Το μεγάλο στοίχημα ~ εβδομάδα 4!!!

 

Εδώ είμαι!!! Και έχω ευχάριστα νέα! Αυτό που έχω καταλάβει λοιπόν για μένα, είναι το εξής! Όταν πάρω κάτι σοβαρά και το θεωρήσω στοίχημα με τον εαυτό μου (εκτός από τις δίαιτες, αυτές ακόμη δεν τις έχω καταφέρει να πάρει!!!), βγαίνω νικήτρια!

 

Έτσι κι αυτό! Ίσως και γι αυτό τον λόγο φοβόμουν να το βάλω το στοίχημα στην αρχή. Γιατί ήξερα πως θα έχω έξτρα προσπάθεια να κάνω και πόσα να κάνει μια μάνα δηλαδή??? Τα παιδιά μου δίνουν το βραβείο μου σχεδόν κάθε βράδυ! Τα καταφέρνεις μαμά! Δεν φωνάζω, είμαι πιο ήρεμη, τα καταφέρνω! Ήθελα αυτό το στοίχημα για να θυμίζω στον εαυτό μου ότι δεν χρειάζεται να φωνάξω! Δεν είπα ότι δεν τους θυμώνω, αλλά το κάνω ήρεμα, δίχως φωνές, δίχως άσκοπα σχόλια!

 

Και ξαφνικά, μία μέρα αποφάσισα πως είμαι ευτυχισμένη. Συνειδητά, όχι ότι είμαι στιγμιαία ευτυχισμένη, αλλά συνεχώς (ή σχεδόν συνεχώς…)! Και ξέρετε γιατί? Γιατί ΟΚ, μπορεί να μην μας πάνε όλα τέλεια στην ζωή, μπορεί να μας θυμώνει κάποιος ή κάτι, να μας κουράζει κάποιος ή κάτι, να μας λυπεί κάποιος ή κάτι, κλπ, αλλά όλοι έχουμε πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς!

 

Εγώ για παράδειγμα, έχω ένα πολύ όμορφο σπίτι, με έναν πολύ όμορφο κήπο! Έχω έναν άντρα που με αγαπά, τον αγαπώ, καταλαβαινόμαστε, στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και η ζωή μας ομορφαίνει στην παρουσία ο ένας του άλλου. Έχω δύο παιδιά, δύο παιδιά όμορφα. Όμορφα εσωτερικά και εξωτερικά. Έχουν δυνατά και υγιή κορμάκια και είναι χαρούμενα και δημιουργικά. Τα μυαλουδάκια τους μεγαλώνουν και ωριμάζουν και τα βλέπεις να δουλεύουν και να γυρίζουν τα γρανάζια τους και να κάνουν θαύματα! Αυτά τα δύο πλασματάκια ήρθαν στην οικογένεια μας για να διδάξουν πιο πολύ από το να τα διδάξουμε!

 

Ο Γιώργος, μου έχει μάθει πως να αγαπάς όλον τον κόσμο γύρω σου. Ακόμα και τις αράχνες, ακόμη κι αυτούς που μπορεί να μην σου συμπεριφέρονται σωστά. Πως να σκέφτεσαι απλά για περίπλοκα πράγματα και πως εκεί που νομίζεις πως κάποιος κάνει ότι του λες, αν πιστέψει πως είσαι άδικος μαζί του, θα αφηνιάσει και θα σε κάνει να ξανασκεφτείς την λογική σου!

 

Η Ναταλία,μου έχει μάθει πως να μην ξεχνάς τον στόχο σου, ακόμη κι αν αυτό θα δυσκολέψει ίσως τους άλλους που έχουν άλλη γνώμη για το τι πρέπει να κάνεις, θα επιμείνει μέχρι να καταφέρει αυτό που θέλει και χρειάζεται. Μου μαθαίνει συνεχώς το πως είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου και πως είναι να είσαι ένα δυναμικό άτομο που κάνει αυτά που αγαπά!

