Εκλεισε τα πρωτα 10 χρόνια ο Γιώργος!

 

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Είμαι 10 ολόκληρα χρόνια μαμά! Ο Γιώργος έκλεισε τα πρώτα του 10 χρόνια ζωής και νομίζω πως σιγά σιγά θα μπούμε και στην εφηβεία. Αλήθεια, έρχεται πιο νωρίς πια? γιατί κάτι τέτοιο καταλαβαίνω τον τελευταίο καιρό…

 

23 Ιανουαρίου 2007. Μια μέρα μετά τα γενέθλια του Μάκη (χρόνια πολλά αγάπη! Θυμάσαι εκείνα τα γενέθλια 10 χρόνια πριν, που έσβησες τα κεράκια σου μέσα στο μαιευτήριο?), γεννήθηκε ο Γιώργος. Ο Τζώρτζ όπως τον φωνάζουμε… Ήταν μια μέρα δύσκολη, μια μέρα που ο τοκετός μου δεν πήγε κατά τίποτα όπως θα τον προτιμούσα και περίμενα. Ήταν μια μέρα που ζαλισμένη από την ολική νάρκωση, γνώρισα το μωρό μου και που λίγο μετά τον είχα συνέχεια πάνω μου και τον χάζευα. Είχα γίνει μαμά, του πιο ανοιχτομάτικου αγοριού σε όλο το μαιευτήριο!

 

Ο Γιώργος… Ο Γιώργος λοιπόν, μου έμαθε όσα δεν ήξερα μέχρι στιγμής για τη μητρότητα. Γιατί, ενώ είχα διαβάσει αρκετά πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, όταν τα ζεις είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά. Αν δεν κοιτάξεις στα μάτια του δικού σου παιδιού, ποτέ δεν θα μάθεις πραγματικά την αγάπη που έχεις μέσα σου για να δώσεις και πόσο ελαστική μπορείς να γίνεις. Έμαθα από τον Γιώργο ότι μέσα σε λίγες στιγμές, μπορείς να διαγράψεις κάθε φιλοσοφία που είχες στο μυαλό σου και να την παραδώσεις στον σκουπιδοτενεκέ μαζί με τον εγωισμό σου. Έμαθα πως οι κανόνες δεν υπάρχουν σε μια τέτοια σχέση και πως εφόσον μαμά και μωρό είναι καλά μαζί, τότε δεν πρέπει να ανησυχείς. Απλά ακολουθείς το παρόν και αυτό αρκεί. Όλα παίζουν, όλα αλλάζουν και όλα περνάνε…

 

Με τον Γιώργο έμαθα πως να θηλάζω, πως να κοιμάμαι με το παιδί μου και τον άντρα μου στο ίδιο κρεβάτι με ασφάλεια, πως να τον κουβαλάω σε μάρσιπο αγκαλιάς σχεδόν όλη μέρα, γιατί απλά, αν δεν το έκανα, ήταν δυστυχισμένος κι εγώ κομμάτια! Έμαθα πως να είμαι η μαμά που είμαι σήμερα!

 

Και σιγά σιγά μεγάλωνε. Έγινε μεγάλος αδερφός. Εκεί με έμαθε πως όσο και να προσπαθώ, είναι απολύτως φυσιολογικό και απολύτως ανθρώπινο, να ζηλέψει. Με έμαθε, περνώντας ο καιρός, πως κάνω λάθη. Πολλά λάθη. Με έμαθε όμως να λέω τη συγνώμη μου εύκολα σε αυτόν και την αδερφή του και πως με αγαπάνε δίχως όρους, κάτι που εγώ ήταν δύσκολο να μιμηθώ. Με έμαθε, πως δεν λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και πως ο καθένας κατακτά κάτι στην δική του ώρα. Και πήγε σχολείο. Και εκεί ακόμη με μαθαίνει. Με μαθαίνει πως σε κάποια πράγματα οι μαμάδες πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους δίχως καθοδήγηση και σε άλλα χρειάζεται να τα πάρουν από το χέρι. Με μαθαίνει πως δεν είναι ακόμα μικρό παιδί και πως αν του φωνάξω εγώ, μπορεί να μου φωνάξει κι αυτός και πλέον έχει πολύ καλά επιχειρήματα. Με μαθαίνει πως λίγος καιρός μένει μέχρι να αρχίσει να αμφισβητεί πολλά από αυτά που του λέω. Με μαθαίνει συνεχώς. Κάποιες φορές αργώ να τα «πιάσω» τα μαθήματα, κάποιες πάλι, «πιάνω» πουλιά στον αέρα!

 

 

10 χρονών! Ο Γιώργος είναι φιλότιμο παιδί. Τίμιο, αγαπησιάρικο παιδί (όταν ξεχνάει ότι είναι έφηβος). Του αρέσει να συζητάμε για διάφορα δύσκολα θέματα (ρατσισμό, πολέμους, κλπ), αλλά και για δικά μας ενδιαφέροντα. Το μεγάλο του ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό είναι το minecraft και η αλήθεια είναι πως αν τον άφηνα να κάτσει μπροστά στον υπολογιστή όλη μέρα, θα το έκανε… Είναι πιστός φίλος και του αρέσει να είναi cool τύπος και με το ωραίο του χιούμορ, η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνει! Έχει πολλή φαντασία και θα μπορούσε άνετα να είναι το επόμενο μεγάλο αστέρι συγγραφέας παιδικών βιβλίων φαντασίας (αν του άρεσε να γράφει και εκτός σχολείου)! Φέτος, καταλάβαμε πως έχει ταλέντο στο θέατρο και γενικά σαν να έβγαλε διάφορα νέα ταλέντα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα! Του αρέσουν πλέον τα δικά του τραγούδια που βρίσκει στο youtube και έχω να πω ότι έχει ωραίο μουσικό γούστο. είναι ξεχασιάρης, πάντα βρίσκει μια δικαιολογία όπου συνήθως δεν φταίει αυτός, αλλά όταν είναι σοβαρά τα πράγματα, θα πάρει το φταίξιμο και δεν θα πει ψέματα. Είναι πειραχτήρι, κάτι που την σπάει πολύ στην αδερφή του, αλλά την αγαπά πολύ και δεν την ζηλεύει πια, μιας και αρχίζει να καταλαβαίνει την δική του ολόδικη του δύναμη! Είναι ένα παιδί που φαίνεται πως θα γίνει ένας πολύ ενδιαφέρον νέος με τον οποίο περιμένω πως και πως να κάνουμε διαφόρων ειδών συζητήσεις, γιατί θα έχει φοβερές απόψεις! Είμαι σίγουρη! Τον Γιώργο μπορείς να τον εμπιστευτείς με το μεγαλύτερό σου μυστικό και δεν θα το πει πουθενά ποτέ! Μπορείς επίσης να του πεις ένα πρόβλημα και θα προσπαθήσει να σου βρει λύση ή θα σε παρηγορήσει με πραγματικά επιχειρήματα! Τον χαίρομαι τόσο πολύ!!! Μπορεί να είναι σπάσιμο νεύρων σχεδόν η κάθε μέρα, μέχρι να τελειώσει τα μαθήματά του, αλλά είναι ο εαυτός του και πάντα ήταν!

