Σπιτικό γιαούρτι!

 

Το γιαούρτι σας αρέσει? Εμένα πολύ! Στα παιδιά αρέσει με κομμένη μπανάνα και μέλι, και στον μπαμπά τους επίσης με μελάκι, αλλά και σκέτο. Τα γιαούρτια πλέον έχουν αρκετά πρόσθετα μέσα, και μάλιστα τα παιδικά γιαούρτια δεν λέγονται καν γιαούρτια πια, αλλά επιδόρπια γιαουρτιού. Μέσα αυτά έχουν και φρουκτόζη  (που μπορεί να προέρχεται από φρούτα, αλλά επηρεάζει το σώμα το ίδιο με τη ζάχαρη και σε κάποιες περιπτώσεις, χειρότερα), σιρόπι γλυκόζης, σοκολάτες που μόνο σοκολάτες δεν είναι, φρούτα, αρώματα, κλπ κλπ.

 

Καλό είναι στα παιδιά που ξεκινούν τροφές, να δίνουμε κανονικό γιαουρτάκι. Με λιωμένη μπανανούλα μέσα αν θέλει να γλυκίζει ή και σκέτο ακόμη καλύτερα. Το σωστό γιαούρτι είναι μια τροφή πλούσια σε ασβέστιο και προβιοτικά (τους φίλους της πέψης και του εντέρου μας). Έχει πρωτεΐνη γάλακτος και τρώγεται πολύ ευχάριστα. Είναι μάλιστα πανεύκολο να το φτιάξουμε, και πολύ φτηνό. Γιατί λοιπόν να μην το φτιάξουμε μόνοι μας?

Εγώ το κάνω με κατσικίσιο γάλα, εσείς μπορείτε να το κάνετε με αγελαδινό ή πρόβειο. Πάμε να δούμε τι χρειαζόμαστε?

Υλικά

1 λίτρο γάλα

2 μεγάλες κουταλιές από ζωντανό γιαούρτι (συνήθως αυτά με την πέτσα είναι ζωντανά, αλλιώς θα πρέπει να το αναγράφει πάνω στη συσκευασία)

Αυτά χρειαζόμαστε μόνο! Είδατε? Μιλάμε για εύκολη συνταγή!

Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε να το φτιάχνουμε τώρα!

 

Εκτέλεση

Βάλτε το γάλα σε ένα κατσαρολάκι και αφήστε το να ζεσταθεί μέχρι τους 90 βαθμούς. Να μην βράσει, αλλά να πάει να φουσκώσει. Αν είναι παστεριωμένο το γάλα, δεν είναι καν ανάγκη. Απλά το ζεσταίνουμε μέχρι τους 40-45 βαθμούς ή μέχρις ότου να βάζουμε το μικρό μας δαχτυλάκι καθαρό καθαρό μέσα και να μπορούμε να το αφήσουμε στο τσακ μέχρι να μετρήσουμε στο 10! Μόλις λοιπόν φτάσει σ’αυτή την θερμοκρασία το γάλα, παίρνουμε ένα μικρό μπολάκι ή ένα φλυτζάνι και προσθέτουμε μέσα τις 2 κουταλιές γιαούρτι. Από πάνω ρίχνουμε γάλα και ανακατεύουμε να γίνει ένα μείγμα δίχως γρομπαλάκια. Αυτό το μείγμα το ρίχνουμε μέσα στο κατσαρολάκι και ανακατεύουμε να πάει παντού η μαγιά μας.

 

Μοιράζουμε το μείγμα μας σε πήλινα, γυάλινα ή ανοξείδωτα μπολάκια ή σε ένα μεγάλο (ποτέ σε πλαστικό κάτι που είναι ζεστό). Όπως σας αρέσει. Ανάβουμε τον φούρνο στους 50, τοποθετούμε τα μπολάκια μέσα και τα σκεπάζουμε με μια πετσέτα. Σε 3-4 ώρες είναι έτοιμα! Τα βάζουμε στο ψυγείο και μόλις κρυώσουν, είναι έτοιμα! Από αυτό το γιαούρτι, κρατάμε κάθε φορά 2 κουταλιές της σούπας και έτσι έχουμε την μαγιά για το επόμενο γιαούρτι, επίσης σπιτική αντί να αγοράζουμε γιαούρτι.

 

Αν έχετε δυσανεξία στην λακτόζη, μπορείτε να αφήσετε το γιαούρτι να κάνει ζύμωση 24 ώρες έξω (μετά τις 3-4 ώρες στον φούρνο το αφήνουμε άλλες 20 στον πάγκο της κουζίνας μας). Με την ζύμωση αυτή, τα βακτήρια «τρώνε» την λακτόζη από το γάλα και δεν μένει σχεδόν καθόλου. Μπορείτε λοιπόν να δοκιμάσετε και πολύ πιθανόν να μην σας προκαλέσει πρόβλημα.

 

*Προσοχή: Το γιαούρτι 24ωρης ζύμωσης δεν κάνει για μαγιά για το επόμενο γιαούρτι μας όμως. Άρα θα πρέπει να έχετε βάλει στο ψυγείο ένα μικρό μπολάκι με τις κουταλιές που θα χρειαστούν την επόμενη φορά, από το γιαούρτι μόλις το βγάλετε από τον φούρνο (στις 4εις ώρες ζύμωσης δηλαδή).

Μην σας ακούγεται περίπλοκο. Μόλις το κάνετε μια μόνο φορά, θα δείτε πόσο εύκολο είναι. Σας βάζω και ένα βιντεάκι να πάρετε μια ιδέα, αλλά αγνοήστε την σκόνη γάλακτος! Καλή επιτυχία και καλή σας όρεξη! 🙂

 

Advertisement

«Δεν έχω γάλα!» Είναι έτσι;

Πηγή: http://pediatros-thes.gr

 

«Δεν έχω γάλα». Αυτή η φράση θα ειπωθεί σχεδόν από κάθε μητέρα που θηλάζει, κάποια στιγμή στην πορεία της γαλουχίας. Πρόκειται για μια σκέψη που θα ταλαιπωρήσει κάθε λεχώνα μία ή και αρκετές φορές. Έρευνες δείχνουν ότι η πιθανότητα η μητέρα να μην έχει πραγματικά γάλα για να θρέψει το μωρό της είναι πολύ μικρή. Στην μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων, πρόκειται για ψευδή εντύπωση της μητέρας, εντύπωση που δημιουργείται από λανθασμένη ενημέρωση, λανθασμένες αντιλήψεις, ψυχολογική πίεση από τους επαγγελματίες υγείας ή το συγγενικό περιβάλλον, ανασφάλεια, μειωμένη αυτοπεποίθηση ή εμπόδια που της επιβλήθηκαν στο θηλασμό. Σε λίγες περιπτώσεις μόνο υπάρχει πραγματική μείωση στην παραγωγή μητρικού γάλακτος, αλλά και τότε η λύση δεν είναι λιγότερος, αλλά περισσότερος, συχνότερος θηλασμός, η λύση δεν είναι περισσότερο «συμπλήρωμα» ξένου γάλακτος – που αφαιρεί από τη παραγωγή γάλακτος της μαμάς -, αλλά λιγότερο και καθόλου «συμπλήρωμα». Αναλυτικότερα:

 

«Το στήθος μου είναι πολύ μικρό». Το μέγεθος του στήθους δεν επηρεάζει την ικανότητα του αδένα να παράγει γάλα στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αλλά αντανακλά μόνο την ποσότητα λίπους που περιέχει. Δηλαδή, γυναίκες με μικρό μέγεθος στήθους μπορεί να έχουν την ίδια ικανότητα παραγωγής γάλακτος με εκείνες με μεγάλο στήθος. Άλλοτε, η διαφορά είναι στην αποθηκευτική ικανότητα του μαστού: Υπάρχουν γυναίκες που καλύπτουν τις ανάγκες του μωρού τους με σχετικά συχνό θηλασμό και άλλες που καλύπτουν τις ανάγκες με σχετικά αραιότερα μεσοδιαστήματα ταισμάτων. Όλες όμως, εάν θηλάσουν κατά απαίτηση του μωρού τους και όχι σύμφωνα με αυθαίρετα ωράρια, θα του δώσουν την ποσότητα γάλακτος που χρειάζεται. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις γυναικών που έχουν παθολογικά μικρό μαστό ο οποίος δεν μεγαλώνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γαλουχίας και δεν μπορεί να καλύψει 100% τις ανάγκες του παιδιού.

 

«Το μωρό θηλάζει πολύ συχνά, βρίσκεται συνέχεια στο στήθος». Πώς αντιλαμβανόμαστε τον πολύ συχνό θηλασμό; Υποκειμενικά, ανάλογα με το τι πιστεύουμε ότι είναι φυσιολογικό για ένα μωρό. Μια μαμά νομίζει πως θηλάζει υπερβολικά συχνά το μωρό της ανά δύο συνήθως ώρες, γιατί είχε πάντα την εντύπωση ότι τα νεογέννητα ξυπνούν για να φάνε κάθε τρεις με τέσσερις ώρες. Μια άλλη μητέρα ενημερώθηκε σωστά και έχει ρεαλιστικές προσδοκίες. Θηλάζει κάποιες φορές και συνεχόμενα, κάθε μισή με μία ώρα, αλλά δεν το θεωρεί κάτι «ανώμαλο», παθολογικό. Ακόμα κι αν πραγματικά δεν υπάρχει ακόμα αρκετό μητρικό γάλα και το μωρό απαιτεί συνέχεια θηλασμό για να το αυξήσει, αν το αφήσουμε θα το πετύχει, εφόσον η τεχνική του θηλασμού είναι καλή και το μωρό αδειάζει το στήθος.

 

«Το γάλα μου φαίνεται να τελειώνει το απόγευμα». Είναι φυσιολογικό να έχουμε περισσότερους θηλασμούς το απόγευμα προς το βράδυ. Επίσης τις ώρες αυτές τα βρέφη έχουν περισσότερα πονάκια από κολικούς και είναι πιο ανήσυχα και ευερέθιστα από την κούραση που αθροίζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η ανησυχία του μωρού δεν σχετίζεται συνήθως με χαμηλή παροχή γάλακτος.

 

«Το μωρό μου κλαίει συνέχεια». Η πείνα δεν είναι το μόνο αίτιο κλάματος. Μήπως ζεσταίνεται; Μήπως κρυώνει; Μήπως απλά θέλει επαφή και αγκαλιά; Μήπως έχει λερωμένη πάνα; Υπάρχουν ακόμα τα δύσκολα μωρά από ταμπεραμέντο και μωρά που κλαίνε επειδή πάσχουν από κολικούς ή από κάποια πάθηση και πρέπει να τα εξετάσει ο παιδίατρος. Τέλος, τα μωρά συχνά διαισθάνονται την προσπάθειά μας να επιβάλλουμε ωράρια και περιορισμούς στο θηλασμό, με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν αντιδραστικά περισσότερο. Εάν ως άμεση απάντηση δώσουμε απρόσκοπτα το στήθος, η γκρίνια θα σταματήσει. Ο θηλασμός είναι θετική, μαγική εμπειρία και, ακόμα και μωρά λίγων εβδομάδων αντιλαμβάνονται τυχόν αρνητικά συναισθήματα και δυσφορία της μητέρας.

 

«Δε βλέπω καθόλου σταγόνες γάλακτος στο στήθος μου όταν θηλάζω». Αυτό ποικίλει από γυναίκα σε γυναίκα και δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι για την παραγωγή της. Δηλαδή η παρουσία σταγόνων γάλακτος στην αριστερή θηλή όταν το μωρό θηλάζει το δεξί στήθος είναι καλό σημάδι όταν υπάρχει, όμως η απουσία τους δεν είναι αναγκαστικά κακό σημάδι.

 

«Δε νιώθω ποτέ το γάλα μου να «κατεβαίνει» όταν θηλάζω». Κάποιες μητέρες αισθάνονται το αντανακλαστικό έκθλιψης του γάλακτος, δηλαδή το γάλα τους να «κατεβαίνει» προς το παιδί, είτε ως κάψιμο, είτε ως γέμισμα του στήθους ή και ως πόνους στη μήτρα. Κάποιες όχι. Δεν σημαίνει τίποτα για την παραγωγή τους.

 

«Όταν του δίνουμε ξένο γάλα με το μπουκάλι, το πίνει με λαχτάρα». Το μπιμπερό λειτουργεί πολύ διαφορετικά από τη ρόγα του στήθους. Όταν μπαίνει στο στόμα του παιδιού το γεμίζει με γάλα. Η ροή του είναι ελεύθερη και ο τρόπος λήψης από το παιδί παθητικός. Εκείνο υποχρεώνεται να καταπιεί. Η κατάποση φέρνει κι άλλο γάλα στο στόμα του παιδιού. Ο κύκλος επαναλαμβάνεται, δίνοντας την εντύπωση ότι το μωρό «καταβροχθίζει πεινασμένο το περιεχόμενο του μπουκαλιού» μέσα σε λίγα λεπτά. Έπειτα ίσως το βρέφος κοιμάται για πολλή ώρα «γαλήνια». Οι γονείς συμπεραίνουν λανθασμένα ότι το μωρό πραγματικά δεν έπαιρνε αρκετό γάλα από το στήθος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το μικρό κουράστηκε από τη γρήγορη ροή του μπουκαλιού και προσπαθεί να χωνέψει με δυσκολία το περιεχόμενό του. Θα κάνει περισσότερες ερυγές και κινήσεις δυσφορίας. Στην πορεία οι γονείς θα προσφέρουν ολοένα περισσότερα μπουκάλια στο παιδί. Αυτό τελικά θα προκαλέσει πραγματική μείωση στην παροχή γάλακτος από τη μητέρα και τελικά την πρόωρη διακοπή του θηλασμού.

