Σας έχω πει πως κοιμόμαστε το βράδυ? Σας έχω πει οτι κοιμόμαστε μαζί ΚΑΙ οι τέσσερις? Σας έχω πει πόσο πολύ μας αρέσει αυτό (και στους μικρούς και στους μεγάλους)?
Στην αρχή είχαμε το κρεβατάκι της μικρής κολλημένο πάνω στο δικό μου με κατεβασμένο το κάγκελο (η μικρή βέβαια το βράδυ κατέληγε πάντα κολλημένη πάνω μου στο κρεβάτι μας) με το στήθος μου πολύ κοντά στο στόμα της. Ξυπνούσε, την έβαζα στο στήθος, ξανακοιμόμουν κι εγώ κι αυτή και δεν καταλάβαινα τίποτα! Το ίδιο είχα ζήσει και με τον Γιώργο και ήξερα καλά πόσο βολικό είναι αν και το είχα ανακαλύψει κανένα δίμηνο μετά τη γέννησή του.
- η στρωματσάδα μας!
Όταν ο Γιώργος είχε ξεκινήσει τα μπουσουλήματα, και αφού έπεσε και μια φορά από το κρεβάτι, η πρώτη μας σκέψη δεν ήταν να σηκώσουμε το κάγκελο του κρεβατιού του και να το απομακρύνουμε από μας. Απλούστατα, ξηλώσαμε το κρεβάτι και βάλαμε τα στρώματα κάτω και βρήκαμε την υγειά μας! Ήταν η πιο ωραία έκπληξη όταν κάποια στιγμή γύρω στους 7 μήνες, και ενώ βλέπαμε τηλεόραση στο σαλόνι, βλέπουμε ένα αγουροξυπνημένο μωράκι να μας κοιτάει χαμογελαστό, ξεπροβάλλοντας τι προσωπάκι του από την άκρη του καναπέ! Είχε έρθει μόνος του!
Όταν λοιπόν η Ναταλία ξεκίνησε κι αυτή τα μπουσουλητά και αφού κι αυτή δοκίμασε, με ένα πεσιματάκι να κατέβει από το κρεβάτι, ξηλώσαμε για μια ακόμη φορά τα κρεβάτια και πετάξαμε και πάλι τα στρώματα στο πάτωμα (προς μεγάλη ευχαρίστηση του Γιώργου που απέκτησε τεράστιο τραμπολίνο να χοροπηδά)!
Έτσι η Ναταλία ανεβαίνει και κατεβαίνει με ευκολία από το κρεβάτι μας, δεν φοβάται κανείς μην πέσει κάποιος από το κρεβάτι, χωράμε όλοι οι καλοί και περνάμε φίνα σαν τους τσιγγάνους (όπως λέει και η μαμά μου).
Το βράδυ κοιμόμαστε όλοι ακούγοντας ο ένας την ανάσα του άλλου (και μερικά ροχαλητά, να προσθέσω), νoιώθοντας ο ένας την ζεστασιά του άλλου, με το ένα παιδί να θηλάζει και να κουρνιάζει στην μία μου μεριά και το άλλο να κολλάει στην πλάτη μου ή να με αγκαλιάζει με το πόδι του ή να το αγκαλιάζω εγώ (όταν το μωρό έχει αποφασίσει να μου βάζει τα ποδάρια του στο πρόσωπο, οπότε γυρίζω από την άλλη), χαϊδεύοντας μέσα στον ύπνο μας τα κεφαλάκια τους και κάνοντάς τα να νιώθουν όση παραπάνω ασφάλεια μπορούν να νιώσουν μέχρι πια… να μην τη χρειάζονται!
- το κρεβατάκι του Γιώργου με τους μαλλιαρούς του φίλους
Ο Γιώργος μου (τεσσάρων πια) έχει βέβαια και το κρεβάτι του. Τελευταία θέλει να ξεκινά τον ύπνο του εκεί και να έρχεται στο κρεβάτι μας αργότερα το βράδυ. Σηκώνεται και τσουπ τσουπ τσουπ, έρχεται και ξαπλώνει ανάμεσα σε μένα και τον Μάκη!
Έχει τύχει μέσα στο βράδυ η μικρή να σκαρφαλώσει από πάνω μου και να παει να βρει τον Γιώργο για να κοιμηθεί κολλητά δίπλα του και όταν ξυπνάει και πάει να γκρινιάξει, πριν προλάβω να γυρίσω να την θηλάσω, βλέπω τον τρυφερό μου γιόκα να την χαϊδεύει μέσα στον ύπνο του! Όταν κοιμούνται μόνα τους στο κρεβάτι, συνήθως κολλάει ο ένας πάνω στον άλλον! Η ομορφότερη εικόνα στον κόσμο, τα ομορφότερα συναισθήματα που δεν πρόκειται να αλλάξω με τίποτα στον κόσμο!!! Και ναι, με τον σύζυγό μου έχουμε πολύ καλή σχέση, ευχαριστιόμαστε απέραντα τον ύπνο με τα παιδιά μας, και δεν μπορούμε να σκεφτούμε να κοιμόμαστε διαφορετικά! Η θαλπωρή του γονεϊκού κρεβατιού, τα χαμογελαστά και παιχνιδιάρικα ξυπνήματα κάθε πρωί, οι όμορφες εικόνες που έχουμε ζήσει, είναι θησαυρός! Κάποτε είχα διαβάσει κάτι που είχε γράψει ο Dr Sears (πρωτοπόρος του attachment parenting): «το καλύτερο παιδικό έπιπλο που μπορείτε να αγοράσετε, είναι ένα King Size κρεβάτι!» και βέβαια έχει τόσο μα τόσο δίκιο!