 

Ο Τζώρτζης μου, το πρώτο μου παιδί, σήμερα γίνεται 10 χρονών! Μπήκαμε στις δεκάδες. Για λίγο μόνο ακόμη, θα ακροβατεί ανάμεσα το παιδί και τον έφηβο… Ονειρεύεται μια μέρα να γίνει σπουδαίος σε κάτι. Παιδί μου, συγνώμη αν δεν στο έχω δώσει ακόμη να το καταλάβεις, αλλά θα στο πω και θα στο ξαναπώ… ΕΙΣΑΙ από ΤΩΡΑ σπουδαίος!!! Ήσουν, είσαι και θα είσαι, σπουδαίος!!! Έχεις μεγάλη δύναμη μέσα σου και σε παρακολουθώ… Όσο αρχίζεις να ανεξαρτητοποιείσαι την χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο και αυτά που καταφέρνεις μόνος σου, είναι σπουδαία!

 

Χρόνια σου πολλά αγόρι μου! Σε αγαπάμε πολύ όλοι! ❤

 

Advertisement

7 χρόνια Ναταλία!

Όπως κάθε χρόνο (όσοι με διαβάζουν καιρό, το γνωρίζουν), τον Ιανουάριο γράφω τουλάχιστον 2 νέα ποστ στο blog μου. Ο λόγος είναι οτι και τα δύο μου παιδιά, έχουν τα γενέθλια τους τον Ιανουάριο, με διαφορά εβδομάδας. Μέσα σ’αυτή την εβδομάδα έχει τα γενέθλιά του και ο καλός μου άντρας, αλλά φέτος λέω να τον «ρίξω» και να μην του αφιερώσω κάποιο ολόδικό του άρθρο. Σόρρυ, αγάπη!…

 

Έχει μια εβδομάδα λοιπόν, που το facebook μου υπενθυμίζει πώς ήμουν όσο περίμενα τη Ναταλία. Μία λέξη… Ανυπόμονη! Πολύ ανυπόμονη, μιλάμε! Και είχα δίκιο. Όλες οι έγκυες και μελλοντικές μαμάδες, στον 9ο μήνα περιμένουν πως και πως ένα και μοναδικό πράγμα. Να κοιμηθούν μπρούμητα! 😆 και να δουν το παιδί τους!

 

Η Ναταλία ήταν το δεύτερο παιδί. Αρχικά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πως θα αφήσω το πρώτο μου παιδί σπίτι, μόνο του (μόνο του = δίχως εμένα), για να πάω να γεννήσω. Δια μαγείας, με το που γεννάς, όλα γίνονται, αλλά ας μη μιλήσω γι αυτό τώρα. Γενικά, όλα είχαν να κάνουν με τον Γιώργο, ακόμη κι ας επρόκειτο να γεννήσω τη Ναταλία. Θα ζηλεύει ο Γιώργος? Θα κοιμάται τα βράδια ο Γιώργος αν κλαίει το μωρό? Πως θα καταφέρνω να μην του λείψει τίποτα? Θα αγαπάω το μωρό όσο τον Γιώργο ποτέ? Και μετά γεννιέται. Και στην αρχή, όλα αυτά ισχύουν. Σκεφτείτε ότι είχα κάνει καισαρική, αλλά στις 23 Ιανουαρίου, έφτιαχνα την τούρτα του Γιώργου, γιατί τι? Να μην φτιάξω στο παιδί τούρτα από τα χεράκια μου? Και πως θα το πάρει τέτοιο πλήγμα?

 

 

Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να καταλάβουμε πως αυτό το μικροσκοπικό κοριτσάκι θα μας τρέλαινε όλους σιγά σιγά! Και από τότε, έχουν περάσει 7 ακριβώς χρόνια! Και είναι ένα τόσο σπουδαίο κορίτσι! Είναι άλλο κορίτσι στο σπίτι, και υποψιάζομαι, άλλο κορίτσι στον έξω κόσμο. Στο σπίτι μας, ακόμα μπεμπεκίζει πολλές φορές, θέλει αγκαλιές, χαδάκια, και να κοιμάται αγκαλιά με κουκλάκια. Στον έξω κόσμο, είναι δυναμική, ατρόμητη, αρχηγός και αγαπητή πολύ!

 

Είναι ώρες ώρες που την χαζεύουμε με τον Μακη και αναρωτιόμαστε από που πήρε. Και όσο κι αν αναγνωρίζω τον εαυτό μου στα μάτια της, τις πόζες της, το πείσμα και τα ταλέντα της, μπορώ να πω ότι με έχει ξεπεράσει! Την βλέπω να μεγαλώνει και προσπαθώ να την φανταστώ στο μέλλον. Και δεν μπορώ να κατασταλάξω σε τι θα ήταν φοβερή. Τελικά καταλήγω σε όλα, πραγματικά! Θα μπορούσε να είναι τα πάντα και σε όλα να είναι πολύ καλή! Τρελαίνεται για τα ζώα, τα λουλούδια, τον χορό, το τραγούδι, την ζωγραφική, την ζαχαροπλαστική, μπορεί να σου επιχειρηματολογεί όπως ο καλύτερος δικηγόρος στον Άριο Πάγο και να σου φωνάζει σαν στρατηγός. Και μετά σου χαμογελά και ο ουρανός λάμπει μαζί με το πρόσωπό της! Είναι καλόκαρδη, αλλά τατόχρονα, δεν χαρίζει κάστανα. Είναι ελεύθερη και δεν την νοιάζει η γνώμη των άλλων, αν θέλει να κάνει κάτι. Είναι ένα κορίτσι που με κάνει να θέλω να της μοιάσω αυτή τη στιγμή, να θέλω να γίνω καλύτερη για να με έχει πρότυπο και που το ζηλεύω λίγο γιατί θα ήθελα να είχα λίγη από την ελευθερία της στην τότε δική μου παιδική ηλικία. Όμως, την διεκδικώ τώρα έτσι όπως με έχει μάθει και μου αρέσει!

