Αυτά τα κερδίσαμε!

 

Καταλαβαίνω πως αρκετοί που με διαβάζουν, δεν έχουν ακόμη παιδιά ή μόλις έκαναν ή απλά τα παιδιά τους είναι ακόμη μικρούλια. Επίσης συζητάω με πολλούς φρέσκους γονείς ή έγκυες μαμάδες και θέλουν να μάθουν πολλά και διάφορα. Και πολλά από αυτά, είναι για το μέλλον, ώστε να κανονίσουν από την αρχή πως θα μάθουν τα παιδιά τους.

 

Δεν ντρέπομαι να πω πως τα παιδιά μας κοιμόντουσαν μαζί μας για πολύ καιρό. Κάποια φάση και οι τέσσερις μαζί στην στρωματσάδα μας. Δεν ντρέπομαι να πω πως η μικρή μας σπάνια ΔΕΝ θα καταλήξει στο κρεβάτι μας μέχρι το πρωί και καμιά φορά και ο γιος μου επίσης! Και πάντα στο μυαλό μου με χαμόγελο το σκέφτομαι η αλήθεια.

 

Δεν ντρέπομαι να πω πως τα παιδιά μου όπως κάποιες φορές μπορεί να τους φωνάξω, έτσι θα μου φωνάξουν κι αυτά ξεκαθαρίζοντας και απαιτώντας κάποιο δικαίωμα τους. Δεν ντρέπομαι να πω ότι τα παιδιά μου τα μεγαλώνω να αντιδρούν στην άδικη εξουσία κι ας αυτό σημαίνει ότι μεγαλώνω αντιεξουσιαστές!

 

Κι όταν αντιδρούν όντως, αυτό μου δείχνει πως δεν φοβούνται. Δεν φοβούνται ότι θα τα πούμε μωρά, ότι θα τα βάλω τιμωρία επειδή συμπεριφέρθηκαν με τρόπο «ανάρμοστο». Ότι δεν φοβούνται να μου πουν «μαμάαα, σταμάτα! Με έπρηξες!» γιατί αυτό ακριβώς έχει συμβεί. Ούτε φοβούνται να μου πουν πως έχουν διαφορετική άποψη από μένα. Γιατί να ντραπώ λοιπόν?

 

Όταν κλαίνε, δεν τους λέω να μην κλαίνε. Ότι είναι μεγάλα για κλάματα. Όταν λένε ότι φοβούνται, δεν τα κοροϊδεύω. Όταν ντρέπονται, τα αφήνω να βρουν καταφύγιο σε μένα. Όταν έχουν ένα πρόβλημα, το συζητάμε. Όταν θέλουν ακόμη την μαμά και τον μπαμπά, τους έχουν. Όμως ακούνε. Βλέπουν, αισθάνονται και καταλαβαίνουν ότι τα σεβόμαστε και τα θεωρούμε ίσους με μας. Ίσους σε δικαιώματα, και γνωρίζουν πως στις γνώσεις όχι ακόμη. Αυτό όμως δεν τα κάνει κατώτερα από μας. Τους δίνουμε την επιλογή όταν τα αφορά κάτι. Τους συμπεριφερόμαστε με τον τρόπο που θα άρεσε να μας συμπεριφέρονται κι εμάς οι άλλοι. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να υποστείς πείσματα, φωνές, κλάματα (για τον μπαμπά του σπιτιού μιλάω 😆 ) και άγχος. Πρέπει να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε, να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη, να παμε κόντρα με το κατεστημένο και να θυμόμαστε ότι αυτό που μας νοιάζει βασικά, δεν είναι το τι νομίζουν οι άλλοι για μας, αλλά το ίδιο μας το παιδί!