 

Και τα δύο μαζί μου έμαθαν πως είναι να ζεις για το τώρα. Κι αυτό βέβαια παρατηρείστε το σε κάθε παιδί. Δεν τους ενδιαφέρει αν είναι άρρωστα, πότε θα τους περάσει, γιατί αρρώστησαν και τι στο καλό έχουν, δεν ανησυχούν, ότι πρόβλημα και να έχουν, μπορεί να χαρούν την στιγμή και να παίξουν σαν να μην υπάρχει το αύριο. Χαίρονται με το κάθε τι μικρό για μας αλλά μεγάλο γι αυτά! Από το να μαζέψουν όσα περισσότερα τζιτζίκια μπορούν, να ζωγραφίσουν βότσαλα αλλά και να βρουν το πιο ωραίο βότσαλο όλης της παραλίας, το να φτιάξουν έναν πύργο με άμμο, και μετά να το χαλάσουν δίχως δισταγμό, γιατί έχει κι αυτό πλάκα, το να φάνε το σνακ που τους ετοίμασες δίπλα στην θάλασσα, το να ζωγραφίσουν έναν κύκλο, ένα λουλούδι, το να τα γαργαλήσεις, το να χορέψεις μαζί τους, να τους πεις ένα αστείο! Και όταν στενοχωρεθούν με κάτι, θα κλάψουν, θα φωνάξουν και την επόμενη στιγμή μπορεί να τραγουδάνε και να παίζουν γελώντας. Δεν κάθονται να σκέφτονται το κακό που τους βρήκε και αχ και βαχ η ζωή είναι άδικη! Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα! Τα παιδιά μου λοιπόν, είναι οι δάσκαλοί μου!

 

Όλοι θεωρούμε τα παιδιά μας τον προσωπικό μας θησαυρό. Για όλα τα συναισθήματα που μας προσφέρουν. Για όλα αυτά που ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί πως θα νιώσουμε, θα αναθεωρήσουμε, θα αφήσουμε στο παρελθόν για χάρη τους. Είναι θησαυρός όμως γιατί όσο μεγαλώνουν, αυτά που μας μαθαίνουν για μας τους ίδιους, είναι ένας μεγάλος πολύτιμος θησαυρός. Γιατί όσο δεν έχεις παιδιά, δεν χρειάζεται να κάνεις ενδοσκόπηση, να αλλάξεις, να μάθεις. Όταν όμως τα έχεις δίπλα σου, σε πιέζουν να το κάνεις, γιατί αν δεν το κάνεις, έχεις χάσει την ουσία! Και ποιος θέλει να την χάσει???

 

Μπορεί να έχουμε όλοι προβλήματα, να είχαμε προβλήματα και να έχουμε και στο μέλλον. Αυτή τη στιγμή όμως, έχω και όλα όσα χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη. Ο μόνος νομίζω που μπορεί να μας σταματήσει από το να μην είμαστε, είναι τελικά ο ίδιος μας ο εαυτός!  Μπορεί να μην τα καταφέρνω όσο καλά τα καταφέρνουν τα παιδιά μου κάθε μέρα, αλλά είμαι η (mama)Λυδία και είμαι καλά!!! 🙂

Advertisement

Περπατώ, περπατώ εις το δάαασος!

 

Την επόμενη φορά που θα τελειώσουν τα αβγά (βασικά θα περιμένω για δύο σετ, ένα για το κάθε παιδί), θα πάμε για εξερεύνηση!

 

Φαίνεται από μόνο του τι ακριβώς είναι αυτό το πραγματάκι. Παίρνετε το άδειο κουτί από τα αβγά, ζωγραφίζετε σε κάθε θηκούλα και από ένα χρώμα (προσέξτε, έχει βάλει τριών ειδών καφέ μιας και υπάρχουν διάφορα και κάμποσα καφέ πράγματα στην φύση) και το δίνεται στο παιδί (ή παιδιά) να βάλει σε κάθε θήκη και από μια ανακάλυψη από την βόλτα σας και η οποία έχει το ίδιο χρώμα με αυτό της βαμμένης θήκης αβγού.