Πρόσεξα πως αρχίζουν κι άλλες μαμάδες και μπαμπάδες να σκέφτονται την στρωματσάδα ως την καλύτερη γι αυτούς λύση! Τί λέτε λοιπόν, να δημιουργήσουμε το κίνημα της στρωματσάδας? 😆
Το Blog μιας Μαμας 
Ηταν λες και διαβαζα για μας.μονο που δεν ειναι στρωματσαδα αλλα στο κρεββατι μας.φιλια.
Τελεια Ρεβεκκα ε? Φιλιά και σε σενα 🙂
ΝΑΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΓΩ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ!!!!ΑΔΕΡΦΙΑ -ΞΑΔΕΡΦΙΑ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΥΝΟΛΟ 6ΑΤΟΜΟ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΚΡΕΒΑΤΙ….ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!!ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!!
Καλα μιλαμε για φανταστικη αναμνηση ε? Να, αυτα θελω κι εγω να θυμουνται τα παιδια μου!!!
Εμεις δεν χωράμε πια στο ένα κρεβάτι όλοι μαζί, αλλά όλο και κάποιο ….. προσφυγάκι έρχεται στο κρεβάτι μας, ή ζητάει να πάω εγώ στο κρεβάτι του, γενικά όλη νύχτα πάμε ο ένας στο κρεβάτι του άλλου, με αποτέλεσμα το πρωί να παίζουμε το «μάντεψε ποιος κοιμάται δίπλα σου!!!!!».
Χαχαχαχαχα, σας φανταζομαι! Ωραιο παιχνιδι!!!
Αυτή η τελευταία φωτογραφία… Τι ωραία… Πόσο με γλύκανε… Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου!
Ευχαριστω Στελλιτσα! Κι εσυ να χαιρεσαι το τριο σου 🙂
Λυδία τι ωραία που κοιμούνται τα γλυκά σου τα παιδούδιααααααααα!! Καλά η κρεββατοκάμαρά σας είναι τέλεια, έκανες και παιδικό τοίχο…αλλά τι παιδικό,μήπως κι εμείς παιδιά δεν είμαστε…αλλά μεγάλα!!
Στο κίνημα θέλω να γίνω ενεργό μέλος!
Εμείς καμιά φορά τα σάββατα συνήθως, ανάβουμε και το τζάκι κάνω πέρα το τραπεζάκι του σαλονιού και στρώνω στο μεγάλο χαλί,παπλώματα κουβέρτες κλπ, και εκεί να δεις μια ωραία στρωματσάδα που πέφτει, λες και είμαστε κατασκήνωση….καθημερινές στο king size μας, ο θεός μας φώτισε οταν το αγοράζαμε!! χεχε
Πωπω Αριαδνη φιλη μου, αυτο μπροστα στο τζακι πολυ το ζηλεψα! Στην επομενη στρωματσαδα να ερθω κι εγω? χαχα!
Ααααααχ ελιωσααααααα!!!!Τι ωραια φωτο η τελευταια και η περιγραφη σκετη γλυκα!Τα παιδακια σου Λυδια πρεπει να ειναι πολυ ευτυχισμενα…. 🙂 Ωραια ιδεα αυτη,αλλα εμεις θα βρουμε τον μπελα μας και θα σας εξηγησω γιατι.Τα αγορια μου 11 και 13 τρελενονται να κοιμουνται στρωματσαδα.Το καλοκαιρι σας πληροφορω κοιμουνταν εξω στη βεραντα μαζι με τον μπαμπα τους!Δεν χανουν ευκαιρια,ειδικα οταν εχουμε φιλοξενουμενους να τους στρωνω κατω.Ε αν στρωσω ετσι τωρα για τη μπουμπουκα,για να μην πεφτει κατω πιο πολυ,φανταζεστε τι εχει να γινει???Πεντε ατομα στην ιδια στρωματσαδα!!!Παντως το σκεφτομαι σοβαρα…..
Ευχαριστω βρε Βερονικακι! Παντα με τον καλο τον λογο εισαι 🙂
Κανε την εσυ την στρωματσαδα καμια μερα οπως η Αριαδνη και θα τους μεινει παλι αξεχαστη 🙂
Τωρα εχει ωραιαες μερες,αλλα μολις σφιξουν παλι τα κρυα,θα το κανουμε συστημα τα ΣΚ…μπροστα στο τζακι….Πω πω τρελενομαι και μολις που το σκεφτομαι τι χαρα θα κανουν!!! 🙂
Τελεια ιδεα Βερονικακι! Ξερεις πως θα τους αρεσει?