 

Η Ναταλία είναι ένα παιδί που με έκανε να σκεφτώ πολλά για μενα. Κάποια με στεναχώρησαν, κάποια με ξύπνησαν, κάποια με απελευθέρωσαν. Και είναι ακόμη 7! Σήμερα είναι τα γενέθλια της μικρής μου κόρης! Ναταλία μου, χρόνια σου πολλά γλυκό μου κοριτσάκι. Εύχομαι εμείς εδώ, να είμαστε πάντα ένα μέρος στο οποίο μπορείς να κουρνιάσεις σαν μικρό κοριτσάκι νιώθοντας ασφάλεια. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα ‘σαι πάντα το μικρό μας. Σε αγαπάμε πολύ όλοι μας. Ήρθες και μας άλλαξες τη ζωή. Ευχαριστούμε!!! ❤

 

Πριν ακριβώς 8 χρόνια!

 

Πριν ακριβώς 8 χρόνια, γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί! Πριν από κείνη την μέρα, δεν ήξερα ότι η ζωή μου θα άλλαζε τόσο! Φανταστείτε (το έχω ξαναπεί), πως έλεγα ότι θα ξεκινούσα δουλειά μετά από δύο ολόκληρες εβδομάδες. Και απλά στο ενδιάμεσο της δουλειάς θα μου έφερναν το μωρό να το θηλάσω στο αυτοκίνητο και να το πάρουν πίσω!

 

Πόσο μα πόσο στον κόσμο μου ήμουν!!! Που να ξέρω 8 χρόνια και 1 μέρα πριν τι θα σήμαινε ο ερχομός του Γιώργου στη ζωή μου! Που να ήξερα ότι το να είμαι μαμά, θα ήταν πλέον το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσα να κάνω για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου? Που να ήξερα ότι θα με συνέπαιρνε τόσο όλο αυτό, που πλέον για μένα θα ήταν η μοναδική δουλειά. Που αργότερα ακόμη και η επαγγελματική μου δραστηριότητα θα άλλαζε κατεύθυνση! Που να ήξερα ότι μέσα από σένα Γιώργο μου, θα μάθαινα τόσα για μένα! Που να ήξερα πως όλη μου η υπόλοιπη ζωή, θα είχε να κάνει με το μεγάλωμα σου και μετά και της αδερφής σου, πως θα προσπαθούσα για το καλύτερο στην διατροφή σας, στην ανάπτυξή σας και στην ψυχολογία σας!

 

Από την ώρα που γεννήθηκες ήσουν ένα μωρό που ήθελε να εξερευνήσει! Με μεγάλα ανοιχτά μάτια όλη την ώρα, δεν ήθελες πολύ ύπνο και καθισιό. Ήθελες να είσαι σε μια αγκαλιά που να σε παίρνει βόλτες! Και αυτό κάναμε! Αρχικά ο μπαμπάς σου και όταν ανάρρωσα από την καισαρική κι εγώ! Σε είχα δεμένο πάνω μου με ένα sling και σε είχα εκεί συνεχώς. Οπουδήποτε αλλού, δεν σου άρεσε άλλωστε! Και μεγάλωνες, μεγάλωνες. και όλο και παθαίναμε την πλάκα μας! Τόσο που όταν έμεινα έγκυος με την αδερφή σου, αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να την αγαπήσω όσο εσένα. Τόσο που ενώ πάντα ήθελα κορίτσια, τώρα πια ήθελα αγόρια. Αρκεί να σου μοιάζουν!

 

Όταν έγινες ο «μεγάλος» αδερφός, πριν 5 χρόνια, ήσουν μικρούλης αγαπούλα μου! Κι όμως γιατί νομίζαμε πως ήσουνα μεγάλος? Και συμπεριφερόσουν σαν μεγάλος. Κατανοούσες σαν μεγάλος και ζήλευες μωρό μου κι ας μην το έδειχνες! Και όταν το έδειχνες, ένιωθα πως κάνω εγώ κάτι λάθος, αλλά πως να μην ζηλέψεις? Μοιραζόσουν πια την μαμά σου με ένα μωρό! Κι όμως παρέμεινες ένα τόσο καλόκαρδο παιδί! Δέχεσαι ακόμη τα λάθη μας με αγάπη! Καταλαβαίνεις και δέχεσαι τον άλλον. Η ενσυναίσθησή σου με έχει στείλει πολλές φορές αδιάβαστη!

 

Ξέρω πως έγινες πολλές φορές το πειραματόζωο μιας και είσαι ο πρώτος. Βλέπω όμως ότι όσα λάθη και να κάναμε, παραμένεις διαμάντι! Ένα διαμάντι που λάμπει, και σαν πρίσμα αναλύει τα χρώματα του φωτός ώστε να υπάρχει κατανόηση των πραγμάτων και να μπαίνουν όλα σε μια σειρά βάσει σωστών προτεραιοτήτων!

 

 

Σήμερα έγινες 8 χρονών! Πριν από 8 χρόνια, έγινα μαμά! Μεγάλωσες! Μεγάλωσα κι εγώ! Σου μένουν μόνο 30 πόντοι για να με φτάσεις! Σου αρέσει να σε αγκαλιάζω και να σου λέω τρυφερά λόγια! Η αίσθηση του χιούμορ σου είναι τόσο καλή και πραγματικά μερικές φορές κατουριόμαστε από τα γέλια! Τα κοριτσάκια αρχίζουν να σε ερωτεύονται (και δίκιο έχουν δηλαδή) και εσύ παραμένεις γλυκός και αθώος! Και άταχτος, και ξεχασιάρης και λίγο απρόσεκτος! Αλλά, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που θα άλλαζα αν αυτό σήμαινε πως δεν θα ήσουν ο εαυτός σου!!! Σε αγαπώ και θέλω να το θυμάσαι! Ακόμη και όταν θα μπεις στην εφηβεία και ότι κάνω θα σου φταίει! Σε αγαπώ απένταντα (όπως έλεγες μικρούλης)! Κι εγώ, και ο μπαμπάς σου και η αδερφή σου, που μπορεί να σου σπάει τα νεύρα καμιά φορά αλλά σε αγαπά και σε θαυμάζει και όταν πάω να την μαλώσω για κάτι που σου έκανε, τότε την λυπάσαι και αλλάζεις γνώμη!

