη ειδικών του Ιmperial College του Λονδίνου που δημοσιεύθηκε στις αρχές Ιουνίου στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Ρroteome Research».Οι βρετανοί ερευνητές αναφέρουν ότι είναι γνωστό πως τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν γαστρεντερικές διαταραχές,καθώς και ότι έχουν διαφορετικό «μοτίβο» βακτηρίων στο έντερο σε σύγκριση με τα άτομα που δεν πάσχουν από αυτισμό.Με βάση αυτό το δεδομένο,οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι πιθανόν να εντοπιστεί ένα αυτιστικό παιδί μέσω της ανάλυσης των υποπροϊόντων των βακτηρίων του εντέρου στα ούρα.

Πέντε «κλειδιά»
Διάγνωση του αυτισμού ακόμη και από την ηλικία των 14 μηνών με βάση πέντε «κλειδιά» που αφορούν τη συμπεριφορά πιστεύει ότι θα μπορούσε να είναι εφικτή η ψυχολόγοςΡεμπέκα Λάντα του Ινστιτούτου Κennedy Κrieger στη Βαλτιμόρη.Η δρ Λάντα ανέφερε κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου τον περασμένο Μάρτιο ότι η συγκεκριμένη μέθοδος προσέφερε διάγνωση των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος στην ηλικία των 14 μηνών στα 15 από τα 16 παιδιά που μελέτησε.Σύμφωνα με την ειδικό,τα πέντε «κλειδιά» της συμπεριφοράς είναι η έλλειψη απόκρισης του παιδιού στις προσπάθειες των συνομηλίκων του να παίξουν,οι σπάνιες προσπάθειες του ίδιου του παιδιού να ξεκινήσει συλλογικές δραστηριότητες,η χρήση λίγων συμφώνων όταν το παιδί μιλάει,τα προβλήματα στην απόκριση σε λεκτικές εντολές και το ενδιαφέρον για επαναλαμβανόμενες πράξεις.

Προβλήματα γονιμότητας
Πρώιμα ερευνητικά αποτελέσματα σχετικά με γυναίκες που συμμετείχαν στη μεγάλη μελέτη Νurses Ηealth Study ΙΙ μαρτυρούν ότι το ιστορικό προβλημάτων γονιμότητας καθώς και η χρήση φαρμάκων πρόκλησης ωορρηξίας συνδέονται με διπλασιασμό του κινδύνου γέννησης παιδιού με διαταραχές του «αυτιστικού φάσματος».Η μελέτη που παρουσιάστηκε στα τέλη Μαΐου στο 9ο ετήσιο Διεθνές Συνέδριο για την Ερευνα στον Αυτισμό στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ διεξήχθη από ειδικούς της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ και περιελάμβανε 3.985 γυναίκες.

Ηλικία της μητέρας
Δεκαετής μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις,η οποία περιελάμβανε εξέταση 4,9 εκατομμυρίων γεννήσεων και δημοσιεύθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στο επιστημονικό περιοδικό «Αutism Research»,επιβεβαίωσε προηγούμενα ερευνητικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει τον κίνδυνο γέννησης αυτιστικού παιδιού.Συγκεκριμένα,όπως προέκυψε από τη μελέτη που είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν διεξαχθεί σχετικά με το θέμα,οι γυναίκες που γίνονται μητέρες μετά τα 40 έτη τους αντιμετωπίζουν αυξημένες κατά 51% πιθανότητες να φέρουν στον κόσμο αυτιστικό παιδί σε σύγκριση με τις γυναίκες ηλικίας 25-29 ετών.

H ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η πολιτεία κατανοεί την πολυπλοκότητα του αυτισμού αλλά κυρίως στα…χαρτιά.Οπως αναφέρει η κυρίαΣοφία Μπονάνουαπό την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ), μητέρα αυτιστικού παιδιού και εθνική εκπρόσωπος της ΕΕΠΑΑ στην Ευρωπαϊκή Εταιρεία Γονέων για τον Αυτισμό, από το 2008 υιοθετήθηκε στη χώρα μας νόμος σχετικά με την ειδική αγωγή στον οποίο περιλαμβάνεται πρόβλεψη για τα αυτιστικά άτομα.«Ωστόσο ο νόμος αυτός μένει κατά κύριο λόγο στη θεωρία. Σήμερα υπάρχουν πολύ λίγα ειδικά σχολεία αποκλειστικώς για τον αυτισμό, ενώ πολλά αυτιστικά άτομα φοιτούν σε σχολεία που προορίζονται για άτομα με άλλες αναπηρίες,με ό,τι αυτό συνεπάγεται». Η κυρία Μπονάνου εξηγεί ότι ορισμένα αυτιστικά άτομα είναι ικανά να παρακολουθήσουν τάξεις του κανονικού σχολείου,ωστόσο αυτό πρέπει να συμβαίνει με την ύπαρξη ενός συνοδού που θα βρίσκεται μαζί τους στο μάθημαπρόκειται για την αποκαλούμενη παράλληλη στήριξη.«Υπάρχουν όμως προβλήματα τόσο σε ό,τι αφορά την επάρκεια όσο και την καταλληλότητα των συνοδών ατόμων». Είναι χαρακτηριστικό ότι πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη το οποίο δημοσιεύθηκε πριν από έναν χρόνο έπειτα από πλήθος προσφυγών γονέων αυτιστικών ατόμων κατακεραυνώνει την πολιτεία σε ό,τι αφορά το ζήτημα της παράλληλης στήριξης.Σύμφωνα με αυτό,η παράλληλη στήριξη είτε εφαρμόζεται μερικώς είτε με μεγάλη καθυστέρηση.

