Category Archives: Θέματα υγείας

Οδηγίες ασφαλείας για κοινό ύπνο με τα παιδιά (co-sleeping)

Standard

Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές. Το κρεβάτι μας έχει φιλοξενήσει και τα δυο μας παιδιά από μωρά. Κάποια στιγμή μάλιστα, και οι τέσσερις μας κοιμόμαστε σε ένα κρεβάτι με ένα ακόμη κολλημένο δίπλα μας. Το κρεβάτι μας έχει καμουφλαριστεί σε στρωματσάδα, όταν τα μωρά ξεκινούσαν το μπουσούλημα και ήταν έτοιμα να κάνουν βουτιές από το κρεβάτι, επανήλθε και στα κανονικά του ύψη πιο μετά, και τελικά έμεινε κρεβάτι των γονιών όταν τα παιδιά μας πήγαν στο δωμάτιό τους. Μοιραστήκαμε πολλές όμορφες στιγμές σ’αυτό το κρεβάτι και συχνά πυκνά ακόμα ξυπνάμε με ένα (ή δύο) παιδιά στη μέση του κρεβατιού, επειδή «είδαν ένα κακό όνειρο» το βράδυ!

 

Ο κοινός ύπνος έχει πολλά καλά για τα παιδιά, αλλά υπάρχουν κάποιοι κανόνες για να είναι ασφαλής. Σας παραθέτω λοιπόν το πολύ ωραίο άρθρο του παιδιάτρου Στέλιου Παπαβέντση και σας εύχομαι, καλούς κοινούς ύπνους! 🙂

 

cosleeping

 

Πηγή: http://pediatros-thes.gr/

Μωρά και ασφαλές co-sleeping

 

O ύπνος κοντά στους γονείς – στο ίδιο δωμάτιο – κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του μωρού ενισχύει το μητρικό θηλασμό και προστατεύει ενάντια στο Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (ΣΑΒΘ), την πιο συχνή αιτία θανάτου των βρεφών. Για αυτό, η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρία συνιστά το νεογέννητο να κοιμάται στο δωμάτιο των γονιών του.

 

Co-sleeping είναι ο ύπνος του μωρού στο κρεβάτι των γονιών. Αποτελεί μια συχνή πρακτική την οποία οι επαγγελματίες υγείας έως πρόσφατα αποθάρρυναν. Νεότερες έρευνες όμως δείχνουν ότι ο ύπνος μαζί με την μαμά βοηθάει στην συνέχιση του αποκλειστικού θηλασμού και δεν συσχετίζεται με το ΣΑΒΘ, εφόσον τηρούνται συγκεκριμένοι κανόνες ασφαλείας. Ο ύπνος λοιπόν στο κρεβάτι της μαμάς δεν είναι περισσότερο επικίνδυνος από άλλες επιλογές, αρκεί οι γονείς να τηρούν ορισμένες προυποθέσεις ασφαλείας:

 

1. Να μην καπνίζουν. Έχει αποδειχθεί συσχέτιση ανάμεσα στον ύπνο μαζί με γονείς καπνιστές και το ΣΑΒΘ, αλλά όχι για γονείς μη καπνιστές.

2. Να μην πίνουν ποσότητες αλκοόλ (πάνω από ένα – δύο ποτά).

3. Να μη χρησιμοποιούν κατασταλτικά φάρμακα όπως αντιισταμινικά, αγχολυτικά κλπ.

4. Να μην παίρνουν ναρκωτικές ουσίες.

5. Η μητέρα να μην είναι υπερβολικά κουρασμένη, με μειωμένες αντιδράσεις.

6. Η μητέρα να θηλάζει. Το μωρό που πίνει μπιμπερό δεν πρέπει να κοιμάται μαζί με τη μητέρα του. Έχει βρεθεί ότι οι μητέρες που δεν θηλάζουν κοιμούνται με την πλάτη τους στο παιδί και αντιδρούν πολύ λιγότερο στις ανάγκες του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αντίθετα η θηλάζουσα μητέρα κοιμάται σε μια στάση που προστατεύει το παιδί και γυρίζει συχνά προς το παιδί στον ύπνο της ώστε να το ταίσει ξαπλωτά. Ο θηλασμός προστατεύει από το ΣΑΒΘ.

7. Το μωρό να μην γεννήθηκε πρόωρο ή λιποβαρές.

8. Το μωρό να μην έχει πυρετό ή οξεία ασθένεια.

9. Να χρησιμοποιείται πλατύ κρεβάτι ενήλικα και όχι καναπές ή πολυθρόνα.

10. Το δωμάτιο να μην είναι πολύ κρύο. Να μη χρειάζεται βαρύ σκέπασμα που θα μπορούσε να ζεστάνει υπερβολικά το μωρό.

11. Το δωμάτιο να μην είναι υπερβολικά ζεστό. Θερμοκρασία 18-22 βαθμών Κελσίου είναι ιδανική.

12. Το μωρό να μη φοράει υπερβολικά πολλά ρούχα – όχι περισσότερα από όσα φορούν οι γονείς.

13. Το μωρό να τοποθετείται ανάσκελα, στη μέση του κρεβατιού, ανάμεσα στους γονείς ή με μαξιλάρια στις άκρες για να μην πέσει από το κρεβάτι.

14. Να μην έχει το παιδί από κάτω του μαξιλάρι.

15. Το στρώμα του κρεβατιού να μην είναι μαλακό, να μη βουλιάζει.

16. Να μην υπάρχουν επικίνδυνα για να παγιδευθεί το παιδί κενά ανάμεσα στο κρεβάτι και το στρώμα.

17. Να μην σκεπάζουν το μωρό ποτέ πάνω από το λαιμό. Τα σκεπάσματα να είναι στερεωμένα στα πόδια του κρεβατιού.

18. Να σκεπάζουν το μωρό με ελαφριά βρεφική κουβέρτα ή σε υπνόσακο. Έρευνες δείχνουν ότι τα μωρά που κοιμούνται με τους γονείς τους βιώνουν πιο ζεστές συνθήκες σε σύγκριση με εκείνα που κοιμούνται ξεχωριστά. Ωστόσο τα μωρά που κοιμούνται με τη μαμά τους μπορούν και διατηρούν επαρκή θερμορρύθμιση επιτυγχάνοντας ομαλή θερμοκρασία σώματος σε όλη τη διάρκεια της νύχτας.

19. Να μην κοιμάται άλλο παιδί ή κατοικίδιο στο ίδιο κρεβάτι.

20. Να μην αφήνουν το μεγαλύτερο μωρό μόνο του σε κρεβάτι ενήλικα.

 

Τέλος, υπάρχει πρόσφατα διεθνώς ένα ερευνητικό ενδιαφέρον για την πρακτική του co-bedding. Σύμφωνα με αυτήν, το μωρό κοιμάται στο δικό του κρεβατάκι, μόνο που αυτό βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο κρεβάτι των γονιών, στο ύψος του κεφαλιού. Η κούνια του μωρού περιβάλλεται από κάγκελα, εκτός από την πλευρά προς το κρεβάτι της μαμάς, η οποία είναι χωρίς κάγκελο, ώστε να είναι συνεχόμενη με το στρώμα των γονιών. Με αυτόν τον τρόπο, γονείς και παιδί έχουν τον δικό τους χώρο, αλλά ταυτόχρονα κοιμούνται μαζί, ώστε εύκολα, σε περίπτωση που το μωρό θέλει να θηλάσει ή ξυπνάει, η μαμά να ανταποκρίνεται κατάλληλα φέρνοντάς το κοντά της και χωρίς να χρειάζεται να σηκωθεί.

Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2011

 

Advertisement

Πως πρέπει να κοιμάται ένα μωρό?

Standard

help_baby_sleep

Πηγή: http://pediatros-thes.gr/

Μέτρα για την πρόληψη του Αιφνίδιου Θανάτου Βρεφών

 

Τι είναι ο ξαφνικός θάνατος βρεφών;

Είναι όταν ένα βρέφος πεθαίνει ξαφνικά στο κρεβατάκι χωρίς προφανή αιτία. Συμβαίνει σπάνια, αλλά είναι από τις συχνότερες αιτίες θανάτου στα βρέφη. Τα αίτια είναι άγνωστα. Οι περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν σε μωρά 2-5 μηνών.

Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω τον κίνδυνο για ξαφνικό θάνατο;

  • Ξαπλώστε το μωρό ανάσκελα στο κρεβατάκι. Όλες οι άλλες θέσεις στον ύπνο αυξάνουν τον κίνδυνο. Το μωρό δεν κινδυνεύει να πνιγεί αν ξαπλώνει ανάσκελα. Από τους 5-6 μήνες της ζωής και μετά μπορεί να κοιμάται σε όποια στάση θέλει.
  • Μη χρησιμοποιείτε μαξιλάρι.
  • Σκεπάστε το μωρό με λεπτή κουβέρτα ή πάρτε ειδικό υπνόσακο για μωρά.
  • Σκεπάστε μόνο μέχρι τους ώμους.
  • Τα πόδια του μωρού πρέπει μόλις να αγγίζουν το τέλος του κρεβατιού. Έτσι δε μπορεί το μωρό να μετακινηθεί κάτω από την κουβέρτα.
  • Η θερμοκρασία δωματίου  πρέπει να είναι όχι περισσότερο από 20-22 βαθμούς.
  • Το μωρό δεν πρέπει να ντύνεται υπερβολικά ζεστά.
  • Βάλτε το κρεβατάκι του μωρού στο δωμάτιό σας τους πρώτους 6 μήνες. Αν το έχετε σε άλλο δωμάτιο αυξάνει ο κίνδυνος ξαφνικού θανάτου.
  • * Μην κοιμάστε μαζί με το μωρό στο ίδιο κρεβάτι ή καναπέ.
  • Μην καπνίζετε στην εγκυμοσύνη.
  • Μην καπνίζετε όταν το μωρό γεννηθεί.
  • Θηλάστε το μωρό σας αποκλειστικά τους πρώτους 6 μήνες της ζωής.
  • Δείτε τον παιδίατρο αν το μωρό σας έχει κρύωμα ή δεν είναι καλά.

Χαρείτε το μωρό σας

Ο ξαφνικός θάνατος είναι σπάνιος. Μην αφήνετε η ανησυχία για τον ξαφνικό θάνατο να χαλάσει τη διάθεση και τη χαρά σας για το μωρό σας. Ωστόσο, χρειάζεται για ασφάλεια να εφαρμόσετε τα πιο πάνω μέτρα.

Στέλιος Παπαβέντσης Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC 2010

* Το 2011 ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης, έγραψε άρθρο για τον ασφαλή ύπνο του μωρού στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς του το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ. Δεν είναι απαγορευτικός ο κοινός ύπνος, αλλά με προϋποθέσεις 😉 

Να πως σταματάμε τις – άνευ λόγου – καισαρικές!

Standard

Λοιπόν, σήμερα διάβασα το άρθρο της Ολίβιας που μπορείτε κι εσείς να διαβάσετε εδώ και κατάλαβα τι πρέπει να κανουν όλες όσες δεν είναι ευχαριστημένες με αυτά που τους λέει ο γιατρός τους ή ακόμη χειρότερα, όταν καταλαβαίνουν ότι το πάει κάπου εσκεμμένα  κάπου που ενώ έχουν συνεννοηθεί, αυτός κάνει τουμπεκί με λίγο εκφοβισμό…

Κάτι που εγώ ας πούμε δεν έκανα. Γιατί δεν είχα επιλογές, γιατί ίσως φοβόμουν, γιατί φοβόντουσαν και οι άλλοι γύρω μου, γιατί κι εγώ δεν ξέρω γιατί. Μια δεύτερη γνώμη!!! Αυτό! Μια δεύτερη καλή γνώμη και μια τρίτη αν χρειαστεί! Μέχρι να είστε σίγουρες ότι είστε ευχαριστημένες με την απάντηση! Είναι εύκολο? Όχι! Έχεις όμως ηρεμία μετά? Ναι!

