Μια νέα σελίδα για νυν και μέλλουσες μανούλες!

 

Υπάρχει εδώ και λίγο καιρό, και όλο και τα πάει καλύτερα, τα άρθρα του έχουν πολλαπλασιαστεί και η θεματολογία του επίσης. Είναι απλό στην χρήση, έχει όμορφες και λιτές γραμμές και φωτογραφίες (ότι και να κάνω, σχεδιάστρια είμαι, πάντα κοιτάω και το design),βρίσκεις εύκολα αυτό που σε ενδιαφέρει και θυμίζει… babycenter.com! Και όχι, δεν είναι κακό που το θυμίζει, γιατί… είναι το babycentre, αλλα το Ελληνικό! Λέγεται MY BABYS WORLD!!! Θα το βρείτε στην διεύθυνση: www.mybabysworld.gr.

Επιτέλους υπάρχει ΚΑΙ στα Ελληνικά. Τόσες και τόσες μανούλες που δεν γνώριζαν καλά Αγγλικά, παραπονιόντουσαν ότι δεν υπάρχει κάτι ανάλογο να μπορούν να πάνε να ψάξουν πληροφορίες, να τους έρχεται εβδομαδιαίο newletter στα μεηλ τους με πληροφορίες βάση της ηλικίας της εγκυμοσύνης/μωρού/παιδιού τους…

Προσωπικά, και στις δύο εγκυμοσύνες μου, είχα το babycentre σύντροφο. Κάθε εβδομάδα μου ερχόταν μέηλ με τις πληροφορίες της εγκυμοσύνης μου. Μετά την γέννηση των παιδιών μου, πάλι. Κάθε εβδομάδα, μου έρχεται μέηλ με διάφορα όμορφα πράγματα για την ανάπτυξη του παιδιού, τι να περιμένω και τι είναι φυσιολογικό, ιδέες  για παιχνίδια και κατασκευές που μπορώ να κάνω με τα παιδιά μου, κλπ! Δυστυχώς όμως αυτό δεν μπορούν να το κάνουν οι κοπέλες που δεν γνωρίζουν καλά τα Αγγλικά. Τώρα που υπάρχει και στα Ελληνικά, πολύ χάρηκα! Με θέματα όπως: ο ύπνος, η διατροφή, φροντίδα, συχνά προβλήματα, σχολείο, πρώτες λεξούλες, τι να περιμένεις στην εγκυμοσύνη, κλπ θέματα αναλόγως με την φάση στην οποία βρίσκεσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις θέματα που να σου «ανοίξουν» τα μάτια 😉

Τις προάλλες, μου ήρθε το πρώτο εβδομαδιαίο μεηλ από το mybabysworld, και αυτό που μου άρεσε ακόμα περισσότερο από το Αγγλικό, είναι ότι τα άρθρα είναι γραμμένα ολόκληρα στο newsletter και δεν χρειάζεται να πατήσω σε λινκ για να τα διαβάσω ολόκληρα! Πολύ χρήσιμη λεπτομέρεια, μπράβο!

Και εκεί που έψαχνα τριγύρω στο σαιτ να δώ διάφορα πράγματα που με ενδιαφέρουν, τι να δω? Ένα δικό μου άρθρο στα θέματα του ύπνου και γονιών. Ιδού! http://www.mybabysworld.gr/site/content.php?artid=670362. Σε άλλο σημείο μάλιστα αναφέρεται στο μπλογκάκι μου με τα καλύτερα λόγια (http://www.myworld.gr/site/content.php?artid=634223)! Στο σαιτ θα υπάρχουν μεταφράσεις από το babycentre.com, θα υπάρχουν και άρθα που έχουν μαζέψει από τις μπλογκογειτονιές και άλλα δικά τους άρθα. Γενικότερα, έχουν κάνει μια καλή προσπάθεια και το συνιστώ! Κάντε μια βόλτα να αποκτήσετε ιδίαν άποψη, ίσως ακόμα και να εγγραφείτε στο εβδομαδιαίο τους newsletter!

Εσείς το είχατε υπόψην σας αυτό το σαιτ; Πως σας φαίνεται;

Advertisement

Οι μαμάδες φταίνε για την εφηβική ανορεξία

 

Το μητρικό άγχος της ζυγαριάς και τα λιπόσαρκα «celebrities» των περιοδικών μόδας τρομάζουν τα νεαρά κορίτσια

 

 

ΛΟΝΔΙΝΟ Oι ανήσυχες για το βάρος τους μαμάδες και οι υπερβολικά αδύνατες διασημότητες είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη νευρική ανορεξία πολλών εφήβων κοριτσιών, σύμφωνα με νέα αποκαλυπτική έρευνα για το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο της εποχής μας. Πιο συγκεκριμένα, όταν η μαμά ανησυχεί για τα κιλά της και υποβάλλεται συχνά- ή και… συνεχώς- σε δίαιτες, αυξάνονται σοβαρά οι πιθανότητες να συμπαρασύρει και την έφηβη κόρη της σε αυτή την αγχωτική και επικίνδυνη για την υγεία διαδικασία.

Αυτό ισχυρίζεται μεγάλη βρετανική έρευνα που διεξήχθη σε 2.500 κορίτσια ηλικίας 13-19 ετών για λογαριασμό του νεανικού περιοδικού «Sugar». Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, τα έφηβα κορίτσια παρουσιάζουν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσουν διατροφή με χαμηλές θερμίδες αν οι μητέρες τους παρακολουθούν καθημερινά- και με το ανάλογο άγχος μήπως πάχυναντο βάρος τους, σε σχέση με εκείνα των οποίων οι μητέρες είναι πιο άνετες με το σώμα τους.

