Τρώω αρκετό ψάξιμο για να βρω τα δώρα των παιδιών τα Χριστούγεννα και αμέσως μετά για τα γενέθλια. Στόχος μου είναι, παιχνίδια που να μην χρειάζονται μπαταρίες, εκτός αν αυτές κάνουν κάτι δευτερεύον, αλλά και πάλι, το δίχως μπαταρίες μου αρέσει ακόμη περισσότερο.
Ψάχνω για κάποιο παιχνίδι που να βάζει το παιδί σε σκέψη, σε δημιουργικό πνεύμα, κάτι να του μάθει, κάτι να του κεντρίσει την φαντασία (εκεί διαφωνούμε και με τον άντρα μου που θεωρεί ότι το παιχνίδι πρέπει να είναι για παιχνίδι και στα γούστα του παιδιού, και το εκπαιδευτικό παιχνίδι απλά να τους το πάρεις εκτός γιορτών. Ας μην κάνουμε όμως τον ίδιο διάλογο και τώρα!). Ψάχνω από σελίδες στο ίντερνετ κυρίως και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων για πιο φτηνές λύσεις αν υπάρχουν. Όπως και να το κάνουμε, υπάρχει και το οικονομικό στη μέση…
Τα παιδιά μου είναι 7 και 4! Αγόρι και κορίτσι! Και φέτος συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά, πόσο ρατσιστικά αντιμετωπίζουν οι περισσότερες βιοτεχνίες παιχνιδιών τα παιδιά, ανάλογα με το φύλο τους! Και περιττό να σας πω πόσο ωραιότερα παιχνίδια έχουν τα αγόρια από τα κορίτσια! Πιο hands-on να το πω? Δημιουργικά, με σκέψη, με ικανότητες. Δηλαδή, πραγματικά να φρίξεις! Ειδικά στην Ελλάδα, γιατί από εξωτερικό μπορείς να βρεις πολλά όμορφα και για τα κορίτσια, με ανεβασμένο το κόστος βέβαια, μιας και αν θες το κορίτσι σου να μάθει και κάτι άλλο πλην των συνηθισμένων, πρέπει να το πληρώσεις ακριβά!
Σε μεγάλα παιχνιδάδικα εδώ στην Ελλάδα, μπορείς άνετα να βρεις μικροσκόπια, σετ γιατρού, σετ επιστήμονα, παιχνίδια με ξύλα, σφυριά, κλπ, ΑΛΛΑ αν το πάρεις σε κοριτσάκι θα σε κοιτάει καλά καλά νομίζοντας πως έκανες λάθος, γιατί στην συσκευασία θα έχει φωτογραφίες από αγοράκια, τα παιχνίδια θα είναι σε αγορίστικα χρώματα (αλλά αυτό το ξεπερνάμε ας πούμε)!
Για τα κορίτσια θα βρεις κουζινικά, ροζ συσκευασίες με κοσμήματα ή χάντρες για να φτιάξουν μόνα τους, είδη μαγειρικής, κούκλες με μπιμπερό, σετ μακιγιάζ, πιστολάκια για τα μαλλιά, κλπ! Παράδειγμα: Μετά από ψάξιμο, και μιας και η Ναταλία βλέπει ένα παιδικό με μια μικρή γιατρό, ήθελα να της πάρω ένα σετ γιατρού! Είπα να μην έχει ρε παιδί μου αγοράκι πάνω ή να είναι ντε και καλά μπλε, αλλά λίγο πιο προσεγμένο. Επέλεξα λοιπόν ένα λίγο καλύτερο μαγαζί για να της πάρω. Είχε δύο σετ. Ένα μπλε πλαστικό τσαντάκι με το σετ του γιατρού και ένα κόκκινο χαρτονένιο βαλιτσάκι με σχεδόν τα ίδια εργαλεία μέσα και ήταν παρακαλώ, σετ… νοσοκόμας!!! Ναι στο 2014!!!
Τα αγόρια μας παίζουν με μεκανό, με βίδες, με επιστημονικά παιχνίδια και μικροσκόπια, και τα κορίτσια με κούκλες, μεικ απ, και πρίγκιπες! Τέλεια!!! Ναι, το ξέρω πως για τα αγόρια έχει και τις κλασικές μπετονιέρες, όπλα, πολεμιστές, τέρατα, κλπ, αλλά τουλάχιστον ακόμη και στα κλασικά παιχνιδάδικα βρίσκεις και όμορφα παιχνίδια για αγόρια. Για κορίτσια όμως δύσκολα!
