Το δικό μου babywearing!

Διανύουμε την Παγκόσμια Εβδομάδα Babywearing. Δεν θα μπορούσε αυτό να με άφηνε αδιάφορη. Υπάρχουν διάφορα ιντερνετικά και μη δρώμενα που αν σας ενδιαφέρουν μπορείτε να μάθετε γι αυτά εδώ, αλλά εγώ θέλω να σας μιλήσω για το δικό μου babywearing και πως με βοήθησε να γίνω αυτό που είμαι σήμερα!

Η αρχή

Όσο ήμουν έγκυος, έψαχνα πολλά! Πως να θηλάσω,  που να γεννήσω, πως να συμπεριφέρομαι μετά στο μωρό. Πως να το παίρνω βόλτα, πως να το κοιμίζω, και ότι μου ερχόταν στο κεφάλι και που δεν γνώριζα την απάντηση.

Από νωρίς κατάλαβα πως τα μωρά χρειάζονται την μαμά τους όσο τίποτα στον κόσμο. Ότι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να το θηλάσεις και να το έχεις πάνω σου όσο περισσότερο γίνεται και να μην το αφήνεις να κλαίει. Τυχαία είδα μια φωτογραφία ενός pouch και αν και δεν ήξερα τι ήταν, πως λεγόταν και τι ακριβώς κάνει, μου άρεσε σαν εικόνα. Ένα μωρό κολλημένο στην μαμά του, δίπλα στο πρόσωπό της, κοντά στην καρδιά της, σίγουρα είναι ένα χαρούμενο και ασφαλές μωρό! Και έτσι αφού δεν ήξερα πως να το ψάξω στην Ελλάδα, το παράγγειλα από Αμερική. Πλήρωσα (ο μπαμπάς μου δηλαδή χιχι!) ένα σωρό λεφτά, αλλά σίγουρα το άξιζαν!

το πρώτο μου pouch

Όταν γεννήθηκε ο Γιώργος, πέρασε ο πρώτος καιρός και άρχισα να νιώθω άνετα μαζί του (δεν φοβόμουν ότι θα τον σπάσω, ότι θα μου πέσει, ότι θα του κάνω καμιά ζημιά, κλπ σκέψεις πρωτομανούλας), αποφάσισα να το δοκιμάσω. Τις πρώτες 2-3 φορές σαν να πήγαινε να δυσανασχετήσει. Φυσικό ήταν μιας και τον ζουλούσα από δω κι από κει, τον τραβούσα να ισιώσει, και έκανα ότι μπορούσα τέλος πάντων να τον βάλω σωστά εκεί μέσα. Μόλις έδειχνε οτι δεν του αρέσει, τον έβγαζα για να μην το πάρει στραβά. Μετά από λίγες δοκιμές, τα κατάφερα. Αν προσπαθήσεις λιγάκι και δεν τα παρατήσεις από την πρώτη φορά, σίγουρα μπορείς να τα καταφέρεις και το μωρό σου θα το λατρέψει! Έτσι κι εγώ. Μετά από λίγες δοκιμές, βρήκα το κόλπο! Ετοίμαζα τα πάντα, ετοιμαζόμουν κι εγώ, τον έβαζα στο pouch, έβαζα μπουφάν και έξω από την πόρτα. Σύντομα, το pouch για τον Γιώργο, σήμαινε διασκέδαση 😉

το αγαπημένο μου pouch!

γνωρίζοντας τον γάιδαρο!

Η συνέχεια

Όταν πέρασε ο καιρός, γνώρισα την Ευαγγελία Παπαχειμώνα σε ένα μαμαδοφόρουμ. Μου έδειξε ότι υπάρχουν κι εδώ στην Ελλάδα μαμάδες που γνωρίζουν αυτούς τους απαλούς μάρσιπους και μάλιστα κάποιες τους φτιάχνουν (όπως και η ίδια). Όλο αυτό λέγεται babywearing και υπάρχουν και άλλου είδους τέτοιοι μάρσιποι. Τους αγόρασα όλους. Και ring sling, και wrap, και Mei Tai. Όχι θα έμενα έτσι!!!

Ο Γιώργος στο wrap!

Ο Γιώργος είχε πια συνηθίσει το babywearing. Τον φορούσα παντού. Όταν είχε  μια γκρινιάρικη μέρα, έβγαζε δόντι, ήταν αρρωστούλης, ήθελε να περάσει την μέρα του κοιτώντας τα πράγματα από το δικό μου ύψος, στις βόλτες, στα ψώνια, στο κοίμισμα (πόσο γρήγορα κοιμούνται εκεί μέσα, δε λέγεται!!!). Βασικά όχι απλά είχε συνηθίσει το babywearing, αλλά μόλις έβλεπε έναν μάρσιπο αγκαλιάς,και ήξερε οτι θα τον «φορούσα» πάνω μου, στρίγκλιζε και κουνούσε τα χεράκια του χαρούμενα!

Και συνεχίσαμε το babywearing. Μας έβγαλε από πολλές δύσκολες φάσεις ασπροπρόσωπους. Ο Γιώργος βλέπετε ήταν παιδί πολύ ζωντανό. Δεν έμενε σε ριλάξ ή σε πάρκο ούτε για 5 λεπτάκια. Αν δεν είχα γνωρίσει το babywearing θα ήμουν νομίζω μια πολύ νευρική μαμά με τενοντίτιδα και στα δύο χέρια! Πήγαμε ταξίδια, πήγαμε παντού και ο Γιώργος πάντα πρώτη θέση. Στην αγκαλιά της μαμάς να βλέπει τα πάντα σε… «απόσταση φιλιού» από την μαμά, όπως λέει και η καλή μου φίλη Στέλλα την οποία γνώρισα και πολύ πολύ συμπάθησα, λίγο αργότερα! Όταν ο Γιώργος άρχισε να προτιμά το περπάτημα από τον μάρσιπο, τους δίπλωσα και τους άφησα στην ντουλάπα. Κάποιες φορές που ήξερα πως θα έχουμε αρκετό περπάτημα, έπαιρνα κάποιον μάρσιπο μαζί μας, αλλά μετά από  λίγο καιρό οι μάρσιποι ξεχάστηκαν σε ένα ντουλάπι με τα υπόλοιπα μωρουδιακά για το δεύτερο μωρό (όταν αυτό θα ερχόταν)…

Βabywearing και πάλι

Η Nαταλια στο sling

Και ήρθε η Ναταλία. Και βγήκαν στην φόρα και η μάρσιποί μου και τι χαρά! Είχα πάλι ένα μωρούλικό, ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι μέσα στο sling μου, να κοιμάται, να κοιτάζει, να μου αφήνει τα χέρια ελεύθερα να κάνω τις δουλειές μου και να παίζω και να ασχολούμαι με τον Γιώργο! Η Ναταλία ήταν πιο ήρεμο μωρό στην αρχή. Την άφηνα λίγο παραπάνω στο λίκνο ή στο ρηλάξ (μάλιστα ΜΙΑ φορά κοιμήθηκε και μόνη της!!! Πράγμα που δεν είχα ματαζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή!). Η αλήθεια όμως ήταν πως ένιωθα λίιιιγες τύψεις (τι είναι μια μαμά δίχως τις τύψεις της?), γιατί ένιωθα πως ο Γιώργος έβλεπε περισσότερα, μάθαινε περισσότερα από ότι η Ναταλία όταν ήταν μωρό. Και έτσι η Ναταλία, για να με βγάλει από τις τύψεις, άρχισε να μην πολύ θέλει κι αυτή το καθισιό, και επανήλθαμε στις γνωστές καταστάσεις, με το μωρό πάνω μου ακόμα και για να πετάξουμε χαρταετό πριν καλά καλά σαραντίσει!