Μου εφερες πολυ ομορφες εικονες στο μυαλο.Οικογενεια,ζεστασια,ασφαλεια. Το ανακαλυψα μετα τους 6 μηνες με την μικρη μου,κ ενω ολοι μου ελεγαν οτι ειμαι τρελη η μικρη μου πηγε στο δωματιο της σαν να ηταν το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο οταν νιωσαμε κ οι δυο ετοιμες. Θα το ξανακανα φυσικα !
Και πολυ καλα εκανες Τζενη μου! Επαθε κανενας τιποτα? Ισα ισα!!!
οτι πιο ωραίο έχω διαβάσει, εδώ και καιρό! και η γλυκύτερη φωτο, αυτη με τα ζουζούνια!
Ευχαριστω Μαρια! Να εισαι καλα 🙂
Και εμείς έχουμε ρίξει ύπνους οικογενειακώς, μόνο που με χάλαγε λίγο η κόρη που ήθελε να ξαπλώσει σε γωνία 90 μοίρες με μας, και χωρίς σκεπάσματα φυσικά 🙂 Ένα χειμώνα που είχαμε το μικρό μαζί μας, χρησιμοποιούσαμε ξεχωριστά παπλώματα με τον άντρα μου για να μην ξεπαγιάζουμε. Αυτό με το στρώμα είναι καλή ιδέα, δεν μπορεί να γίνει με όλα τα κρεβάτια βέβαια… Η εμπειρία μου λέει πως ο ύπνος μαζί με τα παιδιά σε γλιτώνει από το νυχτο-σήκωμα, ηρεμεί τα παιδιά αλλά κουράζει λίγο τους γονείς, κυρίως όταν το κρεβάτι δεν έχει πολύ άπλα. Επίσης, αν μια μητέρα για κάποιους λόγους θέλει να αποθηλάσει, είναι πολύ δύσκολο αν το παιδί συνηθίζει τον ύπνο με τη μαμά. Εγώ δεν έχω τέτοια εμπειρία, ένα παράδειγμα μόνο πρόσφατο από μια φίλη.
Όσο για αυτούς που φοβούνται μην γίνουν τα παιδιά τους «μαμόθρεφτα», να θυμίσω ότι η οικογενειακή στρωματσάδα ήταν καθημερινότητα στην Ελλάδα πολύ πριν ο κύριος Sears την κάνει «μόδα» και μια χαρά ανεξάρτητα γινόντουσαν τα παιδιά! Όπως είχε αναφέρει και η Στέλλα στο blog της, η γιαγιά της δεν περίμενε τον διαφωτισμό των ξένων για να φορέσει τα παιδιά της στον πέτσινο ή υφαντό μάρσιπο για να πάει για τις καθημερινές τις δουλειές (http://asterakislings.blogspot.com/2008/11/blog-post.html), το ίδιο ισχύει και για τον ύπνο των παιδιών.
Πολλά είπα εεε; Να με συμπαθάτε!
Popelix μου, αυτο με το να μην σκεπαζονται και τα ΔΥΟ μου παιδια, μπορεις να μου πεις γιατι το κανουν? Εμεις δηλαδη σκεπασμενοι μεχρι τα αφτια και τα παιδια απο πανω να κανουν το βαριδι!!! Χαχαχαχα!
Για τον Dr Sears που λες, μα γι αυτο μας φαινεται τοσο φυσιολογικο να ακολουθησουμε αυτα που λεει, γιατι απλα εξηγει το απολυτως φυσιολογικο και φυσικο και επειδη μας ειναι τοσο γνωριμο!!! Απλα καποια στιγμη το γνωριμο μας το ειπαν «κακο» και τωρα απενοχοποιείται και το επαναφερουμε στη ζωη μας! Σε καθε λαο, η στρωματσαδα υπηρχε και το babywearing επισης με τον Α ή Β τροπο! Απλα τωρα δεν το κανουμε μονο επειδη δεν υπαρχει κρεβάτι στοσπίτι ή ξεχωριστό δωμάτιο ή επειδή το παιδί πρεπει να το έχουμε μαζι μας στο χωραφι και στην δουλεια, το κανουμε επειδη θελουμε και επειδη ξερουμε πως ειναι το καλυτερο για το μωρο μας 😉
Και δεν ειπες πολλα! Να ερχεσαι και να λες οσα θες 😉
Τι όμορφες όλες οι φωτογραφίες και δη η τελευταία! Μα υπάρχει τίποτε ομορφότερο στη ζωή από τα παιδιά, την οικογένεια! Η απόλυτη ευτυχία! (Κλισέ, το ξέρω, αλλά το νιώθουμε κι εμείς καθημερινά και λέμε πόσο ευλογημένοι είμαστε.) Κι εμείς κοιμόμαστε και οι 3 μαζί στο υπέρδιπλο κρεβάτι και νιώθουμε όλοι ήσυχοι και ασφαλείς. Και όταν μυρίζω την ανάσα του γιου μου καμιά φορά το βράδυ, τότε σκέφτομαι ότι έτσι πρέπει να μυρίζει ο Παράδεισος. Λυδία, σε πειράζει να κάνω τα άρθρα σου που μου αρέσουν τόσο πολύ tweet στο λογαριασμό μου στο Twitter? Καλή συνέχεια και φιλιά στην όμορφη οικογένειά σου!