 

Σήμερα έγινες 8 χρονών. 10 ακόμη και θα γίνεις όπως έλεγε μια φίλη, απλά φιλοξενούμενος στο σπίτι μας. Θα φεύγεις θα έρχεσαι, θα σπουδάζεις, θα τελειώσεις, θα έχεις φτιάξει τη ζωή σου. 10 χρόνια ακόμη από τα οποία, λίγα μένουν που θα είσαι ακόμη παιδάκι! Περιμένω και το τότε με ανυπομονησία, αλλά και το τώρα το λατρεύω! Βασικά, γιατί ο κάθε χρόνος που περνάει σου πάει απερίγραπτα!!!

 

Χρόνια σου πολλά γλυκό μου αγόρι! Πολλά, καλά, ευτυχισμένα, γεμάτα αγάπη και πολύχρωμα! ❤

36 + 1 πράγματα που έμαθα μέχρι να γίνω 37 χρόνων!

 

Όπως κάθε 27 του Απρίλη, έτσι και φέτος έχω γενέθλια. Φέτος γίνομαι 37 χρονών και όπως κάθε χρόνο, χαίρομαι σαν παιδί για τα κεράκια που θα σβήσω και τον ένα χρόνο πάνω που θα λέω ότι είμαι! Εννοείται ότι για μένα τα χρόνια της ηλικίας, δεν είναι ένας αριθμός που πρέπει να αρχίσω να κόβω, αλλά ένας αριθμός που είμαι τυχερή που μπορώ να γιορτάσω. Είναι τα χρόνια που είχα την τιμή να ζήσω, μιας και πολλοί σε όλον τον κόσμο, δεν την έχουν. Ζω 37 χρόνια και είπα να γράψω κι εγώ αυτά που έμαθα μέχρι να φτάσω εδώ. Δεν είναι πολλά, ούτε σοφά, αλλά πάντα ήθελα να γράψω ένα τέτοιο ποστ κι εγώ, οπότε να το! Τα 36 + 1 πράγματα που έμαθα, μέχρι να γίνω 37 χρονών (γαϊδούρα χαχα)!

 

1. Όταν φυσάς τα κεράκια στα γενέθλια, δεν φουσκώνεις τα μάγουλα. Αυτό φαίνεται ωραίο μόνο στις παιδικές φωτογραφίες!

2. Άμα φας πολύ καρπούζι για βραδινό, θα το μετανιώσεις το βράδυ γιατί θα κατουριέσαι…

3. Η βλακεία δεν είναι τόσο το να καπνίζεις, αλλά το να το ξεκινάς!

4. Υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά!

5. Μπορείς να αγαπάς τον ίδιο άντρα, το ίδιο πολύ, από τα 18 σου!

6. Οι αλλαγές των εποχών είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση.

7. Όχι όμως και η αλλαγή της ντουλάπας.

8. Όσο κι αν μεγαλώνεις, παραμένεις ίδιος σε πολλά, αλλά αλλάζεις ευτυχώς και σε πολλά άλλα.

9. Δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα!

10. Δεν μπορείς να είσαι ούτε τέλεια μαμά, ούτε τέλεια σύζυγος, ούτε τέλεια γενικά!

11. Αν θες να χάσεις κιλά, πρέπει να πεινάσεις. Αν θες να χάσεις πολλά κιλά, πρέπει να πεινάσεις ΠΟΛΥ!

12. Μπορείς να έχεις μία κολλητή. Άντε δύο το πολύ αν είσαι τυχερή!

13. Ο μεγαλύτερος ρόλος μιας γυναίκας και ο πιο σημαντικός, είναι αυτός της μαμάς!

14. Είναι πολύ όμορφο να σε αγαπούν και να αγαπάς, αλλά είναι πολύ όμορφο να αγαπάς και τον εαυτό σου… πολύ!

15. Πρέπει όπωσδήποτε να έχεις δίπλωμα οδήγησης.

16. Οι κάρτες των παιδιών σου, είναι πάντα οι ομορφότερες!

17. Ο θηλασμός, είναι το ομορφότερο δώρο που μπορείς να κάνεις στο μωρό σου αλλά και σε σενα…

18. Η ζάχαρη δεν κάνει καλό, αλλά…

19. Και οι υδατάνθρακες το ίδιο…

20. Οι γυναικοπαρέες κάθε τόσο, επιβάλλονται!

21. Ένα χάδι από τον άντρα σου, πάντα σε κάνει να νιώθεις όμορφη!

22. Είσαι πάντα το παιδί των γονιών σου!

23. Πολλοί φίλοι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου. Πάντα κάτι έχουν να σου προσφέρουν. Για κάποιον λόγο έρχονται, για κάποιον λόγο φεύγουν.

24. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις αυτό που σου αρέσει!

25. Η υγεία, είναι όντως πολύ σπουδαίο δώρο!

26. Είναι καλό να κλαις, όταν αυτό χρειάζεται να κάνεις…

27. Το γέλιο είναι κολλητικό!

28. Όλες οι μαμάδες κάποια στιγμή κάνουμε μπαμ!!!

29. Και όλες οι μαμάδες ανησυχούμε μην πάθει κάτι το παιδί μας!

30. Όταν είσαι σίγουρη ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, σπάνια δεν πάνε 😉

31. Όταν φτάνεις κοντά στα 40, αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε να κάνεις κι άλλο παιδί…

32. Η καλή η μέρα, από το πρωί φαίνεται…!

33. Μπορείς να δώσεις τα πάντα για να είναι καλά τα παιδιά σου!

34. Η σόδα τελικά, κάνει για τα πάντα!(?)

35. Το ίντερνετ είναι γνώσεις και αν ξέρεις να το χρησιμοποιείς, βρίσκεις θησαυρούς αλλά και πολύτιμους ανθρώπους εκεί μέσα!

