Και όχι μόνο η μπάλα εδώ που τα λέμε, αλλά τα «εκατομμύρια» παιχνίδια που υπάρχουν στο δωμάτιο του Γιώργου και στο πατάρι μας!!!
Μα πως έγινε αυτό??? Είμαι εναντίων των πολλών παιχνιδιών, τον μεγάλων, αστραφτερών, πλαστικών, ψεύτικων και παιχνιδιών άνευ λόγου! Κι όμως να πάρει… Πως την χάσαμε την μπάλα? Γιατί παντού μέσα σ’ αυτό το σπίτι υπάρχουν παιχνίδια? Κρύβω παιχνίδια στο πατάρι, στα ψηλά ράφια, κάθε φορά που συγυρίζω τα παιχνίδια του πετάω και από κάποιο, αλλά και πάλι, τι γίνεται? Τι Λερναία Ύδρα είναι αυτή?
Στην αρχή, είχα κρατήσει χαρακτήρα. Παίρναμε λίγα και καλά… Δεν έπαιζε με τίποτα πάνω από λίγα λεπτά. Πιο πολύ έπαιζε με την κούτα, με το χαρτί, με τα κουτάλια, τα πιρούνια. Οπότε, ψάχναμε κάτι που να του αρέσει και να του τραβήξει την προσοχή και να του αρέσει να παίζει μ’ αυτό. Να μάθει μέσα από το παιχνίδι, να αφοσιωθεί και να καταφέρει αυτό που του ζητάει το αντικείμενο. Και όσο δεν βρίσκαμε κάποιο, όλο και ψάχναμε για ΤΟ παιχνίδι αυτό! Και δώστου ο Γιώργος να παίζει με τις όλο και πιο μεγάλες κούτες από τα παιχνίδια του, δώστου να έρχονται τα γενέθλια, οι γιορτές, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, κλπ, να του παίρνουν όλοι δώρα παιχνίδια, και ΤΟ παιχνίδι να μην έχει βρεθεί ακόμη.
Εντάξει, σίγουρα έχει αρχίσει να παίζει παραπάνω με κάποια παιχνίδια, αν και οι κούτες παραμένουν να είναι από τα αγαπημένα του, ξετρελαίνεται ευτυχώς με τα βιβλία, και τελευταία κάθεται και παίζει και ακούμε τις ιστορίες που βγάζει από το μυαλό του παίζοντας! Τα μισά του παιχνίδια τα έχω στο πατάρι. Κατεβάζω κάποια και ανεβάζω κάποια άλλα κάθε τόσο, ώστε να τα ξεχνάει και να χαίρεται που τα ξαναβρίσκει, το ίδιο κάνω και με τα βιβλία.
Κάποια στιγμή έβαλα βέτο στο σπίτι. Δώρα, μόνο Χριστούγεννα και γενέθλια, και αν κάποιος θέλει να του πάρει κάτι ντε και καλά, ας είναι αυτοκόλλητο ή βιβλίο. Ναι καλά. Εμείς πρώτοι δεν κρατηθήκαμε! Γιατί το ένα παιχνίδι ήταν σε προσφορά και σίγουρα θα του άρεσε, τα αεροπλανάκια θα τα κάνει σιγά σιγά συλλογή και στο κάτω κάτω είναι φτηνά, πήραμε κάτι στη Ναταλία (στην οποία παιχνίδι εμείς δεν νομίζω να της έχουμε πάρει. Μόνο τα παλιά του Γιώργου και ότι της έφεραν άλλοι) και καλό είναι να πάρουμε και στον Γιώργο να μη ζηλέψει, και έτσι πήραμε την κάτω βόλτα για άλλη μια φορά!