Τέλος, η κυρία Μπονάνου υπογραμμίζει ότι τα αυτιστικά άτομα «έχουν ειδικές ικανότητες και μπορούν να τις αναπτύξουν αν βρεθούν στο κατάλληλο πλαίσιο. Είναι ίσοι πολίτες με δικαιώματα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται από την πολιτεία».

* Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα της ΕΕΠΑΑ (www. autismgreece.gr) στην οποία περιλαμβάνονται και οι δομές σχετικά με τη διάγνωση και τη διαχείριση του αυτισμού στη χώρα μας.Τα τηλέφωνα της Εταιρείας είναι το 210 3216.550 για την Αθήνα και το 2310 241.287  για τη Θεσσαλονίκη.

Έξι μήνες θηλασμό για υγιή μωρά

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010  [ 11:00 ]

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=339374&dt=23/06/2010

 

 

Αποδεικνύεται συνεχώς με έρευνες ότι τα μωρά που θηλάζουν, είναι πιο υγιή. Τα μωρά είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν αναπνευστική η γαστρεντερική λοίμωξη, αν οι μητέρες τους τα έχουν  θηλάσει επί τουλάχιστον έξι μήνες, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη των ερευνητών του Ιατρικού Κέντρου Έρασμος του Ρότερνταμ, υπό τη δρα Ενριέτα Μολ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Pediatrics» της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, έρχεται να επιβεβαιώσει τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι τα νεογέννητα πρέπει να τρέφονται μέσω θηλασμού αποκλειστικά κατά το πρώτο εξάμηνο της ζωής
τους.
Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 4.100 νήπια που γεννήθηκαν μεταξύ 2002-2006 και διαπίστωσαν ότι κατά τους πρώτους έξι μήνες περίπου τα μισά μωρά είχαν πάθει κάποια μόλυνση στην αναπνευστική οδό τους και σχεδόν το 8% είχε μια γαστρεντερική λοίμωξη. Μεταξύ των επτά μηνών και του πρώτου έτους το 37% των
παιδιών είχε αναπνευστική λοίμωξη και το 9% είχε στομαχική μόλυνση από κάποιο μικρόβιο.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ο αποκλειστικός θηλασμός κατά τους πρώτους έξι μήνες λειτούργησε πιο προστατευτικά σε σχέση με το θηλασμό κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες. Κατά το πρώτο εξάμηνο της ζωής του νηπίου, υπολογίστηκε ότι ο αποκλειστικός θηλασμός μείωσε τις λοιμώξεις σημαντικά (κατά τα δύο τρίτα
περίπου), ενώ ο θηλασμός μόνο στο πρώτο τετράμηνο μείωσε τις μολύνσεις σε μικρότερο βαθμό (από το ένα τρίτο έως το ήμισυ). Η μείωση του κινδύνου για λοιμώξεις χάρη στον αποκλειστικό θηλασμό ήταν μικρότερη κατά το δεύτερο εξάμηνο ζωής του νηπίου.
Η υπεύθυνη της έρευνας δρ Μολ επεσήμανε ότι, με βάση τα πορίσματα της μελέτης, οι εργαζόμενες γυναίκες πρέπει να διευκολύνονται στον θηλασμό παίρνοντας άδεια από τη δουλειά τους τουλάχιστον για ένα εξάμηνο μετά τη γέννηση του παιδιού τους, ενώ και μετά το εξάμηνο όσες επιστρέφουν στην εργασία τους, πρέπει κι
εκεί να έχουν τις σχετικές διευκολύνσεις για να συνεχίζουν το θηλασμό. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε συνέστησε την χρήση ειδικών αντλιών μαστού, ώστε να εξάγουν το μητρικό γάλα για να το πιει αργότερα στο σπίτι το μωρό τους.