Η Ολίβια στις 40 εβδομάδες + 1 μέρα εγκυμοσύνης, επέλεξε να αλλάξει γιατρό, γιατί κατάλαβε ότι θα άρχιζε να χρησιμοποιεί το ισχυρό όπλο του φόβου για να την βάλει για καισαρική ενώ είχαν συμφωνήσει εφόσον όλα πηγαίνουν καλά, να πάει για φυσιολογικό τοκετό μετά την πρώτη καισαρική της (vbac). Γιατί ναι, γίνεται κι αυτό, κι ας λένε οι περισσότεροι πως έχει πιθανότητες να πάει άσχημα το πράγμα. Όμως αν ο γιατρός γνωρίζει, όταν δεν υπάρχουν λόγοι για καισαρική (εκτός του ότι η πρώτη ήταν καισαρική), εφόσον η τομή δεν ήταν κάθετη (που πλέον δεν γίνεται κάθετα), και εάν όλα πάνε καλά με το μωρό στην κοιλιά, γίνεται και παρά γίνεται φυσιολογικότατος τοκετός μετά από καισαρική. Οι γιατροί όμως θέλουν? Όχι! Γιατί? Γιατί όταν πας για vbac δεν πρέπει να σου βάλουν φάρμακα για να τον επισπεύσουν, πρέπει να έρθει μόνος του και να προχωρήσει μόνος του, πρέπει να σε παρακολουθούν σωστά, δεν πρέπει να μπει επισκληρίδιος ώστε η μαμά να καταλαβαίνει τους πόνους και σε περίπτωση που αισθανθεί διαφορετικό πόνο δυνατό και μόνιμο να δουν αν η μήτρα είναι ΟΚ, και τέλος αν χρειαστεί (σπάνια) να σε βάλουν για καισαρική. Και όλα αυτά δεν βολεύουν τόσο όσο μια προγραμματισμένη καισαρική που παίρνει 20 λεπτά, σωστά?

Και έτσι η Ολίβια έκανε αυτό που της είπε το ένστικτό της. Πήρε μια δεύτερη γνώμη και ήταν αυτή που ήθελε! Και μια χαρά λοιπόν θα περιμένει όσο χρειαστεί για να αποφασίσει το μικρό αγοράκι που κουβαλάει μέσα στο ζεστό υγρό στην κοιλιά της, πως ήρθε η ώρα να πάρει την πρώτη του ανάσα στην αγκαλιά της μαμάς του! Όπως ακριβώς πρέπει δηλαδή.

Και σκέφτομαι λοιπόν στην πρώτη μου καισαρική τι θα έπρεπε να κάνω? Γιατί μετά από τόσα χρόνια, 5μιση από την πρώτη καισαρική και 2μιση από την δεύτερη, να νιώθω τόσο άσχημα? Να νιώθω τύψεις και θυμό!… Γιατί, ΟΚ, μπορεί ορισμένες γυναίκες να μην τις πειράζει το πως θα γεννήσουν, αρκεί να γεννήσουν ένα γερό παιδί, και τότε είσαι μια χαρά. Αλλά ορισμένες γυναίκες, όπως εμένα ας πούμε  τις πειράζει πειράζει. Ήμουν από αυτές τις τρελές που ούτε καν επισκληρίδιο δεν ήθελα να βάλω, ήθελα εγώ και ο άντρας μου, να ζήσουμε στο έπακρο αυτή την εμπειρία. Έψαξα γιατρό συστημένο από φίλη και δημόσιο μαιευτήριο για να έχω το μωρό δίπλα μου σε μονόκλινο να μπορώ να είμαι τα βράδια με τον άντρα μου και να θηλάζω το μωρό μας αποκλειστικά. Στην Χαλκίδα όπου έμενα τότε, δεν ήξερα κάποιον γιατρό, οπότε εμπιστεύτηκα τον συστημένο που καλός μας φαινόταν, μεγάλη εμπειρία, υποδιευθυντής μαιευτικής. Και ΟΚ, δεν ήταν και ο πιο ομιλητικός, ούτε ο πιο ευγενικός, αλλά πείρα είχε και μια χαρά θα πήγαιναν όλα. Και στις 40+1 που είχα φτάσει κι εγώ όπως η Ολίβια σήμερα, μπήκα στο μαιευτήριο για να δούμε αν θα γεννούσα μέχρι την επόμενη, μιας και «αν μου σπάγαν τα νερά, θα έπρεπε να έρθω γρήγορα και ξάπλα στο αυτοκίνητο με την περιτύλιξη που είχε το μωρό» και ένα άγχος λοιπόν σε πιάνει. Σε πιάνει το άγχος που το μωρό δε λέει να βγει, μιας και δεν σου λένε ότι κανονικά μέχρι τις 42 εβδομάδες μπορεί να πάρει να βγει… Γιατί δεν στο λένε? Γιατί πρέπει να το ψάχνεις εσύ? Γιατί να γίνεσαι εσύ αντιπαθητικός, ο τύπος που ξέρουν οι γιατροί και στην λένε να μην διαβάζεις πολλά γιατί δεν ξέρεις εσύ. Εμείς σπουδάσαμε τόσα χρόνια! Και έτσι κάναμε εισαγωγή και την επόμενη μπήκε και ο ορός στο χέρι για πρόκληση. Ε, θα βγει  που θα πάει? Έλεγα? Γιατί όμως δεν είχα διαβάσει πως όταν δεν είναι έτοιμος ο τράχηλος, ακόμη και η πρόκληση δεν κάνει και πολλά και μάλιστα καταλήγει σε πολλές περιπτώσεις σε καισαρική? Γιατί δεν το λένε? Γιατί απλά σου λένε πως δεν κάνεις τελικά διαστολή και ποτέ δεν θα κάνεις όπως πάει και συμβαίνει σε κάποιες γυναίκες? Και μετά από 8 ώρες τεχνιτών πόνων (που σημαίνει πόνοι σαν τους τελευταίους την ώρα που γεννάς. Ενός λεπτού διαρκείας και δίχως σχεδόν κενό μεταξύ τους), δεν δέχονται να σου βάλουν επισκληρίδιο, όπως έκαναν και σε μένα? Με επισκληρίδιο γιατρέ θα αντέξω όσο πάρει… Θα πάρει πολλές ώρες, γιατί να το περάσεις αυτό? Επειδή είναι το όνειρό μου γιατρέ! Οπότε συνεννόηση με τον αναισθησιολόγο και «δεν έχουμε το σετάκι που χρειάζεσαι για να σου κάνουμε επισκληρίδιο, και αν πάει κάτι στραβά με την σπονδυλική σου στήλη, παίρνεις εσύ την ευθύνη?» Ε, όχι! Δεν παίρνω την ευθύνη να μην μπορώ να ξαναπερπατήσω. Μαμά θέλω να γίνω, αλλά όχι κι έτσι! Οπότε καισαρική, καισαρική εγώ που δεν είχα ξαναμπεί σε χειρουργείο, που πάντα φοβόμουν την ολική αναισθησία. Με λίγα λόγια ο χειρότερος εφιάλτης μου. Να πονάω, να θέλω να μου βάλουν ακόμη και ευθανασία, να προσπαθώ να δείχνω στον Μάκη ότι όλα καλά, γιατί αν του έδειχνα πόσο χάλια ένιωθα θα τα έκανε όλα λίμπα! Και τελικά χειρουργείο εγώ, και ο Μάκης έπαιζε κικ μπόξινγκ με τις πινακίδες έξω στο πάρκινγκ από τα νεύρα του. Όλα ΟΚ από κει και πέρα, το μωρό καλά, μου το έδωσαν αλλά δεν θυμάμαι τίποτα γιατί μόλις είχα συνέλθει και από κει και πέρα μέσα στις αγκαλιές μέχρι και τώρα… Με ένα παράπονο, με μια βρισιά έτοιμη να εκτοξευθεί και με όλους να λένε, να χαίρεσαι που όλα πήγαν καλά! Μα δεν πήγαν…

Γιατί δέχθηκα να κάνω πρόκληση? Γιατί δεν έπιασα την άλλη αναισθησιολόγο να την ρωτήσω για επισκληρίδιο? Γιατί δεν έδειξα πόσο μα πόσο εκείνη την στιγμή γινόταν πάνω μου κάτι το οποίο ΔΕΝ ήθελα?

Και στο δεύτερο, στη Ναταλία, στη Ρόδο πια, βρήκα τον μοναδικό από όσο ήξερα γιατρό που θα μπορούσε να κάνει vbac. Σε δημόσιο, πάλι για μονόκλινο και θηλασμό, κλπ κλπ. Είχα διαβάσει περισσότερα. Ο γιατρός μου έδειξε πόσο υπερ είναι, και μου έλεγε και μου ξαναέλεγε πως την τελευταία στιγμή θα γνωρίζουμε… Αλλά μέχρι τις 40 εβδομάδες θα περίμενε, μιας και στις 42 εβδομάδες είχε χάσει κάποτε ένα μωρό επειδή επέμενε η μαμά, και δεν θέλουμε να μας συμβεί κάτι τέτοιο. Να ο πρώτος φόβος. Δεν μου είχε αρέσει, αλλά απλά παρακαλούσα να έρθει το μωρό γρηγορότερα και όχι όπως ο Γιώργος! Οπότε είχα βγάλει Plan A, plan B, plan C, κλπ κλπ… Αν όλα πήγαιναν όλα καλά, φυσιολογικό τοκετό, αν φτάναμε κοντά στις 40 εβδομάδες, να με πείραζε λίγο μπας και ξεκινήσει ο τοκετός, και αν δεν έπιανε ούτε κι αυτό να μου έκανε πρώτα πρόκληση, να ξεκινούσαν πρώτα οι πόνοι και αν έβλεπε πως όλα πήγαιναν γρήγορα να κάναμε φυσιολογικό, αν όχι επισκληρίδιο και καισαρική, αλλά αυτή την φορά θα ήμουν ξύπνια στην γέννα μου! Ναι? Ναι!

Και τι χαρά, στις 38 εβδομάδες σπάσαν τα νερά. Ευτυχία μεγάλη! Πηγαίναμε προς το plan A. Είμασταν πολύ κοντά. Ούτε πρόκληση, ούτε τίποτα. Θα περιμέναμε να ξεκινήσουν και να κυλήσουν όλα ομαλά και όμορφα. Και τότε ήρθε κάτι που δεν το περίμενα. Η Ναταλία έκανε κακά της μέσα στην κοιλιά μου. Όταν είδα τα νερά να αλλάζουν χρώμα, κατάλαβα τι θα μου έλεγε ο γιατρός. Είχαμε φτάσει πλέον στο plan C μέσα σε λίγα λεπτά. Ο γιατρός είπε πως κάτι την ζορίζει, κι αφού την ζορίζει κάτι τώρα που οι συσπάσεις είναι τόσο χαλαρές, θα την ζόριζε ακόμη περισσότερο την ώρα του τοκετού. Και τότε, αν έκανε πάλι κακά και έκανε αναρρόφηση, τότε θα έπρεπε να την στείλουμε στο Παίδων. Παίρνεις την ευθύνη? Όχι ρε γιατρέ, έτσι όπως τα λες, δεν  την παίρνω την ευθύνη! Τα κατάφερες και με φόβισες και αφού αυτή την στιγμή δεν έχω επιλογή, όχι δεν την παίρνω την ευθύνη. Και δεν έχω και ίντερνετ να διαβάσω. Αυτό ήταν το μόνο που δεν είχα σκεφτεί να πάρει! Το μόνο! Και μέσα σε λίγη ώρα, ήρθαν να με πάρουν στο χειρουργείο, ενώ τους είχα πει να μου πουν να πάρω τον άντρα μου να έρθει, αυτοί αποφάσισαν να με πάρουν εκείνη την στιγμή. Και έτσι να παίρνω τηλέφωνο τον Μάκη, να προσπαθεί να πείσει τον τρίχρονο γιο μας πως πρέπει να κοιμηθεί δίχως αγκαλίτσα από μας, αλλά από την γιαγιά ή τον παππού, και να τρέχει να προλάβει να με φτάσει πριν μπω στο χειρουργείο. Ο γιατρός μου είχε πει πως προτιμά ολική νάρκωση, αλλά αν θέλω να το συζητήσω στο χειρουργείο με τον αναισθησιολόγο, να με έχουν πιάσει πιο δυνατοί πόνοι  και να έχω την αγωνία αν θα προλάβω να χαιρετήσω τον Μάκη (μιας και έχω μια φοβία με τις ολικές αναισθησίες)! Και να με παίρνουν με το φορείο στο χειρουργείο, να τους παρακαλάω να πάνε πιο αργά, και το τελευταίο δευτερόλεπτο ξαφνικά εμφανίζεται ο Μάκης και με πιάνουν τα κλάματα. Μια ο φόβος, μια η αγωνία να δω τον άντρα μου, μια η απογοήτευσή μου για την όλη φάση και να μην μου αρέσει να κλαίω μπροστά σε κόσμο. Να προσπαθώ να επανέλθω σε μια φυσιολογική κατάσταση για να καταφέρω να βρω τον αναισθησιολόγο στο χειρουργείο αλλά εκεί ήταν μόνο ο γιατρός μου και τρεις γυναίκες. Η κάθε μια μου έκανε και κάποια ερώτηση, μου λέγαν διάφορα για να ηρεμήσω και βεβαίως περίμενα τον αναισθησιολόγο. Που τελικά ήταν μια από αυτές τις γυναίκες και κάποια στιγμή όταν ο γυναικολόγος άρχισε να μου βάζει μπενταντίν στην κοιλιά, μου ζήτησε να αναπνεύσω βαθιά στην μάσκα. Και εγώ δεν είπα τίποτα. Τι θα άλλαζε είπα? Εκείνη την ώρα ήταν όλα έτοιμα! Δεν θέλαν να περιμένουν άλλο, το μωρό να είναι καλά και εγώ να κάνω ολόκληρη ιστορία το τελευταίο δευτερόλεπτο? Ναι να πάρει! Έπρεπε! Αλλά εγώ δεν μπορούσα να βγάλω λέξη από το στόμα μου. Ήταν ένας λιγμός! Θα έβαζα τα κλάματα πάλι και τι θα γινόταν? Θα μου έλεγαν μια μπούρδα πάλι και θα τους έλεγα εντάξει, δίκιο έχετε και όχι  δεν την παίρνω την ευθύνη! Και ναι! Σημασία έχει να γεννηθεί καλά το μωρό, και όλα τα μετά (τα οποία έκανα). Αλλά έτσι συνεχίζεται βρε μαμάδες και εγκυούλες αυτή η κατάσταση! Γιατί προς το τέλος μπορείς να αλλάξεις γιατρό και να βρεις αυτόν που θα σου πει αυτά που θες, αυτά που ξέρεις ότι είναι σωστά και ότι ο γιατρός σου σου λέει άλλα για να φοβηθείς και λιγάκι και να είσαι καλό παιδί που θα σου πει τι θα κάνει και θα δεχτείς…!

