Μανταλάκια και μικρά χεράκια (άσκηση για νήπια)!

Καιρό έχω να σας γράψω για ασκησούλα ενώ έχω πολλές στο folder μου 😉 Σε λίγες μέρες θα σας βάλω κι αυτή που έκανα στον Γιώργο την ώρα που η Ναταλία έκανε την παρακάτω!

 

Λοιπόν για αυτή την εύκολη άσκηση που έκανα στην Ναταλία (σχεδόν 2μιση χρονών), θα χρειαστείτε:

– μανταλάκια

– καλαθάκι

 

Εγώ χρησιμοποίησα και το καλαθάκι αλλά και το καπάκι του. Έτσι έβαλα μέσα στο καλάθι τα μανταλάκια και της έδειξα πως να πιάνει με το ένα χέρι το μανταλάκι και με το άλλο να το πιάνει πάνω πάνω για να μπορεί να το πατάει και να ανοίγει. Μετά να το πιάνει πάνω στο καπάκι (ή και στο τοίχωμα ενός καλαθιού ή ακόμη και ενός τάπερ!) και να το αφήνει, ώστε να φτιάξει μια φωλίτσα από μανταλάκια! Η άσκηση αυτή δυναμώνει τα δαχτυλάκια, μαθαίνουν να κάνουν κάτι με συγκεκριμένη σειρά και μόλις τελειώσουν να δουν τι όμορφα που τα κατάφεραν!

 

Μετά τα βγάζει όπως τα έβαλε, και μπορεί να ξαναρχίσει όσες φορές θέλει… μέχρι να βαρεθεί! 😉

 

Advertisement

Επέτειος γάμου!!!

 

Λοιπόν σήμερα έγινε το πρωτοφανές (μετά το πρόσφατο hint που του το θύμισα δηλαδή), και μου θύμισε ο Μάκης την σημερινή επέτειο γάμου μας! Χαχα! Δηλαδή ακόμα προσπαθούσα να ξυπνήσω, οπότε έχω την δικαιολογία πως δεν πρόλαβα να σκεφτώ ούτε καν ότι είχα ξυπνήσει…

 

Ναι, έχουμε επέτειο γάμου! Είμαστε παντρεμένοι 8 χρόνια. Πριν 8 χρόνια τέτοια ώρα είχαμε είδη στίσει τους καλεσμένους μας και λίγο μετά φεύγαμε για την εκκλησία. Είχα άγχος μην σκοντάψω στην εκκλησία, καθώς πηγαίνω στον Μάκη και είχα ένα χαμόγελο που κολλούσε στα δόντια (είχε στεγνώσει το στόμα μου) και εκεί που προχωρούσα προς τον Μάκη, έβλεπα γύρω μου μόνο άτομα τα οποία δεν γνώριζα μέχρι που ξαφνικά είδα μπροστά, την κολλητή μου να χαμογελάει και πιο δίπλα τον Μάκη να με κοιτάει με ένα επίσης αγχωμένο αλλά ταυτόχρονα αγαπησιάρικο χαμόγελο. Όταν έφτασα κοντά του και μου έδωσε την ανθοδέσμη και ένα φιλί στο μάγουλο, μου είπε οτι είμαι μια κούκλα (χιχι) και ξεκινήσαμε να παντρεφτούμε! Το άγχος μου, είχε κάνει φτερά!

 

Πάντα λέμε «τι να μας πει αυτή η επέτειος μπροστά στην άλλη, σ’αυτή που μετράμε χρόνια μαζί… 16 παρακαλώ!», αλλά η αλήθεια είναι πως κι αυτή η επέτειος έχει την δική της χάρη. Μπορεί να μην είναι τόσα χρόνια όσο της άλλης, αλλά είναι η επέτειος της μέρας που αποφασίσαμε να ζήσουμε τις υπόλοιπες μέρες μας μαζί! Να είμαστε και με τα δύο πόδια σ’αυτή την σχέση και να γίνουμε οικογένεια!

 

Το βράδυ εκείνης της μέρας χορεύαμε το τραγούδι μας, που όποτε ακούμε από τότε, πάντα κοιταζόμαστε και το τραγουδάμε ο ένας στον άλλον. Αν είμαστε σπίτι, πιανόμαστε να χορέψουμε και τότε …2 πλέον μικρά χαρούμενα ανθρωπάκια, έρχονται τρέχοντας για να τα πάρουμε πάνω μας να το χορέψουμε όλοι μαζί αγκαλιά! 🙂

 

Στο αφιερώνω και πάλι αγάπη μου!