Θυμάμαι πόσο μεγάλη χαρά κάναμε τα Χριστούγεννα ,στα γενέθλιά μας και τις γιορτές όταν ανοίγαμε με λαχτάρα τα δώρα μας! Τα παιδιά μας, θα έχουν αυτή την ανάμνηση άραγε ή τους την στερούμε προσφέροντάς τους δώρα όποτε μας κατέβει; Πόσο κακό τους κάνει αυτό; Έγινε κανένα παιδί κακομαθημένο από τα πολλά παιχνίδια;
Όχι οτι δεν του χαλάμε χατήρι. Βεβαίως και δεν μπορούμε να του πάρουμε ότι ζητήσει και όποτε το ζητήσει, μα και πάλι, εγώ γιατί νιώθω τόσο άσχημα που το δωμάτιο του δεν έχει άλλο χώρο; Και γιατί ο Γιώργος συνεχίζει να θέλει την δική μας παρέα για να παίξει και δεν έχει βρεθεί ακόμα κανένα παιχνίδι που να τον κρατά απασχολημένο με τις ώρες; Σε ποιαν ηλικία αλήθεια έπαιζα με τον αδερφό μου και φτιάχναμε φανταστικούς κόσμους με τα playmobil μας, εκθέσεις με τα παζλ μας, αγώνες αυτοκινήτων, κλπ κλπ? Μήπως το μυστικό σ’ αυτό είναι ότι έπαιζα ΜΕ τον αδερφό μου και όχι μόνη;;; Εσάς τα παιδιά σας παίζουν πολύ ώρα μόνα τους; Είστε κι εσείς πνιγμένοι στα παιχνίδια;
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως, πας στο Τζάμπο για κάτι άλλο… Ε, δεν θα πάρεις κάτι με 5 ευρώ; Θα πεις όχι; Για ποιον λόγο δηλαδή να το βάλεις το παιδί σε τέτοια θέση; Δεν ξέρω… Δεν του χαλώ πολλά χατίρια του παιδιού μου. Όχι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. Να κάτσω να μαλώσω μαζί του, να χαλάσουμε τις καρδιές μας για κάτι που δεν θα το βλάψει; Choose your battles (επέλεγε τις μάχες που δίνεις), είχα διαβάσει κάποτε, όσον αφορά το παιδί και τους λόγους που θα του αρνηθείς και θα επιμένεις για κάτι. Και αυτό κάνω. Είναι ένα φρόνιμο παιδί (όσο μπορεί ένα αγοράκι σχεδόν 4 χρονών, μην τρελαθούμε κιόλας!), καλό και φιλεύσπλαχνο, ευαίσθητο, έξυπνο, ανεξάρτητο, και μπορώ να λέω και να λέω για ώρες! Κακομαθημένο δεν θα το έλεγε κανείς, αλλά θα γίνει άραγε;
Έρχονται φίλοι, φέρνουν παιχνίδια. Από αυτά που δεν μου πολυαρέσουν πολλές φορές (με στρατιωτάκια, όπλα, χαζοπαίχνιδα, που σπάνε, που, που, που). Εννοείται πως δεν είναι καν ανάγκη να φέρουν κάτι, αλλά φέρνουν και πολύ το εκτιμώ που σκέφτονται το παιδί μου, αλλά του Γιώργου πολύ του αρέσουν, πώς να τα πετάξω μετά; Και βεβαίως μετά από λίγο με το που δω ότι τα ξέχασε λίγο, πάνε στον αγύριστο… Έχει αρχίσει να θυμάται όμως τελευταία και ρωτάει πού βρίσκονται. Αλλάζω συζήτηση, αλλά για πόσο; Δεν μπορώ να αρνηθώ στους άλλους (φίλους, παππούδες, κλπ) να βλέπουν αυτή τη χαρά στα μάτια του όταν ανοίγει το δώρο του. Δεν μπορώ να ζητήσω λεφτά αντί να του πάρουν παιχνίδι. Το ξέρω ότι δεν το θέλουν. Ο Γιώργος πώς θα χαρεί παραπάνω; Αυτό θέλουν κι αυτοί! Να τον κάνουν να χαρεί. Έστω και στιγμιαία… «Γιουπιιιιι!!!» αναφωνεί! «Ευχαριστώωωω!» και δώστου χαμόγελα και χαρές! Και φτιάχνει την μέρα αυτού που έφερε το δώρο! Σε ποιόν λοιπόν να το στερήσω αυτό; Ούφ!