Οι νέοι μπαμπάδες μελαγχολούν

Οι σύγχρονοι άνδρες πασχίζουν να ισορροπήσουν μεταξύ δουλειάς και μπέιμπι σίτινγκ νιώθοντας να τους ζητούν όλο και περισσότερα

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=338717&dt=20/06/2010

Oι μελέτες ελάχιστα ασχολούνται με τον πατέρα. Ζούμε ακόμη στον παλμό της εργαζόμενης μητέρας, ενώ τα δικαστήρια σε υποθέσεις διαζυγίων σχεδόν τον αγνοούν. Μόνο στον εργασιακό τομέα η πολιτεία τον «αναγνωρίζει» και του δίνει μερίδιο στις γονικές άδειες. Κι όμως οι σημερινοί μπαμπάδες ελάχιστα θυμίζουν τον ήρωα των λαμπερών διαφημίσεων που απολαμβάνει πρωινό με τα παιδιά του στον κατάφυτο κήπο μιας μονοκατοικίας. Οι πατεράδες της διπλανής πόρτας τρέχουν να τα προλάβουν όλα.

Ο 49χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας βιβλίων για γονείς κ. Κώστας Στοφόρος γράφει σε ιστολόγιο (stoforos.blogspot.com) για τον σύγχρονο πατέρα. Γνωστός για τη σειρά βιβλίων «Το ημερολόγιο ενός πατέρα» και κυρίως μπαμπάς τριών παιδιών, βρήκε τον χρόνο μεταξύ δουλειάς και σπιτικού να πει: «Τα τελευταία χρόνια ζητάνε πολλά από εμάς:να είμαστε τέλειοι επαγγελματίες, να μην κοιμόμαστε για να φυλάμε το μωρό, να μαγειρεύουμε…“Αν ήταν ο μπαμπάς μου σούπερμαν”,που λέει κι ένα παιδικό τραγουδάκι. Παρ΄ όλα αυτά, ξέρω πολλούς μπαμπάδες της γενιάς μου που δεν έχουν αλλάξει ούτε πάνα». Πόσο χρόνο αφιερώνει στα παιδιά του; «Ο πολυσυζητημένος “ποιοτικός χρόνος” συχνά λειτουργεί ως άλλοθι για τους πολυάσχολους. Καμιά φορά όμως είναι ο πραγματικός χρόνος που κάνει τη διαφορά:στα παιδιά αρέσει να βρίσκεσαι κάπου στο σπίτι κι ας μην ασχολείσαι “δημιουργικά” μαζί τους».

Το σοκ της πατρότητας

«Εντός και εκτός σπιτιού καμία δράση δεν ανήκει αποκλειστικά στον πατέρα ή στη μητέρα. Μπορούν να τις μοιράζονται όλες» λέει ο κ. Αντώνης Παπαρίζος, καθηγητής Κοινωνιολογίας και Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Παντείου Πανεπιστημίου, και επαναπροσδιορίζει τη βάση, όπως λέει, των πατρικών καθηκόντων: «Ο πατέρας αναλαμβάνει πρώτος τους κινδύνους της οικογένειας έναντι του περιβάλλοντος και της κοινωνίας. Αν δεν υπάγεται ο ίδιος στους κανόνες, μετατρέπεται σε αυταρχικό πατέρα και πατριάρχη. Αν θέλει να επιβάλλεται στο όνομα του ότι είναι πατέρας, γίνεται αυταρχικός πατριάρχης και πολύ κακός πατέρας».Οι μπαμπάδες είναι στο «πόστο» τους από τον πρώτο υπέρηχο. Μπορεί μάλιστα να φθάσουν ως και την αίθουσα τοκετού. Οταν όμως το παιδί βγει από το μαιευτήριο, οι περισσότεροι αρχίζουν τις «κοπάνες» από τα καθήκοντα με δικαιολογίες όπως «κλαίει γιατί θέλει τη μαμά του». Μερικοί νιώθουν εκτός ρόλου. Κάποιοι θα μελαγχολήσουν. Αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «Journal of the Αmerican Μedical Αssociation» αναφέρει ότι τουλάχιστον το 10% των νέων μπαμπάδων εμφανίζει κατάθλιψη λίγο πριν και κυρίως μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Η έλλειψη ύπνου, η κόπωση, κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά φταίει για τη θλίψη τους. Ισως και το σοκ της πατρότητας. «Οι σύγχρονοι άνδρες συναντούν δυσκολίες στην εκπλήρωση των πατρικών τους υποχρεώσεων επειδή το μοντέλο που κληρονόμησαν και προέβλεπε την πρωτοκαθεδρία τους έχει κλονιστεί» εξηγεί ο κ. Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, ψυχίατρος- ψυχαναλυτής, ο οποίος κάνει λόγο για νέους ρόλους, «τον “μητρικό” ή “φροντιστικό” πατέρα,που εμπλέκεται στην καθημερινή φροντίδα,και τον “εμψυχωτή”,που συμμετέχει ενεργά στην εκπαίδευση και στη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου του παιδιού. Η πιο προωθημένη μορφή όμως εκφράζεται από εκείνους που σε περίπτωση διαζυγίου διεκδικούν την επιμέλεια των παιδιών τους. Δυστυχώς οι δικαστικές αρχές ενεργούν στερεότυπα επιλέγοντας σχεδόν πάντοτε τη μητέρα, ενώ μια “παιδοκεντρική” θεώρηση θα επέβαλλε να κρίνουνκατά περίπτωσημε βάση το συμφέρον των παιδιών».