χαρταετός και women power!

Τις δύσκολες νύχτες, η Ναταλία βρισκόταν μέσα σε ένα λίκνο που κουνούσε ρυθμικά η μαμά της, και άκουγε ένα σιγανό νανούρισμα και την καρδιά μου για να κοιμηθεί μέσα σε λεπτά τις περισσότερες φορές ή και ώρες άλλες πιο δύσκολες μέρες/νύχτες! Εκεί θήλαζε όταν βρισκόμασταν σε κάποια βόλτα, δίχως να φαίνεται σε κανέναν, εκεί κοιτούσε την ζωή μας, εκεί μάθαινε την δική της…

στην κούνια όταν δεν υπήρχαν μωρουδιακές!

Και τώρα…

Η Ναταλία είναι πια 20 μηνών. Έχω κάνει ακόμα και capoeira με την Ναταλία στην πλάτη μου δεμένη σε ένα Mei Tai. Έχουμε κάνει τόσες και τόσες εξερευνήσεις σε δύσκολα μονοπάτια με τον Γιώργο, τον Μάκη και την Ναταλία πάντα μαζί μας να ονειρεύεται την μέρα που θα χοροπηδά δίπλα στον Γιώργο!

εξερευνήσεις

σε διοργάνωση του Πασχαλινού event!

κι αλλες εξευρενήσεις

Έχει γίνει ένα κοριτσάκι που κάνει οτι θέλει μόνη της, ο Γιώργος  είναι ένας απίθανος ήρεμος αδερφός. Δεν τα κακόμαθα τα παιδιά μου με το babywearing όπως φανταζόντουσαν ίσως κάποιοι. Ίσως να τα καλόμαθα, αλλά περηφανεύομαι γι αυτό! Αν πάμε κάπου και δεν έχω πάρει μαζί μου το sling παθαίνουμε έναν μικρό πανικό (αν και της αρέσει πια να είναι κι αυτή κάτω και να κάνει περίπατο πηγαίνοντας συνήθως προς την αντίθετη κατεύθυνση από εμάς). Ένα pouch μένει μόνιμα στο αυτοκίνητό μου. Όπως επίσης μια πάνα  και μια πιπίλα. Τα τρία βασικά μας αντικείμενα για ένα ήρεμο νηπιάκι!

σκαρφαλώματα

Τι έχω να πω για το babywearing? Πραγματικά, δεν γνωρίζω τι είδους μαμά θα ήμουν αν δεν το είχα γνωρίσει. Αν δεν ήμουν μαμά που φορά τα μωρά της. Σίγουρα πολύ διαφορετική. Μπορεί θα μου πείτε, να ήμουν και καλύτερη? Τι να σας πω? Σίγουρα όμως, πολύ διαφορετικά θα ήταν και τα παιδιά μου. Και εκεί την απάντηση την έχω έτοιμη, γιατί καλύτερα δεν θα μπορούσαν να είναι μιας και έχω τα καλύτερα παιδιά του κόσμου! 😆

Τα απίθανα παιδιά μου!!! 🙂

Babywearing σε αγαπώ πολύ!

Advertisement

Παγκόσμια Εβδομάδα Babywearing 2011 – Ελλάδα International Babywearing Week 2011 – Greece

10 – 16 Οκτωβρίου 2011

Babywearing: ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ!

Η ομάδα του babywearing.gr που είναι και φέτος η επίσημη ελληνική συμμετοχή στον εορτασμό της Παγκόσμιας Εβδομάδας Babywearing, με χαρά σας παρουσιάζει το πρόγραμμα εκδηλώσεων που αφορούν στην υπέροχη τέχνη να «φοράμε το μωρό μας»:

ΔΕΥΤΕΡΑ, 10 Οκτωβρίου 2011

Φτιάξε το δικό σου μάρσιπο

Είτε ράβεις είτε χρησιμοποιείς ένα απλό σεντόνι ή ένατραπεζομάντηλο, μπορείς να έχεις το δικό σου μάρσιπο αγκαλιάς και να φοράς το μωρό σου με άνεση και με τον οικονομικότερο τρόπο!

Φτιάξε το δικό σου μάρσιπο και στείλε μας φωτογραφίες απ’ τη δημιουργία σου!

Οι φωτογραφίες θα δημοσιευτούν στη σελίδα του babywearing.gr στο facebook και μία απ’ όλες θα κερδίσει μετά από κλήρωση ένα μοναδικό Αστεράκι mei tai!

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook:http://www.facebook.com/event.php?eid=202951413105266

Διάβασε περισσότερα και
τους όρους συμμετοχής εδώ

ΤΡΙΤΗ, 11 Οκτωβρίου 2011

Συνάντησε έναν babywearer!

Βρες άλλη μια μαμά ή άλλον έναν μπαμπά που χρησιμοποιεί μάρσιπο αγκαλιάς και βγείτε μια βόλτα!

Είτε γνωρίζεστε από πριν, είτε έχετε συναντηθεί μόνο “online”, είτε το κανονίσετε με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Εβδομάδας babywearing, είναι υπέροχο να συναντάς γονείς που φοράνε τα μωρά τους!

Babywearers μαζευτείτε! Φωτογραφηθείτε μαζί και στείλτε μας τις φωτογραφίες σας!

Όλες οι φωτογραφίες θα δημοσιευτούν στη σελίδα του babywearing.gr στο facebook και μία απ’ όλες θα κληρωθεί ως νικήτρια «ομάδα»: όλοι οι εικονιζόμενοι babywearers της νικήτριας φωτογραφίας θα λάβουν από μια δωροεπιταγή €25 για αγορές «Αστεράκια»!

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook: http://www.facebook.com/event.php?eid=264674513564898

Διάβασε περισσότερα και
τους όρους συμμετοχής εδώ

ΤΕΤΑΡΤΗ, 12 Οκτωβρίου 2011

Γνώρισε το babywearing – Θεσσαλονίκη!

