Μαμά, υπάρχει ο Αϊ Βασίλης?

 

Πριν μήνες λοιπόν με ρώτησε ο γιος μου καθώς πηγαίναμε κάπου με το αυτοκίνητο. Πολλές συζητήσεις κάνουμε στο δρόμο καθώς οδηγώ. Νομίζω είναι και ένα μέρος που δεν μπορείς να αποφύγεις ιδιαίτερα την συζήτηση, οπότε διάφορες ερωτήσεις γίνονται εκεί μέσα.

 

Το καλοκαίρι τον άκουσα που συζητούσε με έναν φίλο του που του έλεγε πως δεν υπάρχει ο Αϊ Βασίλης και πως η μαμά μας και ο μπαμπάς μας αγοράζουν τα δώρα. Βέβαια, αυτό το είχα πει στα παιδιά. Εννοείται πως ο Άγιος με την κόκκινη στολή έφερνε δώρα σε ΟΛΑ τα παιδιά και όχι μόνο στα «καλά» παιδιά, μιας και όλα είναι καλά! Και για να μην περιμένουν δώρα που δεν μπορούμε να τους πάρουμε αλλά και για να χαίρεται ο καθένας με το δώρο που τους πήρε, η δική μας ιστορία πήγαινε κάπως έτσι: Αγοράζει η μαμά και ο μπαμπάς, η γιαγιά, ο παππούς, η θεία, θείος κλπ τα δώρα. Μετά, τα αφήνουμε σε ένα ήσυχο μέρος όπου περνάνε τα ξωτικά του Αϊ Βασίλη και τα παίρνουν, τα γεμίζουν μαγικές αόρατες χρυσόσκονες, τα τυλίγουν με χαρτιά της χαράς και τα φέρνουν πίσω τα Χριστούγεννα! Μια χαρά ήταν τα παιδιά με αυτό το παραμύθι. Του άρεσε, χαιρόντουσαν με το γάλα και κουλουράκια/μελομακάρονα/ κουραμπιέ που αφήναμε. Μαζί με αυτά του έγραφαν και ένα μικρό γράμμα να τον ευχαριστήσουν και πάντα μα πάντα, τους απαντούσε!

 

«Μαμάααα, υπάρχει στ’ αλήθεια ο Άγιος Βασίλης?»

 

Κι εκεί, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπρεπε να αποφασίσω τι θα πω. Η Ναταλία δίπλα, ο Γιώργος με κοιτάει με ένα ερωτηματικό στα μάτια…

 

Εσύ τι πιστεύεις? Απάντησα…

Εγώ δεν ξέρω τι να πιστέψω. Άλλοι λένε πως ναι, άλλοι λένε πως είστε εσείς που τα κάνετε όλα αυτά, αλλά πως τον βγάλαμε πέρσι φωτογραφία? (τους είχα κάνει στο photoshop το εξής κόλπο αν θέλετε να το κάνετε κι εσείς). Αλλά δεν ξέρω… Μπορεί να το είχες φτιάξει κι εσύ. Αλλά πως? Γι αυτό σε ρωτάω… Ξέρω ότι στην Ελλάδα παλιά υπήρχε ένας Άγιος Βασίλης πολύ πλούσιος που βοηθούσε τον κόσμο. Αυτό μας το είπαν στο σχολείο. Αυτός όμως με τα κόκκινα που μας φέρνει τα δώρα, υπάρχει? Γιατί μας είπαν πως αυτόν τον Άγιο Βασίλη τον έφτιαξε η κόκα κόλα για διαφήμιση πριν χρόνια και πως μόνο ο άλλος ο πλούσιος υπήρξε πραγματικά. Τελικά τι είναι αλήθεια?

 

Και τότε συνειδητοποίησα πως έπρεπε να πω την αλήθεια. Γιατί για να το συνεχίσω, θα σήμαινε πως έπρεπε να γεμίσω την συζήτησή μας με ψέματα. Και ούτως ή άλλως, λίγος ήταν ο καιρός που θα το πίστευε ακόμη. Λυπήθηκα μόνο τη Ναταλία, που σαν δεύτερο παιδί, όλα θα τα μαθαίνει λίγο νωρίτερα. Ήθελαν όμως και οι δύο εκείνη τη στιγμή την απάντησή. Οπότε τους είπα την αλήθεια…

 