 

Και αν δεν θέλετε να τελειώσει το παιχνίδι έτσι, όταν γυρίσετε σπίτι, φτιάξτε και ένα κολάζ με αυτά τα αντικείμενα πάνω σε χαρτονάκι (μπορείτε να κόβετε τα κουτιά από τα δημητριακά για να έχετε πάντα χαρτονάκια στο σπίτι), με κόλλα και χρώματα. Και εννοείται το κρεμάτε στο δωμάτιό τους για να τα κάνετε να νιώθουν ακόμη πιο περήφανα για το δημιούργημά τους 😉

 

Αυτό γίνεται και στην αυλή, στον κήπο, στο δάσος, σε έναν περίπατο στην φύση! Έξυπνο, εύκολο, φτηνό και όμορφο για τα παιδάκια μας που ούτως ή άλλως χαίρονται να παρατηρούν, να εξερευνούν και να ανακαλύπτουν!!!

Το μεγάλο στοίχημα ~ εβδομάδα 2!

 

Πέρασαν 2 εβδομάδες (ΟΚ, ίσως κλέβω μια μέρα, ποιος θα το προσέξει?) από τότε που έβαλα το στοίχημα και συνεχίζω!

 

Λοιπόν η αλήθεια είναι ότι είναι δυσκολάκι τελικά, αλλά όχι όσο το νόμιζα. Αν ύψωσα την φωνή μου καθόλου… Μμμμ ναι, αλλά δεν θυμάμαι αν έγινε περισσότερες από 2-3εις φορές και σίγουρα δεν ήταν φωνές, αλλά ανεβασμένος τόνος φωνής. Αν τα μάλωσα καθόλου? Ναι, αλλά με χαμηλούς τόνους και δίχως φωνές.

 

Τι συνειδητοποίησα? Ότι όταν τα παιδιά γνωρίζουν πως ούτε τιμωρίες βάζεις, ούτε φωνές, θα προσπαθήσουν να δουν μέχρι που τα παίρνει πριν σε καταφέρνουν να κάνεις ένα από τα δύο αυτά. Το να ζητήσω την βοήθεια τους για να μην βάλω τις φωνές, τις μισές μόνο φορές έπιασε. Τις άλλες ήταν στον κόσμο τους. Στο κάτω κάτω σου λέει, δικό σου στοίχημα είναι, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς. Δίκιο έχουν!

 

Και μετά, μιλώντας σε έναν φίλο, ψυχουλοθεραπευτή όπως λέει για τον εαυτό του, μου είπε πως πρέπει να βάλω όρια. Τα δικά μου όρια!  Τι είμαι διατεθειμένη να δέχομαι στην ζωή μου και να μου την χαλάει. Και οτιδήποτε δεν το δέχομαι, να το βγάζω απλά και όμορφα. Το πως το κάνω αυτό, παλεύω να το καταλάβω. Όταν αγαπάς βαθιά τον εαυτό σου, τότε εκπέμπεις δύναμη και αγάπη. Όταν τα εκπέμπεις αυτά, τότε ο άλλος τα λαμβάνει και με χαρά δεν ξεπερνά τα όρια σου. Εξηγείς τι δέχεσαι, τι όχι. Μέσα από την αγάπη. Την αγάπη που έχεις για τον εαυτό σου, και την αγάπη για τους άλλους! Συμφωνούμε? Αντε κάντε το τώρα! Γιατί, τελικά είναι πολύ δύσκολο να αγαπάς τον εαυτό σου πραγματικά. Πρώτων, γιατί τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζεις καλά καλά τον εαυτό σου όπως θα έπρεπε, και πολλές φορές μάλιστα δεν τον αγαπάς αρκετά ή έστω ολοκληρωτικά. Για βλακείες! Σοβαρές ή όχι, είναι συνήθως βλακείες. Και αν δεν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου ολοκληρωτικά, πως μπορείς να αγαπάς τους άλλους ολοκληρωτικά? Ιδού το ερώτημα.