Από τα 2.500 κορίτσια που ερωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας, το 93% δήλωσε ότι ανησυχεί μήπως παχύνει ή μήπως έχει παραπανίσια κιλά και περισσότερα από τα τρία τέταρτα του δείγματος δήλωσαν ότι οι φίλες τους ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα διατροφής για να χάσουν βάρος. Περισσότερες από τις μισές κοπέλες είπαν ότι οι οικογένειές τους σχολιάζουν τις διατροφικές τους συνήθειες, ενώ περίπου το 25% είπε ότι έχει μια φίλη που πάσχει από κάποια διατροφική διαταραχή.

Οι πιέσεις που δέχονται οι νεαρές κοπέλες για να παραμείνουν λεπτές και κομψές στο πρότυπο των διεθνών μοντέλων μόδας φαίνονται να συνθέτουν ένα ανησυχητικό σκηνικό όσον αφορά τη διαμόρφωση των διατροφικών συνηθειών τους. Τα σχόλια των γονιών, η συμπεριφορά γνωστών και φίλων και τα μικροσκοπικά νούμερα που λανσάρουν οι απανταχού διασημότητες έχουν οδηγήσει το 15% των κοριτσιών να ακολουθεί τακτικά υποθερμιδικές δίαιτες.

Ωστόσο ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάζεται μεταξύ των κοριτσιών οι μητέρες των οποίων ζουν με τον φόβο του… πάχους. Συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε πως όταν η μητέρα σταματά τη μία δίαιτα για να ξεκινήσει κάποια άλλη, το 35% των κοριτσιών κάνει τρόπο ζωής και διατροφής τον περιορισμό της λήψης θερμίδων, επί καθημερινής βάσεως.

Και οι λιπόσαρκες διασημότητες όμως παίζουν τον ρόλο τους. Οπως προκύπτει, τα νεαρά κορίτσια αποκτούν άγχος για την εμφάνισή τους, επηρεασμένα από τη στάση των μαμάδων τους απέναντι στις πολύ αδύνατες σταρ. Οταν μιλάει κολακευτικά για την τάδε ή τη δείνα επώνυμη με το σχεδόν αφύσικα χαμηλό βάρος, η κόρη τείνει να κάνει τη σύγκριση και κατά κανόνα να νιώθει χαμένη.

«Αφήστε τη φύση να κάνει τον κύκλο της»
O ι ειδικοί προειδοποιούν ότι η υπερβολική ανησυχία για τυχόν αύξηση του σωματικού βάρους από πολύ μικρή ηλικία αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης νευρικής ανορεξίας, ενώ η υπερβολική απώλεια βάρους μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη που συνοδεύει την εφηβεία. «Είναι ανάρμοστο να υποβάλλονται σε υποθερμιδικές δίαιτες τα παιδιά. Οι γονείς θα πρέπει απλώς να βεβαιώνονται ότι οι κόρες τους τρώνε υγιεινά. Τα κορίτσια παίρνουν κάποια κιλά λόγω των βιολογικών συνεπειών της εφηβείας. Θα πρέπει όμως να αφήνουν τη φύση να κάνει τον κύκλο της, διότι στο τέλος το 99% θα αδυνατίσει και πάλι» λέει η Ταμ Φράι, εκπρόσωπος του βρετανικού Ιδρύματος Παιδικής Ανάπτυξης.

Διαβάστε περισσότερα:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=368435&dt=20/11/2010#ixzz15olHFzrD

Οι μαμάδες ευθύνονται όταν δεν τρώνε τα παιδιά

Υπάρχουν βρέφη και παιδιά που δεν τρώνε αλλά… γι αυτό ευθύνονται οι μαμάδες. Γονείς και παιδίατροι θα πρέπει να σεβαστούν τους ρυθμούς του παιδιού, επισημαίνει η διευθύντρια του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Ιπποκράτειου, παιδιοψυχίατρος, Ιωάννα Καραγιαννάκη με αφορμή ομιλία της με θέμα «Και όμως υπάρχουν παιδιά που δεν τρώνε», στην αυριανή 31η Ενημερωτική Ημερίδα που διοργανώνει τη Θεσσαλονίκη η Α΄ Παιδιατρική Κλινική του ΑΠΘ.

«Τα υγιή βρέφη έχουν την ικανότητα να »γνωρίζουν» πόσο γάλα χρειάζονται σε κάθε γεύμα, αλλά και πόσο συχνά χρειάζονται τα γεύματά τους. Είναι καθήκον της μητέρας, με τη βοήθεια του παιδιάτρου εφ΄όσον χρειάζεται, να αναγνωρίσει τα »σήματα» που εκπέμπει το βρέφος για να δηλώσει τις ανάγκες του και να ανταποκριθεί με επάρκεια. Όταν τα βρέφη πεινάνε, κλαίνε και όταν χορτάσουν σταματάνε να θηλάζουν ή να καταπίνουν» εξηγεί η κ Καραγιαννάκη.

Η μητέρα οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να ακολουθήσει το ρυθμό του βρέφους στην περίπτωση που οι επιθυμίες του βρέφους δεν συμπίπτουν με τις δικές της, εξασφαλίζοντας πάντα ότι το μωρό είναι υγιές. Η «κόντρα» μητέρας- βρέφους για το θέμα του φαγητού καθιστά το γεύμα πεδίο ανταγωνισμού και οδηγεί στην σοβαρή καταστρατήγηση του μεγίστου αναπτυξιακού δικαιώματος του παιδιού.