36. Κάθε εμπόδιο για καλό! Αλήθεια!

 

36 + 1 = 37. Αν η ζωή σου δώσει λεμόνια, έχεις δύο επιλογές. Ή να ξινίσεις, ή να φτιάξεις λεμονάδα!

Μετά κοίτα να δεις τον λόγο που σου έφερε λεμόνια και άρπαξε το χέρι σου να πιάσεις φράουλες, αν αυτό ήταν που ήθελες πραγματικά! 😉

 

Τελικά αυτό το 36+1 είναι πολύ λίγο! Είχα να γράψω κι άλλα! Είμαι τελικά σοφή? χαχαχαχα! Πολλές ευχές σε όλους σας! Σας ευχαριστώ όλους 🙂

Χρόνια πολλά αγόρι μου!!!

Σας το είπα, δεν σας το είπα ότι είναι ο μήνας μας? Μάλιστα η αλήθεια είναι πως χτες είχε γενέθλια ο άντρας μου! Ο καλύτερος μπαμπάς που θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά μου! Ο καλύτερος σύζυγος που θα μπορούσα να έχω εγώ! Και του χρόνου, σου υπόσχομαι πως θα σου κάνω δικό σου ξεχωριστό ποστ, μιας και θα κλείνεις και τα 40! Χρόνια σου πολλά λοιπόν αγάπη μου, για χτες!

Σαν χτες λοιπόν, είχαμε πάει στο Έλενα να γεννήσω τον Γιώργο! Το πρώτο μου παιδί! Τελικά γέννησα πριν 7 χρόνια σαν σήμερα! 7 ολόκληρα χρόνια! Δεν ήξερα τότε τι ακριβώς σημαίνει το να είσαι μαμά, αλλά το κατάλαβα μόλις έγινα! Ο ανοιχτομάτης μου, μου έδειξε πως όσα σχέδια και να κάνεις πριν να γίνεις μαμά, όσα υπόσχεσαι πως θα κάνεις ή δεν θα κάνεις, πολύ πολύ πιθανόν να αλλάξουν μόλις νιώσεις αυτή την απέραντη αγάπη που έχουν οι μαμάδες για τα παιδιά τους! Όταν καταλάβεις πως δεν είσαι πια όπως πριν, πως δεν ζεις γι αυτά που ζούσες πριν, αλλά βασικά, ζεις για τα παιδιά σου!

Αυτά αγόρι μου, αλλά κι άλλα πολλά μου δίδαξες από τις πρώτες μόνο μέρες που ήρθες κοντά μας! Και από τότε και μέχρι τώρα, μου έχεις διδάξει τόσα μα τόσα πολλά! Δεν θα μπορούσα να ζητήσω για ένα καλύτερο αγόρι! Είσαι τρυφερός, ευγενικός, κοινωνικός, ευαίσθητος, έξυπνος, πεισματάρης, ακούς τους άλλους και καταλαβαίνεις, έχεις ενσυναίσθηση, τόση που αναρωτιέμαι αν έχεις έρθει στον κόσμο αυτό για να τον αλλάξεις! Μπαίνεις στη θέση των άλλων και όταν βλέπεις την αδικία, θέλεις να την αλλάξεις! Το όνειρό σου, είναι να γίνεις επιστήμονας και να δημιουργήσεις κάτι το οποίο θα κάνεις τους πάντες ίσους, όλοι να έχουν φαϊ, όλοι να έχουν επιλογές, να είναι ελεύθεροι!  Και είσαι μόνο 7!

Σου εύχομαι αγόρι μου καλό, να καταφέρεις να κρατήσεις αυτά σου τα όνειρα ζωντανά ακόμη κι όταν θα έχεις μεγαλώσεις. Σου εύχομαι να τα καταφέρεις! Σου εύχομαι στην ζωή σου να είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος, ευτυχισμένος και αγαπημένος! Χρόνια σου πολλά αγοράκι μου! Σε αγαπάμε πολύ! Και σε ευχαριστούμε αγορι μου! Σε ευχαριστούμε για όλα! ❤

Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου!

Ίσως θυμάστε όσες με διαβάζετε καιρό, πως τον Ιανουάριο βαριέστε να μας εύχεστε! Παιδιά και άντρας έχουν μέσα σε μια εβδομάδα γενέθλια! 🙂

Σήμερα έχει γενέθλια η μικρή μου Ναταλία! Μεγαλώνει, αλλά όσο και να μεγαλώσει, θα είναι πάντα η μικρή μου Ναταλία. Σήμερα γίνεται 4ων! Πριν 4 χρόνια, πήγα στο νοσοκομείο της Ρόδου με σπασμένα τα νερά! Πριν 4 χρόνια την είδα στην αγκαλιά μου μετά από μια ακόμη καισαρική! Πριν από 4 χρόνια είδα την πετίτ μικρή μου με τα κόκκινα χειλάκια να με κοιτάει στα μάτια και να κοιμάται στην αγκαλιά μου!

Τέσσερα χρόνια μετά, αυτό το μικρό κοριτσάκι μας έχει αλλάξει την ζωή! Αυτό το κοριτσάκι έχει τον δικό της όλοδικο χαρακτήρα. Άλλες φορές δυναμικά, άλλες με με ανασφάλεια, διασχίζει το μονοπάτι της ζωής της. Άλλες φορές στην αγκαλιά μου και άλλες τρέχοντας μπροστά. Σχεδιάζει με τον τρόπο της τα πάντα και μην τολμήσει κανείς να της τα αλλάξει. Ούτε καν να το προσπαθήσει δηλαδή!

Απαιτεί από τους πάντες αυτό που της φαίνεται δίκαιο να απαιτήσει, και όσο κουραστικό κι αν είναι αυτό για τους γύρω της καμιά φορά (και για μένα δηλαδή), είναι αυτό που δεν θα της αλλάξω! Θέλει κάτι? Θα βρει τρόπο να το κατακτήσει. Όμως μεγάλωσε η μικρή μου Ναταλία, αρχίζει πια και εκλογικεύεται και πόσο μου αρέσει όταν στα μάτια της βλέπω την λογική και την σκέψη. Τα γρανάζια να γυρνούν και να αρχίσει να ηρεμεί το βλέμμα της, όταν καταλαβαίνει πως πρέπει να κάνει και λίγο πίσω, να σταματήσει τις φωνές και να δεχτεί μια κάποια άλλη ιδέα.

