Χρόνια μας πολλά μαμάδες!

Την Κυριακή είναι η γιορτή της Μητέρας! Για μένα, η γιορτή αυτή, μου ξυπνάει διάφορες αναμνήσεις. Τη μέρα αυτή έμαθα πως θα γίνω μαμά. Γιόρτασα κι εγώ θυμάμαι, με δύο θετικά τεστ στο χέρι και ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη! Η γιορτή της Μητέρας έχει και λίγη πλάκα! Ξέρεις ότι τα μικρά σου κάνουν σκευωρίες, με τις δασκάλες τους, σου ετοιμάζουν πρωινό στο κρεβάτι με τον μπαμπά ενώ κάνεις οτι κοιμάσαι, η γιαγιά τα βοηθά κρυφά να σου ετοιμάσουν καρτούλες και γενικά από καμιά εβδομάδα πριν, ξεκινάς να κάνεις οτι δεν καταλαβαίνεις…

 

Οι μαμάδες γιορτάζουν. Είναι η μέρα μας! Και για πρώτη φορά, θα γιορτάσω την γιορτή της Μητέρας ενώ πλέον είμαι και εργαζόμενη. Εργαζόμενη σε έναν χώρο που ονειρεύτηκα χρόνια πριν και κατάφερα να δημιουργήσω στα 40 μου! Και ως μητέρα που χρόνια ήμουν «απλά» μαμά, τώρα είμαι και business woman και μαζί με την νέα μου ιδιότητα, πήγα να αποκτήσω και μια ακόμη ενοχή. Αυτή που έχουν όλες οι εργαζόμενες μαμάδες. Αλλά ευτυχώς, νωρίς κατάλαβα πως πρέπει να την αποβάλλω πριν μου κατσικωθεί…

 

Έχουμε αυτό το κακό συνήθειο εμείς οι μαμάδες. Για το κάθε μας παραμικρό λάθος, τύψεις! Για τις ώρες μακριά από τα παιδιά μας, τύψεις. Για την κάθε απογοήτευσή τους, τύψεις. Για την επίδοσή τους στο σχολείο, τύψεις. Για όσα κάναμε και μετά μάθαμε πως δεν έπρεπε, τύψεις! Πόσες τύψεις? Και γιατί?

 

Έχω κάνει λάθη. Έχω κάνει και πολλά σωστά! Έχω αφιερώσει χρόνο σε μένα. Έχω αφιερώσει και πολύ χρόνο στα παιδιά μου. Τόσο, που κάποια στιγμή είχα ξεχάσει τον ίδιο μου τον εαυτό! Έχω προτιμήσει να μην βγώ έξω, αλλά να μείνω σπίτι με τα παιδιά μου που αλλιώς θα δυσκολευόντουσαν να κοιμηθούν. Έχω επίσης προτιμήσει να τα αφήσω στο ολοήμερο για να πιω καφέ με την κολλητή μου! Τους έχω μαγειρέψει πεντανόστιμα φαγητά και τους έχω ταϊσει και φαγητά απαίσια (που όμως έφαγαν τα καημένα!!!). Τους έχω μιλήσει με απέραντη ηρεμία και υπομονή, αλλά τους έχω φωνάξει τόσο που πρέπει να με έχει ακούσει όλη η γειτονιά. Τους έχω βάλει ορούς κρατώντας τα από χέρια, πόδια και κεφάλι (μη ρωτήσετε πως), τους έχω αφήσει δίχως ορό (από τύψεις για τις άλλες φορές με το κεφαλοκλείδωμα) και έχουν κάνει ακροαστικά. Τους έχω συγκρίνει μεταξύ τους (που γνώριζα πως είναι λάθος) και τους έχω πει να μην συγκρίνουν τον εαυτό τους με κανέναν άλλον γιατί είναι μοναδικά. Τους έχω δείξει τον καλό μου εαυτό, αλλά και τον κακό μου. Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί… 11 χρονών ο γιος μου, 8 η κόρη μου, φαντάζεστε τι ευκαιρίες είχα για μεγάλα λάθη 😉

 

Έχω διαβάσει πολλών λογιών βιβλία που αφορούν στην σωστή γονεϊκότητα και στην θετική διαπαιδαγώγηση. Γνωρίζω το κάθε μου λάθος πως γράφεται σε μια παιδική ψυχή… Έχω λόγους να νιώθω τύψεις, ένιωθα τύψεις για πολύ καιρό. Τα παιδιά μας αξίζουν την τελειότητα και υπήρξαν φορές που δεν την προσέφερα στα παιδιά μου. Όμως, αυτή η παντοτινή τελειότητα, δεν μπορεί να προσφέρεται από νορμάλ μαμάδες. Απλά είναι αδύνατον. Δεν υπάρχει τέλεια μαμά! Πρόσφερα μόνο την αγάπη μου στα παιδιά. Αυτή είχε μέσα και όλα όσα ανάφερα πιο πάνω, αλλά η αγάπη ποτέ δεν είχε φύγει από την καρδιά μου. Και πραγματικά -θελω να- πιστεύω, πως αυτή είναι το κατακάθι στις ψυχές των παιδιών μας. Όπως και στον Ελληνικό καφέ. Ακόμα και να είχε βρωμίτσα ή κάποια ατέλεια ο πάτος του φλυτζανιού, το κατακάθι του καφέ τα καλύπτει όλα και μένει μόνο το άρωμα και η γεύση του καφέ! Η αγκαλιά μου ήταν και είναι πάντα ανοιχτή για τις χαρές τους και τα προβλήματά τους. Πιστεύω πως το ξέρουν. Έρχονται σε μένα να εκμυστηρευτούν μυστικά, να μάθουν την άποψή μου για κάτι, να πουν τον πόνο τους και να ρωτήσουν διάφορα που αφορούν στη ζωή τους. Με εμπιστεύονται και με αγαπούν. Μπορεί να τους τη σπάω συχνά, αλλά η αγάπη μου είναι δεδομένη. Και αυτό το γνωρίζουν.

