Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μας υιοθέτησε με την βοήθεια του γιου μου μια υπέροχη γατούλα. Λευκή με μάυρα και πορτοκαλί σχήματα, κίτρινα μάτια και χνουδωτή χνουδωτή. Όταν ο Γιώργος πάει βόλτα τριγύρω, η γάτα του τον ακολουθεί, ακόμα και όταν σκαρφαλώνει ένα δέντρο ο Γιώργος, αν την φωνάξει, τσουπ… πηδάει κι αυτή πάνω! Την φωνάζει «γάααατα μουυυυυ!», οπότε όταν σκεφτήκαμε ονόματα, «γάτα» ήταν αυτό που την βαφτίσαμε, μιας και σε αυτό ακούει 😉
Λίγο μετά η γάτα, άρχισε να φουσκώνει. Την ταϊζαμε κι εμείς καλύτερα μιας και καταλάβαμε τι παίζεται και αυτές τις μέρες η κοιλιά της είχε γίνει τόσο μα τόσο μεγάλη που την λυπόμουν την καημένη… Από χτες το βράδυ ήταν ανήσυχη. Ανέβηκε και στης γιαγιάς το σπίτι κάτι που δεν το έχει ξανακάνει και νιαούριζε δυνατά σαν κάτι να ζητούσε. Το πρωί, ήρθε και όλο νιαούριζε η καημένη απ’έξω και ενώ της έβαλα φαϊ, δεν το άγγιξε σχεδόν. Αγρίεψε σε μια γάτα που ήρθε πάνω στο μπαλκόνι μας, ηρεμούσε μόνο όταν την χαιδευα και ενώ της έφτιαξα μια φωλίτσα με πετσέτες κάπως κρυμένη κάτω από έναν θάμνο κοντά στο σπίτι μας, ήθελε να είμαι κι εγώ εκεί δίπλα αλλιώς δεν καθόταν εκεί. Μάλιστα, έκανε κάτι που δεν το έχω ξαναδεί. Την ώρα που έφυγα απο την φωλίτσα της, πήδηξε και μου έπιασε και με τα δύο της πόδια το πόδι μου. Το έκανε 2 φορές!!! Για να μείνω… Ήθελε συμπαράσταση. Δεν ήξερε αν θα τα βγάλει πέρα μόνη της; Πονούσε. Δεν μπορούσε να κάτσει, δεν ήξερε τι να κάνει. Μου ψιλοδάγκωσε το χέρι μου…
Βρήκα μια κούτα, έβαλα εκεί την μία πετσέτα και αμέσως (αλλά αμέσως) πήδηξε μέσα και άρχισε να σπρώχνει! Αμάν! Γεννάει… τώρα???? Η κούτα ήταν έξω ακριβώς από την μπαλκονόπορτά μας, να μας βλέπει και να την βλέπουμε! Μέχρι να αλλάξω την Ναταλία και να πάω να δω την γατούλα, ένα λευκό γατάκι ήταν ήδη πλυμένο από την μαμά του! Μέχρι να κοιμίσω τη Ναταλία, είχε κάνει άλλα δύο! Κάθε φορά της έλεγα τι καλή γατούλα είναι πόσο καλά τα πάει! Ο Γιώργος είδε να γεννιέται το ένα, αυτό που είναι ίδιο η γάτα μας και χάρηκε πολύ! Δεν φαινόταν ακριβώς πως βγαίνει το γατί, αλλά κρυμμένο πίσω από το πόδι της, φαινόταν να εμφανίζεται σιγά σιγά!
Μέσα σε 2 ώρες να ήταν? Η γατούλα μας απέκτησε 6 πανέμορφα γατάκια! 2 ολόλευκα, 1 πορτοκαλί, 2 λευκά με λίγο μαύρο στο κεφαλάκι τους και 1 λευκό με μαύρα και πορτοκαλί σημάδια! Μικρά σαν ποντικάκια με κλειστά τα ματάκια τους, κουλουριασμένα και πλυμένα από την μαμά τους, έψαχναν το πιο ωραίο και ζεστό μέρος πάνω στη μαμά τους για να ηρεμήσουν και να κοιμηθούν όλοι μαζί (και η κουρασμένη μαμά τους μαζί). Αφού σκέφτηκα πως; στο καλό καταφέρνει μια μαμά γάτα να κοιμίσει ταυτόχρονα 6 γατάκια και να κοιμηθεί κι αυτή μαζί τους κι εμείς κάνουμε ολόκληρες ιστορίες για ένα; Βιβλία για να τα αφήνουμε να κλαίνε, να μην τα κοιμίζουμε μαζί μας! Να! 6 μικρά ασφαλή γατάκια, ζεστά, ακουμπισμένα πάνω στη μαμά τους από τη στιγμή που γεννήθηκαν, κοιμούνται δίπλα/πάνω/κάτω θηλάζοντας! Κάποια στιγμή, μου λέει ο Γιώργος «μαμά, έλα να δεις να τρελαθείς από τη χαρά σου!» και πήγα και ήταν και τα 6 σε μια σειρά κολλημένα το καθένα σε μια θηλή να πίνουν γαλατάκι ήρεμα ήρεμα κι αυτή να τα γλύφει! Μια ζωγραφιά!