Οι περισσότερες καισαρικές στην χώρα μας είναι άνευ λόγου! Είναι βολικές και εύκολες! Δεν είναι ακίνδυνες. Όπως σε κάθε χειρουργείο τα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά, ακόμη και μετά από καισαρική οι περιπτώσεις να πάνε στραβά τα πράγματα σε φυσιολογικό τοκετό, δεν είναι περισσότερες από αυτές που γίνονται σε καισαρική, ειδικά αν είναι δεύτερη ή τρίτη καισαρική! Έχουμε από τα μεγαλύτερα ποσοστά καισαρικής εδώ στην Ελλάδα. Και πολλές από αυτές με ολική αναισθησία. Ακόμη χειρότερα! Γιατί? Ίσως επειδή οι γιατροί ξέρουν πως να τα λένε και μας έχουν του χεριού τους. Ίσως επειδή παίζουν με λέξεις όπως «παίρνεις την ευθύνη» για το παιδί, για την υγεία σου. Ίσως επειδή συνήθως γίνονται με μια μαμά έτοιμη να γεννήσει, μέσα σε πόνους που θέλει να τελειώσουν όλα γρήγορα και γονείς που περιμένουν πως και πως να δουν το μωρό τους. Ίσως επειδή δεν έχουμε όλοι το κουράγιο να πούμε, «μεγάλε, δεν μου τα λες καλά! Μπορείς να μου γράψεις με μια τζίφρα όλα όσα μου λες για να τα έχω και για αργότερα που δεν θα είμαι ευάλωτη? Και να σου πω, πάω μια βόλτα να ρωτήσω και άλλον γιατρό πριν με βάλεις στο κρεβάτι και δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα παρά να σε αφήσω να κάνεις την δουλειά σου για να μην πάρω εγώ την ευθύνη

Σήμερα λοιπόν, που διάβασα το ποστ της Ολίβιας (Δώστου Ολίβια και μ’ ένα πόνο!), ένιωσα ένα τσιμπηματάκι και ένα γιατί βγήκε από μέσα μου. Γιατί εγώ δεν έκανα κάτι? Είπα όμως να γράψω κάτι γι αυτό. Ένιωσα όμως και μια ευχαρίστηση γιατί την Ολίβια την διαβάζουν τόσες και τόσες μαμάδες. Και πολλές θα δουν το παράδειγμά της. Ίσως την αντιγράψουν. Και αν γίνει αυτό, έτσι σταματάμε τις άνευ λόγου καισαρικές! Γιατί, μια έφυγε από τον γιατρό της, αν φύγει κι άλλη, κι άλλη και καταλάβουν οι γιατροί ότι ξυπνάμε σιγά σιγά θα αρχίσουν κι αυτοί να είναι πιο σωστοί! Έχουμε δικαιώματα! Ας το θυμόμαστε αυτό πάντα!!! 😉

«Δεν έχω γάλα!» Είναι έτσι;

Standard

Πηγή: http://pediatros-thes.gr

 

«Δεν έχω γάλα». Αυτή η φράση θα ειπωθεί σχεδόν από κάθε μητέρα που θηλάζει, κάποια στιγμή στην πορεία της γαλουχίας. Πρόκειται για μια σκέψη που θα ταλαιπωρήσει κάθε λεχώνα μία ή και αρκετές φορές. Έρευνες δείχνουν ότι η πιθανότητα η μητέρα να μην έχει πραγματικά γάλα για να θρέψει το μωρό της είναι πολύ μικρή. Στην μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων, πρόκειται για ψευδή εντύπωση της μητέρας, εντύπωση που δημιουργείται από λανθασμένη ενημέρωση, λανθασμένες αντιλήψεις, ψυχολογική πίεση από τους επαγγελματίες υγείας ή το συγγενικό περιβάλλον, ανασφάλεια, μειωμένη αυτοπεποίθηση ή εμπόδια που της επιβλήθηκαν στο θηλασμό. Σε λίγες περιπτώσεις μόνο υπάρχει πραγματική μείωση στην παραγωγή μητρικού γάλακτος, αλλά και τότε η λύση δεν είναι λιγότερος, αλλά περισσότερος, συχνότερος θηλασμός, η λύση δεν είναι περισσότερο «συμπλήρωμα» ξένου γάλακτος – που αφαιρεί από τη παραγωγή γάλακτος της μαμάς -, αλλά λιγότερο και καθόλου «συμπλήρωμα». Αναλυτικότερα:

 

«Το στήθος μου είναι πολύ μικρό». Το μέγεθος του στήθους δεν επηρεάζει την ικανότητα του αδένα να παράγει γάλα στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αλλά αντανακλά μόνο την ποσότητα λίπους που περιέχει. Δηλαδή, γυναίκες με μικρό μέγεθος στήθους μπορεί να έχουν την ίδια ικανότητα παραγωγής γάλακτος με εκείνες με μεγάλο στήθος. Άλλοτε, η διαφορά είναι στην αποθηκευτική ικανότητα του μαστού: Υπάρχουν γυναίκες που καλύπτουν τις ανάγκες του μωρού τους με σχετικά συχνό θηλασμό και άλλες που καλύπτουν τις ανάγκες με σχετικά αραιότερα μεσοδιαστήματα ταισμάτων. Όλες όμως, εάν θηλάσουν κατά απαίτηση του μωρού τους και όχι σύμφωνα με αυθαίρετα ωράρια, θα του δώσουν την ποσότητα γάλακτος που χρειάζεται. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις γυναικών που έχουν παθολογικά μικρό μαστό ο οποίος δεν μεγαλώνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γαλουχίας και δεν μπορεί να καλύψει 100% τις ανάγκες του παιδιού.

 

«Το μωρό θηλάζει πολύ συχνά, βρίσκεται συνέχεια στο στήθος». Πώς αντιλαμβανόμαστε τον πολύ συχνό θηλασμό; Υποκειμενικά, ανάλογα με το τι πιστεύουμε ότι είναι φυσιολογικό για ένα μωρό. Μια μαμά νομίζει πως θηλάζει υπερβολικά συχνά το μωρό της ανά δύο συνήθως ώρες, γιατί είχε πάντα την εντύπωση ότι τα νεογέννητα ξυπνούν για να φάνε κάθε τρεις με τέσσερις ώρες. Μια άλλη μητέρα ενημερώθηκε σωστά και έχει ρεαλιστικές προσδοκίες. Θηλάζει κάποιες φορές και συνεχόμενα, κάθε μισή με μία ώρα, αλλά δεν το θεωρεί κάτι «ανώμαλο», παθολογικό. Ακόμα κι αν πραγματικά δεν υπάρχει ακόμα αρκετό μητρικό γάλα και το μωρό απαιτεί συνέχεια θηλασμό για να το αυξήσει, αν το αφήσουμε θα το πετύχει, εφόσον η τεχνική του θηλασμού είναι καλή και το μωρό αδειάζει το στήθος.

 

«Το γάλα μου φαίνεται να τελειώνει το απόγευμα». Είναι φυσιολογικό να έχουμε περισσότερους θηλασμούς το απόγευμα προς το βράδυ. Επίσης τις ώρες αυτές τα βρέφη έχουν περισσότερα πονάκια από κολικούς και είναι πιο ανήσυχα και ευερέθιστα από την κούραση που αθροίζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η ανησυχία του μωρού δεν σχετίζεται συνήθως με χαμηλή παροχή γάλακτος.

 

«Το μωρό μου κλαίει συνέχεια». Η πείνα δεν είναι το μόνο αίτιο κλάματος. Μήπως ζεσταίνεται; Μήπως κρυώνει; Μήπως απλά θέλει επαφή και αγκαλιά; Μήπως έχει λερωμένη πάνα; Υπάρχουν ακόμα τα δύσκολα μωρά από ταμπεραμέντο και μωρά που κλαίνε επειδή πάσχουν από κολικούς ή από κάποια πάθηση και πρέπει να τα εξετάσει ο παιδίατρος. Τέλος, τα μωρά συχνά διαισθάνονται την προσπάθειά μας να επιβάλλουμε ωράρια και περιορισμούς στο θηλασμό, με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν αντιδραστικά περισσότερο. Εάν ως άμεση απάντηση δώσουμε απρόσκοπτα το στήθος, η γκρίνια θα σταματήσει. Ο θηλασμός είναι θετική, μαγική εμπειρία και, ακόμα και μωρά λίγων εβδομάδων αντιλαμβάνονται τυχόν αρνητικά συναισθήματα και δυσφορία της μητέρας.

 

«Δε βλέπω καθόλου σταγόνες γάλακτος στο στήθος μου όταν θηλάζω». Αυτό ποικίλει από γυναίκα σε γυναίκα και δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι για την παραγωγή της. Δηλαδή η παρουσία σταγόνων γάλακτος στην αριστερή θηλή όταν το μωρό θηλάζει το δεξί στήθος είναι καλό σημάδι όταν υπάρχει, όμως η απουσία τους δεν είναι αναγκαστικά κακό σημάδι.

 

«Δε νιώθω ποτέ το γάλα μου να «κατεβαίνει» όταν θηλάζω». Κάποιες μητέρες αισθάνονται το αντανακλαστικό έκθλιψης του γάλακτος, δηλαδή το γάλα τους να «κατεβαίνει» προς το παιδί, είτε ως κάψιμο, είτε ως γέμισμα του στήθους ή και ως πόνους στη μήτρα. Κάποιες όχι. Δεν σημαίνει τίποτα για την παραγωγή τους.

 

«Όταν του δίνουμε ξένο γάλα με το μπουκάλι, το πίνει με λαχτάρα». Το μπιμπερό λειτουργεί πολύ διαφορετικά από τη ρόγα του στήθους. Όταν μπαίνει στο στόμα του παιδιού το γεμίζει με γάλα. Η ροή του είναι ελεύθερη και ο τρόπος λήψης από το παιδί παθητικός. Εκείνο υποχρεώνεται να καταπιεί. Η κατάποση φέρνει κι άλλο γάλα στο στόμα του παιδιού. Ο κύκλος επαναλαμβάνεται, δίνοντας την εντύπωση ότι το μωρό «καταβροχθίζει πεινασμένο το περιεχόμενο του μπουκαλιού» μέσα σε λίγα λεπτά. Έπειτα ίσως το βρέφος κοιμάται για πολλή ώρα «γαλήνια». Οι γονείς συμπεραίνουν λανθασμένα ότι το μωρό πραγματικά δεν έπαιρνε αρκετό γάλα από το στήθος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το μικρό κουράστηκε από τη γρήγορη ροή του μπουκαλιού και προσπαθεί να χωνέψει με δυσκολία το περιεχόμενό του. Θα κάνει περισσότερες ερυγές και κινήσεις δυσφορίας. Στην πορεία οι γονείς θα προσφέρουν ολοένα περισσότερα μπουκάλια στο παιδί. Αυτό τελικά θα προκαλέσει πραγματική μείωση στην παροχή γάλακτος από τη μητέρα και τελικά την πρόωρη διακοπή του θηλασμού.

