Ο ύπνος (ανα)τρέφει τα παιδιά

ΛΟΝΔΙΝΟ.Με το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΣΕΠΥ) συνδέουν φινλανδοί επιστήμονες την έλλειψη ύπνου σε παιδιά ηλικίας 7-8 ετών. Την έρευνα πραγματοποίησαν ειδικοί του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, οι οποίοι παρατήρησαν ότι τα παιδιά που κοιμούνταν κατά μέσον όρο λιγότερο από 7,7 ώρες εμφάνιζαν αυξημένη υπερκινητικότητα συγκριτικά με εκείνα που κοιμούνταν περισσότερο. «Αποδείξαμε ότι η μικρή διάρκεια ύπνου και οι δυσκολίες του ύπνου συνδέονται με συμπτώματα του ΣΕΠΥ και είδαμε ακόμη ότι ο σύντομος ύπνος αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης συμπεριφορικών συμπτωμάτων, ασχέτως των δυσκολιών ύπνου. Τα τελευταία ευρήματά μας δείχνουν ότι ο επαρκής ύπνος στην περίπτωση των παιδιών κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός για την αποτροπή συμπεριφορικών συμπτωμάτων» αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας δρ Τζούλια Παβόνεν.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=265754&dt=29/04/2009

Advertisement

Σύνδρομο Κατακράτησης της Αναπνοής

Από τον Αδάμο Χατζηπαναγή, Παιδίατρο

 

Χωρίς αμφιβολία την πρώτη φορά που θα δείτε το παιδί σας να κάνει ένα επεισόδιο κατακράτησης της αναπνοής θα πανικοβληθείτε. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να δει κάποιος το παιδί του να «μαυρίζει» και να χάνει τις αισθήσεις του. Σπάνια προσβάλλει βρέφη μικρότερα των έξι μηνών. Η συνηθέστερη ηλικία είναι δύο χρονών και συνήθως σταματά μετά την ηλικία των πέντε χρονών.

 

Τί είναι το σύνδρομο κατακράτησης της αναπνοής;

Είναι μια σχετικά συχνή κατάσταση αφού προσβάλλει περίπου πέντε στα εκατό παιδιά. Το επεισόδιο συμβαίνει συνήθως μετά από ένα ελαφρύ κτύπημα ή όταν δεν κάνουμε το χατίρι του μικρού παιδιού, οπότε αυτό ξεκινά να κλαίει και κρατάει την αναπνοή του.

 

Πόσες μορφές συνδρόμου κατακράτησης της αναπνοής υπάρχουν;

Α. Κυανή μορφή

Στη μορφή αυτή το παιδί κατά τη διάρκεια του κλάματος κοκκινίζει, μένει για λίγο χωρίς να αναπνέει και μαυρίζει το πρόσωπο του, ειδικά γύρω από το στόμα. Μπορεί να χάσει τις αισθήσεις του και σπάνια κατά την διάρκεια του επεισοδίου μπορεί το παιδί να παρουσιάσει σπασμούς. Το επεισόδιο διαρκεί πολύ λίγο και μετά το παιδί αισθάνεται κουρασμένο. Τα επεισόδια αυτά μπορεί να επαναληφθούν αρκετές φορές κατά την διάρκεια της μέρας ή και να συμβαίνουν μια φόρα κάθε τόσο.

Β. Ωχρή μορφή

Στη μορφή αυτή, η οποία είναι πιο σπάνια, το παιδί κλαίει για λίγο και στην συνέχεια γίνεται κάτωχρο και χάνει τις αισθήσεις του. Το παιδί μπορεί να υπερεκτείνει τον κορμό του και να πάρει το σχήμα του τόξου. Όπως και στην κυανωτική μορφή το παιδί μπορεί να παρουσιάσει σπασμούς. Μετά το επεισόδιο είναι συνήθως κουρασμένο και θέλει να κοιμηθεί.

 

Τί ευθύνεται και πώς αντιμετωπίζεται;

Τί ευθύνεται για το σύνδρομο;

Δεν είναι γνωστό. Γνωρίζουμε όμως ότι τα παιδιά αυτά δεν πάσχουν από κάποιο σοβαρό νόσημα και δεν έχουν επιληψία. Ο γιατρός βέβαια θα πρέπει να αποκλείσει την επιληψία όταν θα πάρετε για πρώτη φορά το παιδί σας μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο.