«Αν η μητέρα εξαναγκάσει το βρέφος να προσλάβει μεγαλύτερη ποσότητα ή αν προσπαθήσει να του καθορίσει διαφορετικές ώρες γευμάτων, του αρνείται το δικαίωμα να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και το πιθανότερο είναι να το κάνει νευρικό και γκρινιάρικο και »δύσκολο» στο φαγητό του. Η νευρικότητα του βρέφους θα πυροδοτήσει το άγχος της μητέρας και το αίσθημα αποτυχίας στη φροντίδα και το άγχος της μητέρας θα επανατροφοδοτήσει τη νευρικότητα του βρέφους και ούτω καθεξής. Η ήρεμη ατμόσφαιρα και το αίσθημα ασφάλειας χάνεται, το γεύμα παύει να είναι θετική δραστηριότητα και αντί για ευκαιρία να μοιραστούν θετικά συναισθήματα ανάμεσα στο βρέφος και τη μητέρα το γεύμα γίνεται πεδίο ανταγωνισμού και προσπάθεια επικράτησης του ενός έναντι του άλλου, δηλαδή μια σοβαρή καταστρατήγηση του μέγιστου αναπτυξιακού δικαιώματος του βρέφους» υπογραμμίζει η παιδοψυχίατρος.

Το πέρασμα από το γάλα στη στερεά τροφή και το τάισμα με το κουτάλι είναι ένας σημαντικός σταθμός για τα μεγαλύτερα βρέφη. «Όλα τα βρέφη δεν είναι έτοιμα να περάσουν στη στερεά τροφή στην ίδια ακριβώς ηλικία με ένα γραμμικό τρόπο. Θα πρέπει πάλι η μητέρα να σεβαστεί τον ρυθμό του βρέφους, να το περιμένει με ψυχραιμία και να αναπτύξει τεχνικές για σταδιακό και αργό πέρασμα για όσο διάστημα χρειαστεί» αναφέρει η κ. Καραγιαννάκη.

Σύμφωνα με την ίδια ο ρόλος του παιδιάτρου είναι ιδιαίτερα σημαντικός για το καθησυχασμό της μητέρας και την καθοδήγηση της σχετικά με τη διατροφή, έχοντας υπ΄ όψη του ότι αυτές οι δυσκολίες είναι δυνατόν να αποτελέσουν την αρχή για σοβαρά προβλήματα διατροφής, που είναι δυνατόν να διαρκέσουν για πολλά χρόνια με πολυεπίπεδες επιδράσεις στη ζωή του παιδιού και στη σχέση του με τη μητέρα τους (γονείς του).

Σύμφωνα με τη κ. Καραγιανάκη εκτός από τους ιδιοσυστατικούς παράγοντες δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η ανορεξία που οφείλεται στο άγχος του βρέφους (ενδογενές ή μεταφερόμενο από τη μητέρα) αλλά και η δυσκολία στη διατροφή που είναι δυνατό να είναι σύμπτωμα ψυχοπαθολογίας ή να είναι εκδήλωση δυσμενών συνθηκών ζωής.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=368289&dt=19/11/2010#ixzz15oivF4En

15 χρόνια!

Ένας από τους αγαπημένους μου πίνακες!

Από τα 18 μου! Ναι! Από τότε συμπορευόμαστε, μαθαίνουμε τη ζωή, τη ζούμε, τη χαιρόμαστε, τη δημιουργούμε! Την ίδια μέρα που πήρα το κλειδί για το δωμάτιο της εστίας, το πήρες κι εσύ και λίγο μετά γνωριστήκαμε. Την ίδια μέρα που γνώρισα τον μελλοντικό άντρα μου ήσουν εκεί, γιατί ήσουν… εσύ. Την ίδια μέρα που πήρα το πτυχίο μου, το πήρες κι εσύ και είμασταν μαζί να το γιορτάσουμε. Την πρώτη μέρα που πήρα το δίπλωμα αυτοκινήτου ήσουν εκεί και όταν πήρα το πρώτο μου αυτοκίνητο, ήσουν εκεί, γιατί ήταν το δικό μας πρώτο αυτοκίνητο. Την πρώτη και τελευταία πρόταση γάμου μου την έκανες εσύ! Την πρώτη μετακόμιση, τον πρώτο σκύλο, την πρώτη αποτυχία, την πρώτη επιτυχία, όλα όσα θα έκανα μόνη μου από τη στιγμή που έφυγα από το σπίτι των γονιών μου, τα κάναμε μαζί. Την αγωνία του γάμου την χάσαμε και οι δύο όταν πιαστήκαμε χέρι στο προάυλιο της εκκλησίας και γίναμε αντρόγυνο.  Τη μέρα που έγινα ΜαμάΛυδία, εσύ έγινες ΜπαμπάςΜάκης και πριν την δεύτερη καισαρική, το δικό σου φιλί μου έδωσε κουράγιο!