 

«Τελευταία νιώθω το στήθος μου πιο μαλακό». Συμβαίνει σχεδόν πάντα έπειτα από τη διόγκωση στήθους των πρώτων ημερών. Περίπου κατά τις 3-6 εβδομάδες από τη γέννηση του παιδιού επέρχεται ένας συντονισμός ανάμεσα στη ζήτηση του μωρού και την παραγωγή γάλακτος της μητέρας. Το μόνο που δείχνει είναι ότι η παραγωγή γάλακτος άρχισε να συντονίζεται με τις ανάγκες του παιδιού. Το στήθος παίρνει το μήνυμα να φτιάχνει τόσο γάλα όσο ακριβώς χρειάζεται, χωρίς αναίτια πρηξίματα.

 

«Βάζω το θήλαστρο και δε βγαίνει ούτε σταγόνα από το στήθος». Η εκάστοτε ποσότητα γάλακτος που βγαίνει με το θήλαστρο δεν είναι αντιπροσωπευτική της πραγματικής ποσότητας που υπάρχει μέσα στο στήθος. Αν δεν βγαίνει γάλα με το θήλαστρο, το πρόβλημα συνήθως βρίσκεται είτε στο ίδιο το θήλαστρο (ακατάλληλο) είτε στην έλλειψη εξοικείωσης της μητέρας με αυτό. Σωστές οδηγίες για την χρησιμοποίησή του, σε συνδυασμό με τακτική χρήση του για μερικές ημέρες, έχουν σηνήθως ως αποτέλεσμα να αυξάνεται το γάλα που βγαίνει με αυτό.

 

«Το μωρό μου έτρωγε στο στήθος για πάνω από μισή ώρα. Τελευταία ξεκολλάει από αυτό μέσα σε μερικά λεπτά». Αυτό συνήθως σημαίνει ότι, μετά τις πρώτες 4-6 εβδομάδες που η γαλουχία εγκαθίσταται, το μικρό είναι πλέον πολύ αποτελεσματικό και παίρνει όσο γάλα θέλει σε λίγο χρόνο. Σκεφτείτε τα πρώτα μαθήματα χορού: στην αρχή μαθαίναμε τα βήματα και χορεύαμε αργά, με συνεχή λάθη. Μερικές εβδομάδες αργότερα όλα έρχονται φυσικά και αυτοματοποιημένα, χορεύουμε με τον παρτενέρ μας γρήγορα και άνετα. Μετά τους πρώτους μήνες της ζωής μπορεί να σημαίνει ότι το μικρό έχει μεγαλώσει, θέλει να παίξει, να κάνει και άλλα πράγματα στη ζωή του εκτός από το να τρώει. Η προσοχή του αποσπάται εύκολα με τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, είναι βιαστικό, δε προλαβαίνει, τα θέλει όλα, να γεμίσει την κοιλίτσα του και να παίξει ταυτόχρονα.

 

«Το μωρό μου από εχθές τρώει πιο συχνά και για περισσότερη ώρα». Μήπως έχει έκρηξη αύξησης; Μήπως διψάει γιατί είναι καλοκαίρι; Μήπως θέλει περισσότερη παρηγοριά γιατί είναι άρρωστο; Μήπως βγάζει δοντάκια; Τα μωρά δεν τρώνε τις ίδιες ποσότητες κάθε φορά ή κάθε μέρα. Τα παραπάνω είναι ορισμένοι μόνο λόγοι που το μωρό μας μπορεί να τρώει περισσότερο για ένα χρονικό διάστημα. Αν «ακολουθήσουμε» την όρεξή του, απαντήσουμε με περισσότερο θηλασμό και το αφήσουμε εκείνο να καθορίσει τις ανάγκες του χωρίς να καταφεύγουμε αυθαίρετα σε ρολόγια, τότε δε θα φτάσουμε ποτέ σε πραγματικά μειωμένη παραγωγή μητρικού γάλακτος.

 

«Το μωρό μου συνεχίζει να τρώει συχνά τη νύχτα». Ο νυχτερινός θηλασμός είναι αρχικά αναγκαίο βήμα για την εδραίωσή του. Έπειτα και καθόλο τον πρώτο χρόνο της ζωής, δύο στα τρία μωρά που θηλάζουν θέλουν στήθος και τη νύχτα. Ο νυχτερινός θηλασμός ενισχύει τη διάρκεια της γαλουχίας και είναι μια φυσιολογική κατάσταση, η οποία εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού. Πολλές φορές οι μητέρες διακόπτουν αναίτια το θηλασμό ή δίνουν ξένο γάλα, μόνο για να διαπιστώσουν με απογοήτευση ότι τα νυχτερινά ξυπνήματα συνεχίζονται αμείωτα. Η καλύτερη τακτική στο θέμα αυτό, όπως και σε άλλα, είναι να εστιάσουμε στο δικό μας παιδί και να αποφεύγουμε συγκρίσεις με άλλα παιδιά.

 

Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2010

Βρέφη που μαθαίνουν να σιωπούν κλεισμένα σε τοίχους υψηλού εσωτερικού άγχους που διαρκεί

Standard

Την άποψη μου για το θέμα του ύπνου και του κλάματος τους μωρού σας την έχω πει. Πλέον έρευνες γίνονται συνεχώς για να δείξουν πως δεν είναι μόνο θέμα ψυχολογίας του μωρού αλλά και σωματικής ακεραιότητας. Ψυχολόγοι εκτιμούν πως το να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει, δημιουργεί πρόβλημα στο ίδιο σε στρεσογόνες καταστάσεις αργότερα, αλλά και χαλάει τον δεσμό του με την μητέρα και την εμπιστοσύνη που έχει σ’αυτήν (δείτε εδώ και εδώ). Επιστήμονες μας λένε πόσα και πόσα συμβαίνουν στο μωρό κατά την διάρκεια του κλάματος του και όταν η μητέρα δεν πάει να το παρηγορήσει. Μια νέα έρευνα δείχνει πως ακόμη και όταν οι γονείς πιστεύουν πως το παιδί πλέον δεν στρεσάρεται μιας και δεν κλαίει πια, είναι λάθος. Το παιδί έχει το ίδιο στρες, απλά… έπαψε να το δείχνει!

Πηγή: http://pediatros-thes.gr

Τα βρέφη που αφήνονται να κλαίνε παραμένουν δυστυχή μέρες μετά καθώς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες παραμένουν ψηλά

Μην γελιέστε. Τα βρέφη συνεχίζουν να είναι δυστυχισμένα ώρες μετά από κλάμα καθώς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης παραμένουν υψηλά, αλλά απλά παραμένουν «ήσυχα», σύμφωνα με νέα έρευνα.

Πρόκειται για στιγμές αγαλλίασης για πολλούς γονείς, όταν ένα βρέφος που έως τώρα έκλαιγε τελικά «μαθαίνει» να πέφτει για ύπνο και να παραμένει εκεί χωρίς να βγάζει ήχο.

Αλλά οι μητέρες και οι γονείς δεν θα πρέπει να μουδιάζουν σε μια εσφαλμένη αίσθηση ασφάλειας, επειδή το παιδί τους στην πραγματικότητα είναι πιθανό να είναι ακόμα αναστατωμένο.

Έρευνα κατέδειξε ότι τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης παραμένουν υψηλά σε βρέφη που κλαίνε, ακόμα και ημέρες ολόκληρες αφότου έχουν φαινομενικά «μάθει» να «ηρεμούν» από μόνα τους.

Με άλλα λόγια, το παιδί είναι ακόμα δυστυχισμένο αλλά απλά έχει μάθει να παραμένει σιωπηλό και να μην το εκφράζει.

Η έρευνα αυτή έρχεται να ανάψει την διαμάχη σχετικά με τα υπέρ και τα κατά της τεχνικής του ελεγχόμενου κλάματος – το να αφήνεις βρέφη που δεν ησυχάζουν να ησυχάσουν από μόνα τους μέχρι να πέσουν για ύπνο.

Οπαδοί της ρουτίνας, όπως η ειδική στην παιδική φροντίδα Gina Ford, υποστηρίζουν ότι εάν τα βρέφη κλαίνε κατά την διάρκεια ωρών που υποτίθεται ότι πρέπει να κοιμούνται, τότε δεν θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε και να τα παίρνουμε αγκαλιά.

Άλλοι πάλι, όπως η ειδικός στην παιδική φροντίδα Sheila Kitzinger, λένε ότι οι μητέρες θα πρέπει να καθοδηγούνται από το ένστικτό τουςκαι όχι από «προληπτικές ρουτίνες».

Πολλά από τα βρέφη, που είχαν ηλικία μεταξύ τεσσάρων μηνών και δέκα μηνών, είχαν πρόβλημα να μπουν σε μια ρουτίνα ή να καθησυχαστούν χωρίς εξωτερική παρέμβαση και παρηγοριά από τους γονείς τους. Κατά την διάρκεια της έρευνας τοποθετήθηκαν στο κρεβάτι τους και αφέθηκαν να καθησυχαστούν από μόνα τους μέχρι να πέσουν για ύπνο, και υπολογίσθηκε η διάρκεια του κλάματός τους. Οι μητέρες τους παρέμειναν στο δωμάτιο αρκετά κοντά ώστε να ακούνε το κλάμα τους αλλά δεν τους επιτράπηκε να πάνε στα παιδιά τους. Μετρήθηκαν τα επίπεδα κορτιζόλης και στις γυναίκες και στα βρέφη κατά την πρώτη νύχτα της έρευνας και κατά την τρίτη.

Μέχρι την τρίτη νύχτα, τα βρέφη έκλαιγαν λιγότερο πριν πέσουν για ύπνο. Ωστόσο, τα επίπεδά τους στο αίμα σε κοριζόλη παρέμεναν υψηλά, σύμφωνα με την αναφορά του περιοδικού Early Human Development. Σε αντίθεση, οι μητέρες ξεκίνησαν την πρώτη νύχτα με υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, αλλά έως την τρίτη μέρα τα επίπεδα αυτά είχαν πέσει στο σώμα τους, υποδεικνύοντας ότι είχαν χαλαρώσει επειδή το βρέφος τους σταμάτησε να κλαίει.

Η Wendy Middlemiss, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, λέει: «Παρόλο που τα βρέφη δεν επέδειξαν κανένα σημάδι στην συμπεριφορά τους ότι βίωναν στρες και ανησυχία κατά την μετάβαση στον ύπνο, συνέχισαν να βιώνουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ορμονών του στρες.»

«Συνολικά, η εξωτερική έκφραση στρες στα μωρά εξαλείφθηκε με την «εκπαίδευση ύπνου». Ωστόσο, το στρες παρέμενε εκεί και συνεχιζόταν, δηλαδή τα βρέφη δεν «μάθαιναν» πώς να διαχειρίζονται εσωτερικά τέτοιες εμπειρίες μη ανταπόκρισης και ανησυχίας, αλλά συνέχιζαν να βιώνουν άγχος χωρίς να το δείχνουν».

Οι ίδιοι ερευνητές πρόκειται να επεκτείνουν το θέμα με διενέργεια μεγαλύτερης έρευνας, ώστε να δουν αν και πότε τελικά πέφτουν τα επίπεδα της ορμόνης του στρες με τον χρόνο, ενόσω τα βρέφη μαθαίνουν να ανταπεξέρχονται στον μοναχικό ύπνο.

Η Siobhan Freegard υποστηρίζει: «Δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χρησιμοποιείται το ελεγχόμενο κλάμα – αλλά όλα είναι θέμα ισορροπίας. Εάν έχεις άδεια μητρότητας στο πρώτο παιδί και μπορείς να ξαπλώσεις όμορφα και να θηλάσεις το μωρό σου στο κρεβάτι, αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικά από το να είσαι μια μητέρα χωρίς σύντροφο που πρέπει και να δουλέψει γιατί αλλιώς κανείς δεν θα έχει φαγητό.»