 

Πολλοί γονείς λοιπόν σε συναντήσεις και συζητήσεις, αναρωτιούνται πως θα μάθουν τα παιδιά τους από μωρά να κοιμούνται πχ μόνα τους (ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να δοκιμάσουν την μέθοδο CIO ). Πως δεν θα κάνουν παιδιά που να τους να αντιμιλούν και άρα δεν θα είναι τόσο «χαλαροί» θεωρητικά. Πως θα τα μάθουν να πίνουν με πρόγραμμα το γάλα τους και αργότερα το φαϊ τους και θα τα πηγαίνουν για ύπνο συγκεκριμένη ώρα κάθε μέρα, ακόμη κι ας δε νυστάζουν για να μην κάνουν ότι θέλουν αυτά, πως θα πρέπει να τα βάζουν και καμιά τιμωρία αλλιώς θα γίνουν ανεξέλεγκτα, κλπ κλπ…

 

Δύο πράγματα θα πω (νομίζω δηλαδή, στη συνέχεια μπορεί να βγουν κι άλλα).

 

Γινόμαστε γονείς και αλλάζει όλος ο κόσμος μας. Η ρουτίνα μας, ο ύπνος μας, η κούρασή μας, οι αντοχές μας, η υπομονή μας, η αγάπη που είχαμε μέσα μας. Μην το πολεμάτε. Αγκαλιάστε το. Είναι μέρος των παιδιών μας κι αυτό. Να μας αλλάξουν τα πάντα, να τα δούμε όλα αλλιώς, να μάθουμε, να γίνουμε ο καλύτερός μας εαυτός.

 

Δεν τα κάνω όλα αυτά τυχαία. Η αυστηρή μέθοδος δοκιμάστηκε χρόνια. Βλέπουμε την κοινωνία… και δυστυχώς καταλαβαίνουμε… δεν πέτυχε… Δοκιμάζω κι εγώ και άλλοι πολλοί, μια «νέα» μέθοδο. Που μεγαλώνει ανθρώπους με ενσυναίσθηση, αγάπη για τους γύρω και το περιβάλλον. Αγάπη και για τον εαυτό τους, τόση ώστε να μπορούν να αγαπούν και το δίκιο του άλλου και να είναι πρόθυμοι να το διεκδικήσουν. Και το δικό τους και του άλλου. Ανθρώπους ελεύθερους συναισθηματικά. Και έτσι σιγά σιγά πραγματικά πιστεύω θα αλλάξει ο κόσμος. Μόνο έτσι. Αλλιώς δεν γίνεται. Διαβάστε κι εσείς. Μην κάνετε αυτό που σας λέω, αλλά διαβάστε πριν κάνετε αυτό που σας έμαθαν οι γονείς σας.

 

Σκεφτείτε κι αυτό για να καταλάβετε τι σχέση θα θέλατε με το παιδί σας. Αν κάποια μέρα το παιδί σας κάνει κάτι λάθος (γιατί για τα όμορφα είναι εύκολο), κάτι άσχημο (που δεν το εύχομαι) θα τρέξει να το κρύψει από σας, ή θα τρέξει να σας το πει? Δίχως να φοβάται ότι θα φάει απόρριψη? Δίχως να φοβάται ότι θα χάσετε τον θαυμασμό σας και την αγάπη σας γι αυτόν/ή? Εύχομαι το δεύτερο! Και άρα θα έχετε μεγαλώσει ένα παιδί που ήξερε πως πάντα το δέχεστε και το αποδέχεστε γι αυτό που είναι και η αγάπη σας δεν έχει σχέση με τα κατορθώματα του, ότι το θεωρείτε ίσο, σπουδαίο και άξιο, δίχως να προβάλλετε πάνω του τα δικά σας θέλω. Δίχως αυταρχισμό. Γίνεται αυτό με τιμωρίες? Με την υποτίμηση του εαυτού τους σε κάτι κατώτερο από εσάς? Με το να τους δείχνουμε πως η συμπεριφορά τους δεν μας αρέσει και μόνο αν αλλάξουν τα δεχόμαστε?

 

Και να που τελικά ήταν τέσσερα πράγματα!