Μαζί, 15 χρόνια σαν σήμερα. 16 Νοεμβρίου, η αγαπημένη μας επέτειος! Η αγάπη πολύ πιο βαθειά. Η ρουτίνα μπορεί να μην μας αφήνει κάποιες μέρες να πούμε γλυκόλογα, ή ακόμα και να συζητήσουμε κάτι σοβαρό εκτός από τα καθημερινά, ή μπορεί να φτάνει μόνο για τα παράπονα μου που τα ακούς εσύ γιατί ποιός άλλος μπορεί να τα δεχτεί καλύτερα από σένα; Η αγάπη όμως πολύ πιο βαθειά! Εσύ, ο σύντροφός μου, ο άντρας μου, ο άνθρωπος με τον οποίο φαντάζομαι και ελπίζω να μοιραστώ  την ίδια μέρα για πολλές πολλές πολλές ακόμη στιγμές. Που παρακαλώ να γεράσω στο πλάι του και να βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν και να φτιάχνουν την δική τους οικογένεια. Χρόνια μας πολλά αγάπη μου! 15 χρόνια μαζί! Από τα καλύτερα που έχω ζήσει και φαντάσου… the best is yet to come! 😉

Τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν τη μέθοδο “Cry it Out”

 

Πηγή:  http://www.associatedcontent.com/article/19237/a_factbased_case_against_letting_your.html

     Τίτλος πρωτοτύπου: A Fact-Based Case Against Letting Your Baby «Cry It Out»

Από την Dinah Laurel
Μετάφραση:  Χρύσανθος Θεοχάρης

“Οι γονείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όταν αφήνουν τα μωρά τους να κλαίνε χωρίς κάποια αναγκαιότητα αυτό προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη στα μωρά γιατί αλλάζει το νευρικό τους σύστημα και τα κάνει εύαίσθητα στις τραυματικές εμπειρίες που πιθανόν να αντιμετωπίσουν στο μέλλον”.

– Dr. Michael Commons, Τομέας Ψυχιατρικής, Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

 

 

Μόλις διάβασα ένα άκρως ανησυχητικό άρθρο  σχετικά με τη μέθοδο Cry it out (άστο να κλάψει / άστο να ξεθυμάνει κλαίγοντας μέχρι να το πάρει ο ύπνος). Δεν επιθυμώ βέβαια να ξεκινήσω δημόσια αντιπαράθεση με το άτομο αυτό που δείχνει μάλλον καλοπροαίρετο, φοβάμαι όμως πως έχει ελλειπή ενημέρωση πάνω στο θέμα. Γνωρίζω ότι η μητέρα μου και η γιαγιά μου είχαν δασκαλευτεί απ’ τις παλιότερες γυναίκες να αφήνουν το μωρό να κλαίει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Θα ήθελα όμως εδώ να παρουσιάσω κάποια στοιχεία σχετικά με τις βιολογικές/σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις που σημειώνονται σε ένα μωρό που αφήνεται μόνο του να κλάψει μέχρι να το πάρει ο ύπνος (σ.τ.μ., προφανώς σε κάποιο άλλο “δικό” του δωμάτιο). Δεν είναι αλήθεια, δεν είναι σωστό, ότι “δουλειά ενός μωρού είναι να κλαίει”, κι όμως ακριβώς αυτό είναι που τόσο κατάφωρα τολμάει να δηλώσει αυτό το άρθρο. Η δουλειά ενός μωρού είναι να είναι μωρό … και αυτό συμπεριλαμβάνει το να στέλνει μηνύματα με το κλάμμα του ότι έχει κάποιο πρόβλημα. Αυτή είναι η μοναδική φωνή που διαθέτει, και εσύ σαν γονιός έχεις την ευθύνη να παρέχεις λύσεις στα προβλήματα του μωρού.

Κανένας δεν ισχυρίζεται πως ένας καλός γονιός ποτέ δεν θα αφήσει το μωρό του να κλάψει. Τα μωρά κλαίνε πολύ. Ισχύει όμως πάντα η αλήθεια ότι το κλάμμα είναι το μοναδικό τους μέσο επικοινωνίας. Και ισχύει επίσης ότι ο γονιός δεν θα πρέπει ποτέ να εγκαταλείπει την προσπάθεια να βρει λύση στο ότιδήποτε απασχολεί το μωρό του που το κάνει να κλαίει. Η ιδέα να τοποθετούνται τα μωρά σε ένα μεγάλο λίκνο μέσα στο δικό τους δωμάτιο και να περνούν εκεί τη νύχτα μονάχα τους είναι μια καθαρά μοντέρνα δυτική επινόηση. Το ίδιο ισχύει και για την ιδέα ότι τα μωρά θα πρέπει με κάποιο τρόπο να “εκπαιδευτούν” να αποκοιμούνται από μόνα τους και να μένουν κοιμισμένα για 8-10 ώρες. Όταν ο γιατρός ρωτάει αν το μωρό σας κοιμάται όλη τη νύχτα δεν εννοεί 8 συνεχόμενες ώρες. Τα μωρά έχουν διαφορετικά πρότυπα/προγράμματα ύπνου απ’ τους ενήλικες. Το να προσπαθούμε πιεστικά να φέρουμε το μωρό σε κάποιας μορφής “βαθύ ύπνο” ή σε κάποια “ανεξαρτησία” ή “αυτοτέλεια” δεν εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα του μωρού – μάλλον τα συμφερότερα συμφέροντα του στερημένου από ύπνο γονιού εξυπηρετεί που προσπαθεί κι αυτός να ξεκλέψει λίγο ύπνο. (Το μεγάλωμα των παιδιών, καλές μου, δεν έχει “συντόμια”.)

