Σήμερα μου έστειλε μήνυμα μια φίλη να με ρωτήσει κάτι για τον θηλασμό! Αυτό:
«Λυδία to the rescue.. Έχει αρχίσει και με χτυπάει όταν τρώει… Έγινε τίποτα? Τσιμπάει το γόνατό της, τραβάει σφαλιάρες, το πόδι της ανεβαίνει στον ώμο μου και επίσης, εκεί που τρώει σαν να φυσάει προς τα έξω. Δηλαδή κάνει μια ρουφηξιά, μια ξεφύσημα… Τι γίνεται???»
Το μωρό της είναι 6 μηνών και θηλάζει μια χαρά εδώ και καιρό! Πήγα να σκεφτώ λιγάκι και μετά θυμήθηκα! Τι ακριβώς θυμήθηκα? Θυμήθηκα ότι στην αρχή παλεύεις να θηλάσεις σωστά, ξεπερνάς μερικά μικρό/μεγάλο προβληματάκια στο θηλασμό και εκεί που ξεκινάς πια να το ευχαριστιέσαι έτσι ήρεμα και καλά, ξεκινάει το μωρό… να ανακαλύπτει νέες περιπέτειες και νέους τρόπους θηλασμού! Και μέχρι να τους δοκιμάσει όλους και να αποφασίσει πως τελικά ο καλύτερος τρόπος να θηλάζεις, είναι αυτός που θήλαζε πριν ξεκινήσει τα ακροβατικά, περνάει λίγος καιρός!
Αυτό θα το περάσουν όλες οι μαμάδες που συνεχίζουν τον θηλασμό πέραν του 5-6ου μήνα! Είναι εκνευριστικό όσο το ζεις (εκτός από κάποιες φορές που δεν μπορείς παρά να γελάσεις με αυτά που προσπαθούν να κάνουν. Όπως για παράδειγμα όταν η Ναταλία προσπαθούσε για ώρα να θηλάσει και από τα δύο στήθη ταυτόχρονα, μέχρι που νευρίασε και τα παράτησε!
Κάποιες φορές πονάει και η μαμά, γιατί πόσο πια ελαστικό μπορεί να είναι ένα στήθος??? Και πως στο καλό να βολευτεί όταν ένα πόδι βρίσκεται στο στόμα, στον λαιμό ή στο μάτι της? Και εν πάσει περιπτώσει, θέλει κι αυτή να μπορεί να μιλήσει και σε κάποιον εκείνη την ώρα, αλλά ΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙ, όταν πας να μιλήσεις ή να κοιτάξεις αλλού εκτός από την γλυκιά φατσούλα του παιδιού σου, αυτό θυμώνει και σταματάει να θηλάζει ή σου κάνει νοήματα ή μουγκρίζει μέχρι να επανέλθει η προσοχή σου σ’ αυτό!
Θα δοκιμάσει να θηλάζει καθιστό, καθιστό προσπαθώντας να κοιτάει αυτόν που κάθεται απέναντί σου, θα θηλάζει ανάποδα, θα αλλάζει στήθος κάθε μισό λεπτό (ή δευτερόλεπτο), θα προσπαθεί να τραγουδάει και να χορεύει καθώς θηλάζει, θα προσπαθεί να φτάσει ένα παιχνίδι στην άλλη άκρη του σαλονιού (με το στήθος πάντα στο στόμα) και αφού δεν τα καταφέρει με το χέρι, θα προσπαθήσει με τα πόδια! Θα προσπαθεί να θηλάσει και να τρώει ταυτόχρονα μπανάνα, να σου χαϊδεύει τα μαλλιά με την πατούσα, θα προσπαθεί να θηλάζει αλλά να είναι σκαρφαλωμένο στην πλάτη σου! Γιατί? Επειδή μπορεί και επειδή έχει πλάκα και πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον! Γιατί όχι δηλαδή??? Sky is the limit!
Τώρα που έχω πια αποθηλάσει καιρό τώρα από τα παιδιά μου, μου φαίνεται όλο αυτό πολύ αστείο! Θυμήθηκα τις αυτοσχέδιες στάσεις θηλασμού των παιδιών μου και δεν έχω σταματήσει να χαμογελάω σαν χαζή από την ώρα που διάβασα το μήνυμα της φίλης μου! Στην φάση που το περνάς όμως, δεν είναι τόσο ευχάριστο, ειδικά όταν πονάς ή όταν απαγορεύεται να κάνεις οτιδήποτε άλλο από το να κοιτάς το μωρό σου γλυκά!