 

Λιγότερες τύψεις! Αυτό θα μας ευχηθώ αυτή τη χρονιά! Λιγότερες τύψεις και περισσότερη αυτοεκτίμηση. Δεν είναι εύκολος ο ρόλος της μαμάς. Ας το αναγνωρίσουμε. Η κάθε μια έχει τα δικά της. Η κάθε μια προσπαθεί με τον δικό της τρόπο και η κάθε μια είναι καλύτερη από την άλλη σε κάτι από όλα αυτά που ζητούμαστε να κάνουμε καθημερινά. Και δεν πειράζει… Την αγάπη μας ζητάνε τα παιδιά μας. Ποτέ δεν ζήτησαν κάτι άλλο άλλωστε!

 

Γιορτάζουν οι ΜΑΜΑΔΕΣ την Κυριακή! Μεγάλη γιορτή! Η μέρα που γιορτάζει όλες μας τις όμορφες στιγμές με τα παιδιά μας, αλλά και τις άσχημες, μιας και η μητρότητα τα έχει και τα δύο…

 

Πρώτη χρονιά που η δική μου μαμά, δεν θα ευχηθεί στην μαμά της, μιας και η γιαγιά ταξίδεψε γι αλλού φέτος. Χρόνια πολλά μαμά μου! Χρόνια πολλά γιαγιάδες των παιδιών μου, χρόνια πολλά μαμάδες, χρόνια πολλά και σε μένα! Αξίζουμε όλη την αγάπη που θα μας λούσει την Κυριακή! ❤

Advertisement

Εκλεισε τα πρωτα 10 χρόνια ο Γιώργος!

 

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Είμαι 10 ολόκληρα χρόνια μαμά! Ο Γιώργος έκλεισε τα πρώτα του 10 χρόνια ζωής και νομίζω πως σιγά σιγά θα μπούμε και στην εφηβεία. Αλήθεια, έρχεται πιο νωρίς πια? γιατί κάτι τέτοιο καταλαβαίνω τον τελευταίο καιρό…

 

23 Ιανουαρίου 2007. Μια μέρα μετά τα γενέθλια του Μάκη (χρόνια πολλά αγάπη! Θυμάσαι εκείνα τα γενέθλια 10 χρόνια πριν, που έσβησες τα κεράκια σου μέσα στο μαιευτήριο?), γεννήθηκε ο Γιώργος. Ο Τζώρτζ όπως τον φωνάζουμε… Ήταν μια μέρα δύσκολη, μια μέρα που ο τοκετός μου δεν πήγε κατά τίποτα όπως θα τον προτιμούσα και περίμενα. Ήταν μια μέρα που ζαλισμένη από την ολική νάρκωση, γνώρισα το μωρό μου και που λίγο μετά τον είχα συνέχεια πάνω μου και τον χάζευα. Είχα γίνει μαμά, του πιο ανοιχτομάτικου αγοριού σε όλο το μαιευτήριο!

 

Ο Γιώργος… Ο Γιώργος λοιπόν, μου έμαθε όσα δεν ήξερα μέχρι στιγμής για τη μητρότητα. Γιατί, ενώ είχα διαβάσει αρκετά πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, όταν τα ζεις είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά. Αν δεν κοιτάξεις στα μάτια του δικού σου παιδιού, ποτέ δεν θα μάθεις πραγματικά την αγάπη που έχεις μέσα σου για να δώσεις και πόσο ελαστική μπορείς να γίνεις. Έμαθα από τον Γιώργο ότι μέσα σε λίγες στιγμές, μπορείς να διαγράψεις κάθε φιλοσοφία που είχες στο μυαλό σου και να την παραδώσεις στον σκουπιδοτενεκέ μαζί με τον εγωισμό σου. Έμαθα πως οι κανόνες δεν υπάρχουν σε μια τέτοια σχέση και πως εφόσον μαμά και μωρό είναι καλά μαζί, τότε δεν πρέπει να ανησυχείς. Απλά ακολουθείς το παρόν και αυτό αρκεί. Όλα παίζουν, όλα αλλάζουν και όλα περνάνε…

 

Με τον Γιώργο έμαθα πως να θηλάζω, πως να κοιμάμαι με το παιδί μου και τον άντρα μου στο ίδιο κρεβάτι με ασφάλεια, πως να τον κουβαλάω σε μάρσιπο αγκαλιάς σχεδόν όλη μέρα, γιατί απλά, αν δεν το έκανα, ήταν δυστυχισμένος κι εγώ κομμάτια! Έμαθα πως να είμαι η μαμά που είμαι σήμερα!

 

Και σιγά σιγά μεγάλωνε. Έγινε μεγάλος αδερφός. Εκεί με έμαθε πως όσο και να προσπαθώ, είναι απολύτως φυσιολογικό και απολύτως ανθρώπινο, να ζηλέψει. Με έμαθε, περνώντας ο καιρός, πως κάνω λάθη. Πολλά λάθη. Με έμαθε όμως να λέω τη συγνώμη μου εύκολα σε αυτόν και την αδερφή του και πως με αγαπάνε δίχως όρους, κάτι που εγώ ήταν δύσκολο να μιμηθώ. Με έμαθε, πως δεν λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και πως ο καθένας κατακτά κάτι στην δική του ώρα. Και πήγε σχολείο. Και εκεί ακόμη με μαθαίνει. Με μαθαίνει πως σε κάποια πράγματα οι μαμάδες πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους δίχως καθοδήγηση και σε άλλα χρειάζεται να τα πάρουν από το χέρι. Με μαθαίνει πως δεν είναι ακόμα μικρό παιδί και πως αν του φωνάξω εγώ, μπορεί να μου φωνάξει κι αυτός και πλέον έχει πολύ καλά επιχειρήματα. Με μαθαίνει πως λίγος καιρός μένει μέχρι να αρχίσει να αμφισβητεί πολλά από αυτά που του λέω. Με μαθαίνει συνεχώς. Κάποιες φορές αργώ να τα «πιάσω» τα μαθήματα, κάποιες πάλι, «πιάνω» πουλιά στον αέρα!