«Πολλές μητέρες έχουν λάβει οδηγίες και συμβουλές να εφαρμόσουν το ελεγχόμενο κλάμα, αλλά τους προκάλεσε μεγαλύτερο στρες από το να παίρνουν το μωρό τους αγκαλιά έως ότου το παιδί ωριμάζει φυσικά με τον καιρό. Αλλά υπάρχουν και μητέρες που βρήκαν ότι το ελεγχόμενο κλάμα ήταν κάτι βραχύ, οξύ και επιτυχημένο».

Πηγή: Fiona Macrae, www.dailymail.co.uk, 24/05/2012

Σχολιασμός:

Η αρχή της ανθρώπινης ζωής είναι η πιο σημαντική και κρίσιμη περίοδος. Στον εύθραυστο και αναπτυσσόμενο καινούργιο οργανισμό γίνεται μια μάχη κάθε στιγμή ανάμεσα σε δύο συστήματα, δύο φιλοσοφίες, δύο κατευθύνσεις λειτουργίας του μυαλού και του σώματος: το σύστημα των ορμονών του άγχους και της απομόνωσης, όπως η κορτιζόλη, και το σύστημα των ορμονών της αγάπης, της σύνδεσης και της χαλάρωσης, όπως η ωκυτοκίνη. Το ποιο σύστημα κερδίζει θα κρίνει τα πάντα στα χρόνια που θα έρθουν, στην διάρκεια της ζωής αυτού του ανθρώπου, ακόμα και τον τρόπο που λειτουργεί και αισθάνεται στα 80 του.

Και μια ερώτηση/ διαπίστωση: Το πόσο παθολογική είναι η αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου για την βρεφική ηλικία φαίνεται από το γεγονός ότι τέτοιου είδους μελέτες μπορούν να γίνονται κανονικά και να εγκρίνονται από επιτροπές Ηθικής. Πως μπορεί κανείς να επιτρέπει να υφίστανται ανθρώπινα βρέφη τέτοιο «πείραμα»; Δυστυχώς πρέπει να γίνουν και άλλες πολλές παρεμφερείς έρευνες πάνω σε πολλά δυστυχή βρέφη ώστε τελικά να απαγορευτούν και να προκύψει επίσημη επιστημονική σύσταση ενάντια στην εφαρμογή τέτοιων πρακτικών από τους γονείς στην πραγματική ζωή.

Το κλάμα είναι η πρώτη φωνή και επικοινωνία του μικρού ανθρώπου. Αν το φιμώσουμε και το στρέψουμε προς τα μέσα, είναι πιθανό να μην κοιμόμαστε καθόλου ήσυχοι κάπου μακριά στο μέλλον.

Μετάφραση/ Σχολιασμός: Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2012

Περι θηλασμού… σκέψεις…

Standard

Όλες λίγο ή πολύ, γνωρίζουμε πλέον τα οφέλη, ή μάλλον τα τεράστια και ατελείωτα οφέλη του θηλασμού. Στα οποία κάθε τόσο μάλιστα προσθέτουν και νέα! Και πάντα χαίρομαι όταν τα διαβάζω. Δεν χορταίνω βασικά να τα διαβάζω, γιατί ο δρόμος -του θηλασμού- που επέλεξα και επιλέγουν όλο και περισσότερες μαμάδες και στην χώρα μας πια, μπορεί να είναι πολύ ζεστός, γεμάτος γλυκιές στιγμές, ξέχειλος από ουσίες ζωντανές και φτιαγμένες μόνο για το παιδί μου, και πιστέψτε με μπορώ να συνεχίσω με τις ώρες να γράφω, είναι ταυτόχρονα και ένας δρόμος που όσον αφορά εμένα, δεν είναι και ο πιο εύκολος…

Μπορεί να είναι άπειρες φορές πρακτικότερος σε πολλά σημεία από αυτόν του μπιμπερό και του υποκατάστατου του μητρικού γάλακτος, όπως πχ το βράδυ που αντί να σηκωθείς να φτιάξεις γάλα, απλά δίνεις το δικό σου ξαπλωμένη δίπλα στο μωρό σου και ξανακοιμάσαι κι εσύ και το μωρό όμορφα και ωραία, ή που δεν έχεις τον μπελά της αποστείρωσης, το έξοδο του γάλακτος, ή που αποφασίζεις να μείνεις τελικά πιο πολλές ώρες από ότι υπολόγιζες αλλά δεν σκέφτεσαι αν έχεις γάλα μαζί σου να δώσεις στο μωρό αν πεινάσει, κλπ κλπ… Είναι όμως ταυτόχρονα πιο κουραστικός έστω, γιατί ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να δώσει γάλα στο μωρό, είσαι εσύ!

Και όχι μόνο αυτό. Το μωρό και έπειτα μικράκι σου, μαθαίνει να κοιμάται στις περισσότερες περιπτώσεις, μόνο με σένα (ειδικά εφόσον επιλέξεις να μην αφήνεις το μωρό να κλαίει για να κοιμηθεί), όταν αισθάνεται περίεργα ή είναι αρρωστούλικα, παρηγοριά βρίσκει μόνο σε σένα και το σούπερ γάλα σου, μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέλει γάλα και πρέπει να βρίσκεσαι εκεί να του το προσφέρεις, όπερ ο θηλασμός είναι και λίγο κάτι σαν… -δεν βρίσκω καλύτερη λέξη να πάρει μην την πάρετε στραβά- σκλαβιά! Δεν μπορείς να πεις ότι είσαι πτώμα και να πεις σε κάποιον άλλον να του δώσει γάλα, ούτε άρρωστη δεν μπορείς να είσαι βασικά! Δεν μπορείς να πεις ότι χρειάζεσαι μια βόλτα μόνη σου κάπου για να ξεδώσεις με τις ώρες, δεν μπορείς να κάνεις αρκετά πράγματα που ίσως θα ήθελες να κάνεις… Βέβαια, είναι σκλαβιά επιλογής. Γλυκιά σκλαβιά, αλλά μαμάδες που έχετε θηλάσει τα μωρά σας, πείτε μου οτι το έχετε νιώσει κι εσείς αυτό κατά καιρούς και πως δεν είμαι η μόνη που το σκέφτεται έτσι!

Δοκίμασα με τον άντρα μου να βγω 2 φορές έξω αφού κοίμισα την μικρή, και στην ώρα σχεδόν είμασταν πίσω γιατί (ενώ δεν ξυπνάει συνήθως τόσο νωρίς), ξύπνησε και έκλαιγε απαρηγόρητα που δεν πήγα εγώ να την δω και να την θηλάσω για να ξανακοιμηθεί! Τα ραντεβού μου όταν προσπάθησα να κάνω μια δουλειά διακόσμησης, τα κανόνιζα βάση των θηλασμών μου που όμως τελικά δεν έπεφταν πάντα όπως τους είχα σχεδιάσει. Μόνη για ψώνια, τώρα που η Ναταλία είναι 2 χρονών ξεκίνησα να κάνω δίχως να φοβάμαι πως θα θέλει να κοιμηθεί και δεν θα μπορεί δίχως εμένα. Και καμιά φορά που συζητάμε αν θα ήθελα να κάνουμε τρίτο παιδί, τώρα που αρχίζω να νιώθω πάλι ότι αρχίζω να έχω λίγη παραπάνω ελευθερία, λέω ΟΧΙ! Σαν να μην έχω κουράγιο για άλλον ένα γύρο…

Δεν θέλω με καμία κυβέρνηση να αποτρέψω κάποια μαμά από το να θηλάσει. Το blog αυτό άλλωστε ξεκίνησε με αυτήν ακριβώς τη λογική. Να βοηθήσω μαμάδες να θηλάσουν! Είναι όμως ταυτόχρονα, ένα blog στο οποίο εκφράζω τις σκέψεις μου παράλληλα με οτιδήποτε άλλο και αυτές είναι οι σκέψεις που είχα αυτές τις μέρες στο μυαλό μου. Σκέφτηκα και ξανασκέφτηκα αν θα έπρεπε να τις γράψω, αλλά αποφάσισα να το κάνω, γιατί πιστεύω πως υπάρχουν και άλλες θηλάζουσες μαμάδες που σκέφτονται το ίδιο και ίσως νιώθουν και τύψεις που σκέφτονται έτσι (όπως άλλωστε νιώθω κι εγώ ακόμη και τώρα που τις γράφω).

Ένας ακόμη λόγος, ήταν επειδή ακούω πολλές φορές μαμάδες να λένε πως ο συνεχιζόμενος θηλασμός, είναι επειδή η μαμά βαριέται να μπει στην διαδικασία αποθηλασμού για να μην δυσκολευτεί (το ίδιο βέβαια και για το γεγονός του ότι κοιμάμαι ακόμη με τα παιδιά μου). Όχι λοιπόν, δεν είμαι μια τεμπέλα μαμά! Αυτό που κάνω, το έχω επιλέξει μετά από αρκετή έρευνα. Το κάνω ακόμη κι αν φορές μου στοιχίζει από προσωπικό χρόνο δικό μου αλλά και με τον άντρα μου, ακόμη και όταν ξυπνάω πιασμένη επειδή η μικρή ήθελε όλο το βράδυ να θηλάζει και δεν μπορούσα παρά να κοιμάμαι στο πλάι. Μπορεί κάποιες φορές να αισθάνομαι ότι το παιδί μου (ειδικά όταν ήταν μωρό) με έβλεπε απλά σαν την παροχή τροφής του, ένα γιγάντιο στήθος (ή δύο εν πάσι περιπτώσει). Μπορεί κάθε φορά που θα κάτσω στο κομπιούτερ να χαλαρώσω λίγο, να έρχεται κι αυτή η ζουζούνα να ζητάει γάλα γιατί το έχει βρει παιχνίδι τελευταία, ή μπορεί τελευταία να αναρωτιέμαι αν υπάρχει περίπτωση να αποθηλάσει ποτέ, αλλά συνεχίζω! Συνεχίζω γιατί γνωρίζω πως αυτό το δώρο που κάνω στο παιδί μου, είναι ανεκτίμητο!

Α-ΝΕ-ΚΤΙ-ΜΗ-ΤΟ!!! 

Και ναι, γνωρίζω πως αυτά τα χρόνια περνάνε γρήγορα και πως μάλιστα κάποια μέρα θα το σκέφτομαι με νοσταλγία. Μπορεί να χρησιμοποίησα την λέξη σκλαβιά, αλλά πείτε μου την αλήθεια. Η μητρότητα δεν είναι αρκετές φορές δύσκολη? Δεν μας καίει συχνά τις μπαταρίες μας? Δεν μας φτάνει στα όριά μας πολύ συχνά? Κι όμως, δεν θα επιλέγαμε ούτε μια στιγμή κάτι διαφορετικό! Σωστά? Έτσι λοιπόν, όσο κι αν θα ήθελα να μπορούσαν και οι μπαμπάδες να θηλάζουν τα μωρά μας (έστω που και που), δεν θα άλλαζα τίποτα όσον αφορά τον δρόμο που επέλεξα. Θα θήλαζα και πάλι τα παιδιά μου και θα ήμουν -όπως και είμαι- περήφανη για αυτό μου το κατόρθωμα.

Μαμάδες που θηλάζετε ή θηλάσατε, όλες σας θαυμάζω! Βλέπω μαμά που θηλάζει κάπου έξω, και νιώθω κάτι όμορφο πάντα γι αυτές! Είμαστε δεμένες από κάποιο στοίχημα ένα πράμα! Αυτό να μην τα βάλουμε κάτω ότι δυσκολία και να βρούμε μπροστά μας! Και αυτό με κάνει να συνεχίζω 😉 Όσες αναρωτιούνται αν αξίζει τον κόπο να θηλάσουν, ΝΑΙ!!! Αν δεν άξιζε, δεν θα το συνέχιζα για τόσον καιρό άλλωστε! Απλά γκρινιάζω.  Είναι στη φύση μου μάλλον 😆

Μητρικό γάλα ενάντια στις ασθένειες

Standard

 Με μεγάλη μου χαρά πάντα διαβάζω άρθρα σε γνωστές εφημερίδες και περιοδικά που αφορούν στα οφέλη του θηλασμού (και για την μαμά αλλά και για το μωρό). Σας το παραθέτω μιας και είμαι σίγουρη πως θα το βρείτε κατατοπιστικότατο! 