Δηλαδή, η φύση ξέρει ότι αυτό χρειάζονται τα μωρά. Όχι μόνο τα μωρά γατάκια και σκυλάκια! Αυτά είναι καλύτερα από μας; Και τα μωρά ανθρωπάκια μια χαρά θα ήταν έτσι! Και σκεφτόμουν που δεν έχει να διαβάσει τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει για να τα κακομάθει! Ποιος θα της πει αυτής της έρημης της γάτας ότι δεν πρέπει να κοιμάται με τα μωράκια της μαζί γιατί μετά δεν θα φεύγουν από κοντά της ή δεν θα μπορούν να γίνουν καλά γατιά, αλλά θα είναι μαμόθρεφτα και ανασφαλή! Ποιος θα της πει να τα αφήνει και καμιά φορά να κλαίνε για να κοιμηθούν μόνα τους γιατί αλλιώς θα πρέπει να τα κοιμίζει όλη την ώρα μέχρι να παντρευτούν και να φύγουν από το σπίτι; Και έλεος! Σίγουρα κάποιος πρέπει να της πει να μην τα θηλάζει όλη την ώρα γιατί θα χαλάσει το στήθος της. 10λεπτά από το ένα, και 10 λεπτά από το άλλο είναι αρκετό! 😉
Το Blog μιας Μαμας 
Αχαχαχαχαχαχα αρχίζω από το τέλος γιατί εκεί που συγκινήθηκα εκεί με πιάσανε τα γέλια από τον επίλογό σου!!!!!
Να σας ζήσουν Λυδιάκι, τι ωραία που θα έχετε γατάκια, θα ξετρελαθεί ο Γιωργάκης και η Ναταλίτσα.
Η φύση είναι σοφή!
Χαχα βρε φιλενάδα μου καλή! Μα δίκιο δεν έχω? Πως θα μάθει αυτή η γάτα να τα κάνει σωστά? Τα μωρά της, εκτός από την ώρα που σηκώνεται να κάνει την τουαλέτα της και να φάει, είναι όλη την ώρα πάνω της και κοιμούνται ή θηλάζουν! Απαπαααα! 😆
Ο Γιώργος τα αγαπάει όλα λεει, και η Ναταλία, όποτε τα δεί, τα δείχνει και στριγγλίζει απότη χαρά της 🙂
Τι ομορφα που το περιεγραψες!!!Συγκινηθηκα,οπως κανω αλλωστε και με καθε γεννα!Περισυ ειχα βρει 3 γατακια μονα τους, 4-5 ημερων περιπου,παγωμενα και να νιαουριζουν σαν τρελα.Δεν αντεξα να τα αφησω μονα τους και τα πηρα.Λυπηθηκα που επρεπε να τους δωσω γαλα σε σκόνη(δεν μπορουσα να τα θηλασω,το σκεφτηκα ομως!) ,αλλα δεν εβρισκα καποια αλλη γατα να τα ταισει(εψαξα!).Τελικα το ένα πεθανε μετα απο λιγες μερες,απο αφυδατωση λογω διαρροιας(το πειραξε το γαλα!) και τα αλλα 2 μεγάλωσαν μια χαρα!Ηταν δυσκολο αλλα αξεχαστη εμπειρια για μενα και για τον γιο μου φυσικα!Ελπίζω όμως να μην ξαναβρω αλλα γατάκια στον δρόμο μου!Η θεση τους ειναι με την μαμα τους!
Να σας ζησουν!
Άλεξ, αχ τι καλά που τα φροντίσατε! Εμείς πριν να γίνουμε πραγματικοί γονείς, είχαμε νταντεψει νεογέννητα σκυλάκια 2 φορές με μπιμπερό και με τα όλα τους! Μια φορά ένα μόνο του που το βρήκαμε μόνο του να τρέμει και άλλη φορά 2 κουταβάκια μιας ημέρας που είχαν πατήσει την μαμά τους. Όλα μετά τους βρήκαμε οικογένεια και τα είδαμε και μια δυο φορές μετά! Αν δεν σκεφτόμουν τους άλλους, νομίζω πως θα είχα μαζέψει στο σπίτι μου, ουυυυυ, όλου του κόσμου τα ζώα! 😉
Η σοφία του Θεού και της φύσης σε όλο της το μεγαλείο! Είναι από τις περιπτώσεις που τα υπόλοιπα πλάσματα του κόσμου τούτου δίνουν μαθήματα στο πιο νοήμον – λέμα τώρα… Να σας ζήσουν, Λυδία μου, και περιμένουμε φωτογραφίες από την ανάπτυξή τους!!!
Δεν ξερω αν θα τα κρατήσουμε όλα… Αχ, αλλο κι αυτό! Πως θα τα παρω απο την γατούλα αυτή? Δεν ξερω…
Τεσπα… Μα να ζηλεύουμε την γέννα της γατούλας? Κι όμως,τι όμορφη που ήταν! 🙂
Aaaaah :)) Na sas zisey dear Lydia and family and mama cat !