Με τον μπαμπά ή τη μαμά;

Για να πάρει ένας πατέρας την επιμέλεια του παιδιού του πρέπει να εξαντληθεί ψυχικά και οικονομικά καθώς είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου η μητέρα κρίνεται ακατάλληλη. Η κατάσταση έφερε κάποιους στα άκρα: οργανώσεις αγανακτισμένων πατέρων συνθηματολογούν εναντίον εκείνων που τους στερούν τα παιδιά τους. «Συνήθως απογοητεύονται και παραιτούνται από τον αγώνα για τη διεκδίκηση των παιδιών τους» λέει η δικηγόρος κυρία Αννα-Σοφία Σαφού.Ο Παντελής, πατέρας τριών παιδιών, δέχεται να μιλήσει ανώνυμα. Η ζωή των παιδιών του κλονίστηκε πριν από δύο χρόνια με την απώλεια της μητέρας τους. «Προτού αρρωστήσει συμμετείχα ελάχιστα στην ανατροφή τους όχι μόνο επειδή δούλευα εξαντλητικά αλλά και λόγω νοοτροπίας.Μεγάλωσα στην επαρχία,όπου ο πατέρας, είτε δούλευε είτε όχι,ήταν εκτός σπιτιού.Από τη στιγμή που η Ελευθερία αρρώστησε επέμενε να συμμετέχω ενεργά στη φροντίδα των παιδιών. Οταν έφυγε βρέθηκα σε ένα ξένο περιβάλλον, κι ας ήταν το σπίτι μου. Προκειμένου να κερδίσω χρόνο με τα παιδιά μου εκχώρησα αρμοδιότητες σε συνεργάτες. Μέσα στη θλίψη μου ένιωσα τη χαρά να ανακαλύπτω τα παιδιά μου».

Οι βιταμίνες Β ασπίδα για την κατάθλιψη

Η αύξηση της πρόσληψής τους από τροφές και συμπληρώματα μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης συμπτωμάτων της νόσου

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Πηγή:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=339059&dt=22/06/2010

 

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Η χαμηλή πρόσληψη βιταμινών Β6 και Β12 συνδέεεται με αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σύμφωνα με νέα μελέτη που διεξήχθη σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου στο Πανεπιστήμιο Ρας στο Σικάγο κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα έπειτα από παρακολούθηση 3.500 ατόμων επί περισσότερα από 12 έτη. Συγκεκριμένα οι ειδικοί είδαν, όπως αναφέρουν στο επιστημονικό περιοδικό «Αmerican Journal of Clinical Νutrition», ότι η εμφάνιση καταθλιπτικών συμπτωμάτων μειωνόταν κατά 2% για κάθε αύξηση στην ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης Β6 από τροφές και συμπληρώματα της τάξεως των 10 χιλιοστογραμμαρίων (mg). Το ίδιο ακριβώς φάνηκε να ισχύει και για κάθε αύξηση 10 μικρογραμμαρίων (μg) της ημερήσιας πρόσληψης Β12.

Σημειώνεται ότι η βιταμίνη Β6 ανευρίσκεται σε πλήθος τροφών, όπως τα φασόλια, οι πατάτες, οι μπανάνες, το κρέας, το κοτόπουλο και σε ορισμένα ψάρια όπως ο σολομός και ο τόνος. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη για άνδρες άνω των 50 ετών είναι τα 1,7 mg και για τις γυναίκες τα 1,5 mg. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο τίθεται στα 100 mg ημερησίως καθώς σε μεγάλες ποσότητες η βιταμίνη μπορεί να προκαλέσει νευρολογικές βλάβες.

Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Β12 είναι το μοσχάρι, ορισμένα ψάρια όπως ο σολομός και η πέστροφα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η συγκεκριμένη βιταμίνη περιέχεται και σε ορισμένα εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως σε δημητριακά πρωινού. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη Β12 στους ενηλίκους είναι 2,4 μg, ενώ δεν έχουν τεθεί ανώτατα όρια λόγω του ότι η συγκεκριμένη βιταμίνη δεν θεωρείται ότι έχει επιβλαβή δράση ακόμη και αν ληφθεί σε μεγάλες ποσότητες. Πάντως σε ό,τι αφορά τα ηλικιωμένα άτομα, δεδομένου ότι έχουν δυσκολία στην απορρόφηση Β12, οι ειδικοί συνιστούν πρόσληψή της μέσω εμπλουτισμένων τροφίμων ή πολυβιταμινών.