Εμιλια, ετσι οπως τα λες ειναι!
Για πες στην 33αρα που δεν εχει Twitter, οταν λες να τα κανεις tweet τι ακριβως εννοεις? Να τα εχεις να τα διαβαζουν? Και βεβαια, απλα και το λινκ καλο ειναι να το θυμασαι να το βαζεις 😉
Φιλια και στην γλυκεια σου οικογενεια!
(sygnomi gia ta greeklish alla grafo apo kindle) Lydia, afto akrivos tha kano: tha vazo to link mazi me ton titlo tou arthrou gia na mporei na se diavazei opoios thelei apo aftous pou me parakolouthoun – den einai polloi, min fantasteis, alla opoios thelisei, tha enimerothei! Mou aresoun toso poly afta pou grafeis kai ta vrisko toso endiaferonta kai diafotistika pou pistevo oti tha aggixoun kai alles mamades kai giati oxi kai mpampades! Pes mou an simfoneis, kai tha sou steilo to link apo ti selida na deis pos emfanizetai! (Ki ego perpatao ta 30, mia xara 33ra eisai)
OK Emilia μου τοτε, κανε οτι θες! 😉
Ακριβως αυτά που κάνουμε και οι τρεις μας. Ακούω άλλους γονείς που λένε να μην μάθουν τα παιδιά στο κρεβάτι μας. Υπάρχει όμως μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό? Τι το πιο ωραίο να ακούς μέσα στην νύχτα .
Τι το πιο ωραίο να ακούς μέσα στην νύχτα μαμάκα αγκαλίτσα.
Τιποτα!!! 😉
lλυδια μου οσο σε «γνωριζω»-δυστηχως προς το παρον μονο μεσα απο τα blog σου-τοσο ανακαλυπτω μια γυναικα πολυταλαντη, γεματη αγαπη ,αφανταστα δημιουργικη και επισης απο τους λιγους ανθρωπους που εχω γνωρισει στην ζωη μου με τοσο καλη διαθεση στην εννοια μοιραζομαι!!!η φωτο με τα δυο παιδακια σου αγκαλια να κοιμουνται μετα απο την εικονα του δικου μου αγγελου να κοιμαται ειναι οτι πιο ομορφο εχω δει!!!ο δικος μας παιδιατρος μας υπερτονισε οτι το παιδι δεν πρεπει να κοιμαται μαζι μας και οτι ακομα και αν κατα την διαρκεια της νυχτας μας επισκεφτει να τον παιρνω αμεσως πισω στο κρεβατακι του.τις πιο πολλες φορες το ακολουθω με βαρια την καρδια αλλες φορες τον αφηνω να μεινει μαζι μας και τοτε μου χαριζει το πιο γλυκο χαμογελο του και κοιμαται αμεσως χαμογελαστος…τελικα στην προσπαθεια μου να κανω το σωστο δεν αφηνω την καρδια μου να με οδηγησει στο σωστο…με επηρεασε η απιστευτα τρυφερη περιγραφη του ομαδικου υπνου σας…να εισαι καλα…για τα καλα που δινεις…
Βιβή μου, ευχαριστω τοσο πολυ για τα καλα σου λογια! Μα πραγματικα με συγκινεις αφανταστα!
Εγω η συμβουλη που δινω στις μανουλες, ειναι να ακολουθουν το ενστικτο τους. Αρχικα να αναψουν τις μαμαδοκεραιες τους και μετα να ακολουθουν το ενστικτο τους (με λιγη ερευνα). Ακομα κι αν κανουμε καποιο λαθος εχοντας ακουσει την καρδια μας, μπορουμε να το δουμε πιο θετικα απο το να κανουμε κατι που δεν μας αρεσει και τελικα ειναι και λαθος ή δεν βοηθα και σε τιποτα αλλα εχουμε θυσιασει κατι (πχ το χαμογελαστιο προσωπακι του γιου σου καθε βραδυ)! Φιλια πολλα 🙂
teleio! Afto skeftika ek ton ysteron ego os tin kalyteri lysi. Ti krevvatakia kai kounies, stroma kato na koimomaste mazi… Ego tin evgala gia 3,5 chronia me co-sleeping, alla apo to krevati to diplo echei… pesei merikes fores!!! Gi’afto stromatsada to kalytero!!!