Και το πέμπτο  τελευταίο που θέλω να σας πω. Αυτά τα πράγματα που μπορεί να σας φαίνονται περίεργα, πρωτάκουστα, απαγορευτικά, κουραστικά, κλπ. Αυτά τα πράγματα λοιπόν, δεν τα κάναμε τυχαία, ούτε μετανιώνουμε για κάτι. Δεν μας βγήκαν καθόλου αυτόματα, γιατί αλλιώς είχαμε μάθει. Το ότι  τα παιδιά μας έχουν την συμπεριφορά που έχουν και τις συνήθειες που έχουν, μπορεί να μας ξεβολεύει συχνά, μπορεί να μας φέρνει σε δύσκολη θέση (γιατί κάποιος άλλος θα δει ένα παιδί που αντιμιλά, εγώ θα δω ένα παιδί ελεύθερο να πει τη γνώμη του και που δεν με φοβάται και που είμαι τόσο περήφανη γι αυτό), αλλά είναι μέρος της συνειδητής μας προσπάθειας. Είναι απόδειξη πως ίσως κάτι κάνουμε σωστά. Και για να καταλήξω (επιτέλους), αυτά όλα λοιπόν είναι μια νίκη. Αυτά… τα κερδίσαμε! 😉

Advertisement

Πριν 20 χρόνια!

Ήταν το 1995. Είκοσι ακριβώς χρόνια πριν… Είχα βρεθεί να σπουδάζω στην Αγγλία, 18 χρονών κοριτσάκι και εκεί σε γνώρισα. Σε είδα από μακριά και ήσουν αυτό ακριβώς που ήθελα. Δεν ήξερα αν ήσουν Ελληνας, δεν ήξερα τίποτα γι σένα. Ήσουνα όμως δικός μου! Και αν λοιπόν με ρωτήσει κάποιος, αν πιστεύω στον έρωτα από την πρώτη ματιά, δεν μπορώ να πω όχι! Πως άλλωστε?

Ενάμισι μήνα μετά, 16 Νοεβρίου 1995, δώσαμε το πρώτο μας φιλί! Από τότε πολλά ακόμη! Από τότε ζήσαμε κι άλλα. Όχι μόνο φιλιά, όχι μόνο ρομαντζάδες και όχι όλα όμορφα και ρόδινα! Περάσαμε μαζί περιπέτειες, άγχοι, αποτυχίες, καυγάδες, κλάματα, περάσαμε μαζί όμως και επιτυχίες, νέες ανακαλύψεις, χαρές, συμφιλιώσεις, κλάματα ευτυχίας. Ζήσαμε μαζί… και μόνο που το σκέφτομαι, περνάνε μπροστά μου τόσες στιγμές. Τότε που σε καλούσα για τραπέζι και σου έφτιαχνα τονοσαλάτα και φρυγανισμένο ψωμί με μανιταρόσουπα από κονσέρβα! Τότε που αποφάσισες να μείνουμε μόνο φίλοι και το επόμενο βράδυ που τα «φτιάξαμε». Τότε που μας έδινες μόνο 6 μήνες σχέσης κι αυτό γιατί φαινόμουν σοβαρή! Το πρώτο κινέζικο που πήγαμε μαζί και προσπαθούσαμε να φάμε σούπα με τα chop sticks. Αλλά μου έρχεται στο μυαλό και τότε που καθόμασταν 2 μερόνυχτα να τελειώσεις την εργασία σου και νυστάζαμε τόσο πολύ που κάναμε τζόγκινγκ έξω στο ψοφόκρυο! Και τις πρώτες μας διακοπές μαζί στην Ερέτρια, και άλλη φορά στη Σύμη και στο Παρίσι. Και μετά θυμάμαι να τελειώνουμε τις σπουδές, και να αναρωτιόμαστε τι θα κάνουμε εμείς οι δύο… Και μου έρχεται η στιγμή που μου έκανες πρόταση γάμου και εγώ δέχτηκα, αλλά και εκείνο το βράδυ καιρό μετά, που είπαμε να χωρίσουμε. Πως δεν πάει άλλο… αλλά μετά αποφασίσαμε να παντρευτούμε! Θυμάμαι τη μέρα του γάμου μας. Τι όμορφη μέρα! Το γαμήλιο ταξίδι, που συνέπεσε με το Euro 2004 και τα ποδόσφαιρα που παρακολουθούσα μαζί σου! Τις αγκαλιές και τα ουρλιαχτά για την φούστα του τσολιά που είναι βαριά πριν το πάρουμε, όταν το πήραμε και μετά στο Καλλιμάρμαρο! Το πρώτο θετικό τέστ και το πρώτο μας παιδί που μας έκανε γονείς. Και το ήξερα πως θα είσαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου! Και τότε έγινες για μένα ακόμη πιο σημαντικός! Θυμάμαι το δεύτερο θετικό τεστ, που τελικά δεν μας έφερε μωράκι και μετά από καιρό το τρίτο θετικό τεστ που μας έφερε τη Ναταλία μετά από κλάματα στον πηγαιμό του χειρουργείου! Και είμαστε από τότε γονείς δύο παιδιών! Και πάντα εσύ θυμάμαι, αλλά ακόμη και τώρα, να με βγάζεις από τις δύσκολες φάσεις, θυμίζοντας μου ό,τι ξεχνάω πάνω στον πανικό μου. Και μεγαλώνουν τα παιδιά μας και πόσες ακόμη στιγμές να θυμηθώ? Από τις χαρές μας μαζί τους. Από την ρουτίνα μας, που κάποιες φορές μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν αυτό θα είναι πια η ζωή μας. Θυμάμαι όμως και  τις όμορφες διασκεδαστικές μέρες που διαψεύδουν την κάθε μας χαζή σκέψη. Και πόσες ακόμη στιγμές!!!