Συμπλήρωμα για την επιλόχεια κατάθλιψη
Ερευνητές του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερμανία αναπτύσσουν ένα διατροφικό συμπλήρωμα το οποίο «πολεμά» την επιλόχεια κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μετά τη γέννα «πλήττει» ως και το 13% των νέων μητέρων. Οι ερευνητές «σάρωσαν» τον εγκέφαλο 30 νέων μητέρων και ανακάλυψαν ότι στις γυναίκες αυτές εμφανίζονταν υψηλότερα κατά 43% επίπεδα ενός ενζύμου που ονομάζεται μονοαμινοξειδάση Α (ΜΟΑ-Α) σε σύγκριση με τις υπόλοιπες. Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι το ΜΟΑ-Α διασπά την ντοπαμίνη και τη σεροτονίνη, χημικά του εγκεφάλου άκρως σημαντικά για τη διάθεση. Με βάση τη νέα γνώση διερευνάται η ανάπτυξη φαρμάκων που θα μειώνουν τα επίπεδα ΜΟΑ-Α αλλά και η δημιουργία ενός συμπληρώματος διατροφής που θα αποκαθιστά τα επίπεδα σεροτονίνης και ντοπαμίνης. Το συμπλήρωμα θα περιέχει φυσικά συστατικά και θα μπορεί να λαμβάνεται και από τις θηλάζουσες μητέρες.

Αποκωδικοποιήθηκαν τα γενετικά μυστικά της ψείρας

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010  [ 11:22 ]

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=339126&dt=22/06/2010

 

 

Για πρώτη φορά διεθνής κοινοπραξία ερευνητών, μετά από πολυετή προσπάθεια, κατάφερε να αποκωδικοποιήσει τα γενετικά μυστικά της ψείρας, του πιο σημαντικού παρασίτου του ανθρωπίνου σώματος, μια εξέλιξη που μπορεί μελλοντικά να βοηθήσει σημαντικά στο να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τα ενοχλητικά έντομα που ρουφάνε το αίμα τους.
Επιστήμονες από 28 ερευνητικούς φορείς των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Αυστραλίας και της Ν.Κορέας, υπό τον συντονισμό του καθηγητή εντομολογίας Μπάρι Πίντετριχ του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, παρουσίασαν το γονιδίωμα της ψείρας στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Nature».
Η ανάγνωση των γενετικών αλληλουχιών αποκάλυψε ότι η ψείρα έχει το μικρότερο DNA από κάθε άλλο έντομο του οποίου έχει διαβαστεί το γονιδίωμα μέχρι σήμερα, καθώς και πολύ λίγα γονίδια που σχετίζονται με την αντίληψη του φωτός, τις οσμές και τη γεύση.
Η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει σε νέα εντομοαπωθητικά, ώστε κάποια μέρα επιτέλους οι άνθρωποι να ξεφορτωθούν οριστικά τα επίμονα αυτά έντομα, που συνοδεύουν (κυριολεκτικά) την ανθρωπότητα εδώ και εκατομμύρια χρόνια -και σίγουρα εδώ και 70.000 χρόνια, από τότε που οι άνθρωποι εκτιμάται ότι φόρεσαν
τα πρώτα ρούχα, τα οποία αποτέλεσαν ιδανικό καταφύγιο για το παράσιτο.
Το συγκεκριμένο είδος ψείρας είναι απόλυτα εξαρτημένο από το άνθρωπο με τον οποίο συμβιώνει, με συνέπεια να πεθαίνει αν υποχρεωθεί να ζήσει για καιρό μακριά από το ανθρώπινο σώμα. Από τη στιγμή που η ψείρα γεννιέται και βγαίνει από το αυγό της, κρυμμένη συνήθως σε ρούχα, το μόνο πράγμα που κάνει, είναι να ρουφάει αίμα.
«Η οικολογία της ψείρας είναι πολύ, πολύ απλή. Ζει είτε στις τρίχες σας, είτε στα ρούχα σας και τρώει μόνο ένα πράγμα: αίμα. Έτσι, τα περισσότερα από τα γονίδιά της που σχετίζονται με τις αισθήσεις της ή με την ανταπόκρισή της στο περιβάλλον, είναι πολύ μειωμένα», δήλωσε ο Πίντετριχ.
Η ψείρα-ξενιστής του ανθρώπινου σώματος (γνωστή επιστημονικά ως Pediculus humanus humanus) είναι σημαντικός φορέας διαφόρων ασθενειών που πλήττουν τον άνθρωπο, όπως του επιδημικού τύφου και του «πυρετού των χαρακωμάτων». Έχει μάλιστα παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορία, καθώς εξαπλώνοντας τις δύο παραπάνω ασθένειες, συνέβαλε καθοριστικά στην ήττα και αποχώρηση του στρατού του Ναπολέοντα από τη Ρωσία το 1812. Η ψείρα έχει επίσης κατηγορηθεί ότι συνέβαλε στην εξάπλωση της βουβωνικής πανώλης. Ένα μικροσκοπικό μικρόβιο (το βακτήριο Candidatus Riesia pediculicola) ζει μέσα στην ψείρα και παράγει μια θρεπτική ουσία συγγενική με τη βιταμίνη Β5, που βοηθά στην επιβίωση της ψείρας (χωρίς το βακτήριο, η ψείρα πεθαίνει). Η έρευνα των επιστημόνων πέτυχε επίσης να διαβάσει το γονιδίωμα και αυτού του βακτηρίου, κάτι που θα συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση της συνεξέλιξης και συμβίωσης ανάμεσα στον άνθρωπο, την ψείρα-παράσιτο και το βακτήριο.
Η ψείρα του σώματος είναι ελαφρώς διαφορετική από την πιο κοινή ψείρα του κεφαλιού (Pediculus humanus capitis) που επίσης πίνει αίμα, αλλά προτιμά για διαβίωση τα ανθρώπινα μαλλιά, κυρίως των παιδιών! Αν και τα δύο είδη ψειρών είναι στενοί συγγενείς, η ψείρα του κεφαλιού δεν μεταφέρει επικίνδυνες ασθένειες, όπως κάνει η πιο επιβλαβής ψείρα του σώματος – παραμένει μυστήριο γιατί αυτό συμβαίνει, αλλά οι επιστήμονες ελπίζουν να το λύσουν τώρα που διάβασαν το γονιδίωμα της ψείρας του σώματος. Ο φόβος των επιστημόνων είναι η μετάλλαξη της πιο αθώας ψείρας του κεφαλιού, ώστε να μεταδίδει κι εκείνη επικίνδυνες αρρώστιες.
Ενώ η ψείρα του κεφαλιού δεν κάνει «ταξικές διακρίσεις» και ζει στα κεφάλια των παιδιών κάθε εποχής και ανεξαρτήτως κοινωνικο-οικονομικού στρώματος, η ψείρα του σώματος τείνει να εμφανίζεται από το πουθενά στις χώρες όπου υπάρχει πόλεμος ή σοβαρή οικονομική κρίση -και την κάνει ακόμα χειρότερη.