Διπλό κρεββάτι (ποιός το χρειάζεται;), κρεββατάκια, στρωματάκια, σεντονάκια: για σκέψου μόνο πόσα λεφτά θα είχαμε γλιτώσει αν το ξέραμε από την αρχή!
Ελπίζω όσες δεν έχουν κάνει ακόμα παιδί και διαβάζουν αυτό το άρθρο να γραφτούν αμέσως στο κίνημα!
Αχ ποσο με απενεχοποιησε το αρθρο σου…Ποσο θελω να πεισω τον εαυτο μου οτι αυτο δεν θα κανει κανενα κακο και στα δικα μου παιδακια που κοιμουνται στο κρεβατι μας…Προσπαθουμε τοσο καιρο να το κοψουμε αλλα τωρα ισως το ξανασκεφτουμε…
Το προβλημα μας ειναι οτι δεν εχουμε καθολου χρονο σα ζευγαρι..και αυτο ειναι κυριως που μας κανει να σκεφτομαστε να πεισουμε τον μεγαλο (2 ετων ) να κοιμαται μονος του.(η μικρη ειναι 3 μηνων).Επισης αυτο που με τρομαζει ειναι μηπως ειναι κακο να κοιμουνται με τη τηλεοραση ανοιχτη .γεγονος που δεν μπορουμε να αποφυγουμε εκεινη την ωρα γιατι ο αντρας μου τη θελει ανοιχτη(ειναι η μοναδικη ωρα που μπορει να παρακολουθησει)…Ελπιζω να με καταλαβαινετε.Δεκτο καθε σχολιο και γνωμη.
Βασιλικη, να σου πω… Δεν ειναι αναγκη βρε κοριτσι μου να κοιμαστε την ιδια ωρα με τα μικρα… Δηλαδη, βαζε τα για υπνο στο κρεβατι σας ή οπου θελετε, και μετα εσεις κατστε στοσαλονι να δειτε τηλεοραση και να περασετε λιγο χρονο μονοι σας! Εμεις ετσι κανουμε. Μετα παμε στο κρεβατι και κοιμομαστε απλα 😉
Λυδία, σου έστειλα μέιλ στο lydiat2004@yahoo.gr για να δεις πώς φαίνεται το λινκ στο τουίτερ! Τσέκαρέ το μόνο μήπως με κάνει σπαμ. Καλή συνέχεια!
Το ειδα Εμιλία μου και σου απαντησα! Ευχαριστω πολυ 🙂
Ευτυχώς είμαστε πολλές γιατί πάντα αναρωτιόμουνα αν στραβός είναι ο γιαλός ή εγώ στραβά αρμενίζω..
Για εμένα πάντως που κοιμάμαι αρκετά βράδια με 3 άντρες διαφορετικών ηλικιών … είναι ευτυχία, ανακούφιση, ασφάλεια και κυρίως ξεκούραστος ύπνος για όλους μας… μέσα λοιπόν για το κίνημα της στρωματσάδας….
imarton! pio arrosto pragma den exo xanakousei! koimosaste me ta paidia sas anamesa se sas k ton antra sas!!!!!????? kanete paidia k xexnate oti eisaste gunaikes. to sex kai o antras sto perithorio??katastrefete tous gamous sas k ti sxesi sas, sunelthete, balte ta paidia sta domatia tous kai xaploste agkalia me ton andras sas kai kratiste ti sxesi sas zontani!kai pate kai se kanan psuhologo na sas boithisei.
Νικη μου, αν δεν εχεις ξανακουσει κατι τετοιο ποτε στη ζωη σου και, ακομα περισσοτερο, αν το θεωρεις και αρρωστο, τοτε θα ειναι μεγαλη η εκπληξη σου αν σου πω οτι σε ολοκληρο τον κοσμο δεν εχει ουτε 100 χρονια που οι ενηλικες αρχισαν να κοιμουνται σε διαφορετικο κρεβατι απο τα μικρα τους και ακομη πιο μεταγενέστερα σε ξεχωριστο δωματιο!
Θα ειναι ισως μεγαλη η εκπληξη σου αν σου πω οτι σεξ μπορει να γινει και σε αλλα δωματια/κρεβατια/μερη του σπιτιου, εκτος του γονεϊκου κρεβατιου, και πως αυτο κι αν κραταει την σχεση ζωντανη! Πως αν ενα ζευγαρι θελει, μπορει ωραιοτατα να παραμεινει δεμενο σαν ζευγαρι, βαζοντας ομως πανω απ ολα το καλο των παιδιων του και οχι την τοποθεσια της σεξουαλικης τους πραξης!