Λοιπόν παιδάκια, άρχισα να τους λέω! Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή του χρόνου γεμάτη χαρά! Και γεμάτη ιδέες μαγικές και όμορφες. Όταν μεγαλώνεις, αυτό όλο σου περνάει. Βαριέσαι καλά καλά και να στολίσεις το σπίτι! Όμως, όταν κάνεις παιδιά, θες να ζήσουν τα Χριστούγεννα σαν μια μαγική γιορτή κι αυτά. Θες να πιστέψουν στο παραμύθι και την μαγεία των Χριστουγέννων και θες να το θυμούνται όταν μεγαλώσουν. Και ίσως κι αυτά να το κάνουν στα παιδιά τους αργότερα. Για να συμβεί όμως αυτό, μπορεί να πεις και κάποια ψεματάκια. Από αυτά που αρέσουν στα παιδιά και που μόνο χαρά φέρνουν. Όπως για παράδειγμα, πως ο Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά του φέρνουν τα δώρα, ενώ δεν τα παίρνει κανείς και τα έχουν κρυμμένα όλα σε μια ντουλάπα η μαμά και ο μπαμπάς και μόλις κοιμηθείτε το βράδυ πριν τα Χριστούγεννα, τα στολίζουμε κάτω από το δέντρο με μεγάλη μεγάλη χαρά! Σας είπαμε αυτό το ψέμα μόνο για να χαίρεστε και δεν σας εκβιάσαμε ποτέ με τον Άγιο Βασίλη για να είστε καλά παιδιά όλο τον χρόνο όπως λένε άλλοι. Απλά μοιραστήκαμε μαζί σας τη χαρά του να πιστεύεις σε κάτι μαγικό! Και η αλήθεια είναι πως υπάρχει η μαγεία αυτή των Χριστουγέννων επειδή την πιστεύετε εσείς. Και κατά μία έννοια λοιπόν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης γιατί θέλαμε να τον πιστεύουμε και τον πιστεύαμε. Και όταν γίνετε κι εσείς μαμά και μπαμπάς, ίσως υπάρχει πάλι ο Άγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα, γιατί θα είστε εσείς αυτός, για τα παιδιά σας. Καταλάβατε?  🙂

Χαμογέλασαν και μετά έκαναν και λίγο τα θυμωμένα!

Δηλαδή και το κουδουνάκι που μόνο εμείς ακούμε? Ρώτησε ο Γιώργος.

Το ακούμε κι εμείς Τζώρτζη μου ❤

Και το γάλα και το γλυκό ποιος το τρώει? Ρώτησε πάλι…

Ο μπαμπάς αγάπη μου…

Και η νεραϊδα των δοντιών? Ρώτησε η Ναταλία.

Τι πιστεύεις εσύ? Την ρώτησα.

Πως μας βάζεις ΕΣΥ το λεφτάκι!

Μάλλον έτσι θα είναι λοιπόν. Τους είπα… Όμως θέλω να σας πω κάτι.

ΔΕΝ σας έχω πει ποτέ ξανά κάποιο ψέμα! ΠΟΤΕ! Όμως αυτό ήταν κάτι που σας προκαλούσε χαρά, και είναι κάτι σαν έθιμο να το κάνουν οι γονείς στα παιδιά τους. Γι αυτό το κάναμε κι εμείς! Θέλω να είστε σίγουροι γι αυτό! Κούνησαν το κεφάλι τους… Θα θέλετε να συνεχίσουμε αυτή την παράδοση? Να βάζουμε το γάλα και τα κουλουράκια, το νόμισμα κάτω από το μαξιλάρι, κλπ κλπ?

ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!

Εμένα δε με νοιάζει κιόλας μαμά! Εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω μέχρι για όσο θέλω! Μου είπε το μικράκι μου η Ναταλία!

Μπράβο Ναταλία, αυτό θέλει πολύ μαγεία για να το καταφέρνεις! Άρα μήπως υπάρχει όντως μαγεία μέσα στις καρδούλες σας?

 

Έκανε νόημα ναι με το κεφάλι της χαμογελαστή. Εγώ βούρκωσα και ανοιγόκλεισα τα μάτια να συνεχίσω να οδηγάω και λίγο μετά φτάσαμε στον προορισμό μας. Φέτος τα Χριστούγεννα θα ξέρουμε όλοι. Θα κλείνουμε το μάτι ο ένας στον άλλον και η χαρά μας θα είναι αυτή. Ότι ξέρουμε όλοι και όμως συνεχίζουμε, γιατί απλά… έτσι μας αρέσει 🙂

Advertisement

Καλά Χριστούγεννα!!!

 

Πως είστε??? Όλοι καλά εύχομαι! Εμείς έχει κάτι μέρες τώρα που έχουμε περάσει όλοι κι από κάτι. Εγώ στο λάιτ, ο Γιώργος, η Ναταλία και ο Μάκης στο πιο βαρύ τους. Πυρετούς, βήχες, μύξες, και γκρίνιες (όλα μαζί όμως, όχι ο καθένας κι από κάτι!)! Ο Μάκης μόλις έγιανε, ο Γιώργος είναι στο τσακ «είμαι-καλά» και η Ναταλία συνεχίζει. Μια μέρα έτσι, μια μέρα καλά, μια μέρα πάλι τα ίδια!