20 χρόνια! Μαζί σου έχω ζήσει πιο πολλά χρόνια από ότι δίχως εσένα! Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου (όπως λέει και το άσμα)! Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου αν το βλέμμα μου δεν είχε πέσει πάνω σου… τότε! Είμαι σίγουρη για ένα πράγμα όμως και θα στο πω! Με όλα όσα έχουμε περάσει, με όλα όσα γνωρίζω για σενα και τη ζωή μας, αν πήγαινα πίσω στο χρόνο με αυτή τη γνώση και έπρεπε να διαλέξω, με το χέρι στην καρδιά, πάλι θα σε έβλεπα και θα έλεγα… «αυτός είναι δικός μου!!!»

Χρόνια μας πολλά!!! ❤ ❤

Αφιερωμένο! Τότε το ακούγαμε και το τραγουδάγαμε με μια κασέτα στην εστία. Νομίζαμε πως καταλαβαίναμε. Νομίζαμε πως το ροζ ήταν κακό χρώμα. 😉

Υ.Γ. πολλά μέλια, αλλά μέρα που είναι, μου το επιτρέπετε, έτσι?

Από το Φουρφουρά στο Σάμερχιλ

Ο φίλος Βαγγέλης είναι δημιουργός ενός πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ/ ταινία που θα περιμένω πως και πως να δω όταν τελειώσει. Χρειάζεται όμως οικονομική ενίσχυση για να το τελειώσει. Δείτε λεπτομέρειες για το project του, αλλά και με ποιον τρόπο θα μπορείτε να γίνεται συν-παραγωγοί! Πατήστε εδώ για να δείτε!  

Εναλλακτικός τίτλος: Η Μελίνα στα σχολεία των θαυμάτων

Ένα ντοκιμαντέρ  σε ύφος ταινίας «δρόμου» (road movie) για τη γνώση και την περιπέτεια της μάθησης, εκτός κατεστημένων δομών και αναλυτικών προγραμμάτων. Χρειαζόμαστε τη βοηθειά σας για να το ολοκληρώσουμε!

Μια ταινία ντοκιμαντέρ με κύριο θεματικό άξονα τις εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης , την ελευθεριακή παιδεία και τα δημοκρατικά σχολεία, από τα παιδιά για τα παιδιά!