Ντρέπεται τους αγνώστους, δεν της αρέσει να κλαίει μπροστά στους άλλους και προτιμά τα προβλήματά της και τα παράπονά της, να τα συζητά με μένα. Είμαι ακόμη γι αυτήν, ο άνθρωπος που νιώθει σίγουρη. Σίγουρη να κλάψει, σίγουρη να μιλήσει, σίγουρη ακόμη και για να χτυπήσει πάνω στα νεύρα της τις φορές που δεν καταφέρνει να κρατηθεί! Θα νιώσει και με άλλους σίγουρη όσο περνά ο καιρός. Δεν θα με χρειάζεται σε λίγο καιρό. Θα μεγαλώσει κι άλλο! Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα!

Ναταλία, θέλω να θυμάσαι κάτι! Κοριτσάκι μου, σε θαυμάζω! Σε πολλά πράγματα, θα ήθελα να είμαι όπως είσαι εσύ! Θέλω να θυμάσαι πως είσαι υπέροχη! Σε κοιτάω να χορεύεις και πραγματικά εκείνη την ώρα πιστεύω πως είμαι θεατής μιας ταλαντούχας ύπαρξης! Με δέος κοιτάω τον τρόπο που μιλάς, ζωγραφίζεις, τραγουδάς και χορεύεις! Είναι απίθανο το πως μέσα σε 4 μόλις χρόνια είσαι αυτό που είσαι!

Χρόνια πολλά μικρό μου κοριτσάκι! Σε αγαπώ πολύ! Όλοι σε αγαπάμε μωρό μου! Όλοι! ❤

36 Απρίληδες!

Τόσους ακριβώς ζω! 36 χρόνια! Όταν ήμουν μικρή, το θεωρούσα μια μεγάλη ηλικία. ‘Οπως και τα παιδιά μου, που όταν τους λέω πόσα θα κλείσω φέτος, ανοίγουν τα μάτια τους και σηκώνουν τα φρύδια με έκπληξη! Κι όμως εγώ δεν νιώθω μεγάλη. Τελικά παραμένουμε ίδιοι, απλά μεγαλώνουμε? Με λίγες περισσότερες εμπειρίες κάθε χρόνο, με λίγες περισσότερες γνώσεις, μέχρι (αν είμαστε τυχεροί), να γίνουμε σοφές γιαγιάδες και σοφοί γέροντες? Αλλά πάντα νιώθουμε νέοι όσο τα 20? Ή μήπως ξεμωράθηκα? Παίζει κι αυτό!

 

36 χρόνια! Τόσα χρόνια μοιραζόμαστε με τον αδερφό μου την μητέρα και τον πατέρα που μας μεγάλωσαν. 20 από αυτά, έχω την καλύτερη κολλητή του κόσμου! Που τόσο την θαυμάζω! Τα μισά από αυτά, τα μοιράζομαι με τον Μάκη. Τον άντρα μου! Τα μισά χρόνια της ζωής μου! Ναι αυτά τα θεωρώ πολλά. Πολλά και γεμάτα! 6 από αυτά, είμαι μαμά! Ο καλύτερος ρόλος. Ο ρόλος που πολλές φορές με φέρνει στα όριά μου, που μου έχει κλέψει μοναχικές ώρες και εξόδους, window shopping μέχρι τελικής πτώσης, ανέμελες ώρες και πολλά άλλα. Ο ρόλος που με γέμισε συναισθήματα, που μου ξεκλείδωσε μια πορτούλα που δεν ήξερα ότι θα μπορούσε να ξεκλειδώσει ποτέ. Αυτή της έκφρασης των συναισθημάτων μου (γιατί πολύ εκφραστική συναισθηματικά δεν θα με έλεγες ποτέ). Ο ρόλος που με έκανε να νιώσω αυτοπεποίθηση! Ο ρόλος που μου έδειξε το πραγματικό νόημα της ζωής, που με έκανε λιγότερο εγωίστρια. Ο ρόλος που γέμισε το κρεβάτι μας και έκανε χώρο  σε άλλα 2 ζευγάρια από μικρά ποδαράκια. Ο ρόλος που μου άνοιξε την αγκαλιά, που μου δυνάμωσε τα μπράτσα, που μου έδωσε το χάρισμα των μαγικών και θεραπευτικών φιλιών!

 

Το πρωί θα σβήσω 36 κεράκια (που λέει ο λόγος, λογικά ένα θα σβήσω)! Η ευχή παραμένει ίδια από τότε που έγινα μαμά. Όσες είστε μαμάδες καταλάβατε. Δεν θα σας την πω γιατί είναι γρουσουζιά 🙂

 

Χρειάστηκαν ΑΚΡΙΒΩΣ 36 χρόνια για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα! Χρειάστηκαν 36 χρόνια για να γίνω αυτή που είμαι. Με τα καλά μου και τα κακά μου. Για να γίνω εαυτός μου σήμερα, μου πήρε 36 χρόνια και συνεχίζω την δουλειά! Χρόνια μου πολλά λοιπόν 🙂

Ζω 35 χρόνια!!!

Κάθε χρόνο γράφω στα γενέθλιά μου. Να λοιπόν και φέτος που έχω πάλι γενέθλια. Αναρωτιόμουν αν θα έκανα κάτι σπέσιαλ στα γενέθλιά μου, αλλά δεν είχα την ανάγκη νομίζω. Μάλιστα έλεγα να μην κάνω και τούρτα μιας και κάνω δίαιτα και μετά αυτή που θα μείνει κάπως θα πρέπει να φαγωθεί 😉 Τελικά όμως θα κάνουμε και τουρτίτσα και θα σβήσουμε και τα κεράκια από τρεις φορές και πάνω για να χαρούν και τα ζουζούνια του σπιτιού, να χαρώ κι εγώ που φέτος θα μου τραγουδάει και ο Τζώρτζης αλλά και η Ναταλία 🙂 Δεν είναι και λίγο να σου τραγουδάνε τα δυο σου παιδιά και να σου εύχονται να μεγαλώσεις και να κάνεις άσπρα μαλλιά! Κι εγώ αυτό θέλω άλλωστε. Να μεγαλώσω (τα άσπρα μαλλιά είναι άλλο θέμα που το ξεπερνάμε πολύ πολύ εύκολα βεβαίως βεβαίως)!