 

Οπότε το στοίχημα με βάζει σε άλλα μονοπάτια. Και μαζί με το να μην φωνάζω αλλά να νιώθω τις φωνές μέσα στο κεφάλι μου, θα μάθω να μην τις νιώθω καθόλου. Να δέχομαι ή να μην δέχομαι συμπεριφορές όχι για κάποιον άλλον λόγο, αλλά επειδή αγαπώ και σέβομαι τον εαυτό μου. Να αγαπώ τον εαυτό μου, να έχω αγάπη, ακόμη περισσότερη αγάπη και μαζί με τρυφερότητα να βάζω όρια… Το μόνο που εύχομαι, είναι να μην τα έχω καταφέρει όλα αυτά όταν τα παιδιά μου θα έχουν ενηλικιωθεί! 😆

 

Για την ώρα, βρήκα τι με ηρεμεί! Στην θάλασσα, παίρνω την μάσκα και τον αναπνευστήρα. Κάποιος φροντίζει τα παιδιά και χάνομαι στο να κοιτάω τον βυθό, το φως όπως διασπάται στην άμμο, μαζί με τα ψαράκια, όλων των ειδών τα ψαράκια που με παρακολουθούν μόνα ή σε μικρές και μεγάλες ομάδες όπως ακριβώς τα παρακολουθώ κι εγώ. Ακούω τον ήχο της αναπνοής μου (κάτι σαν τον Darth Vader αν τον έχετε ακουστά, αλλά μου αρέεεεσει!) Μετά κλείνω τα μάτια, αφήνω το σώμα μου να χαλαρώσει μέσα στο νερό. Νιώθω σαν τα φύκια πάνω στα βράχια, που πάνε με την ροή των κυμάτων, πέρα δώθε. Ανοίγω τα μάτια  και είμαι χαλαρή. Είμαι στο τώρα και αυτό το τώρα, όσο πιο πολύ το ζεις, τόσο πιο ήρεμος είσαι. Γιατί στο παρελθόν και στο μέλλον κρύβονται μόνο αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα για τα οποία δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Όταν όμως έστω για λίγα λεπτά την μέρα, βρίσκεσαι ακριβώς στον χρόνο αυτό που βρίσκεσαι πραγματικά, τότε πραγματικά ηρεμείς.

 

Αυτή τη στιγμή μη με ρωτήσετε για πολλά πολλά. Κι εγώ μπερδεμένη είμαι (άλλωστε φαίνεται κι από το κείμενο)… Το ψάχνω όμως. Χαλάρωση, ηρεμία, γαλήνη, τρυφερότητα, αγάπη για μένα και για τους άλλους. Μεγάλο μονοπάτι! Μετά θα αγιάσω κιολας 😆

 

Συνεχίζω λοιπόν…

Bilibo ~ Product review

 

Γνωρίζετε πολύ καλά πως δεν είμαι της τεράστιας διαφήμισης και πως αν συμφωνώ με κάτι, τότε μόνο μπορεί και να το προτείνω. Η φίλες μου mariaevita.gr  λοιπόν, μου έστειλαν μήνυμα αν θα ήθελα να μου στείλουν ένα bilibo να το δοκιμάσουν τα μικρά μου και να γράψω ένα review γι αυτό το παιχνίδι. Τυχαίνει να έχουμε εδώ και χρόνια 2 bilibo! Τα είχα βρει online και έτσι είχα πει στον πατέρα μου, να πάρει από ένα στα 3 του εγγονάκια τα Χριστούγεννα πριν 3 χρόνια αν θυμάμαι καλά! Και επειδή λοιπόν τα bilibo τους είναι ίσως και τα μοναδικά παιχνίδια που δεν έχω ανεβάσει ποτέ στο πατάρι, ακόμη και τώρα, είπα ότι με χαρά θα γράψω. Και κρίμα που δεν σας έχω γράψει ακόμη!