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:
http://www.pnas.org/content/early/2010/06/16/1003379107.abstract?sid=2e338470-bb
76-47b7-bf5a-bb57be85f2d7

Κυριακή – Γιορτή του ΠΑΤΕΡΑ!

 

Εδώ και χρόνια οι μπαμπάδες άλλαξαν! Η πατρική εικόνα θέλει τους μπαμπάδες με ένα παιδί αγκαλιά, με ένα μωρό κοιμισμένο στον ώμο τους! Τα μεγάλα τους χέρια δεν τα φοβούνται πια τα παιδιά, γιατί πια δεν χτυπάνε, αλλά χαιδεύουν και παίζουν με τα παιδιά τους! Είναι τρυφεροί, ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους, όταν γυρνάνε στο σπίτι τα παιδία τρέχουν στην αγκαλιά τους και πολλές φορές ρωτάνε όλο προσμονή, αν τους έφεραν κάτι από τη δουλειά! Βοηθούν στο άλλαγμα της πάνας, κάνουν μπάνιο τα μικρά τους, τα ντύνουν, τα ταΐζουν και τους μαθαίνουν τα πιο «άγρια» παιχνίδια. Πάνω απ’ ολα, τους μαθαίνουν πως είναι οι μπαμπάδες και τους δείχνουν ένα αντρικό πρότυπο διαφορετικό από αυτό των παππούδων μας και ίσως και κάποιων σημερινών μπαμπάδων…

     Και αφού η αγκαλιά τους και η πατρική τους ματιά δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από αυτή της μαμάς, έχουν κερδίσει κι αυτοί επάξια τη δική τους μέρα. Τη γιορτή του πατέρα!

Καλέ μου άντρα και μπαμπά των παιδιών μου, χρόνια σου πολλά! Να σε χαίρονται τα παιδιά σου και να τα χαίρεσαι κι εσύ!

Μπαμπά μου, χρόνια σου πολλά! Να μας χαίρεσαι και να σε χαιρόμαστε, παππού πια! 🙂

Μπαμπάδες, που ίσως διαβάζετε, και σε σας πολλά πολλά χρόνια και ευχές!

Μανούλες, να χαίρεστε τους μπαμπάδες σας και τους μπαμπάδες των παιδιών σας! Μην τους ξεχάσετε!!!

Μπιμπερό για μωρά που θηλάζουν!