Γνωριμία με τους μάρσιπους αγκαλιάς και με το babywearing. Τα οφέλη του babywearing, τα χαρακτηριστικά των μάρσιπων αγκαλιάς και αυτό που τους κάνει μοναδικούς! Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε τύπου, βοήθεια και υποστήριξη για γονείς που φορούν τα μωρά τους!

Η ομάδα του babywearing θα συναντηθεί αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη! Μας ζητούσατε μια συνάντηση στη Βόρεια Ελλάδα και η IBW2011 είναι η καλύτερη ευκαιρία για να την πραγματοποιήσουμε! Η συνάντηση θα είναι εισαγωγική, για γνωριμία με το babywearing και τους διάφορους τύπους μάρσιπων αγκαλιάς! (Φυσικά θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά των συναντήσεων της ομάδας μας: πραγματοποιείταιεθελοντικά, χωρίς καμία διαφήμιση ή προώθηση προϊόντων, χωρίς κόστος συμμετοχής, σε ουδέτερο χώρο όπου δε γίνονται πωλήσεις!).
Τη συνάντηση θα φιλοξενήσει στους όμορφους χώρους του ο πρότυπος παιδικός σταθμός “Μαργαρίτα” που λειτουργεί από το 1994 στη Νέα Κρήνη Καλαμαριάς (μπροστά στο πάρκο Μάνου Κατράκη).
Τιβεριουπόλεως 3 – Ν. Κρήνη, τηλ. 2310458110.

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook: http://www.facebook.com/event.php?eid=264674513564898

Διάβασε περισσότερα εδώ

ΠΕΜΠΤΗ, 13 Οκτωβρίου 2011

Μεγαλώνοντας μικρούς babywearers!

Αν τo παιδάκι σου φροντίζει την αγαπημένη του κούκλα ή το λούτρινο ζωάκι του σαν να είναι «το μωρό του», τότε σίγουρα το κρατάει αγκαλιά!

Στείλε μας φωτογραφία με το μικρό σου babywearer να φοράει το κουκλάκι του (είτε με παιδικό μάρσιπο, είτε με το δικό σου μάρσιπο αγκαλιάς, είτε με μια εσάρπα ή άλλο αυτοσχέδιο «μάρσιπο»).

Όλες οι φωτογραφίες θα δημοσιευτούν στη σελίδα του babywearing.gr στο facebook και μία απ’ όλες θα κερδίσει μετά από κλήρωση ένα Αστεράκι dolly mei tai (για κούκλα)!

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook:http://www.facebook.com/event.php?eid=278167678878983

Διάβασε περισσότερα και
τους όρους συμμετοχής εδώ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 14 Οκτωβρίου 2011

Κάντο μαζί με το μωρό σου!

Όσοι φορούν το μωρό τους με μάρσιπο αγκαλιάς λατρεύουν τις βόλτες, αλλά ευχαριστιούνται επίσης την ελευθερία που τους δίνει το babywearing να κάνουν τόσα άλλα πράγματα μαζί με το μωρό τους!

Δείξε μας τι κάνεις εσύ μαζί με το μωρό σου! Παίρνεις το μεγαλύτερο παιδί απ’ το σχολείο; Διπλώνεις τα ρούχα; Πλένεις τα πιάτα; Κάνεις κούνια; Ανεβαίνεις σκάλες; Όταν το babywearing είναι στη ζωή σου, οι επιτρεπτές δραστηριότητες είναι τόσες πολλές!

Στείλε μας μια φωτογραφία σου την ώρα που φοράς το μωρό σου καικάνετε και κάτι άλλο εκτός απ’ το να ποζάρετε! Όλες οι φωτογραφίες θα δημοσιευτούν στη σελίδα του babywearing.gr στο facebook και μία απ’ όλες θα κερδίσει μετά από κλήρωση ένα Αστεράκι ring sling!

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook: http://www.facebook.com/event.php?eid=267751579912374

Διάβασε περισσότερα και
τους όρους συμμετοχής εδώ

ΣΑΒΒΑΤΟ, 15 Οκτωβρίου 2011

Babywearing για όλους!

Δεν είναι μόνο οι μαμάδες που φοράνε το μωρό τους! Μπαμπάδες,παπούδες, γιαγιάδες, νταντάδες, ή μεγαλύτερα αδέλφια, ήρθε η ώρα να σας αφιερώσουμε μια μέρα εορτασμού! Όταν κάποιος εκτός απ’ τη μαμά φροντίζει το μωρό, εκείνο νιώθει πιο οικεία στο μάρσιπο με τημυρωδιά της και ηρεμεί ευκολότερα μακριά της.

Στείλτε μας τη φωτογραφία του μωρού σας σε μάρσιπο αγκαλιάς όπου ο babywearer θα είναι κάποιος άλλος – εκτός απ’ τη μαμά!

Οι φωτογραφίες θα δημοσιευτούν στη σελίδα του babywearing.gr στο facebook και μία απ’ όλες θα κερδίσει μετά από κλήρωση ένα Αστεράκι mei tai!

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook:http://www.facebook.com/event.php?eid=171174086295972

Διάβασε περισσότερα και
τους όρους συμμετοχής εδώ

ΚΥΡΙΑΚΗ, 16 Οκτωβρίου 2011
11:30 – 12:30

Με τα μαρσιπάκια μαζί – Μουσικοκινητική

Για μωρά 5 μηνών -12 μηνών και τολμηρούς γονείς. Φορέστε τα μωράκια σας σε μάρσιπους αγκαλιάς, άνετα ρούχα και καλτσάκια και ελάτε να απολαύσουμε άλλη μια δραστηριότητα που το babywearing κάνει ευκολότερη!

Το πρόγραμμα θα συντονίσει και θα παρουσιάσει η Φρατζέσκα Θεοδωρουλάκη στον όμορφο χώρο της Μουσικοκινητικής, Γούναρη 39 & Αθανάτoυ 1, Άνω Γλυφάδα, 2109613400.

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη για μαμάδες (ή μπαμπάδες) με το μωρό τους σε μάρσιπο αγκαλιάς. Δηλώστε συμμετοχή για κράτηση θέσης.

Η σελίδα της εκδήλωσης στο facebook:http://www.facebook.com/event.php?eid=163311157088024

Διάβασε περισσότερα εδώ

Official Celebrating Organization που εκπροσωπεί την Ελλάδα:

Η ομάδα του babywearing.gr

Χορηγία δώρων: από τα Αστεράκι Slings

Δείτε φωτογραφίες και λεπτομέρειες από την εκδήλωση εορτασμού της Παγκόσμιας Εβδομάδας Babywearing2010 εδώ.

mamalydia η τέλεια? Όχι βέβαια!