 

«Τελευταία νιώθω το στήθος μου πιο μαλακό». Συμβαίνει σχεδόν πάντα έπειτα από τη διόγκωση στήθους των πρώτων ημερών. Περίπου κατά τις 3-6 εβδομάδες από τη γέννηση του παιδιού επέρχεται ένας συντονισμός ανάμεσα στη ζήτηση του μωρού και την παραγωγή γάλακτος της μητέρας. Το μόνο που δείχνει είναι ότι η παραγωγή γάλακτος άρχισε να συντονίζεται με τις ανάγκες του παιδιού. Το στήθος παίρνει το μήνυμα να φτιάχνει τόσο γάλα όσο ακριβώς χρειάζεται, χωρίς αναίτια πρηξίματα.

 

«Βάζω το θήλαστρο και δε βγαίνει ούτε σταγόνα από το στήθος». Η εκάστοτε ποσότητα γάλακτος που βγαίνει με το θήλαστρο δεν είναι αντιπροσωπευτική της πραγματικής ποσότητας που υπάρχει μέσα στο στήθος. Αν δεν βγαίνει γάλα με το θήλαστρο, το πρόβλημα συνήθως βρίσκεται είτε στο ίδιο το θήλαστρο (ακατάλληλο) είτε στην έλλειψη εξοικείωσης της μητέρας με αυτό. Σωστές οδηγίες για την χρησιμοποίησή του, σε συνδυασμό με τακτική χρήση του για μερικές ημέρες, έχουν σηνήθως ως αποτέλεσμα να αυξάνεται το γάλα που βγαίνει με αυτό.

 

«Το μωρό μου έτρωγε στο στήθος για πάνω από μισή ώρα. Τελευταία ξεκολλάει από αυτό μέσα σε μερικά λεπτά». Αυτό συνήθως σημαίνει ότι, μετά τις πρώτες 4-6 εβδομάδες που η γαλουχία εγκαθίσταται, το μικρό είναι πλέον πολύ αποτελεσματικό και παίρνει όσο γάλα θέλει σε λίγο χρόνο. Σκεφτείτε τα πρώτα μαθήματα χορού: στην αρχή μαθαίναμε τα βήματα και χορεύαμε αργά, με συνεχή λάθη. Μερικές εβδομάδες αργότερα όλα έρχονται φυσικά και αυτοματοποιημένα, χορεύουμε με τον παρτενέρ μας γρήγορα και άνετα. Μετά τους πρώτους μήνες της ζωής μπορεί να σημαίνει ότι το μικρό έχει μεγαλώσει, θέλει να παίξει, να κάνει και άλλα πράγματα στη ζωή του εκτός από το να τρώει. Η προσοχή του αποσπάται εύκολα με τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, είναι βιαστικό, δε προλαβαίνει, τα θέλει όλα, να γεμίσει την κοιλίτσα του και να παίξει ταυτόχρονα.

 

«Το μωρό μου από εχθές τρώει πιο συχνά και για περισσότερη ώρα». Μήπως έχει έκρηξη αύξησης; Μήπως διψάει γιατί είναι καλοκαίρι; Μήπως θέλει περισσότερη παρηγοριά γιατί είναι άρρωστο; Μήπως βγάζει δοντάκια; Τα μωρά δεν τρώνε τις ίδιες ποσότητες κάθε φορά ή κάθε μέρα. Τα παραπάνω είναι ορισμένοι μόνο λόγοι που το μωρό μας μπορεί να τρώει περισσότερο για ένα χρονικό διάστημα. Αν «ακολουθήσουμε» την όρεξή του, απαντήσουμε με περισσότερο θηλασμό και το αφήσουμε εκείνο να καθορίσει τις ανάγκες του χωρίς να καταφεύγουμε αυθαίρετα σε ρολόγια, τότε δε θα φτάσουμε ποτέ σε πραγματικά μειωμένη παραγωγή μητρικού γάλακτος.

 

«Το μωρό μου συνεχίζει να τρώει συχνά τη νύχτα». Ο νυχτερινός θηλασμός είναι αρχικά αναγκαίο βήμα για την εδραίωσή του. Έπειτα και καθόλο τον πρώτο χρόνο της ζωής, δύο στα τρία μωρά που θηλάζουν θέλουν στήθος και τη νύχτα. Ο νυχτερινός θηλασμός ενισχύει τη διάρκεια της γαλουχίας και είναι μια φυσιολογική κατάσταση, η οποία εξαρτάται από τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού. Πολλές φορές οι μητέρες διακόπτουν αναίτια το θηλασμό ή δίνουν ξένο γάλα, μόνο για να διαπιστώσουν με απογοήτευση ότι τα νυχτερινά ξυπνήματα συνεχίζονται αμείωτα. Η καλύτερη τακτική στο θέμα αυτό, όπως και σε άλλα, είναι να εστιάσουμε στο δικό μας παιδί και να αποφεύγουμε συγκρίσεις με άλλα παιδιά.

 

Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2010

Πρωινό milk shake!

Σας έχω ξαναπεί κατά καιρούς σε σχόλια κυρίως, το πρωινό των παιδιών μου. Τα παιδιά που θηλάζουν, ειδικά αυτά που θηλάζουν μέχρι τα 1 ή και παραπάνω, δεν τρελαίνονται ιδιαίτερα με το γάλα. Καλώς ή κακώς, έχουμε συνηθίσει να δίνουμε γάλα στα παιδάκια μας και έτσι μας πιάνει ένα άγχος (αν και να έχετε υπόψιν σας πως ένα γιαουρτάκι απλό, έχει πολύ περισσότερο από ένα ποτήρι γάλα). Λόγω ατοπικής δερματίτιδας του Γιώργου, δεν του δίνω αγελαδινό γάλα (το οποίο αν διαβάσετε λιγάκι, είναι και ο λόγος για πολλές αλλεργίες, κλπ). Δεν θα μιλήσω όμως γι’ αυτό το θέμα.