Χρόνια πολλά μπαμπάδες!!!

 

Εκλογές σήμερα! Πολλά μπορεί να αλλάξουν στην Ελλάδα μας, πολλά μπορεί να μείνουν ίδια. Ελπίζω αυτά που χρειάζονται να αλλάξουν, να βρουν τρόπο θετικής αλλαγής και όσα χρειάζονται αλλαγή να ξεκολλήσουν από την στασιμότητα του φόβου και να αλλάξουν σελίδα.

 

Ευτυχώς, που για ορισμένα πράγματα μπορώ να χαίρομαι που μένουν ίδια. Όπως για παράδειγμα την αγάπη και την περηφάνια που νιώθω για τον μπαμπά των παιδιών μου και τον θαυμασμό και λατρεία που νιώθουν αυτά για τον μπαμπάκα τους (μπαμπίνγκι τον έβγαλε η Ναταλία)!

 

Ότι ο Μάκης είναι ο μεγάλος μου έρωτας, αυτό το γνωρίζετε πολλοί από σας που με διαβάζετε συχνά… Το ότι είναι η δύναμη και το κουράγιο πίσω από τις διάφορες φιλοσοφίες μου για το μεγάλωμα των παιδιών το έχετε επίσης διαβάσει ή και φανταστεί κάποιες. Το ότι τα δυο μικρά μας τον αγαπούν το καθένα με τον δικό του τρόπο και για τους δικούς τους λόγους είναι κάτι που το διαβάζω εγώ καθημερινά… στα ματάκια τους! Όταν τον πρήζουν με το που έρχεται από την δουλειά και πριν κάτσει, ή φάει, του λένε το οτιδήποτε, πέφτουν πάνω του, κυλιούνται μαζί του, παίζουν ξύλο, κρυφτό, φωνάζουν, μοιράζονται το φαγητό του από το πιάτο του, κρέμονται από την έκφρασή του… εγώ το διαβάζω στα μάτια τους!

 

Όταν κάποτε σκεφτόμουν οτι θα μου άρεσε για άντρας μου και όταν τον φανταζόμουν σαν μπαμπά, κάπως έτσι τον φανταζόμουν και χαμογελούσα. Βέβαια τελικά μου βγήκε ακόμη καλύτερος! Είμαι πολύ τυχερή που τον έχω για άντρα κοντά 8 χρόνια (hint: σε 2 μέρες έχουμε επέτειο γάμου by the way αγαπούλα!), αλλά τα παιδιά μου είναι πολύυυυυ πολύ τυχερά που τον έχουν για μπαμπά! Η κόρη μου θα έχει ένα υπέροχο πρότυπο για να επιλέξει αργότερα σύντροφο και ο γιος μου έχει το καλύτερο πρότυπο  για να γίνει κι αυτός ένας άντρας σαν τον μπαμπά του!

Μπαμπά των παιδιών μου, ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!

Χρόνια πολλά και σε όλους τους μπαμπάδες 🙂

Χρόνια πολλά και στον δικό μου μπαμπάκα!!! 🙂

Μεγεθυντικός φακός… εντόμων!!!

 

Ω, ναι! Βεβαίως και υπάρχει και κάτι τέτοιο, και ένα από τα ωραιότερα πράγματα που πήραμε από τις διακοπές μας στο Μόναχο (θα σας γράψω για το ταξίδι μας σύντομα), είναι αυτό! Το βρήκαμε στο μαγαζί ενός φοβερού μουσείου που πήγαμε με τα παιδιά (δύο φορές μάλιστα) και το χρησιμοποιούμε σε κάθε ευκαιρία που βρούμε! Εμάς τους μεγάλους, μπορεί να μας ανατριχιάζουν τα έντομα (ειδικά τα μεγάλα), αλλά δεν παύουν να είναι εκπληκτικά για τα παιδιά, τα οποία θέλουν να μάθουν και να δουν όσα περισσότερα γίνεται! Κάνουμε λοιπόν την καρδιά μας πέτρα, μαζεύουμε με όποιον τρόπο μπορούμε ζωντανά ή ακόμη και ψόφια έντομα και τα παιδιά μας μαθαίνουν και εξερευνούν 😉

 

 

Τι είναι αυτό το ματσαφλάρι? Ένα ποτηράκι με καπάκι με μικρές τρυπούλες (μην το σκάσουμε το έντομο κιολας), πάνω στο οποίο έχει μεγεθυντικό φακό και μπορείς να παρατηρίσεις μέσα έντομα. Να δεις λεπτομέρειες τις οποίες δεν φανταζόσουν, και να συζητήσεις για αυτές με τα μικρά.