 

Σήμερα γράφτηκε ένα σχόλιο στο blog μου και με έβαλε σε σκέψεις… Ήταν από μια, φαντάζομαι αρκετά κουρασμένη, μαμά διδύμων η οποία ισχυριζόταν ότι με τα άρθρα μου και τον τρόπο που διατυμπανίζω το γεγονός ότι είμαι μια τέλεια μαμά, γεμίζω τύψεις και κακοχαρακτηρίζω τις μαμάδες που δεν ακολουθούν την ίδια τακτική με μένα, γεγονός που τις κάνει… μη τέλειες ή ακόμη και «κακές» μαμάδες!

Μμμμ… Στην αρχή στεναχωρήθηκα λίγο, αλλά σκέφτηκα ότι αν αυτή η μαμά περνούσε μια από αυτές τις άσχημες μέρες που περνάμε όλες οι μαμάδες κατά καιρούς, και μάλιστα εις διπλούν μιας και έχει δίδυμα, τότε και λίγα μπορεί να είπε προσπαθώντας να βγάλει από πάνω της τα νεύρα και την ένταση!

Εντάξει, η αλήθεια είναι οτι σε ένα blog (τουλάχιστον στο δικό μου που δεν έχει την μορφή ημερολογίου), δεν κάθεσαι να γράφεις όλα όσα σου πάνε στραβά. Συνήθως μένουν τα όμορφα, και γι αυτά γράφεις ίσως γιατί αυτά θες να τα θυμάσαι και να τα διαβάζεις τις μέρες που δεν τα θυμάσαι με ευκολία ( 😉 ), αλλά εκεί που δεν αντέχω άλλο, τα γράφω! Ζητάω λύτρωση μέσα από ένα ποστ στο οποίο πάντα έρχεστε και σχολιάζετε για  να μου δώσετε θάρρος… Έτσι λοιπόν, ίσως στους έξω να φαίνεται οτι η ζωή μου είναι γλυκιά σαν το μελι, δίχως δυσκολίες, δίχως προβλήματα, καβγάδες, με τις καλύτερες οικονομικές αποδοχές (μιας και δεν δουλεύω), τα καλύτερα παιδιά, κ.ο.κ.

Όχι φιλενάδες μου! Εννοείται πως δεν έχω την τέλεια ζωή (ποιός την έχει άλλωστε?), ούτε τον τέλειο άντρα, παιδιά (εννοείται πως είναι πολύ κοντά στην τελειότητα αλλά δεν την έχουν αγγιξει ακόμη! χαχα), ούτε τα οικονομικά μας είναι φοβερά, με πιάνουν τα διαόλια μου κι εμένα κάποιες μέρες, και νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω οτι ΔΕΝ είμαι τελεια!!! Ούτε θα ήθελα βέβαια και νομίζω πως δεν έχω διατυμπανίσει ποτέ κάτι τέτοιο.

Έχω επιλέξει συγκεκριμένο τρόπο ζωής, συγκεκριμένη φιλοσοφία μεγαλώματος των παιδιών μου και πιστεύω πως είναι η πιο σωστή. ΑΝ δεν το πίστευα, δεν θα την είχα επιλέξει. Λογικό δεν είναι; Όλοι μας ζούμε με τον τρόπο που ζούμε γιατί πιστεύουμε πως κάνουμε το σωστό.  Δεν άφησα τα πράγματα στην τύχη ακούγοντας τις συμβουλές του οποιοδήποτε, μελέτησα πριν ακόμα μείνω έγκυος και πολύ περισσότερο μετά την εγκυμοσύνη και ακόμη μελετώ για αυτά που θα έρθουν στο μέλλον για να ξέρω πώς να αντιδράσω, πώς να συμπεριφερθώ, κλπ. Και επειδή έβλεπα ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος που θα ήθελε να μάθει αυτές τις πληροφορίες, άρχισα να τις κάνω αναρτήσεις σ’ αυτό εδώ το blog. Δεν το κάνω για να μου χαϊδεύουν τα αυτιά κάποιοι για το πόσο καλή μαμά είμαι. Ναι! Χαίρομαι όταν μου το λένε, αλλά δεν νομίζω κανείς να σκέφτηκε ότι είμαι τέλεια!

Υπάρχουν μέρες που το βράδυ ξαπλωμένη πριν κοιμηθώ σκέφτομαι ότι δεν έπαιξα σχεδόν καθόλου με τον Γιώργο, πως απλά του φώναζα να σταματήσει να τσιμπάει τη Ναταλία ή να ηρεμήσει λιγάκι, πως δεν κάναμε βόλτα, δεν του διάβασα βιβλίο, δεν κάναμε καμιά χειροτεχνία, πως τον «πάρκαρα» στο dvd γιατί είχα δουλειά ή ήμουν κουρασμένη ή η Ναταλία με ήθελε όλη την ώρα κλπ. Έχει μέρες που λέω «μα γιατί να μην τα αφήνω να κλαίνε μπας και κάνω ένα μπάνιο σαν άνθρωπος κι εγώ?» ή «γιατί επέλεξα να μην τους λέω ψέματα μιας και θα ήταν τόσο εύκολο κάποιες φορές?». Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου τόσες και τόσες φορές να μην βάζω καμιά τιμωρία στον Γιώργο. Απλά να τα συζητάμε όλα. Να κάνω τον Κινέζο όταν κάνει κάτι άσχημο στη Ναταλία, αλλά και πάλι κάτι θα πω (έστω ένα «επ Γιώργο!»), θα τον απειλήσω με τιμωρία… Θα μου βγει να πάρει, δεν θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Και μετά παραγγέλνω το επόμενο βιβλίο (που αν βγει καλό θα σας το προτείνω), για να δω πρακτικές συμβουλές για το τι κάνουμε σε τέτοια περιστατικά. Δεν έχω πάντα το κουράγιο, ούτε τις γνώσεις σε όλα. Δεν είμαι τέλεια!