 

Είναι γεγονός οτι πολλά μωρά που θηλάζουν δύσκολα δέχονται να πιουν το γαλατάκι τους από οπουδήποτε αλλού εκτός απ’ το στήθος της μανούλας τους! Δίκιο έχουν βέβαια για την επιλογή τους, αλλά αυτό συνήθως δημιουργεί ένα προβληματάκι στη μαμά, η οποία δεν μπορεί να λείψει από το σπίτι (ειδικά στην αρχή) και δεν μπορεί να κάνει λίγο πιο ξέγνιαστα κάποια δουλειά εκτός σπιτιού χωρίς να κοιτά το ρολόι για να γυρίσει εντός του δίωρου πίσω για να θηλάσει το μωρό. Κι αυτό, βέβαια, αν δεν δουλεύει η μαμά μετά το δεύτερο μήνα της άδειας. Αν δουλεύει, συνήθως έχει μεγάλο πρόβλημα, το μωρό κλαίει και ζητάει το γάλα του από το στήθος της μαμάς, η μαμά έχει τύψεις και άγχος που δουλεύει, κλπ…

Έχω την τύχη να δουλεύω από το σπίτι και τη μία Παρασκευή την εβδομάδα που πάω σε ολοήμερο να διδάξω εικαστικά έχω η αλήθεια ένα άγχος και «γκαζώνω» γυρνώντας σπίτι, γιατί ξέρω οτι ένα πεινασμένο μωρό με περιμένει για να πιεί το γάλα του!

Δοκίμασα όλα τα μπιμπερό που είχα, δοκίμασα και καινούργια και δεν τα «έπιανε» με τίποτα! Με το που πήγαινε να ρουφήξει και της πήγαινε το μπιμπερό πίσω βαθιά στον λαιμό της ερχόταν αναγούλα, οπότε δάγκωνε λίγο παιχνιδιάρικα τη θηλή του μπιμπερό για κάποια ώρα, και το αποτέλεσμα ήταν, στην καλύτερη, 10 μλ λιγότερο γάλα στο μπιμπερό, και 10μλ γάλα στο πηγούνι και το φορμάκι της…

Έκανα μια βόλτα στο Αμαζον κάποια στιγμή για να βρω τελικά αυτό που μου «έλυσε» τα χέρια! Breast Flow λέγεται και είναι σχεδιασμένο ειδικά για μωρά που θηλάζουν. Η θηλαστική κίνηση που κάνουν με το στόμα και τη γλωσσίτσα τους είναι ίδια και όταν θηλάζουν ΚΑΙ με το μπιμπερό, δηλαδή καθώς ρουφάνε τρέχει το γάλα, ενώ αν σταματήσουν σταματάει κι αυτό (σε αντίθεση με τα κοινά μπιμπερό που η ροή είναι σχετικά συνεχόμενη), έχει μια εσωτερική και μια εξωτερική θηλή και αυτό βοηθά και στους κολικούς, η εξωτερική δε είναι πολύ λεπτή, μαλακή και μεγάλη και έτσι ακουμπά και γύρω από το στόμα, προσομοιάζοντας το στήθος της μαμάς!

Έφυγα που λέτε την προηγούμενη Παρασκευή και αφού μια Παρασκευή πιο πριν το είχαμε δοκιμάσει και είχε αποδώσει το πράγμα, ήμουν άνετη! Μιααααα χαρααααα!

Κόλπο! Είπα στην μητέρα μου, πριν βάλει το γάλα στο μπιμπερό να βουλιάξει τη θηλή σε ζεστό νερό να ζεσταθεί, ώστε να πάρει θερμοκρασία δέρματος και όχι πλαστικού. Η μικρή το έβαλε αμέσως στο στόμα της και σε δύο δευτερόλεπτα άρχισε να «θηλάζει» το μπιμπερό και ήπιε όλο το γαλατάκι της! 😉

Ε, ρε βόλτες που έχουμε να πάμε το καλοκαίρι και να αφήνουμε την Ναταλία στους παππούδες! Από τώρα τρίβω τα χέρια μου 😆

Ιδού το θαυματουργό προιόν!

Και όλες οι πληροφορίες που χρειάζεστε:

http://www.breastflow.co.uk/index.htm

Απαγορευτικές οι δουλειές του σπιτιού για τις εγκύους

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

 

ΛΟΝΔΙΝΟ Αν είστε έγκυος, τότε έχετε έναν σημαντικό επιστημονικό λόγο για να μην κάνετε καμία δουλειά στο σπίτι: ολλανδοί ερευνητές αναφέρουν ότι το νοικοκυριό μπορεί να βλάψει το μωρό σας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ειδικούς του Πανεπιστημίου Εράσμους στο Ρότερνταμ, οι βαρετές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις που συνδέονται με δουλειές του σπιτιού, όπως το πλύσιμο των πιάτων ή το σιδέρωμα, αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρης γέννας.

Το εύρημα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Ρerinatal Εpidemiology» προέκυψε μετά από μελέτη σε 12.000

νέες μητέρες. Οι ερευνητές είδαν ότι οι έγκυοι που ασχολούνταν με τις δουλειές του σπιτιού είχαν αυξημένες ως και κατά 25% πιθανότητες να γεννήσουν τουλάχιστον τρεις εβδομάδες νωρίτερα από το φυσιολογικό.

Αν και δεν είναι σαφές για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι οι βαρετές και επαναλαμβανόμενες δουλειές του σπιτιού αυξάνουν τα επίπεδα των ορμονών του στρες στις γυναίκες, γεγονός που οδηγεί σε πρόωρη γέννα.

