Αν δεν ήταν ο άντρας μου, είμαι σίγουρη πως δεν θα είχα θηλάσει τα παιδιά μου τόσο όσο τα θήλασα/θηλάζω! Το λέω και το πιστεύω! Ο ρόλος του ήταν απέραντα σπουδαίος. Το βλέμμα του τόσο υποστηρικτικό εκείνες τις δύσκολες μέρες και αν και πρακτικά ίσως να μπορούσε να με βοηθήσει περισσότερο, αλλά δεν το έκανε (επειδή δεν ήξερε τι να κάνει κι εγώ δεν ζητούσα γιατί δεν ήξερα τι θα μπορούσε να κάνει για να με βοηθήσει), ο τρόπος που τον άκουγα να μιλάει σε άλλους για τον ρόλο μου, για τον θηλασμό, ο τρόπος που με κοιτούσε με περηφάνια που μεγαλώνω τα παιδιά του με το καλύτερο γάλα του κόσμου όλου, το γεγονός ότι απολαμβάνει τον ύπνο με τα παιδιά στο κρεβάτι μας (κάτι που βολεύει πολύ στους βραδινούς θηλασμούς), το ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε την επιλογή μου για αποκλειστικό θηλασμό και ίσα ίσα κατάλαβε και διάβασε κι αυτός για τον θηλασμό και τα λάθη που γίνονται στην Ελλάδα, και το γεγονός οτι ποτέ δεν παραπονέθηκε όσες φορές και να γύρισε σπίτι και να μην υπήρχε φαΐ να φάει, με δυνάμωνε. Μου έδινε το θάρρος που χρειαζόταν για να συνεχίσω και να μην ακούω τίποτα! Οι μπαμπάδες συμβάλουν απερίγραπτα στο θηλασμό των παιδιών μας! Για αυτό ακριβώς το θέμα, θα είναι η επόμενη ομιλία στο πανέμορφο κατάστημα Περι… Θηλασμού!