Ενα οδοιπορικό εξερεύνησης της γνώσης και της μάθησης εκτός της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης. Η μαθητεία ταυτίζεται με την ανακάλυψη των πηγών της γνώσης μέσω του ταξιδιού, με σκοπό να βιώσει την ελευθερία. Μαθαίνουμε πως να μαθαίνουμε μαζί με το παιδί και καταγράφουμε την εμπειρία μας για να την μοιραστούμε.

Η απόφαση για τη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ, λήφθηκε κατά τη διάρκεια μιας μικρής χρονικής περιόδου περισυλλογής με αφορμή την παραμονή μας στο ορεινό χωριό του νομού Ρεθύμνης, Φουρφουράς, όπου λειτουργεί το πρώτο Σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων. Ενα τολμηρό θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε εγχείρημα μιας διαφορετικής προσέγγισης στη μάθηση,  μέσα στο ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.

Ηταν ή φυσική κατάληξη των επιλογών μας να ζήσουμε και να βιώσουμε την καθημερινότητα του σχολείου, μέσω της 10χρονης κόρης μας με το όνομα Μελίνα. Το γεγονός της συμμετοχής της στο συγκεκριμένο σχολικό περιβάλλον, έφερε στην επιφάνεια ερωτήματα σχετικά με την φύση της εκπαίδευσης και σε συσχετισμό με τη λειτουργία σχολείων προτύπων της λεγόμενης αντιαυταρχικής εκπαίδευσης, μας κίνησε το ενδιαφέρον να κινηθούμε πιο συγκεκριμένα στα ζητήματα που θίγει η λειτουργία ενός τέτοιου παραδείγματος μέσα στο υπάρχων θεσμικό και κοινωνικό πλαίσιο…

Ετσι με γνώμονα πάντα την ικανοποίηση της φυσικής και έμφυτης τάσης μας ως ανθρώπινα όντα, να ικανοποιούμε την περιέργειά μας μέσω της αναζήτησης, «μπαρκάρουμε» σε ένα ταξίδι ανακάλυψης της γνώσης για το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και σε αυτό που θα μπορούσαμε ίσως να ζήσουμε, αν είχαμε γεννηθεί σε διαφορετική γεωγραφική περιοχή. Ανακαλύπτουμε τα όρια αυτής της γνώσης γνωρίζοντας τους ανθρώπους που έκαναν πράξη τα οράματά τους για μια αναγεννητική παιδεία και εμπλεκόμαστε ενεργά στη ζωή κάθε νέου πεδίου εξάσκησης της μαθητείας μας, αφουγκραζόμενοι τις ιδιαίτερες ανάγκες ενός παιδιού κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του σε ενήλικο άτομο.

Για τις ανάγκες παραγωγής της ταινίας αυτής που είναι αυτοχρηματοδοτούμενη, έχουμε δημιουργήσει μια καμπάνια crowdfunding(συμμετοχικής χρηματοδότησης). Θα εκτιμούσαμε ιδιαιτέρως την υποστήριξη του κοινού και κάθε οικονομική συνεισφορά είναι πολύτιμη για την πραγματοποίηση αυτού του φιλόδοξου σχεδίου.

Product Review: Οργανικά ρούχα KEEN!

Την Εβίτα την ξέρω εδώ και χρόνια από το mariaevita.gr που είχε ξεκινήσει μαζί με τη φίλη της Μαρία και κατά καιρούς μου έστελνε διάφορα να δοκιμάσω. Πάντα κάτι καινούργιο, πάντα κάτι ψαγμένο, πάντα κάτι διαφορετικό (από μάρσιπους, bibibo, έξυπνα ρολογάκια για μικρά παιδιά, κλπ κλπ). Και πάντα είχα την τιμή να τα δοκιμάσω κι εγώ και να γράψω τη γνώμη μου.