Το γεγονός παραμένει ότι το “Άστο να Κλάψει Μέχρι να Ξεθυμάνει” δεν έχει την αποτελεσματικότητα που οι υποστηρικτές της μεθόδου Ferber πιστεύουν πως έχει. Γιατί το μωρό δεν διαθέτει τις απαραίτητες λειτουργίες που θα το βοηθήσουν να κάνει το υστερικό κλάμμα, να αποβάλει το όποιο πρόβλημά έχει απ’ το σύστημά του και να αυτο-νανουριστεί  μέχρι να το πάρει τελικά ο ύπνος. Όχι! Το μωρό απλούστατα κλαίει μέχρις εξάντλησης και μέχρι να πάρει το ξεκάθαρο μήνυμα  πως τα πρόσωπα φροντίδας δεν πρόκειται να συγκινηθούν και να έρθουν να το βοηθήσουν. Στο μεταξύ όμως η πίεση του αίματός του και οι σφυγμοί της καρδιάς του έχουν άσκοπα εκτοξευτεί στα ύψη για το λόγο ότι κανένας δεν ευαισθητοποιήθηκε να το παρηγορήσει. Τα μωρά έχουν ανάγκη από άγγιγμα και σωματική επαφή, κατά κύριο λόγο απ’ τη μαμά τους. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Dr. Ferber, ο βασιλιάς της μεθόδου “Άστο να Κλάψει Μέχρι να Ξεθυμάνει” έχει εν τω μεταξύ αναθεωρήσει τις φημισμένες εργασίες του για να συμπεριλάβει και μια πρόσθετη εναλλακτική μέθοδο. Μάλιστα! Ο εφευρέτης του “Φερμπερισμού” (Ferber-ization), της εκμάθησης κοιμίσματος με τη μέθοδο “Cry it Out”, συνειδητοποίησε τελικά πως κάπου έκανε λάθος.

Μια πρόσφατη μελέτη του Χάρβαρντ δείχνει ότι τα παιδιά που αφήνονται να κλαίνε μοναχά τους μέχρι να τα πάρει τελικά ο ύπνος υφίστανται μια μακράς διάρκειας βλάβη στο νευρικό τους σύστημα. Σαν συνέπεια, τα παιδιά αυτά γίνονται πιο ευαίσθητα σε μετα-τραυματικές ανωμαλίες λόγω άγχους, ανησυχίας και κρίσεων πανικού. Το να ανταποκριθείτε στις εκκλήσεις-συνθήματα του παιδιού σας όταν κλαίει, δεν χαλάει το παιδί και ούτε σημαίνει πως δεν θα μάθει να κοιμάται βαθειά από μόνο του. Στην πραγματικότητα, το παιδί που το καθησυχάζουν και το περιποιούνται θα γίνει πιο ανεξάρτητο και θα απολαμβάνει πιο υγιεινό ύπνο αργότερα για τον απλούστατο λόγο ότι γνωρίζει και αισθάνεται πως υπάρχει γι’ αυτό ένα αξιόπιστο σύστημα υποστήριξης που το περιμένει μόλις χορτάσει τον ύπνο του. Ο Dr. Sears, ο παγκόσμια γνωστός αυτός παιδίατρος, έχει πολλές μελέτες στο ενεργητικό του πάνω στο θέμα αυτό. Οι μαμάδες θα βρουν τις απόψεις του για το θέμα καθώς και τη γενικότερη φιλοσοφία του για την ανατροφή των στενών δεσμών (Attachment Parenting) σαν τις πιο συνεπείς και πιο ταιριαστές με όσα τους λένε τα δικά τους  φυσικά ένστικτα.

 

“Όταν αυτό που προσφέρουμε στα παιδιά μας πηγάζει από αγάπη και ευχαρίστηση, τότε είναι θετικό… Όταν αυτό που τους προσφέρουμε το κάνουμε επειδή μας έχουν εξουθενώσει ή επειδή αισθανόμαστε ενοχές, τότε πρόκειται για κάτι αρνητικό (που τα “χαλάει”)”
– Απάντηση του Dr. William Sears σ’ εκείνους που ισχυρίζονται ότι η το Attachment Parenting “χαλάει” τα παιδιά.

Εδώ είμαι μωρό μου! ΜΗΝ κλαίς!

– Δεν μπορώ να είμαι δίπλα του συνέχεια!

– Ας κλάψει και λίγο, δεν θα πάθει και τίποτα!

– Εμείς τί πάθαμε δηλαδή;

– Πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνο του!

– Δεν είναι σωστό να το πιάνεις όποτε κλαίει! Κακομαθαίνει και θα θέλει χεράκια…

– Να ανοίξουν τα πνευμόνια του!

– Πρέπει να έχω και λίγο χρόνο για μένα…

– Αν δεν το αφήνω να κλάψει, δεν θα κάνω τίποτα άλλο!

– Θα κλάψει μια, θα κλάψει δυο, μετά το αφήνω στο κρεβάτι και το παίρνει αμέσως ο ύπνος…

– Ούτως ή άλλως, γεννιούνται, δεν γίνονται!

– Καταλαβαίνω όταν κλαίει από πείσμα ή από ανάγκη!

Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί! Έχω ακούσει τόσα και τόσα, όλα το ίδιο εκνευριστικά για να πω την αλήθεια. Από μαμάδες που αφήνουν τα μωρά τους να κλαίνε και προσπαθούν να σε πείσουν να το κάνεις κι εσύ για να βρείς την υγειά σου και να μην κακομάθεις το καημένο το παιδί σου. «Μα τί μαμά είσαι που το πιάνεις ΚΑΘΕ φορά που κλαίει; Και ΜΗΝ μου πεις οτι το κουνάς για να κοιμηθεί; Θα πεθάααααανωωωωω!!!!» Και για να πω και όλη την αλήθεια, δεν είμαι σίγουρη αν το κάνουν αυτό από κάποιου είδους τύψεις, όπως και όταν κάποιος καπνίζει και καταλάβει πως προσπαθείς να το κόψεις και αρχίζει τα «έλα μωρέ, πάρε ένα!», «σιγά βρε που θα το κόψεις εσύ! Κάνε ένα, μια ευχαρίστηση στη ζωή έχουμε!», κλπ κλπ, επειδή υποσυνείδητα νιώθουν άσχημα που δεν προσπαθούν να το κόψουν και οι ίδιοι.

Είναι ένα στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου, ένα στοίχημα που κάποιες φορές μου στοιχίζει. Που με κουράζει, με κρατά ακόμη και από την τουαλέτα κάποιες φορές. ΑΛΛΑ δεν πρόκειται να αφήσω κανένα παιδί μου να κλάψει παραπάνω απ’ την ώρα που χρειάζεται να πάω να το πιάσω! Και μ’ αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μου δεν κλαίνε αν δεν υπάρχει λόγος! Κλαίνε όταν χτυπάνε, όταν θεωρούν ότι τους συμβαίνει κάτι άδικο (και τότε, με διαλλακτικότητα πολλές φορές, το θέμα συζητιέται ξανά). Κλαίνε όταν ξυπνήσουν και έχει περάσει λίγη ώρα χωρίς να έχω πάρει χαμπάρι, ακόμα κι αν «μίλησαν» λιγάκι και εγώ δεν τα άκουσα, ναί, τότε κλαίνε και έχουν και κάθε δικαίωμα να κλάψουν! Κλαίνε όταν τρομάξουν! Κλαίνε, αλλά με το που τα πάρουμε αγκαλιά το κλάμμα τους περνά. Γνωρίζουν οτι οι γονείς τους είναι εκεί με το πρώτο τους κλάμμα, πως όταν μας χρειαστούν είμαστε εκεί και θα είμαστε ΠΑΝΤΑ. Μεγαλώνοντας στην ασφάλεια αυτή, δεν αισθάνονται φόβο και δεν μας χρειάζονται τόσο συχνά. Γνωρίζουν πως δεν είναι ανάγκη να κλαίνε ή να γκρινιάζουν για να τους δώσουμε σημασία – την έχουν όποτε την χρειαστούν. Δεν είναι κακομαθημένα! Είναι ΚΑΛΟμαθημένα! Ακριβώς όπως μου αρέσει!

Τα μωρά κλαίνε επειδή έχουν κάποια ανάγκη η οποία δεν ικανοποιείται. Το ίδιο κι εγώ, αν κανείς δεν με καταλαβαίνει και αν μου γυρίσουν την πλάτη, θα κλάψω ακόμα πιο δυνατά και θα πληγωθώ! Και αν κι αυτό δεν πιάνει, κάποια στιγμή θα μάθω να μην κλαίω, όχι επειδή είμαι ευχαριστημένη, αλλά γιατί τί νόημα θα έχει, είναι ξεκάθαρο ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται!

Ναι, μπορούμε να είμαστε δίπλα στα μωρά μας και να μην τα αφήνουμε να κλαίνε. Θα πάρει παραπάνω ώρα, θα κουραστούμε παραπάνω, αλλά θα νιώθουν την ασφάλεια που χρειάζονται. Μεγαλώνουν 9 μήνες μέσα στην κοιλιά μας, σε ένα περιβάλλον όπου μας νιώθουν και μας ακούνε όλη την ώρα. Κάποια στιγμή, ξαφνικά, όλα αυτά χάνονται με το που θα γεννηθούν. Βρίσκονται ξαφνικά σε ένα νέο περιβάλλον, άγνωστο, κρύο, όπου πεινάνε (!) και δεν μας ακούνε. Δεν κλαίνε λοιπόν επειδή θέλουν να μας κάνουν του χεριού τους. Δεν ξέρουν τί σημαίνει αυτό. Δεν έχουν την δική μας πονηριά και το δικό μας εγωισμό. Κλαίνε επειδή είναι μωρά, και αφού εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε μωρά, τότε πρέπει να κάνουμε ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να νιώθουν όμορφα και να μην κλαίνε. Και αν αυτό είναι κουραστικό, ε… θα κουραστούμε!!!

Μπορεί να ακούγομαι απόλυτη, και σ’αυτο το θεμα, μάλλον… είμαι! Όλα είναι δικαιολογίες. Δεν χρειάζεται να μάθει να κοιμάται μόνο του. Μας βολεύει να κοιμάται μόνο του θέλουμε να πούμε! Δεν χρειάζεται να ανοίξουν τα πνευμόνια του. Ανοιχτά είναι! Μπορεί να χρειάζεται κάποιες μέρες να μην κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ άλλο από το να καθόμαστε με το μωρό μας. Αξίζει τον κόπο. Και ναι, γενιούνται ίσως με κάποια ταυτότητα, αλλά η ανασφάλεια και όλα όσα μπορεί να φέρει (χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβο, κλπ κλπ), έρχεται από τον τρόπο που εμείς τους διδάσκουμε τη ζωή! Η σιγουριά για την ζωή και τους γύρω του, κι αυτή από μας προέρχεται… Μην επεκταθώ! Ένα είναι σίγουρο. Όταν κλαίει ένα μωρό, ένα παιδί, ο οποιοσδήποτε, χρειάζεται να ανταποκριθούμε. Όλα τα άλλα, είναι κατ’ εμέ  δικαιολογίες που αφορούν την δική μας καλοπέραση και μόνο. Το κλειδί νομίζω στην συμπεριφορά ενός ενήλικα προς ένα μωρό, είναι να το σέβεται όπως θα σεβόταν έναν ενήλικα. Να σέβεται τα θέλω του, τις ανάγκες του και τη λύπη του.