 

 

10 χρονών! Ο Γιώργος είναι φιλότιμο παιδί. Τίμιο, αγαπησιάρικο παιδί (όταν ξεχνάει ότι είναι έφηβος). Του αρέσει να συζητάμε για διάφορα δύσκολα θέματα (ρατσισμό, πολέμους, κλπ), αλλά και για δικά μας ενδιαφέροντα. Το μεγάλο του ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό είναι το minecraft και η αλήθεια είναι πως αν τον άφηνα να κάτσει μπροστά στον υπολογιστή όλη μέρα, θα το έκανε… Είναι πιστός φίλος και του αρέσει να είναi cool τύπος και με το ωραίο του χιούμορ, η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνει! Έχει πολλή φαντασία και θα μπορούσε άνετα να είναι το επόμενο μεγάλο αστέρι συγγραφέας παιδικών βιβλίων φαντασίας (αν του άρεσε να γράφει και εκτός σχολείου)! Φέτος, καταλάβαμε πως έχει ταλέντο στο θέατρο και γενικά σαν να έβγαλε διάφορα νέα ταλέντα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα! Του αρέσουν πλέον τα δικά του τραγούδια που βρίσκει στο youtube και έχω να πω ότι έχει ωραίο μουσικό γούστο. είναι ξεχασιάρης, πάντα βρίσκει μια δικαιολογία όπου συνήθως δεν φταίει αυτός, αλλά όταν είναι σοβαρά τα πράγματα, θα πάρει το φταίξιμο και δεν θα πει ψέματα. Είναι πειραχτήρι, κάτι που την σπάει πολύ στην αδερφή του, αλλά την αγαπά πολύ και δεν την ζηλεύει πια, μιας και αρχίζει να καταλαβαίνει την δική του ολόδικη του δύναμη! Είναι ένα παιδί που φαίνεται πως θα γίνει ένας πολύ ενδιαφέρον νέος με τον οποίο περιμένω πως και πως να κάνουμε διαφόρων ειδών συζητήσεις, γιατί θα έχει φοβερές απόψεις! Είμαι σίγουρη! Τον Γιώργο μπορείς να τον εμπιστευτείς με το μεγαλύτερό σου μυστικό και δεν θα το πει πουθενά ποτέ! Μπορείς επίσης να του πεις ένα πρόβλημα και θα προσπαθήσει να σου βρει λύση ή θα σε παρηγορήσει με πραγματικά επιχειρήματα! Τον χαίρομαι τόσο πολύ!!! Μπορεί να είναι σπάσιμο νεύρων σχεδόν η κάθε μέρα, μέχρι να τελειώσει τα μαθήματά του, αλλά είναι ο εαυτός του και πάντα ήταν!

 

Ο Τζώρτζης μου, το πρώτο μου παιδί, σήμερα γίνεται 10 χρονών! Μπήκαμε στις δεκάδες. Για λίγο μόνο ακόμη, θα ακροβατεί ανάμεσα το παιδί και τον έφηβο… Ονειρεύεται μια μέρα να γίνει σπουδαίος σε κάτι. Παιδί μου, συγνώμη αν δεν στο έχω δώσει ακόμη να το καταλάβεις, αλλά θα στο πω και θα στο ξαναπώ… ΕΙΣΑΙ από ΤΩΡΑ σπουδαίος!!! Ήσουν, είσαι και θα είσαι, σπουδαίος!!! Έχεις μεγάλη δύναμη μέσα σου και σε παρακολουθώ… Όσο αρχίζεις να ανεξαρτητοποιείσαι την χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο και αυτά που καταφέρνεις μόνος σου, είναι σπουδαία!

 

Χρόνια σου πολλά αγόρι μου! Σε αγαπάμε πολύ όλοι! ❤

 

7 χρόνια Ναταλία!

Όπως κάθε χρόνο (όσοι με διαβάζουν καιρό, το γνωρίζουν), τον Ιανουάριο γράφω τουλάχιστον 2 νέα ποστ στο blog μου. Ο λόγος είναι οτι και τα δύο μου παιδιά, έχουν τα γενέθλια τους τον Ιανουάριο, με διαφορά εβδομάδας. Μέσα σ’αυτή την εβδομάδα έχει τα γενέθλιά του και ο καλός μου άντρας, αλλά φέτος λέω να τον «ρίξω» και να μην του αφιερώσω κάποιο ολόδικό του άρθρο. Σόρρυ, αγάπη!…

 

Έχει μια εβδομάδα λοιπόν, που το facebook μου υπενθυμίζει πώς ήμουν όσο περίμενα τη Ναταλία. Μία λέξη… Ανυπόμονη! Πολύ ανυπόμονη, μιλάμε! Και είχα δίκιο. Όλες οι έγκυες και μελλοντικές μαμάδες, στον 9ο μήνα περιμένουν πως και πως ένα και μοναδικό πράγμα. Να κοιμηθούν μπρούμητα! 😆 και να δουν το παιδί τους!