Πώς ο θηλασμός προφυλάσσει τα νεογνά και φτιάχνει ενηλίκους με γερό ανοσοποιητικό

Πηγή: http://www.tovima.gr/health-fitness/article/?aid=400385

Πολλαπλά οφέλη έχει ο μητρικός θηλασμός για τα μωρά σε όλη τους τη ζωή

Δεν υπάρχει γυναίκα που να έχει γίνει μητέρα και να μην γνωρίζει τα οφέλη του θηλασμού. Το παράδοξο είναι ότι ποσοστό μικρότερο του 5% εξ αυτών επιλέγει να θρέψει τα βρέφη τους, για διάστημα έξι μηνών, αποκλειστικά με δικό τους γάλα_ όταν, μάλιστα, είναι γνωστό ότι το ιδανικό θα ήταν να δίδεται ως συμπληρωματική τροφή ακόμα και στο 2ο χρόνο ζωής του παιδιού.

Τα προβλήματα που ενδεχομένως προκύψουν από τη διαδικασία του θηλασμού, αλλά και ο αισθητικός παράγοντας ως προς τους μαστούς, ωθούν πολλές γυναίκες στο γάλα του εμπορίου. Οι εργαζόμενες μητέρες μετρούν ακόμη έναν επιβαρυντικό παράγοντα: η λήξη της άδειας μητρότητας σημαίνει επιστροφή στη δουλειά, και άρα διακοπή της γαλουχίας. Τίποτε από όλα αυτά δεν επηρεάζει ωστόσο την αξία, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε οργανικό επίπεδο, του θηλασμού. Το μητρικό γάλα θεωρείται ιδανικό, καθώς περιέχει αντισώματα, ορμόνες και αντιοξειδωτικά, απαραίτητα για την υγεία και την ανάπτυξη του νεογνού.

Μαστίτιδα και ερεθισμένες θηλές 

Oι ερεθισμένες θηλές, ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα κατά τη διαδικασία, σχετίζονται με την εσφαλμένη τοποθέτηση του μωρού στο στήθος. O γιατρός ή η μαία μπορούν να σας συμβουλέψουν, έτσι ώστε να το τοποθετείτε σωστά.
Κακώς, οι μαστίτιδες συνδέονται με την ενδεχόμενη ανάπτυξη καρκίνου του μαστού_ καμία έρευνα δεν ενισχύει τη συγκεκριμένη θεωρία, αντιθέτως ο θηλασμός μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου των ωοθηκών.

Η μαστίτιδα συνιστά φλεγμονή αποφραγμένου πόρου, ο οποίος δεν επιτρέπει την ελεύθερη εκροή γάλακτος. Τα συμπτώματα είναι μια σκληρή μάζα, ερυθρωπή, που πονάει. Μόνον αν η απόφραξη δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να εξελιχθεί σε φλεγμονή, δηλαδή σε μαστίτιδα.

Για τον αποφραγμένο πόρο, συνιστώνται θερμά επιθέματα, μασάζ στο σημείο πάνω από την απόφραξη, με κατεύθυνση προς τη θηλή, συχνός θηλασμός αλλά και καθαρισμός των θηλών_ ακόμη και με το χέρι ή με την αντλία. Ο ιατρός σας θα σας συμβουλέψει για τα αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη που μπορείτε να πάρετε. Αντενδείκνυνται τα στενά ρούχα και οι στηθόδεσμοι.

Εχει μόνο θετικά

* Τα ένζυμα που περιέχονται στο μητρικό γάλα το καθιστούν εξαιρετικά εύπεπτο, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο μερικά βρέφη σιτίζονται σε συχνότερα διαστήματα.

Παρέχει έτοιμα αντισώματα (ανοσοσφαιρίνες) στο βρέφος το πρώτο διάστημα, οπότε δεν έχει αναπτυχθεί το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα. Τα παιδιά που έχουν θηλάσει παρουσιάζουν λιγότερες λοιμώξεις του αναπνευστικού και ωτίτιδα.

Ο θηλασμός επιβραδύνει την ανάπτυξη της κοιλιοκάκης, διαταραχής του πεπτικού, και προσφέρει προστασία από τη νόσο Crohn και την ελκώδη κολίτιδα στους ενηλίκους.

Τα μωρά που θηλάζουν παρουσιάζουν λιγότερες διάρροιες και δεν έχουν δυσκοιλιότητα, λόγω της καλής απορρόφησης των πρωτεϊνών του μητρικού γάλακτος.
Έχουν, επίσης, λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, αλλεργίες και άσθμα.

Ο θηλασμός προλαμβάνει την παχυσαρκία. Τα νεογνά που σιτίζονται με ξένο γάλα, πιέζονται από τη μητέρα να αδειάσουν το μπουκάλι, με αποτέλεσμα να καταναλώνουν όλη την ποσότητα και να παίρνουν περισσότερες θερμίδες. Αντιθέτως, κατά το θηλασμό έχουν γρήγορα το αίσθημα του κορεσμού, και σταματούν μόνα τους.

Το γάλα της μητέρας συμβάλει καθοριστικά στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Η απουσία του έχει συνδεθεί ακόμη και με προβλήματα συμπεριφοράς, όπως δυσκολία κοινωνικοποίησης, ασυνήθιστη ανησυχία και υπερδιέγερση.
***

Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ

Ο μητρικός θηλασμός κάνει καλό σε όλους μας. Ακόμη και στην εθνική οικονομία. Σύμφωνα με την δρ Αδαμαντία Μαλλιαρού, διευθύντρια Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού:

Τα οφέλη για το παιδί

· Υψηλότερο IQ.

· Προστασία από λοιμώξεις

· Ο μητρικός θηλασμός συμβάλλει στην ψυχοκινητική ανάπτυξη

· Αυξάνει την επιβίωση των πρόωρων.

· Το μητρικό γάλα συμβάλει στη δραστική μείωση της εμφάνισης νεκρωτικής εντεροκολίτιδας σημαντικής παθολογικής κατάστασης κατά την προωρότητα.

· Ο μητρικός θηλασμός δρα ανασταλτικά σε διάφορα νοσήματα όπως ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκία, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, παιδικό καρκίνο κά.

 

Τα οφέλη για τη μητέρα και την οικογένεια

· Οι μητέρες που θηλάζουν έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και εγκαταλείπουν τα μωρά τους σπανιότερα καθώς αναπτύσσουν γρηγορότερα δεσμό με αυτά.

· Οι μητέρες που θηλάζουν έχουν χαμηλότερο επίπεδο ορμονών άγχους από εκείνες που δεν θηλάζουν

· Ο μητρικός θηλασμός δεν προϋποθέτει αποστείρωση κανενός υλικού και προσφέρεται οποιαδήποτε ώρα στη σωστή θερμοκρασία και σύσταση.
·
Ο μητρικός θηλασμός είναι οικονομικός: τους πρώτους μήνες το παιδί μπορεί να χρειάζεται ένα κουτί ξένο γάλα –σκόνη (10 περίπου ευρώ για τα απλά γάλατα -20 ευρώ για τα υποαλλεργικά και τα βιολογικά ανά 3-4 μέρες) δηλαδή μία μητέρα που θηλάζει γλιτώνει από τον οικογενειακό προϋπολογισμό από 100-200 ευρώ το μήνα

Οι μητέρες που θηλάζουν έχουν λιγότερο συχνά:
· Καρκίνο μαστού
· Καρκίνο ωοθηκών
· Οστεοπόρωση

 

Τα οφέλη για κοινωνία-πολιτεία

 · Μείωση εξαγωγής συναλλάγματος (τα βρεφικά γάλατα είναι εισαγωγής)

· Οικολογικά οφέλη (η παρασκευή τροποποιημένου αγελαδινού γάλακτος για βρέφη εκτός από εκτροφή αγελάδων που πρόσφατες μελέτες τη συνδέουν με φαινόμενο θερμοκηπίου, προϋποθέτει τη λειτουργία εργοστασίων, τη χρήση υλικών όπως το πλαστικό και την αύξηση των αποβλήτων)

· Μείωση εξόδων φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης όχι μόνο λόγω μείωσης χρήσης ξένου βρεφικού γάλακτος αλλά και λόγω μείωσης νοσηρότητας των παιδιών

· Ο μητρικός θηλασμός είναι πρακτική εκλογής για βρέφη και μικρά παιδιά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (πχ σεισμοί, πλημμύρες κλπ)*

Προσοχή στη «συνταγογράφηση» ξένου γάλακτος: 


«Ο παιδίατρος πρέπει να γνωρίζει ότι όταν θα συνταγογραφήσει ξένο γάλα συνυπογράφει στη διακοπή του θηλασμού διότι η ποσότητα γάλακτος που παράγει ο μαστός εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο γάλα ζητάει το μωρό. Πρέπει να γνωρίζει, επίσης, ότι η συνταγογράφηση ξένου γάλακτος πρέπει να συνοδεύεται από ιατρική γνωμάτευση που να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το μωρό δεν μπορεί να θηλάσει αποκλειστικά»,
 μας λέει η κα Μαλλαρού

Πληροφορίες για μέλλουσες ή νέες θηλάζουσες μαμάδες

 – Τηλεφωνική συμβουλευτική υπηρεσία Τμήματος Μητρικού Θηλασμού – Τράπεζας Μητρικού Γάλακτος, Γ.Ν. Μαιευτηρίου «Έλενα Βενιζέλου»: 210 6462 782 10:00-20:00 καθημερινά, εκτός Σαββάτου και Κυριακής

– Σύλλογος «Οι φίλοι του μητρικού θηλασμού»: γραμματέας Τζαχρήστα Χαρά τ. προϊσταμένη μαία στο Γ.Ν. Μαιευτήριο «Έλενα Βενιζέλου»: 26510 93816, 6947591366

-La Leche League Greece: Ο Σύνδεσμος Θηλασμού Ελλάδος παρέχει εθελοντικά κάθε είδους πληροφορίες και βοήθειας σε σχέση με τον θηλασμό. Η «επιμόρφωση» γίνεται με συναντήσεις μαμάδων αλλά και τηλεφωνικά. http://www.lalecheleague.org (διεθνής ιστοσελίδα) http://lalecheleague.org/Greece.html (ελληνικός διαδικτυακός τόπος): 210 600 3249

-www.mothereducation.gr: ιστοσελίδα που αφορά το θηλασμό και άλλα παιδιατρικά θέματα.

1η Ημερίδα Μητρικού Θηλασμού

Standard

Μια πολύ πολύ καλή κίνηση από το mitrikosthilasmos.com, που όποιος μπορεί δεν  θα έπρεπε να χάσει! Κρίμα που γίνεται στην Αθήνα, αλλιώς θα ήμουν σίγουρα κι εγώ εκεί!!!  

– Δ ε λ τ ί ο Τ ύ π ο υ –

www.mitrikosthilasmos.com – mitrikosthilasmos@gmail.com

 

Αθήνα, 18/09/2011

 

Το mitrikosthilasmos.com, ο πλέον ενημερωμένος και επιστημονικά τεκμηριωμένος ελληνόφωνος διαδικτυακός τόπος σε θέματα μητρικού θηλασμού και γαλουχίας, στα  πλαίσια των δράσεών του για τον εορτασμό της επερχόμενης Παγκόσμιας Εβδομάδας  Μητρικού Θηλασμού, διοργανώνει την 1η του Ημερίδα για τον μητρικό θηλασμό με θέμα:  “Θηλασμός: Η ξεχασμένη μητρική τέχνη” και ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ για το κοινό.

Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο αμφιθέατρο του  Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου “Αττικόν” πλήθος έγκριτων Ελλήνων επιστημόνων, διεθνώς Πιστοποιημένων Συμβούλων Γαλουχίας IBCLC και Συμβούλων Θηλασμού του  Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδος – La Leche League Greece (LLLG), θα μιλήσουν σε ανοιχτό κοινό (σε νέους γονείς ή μη & επαγγελματίες υγείας). Μετά το τέλος κάθε ομιλίας θα ακολουθεί ολιγόλεπτη ανοιχτή συζήτηση, ανάμεσα στους ομιλητές και τους συμμετέχοντες που θα τιμήσουν με την παρουσία τους την Ημερίδα.