Υπάρχουν επιλογές και το γνωρίζω. Από κει ψωνίζω! Αλλά είναι σπάσιμο να το βλέπεις τόσο καθαρά μπροστά σου! Τα χαζοχαρούμενα κοριτσάκια και τα έξυπνα δυνατά αγόρια! Τώρα που η γυναίκα έχει φτάσει μέχρι το φεγγάρι, να συνεχίζουμε να ψωνίζουμε τα ίδια και τα ίδια στα παιδιά μας, να τα αποχαυνώνουμε και να τους φοράμε ρόλους και πρέπει και δεν πρέπει λόγω συσκευασίας και χρώματος! Πως το πολεμάς αυτό όλο το μέγα πρόβλημα που συνεχίζει και θα συνεχίζεται για χρόνια ακόμη!
Μέχρι κάποια ηλικία, στην Ναταλία δεν είχαμε αγοράσει παιχνίδι. Είχε του Γιώργου. Έπαιζε με αυτοκινητάκια, με σφυριά, με κατσαβίδια, μπάλες, κλπ! Μετά αρχίσανε τα δωράκια, άρχισε να καταλαβαίνει, άρχισε να βλέπει τα άλλα κορίτσια. Και τώρα…
Στη Ναταλία αρέσει το ροζ, ο Γιώργος το θεωρεί κοριτσίστικο! Και δεν μιλάω για το χρώμα. Μιλάω για την φιλοσοφία που υπάρχει πίσω από το χρώμα. Δεν θα βάλω στον Γιώργο ροζ μπλουζάκι αν δεν θέλει, αλλά θα πάρω στον Μάκη ροζ μπλουζάκι (αντρικό όχι με δαντελίτσες είπαμε), για να το δει ο Γιώργος. Θα φορέσω μπλε μπλούζα, για να το δει η Ναταλία. Θα πω στη Ναταλία για γιατρούς γυναίκες και επιστήμονες, και θα πω και στον Γιώργο για άντρες που μαγειρεύουν τέλεια, ζωγράφους κλπ. Θα τους τονίσω το γεγονός ότι δεν υπάρχει επάγγελμα που να μην μπορεί να κάνει μια γυναίκα ή ένας άντρας αντίστοιχα. Βλέπουν και τριγύρω όμως, δεν ζουν στην γυάλα! Κάνεις εσύ την υπέρβαση, το παιδί μπορεί να τσινίσει! «Μα είναι αγορίστικο αυτό μαμααααα!», το δουλεύεις ψάχνοντας παιχνίδια με ροζ χρώμα, αλλά με χρήση του μυαλού ταυτόχρονα, το πληρώνεις και αρκετά, μέχρι εκεί ωραία!
Πόσο θα συνεχιστεί αυτό? Και γιατί το δεχόμαστε άραγε? Από πότε αποφασίσαμε πως μεγαλώνουμε είτε αγόρια που κάποτε θα γίνουν έτοιμοι για μάχη (άλλη λέξη μου έρχεται τώρα αλλά έχει χάρη που διαβάζει και ο μπαμπάς μου το blog χαχα), επιστήμονες με μόνο την επιστήμη τους σαν εφόδιο από μικρά ή ποδοσφαιριστές και οδηγούς της Φορμουλα 1 που θα έχουν από δίπλα τους κορίτσια για τρόπαια (τα δικά μας κορίτσια), από την μια sexy ντυμένα, μέσα στο make-up και το βαμμένο μαλλί και χτενισματάκι και από την άλλη νοικοκυρεμένες καλές νοικοκυρές και μαγείρισσες, με τις οποίες βαριέσαι να ανοίξεις μια κουβέντα της προκοπής γιατί δεν έχουν ιδέα τίποτα άλλο από αυτό που θα τους πλασάρει η εκάστοτε barbie της tv? Πραγματικά μου έρχεται να λανσάρω σειρά παιχνιδιών! Ψάχνει κανείς να επενδύσει? 😆
Εσείς πως το αντιμετωπίζετε αυτό αλήθεια?
Το Blog μιας Μαμας 
Κοιτα να δεις..και χθες έβλεπα αυτο το βίντεακι κ σκεφτόμουν ακριβώς το ίδιο 😉 άντε βρες κανά χορηγό και ξεκίνα! Χχχ
Το λινκ δεν έβαλα! https://m.youtube.com/watch?v=cTK_cJVryIc
Εγώ ήμουν πάντα αγοροκόριτσο, έχοντας μεγαλώσει με τρία μεγαλύτερα αγόρια, τα παιχνίδια μου ήταν πάντα playmobile, κατσαβίδια και βιντεοπαιχνίδια αργότερα. Ο άντρας μου πάλι μεγάλωσε με τέσσερα κορίτσια, και συχνά πυκνά μαγείρευε με τα κουζινικά τους.