Πάντως από την ίδια μελέτη προέκυψε ότι η άσκηση, ακόμη και η έντονη όπως το τρέξιμο, κάνει καλό τόσο στη μητέρα όσο και στο έμβρυο που κυοφορεί.

 

Διαβάστε περισσότερα:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=335157&dt=02/06/2010#ixzz0pvVKuWi6

Επανάσταση στην τεχνητή γονιμοποίηση

Μέθοδο επιλογής του καλύτερου σπερματοζωαρίου, εξίσου αποτελεσματική με τη φυσική διαδικασία, ανέπτυξαν επιστήμονες

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

 

Τη φυσική διαδικασία που χρησιμοποιεί το ωάριο προκειμένου να επιλέξει το σπερματοζωάριο-«νικητή» που θα το γονιμοποιήσει ακολούθησαν αμερικανοί επιστήμονες, αναπτύσσοντας μια μέθοδο που θα βοηθήσει σημαντικά στην εξωσωματική

 

ΛΟΝΔΙΝΟ Μια νέα μέθοδο που επιτρέπει την επιλογή του καλύτερου σπερματοζωαρίου για χρήση στην εξωσωματική γονιμοποίηση ανέπτυξαν αμερικανοί ερευνητές. Σύμφωνα με τους ειδικούς από το Πανεπιστήμιο Γέιλ, η μέθοδος είναι εξίσου αποτελεσματική με τη φυσική διαδικασία επιλογής του κατάλληλου σπερματοζωαρίου που χρησιμοποιεί το ωάριο. Ουσιαστικώς με βάση την τεχνική επιλέγεται το σπερματοζωάριο με τη μεγαλύτερη ακεραιότητα σε ό,τι αφορά το γενετικό υλικό του, γεγονός που σύμφωνα με τους ειδικούς θα δώσει σημαντική ώθηση στο θέμα της ανδρικής γονιμότητας.

Οπως ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης δρ Γκαμπόρ Χουσζάρ, «τα αποτελέσματά μας θα έχουν σημαντική επίδραση στην ανδρική γονιμότητα, δεδομένου ότι περίπου το 40% των περιπτώσεων υπογονιμότητας των ζευγαριών συνδέεται με προβλήματα γονιμότητας του άνδρα».Ο επιστήμονας εξήγησε ότι η συμβατική ανάλυση του σπέρματος επικεντρώνεται στη μέτρηση των σπερματοζωαρίων στο σπερματικό υγρό, αλλά και στην κινητικότητά τους. Με βάση αυτά τα στοιχεία οι ειδικοί καταλήγουν στο ότι ένας άνδρας είναι γόνιμος. Ωστόσο έως σήμερα τα «παραδοσιακά» τεστ δεν έδιναν πληροφορίες σχετικά με την ποιότητα του DΝΑ των σπερματοζωαρίων ή την ικανότητά τους να επιτυγχάνουν τον στόχο τους, την πρόσδεση δηλαδή στο ωάριο και τη διείσδυση σε αυτό.

 

Σε ιδεατή περίπτωση το ωάριο με φυσικό τρόπο επιλέγει το καλύτερο σπερματοζωάριο και μπλοκάρει τα υπόλοιπα. Ωστόσο κατά τη διάρκεια της τεχνητής γονιμοποίησης οι γιατροί δεν γνωρίζουν αν εισάγουν το καλύτερο σπερματοζωάριο στο ωάριο.

«Ανακαλύψαμε τώρα έναν βιοχημικό δείκτη της γονιμότητας του σπέρματος,με αποτέλεσμα να μπορούμε να επιλέγουμε σπερματοζωάρια με μεγάλη ακεραιότητα του DΝΑ» σημείωσε ο δρ Χουσζάρ.

Η ερευνητική ομάδα μελέτησε την αποτελεσματικότητα της εξέτασης σε δείγμα σπέρματος 50 ανδρών. Στηρίχθηκε στην ιδέα ότι τα σπερματοζωάρια υψηλής ποιότητας θα προσδένονταν σε ένα οξύ (υαλουρονικό οξύ). Πράγματι τα τεστ έδειξαν ότι τα σπερματοζωάρια με την υψηλότερη ποιότητα από γενετικής απόψεως προσδένονταν στο οξύ, κάτι που δεν συνέβαινε με τα υπόλοιπα.

Ο δρ Χουσζάρ παρομοίασε τα σπερματοζωάρια που δεν προσδέθηκαν στο οξύ με τα CD που έχουν γδαρθεί. «Φαίνεται ότι είναι λειτουργικά, ωστόσο λείπουν σημαντικές πληροφορίες. Το κατεστραμμένο σπέρμα μπορεί να φέρει χρωμοσωμικές ανωμαλίες που συνδέονται με γενετικές νόσους». Τα αποτελέσματα σχετικά με το νέο τεστ αναμένεται να δημοσιευθούν στο επόμενο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού «Journal of Αndrology».

 

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=335399&dt=03/06/2010#ixzz0pvTrwjGk