Τί να κάνω όταν το παιδί μου παρουσιάζει ένα τέτοιο επεισόδιο;

ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΕΙΤΕ. Δεν χρειάζεται ούτε νερό να ρίξετε στο πρόσωπο του παιδιού, ούτε να βάλετε το χέρι στο στόμα του, ούτε να του δώσετε το φιλί της ζωής. Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτε. Όταν το επεισόδιο τελειώσει τότε αφήστε το παιδί σας να ξεκουραστεί στο κρεβατάκι του, μη δείξετε ότι έχετε πανικοβληθεί και μην το κρατάτε συνέχεια στην αγκαλιά σας. Αφήστε του λίγο χρόνο να ξεκουραστεί μόνο στο κρεβατάκι. Τα επεισόδια αυτά θα τα συνηθίσετε αν το παιδί σας τα κάνει τακτικά, αργά ή γρήγορα. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να μην έχετε άγχος καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας «μήπως το παιδί κάνει τέτοιο επεισόδιο», οπότε η ζωή σας θα είναι δύσκολη και η συμπεριφορά σας απέναντι στο μωρό όχι η πιο ορθή. Γι αυτό να θυμάστε ότι οφείλετε να συμπεριφέρεστε στο παιδί με σύνδρομο κατακράτησης αναπνοής όπως και σε οποιοδήποτε άλλο φυσιολογικό παιδί.

 

Πηγή:

http://www.pediatros.com/MAIN/1,0,1410,296-SYNDROMO-KATAKRATISIS-ANAPNOIS.aspx

 

 

Το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού (shaken baby syndrome)

Από: Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Κλινική Ψυχολόγος, Νευροψυχολόγος

Η εικόνα του γονιού που παίζει με το μωρό του, πετώντας το στον αέρα και στη συνέχεια πιάνοντάς το, είναι γνωστή ανά την υφήλιο. Η εικόνα του θυμωμένου ενήλικου που κουνά βίαια το μωρό που κλαίει είναι επίσης συνηθισμένη. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι αυτή η πρακτική έχει συχνά ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του εγκεφάλου του μωρού. Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ 3.000 παιδιά κάθε χρόνο υποφέρουν από το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού λόγω κακοποίησης. Το 25% αυτών των μωρών θα πεθάνει, ενώ το 60% θα έχει μόνιμες αναπηρίες για την υπόλοιπη ζωή του.Το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού είναι ένας σοβαρός εγκεφαλικός τραυματισμός που συμβαίνει όταν ένας εξουθενωμένος είτε γονιός είτε αυτός που φροντίζει το μωρό χάνει τον έλεγχο και αρχίζει να ταρακουνά το μωρό για να το κάνει να σταματήσει. Οποιοσδήποτε είναι παρών σε ένα τέτοιο ταρακούνημα μωρού μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνο. Τα συμπτώματα του συνδρόμου της ανατάραξης στο μωρό είναι λήθαργος, εκνευρισμός, μειωμένη όρεξη και εμετοί. Αν η ανατάραξη είναι πολύ σοβαρή, τότε μπορεί να παρατηρηθούν δυσκολία στην αναπνοή, σπασμοί, ακόμα και κωματώδης κατάσταση. Τα πιο ελαφρά συμπτώματα του συνδρόμου μπορεί να εκληφθούν από τον παιδίατρο λανθασμένα ως γρίππη ή κολικός. Οι τεχνικές εγκεφαλικής απεικόνισης (MRI, CT scan), η ακτινογραφία κεφαλιού και η οφθαλμολογική εξέταση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη αιμορραγίας στα μάτια χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του συνδρόμου.

Μια έρευνα στο Colorado των ΗΠΑ κατέδειξε ότι οι πιθανότεροι «δράστες» που προκαλούν το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού με αποτέλεσμα τον εγκεφαλικό τραυματισμό του είναι ο βιολογικός πατέρας (37%), ο φίλος της μητέρας (20,5%), οι γυναίκες μπέιμπι σίτερ (17,3%) και, τέλος, η μητέρα (12,6%). Η πρόληψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή του συνδρόμου της ανατάραξης. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του γενικού κοινού δεν γνωρίζει ότι το να ταρακουνά κανείς ένα μωρό μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις στην υγεία του. Και μόνο αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Ακόμα και αν το μωρό επιζήσει ενός ή περισσότερων βίαιων ταρακουνημάτων, οι επιπτώσεις για το ίδιο και την οικογένειά του είναι τεράστιες. Τόσο το συναισθηματικό όσο και το οικονομικό βάρος είναι δυσβάσταχτα.