Τώρα λοιπόν η Εβίτα, είχε και μια άλλη ιδέα. Να δημιουργήσει μια σειρά ρούχων από οργανικό βαμβάκι για τα παιδιά της και τελικά για όλα τα παιδιά. Εσείς το ξέρατε ότι πολλά από τα βαμβακερά ρούχα μπορεί να περιέχουν χημικά, αζωχρώματα, φορμαλδεϋδη, αλλεργιογόνους και καρκινογόνους παράγοντες? Εγώ ιδέα δεν είχα μέχρι που είδα την ετικέτα πάνω στα ρούχα KEEN που μου έστειλε η Εβίτα να δοκιμάσουν τα παιδιά! Και είπα ένα «Ούπς!» από μέσα μου για να πω την αλήθεια!

Να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Πως ξεκίνησαν τα ρούχα ΚΕΕΝ? Ρώτησα την Εβίτα και μου απάντησε.

«Θα σου πω μία ιστορία. Όταν το 2009 ξεκινήσαμε την εταιρεία (mariaevita) πρωτοφέραμε τους μάρσιπους SlingEZee στην Ελλάδα. Για να τους περάσουμε από το Τελωνείο, χρειαζόμασταν πιστοποιητικά για την ασφάλεια των υφασμάτων, ότι δεν περιείχαν τοξικές και άλλες βλαβερές ουσίες. Ο προμηθευτής μας ήταν στο Τέξας, λόγω αλλαγής ώρας, μέχρι να μας απαντήσει πέρασε σχεδόν μιάμιση μέρα. Εμείς, μέσα στην αγωνία γιατί πρωτοξεκινούσαμε την επιχείρηση, όπου κάποια στιγμή ο Εκτελωνιστής μας μας λέει » ε και τι ανησυχείτε, αν δεν πάρετε τα πιστοποιητικά, θα τα φτιάξουμε εδώ». ΝΤΟΝΓΚ!!!

Όπως καταλαβαίνετε, ο Εκτελωνιστής απολύθηκε, εμείς λάβαμε τα πιστοποιητικά μας από τον Αμερικάνο, βρήκαμε έντιμο εκτελωνιστή και όλα στο τέλος καλά. Όλα καλά όμως;;; Από τότε, όποτε περνάω από Κινέζικο αποτραβιέμαι – νιώθω τα ρούχα τους βρώμικα, όποτε ακούω ότι ένα προϊόν ανακλήθηκε από κάποιο κατάστημα ξέρω το γιατί και χαμογελάω μέσα μου, γιατί ποτέ δεν ψώνισα από εκεί – και προσπαθώ να ντύνω τα παιδιά μου κατά το δυνατόν οργανικά. Όσο ήταν μικρά αυτό ήταν εύκολο, γιατί υπάρχει πληθώρα εταιρειών με ρούχα από οργανικό βαμβάκι για παιδιά έως 6 ετών. Για μεγαλύτερα όμως; Το πρόβλημα γινόταν πιο πιεστικό όταν έβλεπα το γιο μου να ιδρώνει όλο και περισσότερο μεγαλώνοντας και παίζοντας ποδόσφαιρο και να μένει πάνω του το χνούδι της φόρμας. Τι χημικά υπήρχαν πάνω στις φόρμες του; Άρχισα να το ψάχνω περισσότερο. Τα ρούχα μας ευθύνονται λέει, για πολλα προβλήματα υγείας που βγαίνουν σε βάθος χρόνου, δερματικά προβλήματα, αλλεργίες, προβλήματα στειρότητας στους άντρες, ακόμη και άλλα χειρότερα προβλήματα. Η GreenPeace χρόνια προειδοποιεί τις εταιρείες, δυστυχώς επί ματαίω. Που θα βρω φόρμες από οργανικό βαμβάκι για το Θανάση; Και φυσικά δεν γινεται να είναι και πανάκριβες… το παιδί ψηλώνει. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του ΚΕΕΝ.»

Και μετά την Εβίτα, δημιουργήθηκε γύρω από την ιδέα ομάδα και η ομάδα έκανε την ιδέα πραγματικότητα!