 

Το κατσικίσιο γάλα, μυρίζει λίγο περίεργα. Σίγουρα δεν έχει την ίδια γεύση με το μητρικό γάλα, οπότε για να ξεκινήσουν τα μικρά μου να πίνουν και λίγο γαλατάκι (εκτός από της μαμάς), τους έδινα (και συνεχίζει αυτό να είναι το καθημερινό πρωινό τους) γάλα στην μορφή ενός νοστιμότατου milk shake!

 

Μια μπανάνα, λίγα ροδάκινα, καρπούζι, σταφύλια, μήλο, αχλάδι, μουλιασμένες σταφιδούλες ή/και σύκο, και οτιδήποτε φρούτο εποχής σε  ότι συνδυασμό θέλετε (να δείτε το χρώμα που παίρνει με τα κεράσια!!!). Τα κόβω σε κομμάτια, τα βάζω σε ένα τεράστιο ποτήρι (του λίτρου), προσθέτω γάλα μέχρι να τα σκεπάσει και λίγο ακόμη, τα λιώνω με αυτό το κοπτικό χεριού και το milk shake τους, είναι έτοιμο! Μπορείτε βέβαια να το φτιάξετε και σε ένα μπλέντερ. Τώρα που το κάνω και για την μικρή, τα βάζω όλα στο μπλέντερ για ευκολία. Χορταστικότατο, νοστιμότατο και πολύ πολύ υγιεινό. Η τέλεια αρχή της μέρας!

 

Σε άλλο ποστ, θα σας γράψω και συνταγούλες για κεικάκια (cup cakes) δίχως εως καθόλου ζάχαρη και με πολύ όμορφα υλικά. Για πρωινό, για βραδυνό και για κολατσιό στο σχολείο 😉

 

Εσείς τι δίνεται για πρωινό  στα παιδάκια σας? Για πείτε ιδέες!

Τι πρέπει να περιμένουμε από ένα φυσιολογικό τελειόμηνο νεογέννητο;

 

Διάβασα το παρακάτω άρθρο και συγκινήθηκα με την απλότητα της ίδιας της ζωής και ταυτόχρονα με τους θαυματουργούς της τρόπους.  Πως τελικά έχουν πλαστεί όλα σωστά, και αν αφήσουμε την φύση και το  ένστικτό μας, θα γίνουν όλα όπως ακριβώς έχουν σχεδιαστεί να γίνουν, απλά, φυσιολογικά και όμορφα!

 

Πηγή:  http://www.perithilasmou.gr/articles/breastfeeding-experts/396-fisiologiko-teleiomino-neogenito.html

 

Καταρχήν, ένα φυσιολογικό μωρό θα πρέπει να γεννιέται φυσιολογικά, δηλαδή κολπικά. Ναι, ξέρω ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα, αλλά εδώ μιλάμε για το φυσιολογικό. Θα πρέπει να γεννιόμαστε κολπικά γιατί χρειαζόμαστε τα καλά βακτηρίδια. Τα μωρά μας γεννιούνται αποστειρωμένα, χωρίς βακτηρίδια. Δεν είναι τυχαίο που ερχόμαστε στον κόσμο από την περιοχή κοντά στον πρωκτό, μια περιοχή που φιλοξενεί πολλά βακτηρίδια, τα περισσότερα από τα οποία είναι καλά και απαραίτητα για την υγεία του εντέρου και την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Και τα βακτηρίδια που βρίσκονται εκεί είναι τα βακτηρίδια της μητέρας, για τα οποία η ίδια έχει αναπτύξει αντισώματα αν αυτά τα βακτηρίδια δεν είναι τελικά και τόσο καλά.

Μετά, το μωρό γεννιέται και θα πρέπει να ακουμπήσει πάνω στο στήθος της μητέρας του. Το στήθος και συγκεκριμένα το σημείο ανάμεσα στα στήθη, είναι το φυσικό μέρος για το νεογέννητο μωρό (το αίμα που κυκλοφορεί στον οργανισμό μας κάθε λεπτό, διανέμεται στα πιο σημαντικά σημεία του σώματός μας. Αρκετό πηγαίνει στο συκώτι μας κάθε λεπτό, περίπου 10%, και 20% πηγαίνει στον εγκέφαλό μας. Στην νέα μαμά, 23% πηγαίνει στο στήθος της, περισσότερο απ’ ότι στον εγκέφαλό της. Το σώμα μας ξέρει ότι αυτό το σημείο είναι σημαντικό!)

Η περιοχή του στήθους είναι ζεστή. Επί αιώνες τα μωρά χρησιμοποιούσαν το σώμα της μητέρας για να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία τους. Γιατί να σταματήσουν να το κάνουν τώρα; Με όλη αυτή την κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή, θα είναι πιο ζεστά. Το μωρό μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μητέρα του για ζεσταθεί. Τώρα λοιπόν έχουμε ένα νεογέννητο μωρό στα ζεστά. Το μωρό δεν πεινάει. Δεν έρχεται στο κόσμο πεινασμένο.

Κάθε είδος του ζωικού βασιλείου έχει ενστικτώδεις συμπεριφορές οι οποίες επιτρέπουν στα μικρά του να μεγαλώσουν και να διαιωνίσουν το είδος. Τα μωρά μας έρχονται στον κόσμο έχοντας ανάγκη από προστασία. Προστασία από ασθένειες κι από εχθρούς. Ναι, εχθρούς. Τα μωρά μας δεν ξέρουν αν έρχονται στον κόσμο μέσα σε μια αγαπημένη οικογένεια του 21^ου αιώνα. Αυτό που ξέρουν είναι το ίδιο με το αν γεννιόταν στον 2^ο αιώνα μέσα σε μια σπηλιά, περιτριγυρισμένα από τίγρεις. Η ενστικτώδης συμπεριφορά μας θα πρέπει να μας οδηγήσει στο να προστατευτούμε. Τα μωρά βρίσκουν προστασία και από τις ασθένειες και από τις «τίγρεις», στο στήθος της μητέρας τους.

Τελικά, δίνουμε στο μωρό μερικά καλά βακτηρίδια όταν γεννιούνται κολπικά. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την προστασία από τις ασθένειες. Το επόμενο βήμα είναι το πρωτόγαλα.

Ένα νεογέννητο μωρό που βρίσκεται πάνω στο στήθος της μητέρας του θα σηκώσει λίγο το κεφάλι του, θα γλείψει τα χέρια του και θ’ αρχίσει να γλιστράει προς τη θηλή. Τα μωρά δείχνουν προτίμηση στις χρωματικές αντιθέσεις (άσπρο-μαύρο) και στους κύκλους περισσότερο από τα άλλα σχήματα. Σκεφτείτε το…υπάρχει ένας σκούρος κύκλος πολύ κοντά του.