I was also very touched and moved by your story,made me feel as i was right there living it together with you…
Dont worry yet about giving them away ,ask a veterinary how old they must be to move from their mother and be careful that the babies dont fall out from their little nest.
Before they open their eyes they start to move along and gets easy lost and that can have a very sad end…
2 years ago a cat gave birth downstairs at our neighbours veranda and after 3 weeks(i think..) there was only 2 left from the 4 kittens..
I wasnt home unfortunately to see or know what had happened..
Take care and good luck all of you ❤
http://www.cat-pregnancy-report.com/kitten-video.html
Ax Λυδία είσαι μια γλύκα! Τι τυχερά τα παιδάκια σου αλλά και η γατούλα σας και τα γατάκια της! Και να σκεφτείς πως υπάρχουν άνθρωποι (λέμε τώρα) που όταν βλέπουν ζώα τα κλωτσάνε ή αν τα πλησιάσει το παιδί τους φωνάζουν μηηηηηηηηηηηηηη!!!! Η γατούλα ένιωσε την αγάπη σας και απέραντη ασφάλεια για τα μωρά της, γι’ αυτό σας άφησε να είσαστε εκεί που γέννησε!
🙂
Οι γάτες είναι πολύ τρυφερές μάνες! Τα πλένουν με τις ώρες, τα θηλάζουν επίσης με τις ώρες, κάθονται και τις παιδεύουν τα γατούλια (τις δαγκώνουν, ανεβαίνουν πάνω τους, τους πίνουν το γάλα) δεν αφήνουν κανέναν ξένο να τα πλησιάσει, τα εκπαιδεύουν. Εχω δει γάτα να μαθαίνει στο γατάκι πως να ανεβαίνει σε δέντρο, πως να κυνηγάει πουλιά και ποντίκια …. είναι απίστευτο! Να σας ζήσουν λοιπόν τα γατάκια σας και τα παιδάκια σας και να μαθαίνετε τη ζωή ο ένας στον άλλο……
The other day i saw a cat that only had 3 legs…
Almost everyday i see cats that only have half of their tale…
How can people do things like this ??
People walking their dogs get often shocked when me and my son greets the dog and the owner and asks sometimes to touch the dog(if the dog shows interest.)
-How nice with a small child loving dogs they say happily , thats very unusual.Well both me and my husband loves dogs/animals , children do what their parents do-thats the big responsibility we have as parents !
The change has to start with us – now !
Way togo Mirja! 🙂
Είναι τέλειο το κείμενο σου!!! Να σας ζήσουν τα γατάκια σας!!! Μπήκα κι εγώ σε αυτό το τρυπάκι όταν γέννησα( του να μην το κακομάθω) γιατί δυστυχώς επηρεάζομαι πολύ εύκολα….αλλά ευτυχώς βγήκα γρήγορα!!!
Μου επιτρέπεις να το αναδημοσιεύσω??
Βεβαιως! Κανε τη δουλεια σου 😉
Να σας ζήσει η γατοοικογένεια!!! Είμαι κι εγώ «γατομάνα», έχω μεγαλώσει με γάτες (καθότι η μαμά μου Γερμανίδα) και το ίδιο θέλω να κάνει και ο Παύλος μου!!! Φυσιολογικά, όλα τα παιδιά τρελλαίνονται με τα ζώα…
Ερώτηση: η γάτα τα μωρά της δεν τα κοιμίζει στο δωμάτιό τους? Τα έχει μαζί της ακόμα??? χαχαχα
Κι ομως, ΑΚΟΜΑ μαζι της τα εχει Marion! Κατι πρεπει να της πω ε? 😆
λυδια μου εισαι απιστευτα χαρισματικη στο λογο!!!ησουν τοσο περιγραφικη που ηταν σαν να ειχα εικονα σε ενα πολυ γλυκο παραμυθη.τυχερα τα παιδακια σου και τα γατακια σου που εχουν την αγαπη και την φροντιδα σου!!!!
Ευχαριστώ Βιβή μου 🙂
Ο θηλασμός είναι για μένα μια από τις λίγες εμπειρίες που με κάνει να νιώθω τόσο έντονα τη «ζωώδη» φύση μου, και το χαίρομαι τόσο πολύ! Στις αρχές για να μη φρικάρω, σκεφτόμουν αυτό ακριβώς: τι θα έκανε στη θέση μου ένα ζώο ή μια προϊστορική μαμά που θα ακολουθούσε μόνο το ένστικτο?
Πάντως η γάτα ξέρει και πότε πρέπει να τα απογαλακτίσει και τα βοηθάει να σταματήσουν, ενώ εμείς μπορεί και να τα κρατάμε στο στήθος χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη τους να προχωρήσουν στην επόμενη φάση. Τα μωρά μας είναι τόσο πιο κοντά στο ένστικτό τους από εμάς και θα έπρεπε να είναι ο μόνος μας οδηγός για το μεγάλωμά τους!
Είναι τόσο τυχερός ο γιος σου που ζει μες τη φύση και βιώνει τέτοιες εμπειρίες!
Παράθεμα: Μεγαλώνοντας φιλόζωους! « Το Blog μιας Μαμας
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!