 

Η Ναταλία ήταν το δεύτερο παιδί. Αρχικά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πως θα αφήσω το πρώτο μου παιδί σπίτι, μόνο του (μόνο του = δίχως εμένα), για να πάω να γεννήσω. Δια μαγείας, με το που γεννάς, όλα γίνονται, αλλά ας μη μιλήσω γι αυτό τώρα. Γενικά, όλα είχαν να κάνουν με τον Γιώργο, ακόμη κι ας επρόκειτο να γεννήσω τη Ναταλία. Θα ζηλεύει ο Γιώργος? Θα κοιμάται τα βράδια ο Γιώργος αν κλαίει το μωρό? Πως θα καταφέρνω να μην του λείψει τίποτα? Θα αγαπάω το μωρό όσο τον Γιώργο ποτέ? Και μετά γεννιέται. Και στην αρχή, όλα αυτά ισχύουν. Σκεφτείτε ότι είχα κάνει καισαρική, αλλά στις 23 Ιανουαρίου, έφτιαχνα την τούρτα του Γιώργου, γιατί τι? Να μην φτιάξω στο παιδί τούρτα από τα χεράκια μου? Και πως θα το πάρει τέτοιο πλήγμα?

 

 

Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να καταλάβουμε πως αυτό το μικροσκοπικό κοριτσάκι θα μας τρέλαινε όλους σιγά σιγά! Και από τότε, έχουν περάσει 7 ακριβώς χρόνια! Και είναι ένα τόσο σπουδαίο κορίτσι! Είναι άλλο κορίτσι στο σπίτι, και υποψιάζομαι, άλλο κορίτσι στον έξω κόσμο. Στο σπίτι μας, ακόμα μπεμπεκίζει πολλές φορές, θέλει αγκαλιές, χαδάκια, και να κοιμάται αγκαλιά με κουκλάκια. Στον έξω κόσμο, είναι δυναμική, ατρόμητη, αρχηγός και αγαπητή πολύ!

 

Είναι ώρες ώρες που την χαζεύουμε με τον Μακη και αναρωτιόμαστε από που πήρε. Και όσο κι αν αναγνωρίζω τον εαυτό μου στα μάτια της, τις πόζες της, το πείσμα και τα ταλέντα της, μπορώ να πω ότι με έχει ξεπεράσει! Την βλέπω να μεγαλώνει και προσπαθώ να την φανταστώ στο μέλλον. Και δεν μπορώ να κατασταλάξω σε τι θα ήταν φοβερή. Τελικά καταλήγω σε όλα, πραγματικά! Θα μπορούσε να είναι τα πάντα και σε όλα να είναι πολύ καλή! Τρελαίνεται για τα ζώα, τα λουλούδια, τον χορό, το τραγούδι, την ζωγραφική, την ζαχαροπλαστική, μπορεί να σου επιχειρηματολογεί όπως ο καλύτερος δικηγόρος στον Άριο Πάγο και να σου φωνάζει σαν στρατηγός. Και μετά σου χαμογελά και ο ουρανός λάμπει μαζί με το πρόσωπό της! Είναι καλόκαρδη, αλλά τατόχρονα, δεν χαρίζει κάστανα. Είναι ελεύθερη και δεν την νοιάζει η γνώμη των άλλων, αν θέλει να κάνει κάτι. Είναι ένα κορίτσι που με κάνει να θέλω να της μοιάσω αυτή τη στιγμή, να θέλω να γίνω καλύτερη για να με έχει πρότυπο και που το ζηλεύω λίγο γιατί θα ήθελα να είχα λίγη από την ελευθερία της στην τότε δική μου παιδική ηλικία. Όμως, την διεκδικώ τώρα έτσι όπως με έχει μάθει και μου αρέσει!

 

Η Ναταλία είναι ένα παιδί που με έκανε να σκεφτώ πολλά για μενα. Κάποια με στεναχώρησαν, κάποια με ξύπνησαν, κάποια με απελευθέρωσαν. Και είναι ακόμη 7! Σήμερα είναι τα γενέθλια της μικρής μου κόρης! Ναταλία μου, χρόνια σου πολλά γλυκό μου κοριτσάκι. Εύχομαι εμείς εδώ, να είμαστε πάντα ένα μέρος στο οποίο μπορείς να κουρνιάσεις σαν μικρό κοριτσάκι νιώθοντας ασφάλεια. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα ‘σαι πάντα το μικρό μας. Σε αγαπάμε πολύ όλοι μας. Ήρθες και μας άλλαξες τη ζωή. Ευχαριστούμε!!! ❤

 

Πριν ακριβώς 8 χρόνια!

 

Πριν ακριβώς 8 χρόνια, γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί! Πριν από κείνη την μέρα, δεν ήξερα ότι η ζωή μου θα άλλαζε τόσο! Φανταστείτε (το έχω ξαναπεί), πως έλεγα ότι θα ξεκινούσα δουλειά μετά από δύο ολόκληρες εβδομάδες. Και απλά στο ενδιάμεσο της δουλειάς θα μου έφερναν το μωρό να το θηλάσω στο αυτοκίνητο και να το πάρουν πίσω!

 

Πόσο μα πόσο στον κόσμο μου ήμουν!!! Που να ξέρω 8 χρόνια και 1 μέρα πριν τι θα σήμαινε ο ερχομός του Γιώργου στη ζωή μου! Που να ήξερα ότι το να είμαι μαμά, θα ήταν πλέον το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσα να κάνω για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου? Που να ήξερα ότι θα με συνέπαιρνε τόσο όλο αυτό, που πλέον για μένα θα ήταν η μοναδική δουλειά. Που αργότερα ακόμη και η επαγγελματική μου δραστηριότητα θα άλλαζε κατεύθυνση! Που να ήξερα ότι μέσα από σένα Γιώργο μου, θα μάθαινα τόσα για μένα! Που να ήξερα πως όλη μου η υπόλοιπη ζωή, θα είχε να κάνει με το μεγάλωμα σου και μετά και της αδερφής σου, πως θα προσπαθούσα για το καλύτερο στην διατροφή σας, στην ανάπτυξή σας και στην ψυχολογία σας!