 

Επίσης, στο τέλος της Ημερίδας θα δοθούν Πιστοποιητικά Παρακολούθησης. Αναγνωρίζοντας πως οι περισσότερες γυναίκες στην Ελλάδα ξεκινούν να θηλάζουν τα  μωρά τους αλλά απογαλακτίζουν πολύ νωρίς, επιχειρούμε να δώσουμε στις γυναίκες  (και τις οικογένειες τους), τη δύναμη και την πίστη, πως ο μητρικός θηλασμός είναι μια φυσική διαδικασία που με αγάπη, υπομονή, επιμονή και την κατάλληλη ενημέρωση  και υποστήριξη μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα σε αυτές και τα μωρά τους για σήμερα αλλά και στο μέλλον!

 

Στόχος είναι και η προτροπή της επιστημονικής κοινότητας στο να στηρίζει τις νέες μητέρες στην τέχνη του θηλασμού και το δικαίωμα της επιλογής για τη διατροφή του  παιδιού τους από την πρώτη ώρα! Καλούμαστε και μέσα από αυτή την ημερίδα να βοηθήσουμε ώστε το αναφαίρετο δικαίωμα των βρεφών στο θηλασμό να ανακτήσει τη θέση που του αξίζει στη διατροφή τους, με  την ελπίδα μια μέρα να δούμε μια πιο φιλική προς το θηλασμό Ελλάδα!

 

«ΑΜΗΝ!» λέω εγώ…

Διατροφή μητέρας που θηλάζει

Standard

Με ρωτάτε πολλές μαμάδες τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τρώτε όσο θηλάζετε (ειδικά στο πρώτο τρίμηνο που υπάρχουν και οι κολικοί στην μέση). Γενικότερα, πρέπει να τρώμε καλό φαγητό. Στο παρακάτω άρθρο θα διαβάσετε αναλυτικά όλα όσα με ρωτάτε συνήθως! Εγώ από την εμπειρία μου, να σας πω ότι είχα κόψει τα όσπρια γιατί πείραζαν και τα δυο παιδιά μου και το αγελαδινό γάλα γιατί επίσης τα πείραζε ΠΟΛΥ! Μετά το τρίμηνο άρχισα να τα δοκιμάζω σιγά-σιγά και μέχρι το εξάμηνο το έτρωγα πια όλα! Διαβάστε λοιπόν γιατί θα χαρείτε πολύ με αυτά που λέει το άρθρο 😉

 

Πηγή: http://pediatros-thes.gr/?page_id=625

Τρώτε όπως όλος ο κόσμος. Επιλέγετε συνήθως υγειινές τροφές, προσέχετε τα λιπαρά, δεν καταναλώνετε πολλά γλυκά. Υπάρχουν όμως και μέρες που κάνετε υπερβολές, που πέφτετε πάνω σε όλα τα τηγανητά πιάτα μιας ταβέρνας, που πίνετε αλκοόλ και κάνετε και από κανένα τσιγάρο. Κάποιος σας λέει ότι, για να κερδίσετε ένα ταξίδι για έξι μήνες σε άγνωστο προορισμό, θα πρέπει να συμφωνήσετε σε ένα αυστηρό διαιτολόγιο: να κόψετε τα καυτερά, τα μπαχαρικά, τα όσπρια, το λάχανο και το κουνουπίδι, τα γαλακτοκομικά, να τρώτε συνεχώς κρέας και σούπες, να πίνετε μόνο νερό σε μεγάλες ποσότητες και για έξι μήνες να μην πιείτε ποτέ καφέ ή αλκοόλ. Τι κάνετε; Το πιο πιθανό είναι ότι επιλέγετε να μείνετε σπίτι σας, να απολαύσετε το συνηθισμένο σας διαιτολόγιο, να κάνετε μικρά ταξιδάκια κάπου κοντά χωρίς επιβαλλόμενες απαιτήσεις και να αφήσετε τα ιδιαίτερα και περίεργα ταξίδια προς το άγνωστο για μια άλλη ζωή.

Κάθε φορά που ένας επαγγελματίας υγείας, ένας συγγενής ή ένας φίλος παραπληροφορεί την έγκυο ή θηλάζουσα μητέρα, παραθέτοντας εκτενή κατάλογο των περιορισμών που πρέπει αυτή να εφαρμόσει στη διατροφή της για όσο θηλάζει, ενθαρρύνει την απόφαση της ίδιας γυναίκας να μην ξεκινήσει το θηλασμό ή να τον σταματήσει πρόωρα. «Μην τρως πορτοκάλια, μπανάνες, φράουλες, γαλακτοκομικά, λάχανο, κρεμμύδι, σκόρδο , ξηρούς καρπούς , φράουλες..». Η αλήθεια είναι ότι το ταξίδι στο άγνωστο που λέγεται γαλουχία δεν απαιτεί από τη μητέρα κανέναν ειδικό περιορισμό, είναι ένα όμορφο ταξίδι με όλη τη χαρά που προσφέρει μια συνηθισμένη, φυσιολογική ζωή. Κάθε φορά που κάποιος σας απαγορεύει να τρώτε σκόρδο όσο θηλάζετε, απαντήστε με μια ερώτηση: «Πόσο ασφαλές είναι να μη θηλάζω εάν συνεχίσω να τρώω σκόρδο και διακόψω το θηλασμό;» Η απάντηση είναι καθόλου.

Το παιδί που θηλάζει μια μαμά που δεν έχει και το καλύτερο διαιτολόγιο είναι πολύ πιο ασφαλές και υγιές από το παιδί που δε θηλάζει καθόλου τη μαμά που κάνει την ιδανική διατροφή. Ο θηλασμός δε χρειάζεται να είναι ιδανική κατάσταση, ένα βουνό που έχουμε να σκαρφαλώσουμε, ένα σύνολο από αυστηρούς κανόνες που δυσκολεύει τη ζωή μας, μια ιδιαιτερότητα που αποθαρρύνει τις γυναίκες. Το ότι μια μητέρα είναι καλό να μην καταναλώνει βαριά φαγητά δε σημαίνει πως, εάν το κάνει, πρέπει να σταματήσει το θηλασμό. Με τον ίδιο τρόπο, είναι ιδανικό να μην καπνίζει και να θηλάζει, κακό να καπνίζει και να μη θηλάζει, καλύτερο να καπνίζει και να θηλάζει. Σύμφωνα με όλα τα επιστημονικά στοιχεία, η επιλογή του «μη θηλασμού» είναι σχεδόν πάντα η χειρότερη για την σωματική και ψυχική υγεία παιδιού και γυναίκας. Ο θηλασμός είναι φυσιολογική κατάσταση για ανθρώπους κοινούς θνητούς που κάνουν και λάθη στη διατροφή τους. Δεν είναι ιδανική κατάσταση αλλά ο φυσιολογικός τρόπος διατροφής των βρεφών μας.

Αν μια μητέρα δέχεται οδηγίες που δυσκολεύουν τη ζωή της, είναι πιο πιθανό να δει το θηλασμό ως βουνό και να μην θηλάσει ή να σταματήσει το θηλασμό. Δεν απαιτείται τέλεια διατροφή για το θηλασμό. Το μόνο που απαιτείται με το φαγητό της λεχώνας είναι κοινή λογική, όχι υπερβολική ενασχόληση και όχι συνεχής ανησυχία. Αυστηροί κανόνες κάνουν το θηλασμό αχρείαστα πολύπλοκο. Μια ισορροπημένη, ομαλή διατροφή με φυσιολογική ποικιλία, ίδια με την συνιστώμενη για τους ενήλικες γενικότερα είναι ό,τι χρειάζεται. Η μητέρα που θηλάζει πρέπει να τρώει ανάλογα με την όρεξή της, όχι με το ζόρι. Η λεχώνα πρέπει να καταναλώνει όλες τις κατηγορίες τροφίμων: γαλακτοκομικά, δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, όσπρια, ψάρια, κρέας, αυγό, ξηροί καρποί.

Δεν αποκλείουμε τίποτα προκαταβολικά από τη διατροφή της λεχώνας. Εμείς οι ενήλικες τρώμε κανονικά τυρί και δεν απαγορεύεται προκαταβολικά να το καταναλώσουμε επειδή 2 από μας θα αναπτύξουν αλλεργία. Έτσι και με το θηλασμό, από τα 100 μωρά τα 98 θα ωφεληθούν από τα πολύτιμα συστατικά του τυριού το οποίο καταναλώνει η μητέρα τους. Δύο μπορεί να αναπτύξουν αλλεργία, οπότε οι μητέρες τους, σε συνεργασία με το γιατρό τους, θα δοκιμάσουν να διακόψουν την κατανάλωση γαλακτοκομικών. Δεν πρέπει να αποκλείουμε από τη διατροφή όλων ανεξαιρέτως των λεχώνων συγκεκριμένα τρόφιμα όπως σκόρδο, κρεμμύδι, πράσινα λαχανικά, όσπρια, λάχανο, καυτερά, όξινα φρούτα. Αυθαίρετοι περιορισμοί στη διατροφή, χωρίς επιστημονική βάση, δυσκολεύουν τη ζωή της μητέρας, δημιουργούν προβλήματα υγείας, μονοτονία, ταλαιπωρία και οδηγούν στην εγκατάλειψη του θηλασμού. Επίσης δημιουργούν μονοτονία στη γεύση και για το παιδί. Η ποικιλία στη διατροφή της μητέρας μεταφράζεται σε ποικιλία στη γεύση του μητρικού γάλακτος και αυτή σε μεγαλύτερη ευκολία το παιδί να δεχτεί διαφορετικές τροφές όσο μεγαλώνει. Αν η μητέρα τρώει σκόρδο, το παιδί θα αγαπήσει το σκόρδο στο φαγητό του όταν θα είναι 18 μηνών! Οι περιοριστικές αυτές οδηγίες, πολλές φορές μάλιστα δοσμένες από ειδικούς και μη με τις καλύτερες προθέσεις, οδηγίες που οδηγούν τις μητέρες να πιστέψουν ότι πρέπει να έχουν την τέλεια διατροφή για να θηλάσουν, συνιστούν βλαβερά ταμπού, αχρείαστα εμπόδια στο θηλασμό και ακατάλληλες παρεμβολές σε αυτόν.

Όλες οι μητέρες, εκτός από τις σοβαρά απιχνασμένες, μπορούν και παράγουν γάλα σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα για να υποστηρίξουν πλήρως την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού τους κατά τους πρώτους 6 μήνες μέσα από αποκλειστικό θηλασμό. Έρευνες και η εμπειρία δείχνουν ότι ακόμα και σκελετωμένες γυναίκες στην Αφρική σε καιρούς κρίσης και λοιμών είναι πιθανό να διατηρούν το μωρό τους εύρωστο μέσα από το θηλασμό. Άλλες μελέτες που εστιάζουν σε θηλάζουσες μητέρες κατά την περίοδο νηστείας, όπως το ραμαζάνι για τις μουσουλμάνες, συμπεραίνουν ότι η γαλουχία έχει ένα θαυμαστό τρόπο να προφυλάσσει το παιδί, όταν χρειάζεται και σε βάρος της μητέρας. Εάν η διατροφή της είναι πολύ άσχημη, η γαλουχία διατηρείται σε βάρος των αποθηκών της μητέρας. Δηλαδή ο οργανισμός της μητέρας προστατεύει το μητρικό γάλα διατηρώντας τα πολύτιμα συστατικά του, κλέβοντας αυτά τα συστατικά από τις αποθήκες του σώματός της. Ο μεταβολισμός της μητέρας προσαρμόζεται ώστε να κατευθύνει τα θρεπτικά συστατικά προς το στήθος. Για αυτό ακόμα και αν τρέφεστε χάλια, δεν κάνετε κακό στο παιδί αλλά στον εαυτό σας.

Η σημαντικότερη αλήθεια που μια θηλάζουσα μητέρα πρέπει να έχει πάντα κατά νου είναι ότι το γάλα μιας μητέρας που δεν τρώει ιδανικά είναι πολύ λιγότερο βλαβερό από το ξένο γάλα αγελάδας για βρέφη. Οι παρακάτω συμβουλές θα ήταν καλό να ακολουθούνται όσο γίνεται, αλλά δεν συνιστούν και προυποθέσεις για να συνεχιστεί ή όχι ο θηλασμός! Η μητέρα που θηλάζει χρειάζεται περίπου 500 θερμίδες την ημέρα επιπλέον από ό,τι πριν την εγκυμοσύνη της: το καλύτερο είναι τις πάρει μέσα από ένα θρεπτικό ενδιάμεσο των γευμάτων σνακ, για παράδειγμα ένα τοστ ή ένα σάντουιτς με τυρί και γαλοπούλα ή ένα γιαουρτάκι.