Θα υπάρξουν ορισμένα άρθρα που θα αναρτηθούν σιγά σιγά στο μπλόγκ για να συζητήσουμε γι αυτό το θέμα. Ακούγομαι λίγο παθιασμένη με αυτό το θέμα, το ξέρω… Αν δεν τα πω κι εγώ μια φορά στο μπλόγκ μου, πού να τα πω να ξαλαφρώσω; Δεν θέλω να πικάρω ή να κρίνω τις μαμάδες που έχουν μεγαλώσει μ’ αυτόν τον τρόπο τα παιδιά τους. Θέλω ίσως να πείσω τις μαμάδες που τα μεγαλώνουν έτσι τώρα, ή που σκέφτονταν να τα μεγαλώσουν έτσι με το που γίνουν κι αυτές μανούλες 😉

Bαbywearing και τα playmobil!!!

Και εκεί που τριγυρνούσα στις βιτρίνες του internet, τί να δω; Μια νταντά να «φοράει» το μωράκι της. Και όχι όποιο κι όποιο μωράκι, αλλά το πριγκιπόπουλο! Όχι παίζουμε! Πολύ μου άρεσε! Μπαίνει στα must have της Ναταλίας, όταν ξεκινήσει να παίζει με τέτοια παιχνιδάκια 😉

Δείτε!

Το συγκεκριμένο playmobil, λέγεται: Royal Nursery 4254

Παγκόσμια Εβδομάδα Θηλασμού (1-7 Νοεμβρίου)

Δεν είναι δυνατόν να διανύουμε την Παγκόσμια Εβδομάδα Θηλασμού και να μην αναφερθώ σ’αυτό!!!

Παγκοσμίως μαμάδες προσφέρουν το στήθος τους στα μωρά τους, είτε από ανάγκη (δεν έχουν κάτι άλλο να τους δώσουν), είτε από γνώση (γνωρίζοντας οτι αυτό το γάλα είναι το καλύτερο για το ζυμαράκι που κρατάνε στην αγκαλιά τους), είτε κι από τα δύο!

Παγκοσμίως γλυκές σταγόνες λευκού θησαυρού μεγαλώνουν και παχαίνουν δαχτυλάκια, μπουτάκια, ροδοκόκκινα μαγουλάκια, κοιλίτσες.

Παγκοσμίως μαμάδες κάνουν την – αυτόματη μετά από λίγο καιρό – κίνηση που φέρνει το στήθος από την μπλούζα τους στο στόμα του μωρού!

Παγκοσμίως μωράκια και αργότερα νήπια βρίσκουν παρηγοριά, θεραπεία, τροφή, σωτηρία στον θηλασμό!

Παγκοσμίως λοιπόν αυτή την εβδομάδα γιορτάζεται ο θηλασμός! Και επειδή πρέπει να τον γιορτάζουμε και να δείχνουμε οτι είναι κάτι απλό, κάτι όμορφο, κάτι που γίνεται παντού, καλούνται όσες μαμάδες αισθάνονται άνετα με τον δημόσιο θηλασμό να παρευρεθούν σε διάφορα σημεία ανα την Ελλάδα (δυστυχώς δεν θα γίνει κάτι και στην Ρόδο) και να θηλάσουν τα μωρά τους σε μια προσπάθεια ταυτόχρονου δημόσιου θηλασμού.

Αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να πάτε στα εξής σημεία:

Ταυτόχρονος Δημόσιος Θηλασμός

Στη Θεσσαλονίκη στον Λευκό Πύργο,

Στην Αθήνα στo Σύνταγμα μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη,

Στο Ηράκλειο Κρήτης στην Πλατεία Ελευθερίας,

Στη Σύρο στην Πλατεία Μιαούλη,

Στην Κόρινθο στα Περιβολάκια,

Στην Πάτρα στην Πλατεία Όλγας,

Στον Βόλο στην Πλατεία Ελευθερίας.

Σάββατο 06 Νοεμβρίου στις 13:00

Βυζάκια Εξω λοιπον!!! 😆

Το SlingEZee μου!

Πριν λίγο καιρό αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου σε έναν διαγωνισμό από τους πολλούς και ωραίους που συχνά κάνει η Ολίβια στο μπλόγκ της! Πολύ ήθελα να κερδίσω, το παραδέχομαι, μιας και δεν έχω κερδίσει ποτέ μου σε διαγωνισμό… Λίγες μέρες μετά, μου ήρθε μέηλ! Είχα κερδίσει ένα σλινγκ από το υπέροχο σαιτ της Μαρίας και της Εβίτας. To mariaevita.gr!

To πόσο χάρηκα δεν σας το κρύβω! Το συγκεκριμένο σλινγκ, δεν είναι ένα οποιοδήποτε σλινγκ!