 

 

Έχουμε βάλει μέσα 2-3 έντομα μέχρι στιγμής. Τα βλέπουμε καλά καλά, φοβόμαστε και λίγο (ε, κάποιος πρέπει να κάνει πως φοβάται στο σπίτι!), και μετά τα αφήνουμε και πάλι στον κήπο. Σήμερα βρήκαμε έναν γρύλο και πολύ το ευχαριστηθήκαμε που τον είδαμε από κοντά. Σας το συστήνω αν το βρείτε πουθενά!

 

 

Αν πάλι δεν το βρίσκετε στην Ελλάδα, είδα ότι έχει και στο Amazon.co.uk και μάλιστα δίχως έξοδα αποστολής. Είναι και αρκετά φτηνό θα έλεγα (5.30€).  Φαίνεται κι αυτό αρκετά καλό  (και όχι ΔΕΝ παίρνω ποσοστά από το amazon, χαχα)!

Το δωράκι της δασκάλας!

 

Η πρώτη του δασκάλα! Φέτος ο Γιώργος ήταν στο προνήπιο. Του άρεσε πάρα πολύ. Και το σχολείο σαν μέρος, και το σχολείο σαν καθημερινότητα, και οι φίλοι που έκανε και η δασκάλα του που ήταν και η πρώτη του δασκάλα και το άτομο το οποίο τους έμαθε να αγαπούν όλα τα παραπάνω. Που τους έμαθε τόσα πράγματα, που έφτιαξε μαζί τους τόσα μικρά και μεγάλα που έφερνε στο σπίτι γεμάτος περηφάνια, όλα όσα τους φύλαγε στους φακέλους που έφερε σπίτι σήμερα και που είδαμε και θα ξαναδούμε μαζί με τόση χαρά.

Αύριο θα πάμε όλοι μαζί στο σχολείο για να δούμε την γιορτούλα που έχουν ετοιμάσει (προβλέπονται πολλά δάκρυα). Από χτες ετοιμάσαμε με τον Γιώργο το δώρο που θα της πάρει αύριο για να την ευχαριστήσει για όλον αυτόν τον χρόνο που τους ντάντεψε.

Αγοράσαμε μια πετσέτα θάλασσας, βάλαμε στο κέντρο ένα ξύλινο φαναράκι μέσα στο οποίο τοποθετήσαμε μια μικρή ελίφη, μια κεραλοιφή mamalydia και μια κρέμα ποδιών με Αλόη. Πήραμε και ασορτί σαγιονάρες και τα φτιάξαμε όλα σε στιλ towel cake. Πως σας φαίνεται???

Ο Super George και η Super Nat!

 

Λοιπόν ξέρετε τι αρέσει πάρα πολύ στον Γιώργο και -τελευταία- στην Ναταλία? Να τους λέω ιστορίες που βγάζω από το μυαλό μου και οι ήρωες βεβαίως βεβαίως, είναι οι ίδιοι αλλά με σούπερ δυνάμεις! Η σούπερ σούπερ δύναμή τους που τους έχω πει πως την έχουν και στα αλήθεια, είναι βέβαια αυτή της σούπερ εξυπνάδας τους! Οι υπόλοιπες τους υπενθυμίζω κάθε λίγο και λιγάκι, πως υπάρχουν μόνο στις ιστορίες αυτές (μην αποφασίσουν να πετάξουν από κανένα ψηλό μπαλκόνι κι έχουμε άλλα).