Πάω με το ένστικτό μου. Διάβασα και αποφάσισα να πάω με το ένστικτο της μάνας και με τις αποδείξεις που μου δίνουν επιστήμονες (να’ ναι καλά και ο άντρας μου που με εμπιστεύτηκε σε όλα). Δεν φταίω εγώ αν υπάρχουν αποδείξεις για το ότι ο θηλασμός είναι το καλύτερο που υπάρχει για το μωρό, ότι σπάνια συμβαίνει η μαμά να μην έχει γάλα πραγματικά, αλλά φταίει το σύστημα, για το ότι το να αφήσεις το μωρό σου να κλαίει δημιουργεί βλάβες στο ίδιο το μωρό και στον δεσμό του με την μαμά, για το ότι το babywearing βοηθά το μωρό να μάθει περισσότερα και να είναι πιο ήρεμο και για το ότι το co-sleeping (συνκοίμισμα ή κοινός ύπνος) είναι σε πολλά καλύτερος από τον ξεχωριστό (εφόσον τηρούνται οι κανόνες).  Εγώ απλά τα γράφω στο blog μου γιατί βάσει αυτών των γνώσεων προχωρώ. Είναι σαν να γράφω πως  το να μην καπνίζεις είναι καλύτερο, ότι το να καπνίζεις σου δημιουργεί βλάβες, και κάποιος επειδή καπνίζει, να θιχτεί! Αν προσπαθούσε τόσο καιρό να αγνοήσει όλα όσα λέγονται για το τσιγάρο, δεν είναι δικό μου θέμα. Ούτε το να τα γράφω σημαίνει οτι είμαι καλύτερη. Είναι πιστεύω επιλογές. Επιλέγω να διαβάζω για το attachment parenting γραμμένο από έναν παιδίατρο και πατέρα 8 παιδιών, ο οποίος μου λέει να ακολουθώ την φύση μου. Δεν επιλέγω Dr Spock ο οποίος βγήκε πριν χρόνια και ζήτησε συγνώμη για τις πρακτικές που ξεκίνησε (cry-it-out) και του οποίου το παιδί είχε πολλά προβλήματα. Δεν επιλέγω την Gina Ford που ξεκίνησε την νέα μόδα του controlled crying (λες και το μωρό γνωρίζει αν κλαίει για μια ώρα ή για μισή), μιας και δεν έχει παιδιά και είναι μια απλή μαία που γνωρίζει από παιδιά μόνο από τις λίγες μέρες που μένουν στο μαιευτήριο! Επιλογή μου… Δεν θέλω να κρίνω καμία μαμά, δεν θέλω να το παίξω καλύτερη. Μπορεί κατά καιρούς να κατακρίνω τακτικές, όχι όμως τις ίδιες τις μαμάδες!

Όλες οι μαμάδες αγαπάμε τα παιδιά μας. Με όλη μας την ψυχή! Όλες προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Αυτό που πιστεύουμε εμείς καλύτερο. Κάποιες μέρες τα καταφέρνουμε, κάποιες άλλες πάλι… όχι! Νομίζω πως το κυριότερο είναι να είμαστε εμείς με καθαρή συνείδηση στο ότι προσπαθούμε για το καλύτερο. Μόνο αυτό μας κρατάει σώες εκείνες τις δύσκολες μέρες που μας έρχεταινα μαζέψουμε τα μπογαλάκια μας και να φύγουμε! Να πάμε σε ένα σπα, να χαλαρώσουμε, να δουν όλοι τι εστί μαμά… Δεν το κάνουμε ποτέ γιατί αυτές οι μέρες φεύγουν τσακ μπάμ και έρχεται το παιδί μας και μας παίρνει αγκαλιά και μας λέει με τα πιο γλυκά μάτια να μας κοιτάζουν «μαμάαααα, είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου, ΚΑΙ η πιο όμορφη ΚΑΙ η πιο τέλεια!!!» και ναι, εκείνη την ώρα μόνο, βεβαίως, είμαι η καλύτερη, η ομορφότερη και η πιο τέλεια!

Με τα μάτια του μωρού!

 

Είδα στο blog της Στέλλας, η οποία δημιουργεί εδώ και χρόνια υπέροχους μάρσιπους αγκαλιάς τους οποίους μπορείτε να βρείτε εδώ, ένα υπέροχο video (δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα, αλλά δεν είναι ανάγκη)! Σας το παραθέτω να το δείτε κι εσείς μιας και αξίζει τόσο τον κόπο. Θα δείτε μέσα από τα μάτια ενός μωρού (κάμερα που έχει τοποθετηθεί πάνω στο μωρό), το τι βλέπει όταν βρίσκεται μέσα σε ένα καροτσάκι, και αντίστοιχα, τι βλέπει καθισμένο σε έναν μάρσιπο στην πλάτη της μαμάς του. Εσείς θα αποφασίσετε τι είναι πιο ενδιαφέρον, και από ποια θέση μαθαίνει και εξερευνά τον κόσμο καλύτερα. Τα σχόλια είναι περιττά 😉

 

Με ένα Mei Tai!

 

Λοιπόν κορίτσια, την Κυριακή είχε μια τέλεια λιακάδα και βγήκαμε έξω οικογενειακώς. Δεν υπήρχε περίπτωση τέτοια μέρα να μείνουμε μέσα! Πήραμε τα απαραίτητα, το Mei Tai μου, το αστεράκι που μου έφτιαξε η Στέλλα και το οποίο έχει γίνει πλέον το δεξί μου χέρι, και φύγαμε για Φαληράκι (Ρόδος, μην ξύνετε το κεφάλι σας…). Η θάλασσα λααααδι! Χιλιάδες κοχυλάκια έξω στην άμμο. Παίξαμε, λιαστήκαμε και πεινάσαμε. Εκεί στο Φαλιράκι, στο λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες, έχει μια τέλεια ταβερνούλα της Στάμας, που ότι ψαράκι έχει πιάσει ο άντρας της εκείνη την μέρα,  το τηγανίζει, φτιάχνει και φρέσκες τηγανητές πατατούλες, σαλάτα και μιαμ μιαμ!!! Λίγα τραπεζάκια, ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα, πλαστικές καρέκλες, θάλασσα μπροστά στα μάτια μας, απλά πράγματα. Τόσο απλά που δεν έχει εννοείται καρεκλάκι για μικρά παιδάκια σαν το δικό μου toddlerάκι 🙂

Τότε, μου ήρθε στο μυαλό ένα πάνινο καθισματάκι που έχω δει εδώ και καιρό. Αυτό εδώ, το λεγόμενο Totseat:

Τι το χρειάζομαι όμως το Totseat, ή οποιοδήποτε άλλο  καρεκλάκι φαγητού όταν έχεις ένα Mei Tai? Γιατί, ΟΚ, μπορεί το Mei Tai, να το έχω φορέσει για να κάνω ψώνια, βόλτες, ορειβασία σε δασάκι, βόλτα με τον Γιώργο και την μικρή όπου μας κατέβει, να φτιάξω κουλουράκια, να μαγειρέψω, να κάνω κούνια και να παίξω bowling! Πολλά έχω κάνει με το Αστεράκι μου, αλλά αυτό δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ξανά, να όμως που μια χαρά μας έβγαλε για μια ακόμη φορά ασπροπρόσωπους το babywearing! Και σας παρουσιάζω λοιπόν την νέα χρηστικότητα ενός Mei Tai! Στέλλα, αφιερωμένο σε σένα!!!

 

Καλό??? 😆

Ναι, θα κοιμόμαστε μαζί για πάντα!