Μας πήρε η μπάλααααααα!!!! Τι κάνουμε τώρα; Κάνουμε ή δεν κάνουμε; Πότε; Πως; Γιατί; Πείτε καμιά ιδέα! Εσείς τι κάνετε με το θέμα «παιχνίδια»;
Το Blog μιας Μαμας 
Eimaste akribws stin idia fasi me sena. Pantou ma pantou paixnidia!!!To mono kalo tis upo8esis einai oti einai epilegmena, afou 3eroun oloi ti protimame i toyl. ti apokleioume. Kai i ali8eia einai oti ti douleia tin exw kanei egw. Epairna epairna, giati epaiza blepeis egw kuriws kai i mikri me xazeue. Bariomoun loipon olo ta idia. Twra to kopsame bebaia kai pernoume (sxedon) mono se giortes. Den 3erw ti 8a ta kanw twra pou 8’arxisoun na erxontai kai gia to mwro. Kai den exw peta3ei oute ena mexri simera, mono dinoume merika ta Xristougenna, gia na boi8isoume kapoies oikogeneies (na mia kali idea, 8a boi8iseis, 8a prosfereis, 8a dida3eis kai 8a 3alafrwseis).
χαχαχα Λυδιάκι κάτι μας είπες τώρα!!
Εγώ πάντως είμαι πολύ χαλαρή με αυτό το θέμα, τον αφήνω να σκορπάει τις κούτες του στο δωμάτιό του και όταν κάποια στιγμή η κατάσταση γίνεται δύσκολη συμμαζεύουμε όλοι μαζί,αυτό μπορεί να γίνει οσες φορές χρειαστει μέσα στην ημέρα και σίγουρα το βράδυ πριν πάμε για ύπνο. Αν ομως δεν είναι σε mood τα μαζεύω εγώ,ακόμα νομίζω πως είναι μικρός για να επιμείνω ή να απαιτώ από αυτόν να είναι τακτικός και να χαλάμε τις καρδιές μας.
Μπορεις να πάρεις καμιά ιδέα και εδώ
σε καταλαβαινω απολυτα.τοσα παιχνιδια κ ποτε δεν παιζει.δεν νομιζω οτι κακομαθαινουν ,απλα δεν χαιρονται ετσι οπως εμεις με το ΕΝΑ παιχνιδι που μας εφερναν μια φορα τον χρονο.δεν μου ζηταει ποτε να του παρω κατι και αν κατι του αρεσει θα μου πει’μαμα να ρωτησουμε τον μπαμπα αν εχουμε λεφτα να το παρουμε’Με αλλα κακομαθαινουν τα παιδια,αν δεν τους βαζεις ορια,αν τους αγοραζεις παιχνιδια για να καλυψεις το κενο της απουσιας σου.Πολλες φορες σκεφτομαι αυτα που γραφεις….
Περάσαμε και μείς (για να μην πω περνάμε ακόμα…) την ίδια φάση.
Κάποια στιγμή είχα μπλοκάρει πάρα πολύ γιατί το παιδί έπαιζε συγκεχυμένα με πολλά παιχνίδια, εγώ στο τέλος προσπαθούσα να τα ταξινομήσω, αλλά ήταν μάταιο γιατί την επόμενη στιγμή ξανάβγαιναν όλα μαζί ανάκατα, κλπ.
Επιπλέον, ούτε εγώ μπορούσα πλέον να παίξω καλά με το παιδί, γιατί μέσα στον κυκεώνα των παιχνιδιών δεν ήξερα ποιό να πρωτοβγάλω, ούτε καν να ζωγραφίσουμε σωστά γιατί έβγαζε παράλληλα με τα παιχνίδια και όλες τις μπογιές, τα πινέλα και γενικώς επικρατούσε ανοργανωσιά και ακαταστασία που με ενοχλούσε πολύ, κυρίως γιατί πίστευα ότι αυτό δεν κάνει καλό στη συγκέντρωση του Θανάση.
Παρηγοριόμουν και γω βέβαια γιατί τα βιβλία μας τουλάχιστον ήταν πολύ οργανωμένα, εγώ κάθε μέρα ανελλιπώς διαβάζω 4 τουλάχιστον παραμύθια (2 για κάθε παιδί), μετά ο Θανάσης διαβάζει κανένα παραμύθι στη Τζωρτζίνα, οπότε κάπως ξεπερνούσα την απογοήτευσή μου.
Μία μέρα λοιπόν που ήρθε η φίλη μου η Έφη (http://mariaevita.gr/index.php?dispatch=pages.view&page_id=13) στο σπίτι, η οποια δεν δουλεύει έκτος σπιτιού και κάνει εξαιρετικές επιλογές παιχνιδιών, της ζήτησα απεγνωσμένα ΒΟΗΘΕΙΑ!