 

Από την ώρα που γεννήθηκες ήσουν ένα μωρό που ήθελε να εξερευνήσει! Με μεγάλα ανοιχτά μάτια όλη την ώρα, δεν ήθελες πολύ ύπνο και καθισιό. Ήθελες να είσαι σε μια αγκαλιά που να σε παίρνει βόλτες! Και αυτό κάναμε! Αρχικά ο μπαμπάς σου και όταν ανάρρωσα από την καισαρική κι εγώ! Σε είχα δεμένο πάνω μου με ένα sling και σε είχα εκεί συνεχώς. Οπουδήποτε αλλού, δεν σου άρεσε άλλωστε! Και μεγάλωνες, μεγάλωνες. και όλο και παθαίναμε την πλάκα μας! Τόσο που όταν έμεινα έγκυος με την αδερφή σου, αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να την αγαπήσω όσο εσένα. Τόσο που ενώ πάντα ήθελα κορίτσια, τώρα πια ήθελα αγόρια. Αρκεί να σου μοιάζουν!

 

Όταν έγινες ο «μεγάλος» αδερφός, πριν 5 χρόνια, ήσουν μικρούλης αγαπούλα μου! Κι όμως γιατί νομίζαμε πως ήσουνα μεγάλος? Και συμπεριφερόσουν σαν μεγάλος. Κατανοούσες σαν μεγάλος και ζήλευες μωρό μου κι ας μην το έδειχνες! Και όταν το έδειχνες, ένιωθα πως κάνω εγώ κάτι λάθος, αλλά πως να μην ζηλέψεις? Μοιραζόσουν πια την μαμά σου με ένα μωρό! Κι όμως παρέμεινες ένα τόσο καλόκαρδο παιδί! Δέχεσαι ακόμη τα λάθη μας με αγάπη! Καταλαβαίνεις και δέχεσαι τον άλλον. Η ενσυναίσθησή σου με έχει στείλει πολλές φορές αδιάβαστη!

 

Ξέρω πως έγινες πολλές φορές το πειραματόζωο μιας και είσαι ο πρώτος. Βλέπω όμως ότι όσα λάθη και να κάναμε, παραμένεις διαμάντι! Ένα διαμάντι που λάμπει, και σαν πρίσμα αναλύει τα χρώματα του φωτός ώστε να υπάρχει κατανόηση των πραγμάτων και να μπαίνουν όλα σε μια σειρά βάσει σωστών προτεραιοτήτων!

 

 

Σήμερα έγινες 8 χρονών! Πριν από 8 χρόνια, έγινα μαμά! Μεγάλωσες! Μεγάλωσα κι εγώ! Σου μένουν μόνο 30 πόντοι για να με φτάσεις! Σου αρέσει να σε αγκαλιάζω και να σου λέω τρυφερά λόγια! Η αίσθηση του χιούμορ σου είναι τόσο καλή και πραγματικά μερικές φορές κατουριόμαστε από τα γέλια! Τα κοριτσάκια αρχίζουν να σε ερωτεύονται (και δίκιο έχουν δηλαδή) και εσύ παραμένεις γλυκός και αθώος! Και άταχτος, και ξεχασιάρης και λίγο απρόσεκτος! Αλλά, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που θα άλλαζα αν αυτό σήμαινε πως δεν θα ήσουν ο εαυτός σου!!! Σε αγαπώ και θέλω να το θυμάσαι! Ακόμη και όταν θα μπεις στην εφηβεία και ότι κάνω θα σου φταίει! Σε αγαπώ απένταντα (όπως έλεγες μικρούλης)! Κι εγώ, και ο μπαμπάς σου και η αδερφή σου, που μπορεί να σου σπάει τα νεύρα καμιά φορά αλλά σε αγαπά και σε θαυμάζει και όταν πάω να την μαλώσω για κάτι που σου έκανε, τότε την λυπάσαι και αλλάζεις γνώμη!

 

Σήμερα έγινες 8 χρονών. 10 ακόμη και θα γίνεις όπως έλεγε μια φίλη, απλά φιλοξενούμενος στο σπίτι μας. Θα φεύγεις θα έρχεσαι, θα σπουδάζεις, θα τελειώσεις, θα έχεις φτιάξει τη ζωή σου. 10 χρόνια ακόμη από τα οποία, λίγα μένουν που θα είσαι ακόμη παιδάκι! Περιμένω και το τότε με ανυπομονησία, αλλά και το τώρα το λατρεύω! Βασικά, γιατί ο κάθε χρόνος που περνάει σου πάει απερίγραπτα!!!

 

Χρόνια σου πολλά γλυκό μου αγόρι! Πολλά, καλά, ευτυχισμένα, γεμάτα αγάπη και πολύχρωμα! ❤

Καλά Χριστούγεννα!!!

 

Πως είστε??? Όλοι καλά εύχομαι! Εμείς έχει κάτι μέρες τώρα που έχουμε περάσει όλοι κι από κάτι. Εγώ στο λάιτ, ο Γιώργος, η Ναταλία και ο Μάκης στο πιο βαρύ τους. Πυρετούς, βήχες, μύξες, και γκρίνιες (όλα μαζί όμως, όχι ο καθένας κι από κάτι!)! Ο Μάκης μόλις έγιανε, ο Γιώργος είναι στο τσακ «είμαι-καλά» και η Ναταλία συνεχίζει. Μια μέρα έτσι, μια μέρα καλά, μια μέρα πάλι τα ίδια!