Ο ιδρώτας της μαμάς μυρίζει όπως το αμνιακό υγρό, κι αυτή η μυρωδιά βρίσκεται ακόμη πάνω στο μωρό (αφού δεν του έχουν κάνει μπάνιο ακόμα!) και το μωρό ακολουθεί αυτή τη μυρωδιά. Οι εκκρίσεις από τους αδένες της θηλαίας άλω μυρίζουν παρόμοια και βοηθούν το μωρό να πάει προς το στήθος και να πάρει το πρωτόγαλα, το οποίο θα θρέψει τα καλά βακτηρίδια και θα το προστατέψει από τις αρρώστιες. Και το πρωτόγαλα δεν είναι πολύ γιατί το μωρό δεν έρχεται στον κόσμο πεινασμένο και γιατί το μητρικό γάλα δεν είναι φαγητό!

Μιλάμε για τα φυσιολογικά μωρά. Ο θηλασμός είναι το φυσιολογικό. Είναι αυτό που θα πρέπει να κάνουν τα μωρά. Είτε βρισκόμαστε στο 209 είτε στο 2009, τα μωρά κάνουν το ίδιο πράγμα: προσπαθούν να βρουν το στήθος. Ο θηλασμός δεν είναι το μαγικό φίλτρο. Δεν είναι το «καλύτερο». Είναι το φυσιολογικό. Απλώς φυσιολογικό. Σχεδιασμένο για τις ανάγκες του αδύναμου μωρού του ανθρώπου. Και τίποτα άλλο που σχεδιάζεται για να το αντικαταστήσει, δεν είναι φυσιολογικό.

Το πρωτόγαλα επίσης ενεργοποιεί κάποια στοιχεία στο έντερο του μωρού, τα οποία κάνουν το θύμο αδένα να μεγαλώσει. Ο αδένας αυτός είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος. Η ανάπτυξή του είναι πολύ σημαντική. Μητρικό γάλα = μεγάλος θύμος αδένας, ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Το πρωτόγαλα επίσης έχει μεγάλες ποσότητες από κάτι που λέγεται Εκκριτική Ανοσοσφαιρίνη Α (SIgA). Αυτή παράγεται τις πρώτες μέρες της ζωής του μωρού και προσφέρει προστασία ειδικά για την μαμά. Κάποια κύτταρα στο έντερο της μητέρας «παρακολουθούν» τι μπαίνει μέσα στον οργανισμό της και αν υπάρχει κάποιο μολυσμένο κύτταρο, ένα ειδικό στοιχείο του εντέρου της μητέρας κατευθύνεται προς το στήθος της και το βοηθάει να παράγει SIgA για να προστατευτεί το μωρό. Εάν η μαμά και το μωρό είναι μαζί, τότε και το μωρό προστατεύεται απ’ αυτό που  θα μπορούσε να βλάψει και τους δυο.

Και οι «τίγρεις»; Τι γίνεται μ’ αυτές; Ορίστε την «τίγρη» όπως θέλετε εσείς. Αλλά εάν ήσασταν μωρά χωρίς καμία ικανότητα να προστατευτείτε, το να μείνετε κοντά στη μητέρα σας είναι το λογικό. Τα μωρά αναγνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα σε ένα νεροχύτη και στο στήθος της μητέρας τους. Όταν τα μωρά αποχωρίζονται τις μητέρες τους, αναπτύσσουν τη συμπεριφορά της απελπισίας – απόσυρσης. Η απελπισία έρχεται όταν είναι μόνα τους, αποχωρισμένα. Τα μωρά μόνο φωνητικά μπορούν να εκφράσουν την απελπισία τους και το φόβο τους να μην γίνουν φαγητό για τις τίγρεις. Όταν τα παίρνουμε αγκαλιά, σταματάνε να κλαίνε. Είναι προστατευμένα, ζεστά και ασφαλή. Αν αυτό το απελπισμένο κλάμα δεν βρει ανταπόκριση, αποσύρονται. Κρυώνουν, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες από ορμόνες του στρες, πέφτουν οι ρυθμοί της καρδιάς τους και ησυχάζουν. Αυτό δεν είναι ένα καλό μωρό. Αυτό είναι ένα μωρό που έχει φτάσει πέρα από την απελπισία. Τα φυσιολογικά μωρά θέλουν να βρίσκονται στην αγκαλιά συνέχεια.

Και πότε κυνηγάνε οι τίγρεις; Τη νύχτα. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα για τα μωρά μας το να κοιμούνται τη νύχτα. Μπορεί να φαγωθούν. Θα πρέπει να ξυπνούν και να βεβαιώνονται ότι ο φύλακά τους είναι εκεί. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος. Κοιμούνται καλύτερα τη μέρα. (Σκεφτείτε τη δική μας αντίδραση στις δικές μας «τίγρεις» – τα προβλήματα ύπνου είναι ένα μεγάλο μέρος του στρες, της κατάθλιψης, του άγχους).

Όλοι κοιμούνται κάποτε με τα μωρά τους, από επιλογή ή όχι, είτε το παραδέχονται είτε όχι. Όλοι το κάνουμε. Μερικές φορές λόγω των συγκυριών, άλλες φορές επειδή το θέλουμε. Μερικές φορές τα μωρά γκρινιάζουν, εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι και αυτό μοιάζει να είναι φυσιολογικό. Άρα, τα φυσιολογικά μωρά θηλάζουν, μένουν στο στήθος, θέλουν αγκαλιά και κοιμούνται καλύτερα όταν είναι με τους γονείς τους. Εμένα μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό αυτό. Αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα μωρό που είναι φυσιολογικό και σε ένα που δεν είναι. Ασφαλής ύπνος σημαίνει ότι οι γονείς είναι νηφάλιοι, κοιμούνται στο κρεβάτι κι όχι σε καναπέ ή σε πολυθρόνα, δεν καπνίζουν, θηλάζουν, είναι φυσιολογικοί. Αν οι συνθήκες δεν είναι φυσιολογικές, τότε ο ύπνος με το μωρό δεν είναι ασφαλής.

Αυτή η επαφή στο στήθος βοηθάει επίσης την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Τα μωρά μας έχουν τόσα εγκεφαλικά κύτταρα όσα θα έχουν για όλη την υπόλοιπη ζωή τους, στην 28^η εβδομάδα της κύησης. Είναι μια ζούγκλα κυττάρων που περιμένουν να ενωθούν. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι παράγουμε πολλά και μετά ξεφορτωνόμαστε αυτά που δεν χρησιμοποιούμε. Έχουμε περίπου 8 θηλές, μια ουρά και τρίχες στα χέρια όταν βρισκόμαστε ακόμα στη μήτρα. Αν όλα πάνε καλά, δεν τα έχουμε όλα αυτά όταν γεννιόμαστε. Έτσι, καθώς κουρνιάζετε δίπλα στο μωρό σας, αυτό δημιουργεί εγκεφαλικές συνδέσεις ευτυχισμένο και ξεφορτώνεται όλα εκείνα τα κύτταρα που δεν του χρειάζονται. Ο θηλασμός είναι συνάψεις εγκεφαλικών κυττάρων. Όχι φαγητό.