 

Να και ένα σκιτσάκι πολύ πετυχημένο! Γελούσα μόνη μου όταν το είδα και μοιάζει τόοοοοσο πολύ με την απάντηση που δίνω και έδινα όταν με ρωτούσαν για πόσο ακόμα θα κοιμάμαι με τον γιο μου ή την κόρη μου και αν θα συνεχίσω για πολύ ακόμα να θηλάζω (τώρα πια μόνο την κόρη μου βέβαια)! Έλεγα ότι αν μέχρι τότε δεν αφήνουν τις μαμάδες μαζί, αναγκαστικά θα πρέπει να αποθηλάσει και αρχίσει να κοιμάται μόνος του, όταν με το καλό θα πάει φαντάρος! Χαχαχαχα! 😆 Για τις σπουδές βέβαια, δεν ισχύει κάτι τέτοιο! 😆

 

Μετάφραση: "Γεια χαρά! Από δώ η μαμά μου. Θα μένει μαζί μας αυτό το εξάμηνο, μιας και ακόμα κοιμάμαι μαζί της!"

Δοκιμάζοντας μάρσιπους αγκαλιάς!

Το πρώτο μου pouch!

Πρέπει να ήταν εκεί γύρω, Δεκέμβρης 2006 που έψαχνα στο ίντερνετ για ring sling και pouch και προσπαθούσα να αποφασίσω ποιό από τα δύο θα ζητήσω για Χριστουγεννιάτικο δώρο. Μετά από κανέναν μήνα θα γεννούσα τον Τζώρτζη. Το πρώτο μου παιδάκι το οποίο είχα αποφασίσει μετά από κάμποσο διάβασμα πως δεν θα άφηνα ποτέ να κλαίει μόνο του και θα τον είχα αγκαλιά όσο το είχε ανάγκη. Ένα τέτοιο πράγμα (όπως αυτοί οι μάρσιποι), είχα σκεφτεί, θα με βοηθούσε στο να υλοποιηθεί αυτή η σκέψη. Μου άρεσε κιόλας στην όψη. Έμοιαζε λίγο μποέμ, χίπικο και ψαγμένο, κι εγώ είμαι λίγο χιπούλα να λέμε και την αλήθεια. Το γεγονός οτι ορθοπεδικά είναι ό,τι καλύτερο για το μωρό, καθώς και το επίσης τέλειο χαρακτηριστικό οτι μπορείς να το έχεις καθιστό να βλέπει μπροστά, στο πλάι αλλά και ξαπλωτό, με έπεισε! Δεν μου ήταν εύκολο να αποφασίσω πιο θα πάρω, είτε γιατί έπρεπε να το παραγγείλω από Αμερική (μιας και δεν είχα βρει κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα) είτε γιατί κάποιοι δεν έστελναν είτε γιατί  ήταν ακριβά, κ.ο.κ..

Το χιλιοφορεμένο μου pouch με τον Γιώργο 11 μηνων!

Λίγο πριν γεννήσω παρέλαβα το πρώτο μου pouch. Δεν το δοκίμασα στο Γιώργο αμέσως μετά που γεννήθηκε. Αυτό το μωρό μου φαινόταν τόσο μικρό και εύθραυστο (γεννήθηκε βέβαια 3.850 και 54εκ.)! Πως στο καλό θα το έβαζα εκεί μέσα χωρίς να το ζουλήξω και να το στραμπουλήξω; Βέβαια, δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, αλλά παρ’ όλα αυτά εγώ φοβόμουν. Πολύ γρήγορα τον συνήθισα και αφού είδα και ξαναείδα σε βιντεο όλους τους τρόπους που μπορούσα να «φορέσω» το μωρό μου, άρχισα να δοκιμάζω. Στην αρχή δυσανασχετούσε, αλλά ξεκινούσα το περπάτημα καθώς τον βόλευα εκεί μέσα και έτσι δεν άργησε να βολεύεται και αυτός και να είναι ένα χαρούμενο μωρό εκεί μέσα που άλλες φορές καθόταν και παρακολουθούσε τον κόσμο από το δικό μου σχεδόν ύψος ή έριχνε ύπνους ξεγυρισμένους. Έβλεπε το pouch και χαμογελούσε όλο του το πρόσωπο! 🙂

Η πρώτη φορά που κατάφερα να βάλω τον Γιώργο στην πλάτη!

Λίγο μετά βρήκα και στην Ελλάδα μάρσιπους αγκαλιάς. Δεν άργησα να θέλω να τους δοκιμάσω όλους! Αγόρασα Mei Tai και wrap γιατί μου άρεσε το γεγονός οτι μπορείς να τα βάλεις και στην πλατη, κάτι που ποτέ δεν με βόλεψε με το pouch. Τελικά αποδείχτηκε οτι φοβόμουν να τον βάλω στην πλάτη ΚΑΙ με αυτά, γιατί ο Γιώργος δεν καθόταν φρόνιμος όπως έδειχναν τα βίντεο. Αυτός με το που τον έβαζα στην πλάτη, τεντωνόταν και γυρνούσε να κατέβει. Στην μπροστινή θέση μου φαινόταν οτι δεν υπήρχε σοβαρός λόγος να τα χρησιμοποιώ τη στιγμή που είχα βολευτεί τόσο το pouch μου! Όταν ήμουν σίγουρη πως θα πηγαίναμε βόλτα που ο Γιώργος θα έμενε ξύπνιος, τον έβαλα αρκετές φορές στο Mei Tai και άλλες τόσες στο wrap το οποίο βολευόμουν μόνο τον χειμώνα (το καλοκαίρι με ζέσταινε πολύ και ίδρωνα απερίγραπτα). Κατάφερα ΜΙΑ και μοναδική φορά να δέσω τον Γιώργο στην πλάτη με το wrap και αρκετές με το Mei Tai αφού πρώτα βρήκα οδηγίες σε βίντεο για το πώς να δέσεις στην πλάτη το μωρό σου ξεκινώντας από το κρεβάτι. Βέβαια, αυτό σήμαινε οτι το χρησιμοποιούσα μόνο σε περιπάτους που ξεκινούσαν από το σπίτι και τελείωναν πάλι πίσω στο κρεβάτι όπου τον έβγαζα.

Ύπνοι μέσα σε wrap μετά από ψώνια σε σ/μ

Κάποια στιγμή αποφάσισα να πάρω και ένα sling. Ο Γιώργος είχε μεγαλώσει αρκετά και το pouch μας είχε γίνει δεύτερο δέρμα μας… Ότι και να μας έδιναν σ’ αυτή τη φάση δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με το pouch το οποίο και μόνο που το έβλεπε ηρεμούσε!