Και τελος, θα ειναι μεγαλη εκπληξη αν σου πω πως αυτα δεν τα εβγαλε μονο μια mamalydia απο το μυαλο της, αλλα και επιστημονικες ψυχολογικες ερευνες που υποστηριζουν το αυτονοητο! Το οτι αιωνες μεγαλωματος παιδιων με εναν φυσικο τροπο οπου η μαμα ακουει το ενστικτο της, θηλαζει το μωρο της, το κοιμιζει πλαι της και δεν το αφηνει να κλαιει αβοηθητο (στον βωμο της ξεκουραστης και «χαρουμενης» μαμας), ηταν, ειναι και θα ειναι ο ομορφοτερος τροπος μεγαλωματος! 😉 Μερικα τετοια επιστημονικα αρθρα εχουν δημοσιευτει στο μπλογκ mamalydia και σου προτεινω να τα ριξεις μια ματια…
ti ennoeis, oti koimizete ta paidia sto domatio sas kai pigainete kai kanete sex sto diko tous? sorry, me kathe sebasmo kai sta oria tou xioumor ta sxolia, alla den me peithete. to theoro lathos na koimountai ta paidia mazi me tous goneis. kai auto de simainei oti afineis to paidi avoithito, min pate sto allo akro. to na sinexisei ena zeugari na einai zeugari kai oxi mono goneis einai megali ypothesi. ta paidia exoun to xoro tous k eseis to diko sas. de simainei oti an den koimountai anamesa se esas kai tous antres sas ta parameleite! episis tha thela na xero oi mpampades ti skeftontai gi auto k an tous aresei. ti na po, to theoro teleios lathos praktiki kai na do pos tha tous to kopsete otan erthei i ora.
gia na deis oti exo dikio diavase to sxolio tis vasilikis parapano pou leei oti den exei pleon xrono me ton antra tis oi 2 tous k prospathei na kopsei ti sunitheia auti ston 2 xronon gio tis. kai anarotitheite oles eseis pou koimosaste me ta paidia sas poso kairo exete na kanete sex me ton andra sas. sorry files mou, na zaireste tis oikogeneies sas, na eiste oles kala, alla pros theou soste oti apemeine apo ton erota kai min ton skotonete!
Νίκη, η αληθεια είναι οτι ξεπερνιουνται τα ορια του χιουμορ οταν αποκαλεις αρρωστο κατι που κανουν τοσοι και τοσοι ανθρωποι 😉
Το ποτε, που και πως ακριβως μπορει να κανει καποιος σεξ εφοσον τα παιδια του κοιμουνται στο κρεβατι του, δεν θα στο εξηγησω λεπτομερως.Τα παιδια μου κοιμουνται απο τις 9 η ωρα κι εμεις κατα τη 1. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν βρισκομαστε ολη αυτη την ωρα στο δωματιο (πραγμα που κανει η Βασιλικη και εξου το προβλημα). Το δωματιο μας ειναι για υπνο. Τηλεοραση, παρεα κλπ, υπαρχει το σαλονι. Δεν κοιμιζουμε τα παιδια με λιγα λογια και ενω θα καθομασταν στο δωματιο, σηκωνομαστε κρυφα για να φυγουμε. Ειμαστε αλλου και τα παιδια κοιμουνται αλλου.
Για το ποτε θα φυγουν, θα σου απαντησω, οποτε νιωθουν ετοιμα να φυγουν. και αν νομιζεις πως ποτε δεν θα νιωσουν, εχω να σου πω πως ο γιος μου απο μονος του αποφασισε να ξεκιναει τον υπνο του στο δωματιο του και αργα το βραδυ ερχεται στο δικο μας.
Το ζευγαρι παραμενει ζευγαρι – αν θελει και οποιος θελει, μπορει 😉
Λυδια μου θελω να καταθεσω και την δικη μου εμπειρία για να βοηθησω μερικους διστακτικους. Βιάστηκα να βγαλω το πρωτο μου παιδι απο το δωματιο μου, γιατι «επρεπε», καθε φορά που ερχοταν στο κρεβάτι μου το πήγαινα πισω στο δωματιο του γιατι»έπρεπε», προσπάθησα να τον αναγκάσω με καθε τρόπο να μαθει να κοιμαται απο μονος του στο δωματιο του γιατι ετσι νομιζα οτι πρεπει, μεχρι που το παιδι μου αρχισε να βλεπει εφιαλτες, να παραμιλαει στον υπνο και να ξυπναει εντρομο ψαχνοντας να μας βρει μεσα στη νυχτα. Τι καταφερα τελικά? Ειναι 3 1/2 χρονών και αν δεν κοιμηθει μαζι με καποιον(συνηθως με τον μπαμπα) δεν κοιμαται. Ξυπναει πολλες φορες μες την νυχτα για να δει αν ειναι μονος του και αν δεν ειναι εκει ο μπαμπας του ερχεται στο κρεββατι μαζι μας. Τελευταια μου εξομολογηθηκε οτι προτιμαει να κοιμαται μαζι μου. Σημειωτέον οτι πάσχισα πολυ να τον «ξεφορτωθω» και οτι ποτε δεν του χαριστηκα σε αυτο το θεμα….συμπερασμα: πραγματικά δεν εχω ιδεα.Ολα αυτα που μας λενε οτι «πρεπει να γινουν» αγχωνουν και εμας και τα παιδια μας. ΚΑι το λεω εγω μια καθολα τυπικη και πολυ αγχωτική μαμα. Μετα την αποκτηση της κορης μου καταλαβα πολλά πραγματα και αναθεωρησα αποψεις. Ειδα ποσα λαθη εκανα στο πρωτο μου παιδι με την αυστηροτητα μου και την προσηλωση μου στις δηθεν σωστες τακτικες ανατροφής. ΤΩΡΑ ΧΑΛΑΡΩΣΑ, ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΙΩΣ, και χαιρομαι πραγματικά τα παιδιάμου χωρις χαζές επιφυλάξεις. Δεν κοιμομαστε ολοι μαζι γιατι δεν χωράμε, συνηθως ειμαι εγω με τα παιδια και ο μπαμπας αλλού. Αλλά δεν μας ενοχλει. το μονο που μετανοιωνουμε ειναι που δεν πηραμε μεγαλυτερο κρεββάτι…μπραβο Λυδία.