 

Μου κάναν έκπληξη και μου έστειλαν το gamebox ή όπως τα λέμε εμείς, τα bilibaκια!

 

Λοιπόν, θα σας γράψω πως τα παιδιά, έχουν χρησιμοποιήσει τα bilibo τους στην θάλασσα, στο χώμα, στα βότσαλα, στην άμμο, στο μπάνιο, έχουν κοιμίσει κούκλες, έχουν κρύψει μέσα παιχνίδια, έχουν γίνει γκαράζ, καλάθια, καρέκλες, σκαμπό, σκαλάκι για να φτάσουν κάτι, στριφογυρίζουν γύρω γύρω (νομίζω πως αυτό τους αρέσει περισσότερο από κάθε τι), κάνουν αγώνες και ότι άλλο σκεφτούν.

 

 

 

μπορείς να βάλεις το bilibaκι στο bilibo?

Αγώνες (δια)δρόμου!

έντομα!

χελωνα

Ισσοροπία!

Ότι φέρει το ζάρι, εκεί πρέπει να πατήσεις!

Γύρω γύρω όλοι 🙂

ψάχνοντας να φτιάξουν παιχνίδι…

Γαιδουράκι

bilibaκια στο νερό

bilibaκια στην άμμο

 

Με τα bilibaκια τους μαζί, ανοίχτηκαν και νέοι ορίζοντες, είτε συνδυάζοντας τα δύο αυτά μαζί, είτε μόνα τους. Σίγουρα θάλασσα δίχως bilibaκια, πλέον δεν γίνεται. H Ναταλία δηλαδή θα πέσει να πεθάνει αν δεν της τα πάρω μαζί και η αλήθεια είναι ότι βολεύουν, γιατί είναι και βαρκούλες, και φτυάρια, και κουβαδάκια και μεταφορείς νερού και άμμου και βοτσαλών, all in one! Οπότε βάζω το ένα μέσα στο άλλο και παίρνει πολύ λιγότερο χώρο, αλλά και καθαρίζονται πολύ πιο εύκολα.

 

Το bilibo έχει βραβευτεί αρκετές φορές. Θα μου πείτε γιατί. Το σχήμα του, δεν δείχνει στα παιδιά τι ακριβώς πρέπει να κάνουν με αυτό το παιχνίδι. Και ακριβώς γι αυτόν τον λόγο δεν το βαριούνται. Είναι ένα παιχνίδι που το κάνει το παιδί ότι θέλει, αναλόγως με την όρεξη και την φαντασία του! Από μάσκα, μέχρι κούνια μωρού, από γύρω γύρω όλοι, μέχρι κρυψώνα για το αγαπημένο του παιχνίδι (και καμιά φορά το όχι τόσο αγαπημένο του φαγητό…!). Το παιδί αποφασίζει πως θα το χρησιμοποιήσει, και αυτό ακριβώς κάνει. Και βασικά, αυτό δεν είναι και το θέμα των παιχνιδιών? Να διεγείρουν την φαντασία των παιδιών?

 

Χάρηκα πολύ που η Μαρία και η Εβίτα το συμπεριέλαβαν στα πράγματα που πουλάνε!

Αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να πάτε στο www.mariaevita.gr να δείτε και το βιντεάκι  και να πάρετε κι άλλες ιδέες. Εγώ δεν έδειξα το βιντεάκι στα παιδιά, για να βρουν μόνα τους τους τρόπους που μπορούν να παίξουν μαζί του 😉