 

Ο super George λοιπόν και η super Nat είδαν τους κακούς που πετούσαν όλα τα σκουπίδια μέσα στη θάλασσα και ψέκαζαν βρωμιές στον Αμαζόνιο (εξηγείς και τι είναι ο Αμαζόνιος), και άρχισε το νερό να βρωμάει και τα ψάρια να μην ξέρουν που να κρυφτούν, κλπ κλπ. Και ξεκίνησαν οι δυο τους λοιπόν να χρησιμοποιούν τις σούπερ δυνάμεις τους για να χαλάσουν τον μηχανισμό των κακών και να σώσουν το περιβάλλον, κλπ κλπ! Ή που έσωσαν το παιδάκι που έτρεξε από την μαμά του και τον μπαμπά του και παραλίγο να το πατήσει το αυτοκίνητο ή οτιδήποτε θέλω να μάθουν ή να αποφεύγουν να κάνουν!  Και αν το κάνουν ή θέλουν να το θυμηθούν τους λέω «δεν θυμάσαι που ο super George είχε δει εκέινους τους κακούς που έκαναν αυτό? Ε, μην τρελαθούμε τώρα που θα το κάνουμε κι εμείς!»

 

Ω, ναι! Μια χαρά πιανει σας λέω! Και όταν βαριέται, ή πάμε κάπου με το αυτοκίνητο και δεν θέλει να κοιμηθεί (ή εγώ δεν θέλω να κοιμηθεί), μια ιστορία των super ηρώων μου, κάνει εύκολα την δουλειά. Καταστρώνω την ιστορία καθώς την λέω. Καμιά φορά σταματάω μισό λεπτό για να σκεφτώ κάτι και από την αγωνία τους φωνάζουν να συνεχίσω! Χαχα! 😆 Περιμένετε βρε την δόλια την μάνα! Δεν είμαι Φώσκολος!!!

 

Ο super George και η super Nat είναι ήρωες, πετάνε, γίνονται αόρατοι, αναλόγως το τι χρειάζεται να κάνουν μου λέει και ο Γιώργος ποια δύναμη είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε, η μαμά τους και ο μπαμπάς τους ΔΕΝ το γνωρίζουν (αν και νομίζω πως απλά κάνουν τουμπεκί…)  και τα δύο παιδιά σώζουν άλλα παιδιά, ζώα (μιας και μπορούν να συζητήσουν μαζί τους), ή σώζουν και όλο το σύμπαν αν χρειαστεί!

 

Όταν περιμένουμε κάπου την σειρά μας, μια μικρή ιστοριούλα είναι ότι πρέπει, το ίδιο και όταν απλά θέλω να ηρεμήσουν ή να κάτσουν στο τραπέζι στο εστιατόριο. Μπορώ να τις έχω πάντα μαζί μου, ακόμα και μέσα στη θάλασσα! Τα παιδιά χαίρονται πολύ και νιώθουν πολύ περήφανα για τους ήρωες αυτούς και με λίγα λόγια, δοκιμάστε το κι εσείς και πείτε μου πως τους φάνηκε!

 

Σημείωση: Στη Ναταλία λέω πιο απλές ιστοριούλες όταν είναι μόνη της (πχ το κουνελάκι που ερχόταν στον κήπο να φάει τα καρότα που είχε φυτέψει η Ναταλία , αλλά δεν του άρεσε και πολύ για να λέμε και την αλήθεια, που έπρεπε να τα παίρνει κρυφά. Το έπιασε στα πράσα λοιπόν η Ναταλία και του είπε ότι θα του αφήνει 2 καρότα κάθε μέρα κάτω από το δέντρο. Και έτσι για παράδειγμα με την συγκεκριμένη ιστορία, μαθαίνει το μικρό μου κοριτσάκι να αγαπάει τα ζωάκια και να μοιράζεται 😉 )

 

Εσείς λέτε δικές σας ιστορίες στα παιδάκια σας? Πως τους φαίνονται?

Το mamalydia τώρα και στο Facebook!

Καιρό το σκέφτομαι και έτσι, το αποφάσισα και το ξεκίνησα! Όπως και να το κάνουμε, στο Facebook οι συζητήσεις είναι πιο άμεσες και πιο γρήγορες. Διαβάζεται και πιο εύκολα και είναι ευκαιρία να βάζω και παλιότερα άρθρα που μπορεί να βοηθήσουν αρκετές φρέσκες μανούλες και που όμως έχουν λίγο χαθεί εδώ στο blog. Δεν θέλω να σας χάσω από δω βέβαια 😉

Σας περιμένω λοιπόν να τα λέμε κι από κει! Πατήστε εδώ για να με βρείτε!