Έχει καιρό που μου ήρθε το πακετάκι με τα ρούχα, περιμέναμε όμως τόσο καιρό μπας και αρχίσει να δροσίζει και εδώ στη Ρόδο για να τα βάλουν τα παιδιά. Σήμερα λοιπόν τα φόρεσαν και σας τα παρουσιάζουμε. Έχω παρουσιάσει ξανά διάφορα προϊόντα, αλλά και πολλά μου έχουν στείλει και δεν τα έχω παρουσιάσει καν. Αν δεν πιστεύω πως κάποιο προϊόν ταιριάζει με την φιλοσοφία μου ή δεν θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο, απλά δεν γράφω τίποτα (γιατί την εμπιστοσύνη που μου έχετε δεν θέλω με τίποτα να τη χάσω! Πολύ απλά 😉

Λοιπόν αρχικά να πω οτι και μόνο που τα ακουμπάς, καταλαβαίνεις την διαφορά στην απαλότητα. Με δεύτερη ματιά, καταλαβαίνεις πως είναι καλοραμμένα και πολύ μου αρέσουν κάτι τσαχπινιές (όπως οι πιέτες σε κάποια κοριτσίστικα μπλουζάκια). Στα παιδιά άρεσε πολύ το μοντέρνο σχεδιάκι που τους διάλεξα και όντως τα βρήκαν πολύ μαλακά. Έπαιξαν, κάποια στιγμή ίδρωσαν (ε, ακόμη δεν έχει δροσίσει τοοοοσο πολύ εδώ), και εκείνη την ώρα ένιωθα σιγουριά πως δεν απορροφά το δέρμα τους τίποτα άσχημο!!! Δεν συνηθίζω να παίρνω φόρμες με χνούδι από μέσα ακόμη κι αν είναι πιο ζεστές, γιατί συνήθως κολλάει πάνω τους όταν ιδρώσουν. Ε!, πρώτη φορά που δεν θα με πειράζει 😉

Στην ερώτησή μου πως τους φαίνονται τα νέα τους ρουχαλάκια, ο Γιώργος μου είπε ότι του αρέσει το σχέδιο, αλλά πως είναι πολύ μαλακά! Η Ναταλία, είπε επίσης τα ίδια (δίχως να τον ακούσει), αλλά της άρεσε η φόρμα επειδή είναι πολύ ζεστή και θα είναι ωραία το χειμώνα! Thumps UP λοιπόν για τα K33n!

Θα μου πείτε είναι ακριβά σε σύγκριση με κάποια άλλα καταστήματα. Κι εμένα ακριβά μου φάνηκαν. Ειδικά εφόσον έχω συνηθίσει να αγοράζω από αλυσίδες με πιο φτηνά ρούχα. Αλλά το γνώρίζει αυτό και η ομάδα του KEEN. Έκαναν την εξής προσφορά λοιπόν: αν αγοράσεις ρούχα σε πακέτο εβδομάδας πχ (φόρμες, μπλουζάκια και ζακέτες μαζί), έχεις μεγάλη έκπτωση! Τώρα που έχουν και εκπτώσεις, ακόμη περισσότερο! Ρίξτε του μια ματιά κι εσείς, και αποφασίστε και μόνοι σας! www.k33n.gr

Ευχαριστώ KEEN για τα όμορφα ρούχα που μας δώσατε να δοκιμάσουμε!

Υ.Γ. Τα patches για τις τρύπες στα γόνατα που έρχονται με τις φόρμες, μου θύμισαν άλλες εποχές ❤

Υ.Γ.2 Είχα κι εγώ μια ιδέα. Δεν κάνετε και μια σειρά εσώρουχα από οργανικό βαμβάκι? Μπορεί να μην είναι όλα τα ρούχα μας οργανικά, αλλά με μια φανελίτσα οργανική και ένα βρακάκι, ξέρεις ότι τουλάχιστον το πρώτο που έρχεται σε επαφή με το σώμα τους, είναι οργανικό κι αυτό 😉