Σήμερα έχουμε ένα κορίτσι τριών ετών που και εμείς ξοδεύουμε άπειρο χρόνο για να βρούμε ωραία παιχνίδια. Και προσπαθούμε όπως εσύ να είναι έξυπνα και κατασκευαστικά. Ευτυχώς ή δυστυχώς όμως υπάρχουν και γιαγιάδες, θείοι/θείες κοκ που φέρνουν δώρα «κοριτσίστικα». Η μικρή μας εννοείται ξετρελαίνεται… (μα απορώ).
Αυτό που κάνουμε είναι ο μπαμπάς να παίζει μαζί της τα «κοριτσίστικα» παιχνίδια. Οπότε μπορεί να περάσουν ένα ολόκληρο απόγευμα ντύνοντας κούκλες και διαλέγοντας ρούχα. Εγώ πάλι παίζω μαζί της με τα τρένα και τα αυτοκινητάκια. Έτσι προσπαθούμε να ισορροπήσουμε τις επιρροές και μέσα στο μυαλουδάκι της να μην έχει στερεότυπα.
Εγώ θεωρώ οτι τα παιδιά ανέκαθεν είχαν μία τάση να διαλέγουν παιχνίδια αναλόγως του φύλου τους γιατί προσπαθούν να ταυτιστούν με τους γονείς τους. Τα κορίτσια με τη μαμά, τα αγόρια με τον μπαμπά. Τα αγόρια θέλουν εργαλεία μηχανές, αυτοκινητάκια και «πολεμικά» η περισσότερο περιπετειώδη. Τα κορίτσια προτιμούν τα κουζινικά ή τις κουκλες γιατί βλεπουν την μαμά που περιποιείται το μωρό π.χ. Από εκεί βέβαια προκύπτουν και τα στερεότυπα όπως τα ονομάζετε για τις εταιρείες που θέλουν να πουλήσουν φυσικά. Δεν το θεωρώ ρατσιστικό, απλά ακολουθούν την πεπατημένη για να πετύχουν πωλήσεις. Δεν νομίζω να βγάλουν Barbie για αγόρια, δεν θα πιάσει κατά τη γνώμη μου, ούτε και πολεμικά παιχνίδια για κορτίτσια. Δεν θέλω να μπω βέβαια σε άλλη συζήτηση σχετικά με τα φύλα. Πέραν αυτου το ζήτημα ειναι πως αν ξεπεράσεις την βρεφική ηλικία που τα παιδιά έχουν κοινά παιχνίδια (δραστηριότητες θα τα ελεγα) που κάνουν ήχους και τα βοηθούν να ανακαλύψουν τον κόσμο, φτάνεις σε ένα σημείο που διαλέγουν πια μόνα τους. Εκεί πιστεύω οτι πρέπει να είναι ελεύθερα και να μην τα σπρώξουμε προς τα στερεότυπα, αλλά ούτε και να μας κακοφανεί αν τελικώς τα επιλέξουν. Οι κόρες μου για τα Χριστούγεννα ζήτησαν η μία τρενάκι και η αλλη πυροσβεστικό σταθμό (lego). Αμφότερες όμως έχουν από 3-4 κουκλες και κουζινικα. Όσο και να θέλω δεν βρίσκω λογικό να τους δώσω εγώ ή να φέρει καποιος για δώρο ιππότες με κάστρο π.χ.
Πιστεύω όμως οτι υπάρχουν πάρα πολλά δώρα unisex διοτι απλά δεν υφίσταται φύλο λ.χ. για ένα παιχνίδι όπως τα μαϊμουδάκια που πετάνε στο δεντράκι. Σε άλλα όμως όπως τα playmobil υπάρχουν θεματικές ενότητες για αγόρια και κορίτσια που από μόνα τους διαλέγουν αν τα περάσουν όλα μπροστά τους. Το κορίτσι προτιμά το κουκλόσπιτο και το αγόρι το διαστημόπλοιο. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Στο προκείμενο, αν έχεις πρόβλημα με τη συσκευασία, αφαίρεσέ την πριν το δώσεις. Διαφορετικά ρώτα τα παιδιά τι θέλουν χωρίς να βρίσκεσαι στο κατάστημα και κάνε έρευνα μόνη σου. Διαφωνώ με αυτό που λες περι αγοριών οδηγών και κοριτσιών makeup, όχι τουλάχιστον αν τα αφήσουμε ελεύθερα να διαλέξουν. Ακόμα και η barbie (που δεν εγκρίνω γενικώς) έχει πολλά θέματα, γιατρός, δασκάλα, οδηγεί αυτοκίνητο κ.λπ οπως βεβαια και πολλές αντιστοιχες κουκλες του είδους. Δεν θες να πας σε κούκλα; Πάρε ένα παιχνίδι με πιο ελεύθερο θέμα. Ξύλινα τουβλάκια. Playmobil ή lego (ή παρόμοιες μάρκες) νοσοκομείο, σχολείο, ζωολογικός κήπος, παιδική χαρά κ.λπ θες κάτι δημιουργικό;Παζλ, ζωγραφικές, ντόμινο, παχνίδια με μαγνήτες…
Αυτό που καταλαβαίνω ειναι οτι λόγω επαρχίας ίσως δεν βρίσκεις την ποικιλία που θα ηθελες. Με λίγη προσπάθεια όμως θα βρεις από το ιντερνετ ό,τι θες.