Λίγο πριν γεννήσω τη Ναταλία, παράγγειλα ένα μάλλινο sling. Λίγο μετά που την έφερα σπίτι, άρχισα να την φοράω για να έχω ελεύθερα τα χερια μου για τον Γιώργο. Η μικρούλα μου κοιμόταν τόσο εύκολα εκεί μέσα, θήλαζε, ηρεμούσε και μάθαινε τον κόσμο ακούγοντας τον χτύπο της καρδιάς μου. Όταν δοκίμασα κάποια στιγμή να τη βάλω στο πολυφορεμένο μου παλιό pouch δεν μπορούσα να καταλάβω πώς με είχε βολέψει τόσο πολύ. Μου φαινόταν ότι το χέρι στο οποίο το φορούσα αχρηστευόταν. Το ύφασμα κατέβαινε πολύ πιο κάτω από τον ώμο (λίγο πιο πάνω από τον αγκώνα) και έτσι δεν μπορούσα να το σηκώσω σχεδόν καθόλου. Εγώ χρειαζόμουν και τα δυο μου χέρια με τον Γιώργο από δίπλα! Επίσης, το sling το ρυθμίζεις όπως ακριβώς θες. Συμφωνώ, ένα μικρό ρύθμισμα το κάνεις και στο pouch διπλώνοντας το ύφασμα στον ώμο, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα sling. Το τελευταίο σε αφήνει να σφίξεις το μωρό πάνω στο σώμα σου και να το νιώθεις κολλημένο πάνω σου, αλλά μπορείς επίσης να το χαλαρώσεις και τελείως για να το αφήσεις στο κρεβάτι όταν κοιμηθεί (wearing down). Το χειμώνα τον βγάλαμε με ένα sling παντού και το καλοκαίρι με ένα άλλο με πιο δροσερό ύφασμα.

Δοκίμασα τη μικρή στην πλάτη με το Mei Tai το οποίο της αρέσει και βολεύει εδώ τριγύρω στον κήπο όταν είμαι με τον Γιώργο. Βασική προϋπόθεση, τα μαλλιά μου να είναι πλεξούδα, αλλιώς η μικρή θα μου τα μαδήσει! 😆

Αν και σκουληκάκι ανήσυχο κι αυτή, πήρα το θάρρος να δοκιμάσω να τη βάλω στην πλάτη και στο wrap. Βολεύει, δε λέω, αλλά για να το κάνεις αυτό μόνη σου εκτός σπιτιού, θα πρέπει να σύρω όλο το ύφασμα στο δρόμο, να φωνάζω στο Γιώργο να γυρίσει πίσω αφού θα βαριέται να με περιμένει να τη δέσω, δεν θα μπορώ να την βλέπω, να την περιποιούμαι και να τη φιλάω, ούτε να την κοιμίσω ξαπλωτά και πιο ξεκούραστα.

Το νέο sling για τη Ναταλία!

Με λίγα λόγια, αν και υπάρχουν τρόποι να λύσεις όλα τα παραπάνω που αναφέρω, εγώ δεν βρίσκω ίσως τον λόγο να επιμείνω σε κάτι διαφορετικό τη στιγμή που με έχει καλύψει το sling μου τόσο μα τόσο πολύ!!! Το sling μου το αγαπώ τόσο μα τόσο πολύ. Αν φύγω από το σπίτι δίχως αυτό, νιώθω όπως όταν έχουμε ξεχάσει το κινητό μας, μόνο που εκεί το παίρνεις απόφαση, ενώ με το sling βρίζεις από μέσα σου όση ώρα κρατάς το μωρό στα χέρια…

Το σίγουρο είναι πως οι παράγοντες που επηρεάζουν τη σωστή επιλογή του μάρσιπου είναι πολλοί και έχουν να κάνουν με την ηλικία/βάρος του μωρού, με τον τρόπο ζωής και τις προτιμήσεις των γονιών αλλά και με τη χρήση για την οποία κυρίως προορίζεται ο μάρσιπος.

Πείτε μας λοιπόν κι εσείς την δική σας εμπειρία με τους μάρσιπους. Έχετε δοκιμάσει μάρσιπο αγκαλιάς; Σας βόλεψε; Ποιος απ’ όλους; Μέχρι ποια ηλικία του μωρού σας το χρησιμοποιήσατε;

Bαbywearing και τα playmobil!!!

Και εκεί που τριγυρνούσα στις βιτρίνες του internet, τί να δω; Μια νταντά να «φοράει» το μωράκι της. Και όχι όποιο κι όποιο μωράκι, αλλά το πριγκιπόπουλο! Όχι παίζουμε! Πολύ μου άρεσε! Μπαίνει στα must have της Ναταλίας, όταν ξεκινήσει να παίζει με τέτοια παιχνιδάκια 😉

Δείτε!

Το συγκεκριμένο playmobil, λέγεται: Royal Nursery 4254

Το SlingEZee μου!

Πριν λίγο καιρό αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου σε έναν διαγωνισμό από τους πολλούς και ωραίους που συχνά κάνει η Ολίβια στο μπλόγκ της! Πολύ ήθελα να κερδίσω, το παραδέχομαι, μιας και δεν έχω κερδίσει ποτέ μου σε διαγωνισμό… Λίγες μέρες μετά, μου ήρθε μέηλ! Είχα κερδίσει ένα σλινγκ από το υπέροχο σαιτ της Μαρίας και της Εβίτας. To mariaevita.gr!

To πόσο χάρηκα δεν σας το κρύβω! Το συγκεκριμένο σλινγκ, δεν είναι ένα οποιοδήποτε σλινγκ!

To SlingEZee πρωτοσχεδιάστηκε από τον παιδίατρο Dr. Sears (του οποίου είμαι μεγάλη fan) και ο σχεδιασμός του βελτιώθηκε σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Σύνδεσμο Θηλασμού (la Leche League International). Οι βασικές βελτιώσεις αφορούν στο σωστό επίπεδο ενίσχυσης (padding), θέτοντας πάντα ως προτεραιότητα τη λεχώνα και θηλάζουσα μητέρα. Αυτό το σλινγκ λοιπόν υπάρχει εδώ και 25 χρόνια και, συγκεκριμένα, τα πλεονεκτήματα του σε σχέση με άλλα σλινγκ είναι τα εξής:

* ο ειδικός σχεδιασμός του με την ενίσχυση στον ώμο που δεν τον επιβαρύνει

* η ειδική σχεδίαση του στην πλάτη ώστε το βάρος του μωρού να κατανέμεται ομοιόμορφα και να μη πονά η μέση του γονιού

* η ενίσχυση που φέρει περιμετρικά του υφάσματος ώστε να μην πιέζεται το μωρό στα σημεία που έρχεται σε επαφή με το ύφασμα

Περίμενα πως και πως να μου το στείλουν και να το δοκιμάσω μιας και τα παιδιά μου ουσιαστικά μεγαλώνουν μέσα σε ένα σλινγκ! Μίλησα με την Εβίτα στο τηλέφωνο για να με βοηθήσει να επιλέξω το σωστό μέγεθος, και να επιλέξω και το χρώμα που μου αρέσει. Πήρα ροζάκι (είπα να πάρω κι εγώ κάτι σε ροζ. Κόρη έχω ντε!!!). Καλά, μιλήσαμε και για τόσα άλλα θέματα λες και γνωριζόμασταν χρόνια, αλλά αυτό άσχετο… Την επόμενη μέρα το είχα στα χέρια μου 🙂 Έβαλα το DVD να παίξει να δω πώς τα λέει. Πολύ καλά όλα. Έβαλα λοιπόν το σλινγκ και την Ναταλία μέσα και λοιπόν έχω να πω ότι τα μαξιλαράκια περιμετρικά του υφάσματος και στον ώμο κάνουν όντως μεγάλη διαφορά! Δεν νιώθεις το ύφασμα να σε πιέζει πουθενά, αλλά επίσης και τα ποδαράκια της Ναταλίας δεν πιέζονταν καθόλου και έτσι δεν της έμενε και σημάδι πίσω από τα γόνατα!