Όταν λοιπόν εγώ πονούσα, σταματούσα στιγμιαία τον θηλασμό και έλεγα ότι πονάω και να συνεχίσουν πιο ήρεμα! Συνήθως έπιανε για λίγη ώρα, οπότε μετά το ξαναέλεγα και ξανά και ξανά και ξανά! Κάποιες φορές σηκώθηκα και τους είπα πως για την ώρα δεν έχει άλλο γάλα γιατί πονάει η μαμά, και όταν μετά από λίγο μου ζήτησαν να πιουν πάλι γάλα(μιλάω στον πληθυντικό γιατί το έκανα και στους δύο ο καθένας στην χρονολογία του), τους υπενθύμισα πως αν πονάω θα σταματήσω! Και έτσι, σιγά σιγά άρχισαν να σέβονται και τον πόνο της μαμάς! Όχι με αυστηρό τρόπο, αλλά απλά και λογικά! Η μαμά πονάει, δεν μπορεί να θηλάζει με αυτόν τον τρόπο, stop! Εννοείται ότι τα ακροβατικά συνεχίζουν, αλλά όταν η μαμά πει ότι πονάει, χαλαρώνουν λιγάκι 😉
Είναι τόσο μα τόσο συνηθισμένο το να θηλάζουν τα λίγο μεγαλύτερα μωρά με ακροβατικά, ή να θέλουν να κοιτούν πέρα δώθε όλα όσα υπάρχουν τριγύρω, που έχουν σχεδιαστεί ειδικά κολιέ θηλασμού, ώστε το μωρό να θηλάζει και να παίζει με το κολιέ της μαμάς. Είναι φτιαγμένο έτσι ώστε όσο και να το τραβάει το μωρό να μην σπάει. Τα καλύτερα είναι αυτά που φτάνουν λίγο κάτω από τον λαιμό της μαμάς και όχι πολύ κάτω, γιατί μετά το μωρό απλά βάζει το κολιέ στο στόμα του! Κάντε μια βόλτα στο ίντερνετ με τις λέξεις nursing necklace και θα βρείτε αρκετά μεγάλη ποικιλία ή φτιάξτε εσείς το δικό σας (προσοχή να μην σπάει όμως)! Βοηθά επίσης να πάτε σε ένα λίγο πιο «βαρετό» δωμάτιο να θηλάσετε το μωρό και να το τραβήξετε τις κουρτίνες για να είναι λίγο πιο σκοτεινό! Είναι λίιιιγο πιο ήρεμα κατά την διάρκεια του θηλασμού έτσι 😉
Όπως και να το δείτε, τα μωρά αναπτύσσονται και μεγαλώνουν στο στήθος της μαμάς! Να είστε περήφανες γι αυτό! Τα όποια μικροπροβληματάκια, περνάνε και σας αφήνουν ακόμη πιο περήφανες! Τα μωρά σας μπορεί σ’ αυτή την φάση να σας έχουν για παιδική χαρά, να ζητάνε την αποκλειστική προσοχή σας και να σας αφήνουν πτώμα, αλλά η φάση αυτή θα περάσει! θα την θυμάστε με γέλιο όπως εγώ τώρα και θα δίνετε θάρρος σε άλλες μαμάδες που το μωρό τους άρχισε τα ακροβατικά! Βγάλτε πολλές φωτογραφίες και ευχαριστηθείτε το κάθε λεπτό! 🙂
Λοιπόν κορίτσια, την Κυριακή είχε μια τέλεια λιακάδα και βγήκαμε έξω οικογενειακώς. Δεν υπήρχε περίπτωση τέτοια μέρα να μείνουμε μέσα! Πήραμε τα απαραίτητα, το Mei Tai μου, το αστεράκι που μου έφτιαξε η Στέλλα και το οποίο έχει γίνει πλέον το δεξί μου χέρι, και φύγαμε για Φαληράκι (Ρόδος, μην ξύνετε το κεφάλι σας…). Η θάλασσα λααααδι! Χιλιάδες κοχυλάκια έξω στην άμμο. Παίξαμε, λιαστήκαμε και πεινάσαμε. Εκεί στο Φαλιράκι, στο λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες, έχει μια τέλεια ταβερνούλα της Στάμας, που ότι ψαράκι έχει πιάσει ο άντρας της εκείνη την μέρα, το τηγανίζει, φτιάχνει και φρέσκες τηγανητές πατατούλες, σαλάτα και μιαμ μιαμ!!! Λίγα τραπεζάκια, ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα, πλαστικές καρέκλες, θάλασσα μπροστά στα μάτια μας, απλά πράγματα. Τόσο απλά που δεν έχει εννοείται καρεκλάκι για μικρά παιδάκια σαν το δικό μου toddlerάκι 🙂
Το Blog μιας Μαμας 