Πιστεύω πάντως οτι αν ένα κορίτσι π.χ. έχει την τάση για δημιουργικότητα (π.χ. κατασκευές τύπου μεκανό) αν το αφήσεις ελεύθερο θα τις διαλέξει και θα αδιαφορήσει για το εξώφυλλο.
Για τα χρώματα θα διαφωνίσω επίσης, ροζ και μπλε ειναι τόσο βαθιά πια στη συνείδησή μας ως κορίτσι αγορι που δύσκολα θα ξεφύγουμε. Ας μην πιέζουμε για το ανάποδο μόνο και μόνο για να πάμε κόντρα.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
θα διαφωνησω λιγο μαζι σου. θεωρω οτι ολα ειναι στο χερι μας. εγω της πηρα εργαλεια μπλε με κοκκινο. υπαρχουν επιλογες. οι γονεις ειναι το προβλημα. η νοοτροπια μας που δεν λει να αλλαξει. τι να σου κανουν και οι εταιριες οταν υπαρχουν ας πουμε γονεις που δεν θελουν ο γιος τους να δει πεππα το γουρουνακι επειδη ειναι λεει κοριτσιστικο! αντε μετα ζητα τα ρεστα απο τα παιχνιδαδικα!
Κατανοώ ότι αντιμετωπίζεις πρόβλημα στην αντίδραση του παιδιού, αλλά δεν είναι διόλου διαφορετικό από κάθε άλλο σημείο όπου εσύ, σα γονιός, πρέπει να πατήσεις πόδι απέναντι στο πώς η κοινωνία πάει να διαμορφώσει το παιδί σου ερήμοιν σου.
Εξήγησε στην κόρη σου ότι δεν υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα. Πες της ότι αυτά δεν είναι παρά λάθος απόψεις που μεταφέρονται στα παιδιά που μεγαλώνουν και το μεταφέρουν στα δικά τους παιδιά (ως παράδειγμα, αν κολλήσει, ανάφερέ της το πώς εκείνη προσαρμόζεται στη γνώμη του συνόλου, δηλαδή, πώς πάει να περάσει και σ’ εκείνην η άποψη αυτή *ως δεδομένο*). Πες της ότι, δυστυχώς, ενώ υπάρχουν γυναίκες γιατροί, οι εταιρίες δείχνουν άντρες γιατρούς και νοσοκόμες — ακριβώς ως παράδειγμα τέτοιου λάθους. Μετά ρώτα την αν πιστεύει ότι η γνώμη της πρέπει να είναι ίδια με αυτό το λάθος. Όχι υποχρεωτικά με αυτά τα λόγια, μικρό παιδί είναι, αλλά μπορούν να συλλάβουν πολλά πράγματα.
Πραγματικά με έβαλες σε σκέψεις… Μάλλον δεν έχω μπει ακόμη στη διαδικασία μιας και το μικράκι μου είναι μόλις 10 μηνών και αγόρι.
Πάντως η νοοτροπία νομίζω ξεκινά πρώτα από εμάς και οι εταιρείες ακολουθούν και μεγιστοποιούν την κατάσταση, όπως με όλα τριγύρω μας.
Λυδία εφόσον ψάχνεις βιβλία, προτείνω τα «88 ντολμαδάκια» του Τριβιζά! Υπερ-αγαπημένο μου βιβλίο, το πήρα γύρω στα 7… γενικώς βέβαια λατρεύω Τριβιζά και τον συστήνω. Δε διαβάζω το μπλογκ σου συχνά όμως και δεν ξέρω αν ήδη το έχετε. Αν δεν το έχετε, ψάξε το σε κάποιο βιβλιοπωλείο, ό,τι κ να σου πω εγώ είναι λίγο. Πάντως δεν είναι το τυπικό βιβλίο που ξέρουμε.