Κάθισε μαζι μου και με τα μωρά μας (4 μωρά στο σύνολο) στο πάτωμα άνοιξε όλα τα κουτιά, μου έκανε ερωτήσεις (αυτό το παίζουνε; πόσο συχνά;) ή πρότεινε και έλεγε αυτό νομίζω είναι για μικρότερη ηλικία, ή ανακαλύπταμε κάποια που είχαν χαλάσει και μετά από 4 ώρες (συχνά σε αυτό το διάστημα, όντας στο πάτωμα και μαζεύοντας παιχνίδια η Εφη θήλαζε και τον Ορέστη…), καταλήξαμε με
– 2 κουτιά παιχνίδια (ένα για το Θανάση και ένα για τη Τζωρτζίνα)
– 1 κουτί με τουβλάκια
– 1 κουτάκι με ανθρωπάκια ή ζωάκια)
– 1 τεράστια σακούλα που θα δωρίζαμε σε ίδρυμα (η μαμά της Έφης εθελοντικά επισκέπτεται ιδρύματα με παιδιά και τους διαβάζει ιστορίες ή τα βοηθάει στα μαθήματά τους)
– 1 μικρότερη σακούλα με παιχνίδια που θα πετούσαμε γιατί είχαν φθαρεί ή δεν ήταν πλέον κατάλληλα.
Επίσης, βάλαμε όλα τα puzzle σε ένα κουτί, ξεχωρίζοντας τα κομματάκια τους σε διαφορετικές σακουλίτσες, σκανάροντας το κουτί με το σχέδιο και κρατώντας μόνο μία εκτύπωση και ανακυκλώσαμε τα κουτιά. Αυτό σώζει πολύ χώρο.
Φυσικά το δωμάτιο έδειξε πολύ καλύτερο, εγώ πήρα μία βαθειά ανάσα και όταν είπα στο Θανάση ότι αυτά και αυτά τα παιχνίδια θα τα χαρίσουμε σε κάποια παιδάκια που δεν έχουν παιχνίδια, έβγαλε μερικά ακόμη από το κουτί του και τα χάρισε επίσης λέγοντας, «μαμά πάρε και αυτό το αυτοκινητάκι, δεν το θέλω πια!
Ποτέ τόσος καιρός που πέρασε ποτέ δε μου ζήτησαν κάποια από τα παιχνίδια που απομακρύνθηκαν από το σπίτι.
Πλέον αγοράζουμε πολύ λιγότερα παιχνίδια και πολύ συχνά χαρίζουμε παιχνίδια. Παίζουμε δε πολλά επιτραπέζια, ακόμα και με τη Τζωρτζίνα που είναι 2 ετών μόνο!
Και τα παιχνίδια που είναι ψιλολοϊδι…. (μικρά κομματάκια που βρίσκονται συνήθως πεταμένα εδώ και και εκεί) λυπάμαι πολύ λιγότερο από παλιά να τα απομακρύνω από το σπίτι.
Ποτέ δε σκέφτομαι αυτό είναι καλό να το κρατήσω για τη Τζωρτζίνα ή για ένα τρίτο παιδί που πιθανώς να έρθει.
Και κάθε φορά που έρχεται ένας φίλος ή ξαδελφάκι των παιδιών στο σπίτι, πριν φύγει του χαρίζουμε ένα παιχνίδι.
Γενικά είμαστε πλέον σε καλύτερη κατάσταση με τα παιχνίδια στο σπίτι… που και που μαζεύονται πάλι πολλά, αλλά με την παραπάνω φιλοσοφία (δεν μαζεύω για αργότερα, χαρίζω, πετάω) είμαστε αρκετά καλύτερα…..
Μέχρι στιγμής δεν αντιμετωπίζω ιδιαίτερο πρόβλημα σε αυτό το θέμα. Κατά καιρούς πετάω τα παιχνίδια που χαλάνε, χωρίζω σε διαφανείς σακούλες το κάθε παιχνίδι με τα κομμάτια του και είναι όλα μα όλα μέσα στο βρεφικό τους πάρκο. Το σπίτι είναι σχετικά συμμαζεμένο γιατί τους αφήνω να βγάζουν ένα – δύο την φορά και αν θέλουν και άλλο τους θέτω ως προϋπόθεση να μαζέψουν αυτό που βαρέθηκαν.