Γιατί επιμένω μ’ αυτό; Γιατί οι περισσότερες γυναίκες δεν πιστεύουν ότι το σώμα τους, που δημιούργησε αυτό το υπέροχο μωρό, είναι ικανό να θρέψει αυτό το ίδιο μωρό και δίνουν συμπλήρωμα όλο και περισσότερο με ξένο γάλα που σχεδιάστηκε για να είναι «τροφή». Γιατί δεν εμπιστευόμαστε το σώμα μας μετά τον τοκετό; Δεν ξέρω. Αλλά ακούω όλο και πιο συχνά ότι οι γυναίκες δίνουν ξένο γάλα «επειδή δεν του φτάνει το δικό μου». Φυσικά και του φτάνει. Τα μωρά δεν χρειάζονται φαγητό συνέχεια, χρειάζονται να είναι μαζί σου συνέχεια, αυτή είναι η απόλυτη ικανοποίηση για ένα μωρό.

Το μωρό στο στήθος αναπτύσσει το ανοσοποιητικό του σύστημα, ενεργοποιεί τον θύμο αδένα, είναι ζεστό, αισθάνεται ασφαλές, κοιμάται καλύτερα, δημιουργεί εγκεφαλικές συνάψεις και επί τη ευκαιρία, τρώει κιόλας. Τα μωρά δεν «πεινάνε» όλη την ώρα – απλώς ακολουθούν τα ένστικτά τους. Τα ένστικτα που μας επιτρέπουν να επιβιώσουμε και να διαιωνίσουμε το είδος μας.

 

Πηγή:  Jenny Peelen Thomas, MD, IBCLC, FAAP, FABM –http://www.drjen4kids.com/soap%20box/normal_%20newborn.htm

Μετάφραση: Βίκυ Φαρδογιάννη

Πώς λειτουργεί ο μητρικός θηλασμός;

Πηγή: Περιοδικό Family Life

Του Στέλιου Παπαβέντση, παιδιάτρου

 

 

Ακούμε συχνά μητέρες που σταματούν τον θηλασμό, να λένε ότι δεν είχαν άλλο γάλα ή ότι το γάλα τους δεν ήταν καλό για το παιδί τους. Πόσο αληθεύουν αυτά επιστημονικά; Πώς λειτουργεί ο μητρικός θηλασμός;

Σε γενικές γραμμές, για τη γαλουχία απαραίτητα είναι τρία πράγματα: οι ορμόνες, το στήθος και η απομάκρυνση του γάλακτος απ’ αυτό.

1. Η πρώτη προϋπόθεση, οι ορμόνες –προλακτίνη, ωκυτοκίνη– παράγονται από το ορμονικό κέντρο του εγκεφάλου που λέγεται υπόφυση. Σοβαρές διαταραχές στις ορμόνες της γαλουχίας είναι σπανιότατες και αφορούν λιγότερο από το 1% των γυναικών. Άρα, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το γάλα της μαμάς δεν σταματάει ξαφνικά και ανεξήγητα γιατί κάτι συνέβη με τις ορμόνες της.

2. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι το στήθος της μαμάς. Αυτό περιέχει λίπος και τον αδένα που εκκρίνει το γάλα. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν φυσιολογικό όγκο αδένα και έχουν την ικανότητα να θηλάσουν το μικρό τους. Το μέγεθος του στήθους έχει κυρίως να κάνει με την ποσότητα λίπους που περιέχεται σε αυτό. Άλλωστε, ο αδένας αναπτύσσεται συνεχώς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ενώ με τη γαλουχία ωριμάζει και γίνεται ολοένα και πιο παραγωγικός. Άρα, το μικρό μέγεθος του στήθους πολλών γυναικών πριν από την εγκυμοσύνη ή και πριν τον τοκετό δεν σημαίνει συνήθως και ανικανότητα να παράγουν γάλα. Ακόμα και γυναίκες με ιδιαίτερα μικρό στήθος, μπορούν να θρέψουν, μερικώς ή πλήρως, το μωρό τους, εφόσον αφήσουν από τη γέννηση ελεύθερη την πρόσβαση του παιδιού σε αυτό και το θηλάσουν συχνά και με σωστή τεχνική.

3. Η γαλουχία αποτυγχάνει στις περισσότερες γυναίκες, γιατί δεν απομακρύνεται το μητρικό γάλα από το στήθος. Η τρίτη προϋπόθεση για την παραγωγή του μητρικού γάλακτος είναι και η πιο σημαντική. Όσο πιο πολύ γάλα βγάλει το παιδί –ή το θήλαστρο–, τόσο πιο πολύ γάλα θα παραχθεί.

Το στήθος δεν είναι απλή αποθήκη γάλακτος, αλλά ζωντανός αδένας που υπακούει στον νόμο της ζήτησης και της προσφοράς. Όταν το μωρό αδειάζει τακτικά τον αδένα, τα κύτταρα που παράγουν το γάλα παίρνουν εντολή να δουλέψουν περισσότερο. Αντίθετα, όταν το στήθος δεν αδειάζει και το γάλα λιμνάζει μέσα στον αδένα, τα κύτταρα αυτά παίρνουν εντολή να σταματήσουν τη λειτουργία τους.

Όσο περισσότερο γάλα απομακρύνεται από το στήθος, τόσο περισσότερο γάλα παράγεται. Ο μαστός της γυναίκας δεν είναι ουροδόχος κύστη για να γεμίζει απλώς και να αδειάζει, αλλά αδένας, εργοστάσιο που φτιάχνει κάθε στιγμή γάλα ανάλογα με τη ζήτηση από το μωρό. Όποτε το στήθος είναι γεμάτο γάλα, ο ρυθμός παραγωγής του μειώνεται. Όποτε αδειάζει πλήρως, ο ρυθμός παραγωγής αυξάνεται!

Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης

Τα κυριότερα βήματα του θηλασμού

Στην αρχή, υπό την επίδραση των ορμονών, η μητέρα προσφέρει στο παιδί μικρές ποσότητες από το πολύτιμο πρωτόγαλα, καμία σταγόνα του οποίου δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Έπειτα, τρεις με τέσσερις ημέρες από τη γέννηση του παιδιού, οι ίδιες ορμόνες οδηγούν το στήθος της μαμάς σε διόγκωση, πρήξιμο. Από εκεί και έπειτα, ο κύριος ρυθμιστής είναι το παιδί. Αν αυτό θηλάσει συχνά και αποτελεσματικά, η γαλουχία θα συνεχιστεί. Οι ορμόνες παίζουν πλέον δευτερεύοντα ρόλο.