Υπάρχει άλλωστε κάτι καλύτερο? Ζω 35 χρόνια! Όχι απλά αναπνέω και υπάρχω, αλλά ζω! Τι σημαίνει αυτό? Ναι μεγαλώνω, ναι θα μεγαλώσω κι άλλο, θα φτάσω τα 40, τα 50, τα 60 (ελπίζω κι άλλο) και θα ασπρίσουν τα μαλλιά μου τελείως και θα είμαι περήφανη για την ηλικία μου και για τα γενέθλιά μου. Γιατί το να μεγαλώνω, σημαίνει οτι ζω και μπορώ να βλέπω και τους δικούς μου να μεγαλώνουν. Να παρακολουθώ την πορεία της ζωής τους κάποια στιγμή από μακριά. Αλλά είναι ευλογία να ζεις. Η εναλλακτική ποια είναι άλλωστε?

Άρα ζω 35 χρόνια! Είμαι μαμά 2 παιδιών που αγαπώ και για τα οποία είμαι περήφανη τόσο μα τόσο πολύ. Το αγόρι μου και το κορίτσι μου, που αγαπώ πιο πολύ κι από μένα, όπως και κάθε μαμά! Που καμιά φορά νιώθω να ξεχειλίζω και να σκάω από το τόσα πολλά όμορφα συναισθήματα τρέφω γι αυτά!  Είμαι σύζυγος του καλύτερού μου φίλου που αγαπώ από τα 18 μου και που ομορφαίνει (τις περισσότερες μέρες) την καθημερινότητά μου! Είμαι κόρη δυο γονιών που με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και αν και καμιά φορά νιώθουν τύψεις που δεν ακολούθησαν το στιλ διαπαιδαγώγησης που επέλεξα εγώ (τότε βλέπετε η μόδα ήταν σε πιο αυστηρά μέτρα), η αλήθεια είναι πως μέσω αυτής και της αγάπης τους έγινα η Λυδία που είμαι τώρα, σωστά? Είμαι αδερφή του 2 χρόνια μεγαλύτερου αδερφού μου, τον οποίο θαύμαζα και θαυμάζω από μικρή (και τον ζήλευα επίσης χιχι) και ο οποίος έχει πλέον κι αυτός την δική του οικογένεια, άρα είμαι και κουνιάδα και θεία. Είμαι νύφη και κουνιάδα, κουμπάρα και κολλητή (με την κουμπάρα). Είμαι blogger και βγάζω εδώ και πόσο καιρό τα σώψυχά μου σε κόσμο που μπορεί ποτέ να μην γνωρίσω, αλλά αυτό με κρατάει «χαλαρή» και δυνατή ώρες ώρες! Είμαι αυτό που είμαι για 35 χρόνια και μου αρέσει!

Χτες, έβαψα τα μαλλιά μου και ένιωσα όπως νιώθουμε άλλωστε όλες όταν κάνουμε μια αλλαγή έστω και μικρή! Και αυτό μου φτάνει! Νιώθω ευγνωμοσύνη επειδή ζω 35 χρόνια! Και την ώρα που θα σβήσω τα κεράκια ξέρω ποια θα είναι η ευχή μου. Αυτή που κάνω κάθε χρόνο από τότε που κατάλαβα τι είναι σημαντικό. Και θα σας την πω, γιατί δεν πιστεύω πως δεν θα πιάσει. Θα ευχηθώ να γεράσω πλάι στον Μάκη και να βλέπουμε με περηφάνια τα παιδιά μας στη δική τους οικογένεια να ευτυχούν!

Ζω 35 όμορφα χρόνια! Αυτό και μόνο θα ήταν αρκετό για να νιώθω τυχερή. Φανταστείτε πως νιώθω λοιπόν που έχω τοοοοοοσα παραπάνω!!! 🙂

Μια φορά κι έναν καιρό (πριν 5 χρόνια)!

Ο Γιώργος πριν 5 χρονια!

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ έναν κόσμο μαγικό, σαν σήμερα πριν από ακριβώς 5 χρόνια, μια καλόκαρδη και πεντάμορφη βασίλισσα (δικό μου ειναι το παραμύθι, όπως θέλω το γράφω, εντάξει???), μπήκε σε ένα δωμάτιο κρύο και άγνωστο για να γεννήσει τον πρωτότοκο γιο της! Μαζί, στο πλάι της, καθόταν ο βασιλιάς της, αγχωμένος και αμήχανος, κρατώντας της όμως συνεχώς το χέρι. Μαζί ζέσταναν εκείνο το δωμάτιο από την προσμονή τους. Σε λίγο (8 ώρες μετά με καισαρική), θα γίνονταν γονείς. Κάτι που φανταζόντουσαν μήνες τώρα, αλλά με τίποτα δεν μπορούσαν να φανταστούν! 😉

Κανένα 2ωρο μετά (αν θυμάμαι καλά από την ζαλάδα της νάρκωσης), η βασιλική μαία έβαζε στην αγκαλιά της βασίλισσας Λυδίας το πριγκηπόπουλό της! Ζητοκραυγές και αλλαλαγμοί ηχούσαν -στο μυαλό της! Και τότε, με τον ορό στο ένα χέρι και το τρέμουλο στο άλλο, είδε για πρώτη φορά το μωρό της που με το χεράκι του της έδωσε τον τιμητικό τίτλο «ΜΑΜΑ»!

Την κοιτούσε με πελώρια ανοιχτά και έξυπνα μάτια, είχε μεγάλα χέρια και πατούσες, ήταν ψηλό και όμορφο και ήξερε οτι βρισκόταν εκεί ακριβώς που θα ζητούσε να βρίσκεται για πολλά ακόμη χρόνια. Στην αγκαλιά ΜΟΥ!

Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, πως ακριβώς να τον κρατήσω, τι να του πω, πως να τον καλοσορίσω στον κόσμο μας. Απλά του χάιδεψα το χεράκι και έμεινα να τον κοιτάω με ένα ζαβλακωμένο και αμήχανο χαμόγελο! Αυτό το μικρό πλασματάκι θα ζούσε πριγκηπικά! Όχι από άποψη πλούτου, αλλά από προσοχή, αγάπη, και στοργή. Αυτό, το υποσχέθηκα στο μωράκι αυτό σιωπηλά καθώς με κοιτούσε στα μάτια.