Έχω παρατηρήσει ότι κατά περιόδους παίζουν με 2-3 άντε 4 το πολύ παιχνίδια. Πλέον έπαψαν να τα ενδιαφέρουν τα «βρεφικά» παιχνίδια με τους ήχους και τα φωτάκια και έχουν στραφεί σε αυτά που τους δίνουν ένα περιθώριο δημιουργίας όπως τα παζλ, η πλαστελίνη, τα τουβλάκια κτλ. και σε αυτά που απαιτούν σωματική άσκηση (μπάλες, συρόμενα κτλ.). Οπότε τα υπόλοιπα κάποια στιγμή πάνε για μάζεμα.
Όταν πάμε Τζάμπο τους παίρνω πάντα κάτι, αλλά με την προϋπόθεση ότι είναι πολύ φθηνό (η μαμά δεν έχει χρήματα να το αγοράσει αυτό), συνήθως τους κατευθύνω σε κάτι τέτοιο, και εννοείται πως το ένα θα είναι ένα και ποτέ δύο (πρέπει να διαλέξεις).
Κάπως έτσι μπορεί να γυρίσουμε σπίτι έχοντας πάρει μία μυγοσκοτώστρα των 50 λεπτών 😉
Απίστευτο!!! Κι εγώ που νόμιζα πως μόνο εμείς έχουμε ένα πάτωμα γεμάτο Playmobil, παζλ, πλαστελίνη, Cars ή Little People, ανάλογα με το «κόλλημα» της εποχής. Ακόμη και με την κοιλιά, έγκυος στο δεύτερο παιδί, έσκυβα πάμπολλες φορές την ημέρα κάτω από καναπέδες για να πιάσω αυτοκινητάκια και άλλα παιχνίδια. Και να φανταστείτε πως πριν κάνω παιδιά το σπίτι θύμιζε έκθεση κατοικίας. Όλα σε τάξη! Τώρα, μαζεύω, μαζεύω και πάλι τα ίδια. Αλλά, τα θέλω να πούμε την αλήθεια, αφού εγώ τους τ’ αγοράζω όλα αυτά. Πιστεύω πως το παιχνίδι είναι σχολείο για τα μικρά παιδιά. Καλύτερα να έχω παιδιά με φαντασία και δημιουργικότητα, παρά σπίτι – χειρουργείο. Ξέρω και οικογένεια με δύο παιδιά(!!!), που για να καταλάβεις πως εκεί μένουν και παιδιά εκτός από ενήλικες πρέπει να πας στο υπνοδωμάτιο για να δεις πως υπάρχουν κούνιες. Κι απορώ: Καλά, δεν τους αγοράζουν οι γονείς παιχνίδια, αλλά τι τα κάνουν όλα αυτά που τους πηγαίνουν δώρο; Σημείωση: Το μεγάλο παιδί, 3+ ετών, μιλάει όσο και η κόρη μου που είναι 1,5 ετών και είναι άκρως επιθετικό. Τυχαίο; Δε νομίζω
χαχα!
προμηθεφτικα 1 τεραστιο κουτι πλαστικο απ το ΙΚΕΑ . τα βαζω μεσα κ βγαζω εξω 2-3 την εβδομαδα εξαφανιζοντας τα 3 προηγουμενα στην κουτα. με οποιο παιχνιδι θελω να ασχοληθει γιατι το θεωρω εκπαιδευτικο ασχολουμαι εγω, παιζω κ καλα…
με οποιο τελικα δεν ασχολειται το δινω σε μια κοπελα που εχει φιλες με παιδια στην ιδια ηληκια πανω-κατω που ειναι απο Αλβανια κ δυσκολευονται (εκει δινω κ τα ρουχα).
φαντασου οτι εγω δεν του χω παρει ποτε παιχνιδι, ουτε στα γενεθλια του!(ενιωσα καποιεσ τυψεις) κ οτι ολοι μας οι συγγενεισ μενουν αθηνα, κ παλι εχω παιχνιδια που δεν εχω βγαλει απ το κουτι.!