To SlingEZee πρωτοσχεδιάστηκε από τον παιδίατρο Dr. Sears (του οποίου είμαι μεγάλη fan) και ο σχεδιασμός του βελτιώθηκε σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Σύνδεσμο Θηλασμού (la Leche League International). Οι βασικές βελτιώσεις αφορούν στο σωστό επίπεδο ενίσχυσης (padding), θέτοντας πάντα ως προτεραιότητα τη λεχώνα και θηλάζουσα μητέρα. Αυτό το σλινγκ λοιπόν υπάρχει εδώ και 25 χρόνια και, συγκεκριμένα, τα πλεονεκτήματα του σε σχέση με άλλα σλινγκ είναι τα εξής:

* ο ειδικός σχεδιασμός του με την ενίσχυση στον ώμο που δεν τον επιβαρύνει

* η ειδική σχεδίαση του στην πλάτη ώστε το βάρος του μωρού να κατανέμεται ομοιόμορφα και να μη πονά η μέση του γονιού

* η ενίσχυση που φέρει περιμετρικά του υφάσματος ώστε να μην πιέζεται το μωρό στα σημεία που έρχεται σε επαφή με το ύφασμα

Περίμενα πως και πως να μου το στείλουν και να το δοκιμάσω μιας και τα παιδιά μου ουσιαστικά μεγαλώνουν μέσα σε ένα σλινγκ! Μίλησα με την Εβίτα στο τηλέφωνο για να με βοηθήσει να επιλέξω το σωστό μέγεθος, και να επιλέξω και το χρώμα που μου αρέσει. Πήρα ροζάκι (είπα να πάρω κι εγώ κάτι σε ροζ. Κόρη έχω ντε!!!). Καλά, μιλήσαμε και για τόσα άλλα θέματα λες και γνωριζόμασταν χρόνια, αλλά αυτό άσχετο… Την επόμενη μέρα το είχα στα χέρια μου 🙂 Έβαλα το DVD να παίξει να δω πώς τα λέει. Πολύ καλά όλα. Έβαλα λοιπόν το σλινγκ και την Ναταλία μέσα και λοιπόν έχω να πω ότι τα μαξιλαράκια περιμετρικά του υφάσματος και στον ώμο κάνουν όντως μεγάλη διαφορά! Δεν νιώθεις το ύφασμα να σε πιέζει πουθενά, αλλά επίσης και τα ποδαράκια της Ναταλίας δεν πιέζονταν καθόλου και έτσι δεν της έμενε και σημάδι πίσω από τα γόνατα!

Η ουρά πανεύκολη στο να την ρυθμίζεις. Τραβάς και τσουπ τραβιέται όλο το σλινγκ και σφίγγει όσο θες (ή χαλαρώνει).

Δύο αρνητικά που βρήκα, ίσως επειδή έχω συνηθίσει με το σλινγκ που έχω από τον Γιώργο (αυτό το έχω σαν δεύτερο δέρμα) και ως γνωστό, αν συνηθίσεις κάτι, ακόμα και λάθος να είναι, σου αρέσει 😉 Τα αρνητικά λοιπόν είναι τα εξής:

– Το καλοκαίρι μου φαινόταν ότι τα «μαξιλαράκια» (η padded επένδυση με λίγα λόγια) με ζέσταιναν. Βέβαια όταν μου ήρθε ήταν Αύγουστος, τότε με τους καύσωνες, οπότε το timing δεν ήταν το καλύτερο. Είμαι και από τους ανθρώπους που ιδρώνουν με το παραμικρό, οπότε εκεί λίγο είχα ένα θέμα…

– Δεν έχει την κλασσική ουρά του σλινγκ! Με την ουρά του άλλου μου σλινγκ που πέφτει μπόλικη την είχα καταβρεί. Μπορούσα να θηλάζω το μωρό και να την βάζω κι αυτή από πάνω και να μην φαίνεται τίποτα. Βέβαια το ίδιο έκανα και με ένα φουλάρι ή σεντονάκι της μικρής, οπότε πάντα κάτι υπήρχε για να κάνω τη δουλειά… Την ουρά την χρησιμοποιώ όμως και για να την κοιμίσω εκεί μέσα. Είναι λίγο κουτσομπολίτσα η μικρή μου, οπότε μόλις χαλαρώσει λίγο μέσα στο σλινγκ, την καλύπτω με την ουρά και μέσα στο επόμενο λεπτό την έχει πάρει ο ύπνος. Δίχως την ουρά, όλο θέλει να κοιτάξει πάλι τριγύρω. Και πάλι βέβαια, με ένα φουλάρι ή σεντονάκι κάνεις τη δουλειά σου, αλλά έχοντας συνηθίσει το παλιό μου σλινγκ μου φάνηκε σαν έλλειψη. Πολλούς τους ενοχλεί η ουρά των απλών σλινγκ. Ε, γι αυτούς είναι ότι πρέπει!

Όπως και να ‘χει, το καινούργιο μου σλινγκ, το SlingEZee είναι υπέροχο, μαλακό, όμορφο και πολύ πολύ βολικό και εύκολο στη χρήση του. Το χρησιμοποιώ πλέον βάσει των ρούχων μου σαν αξεσουάρ. Όταν θέλω μια ροζ πινελιά παίρνω αυτό, όταν θέλω κάτι σε μπεζάκι παίρνω το παλιό!

Σας ευχαριστώ mariaevita!

Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ . Μην ξεχάσετε να δείτε και όλα τα άλλα  όμορφα και πρωτότυπα προϊόντα τους.

Εσείς έχετε σλινγκ; Έχετε χρησιμοποιήσει κάποιον μάρσιπο; Τί είδους; Σας βόλεψε;