Η ουρά πανεύκολη στο να την ρυθμίζεις. Τραβάς και τσουπ τραβιέται όλο το σλινγκ και σφίγγει όσο θες (ή χαλαρώνει).

Δύο αρνητικά που βρήκα, ίσως επειδή έχω συνηθίσει με το σλινγκ που έχω από τον Γιώργο (αυτό το έχω σαν δεύτερο δέρμα) και ως γνωστό, αν συνηθίσεις κάτι, ακόμα και λάθος να είναι, σου αρέσει 😉 Τα αρνητικά λοιπόν είναι τα εξής:

– Το καλοκαίρι μου φαινόταν ότι τα «μαξιλαράκια» (η padded επένδυση με λίγα λόγια) με ζέσταιναν. Βέβαια όταν μου ήρθε ήταν Αύγουστος, τότε με τους καύσωνες, οπότε το timing δεν ήταν το καλύτερο. Είμαι και από τους ανθρώπους που ιδρώνουν με το παραμικρό, οπότε εκεί λίγο είχα ένα θέμα…

– Δεν έχει την κλασσική ουρά του σλινγκ! Με την ουρά του άλλου μου σλινγκ που πέφτει μπόλικη την είχα καταβρεί. Μπορούσα να θηλάζω το μωρό και να την βάζω κι αυτή από πάνω και να μην φαίνεται τίποτα. Βέβαια το ίδιο έκανα και με ένα φουλάρι ή σεντονάκι της μικρής, οπότε πάντα κάτι υπήρχε για να κάνω τη δουλειά… Την ουρά την χρησιμοποιώ όμως και για να την κοιμίσω εκεί μέσα. Είναι λίγο κουτσομπολίτσα η μικρή μου, οπότε μόλις χαλαρώσει λίγο μέσα στο σλινγκ, την καλύπτω με την ουρά και μέσα στο επόμενο λεπτό την έχει πάρει ο ύπνος. Δίχως την ουρά, όλο θέλει να κοιτάξει πάλι τριγύρω. Και πάλι βέβαια, με ένα φουλάρι ή σεντονάκι κάνεις τη δουλειά σου, αλλά έχοντας συνηθίσει το παλιό μου σλινγκ μου φάνηκε σαν έλλειψη. Πολλούς τους ενοχλεί η ουρά των απλών σλινγκ. Ε, γι αυτούς είναι ότι πρέπει!

Όπως και να ‘χει, το καινούργιο μου σλινγκ, το SlingEZee είναι υπέροχο, μαλακό, όμορφο και πολύ πολύ βολικό και εύκολο στη χρήση του. Το χρησιμοποιώ πλέον βάσει των ρούχων μου σαν αξεσουάρ. Όταν θέλω μια ροζ πινελιά παίρνω αυτό, όταν θέλω κάτι σε μπεζάκι παίρνω το παλιό!

Σας ευχαριστώ mariaevita!

Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ . Μην ξεχάσετε να δείτε και όλα τα άλλα  όμορφα και πρωτότυπα προϊόντα τους.

Εσείς έχετε σλινγκ; Έχετε χρησιμοποιήσει κάποιον μάρσιπο; Τί είδους; Σας βόλεψε;

Χαζομαμά!

 

Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά πραγματικά δεν το περίμενα να χαζέψουμε με το δεύτερο μωράκι μας! Αρχίσαμε όμως, και νομίζω πως τώρα δεν υπάρχει γυρισμός… Ακόμα και ο Γιώργος τρέφει τόσο τρυφερά συναισθήματα για την μικρή του αδερφή, την χαιδεύει απαλά στο κεφαλάκι, της χαιδεύει με το δάχτυλο το μαγουλάκι, κοιτάει τα μικρά της χεράκια και ποδαράκια, της μιλάει και της λέει να μην κλαίει όταν αρχίσει να γκρινιάζει (μέχρι να προλάβω να πάω να την πιάσω)!

Η Ναταλία από την άλλη, μας χαριζει χαμόγελα. Τι γλυκά χαμόγελα!!! Απίστευτα! Από αυτά που κλείνουν και τα ματάκια! Τόσο πλατιά και λαμπερά ! Αυθόρμητα γελάμε κι εμείς μαζί μαζί της. Τόση χαρά από ένα χαμόγελο; Τι θα γινει όταν αρχίσει τα γέλια;

Στηρίζει το κεφαλάκι της και μας κοιτάει καλά καλά. Βέβαια, όταν ο Γιώργος είναι δίπλα της, δεν έχει μάτια για άλλους. Μόνο γι αυτόν! Της φαίνεται τόσο σπέσιαλ! Μα πώς καταλαβαίνει οτι είναι κι αυτός παιδι και πως θα γίνουν καλοί φίλοι σε πολύ λίγο καιρό;

Μας μιλάει κιόλας. Έχει ξετρελαθεί στα «αγκού», και τα «Ααααααα!», κοιτάει τα ζωάκια και τα πράγματα που της έχω δέσει στο λίκνο της. Βέβαια, δε μένει και πολύ ξαπλωμένη. Προτιμά (όπως και ο Γιώργος άλλωστε) τις αγκαλιές της μαμάς και του μπαμπά της και τις βόλτες γύρω στο σπίτι! Τα παιδιά μου έχουν ασπαστεί από την πρώτη μέρα της ζωής τους το attachment parenting. Εγώ απλά αναρωτιέμαι που και αν υπάρχουν όντως παιδιά που ξαπλώνουν με τις ώρες και κοιτάζουν το ταβάνι. Από την άλλη, σκεφτόμουν πως αν η Ναταλία μας έβγαινε τέτοιο παιδί, θα την άφηνα ξάπλα γιατί θα «βόλευε» και θα ένιωθα τύψεις μετά που δεν την έχω αρκετά μέσα στο σλίνγκ να μαθαίνει τον κόσμο μας…

Η Ναταλία μας, μας κοιτά με τα γαλάζια της ματάκια, είναι μια γλύκα, έχουμε ξετρελαθεί μαζί της, είναι μια μικρη και ζουζουνίστικη προσωπικότητα και προβλέπεται να πάθουμε όλοι μας την πλάκα μας μαζί της. Πόσο τυχεροί μπορεί να είμαστε; Είχαμε ένα καταπληκτικό παιδί και ο Θεός μας χάρισε άλλο ένα και ξαφνικά έγινα χαζομαμά… εις διπλουν!  Τι ευτυχία 🙂