Σκέψεις για μια κούκλα!

Περνώντας από τον διάδρομο με τα παιχνίδια σε μεγάλο πολυκατάστημα, η μικρή μου Ναταλία (14 μηνών) άρχισε να τραβάει και να φωνάζει. Την φορούσα στην πλάτη μου σε ένα Mei Tai και έτσι τα έβλεπε όλα κανονικότατα. Γύρισα και τι να δω; Το μικρό της επίμονο, τεντωμένο δαχτυλάκι μου έδειχνε τις κούκλες!!! Από τώρα; Κοριτσάκι μου γλυκό, από μωρό θες να παίζεις την μαμά σε μια κούκλα; Και δεν μου αρέσουν κιόλας να πάρει! Το μόνο που κατάφερα να κάνω, ήταν να της στρέψω την προσοχή στην μία κάπως πιο χαριτωμένη. Πραγματικά όμως, έχει πώρωση με τις κούκλες όποτε τις βλέπει!

Μέχρι εκείνη την στιγμή, διαλέγαμε εμείς παιχνίδια γι αυτήν ή της παίρναμε ένα δυο μπροστά της να δούμε πού θα δείξει μεγαλύτερο  ενδιαφέρον. Καλά, έχει και από τον Γιώργο και δεν έχουμε πάρει και πολλά εδώ που τα λέμε. Έτσι, το  πρώτο πράγμα που μας ζήτησε… εεεεε… που απαίτησε από μας με την δυνατή της φωνούλα,το μικρό δαχτυλάκι που όλο δείχνει και το τρελό και τρις χαριτωμένο της χαμόγελο όταν την φέραμε κοντά της, αποφασίσαμε να της το πάρουμε!!!

Ξετρελάθηκε με την νέα της κούκλα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί είναι μικρή για τέτοιου είδους παιχνίδι! Την παίρνει αγκαλιά και την κουνάει για να κοιμηθεί, της δίνει φαΐ όταν τρώει κι αυτή κρατώντας ένα κουταλάκι και  την πιάνει από το χέρι και την κουβαλάει μέσα στο σπίτι. Κάποια στιγμή θα «παίζει» την μαμά της όπως κάναμε όλες μας με τις κούκλες όταν είμασταν μικρές. Και εδώ μπήκα σε σκέψεις (καλά δεν πέρασε και πολύ ώρα)….

Οι εικόνες της μητρότητας, ξεκινάνε από μας της μαμάδες. Το όνειρο το ζουν μετά με τις κούκλες τους τεστάροντας αυτά που έχουν μάθει/παρατηρήσει/ζήσει, αυτά που ίσως τους έχουν δείξει ή πει. Δεν είναι γνωστή η εικόνα του μικρού κοριτσιού που ταΐζει την κούκλα της με το μπιμπερό; Γιατί αυτήν την πρόβα λοιπόν, η μικρή μου Ναταλία να την κάνει με ένα μπιμπερό; Αφού αυτό που θα ήθελα να της περάσω, είναι το να θηλάσει τα παιδιά της. Πήρα το  μπιμπερό από το κουτί της κούκλας της και αν και μπορεί να με πείτε υπερβολική… το πέταξα! «Και δηλαδή όταν θα θέλει να ταΐσει το μωρό, θα κάνει ότι το θηλάζει; Δεν είναι λίγο περίεργο;» με ρώτησε η μητέρα μου! Φαίνεται λίγο περίεργο; Γιατί όμως; Όσο μικρή είναι να θηλάσει ένα μωρό, άλλο τόσο μικρή είναι να το ταΐσει με το μπιμπερό παριστάνοντας την μαμά της! Η μόνη διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση κάνει πολύ φυσικό, ενώ στην δεύτερη… αυτό που έμαθαν οι μαμάδες και τα κοριτσάκια να κάνουν τα τελευταία 40 χρόνια. Και αφού από μικρά τα μαθαίνουμε πως σε ένα μωρό δίνουμε μπιμπερό, αυτή η εικόνα είναι και αυτή που τους μένει όταν ξαφνικά, χρόνια μετά, έχουν ένα πραγματικό μωρό στην αγκαλιά τους και νιώθουν μια ασφάλεια όταν στα χέρια τους κρατούν και ένα μπιμπερό!

Το πέταξα το μπιμπερό! Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου πριν το κάνω, πριν πάρω την κούκλα. Δεν είχα σκεφτεί γιατί απλά δεν μου είχε έρθει ποτέ στο μυαλό κάτι τέτοιο. Είδα όμως μέσα στο κουτί ένα μικρό μπιμπερό και κάτι έκανε «ντιν ντιν» στο μυαλό μου. Η φυσική κίνηση, ας ξεκινήσει από μικρή. Όταν ένα μωρό πεινά, η μαμά το βάζει στο στήθος. Όταν είσαι μικρή, το μωρό είναι κούκλα, όταν μεγαλώνεις, το μωρό είναι… το μωρό σου! Και λοιπόν, τώρα η κόρη μου ξέρει. Και όταν θέλει η κούκλα της να πιει γάλα… μου την φέρνει να την θηλάσω!!! 😆