Κατά τις πρώτες έξι εβδομάδες της ζωής του μωρού, εδραιώνεται η γαλουχία και συντονίζεται η παράγωγη γάλακτος της μητέρας με τις ανάγκες του μωρού. Από τη μια βρίσκεται η παραγωγή της μαμάς σε γάλα, από την άλλη οι ανάγκες του μωρού. Αν το μωρό είναι λαίμαργο, θα απαιτήσει περισσότερο: θα κλαίει από πείνα, θα θέλει να βρίσκεται πολλές ώρες στο στήθος. Αν δεν επιβληθούν εμπόδια σε αυτήν τη ζήτηση –με αυθαίρετα ωράρια φαγητού, συγκεκριμένη ώρα σε κάθε στήθος κ.λπ. –,  το μωρό, τελικά, θα πάρει περισσότερο γάλα γιατί το στήθος της μαμάς θα προσαρμοστεί στις ανάγκες του. Σε άλλες περιπτώσεις, η παραγωγή της μαμάς είναι μεγάλη, περισσότερη από αυτήν που χρειάζεται το παιδί. Με τον καιρό, το στήθος της μαμάς «υπακούει» στις λιγότερες ανάγκες του μωρού, μειώνει την παραγωγή γάλακτος και επέρχεται ισορροπία. Ο θηλασμός κατά την κρίσιμη πρώτη περίοδο πρέπει να είναι ανεμπόδιστος, χωρίς πρόγραμμα, με το μωρό, αν χρειάζεται, «κολλημένο στο στήθος», σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, με μόνη προϋπόθεση ότι τοποθετείται και πιάνει σωστά τη θηλή, καταπίνει γάλα και το απομακρύνει.

Μετά τις πρώτες έξι εβδομάδες, εφόσον όλα έχουν γίνει σωστά, φυσικά, χωρίς παρεμβολές και εμπόδια, μαμά και βρέφος καταλήγουν σε έναν θαυμαστό συντονισμό: η μαμά προσφέρει ακριβώς τόσο γάλα, όσο το παιδί χρειάζεται. Σε αυτήν τη φάση, πολλές μητέρες ανησυχούν ότι το γάλα τους μειώθηκε. «Μα το στήθος μου μοιάζει άδειο…» Στην πραγματικότητα, το στήθος πρέπει να είναι άδειο από εδώ και στο εξής, να μην εμφανίζει αναίτια πρηξίματα που δεν συμβαδίζουν με την όρεξη του παιδιού. Όσο πιο άδειο είναι μετά το φαγητό του παιδιού, τόσο το καλύτερο: τα κύτταρα θα λάβουν το σήμα να το ξαναγεμίσουν γρηγορότερα.

Γιατί πρέπει να ξέρετε πώς λειτουργεί ο θηλασμός

Πόσο βοηθάει να γνωρίζουμε πώς λειτουργεί ο θηλασμός; Πάρα πολύ.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της γαλουχίας, είναι πιθανό να πέσουμε ξαφνικά σε παγίδες και κακοτοπιές. Μόνο με βαθιά επίγνωση του νόμου της ζήτησης και προσφοράς μπορούμε να αντιδράσουμε σωστά σε αυτές. Για παράδειγμα, το τριών μηνών μωρό σας τις τελευταίες μέρες δείχνει ότι πεινάει περισσότερο, θέλει να θηλάζει κάθε δύο ώρες από κάθε τρεις ώρες που ήταν την προηγούμενη εβδομάδα, και πιο συχνά τη νύχτα. Τι κάνετε; Αν δεν γνωρίζετε τα παραπάνω, συμπεραίνετε ότι το γάλα σας δεν φτάνει και του δίνετε συμπλήρωμα. Το μωρό σας έχει φυσιολογική έκρηξη ανάπτυξης, θέλει απλώς να μεγαλώσει απότομα, χορταίνει την έξτρα πείνα του με το συμπλήρωμα που του δίνετε. Το στήθος όμως δεν ερεθίζεται επιπλέον, μένει στην προηγούμενη κατάσταση, δεν συντονίζεται με τις αυξημένες ανάγκες του μωρού. Μια βδομάδα αργότερα, το συμπλήρωμα ξένου γάλακτος έχει πλέον κυρίαρχο ρόλο και η δική σας παραγωγή σε γάλα έχει μείνει σημαντικά πίσω. Χωρίς λόγο και αιτία θα αποθηλάσετε σύντομα, μόνο και μόνο γιατί δεν ακολουθήσατε τη ζήτηση του μωρού σας.

Ας δούμε ένα αντίθετο παράδειγμα. Το μωρό σας έπαθε βρογχιολίτιδα και δεν τρώει καλά. Η ανάσα του είναι βαριά και χρειάζεται νοσηλεία με ορό στο νοσοκομείο για δύο ημέρες. Τι κάνετε; Το μωρό πρέπει για όσο μπορεί να πηγαίνει στο στήθος. Η παραγωγή σας σε γάλα πρέπει να διατηρηθεί με χρήση θηλάστρου. Αν δεν το κάνετε, το στήθος σας θα μείνει ανερέθιστο για μέρες, θα μαζευτεί γάλα και θα δοθεί σήμα να μη φτιάχνεται άλλο. Τρεις μέρες αργότερα, το μωρό σας είναι και πάλι ζωηρό, ζητάει το γάλα σας που είναι όμως λίγο πια. Κάθεται όλη μέρα στο στήθος χωρίς να χορταίνει, εσείς δεν αντέχετε, του δίνετε συμπλήρωμα και σύντομα αποθηλάζετε.

Τις περισσότερες φορές, η απάντηση στη λανθασμένη διαπίστωση «δεν είχα γάλα» είναι «δεν είχες γιατί δεν έβαλες, όσο και όταν έπρεπε, το παιδί σου στο στήθος, ή γιατί δεν ζήτησες κατάλληλη βοήθεια όταν το μωρό σου δεν ήξερε ή δεν μπορούσε να το απομακρύνει αποτελεσματικά από τον μαστό».