 

Η ξαδέρφη τους η Μαργαρίτα είναι εδώ από το Μόναχο. Περίμεναν μέρες πως και πως την Μαργαρίτα και όταν ήρθε… δεν μπορούσαν να παίξουν για να μην κολλήσουν ο ένας τον άλλον! Έκλαψαν τα δικά μου, στεναχωρέθηκε και η Μαργαριτούλα, αλλά κατά τα άλλα ήταν πολύ γενναία παιδιά! Χτες μάλιστα έπαιζαν οι μεν από μέσα από την μπαλκονόπορτα και η Μαργαρίτα απ’ έξω! Γέλασαν και έπαιξαν έτσι για τουλάχιστον μισή ωρίτσα! Σήμερα βρήκαμε άλλη λύση. Με μάσκα από το φαρμακείο! Τι να κάνουμε?

 

Όλος ο κόσμος άρρωστος. Πονοκέφαλος, στομαχόπονος, πυρετός, βήχας! Με λίγα λόγια, μια ίωση με απ’ όλα! Ούτε γύρος να ήταν!!!

 

Παρ’ όλα αυτά βέβαια, δεν πτοούμαστε! Και τα μελομακάρονά μας φτιάξαμε, και καλά περνάμε και ξεκουραζόμαστε μέσα στο σπίτι αντί να τρέχουμε από δω κι από κει. Στο σπίτι, βαρεμένα, χουζούρικα, με πολλές αγκαλίτσες, περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη να μας φέρει τα δώρα!

 

Πολλές πολλές ευχές λοιπόν σε όλους, για καλά, χαρούμενα και όμορφα Χριστούγεννα! Αν δεν είστε κι εσείς καλά, περαστικά σας εύχομαι, αν είστε πολύ χάλια, σας εύχομαι γρήγορα να είστε περδίκι και να μην χάνετε την χαρά των Χριστουγέννων! Πάρτε αγκαλιά μια θερμοφόρα και χαρτομάντιλα και μοιράστε χαμόγελα και δώρα! Αν είστε καλά, ποιος στη χάρη σας! Χαρείτε και γι αυτό! ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

 

 

Happy Mother’s Day!!!

Μαμά είναι αυτή που κάνει μεγάλα όνειρα για σένα, και μετά σε αφήνει να κυνηγήσεις τα δικά σου και σε αγαπά ακριβώς το ίδιο!

 

Δεν είχα ετοιμάσει κείμενο για την γιορτή της μητέρας από πριν! Είχαμε Eurovision night σήμερα και έτσι δεν είχα ετοιμάσει τίποτα!

 

Σήμερα λοιπόν, κέρδισε το κάτι διαφορετικό, αυτό που είχε για μια ακόμη φορά να πει κάτι, ακόμη κι αν δεν άρεσε σε πολλούς αυτό το κάτι, κέντρισε το ενδιαφέρον και τέλος υπήρξε αποδοχή που μέτρησε σε ψήφους και που έδωσε την νίκη σε αυτό το τραγούδι και στον άνθρωπο που το εκπροσωπούσε!

 

Δεν θα αναλύσω εδώ αν μου άρεσε ή αν δεν μου άρεσε. Θα σας πω όμως γιατί χάρηκα που κέρδισε. Χάρηκα λοιπόν γιατί είμαι σίγουρη πως αυτό το αγόρι που τραγουδούσε εκεί πάνω, ντυμένος γυναίκα και έχοντας το μούσι για να μην κρύβει το γεγονός ότι είναι άντρας, στην ζωή του θα ένιωσε μεγάλη απόρριψη. Ποιος ξέρει πόσοι τον κορόιδεψαν, πόσοι τον απέρριψαν και πόσοι του έκλεισαν την πόρτα επειδή ήταν αυτός που είναι! Αυτό που είχε το θάρρος να δείξει ότι είναι! Και σήμερα, δέχτηκε Πανευρωπαϊκή αποδοχή! Ένιωσε την αποδοχή! Ε, δεν μπορώ παρά να χαρώ μαζί με έναν άνθρωπο  για αυτή του τη νίκη!

 

Αυτό δεν ζητάμε όλοι? Ακόμη και ενήλικες καμιά φορά… Αποδοχή! Και λοιπόν, θα μας ευχηθώ μαμάδες, η αγάπη που δίνουμε στα παιδιά μας, να είναι γεμάτη ακριβώς αυτό! Αποδοχή γι αυτό ακριβώς που είναι, και όχι για αυτό που θα θέλαμε να είναι! Όχι για αυτό που νομίζουμε ότι είναι! Για αυτό που είναι! Αυτό που είναι τώρα που είναι μικρά και χαριτωμένα και μας είναι πιο εύκολο αλλά και στο μέλλον που θα είναι μεγάλα, θα μας πάνε κόντρα και θα διαλέγουν να είναι ίσως κάτι διαφορετικό από αυτό που εμείς ονειρευόμασταν!

 

Happy Mother’s Day λοιπόν! Μας περιμένουν δωράκια, φιλιά, αγκαλιές και χαμογελαστά προσωπάκια 🙂

Μαμά μου, χρόνια πολλά και σε σένα από το μικρό σου παιδί ❤

Χρόνια πολλά αγόρι μου!!!

Σας το είπα, δεν σας το είπα ότι είναι ο μήνας μας? Μάλιστα η αλήθεια είναι πως χτες είχε γενέθλια ο άντρας μου! Ο καλύτερος μπαμπάς που θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά μου! Ο καλύτερος σύζυγος που θα μπορούσα να έχω εγώ! Και του χρόνου, σου υπόσχομαι πως θα σου κάνω δικό σου ξεχωριστό ποστ, μιας και θα κλείνεις και τα 40! Χρόνια σου πολλά λοιπόν αγάπη μου, για χτες!