Εγω εχω να πω οτι μετα απο 3 χρονια co-sleeping, ο αντρας μου παρακαλαει τωρα πια την κορη μας (4,5 ετων) να κοιμηθει μαζι μας -αλλα αυτη αρνειται πεισματικα, μεγαλωσε λεει- οποτε ναι, και στους μπαμπαδες αρεσει και παρα πολυ μαλιστα…
Επισης δεν κανει ο χωρος το ζευγαρι. Το ζευγαρι μπορει να ειναι ζευγαρι παντου, εντος και εκτος σπιτιου.
Επισης, παλι, το σχολιο της Βασιλικης ειναι ενα μπροστα στα τοσα που ειναι υπερ. Τα συμπερασματα δικα σας.
Δεν εχω να προσθεσω κατι εννοειται!!! 🙂
Αγαπητή φίλη Νίκη. Μετά από βαθιά σκέψη και παρατήρηση των λεγόμενων σου ένα έχω να ρωτήσω. Τι δουλειά κάνεις??? Μήπως πουλάς παιδικά κρεββάτια, δωμάτια κλπ γιατί με τόσο μένος εναντίον του κινήματος της ηρωικής στρωματσάδας μόνο προσωπικό όφελος μπορώ να συμπεράνω….
Επίσης να προσπαθήσω να σου επισημάνω ότι ένας καλός γάμος – σχέση κρατιέται καλύτερα εκτός συζυγικής κλίνης για να υπάρχει και λίγη ποικιλία ρε παιδάκι μου.. δεν μπαίνω τώρα σε λεπτομέρειες γιατί είναι μαμαδοκατάσταση εδώ και δεν θέλω.
Και τελειώνοντας να τολμήσω και πάλι να πω και συγνώμη βεβαίως που διαφωνώ με την σεβαστή άποψη σου.. ότι η πολλή γονεΙκή αγάπη δεν βλάπτει τα παιδιά και οι γονείς (κοινή απόφαση γονέων συνήθως) που την προσφέρουν απλόχερα ξέρουμε καλά πόσο γρηγορότερα από ότι περιμένουμε ανοίγουν τα φτερά τους τα παιδιά μας και το αν θα φύγουν από το κρεβάτι μας είναι το λιγότερο…
Κατερίνα You Rock!!! 🙂
Gianna να σε ρωτησω πρωτα, εισαι η Γιαννα που γνωριζω ή οχι?
Οσο για το θεμα που λες κι εσυ. Το πρεπει, ειναι παντα αναλογως το βιβλιο που διαβαζεις 😉 Εγω προτιμω να διαβαζω βιβλια και ερευνες οι οποιες βρισκουν σωστο αυτο που παει με το ενστικτο της μαμας. Για παραδειγμα, μια μαμα ειναι πλασμενη ωστε οταν κλαιει το μωρο της, να τρεχει να το σηκωσει. Ορμονες εκρινονται στο σωμα της οταν κλαιει ενα μωρο ωστε να αισθανεται τρυφερα συναισθηματα γι αυτο και να παει να το σηκωσει. Οταν λοιπον ειμαστε πλασμενες να κανουμε κατι, αλλα ενα βιβλιο μας λεει να κανουμε το αντιθετο, να κανουμε πραγματα που δεν μας αρεσουν, που μας σπαραζουν την καρδια, που απλα δημιουργουν αποσταση αναμεσα σε μας και το μωρο, γιατι να τα πιστεψω? Βλεπεις, δεν εχω διαβασει οτι Πρεπει να ΜΗΝ κοιμαμαι με το μωρο μου αλλα εγω το κανω (καλα εχω διαβασει και τετοια), εχω διαβασει οτι ΠΡΕΠΕΙ να κοιμασαι μαζι του για να εξελιχθει σε ενα ατομο ανεξαρτητο και σιγουρο για τον εαυτο του με στενους δεσμους με τους γονεις του, κλπ κλπ! Επιλεγω το δευτερο για τον απλουστατο λογο οτι οταν κατι κραταει και το μωρο και τους γονεις, χαρουμενους, ξεκουραστους, ασφαλεις, ειναι ο τροπος που εκαναν εκαντονταδες χρονια τωρα και ακομα περισσοτερο, αυτος που κραταει την δικη μου οικογενεια ισορροπημενη, αποκλειεται να ειναι λαθος 😉
Εχω ακουσει μαμαδες που λενε πως κλαινε εξω απο την πορτα του δωματιου του μωρου,επειδη πρεπει να το αφησουν να κλαψει για να μαθει να κοιμαται μονο του! Το θεωρω βασανιστηριο και για τα δυο μελη!
