Ninja Power κεράσματα!!!

Σήμερα έχει γιορτή ο γιόκας μου! Έχουμε όμως λίγο καιρό που απέχουμε όσο γίνεται τη γλουτένη και τη ζάχαρη και τα πάμε πολύ καλά! Έχουμε βρει χίλια δυο φαγητά που δεν γνωρίζαμε, χίλια δυο γλυκά δίχως αλεύρι και ζάχαρες και μια στις τόσες μόνο το ρίχνουμε και έξω. Όταν πχ οι συμμαθητές του παίρνουν κέρασμα στο σχολείο…

Παρ’ όλα αυτά, σκεφτήκαμε σήμερα να πάρει κεράσματα στο σχολείο που δεν έχουν ούτε γλουτένη αλλά ούτε και ζάχαρη. Είναι φουλ στην υγεία και θα αρέσουν σε όλα τα παιδιά! Η ιδέα βέβαια δεν είναι δική μου, αλλά την έχω δει τριγύρω, στο ίντερνετ, σε facebook groups, κλπ.

Λοιπόν, το κέρασμα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πράσινο μήλο στο κάθε παιδί. ΌΜΩΣ, δεν είναι όποιο κι όποιο. Είναι μήλο… χελωνο-νιτζάκι!!!

Και θα σας δείξω πως τα έκανα εγώ, βήμα βήμα 😉

Αρχικά, πήρα μήλα. χιχι και ξέχασα να τα πλύνω, οπότε αφού έκανα τα πορτοκαλί με το χαρτόνι, το έβγαλα πάλι, τα έπλυνα, τα στέγνωσα και ξανα-ξεκίνησα 😉

Πήρα χαρτόνια στα τέσσερα χρώματα. Κόκκινο, μπλε, μωβ και πορτοκαλί. Έκοψα λωρίδες γύρω στους 23 πόντους, 2 πόντων πάχος και τις κόλλησα γύρω από τα μήλα με κολλητική ταινία.

Μετά, έκοψα μάτια. Σχεδίασα με σχετικά παχύ μαύρο μαρκαδόρο, ένα ζευγάρι μάτια στο χαρτί και μετά πήρα μια κόλλα Α4 και την έβαλα από πάνω οπότε ξεπατίκωνα ουσιαστικά τα μάτια από κάτω. ΔΕΝ ζωγραφίζουμε ακόμη τις κόρες των ματιών. Αυτό το κάνουμε μετά που θα τα κολλήσουμε στα μήλα, αλλιώς θα μας βγουν λιγάκι αλλήθωρα. Μετά, έδωσα τα μισά στη Ναταλία, πήρα κι εγώ τα άλλα μισά και κόψαμε όλα τα ματάκια αφήνοντας να φαίνεται το μαύρο από το μαρκαδόρο (του δίνει πιο καρτουνίστικη όψη).

Αφού κόψαμε τα μάτια (και σας πληροφορώ πως η Ναταλία τέλειωσε την ίδια ώρα που τέλειωσα κι εγώ και μετά ούτε που καταλάβαινα ποιος έκοψε ποια μάτια!), άρχισα να τα κολλάω στις λωρίδες που ήταν στερεωμένες στα μήλα. Εδώ, αυτό που θα προσέξετε, είναι οι εσωτερικές κόγχες των ματιών. Να είναι η μία απέναντι από την άλλη και στην ίδια ευθεία, αλλιώς βγαίνουν σαν να είναι προχειροφτιαγμένα!

Και αφού κολλήσαμε όλα τα μάτια, τότε ζωγραφίζουμε και τις κόρες των ματιών και ξαφνικά τα χελωνονιτζάκια ζωντανεύουν!

Άρεσαν πολύ στους συμμαθητές του Γιώργου, οι οποίοι έφαγαν όλοι το μήλο τους και χάρηκαν πολύ με το που είδαν τι τους περίμενε για το διάλειμμα. Πάνω απ’ όλα βέβαια, άρεσαν και στον γιο μου, που με περηφάνια τα πήρε στην τάξη του για να κεράσει 🙂

Χρόνια πολλά σε όλους τους Γιώργηδες σήμερα! Χρόνια πολλά και στον κανακάρη μου! «Όπου Γιώργος, και μάλαμα!» ❤