Σαν χτες λοιπόν, είχαμε πάει στο Έλενα να γεννήσω τον Γιώργο! Το πρώτο μου παιδί! Τελικά γέννησα πριν 7 χρόνια σαν σήμερα! 7 ολόκληρα χρόνια! Δεν ήξερα τότε τι ακριβώς σημαίνει το να είσαι μαμά, αλλά το κατάλαβα μόλις έγινα! Ο ανοιχτομάτης μου, μου έδειξε πως όσα σχέδια και να κάνεις πριν να γίνεις μαμά, όσα υπόσχεσαι πως θα κάνεις ή δεν θα κάνεις, πολύ πολύ πιθανόν να αλλάξουν μόλις νιώσεις αυτή την απέραντη αγάπη που έχουν οι μαμάδες για τα παιδιά τους! Όταν καταλάβεις πως δεν είσαι πια όπως πριν, πως δεν ζεις γι αυτά που ζούσες πριν, αλλά βασικά, ζεις για τα παιδιά σου!

Αυτά αγόρι μου, αλλά κι άλλα πολλά μου δίδαξες από τις πρώτες μόνο μέρες που ήρθες κοντά μας! Και από τότε και μέχρι τώρα, μου έχεις διδάξει τόσα μα τόσα πολλά! Δεν θα μπορούσα να ζητήσω για ένα καλύτερο αγόρι! Είσαι τρυφερός, ευγενικός, κοινωνικός, ευαίσθητος, έξυπνος, πεισματάρης, ακούς τους άλλους και καταλαβαίνεις, έχεις ενσυναίσθηση, τόση που αναρωτιέμαι αν έχεις έρθει στον κόσμο αυτό για να τον αλλάξεις! Μπαίνεις στη θέση των άλλων και όταν βλέπεις την αδικία, θέλεις να την αλλάξεις! Το όνειρό σου, είναι να γίνεις επιστήμονας και να δημιουργήσεις κάτι το οποίο θα κάνεις τους πάντες ίσους, όλοι να έχουν φαϊ, όλοι να έχουν επιλογές, να είναι ελεύθεροι!  Και είσαι μόνο 7!

Σου εύχομαι αγόρι μου καλό, να καταφέρεις να κρατήσεις αυτά σου τα όνειρα ζωντανά ακόμη κι όταν θα έχεις μεγαλώσεις. Σου εύχομαι να τα καταφέρεις! Σου εύχομαι στην ζωή σου να είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος, ευτυχισμένος και αγαπημένος! Χρόνια σου πολλά αγοράκι μου! Σε αγαπάμε πολύ! Και σε ευχαριστούμε αγορι μου! Σε ευχαριστούμε για όλα! ❤

Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου!

Ίσως θυμάστε όσες με διαβάζετε καιρό, πως τον Ιανουάριο βαριέστε να μας εύχεστε! Παιδιά και άντρας έχουν μέσα σε μια εβδομάδα γενέθλια! 🙂

Σήμερα έχει γενέθλια η μικρή μου Ναταλία! Μεγαλώνει, αλλά όσο και να μεγαλώσει, θα είναι πάντα η μικρή μου Ναταλία. Σήμερα γίνεται 4ων! Πριν 4 χρόνια, πήγα στο νοσοκομείο της Ρόδου με σπασμένα τα νερά! Πριν 4 χρόνια την είδα στην αγκαλιά μου μετά από μια ακόμη καισαρική! Πριν από 4 χρόνια είδα την πετίτ μικρή μου με τα κόκκινα χειλάκια να με κοιτάει στα μάτια και να κοιμάται στην αγκαλιά μου!

Τέσσερα χρόνια μετά, αυτό το μικρό κοριτσάκι μας έχει αλλάξει την ζωή! Αυτό το κοριτσάκι έχει τον δικό της όλοδικο χαρακτήρα. Άλλες φορές δυναμικά, άλλες με με ανασφάλεια, διασχίζει το μονοπάτι της ζωής της. Άλλες φορές στην αγκαλιά μου και άλλες τρέχοντας μπροστά. Σχεδιάζει με τον τρόπο της τα πάντα και μην τολμήσει κανείς να της τα αλλάξει. Ούτε καν να το προσπαθήσει δηλαδή!

Απαιτεί από τους πάντες αυτό που της φαίνεται δίκαιο να απαιτήσει, και όσο κουραστικό κι αν είναι αυτό για τους γύρω της καμιά φορά (και για μένα δηλαδή), είναι αυτό που δεν θα της αλλάξω! Θέλει κάτι? Θα βρει τρόπο να το κατακτήσει. Όμως μεγάλωσε η μικρή μου Ναταλία, αρχίζει πια και εκλογικεύεται και πόσο μου αρέσει όταν στα μάτια της βλέπω την λογική και την σκέψη. Τα γρανάζια να γυρνούν και να αρχίσει να ηρεμεί το βλέμμα της, όταν καταλαβαίνει πως πρέπει να κάνει και λίγο πίσω, να σταματήσει τις φωνές και να δεχτεί μια κάποια άλλη ιδέα.

Ντρέπεται τους αγνώστους, δεν της αρέσει να κλαίει μπροστά στους άλλους και προτιμά τα προβλήματά της και τα παράπονά της, να τα συζητά με μένα. Είμαι ακόμη γι αυτήν, ο άνθρωπος που νιώθει σίγουρη. Σίγουρη να κλάψει, σίγουρη να μιλήσει, σίγουρη ακόμη και για να χτυπήσει πάνω στα νεύρα της τις φορές που δεν καταφέρνει να κρατηθεί! Θα νιώσει και με άλλους σίγουρη όσο περνά ο καιρός. Δεν θα με χρειάζεται σε λίγο καιρό. Θα μεγαλώσει κι άλλο! Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα!