Το τι τρώει μια μητέρα δεν επηρεάζει την ποσότητα στο μητρικό γάλα πρωτεινών. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να τρώει καταναγκαστικά κάθε μέρα κρέας: είναι αυθαίρετο, μονότονο, δημιουργεί προβλήματα υγείας και δεν οφελεί σε τίποτα. Το τι τρώει μια μητέρα επηρεάζει κυρίως την ποσότητα στο μητρικό γάλα σε υδατοδιαλυτές βιταμίνες (Β), όπως και σε ωφέλιμα λιπαρά ω3. Συμπληρώματα ασβεστίου δεν χρειάζονται σε μια φυσιολογική μητέρα που θηλάζει. Η ποσότητα ασβεστίου στο μητρικό γάλα δεν επηρεάζεται από τη διατροφή της. Το ασβέστιο προέρχεται από κινητοποίηση του ασβεστίου από τα οστά της μητέρας. Έρευνες δείχνουν ότι αυτή η παροδική αφαλάτωση των οστών της μητέρας δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, ενώ μετά από δεκαετίες οι μητέρες που θήλασαν για τουλάχιστον έξι μήνες προστατεύονται από οστεοπόρωση. Τέτοια συμπληρώματα δεν πρέπει να δίνονται σε όλες τις γυναίκες ως ρουτίνα.

Η γυναίκα δεν πρέπει να πίνει γάλα με το ζόρι. Δεν χρειάζεται παραπάνω γάλα και δεν «κατεβάζει» περισσότερο γάλα καταναλώνοντας περισσότερα γαλακτοκομικά. Επιπλέον δεν πρέπει η μητέρα να πίνει νερό με το ζόρι. Μόνο να ακούει τη δίψα της, η οποία φυσιολογικά αυξάνεται κάθε φορά που θηλάζει. Οδηγίες να λαμβάνει η λεχώνα οπωσδήποτε 3 λίτρα υγρά την ημέρα ή 15 ποτήρια νερού είναι αυθαίρετες, δυσκολεύουν αναίτια το θηλασμό και δεν πρέπει να δίνονται! Υπερκατανάλωση υγρών δεν αυξάνει το γάλα που παράγεται. Αλλά από την άλλη μεριά, μην αγνοείτε, μην παραβλέπετε τη δίψα σας. Σε κάθε ευκαιρία και όταν κάθεστε να θηλάσετε, μην αμελείτε να έχετε ένα ποτήρι νερό δίπλα σας εάν διψάτε. Η θηλάζουσα μητέρα δεν πρέπει να τρώει μόνο σούπες ή φαγητό νοσοκομείου! Κανείς δεν αντέχει μια τόσο περιοριστική διατροφή, χωρίς λόγο και αιτία, για παραπάνω από μερικές εβδομάδες. Όσον αφορά τα συμπληρώματα σιδήρου, οι ανάγκες της λεχώνας σε σίδηρο δεν αυξάνονται κατά το θηλασμό αλλά μειώνονται! Υπάρχει λιγότερη αιμορραγία μετά τον τοκετό και με τη γαλουχία καθυστερεί η έλευση των αιμορραγιών της περιόδου.

Το συμπλήρωμα σιδήρου μπορεί να προκαλέσει στο παιδί δυσκοιλιότητα. Δεν πρέπει να δίνεται σε όλες τις γυναίκες ως ρουτίνα αλλά μόνο σε όσες έχουν αναιμία, μεγάλη απώλεια αίματος ή άλλες ενδείξεις. Ο αποκλειστικός θηλασμός για έξι μήνες προστατεύει τη γυναίκα από την παχυσαρκία. Τα κιλά της εγκυμοσύνης χάνονται πιο εύκολα και γρήγορα. Γυναίκες που δε θηλάζουν ή που δίνουν συμπλήρωμα έχουν τάση να κρατούν κιλά μετά τον τοκετό. Μπορεί μια μητέρα να κάνει δίαιτα κατά το θηλασμό; Μπορεί να γίνει υπό προυποθέσεις, όπως και γυμναστική. Οι μελέτες δείχνουν ότι πρόσληψη 500 θερμίδων λιγότερων από το συνιστώμενο (όχι κάτω από 1500 την ημέρα) και απώλεια έως 2 κιλών το μήνα (μισό κιλό την εβδομάδα) δεν επηρεάζουν αρνητικά το παιδί και την ανάπτυξή του.

Υπερβολικές δίαιτες, περιοριστικές ή μονοφαγίες πρέπει πάντα να αποφεύγονται, είτε μια γυναίκα θηλάζει είτε όχι. Αερόβια άσκηση, αλλά και ήπια αναερόβια δεν ασκούν καμία επίδραση στο μητρικό γάλα και το θηλασμό. Είναι μύθος ότι η θηλάζουσα μητέρα δεν πρέπει να γυμνάζεται. Πρέπει να ζει μια φυσιολογική ζωή και να προσέχει τον εαυτό της.

Δεν πρέπει να δίνεται οδηγία όλες οι μητέρες που θηλάζουν να αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά. Κάνουν κακό στον εαυτό τους χωρίς λόγο. Έρευνες δείχνουν ότι με τον αυθαίρετο αυτό περιορισμό λαμβάνουν λιγότερες πρωτείνες, ασβέστιο, βιταμίνη D με επιπτώσεις στις αποθήκες του σώματός τους. Ακόμα και αν στην οικογένεια υπάρχει ιστορικό αλλεργιών, δεν πρέπει να κόβονται προληπτικά τα γαλακτοκομικά, παρά μόνο εάν και εφόσον το μωρό εμφανίσει σημάδια αλλεργίας. Εάν το μωρό έχει σημάδια αλλεργίας (έκζεμα, βρογχόσπασμο, αίμα στα κακά κα), γίνεται δοκιμή διακοπής γαλακτοκομικών σε συνεργασία με ειδικό. Γίνεται προσπάθεια να μπουν άλλες πηγές ασβεστίου στη διατροφή της μητέρας, συχνά σε συνεργασία με διατροφολόγο. Σε αρκετές περιπτώσεις απαιτείται συμπλήρωμα ασβεστίου για τη μητέρα. Όσο περισσότερα ω3 ωφέλιμα λιπαρά τρώει μια λεχώνα, τόσο καλύτερα: ελαιόλαδο, φυτικές μαργαρίνες, ψάρια, θαλασσινά, αυγό έχουν μεγάλες συγκεντρώσεις ωφέλιμων λιπαρών, τα οποία βοηθούν την ανάπτυξη του εγκεφάλου και της όρασης του παιδιού. Πρώιμες έρευνες με θηλάζουσες μητέρες που λαμβάνουν συμπλήρωμα ω3 δείχνουν ότι υπάρχουν οφέλη για το παιδί, ιδιαίτερα εάν αυτό είναι πρόωρο. Οι μητέρες που δεν τρώνε κρέας πρέπει να αναπληρώνουν τις ποσότητες βιταμινών Β και πρωτεινών από άλλες πηγές. Οι αυστηρά χορτοφάγοι χρειάζεται να παίρνουν συμπλήρωμα με τη βιταμίνη Β12. Μια γυναίκα που θηλάζει επιτρέπεται περιστασιακά να πιει αλκοόλ. Προσπαθήστε να πιείτε όταν είναι πιθανό να μη θηλάσετε κατά το επόμενο δίωρο. Όμως να θυμάστε ότι ακόμα και μητρικό γάλα με λίγο αλκοόλ είναι λιγότερο βλαβερό από ό,τι το επεξεργασμένο γάλα αγελάδας για βρέφη. Τέλος μπορείτε να πιείτε μέχρι δύο κούπες καφέ την ημέρα. Καλύτερα φιλτραρισμένο, αν γίνεται σε ώρα που γνωρίζουμε ότι το μωρό δε θα θηλάσει για το επόμενο δίωρο. Προσοχή με την πρόσληψη καφείνης από άλλες πηγές (τσάι, σοκολάτα κλπ), ιδιαίτερα κατά τον πρώτο μήνα της ζωής του μωρού, όταν είναι περισσότερο ευαίσθητο να αντιδράσει στην καφείνη με νευρικότητα, αυπνία ή κολικούς.

Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2010

Παιδιά στο αμάξι!

Standard

Σας φαίνεται όμορφη αυτή η σκηνή?

Αυτή θα ήταν η συνέχειά της αν γινόταν κάποιο ατύχημα!!!

Έχει καιρό που λέω να γράψω ένα post γι αυτό το θέμα. Σήμερα που είδα ένα ακόμη παιδί στην ηλικία του Γιώργου μου (4μιση), να στέκεται όρθιο στην μέση κρατώντας τα μπροστινά καθίσματα και το αυτοκίνητο να κινείται στην κεντρική λεωφόρο με μεγάλη ταχύτητα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι!!!

Δεν έχει τύχει να ακούσω ποτέ κάποιον τον οποίο να τον έγραψαν σε μπλόκο γι αυτό τον λόγο και όσο το κράτος δεν τιμωρεί αυστηρά τους γονεις/παπούδες, κλπ όταν μεταφέρουν ένα παιδί με αυτοκίνητο δίχως να φροντίσουν για την ασφάλειά του… απλά δεν θα μάθουν ποτέ να το κάνουν! Έτσι δεν μαθαίνουμε τελικά?

Έχουμε ένα θέμα εδώ στην Ελλάδα με το να αποδεικνύουμε πόσο καλοί οδηγοί είμαστε! Πως το κάνουμε? Όχι με το να είμαστε όντως καλοί οδηγοί, αλλά με το να μην φοράμε κράνος, ζώνη, κλπ! ΟΚ, εντάξει, εσύ -ας υποθέσουμε πως- είσαι καλός οδηγός. Γίνε και υπέυθυνος κηδεμώνας και «δέσε» το παιδί σου στο παιδικό καθισματάκι! Εσύ μπορείς να μην βάλεις ζώνη (αν και είναι κι αυτό λίγο κουλό), το παιδί σου τι φταίει αν εσύ θες να ρισκάρεις την ζωή σου? Γιατί ναι, είπαμε είσαι τέλειος οδηγός. Πως μπορείς να εμπιστεύεσαι τον κάθε οδηγό που περνάει από δίπλα σου ή από το αντίθετο ρεύμα, και να πιστεύεις πως είναι κι αυτός όσο τέλειος είσαι εσύ? Ξέρεις που θα βρεθεί το παιδί σου αν εσύ πας με 50χλμ/ωρα και σε χτυπήσει μετωπική καποιος που πηγαίνει με 50 επίσης? Έχεις την εντύπωση πως ένα παιδί μπορεί να παραμείνει στην θέση του μετά από ένα τέτοιο χτύπημα???

Οπότε τι κάνουν πολλοί? Το παίρνουν αγκαλιά!!! Αααααααααααα!!!! Κι αυτούς πως θέλω να τους τρομοκρατήσω όταν τους βλέπω! Πόσες και πόσες μαμάδες και πολλές μαλιστα στο μπροστινό κάθισμα με το μωρό στα χέρια. ΟΧΙ, δεν πρόκειται να μείνει στην αγκαλία σου καλή μου μανούλα, ακόμα και με 30 και 40 να πηγαίνει το αυτοκίνητό σου. Στην καλύτερη να σου μείνουν στα χέρια, τα πόδια του παιδιού και το πρόσωπο του να έχει καταστραφεί από το βαρύ χτύπημα στο παρμπρίζ. Και αν δεν φοράς ζώνη εσύ? Τότε το παιδί θα γίνει ο αερόσακός σου και θα το λιώσεις με το σώμα σου πάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου!

Όχι δεν υπάρχει δικαιολογία. Καμία! Αν έχεις χρήματα να έχεις αυτοκίνητο, τότε έχεις αρκετά για ένα καθισματάκι αυτοκινήτου (πάρε ένα από το Τζάμπο που έχει φτηνά). Πρόκειται για την ζωή του παιδιού σου άλλωστε, γιατί ΝΑΙ, μπορεί να συμβεί και σε σένα και σε μένα και στον δίπλα σου στα φανάρια. Αυτόν που βλέπεις ότι δεν έχει δέσει το παιδί (ούτε με την ζώνη του αυτοκινήτου ρε παιδιά??? Έλεος!!!), αλλά δεν έχεις το θάρρος να του πατήσεις την κόρνα, να κατεβάσεις το παράθυρο και να του την πεις για να καταλάβει ότι εκθέτει το παιδί του σε μεγάλο κίνδυνο. Αντ’ αυτού, γράφεις ένα post για όποιον τελικά καταφέρεις να πείσεις…