Και 5 χρόνια μετά, το πριγκηπόπουλο της ιστορίας, είναι ένας σούπερ ήρωας. Ο super George! Ένα απίθανο, πανέξυπνο, πανέμορφο και καλόκαρδο αγόρι! Που ακόμα βρίσκει καταφύγιο στην αγκαλιά μας, που έχει μάθει να δέχεται, να αγαπά, να ζητάει, να ρωτάει, να μοιράζεται, να κλαίει, να κάνει φίλους, να …. Αποκλείεται να τα πω όλα!

Η Βασίλισσα και ο Βασιλιάς είναι τόοοοοσο περήφανοι για το πριγκηπόπουλό τους! Η ζωή μας θα ήταν τόσο διαφορετική και κενή αν δεν είχαμε   γίνει γονείς του. Ο πλούτος που υπάρχει στην ζωή μας από τη στιγμή που η Βασίλισσα έγινε ΜΑΜΑ και ο Βασιλιάς ΜΠΑΜΠΑΣ, είναι αμέτρητος και απέραντα πολύτιμος!

Τζώρτζη μου, σου εύχομαι να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι πάντα γερός για να μπορείς να χαίρεσαι την ζωή στο έπακρο και να την πιάνεις από τα κέρατα για να καταφέρνεις αυτά που ονειρεύεσαι. Να θυμάσαι πως η μαμά και ο μπαμπας δεν έχουν άλλη προσδοκία από σενα εκτός από την ευτυχία σου! Έτσι αγάπη μου, μπορείς να γίνεις οτι θες, κι εμείς θα σε θαυμάζουμε και θα σε αγαπάμε για ΠΑΝΤΑ!!!

Ο Γιώργος 5 χρονών σήμερα με τον κολλητό του!

Χρόνια πολλά Ναταλία μου!!!

our little birthday girl!!!

 

Λοιπόν περνάνε τόσο γρήγορα τα χρόνια και είμαι σίγουρη πως όσο κλισέ κι αν είναι αυτή η φράση, άλλο τόσο θα την καταλάβετε όσες είστε μαμάδες! Που την μία μέρα έχεις στα χέρια σου ένα θετικό τεστ, την άλλη πας στο μαιευτήριο με μια αγωνία και χαρά ταυτόχρονα για να γεννήσεις και την άλλη το μωρό σου γίνεται 2 χρονών!

 

Η Ναταλία μου έπρεπε να το ξέρω από την μέρα που γεννήθηκε, οτι τα πράγματα θα τα κάνει όπως ακριβώς θέλει! Είναι ένα τόσα δα μικρό πλασματάκι και μας κάνει, όλους οικογενειακώς, να χορεύουμε τον χορό της! Θέλει να της διαβάσεις βιβλίο και της λές ναι? Όοοοοχι δεν είναι αυτό αρκετό. Πρέπει να κάτσεις ακριβώς εκεί που το έχει σκεφτεί και ονειρευτεί, να κάτσει κι αυτή ακριβώς εκεί που θέλει και μετά να αρχίσεις να διαβάζεις! Θέλει το νερό της αλλά στο συγκεκριμένο ποτήρι, το λουλουδάκι που θα της ζωγραφίσεις με συγκεκριμένο χρώμα (αναλλόγως με την περίσταση πάντα! Όχι κάθε φορά τα ίδια!). Αυτό που θέλει, το διεκδικεί και το καταφέρνει! Και έτσι λοιπόν κι εμείς, την αφήνουμε να διεκδικεί γιατί… τι καλύτερο να μεγαλώσει και να είναι ένα δυναμικό τυραννάκι κοριτσάκι?

 

Η Ναταλία μου που λέτε, μιλάει τόσο όμορφα! Τα λέει όλα! Δε μασσάει τίποτα! Τα λέει όπως να ‘ναι! Και όλοι την καταλαβαίνουμε! Ακούει μια φράση και το επόμενο λεπτό την επαναλαμβάνει και δεν επαναλαμβάνει μόνο την φράση αλλά και τον τόνο της φωνής και τον τρόπο που το είπες. Και συν αυτού, προσθέτει και τις δικές της απερίγραπτες εκφράσεις και γίνεται ένα αγαπησιάρικο καρτούν! Πραγματικά! Είναι το καρτούν μας 🙂

 

Η Ναταλία μας άμα την ρωτήσεις πόσο χρονών είναι σήμερα, σου λέει «δύο» και δείχνει όσο δάχτυλα ξεπηδήσουν από την μικρή της γροθιά. Και μετά σε κοιτάει χαρούμενη και σου λέει «θα βήχιω και κεάκια εγώ!!!» (μετάφραση: θα σβήσω και κεράκια εγώ)! Και δεν μπορείς να μην γελάσεις και να μην την σφίξεις στην αγκαλιά σου και να της κάνεις σβουριχτά φιλάκια! Απλά δεν γίνεται!!! Ακόμα και τις μέρες (σαν αυτές τις τελευταίες ένα πράμα) που αν με δει να κάτσω, ζητάει γάλα και δεν μπορώ ούτε μια στιγμή να ηρεμήσω…

 

Την κοιτάζουμε και αναρωτιόμαστε πότε μεγάλωσε τόσο, πότε έμαθε τόσα πράγματα και πότε μας τρέλανε όλους! Ακόμα και ο Γιώργος είναι ξετρελαμένος με τη Ναταλία και της το λέει τόσο συχνά!!! Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες τα ατελείωτα κατορθώματα της και τους λόγους για τους οποίους είμαι σίγουρη πως έχω το καλύτερο κοριτσάκι του κόσμου, αλλά δε θα το κάνω (έχω τρόπους, χαχα!). Θα αρκεστώ στα παραπάνω και στο να της ευχηθώ…

 

Ναταλία μου, σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο δυναμική, να μην τα παρατάς και να βρίσκεις τρόπους να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, όπως ακριβώς κάνεις και τώρα! Σου εύχομαι να βρίσκεις χαρά τόσο εύκολα όσο και τώρα. Να είσαι πάντα γερή και να έχεις ανθρώπους γύρω σου που να σε αγαπούν, όπως έχεις και τώρα! Χρόνια σου πολλά μικρό μου γλυκό και καρτουνίστικο κοριτσάκι μου! Ναι αγάπη μου, ΕΙΣΑΙ 2!!! 🙂

 

καρτουνίστικο χιούμορ!