ειμαι η γιαννα απο χαλκιδα, και ναι εχεις δικιο απολυτο που εχεις διαβασει αυτες τις ερευνες και δεν βασιστηκες στα λεγομενα του περιγυρου οπως αρχικά εκανα εγω, που ακουγα τις γιαγιαδες τις θειες τους ασχετους και τον καθεναν που ελεγε το μακρυ και το κοντο του»μην το παρεις αγκαλια μην κακομαθει, μην το παρεις στο κρεββατι γιατι θα το πλακωσεις στον υπνο και θα σκασει, αστο να κλαψει και λιγο…κλπ κλπ…με το διαδικτυο ξεστραβωθηκα και αρχισα να αλλαζω τακτικες και συμπεριφορες. Ειμαι περισσοτερο μαμα και λιγοτερο εκπαιδευτρια.
Είχα ακούσει σε μία εκπομπή τον Ματθαίο Γιωσάφατ, ψυχοθεραπευτή, που έλεγε ότι η μητέρα πρέπει να ανταποκρίνεται σε κάθε ανάγκη του παιδιού για τους πρώτους 8 μήνες της ζωής, να μην το αφήνει από την αγκαλιά της, να το έχει δλδ πάντα αγκαλιά, και φυσικά να μην το αφήνει να κλαιει στην κούνια του, αυτοί οι πρωτοι 8 μήνες είναι κρίσιμοι γιατί το μωρό δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον εαυτό του από το σώμα της μητέρας και υποφέρει όταν το αποχωρίζεται.
Το κόλπο με την στρωματσάδα είναι φανταστικό ακόμα και για μένα που δεν έχω παιδιά αλλά ελπίζω να αποκτήσω, είμαι σίγουρη ότι περισσότερο βλάπτει τα παιδιά να τους αρνείσαι παρά το να κοιμούνται με τους γονείς με τόση θαλπωρή και ασφάλεια.
lydia μου τι ακριβώς έβαλες στους τοίχους γύρω γύρω?Σαν μαξιλαράκια φαίνονται αλλά δεν καταλαβαίνω καλά!Ξέρεις,για να μην «κουτουλάει» το μωρό!Εμείς θα φτιάξουμε μια κατασκευή,στα μέρη μου τη λένε «σουφά»,είναι σαν ξύλινο κρεβάτι,50 πόντους ψηλό κ βάζεις στρώματα πάνω κ γίνεται σαν ένα μεγάαλο κρεβάτι.Αν βάλω κ χοντρά χαλιά γύρω γύρω δεν έχει φόβο νομίζω κι αν πέσει,τι λες??Η ίσως να βάλω μαξιλάρια.
Εγώ είμαι φανατική του co-sleeping,αν και ακόμα έχουμε θέμα,πρέπει να ξαπλώνουμε μαζί της το βράδυ,αλλιώς αν την κοιμίσουμε κ πάμε στο σαλόνι ξυπνάει στο δεκάλεπτο 😦
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ,15 ΜΗΝΩΝ, ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ.ΘΗΛΑΖΩ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΗΡΑΜΕ ΕΝΑ ΣΤΡΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ.ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΜΑΣ ΕΠΕΣΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΡΙΣΚΑΡΩ ΞΑΝΑ. ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΧΩΡΑΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΗΣΥΧΟΣ ( ΘΗΛΑΖΟΥΜΕ 3 ΦΟΡΕΣ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ). ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΛΥΔΙΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΥΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ? ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΡΥΟ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ? ΒΑΖΩ ΚΑΤΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ?ΚΑΝΕΝΑ ΤΙΡ?
Εγω ειχα απλα το χαλι απο κατω και επειδη το παιδικο στρωμα ηταν πιο χαμηλο, αλλα και για το θεμα υγρασιας, ειχα βαλει τρεις στρωσεις απο αυτα τα λαστιχενια στρωματακια σαν,παζλ τετραγωνα που ειναι απο Τζαμπο, για πιο μαλακη επιφανεια σαν αυτα των,παιδοτοπων. Ετσι πιστευω πως κρατουσε λιγο 😉
Παράθεμα: Οδηγίες ασφαλείας για κοινό ύπνο με τα παιδιά (co-sleeping) | Το Blog μιας Μαμας
Παράθεμα: Αυτά τα κερδίσαμε! | Το Blog μιας Μαμας