Ναταλία, θέλω να θυμάσαι κάτι! Κοριτσάκι μου, σε θαυμάζω! Σε πολλά πράγματα, θα ήθελα να είμαι όπως είσαι εσύ! Θέλω να θυμάσαι πως είσαι υπέροχη! Σε κοιτάω να χορεύεις και πραγματικά εκείνη την ώρα πιστεύω πως είμαι θεατής μιας ταλαντούχας ύπαρξης! Με δέος κοιτάω τον τρόπο που μιλάς, ζωγραφίζεις, τραγουδάς και χορεύεις! Είναι απίθανο το πως μέσα σε 4 μόλις χρόνια είσαι αυτό που είσαι!

Χρόνια πολλά μικρό μου κοριτσάκι! Σε αγαπώ πολύ! Όλοι σε αγαπάμε μωρό μου! Όλοι! ❤

Πάει ο παλιός ο χρόνος!

 

Πάει και το 2013! Ήρθε το 2014, γεμάτο αισιοδοξία! Να συνεχίσει όλα τα όμορφα από τις προηγούμενες χρονιές και να σβήσει όλα τα άσχημα (μαζί με την δική μας θέληση να το κάνουμε δηλαδή)!

 

Το 2013 ήταν για μένα, μια περίεργη χρονιά! Δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημη. Ήταν όμως περίεργη! Ίσως τελικά θα έπρεπε να πω ότι ήταν μια πολύ σημαντική χρονιά. Ήταν η χρονιά που άρχισα να με αμφισβητώ. Να αμφισβητώ το κατά πόσο καλή μητέρα είμαι, πόσο ήρεμη είμαι, πόσο δυναμική, πόσο μου αρέσει ο εαυτός μου. Και έβαλα στοιχήματα, άρχισα να αναθεωρώ, να μαθαίνω, να χάνω και να κερδίζω τα στοιχήματα που έβαλα, να δοκιμάζω αντοχές, να καταλαβαίνω τον εαυτό μου, τα συναισθήματά μου, να συγχωρώ τον εαυτό μου, να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, να καταλαβαίνω πως δεν χρειάζεται να είμαι τέλεια, να κάνω σχέδια για μένα, να αποφασίζω να αλλάξω κάποια πράγματα και να συνεχίζω κάποια άλλα. Να νιώθω σιγουριά για αυτό που είμαι και να βλέπω λίγο πιο θετικά ακόμη και τα αρνητικά μου!

 

Το 2013, ήταν για μένα μια αρχή. Μια αρχή ψαξίματος του εαυτού μου. Δεν είπα «δεν βαριέσαι»! Είπα, «ευκαιρία να με δουλέψω, να με μάθω»! Και έκανα την αρχή! Και όλο τον χρόνο με δούλεψα, με δυσκόλεψα, ένιωσα πως δεν ήμουν αυτό που ήθελα όταν κοιτούσα στον «καθρέφτη», αλλά άρχισα τελικά να με κοιτώ στα μάτια και να με δέχομαι!

 

Το 2013 ήταν μια δύσκολη χρονιά! Ήταν όμως μια χρονιά που μου άνοιξε τα μάτια. Που κατάλαβα ότι όσο αναρωτιέσαι αν είσαι ευτυχισμένος, ψάχνεις να βρεις τα πράγματα που σε κάνουν δυστυχισμένο αντί να κοιτάξεις αυτά που έχεις και θα έφταναν για μια ζωή (και δυο) απόλυτης ολοκλήρωσης και ευτυχίας. Και πόσα πράγματα έχω που με κάνουν ευτυχισμένη αλήθεια! Ήταν μια δύσκολη χρονιά! Έπρεπε να συνειδητοποιήσω πως όσο κι αν θέλω, όσο κι αν προσπαθώ, τέλεια δεν πρόκειται να είμαι ή να γίνω! Και πως τα δικά μου λάθη, δεν θα καταστρέψουν ούτε τα παιδιά μου, ούτε κανέναν!

 

Το 2013, ήταν η χρονιά που ξεκίνησα ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Στην αρχή πανικόβλητα, αργότερα ίσως και καταθλιπτικά, τελικά συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όμορφα και γλυκά! Όχι βέβαια δεν έχω φτάσει στο ζεν, απλά κατάλαβα ότι ποτέ δεν θα το φτάσω και πως αυτό είναι ΟΚ! 😉

 

Το 2013, ήταν η χρονιά που κατάλαβα ότι έχω στην ζωή μου αυτά που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος, γεμάτος! Ήταν μια δυσκολούτσικη χρονιά, αλλά αν δεν την είχα, δεν θα είχα φτάσει στην σημερινή μέρα, 1η Ιανουαρίου 2014, με την σιγουριά και την αισιοδοξία που έχω!

 

Το 2014 ήρθε! Συνεχίζω το ταξίδι μου! Με την οικογένεια μου στο πλάι μου αλλά και το προσωπικό μου ταξίδι! Είμαι εκεί που θέλω να είμαι! Είμαι αυτή που θέλω να είμαι! Έχω αυτά που θέλω και χρειάζομαι! Τα υπόλοιπα τα καλωσορίζω ή τα αφήνω απ’έξω! Ευχαριστώ το 2013 για τα καλά που μου δίδαξε, καλωσορίζω το 2014 για όλα όσα θα μου φέρει!

 

Καλή χρονιά σε όλους! Με πολύ αγάπη στην ζωή μας, υγεία και αγάπη! Το 2014 να είναι μια υπέροχη χρονιά! 🙂

Καλό Πάσχα!

 

Καλό Πάσχα σε όλους σας! Με υγεία, αγάπη, αισιοδοξία και με σοφία να γνωρίζουμε τις αληθινές στιγμές πλούτου και ευδαιμονίας στην ζωή μας! Εύχομαι, να μάθουμε να ζούμε το τώρα και όχι να περιμένουμε το «καλύτερο» αύριο!