η λυση νομιζω πως ειναι . οσα ειναι σε καλη κατασταση , να τα στελνουμε σε ιδρυματα…
νομίζω οτι φταιει που εμεις δεν ειχαμε τοσα πολλά παιχνίδια.εγώ τουλάχιστον δεν είχα.καποια χριστούγεννα οσο πιστεύαμε στον αγιο βασίλη ερχόντουσαν καποια δωράκια.μολις φανερώθηκε το παραμύθι κόπηκαν και αυτά.ετσι οταν γεννήθηκε ο γιος μου μπορώ να πω οτι κρυφά ενιωθα μια ευχαρίστηση με όλα αυτα τα παιχνιδια που του επαιρνα.λες και αναπλήρωνα τα δικά μου δωρα απο την παιδική μου ηλικία.τώρα όμως μπορώ να πω οτι και εμεις εχουμε χάσει τον ελεγχο.παιχνίδια παντού.και όσο πετάω αλλα τόσα εμφανίζονται.και εγώ σκεφτόμουν να απαγορεύσω σε όλους να φέρνουν παιχνίδια.αλλά μετά σκεφτομαι εμεις,εγώ μάλλον μπορεί να μην είχα πολλά παιχνιδια αλλά ειχα αλάνες που όλη μερα έτρεχα.είχα πάρκα που όλη μέρα έπαιζα.ειχα κρυφτό κυνηγητό τζαμί κλέφτες και αστυνόμους….τα ειχα όλα.αυτά δεν εχουν τίποτα.μόνο παιχνίδια.γιατί να του τα στερήσω?
Νομίζω ότι η απόσυρση κάποιων παιχνιδιών και η επανεμφάνιση τους μετά από μερικές ημέρες η εβδομάδες είναι μια λύση στο πρόβλημα του γεμάτου δωματίου και του παιδιού που βαριέται. Κάνε λίγο υπομονή, όταν θα μεγαλώσει το μωρό θα έχει παρέα και το παιχνίδι θα γίνει πανηγύρι!!!
Βλεπω πως ολες οι μαμαδες εχουν ερθει καπως αντιμετωπες με το θεμα παιχνιδια! Εχετε δικιο ομως. Το θεμα ειναι να ειναι ευχαριστημενα, με πολλα ή λιγα παιχνιδια, παιζοντας μονα τους ή μαζι μας… 😉
Αυτό που περιγράφεις, είναι και ο δικός μου εφιάλτης. Προς το παρόν, μόνο εφιάλτης, μιας και το μωράκι μου είναι μόλις 8 μηνών.
Έχω πάρει και εγώ την ίδια απόφαση, ΟΧΙ συνέχεια παιχνίδια, ΟΧΙ στα μεγάλα, ΟΧΙ στα πλαστικά, ΟΧΙ στα ανούσια, ΟΧΙ στις Μπάρμπι. Θα δούμε, εάν θα καταφέρουμε να τα τηρήσουμε όλα αυτά… Προς το παρόν είμαστε σε καλό δρόμο. Παίρνω παιχνίδια επιλεκτικά και δεν επιτρέπω στους παππούδες να το γεμίζουν με δώρα. Προτημώ λιγότερα και καλύτερα.
Πάντως η λύση της Εβίτας ακούγεται ιδανική, σωστή οργάνωση και δωρεά τα «ξεχασμένα».
Μεχρι τωρα δεν εχω δωσει λυση στο θεμα, που κινδυνευει να επεκταθει απο το παιδικο δωματιο ως και το σαλονι. Η ιδεα με την προσωρινη απομακρυνση καποιων κομματιων λειτουργει ως προς την αποσυμφορηση και επανεκτιμηση παλιων παιχνιδιων, αλλα εμας δεν μας αρκει ουτε αυτο. Χρειαζοματε πιο καθοριστικη λυση. Ισως ηρθε η ωρα να χαρισουμε μερικα (χρησιμοποιημενα εννοειται) παιχνιδακια σε αλλα παιδακια η σε παιδικο σταθμο. Να τα πεταξω δεν θα ηθελα, το λιγοτερο να τα αποθηκευσω επ’ αοριστον και το καλυτερο νομιζω να χαριστουν για να ξαναγινουν λειτουργικα, ομως για αλλα παιδακια πλεον.