Και της μαμάς το γάλα…

Υγιεινός, θρεπτικός και… οικονομικός ο θηλασμός, αλλά οι ελληνίδες μητέρες φαίνεται πως τον αποφεύγουν

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=331949&dt=16/05/2010

 

«Είναι δωρεάν, κάνει τις αισθήσεις να λειτουργούν και είναι πάντα διαθέσιμο. Είναι καθαρό, φρέσκο, στη σωστή θερμοκρασία και όμορφα συσκευασμένο. Το μητρικό γάλα είναι για τα μωρά». Αυτά λένε οι Νορβηγοί στο ενημερωτικό φιλμ για τον θηλασμό «Βreast is best» («Το στήθος είναι το καλύτερο»). Οι ελληνίδες μητέρες φαίνεται όμως να έχουμε ξεχάσει ή να μην έχουμε διδαχθεί σωστά τα οφέλη του θηλασμού. Σήμερα αναρωτιόμαστε γιατί.

Την ώρα που μια Σκανδιναβή θηλάζει το μωρό της στη σκιά ενός αρμυρικιού κάπου στο Αιγαίο, μια Ελληνίδα κλείνεται στο παραπλήσιο ενοικιαζόμενο δωμάτιο και αποστειρώνει μπιμπερό προκειμένου να ταΐσει το μόλις λίγων μηνών μωρό της με υποκατάστατο μητρικού γάλακτος. Εγκλωβισμένη σε ταμπούοι περισσότερες θηλάζουν ακόμη μακριά από τα μάτια του κόσμου- και μύθους που θέλουν το γάλα της να μη φτάνει και το παιδί της να πεινάει, η Ελληνίδα σε μεγάλο ποσοστό δεν καταφέρνει να θηλάσει.

Σε ιδιωτικά μαιευτήρια που διατείνονται τη φιλικότητά τους προς τον μητρικό θηλασμό συνταγογραφείται κατά κόρον ξένο γάλα, παρ΄ ότι το υπουργείο Υγείας απαιτεί η συνταγογράφηση υποκαταστάτων μητρικού γάλακτος να συνοδεύεται από ιατρική γνωμάτευση που να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το μωρό δεν μπορεί να θηλάσει αποκλειστικά. Ο δε Διεθνής Κώδικας Εμπορίας Υποκαταστάτων Μητρικού Γάλακτος καταστρατηγείται στα περισσότερα μαιευτήρια. Αυτό είχε συμβεί στην Ευρώπη και στην Αμερική κατά τη δεκαετία του ΄60. Ηταν η εποχή που η σεξουαλική απελευθέρωση και ο φεμινισμός απαίτησαν την «αποδέσμευση» του παιδιού από το στήθος.

Στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο οι «μοντέρνες» αντιλήψεις όσο η ανάγκη αποτίναξης της ανάμνησης της φτώχειας που έκοψαν τα δεσμά του μητρικού θηλασμού με τη νέα εποχή. Η μάνα που θήλαζε το παιδί της παρέπεμπε σε μια φτωχή επαρχιακή Ελλάδα που όλοι ήθελαν να ξεχάσουν. Και ξαφνικά, στον ανεπτυγμένο κόσμο η αλυσίδα μεταφοράς γνώσης γύρω από τον θηλασμό από τη μία γενιά στην άλλη έσπασε. Σήμερα καμία μας δεν έχει μια έμπειρη μαμά να της «διδάξει» τον θηλασμό. Ενδεικτικά τα ποσοστά ξεκινούν από το 89,7% των βρεφών κατά την έναρξη αλλά μόλις το 41,1% τρέφεται αποκλειστικά με μητρικό θηλασμό, ποσοστό που στον έκτο μήνα ζωής έχει πέσει στο 0,9% (22% με συμπλήρωμα)! Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Τομέας Υγείας Παιδιού, Ι. ΑντωνιάδουΚουμάτου και συνεργάτες, 2009), οι καταγόμενες από την Αλβανία μητέρες θηλάζουν κατά τον έκτο μήνα σε ποσοστό 51% έναντι 19% για τις Ελληνίδες… Από όσες συνεχίζουν να θηλάζουν κατά τον τρίτο μήνα οι απόφοιτες ΑΕΙ φτάνουν το 51% έναντι του 33% που εκπροσωπούν οι απόφοιτες δημοτικού…

Τα αποτελέσματα της χρηματοδοτούμενης από το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης  μελέτης είναι απογοητευτικά, σε «σημείο κοινωνικής παθολογίας» σχολιάζει η Μαρία-Αδαμαντία Μαλλιαρού, αναπληρώτρια διευθύντρια Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού. Τη συναντήσαμε στο Κολέγιο Αθηνών στην 42η Θεραπευτική Ενημέρωση της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Οι μισές γυναίκες της μελέτης δήλωσαν ότι σταμάτησαν να θηλάζουν λόγω ανεπαρκούς γάλακτος, κλασική δικαιολογία μη θηλασμού που δείχνει πόσο ανεπαρκής είναι η εκπαίδευση και πληροφόρηση τόσο των μητέρων όσο και των υγειονομικών που ασχολούνται με αυτές. Ο μητρικός θηλασμός είναι μια τέχνηπου χάσαμε στην Ελλάδα» σημειώνει. Και καταλήγει: «Το δικαίωμα της μητέρας να αρνηθεί τον θηλασμό γίνεται αποδεκτό.Το δικαίωμα του παιδιού όμως να θηλάσει ποιος το προασπίζεται;». Οργανισμοί όπως η UΝΙCΕF και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συστήνουν μητρικό θηλασμό ως τα δύο χρόνια και πλέον, εφόσον μητέρα και παιδί το επιθυμούν. Στη χώρα μας το βάρος έχει πέσει στην Εθνική Επιτροπή Μητρικού Θηλασμού, η οποία (επαν)ορίστηκε το 2005 με πρόεδρο τον καθηγητή Παιδιατρικής Γεώργιο Χρούσο, διευθυντή της Α΄ Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Ηδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία για την ανάπτυξη Φιλικών για τα Βρέφη Νοσοκομείων (Βaby Friendly Ηospitals), αξιολόγηση που γίνεται από τον ΠΟΥ. Με πρωτοβουλία της Επιτροπής αποτυπώθηκαν για πρώτη φορά τα ποσοστά μητρικού θηλασμού σε εθνικό επίπεδο.

 

ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΣ

Γοητευτικές και σύγχρονες μαμάδες όπως (κάτω και από αριστερά) η Ελ Μακ Φέρσον, η Μόνικα Μπελούτσι, η Τζέρι Χολ, και η Τζόντι Φόστερ δηλώνουν υπερήφανα ότι θήλασαν τα παιδιά τους. Και στα εικαστικά ο θηλασμός έχει μια ιδιαίτερη θέση.Η εικόνα της «Παναγίας θηλάζουσας» του Ολλανδού Ρομπέρτο Καμπέν(αριστερά), η οποία ανήκει σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου,ήταν τολμηρή για το 1430 που δημιουργήθηκε.