Νομίζω ότι η μεγάλη έκρηξη σε παιχνίδια γίνεται από 2 έως 4 μετά αρχίζει και μειώνεται ο αριθμός. Εμείς πήραμε κάτι ωραίες παιχνιδοθήκες από το ΙΚΕΑ τις βλέπετε πάνω αριστερά http://onlinecatalogue.ikea.com/2011/ikea_catalogue/GR/, με πιο πολλά συρτάρια, τακτοποιήσαμε τα παιχνιδάκια μας κατά είδος, βγάζει όποτε θέλει 1-2 συρτάρια, παίζει και τα ξαναμαζεύομαι, με λίγη βοήθεια από αυτόν και από εμένα συνοπτικές διαδικασίες. Παρεπιπτόντως τις παιχνιδοθήκες αυτές θα τις κάνω βιβλιοθήκες λίγο αργότερα, παίρνουν ράφια, γιατί απότι βλέπω από άλλα παιδάκια η φάση με τα παιχνίδια μετά τα 6-7 περιορίζεται. Του παίρνω παιχνίδια, τώρα βέβαια σας λέω τα έχουμε περιορίσει γιατί καλύψαμε την γκάμα, του παίρνω που και που όμως βιβλιαράκια, πλαστελίνες, μαρκαδορους.Δεν το μετάνιωσα όσα παιχνίδια κι αν του πηρα, μη φανταστείτε όμως ότι έφερα και όλο το τζάμπο εδώ, γιατί τα παίζει πάρα πολύ, όλα του τα παιχνίδια έβγαλαν τα λεφτά τους με το παραπάνω. Παίζει ώρες και ξανά και ξανα με οτιδήποτε, πχ. με τα καπάκια από μπύρες, χαχα, τα χρησιμοποιεί με δεκάδες τρόπους από το να κάνει σχέδια, πύργους, ως φόρμες για τις πλαστελίνες του μέχρι και ως τάπα για τον κουμπαρά του γιατί έχασε την πλαστική που είχε. Φέρτε του καπάκια από μπύρες να σας κάνει τον καλύτερο φίλο. Στα γενέθλιά του ούτε κι εγώ του πήρα δώρο, αφού του έφεραν τόσα, ένα ακόμα τι θα πρόσφερε. Επίσης τα χριστούγεννα θα φέρει ένα καλό ο άγιος βασίλης, όχι ένα ο αγιος βασίλης ένα η μαμά ένα ο μπαμπάς. θα του φερουν ακόμα σίγουρα ένα ο νονός, ένα η αδερφή μου, και καναδυο ξώφαλτσα από τίποτα άλλους θείους, οπότε καλυμένος θα είναι. Εμείς είμαστε στην κατηγορία που μας χαρίσανε κάτι κούτες με παιχνιδια καθότι μη πλούσιοι. Η χειρότερη βέβαια που μας χαρίσανε ήταν μια κούτα που είχε και 1000!!!! πραγματάκια από κίντερ, γέμισε ο τόπος, α και καμια 500αριά τάπες μαζί.Μας σώσανε οι παιχνιδοθήκες. Σκεφτόμουν μετά αυτό το παιδάκι πόσα κίντερ έφαγε; μια πτερυγα από το εργοστάσιο σίγουρα αυτοί οι γονείς την έχτισαν. χαχα.
ωχ πολλά έγραψα πάλι. τα φιλιά μου στην όμορφη ρόδο.
Λυδιά μου τόχουμε όλοι περάσει , θα καθιερώσετε πιο συχνα την σακούλα με τα παιχνίδια που προσφέρονται σε άλλα παιδάκια , επίσης μπορείτε να συνεννοηθειτε με άλλες μαμάδες κατα καιρούς να ανταλάσσετε παιχνίδια , η να διοργανώσετε ένα παζάρι μεταχειρισμένων ρούχων , παιχνιδιών , βιβλιών , μικροεπίπλων και τα χρήματα να τα δώσετε για ένα σκοπό , στην Αθήνα διοργανωνει κάθε μήνα ένα τέτοι το ΣΠΑΖ ( σύλλογος προστασίας αδέσποτων ζώων ) . Στο σχολείο των κοριτσιών το Πάσχα έγινε ένα τέτοιο παζάρι και τα λεφτά τα βάλανε στο λογαριαμό ενός μικρούλη που έφυγες για μεταμόσχευση νοτιαίυ μυελού στην Αγγλία .
φιλάκια
Ωραια ιδέα Μαριλίς! Ευχαριστούμε 🙂