 

Η ξαδέρφη τους η Μαργαρίτα είναι εδώ από το Μόναχο. Περίμεναν μέρες πως και πως την Μαργαρίτα και όταν ήρθε… δεν μπορούσαν να παίξουν για να μην κολλήσουν ο ένας τον άλλον! Έκλαψαν τα δικά μου, στεναχωρέθηκε και η Μαργαριτούλα, αλλά κατά τα άλλα ήταν πολύ γενναία παιδιά! Χτες μάλιστα έπαιζαν οι μεν από μέσα από την μπαλκονόπορτα και η Μαργαρίτα απ’ έξω! Γέλασαν και έπαιξαν έτσι για τουλάχιστον μισή ωρίτσα! Σήμερα βρήκαμε άλλη λύση. Με μάσκα από το φαρμακείο! Τι να κάνουμε?

 

Όλος ο κόσμος άρρωστος. Πονοκέφαλος, στομαχόπονος, πυρετός, βήχας! Με λίγα λόγια, μια ίωση με απ’ όλα! Ούτε γύρος να ήταν!!!

 

Παρ’ όλα αυτά βέβαια, δεν πτοούμαστε! Και τα μελομακάρονά μας φτιάξαμε, και καλά περνάμε και ξεκουραζόμαστε μέσα στο σπίτι αντί να τρέχουμε από δω κι από κει. Στο σπίτι, βαρεμένα, χουζούρικα, με πολλές αγκαλίτσες, περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη να μας φέρει τα δώρα!

 

Πολλές πολλές ευχές λοιπόν σε όλους, για καλά, χαρούμενα και όμορφα Χριστούγεννα! Αν δεν είστε κι εσείς καλά, περαστικά σας εύχομαι, αν είστε πολύ χάλια, σας εύχομαι γρήγορα να είστε περδίκι και να μην χάνετε την χαρά των Χριστουγέννων! Πάρτε αγκαλιά μια θερμοφόρα και χαρτομάντιλα και μοιράστε χαμόγελα και δώρα! Αν είστε καλά, ποιος στη χάρη σας! Χαρείτε και γι αυτό! ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

 

 

Χρόνια πολλάαααααα!!!!

Όχι δεν τα έφτιαξα εγώ, αλλά δεν είναι πολύ όμορφα?

Αυτές τις μέρες έτρεχα λιγάκι σαν την παλαβή!!! Σας έχω πει οτι έχω εδώ και καιρό δημιουργήσει ένα γκρουπ στο Facebook για τις Μαμάδες στη Ρόδο, και έχουμε γίνει πολλές, διοργανώνουμε παιδικές εκδηλώσεις, τρέχουμε από δω κι από κει, και εννοείται πως μέσα τα Χριστούγεννα όλο τρέχαμε σε πολλά! ‘Έτσι, παρόλο τα διάφορα σχέδια που είχα κάνει για δημιουργικά απογεύματα, διακόσμηση μπισκότων, φτιάξιμο χειροποίητων στολιδιών για δώρα και άλλα τέτοια, έμεινα απλά με ένα τάπερ μη διακοσμημένων μπισκότων (τα οποία έφτιαξε η μαμά μου), και αρκετή κούραση.

Το χαμόγελο ικανοποίησης βέβαια είναι ακόμα στο πρόσωπό μου, αλλά ακόμα και ποστ για ευχές ξέχασα να βάλω πριν τα Χριστούγεννα!!! Ας το κάνω λοιπόν τώρα!

Χτες εμείς ανοίξαμε τα δώρα μας. Η μαμά μου από Κύπρο και λόγω Αγγλοκρατίας τα Χριστούγεννα ήταν η μέρα που ανοίγανε τα δώρα. Έτσι κάναμε λοιπόν κι εμείς από μικρά, έτσι κάνω κι εγώ τώρα! Το βράδυ βάλαμε μπισκοτάκι και ένα μεγάλο ποτήρι γάλα και το αφήσαμε δίπλα από το τζάκι. Κοιμίσαμε τα μικρά που περίμεναν πως και πως το επόμενο πρωίνό, έφαγε το μισό μπισκότο ο Μάκης δημιουργώντας πολλά ψίχουλα τριγύρω και αφήσαμε μόνο λίγο γάλα στο ποτήρι. Γελούσαμε με τις χαζομάρες που κάνουμε για τα μικρά μας, αλλά σκεφτόμασταν παράλληλα πόσο καλοί γονείς είμαστε (χαχα)!!!

Την άλλη μέρα έγινε χαμός από δώρα. Όλη η οικογένεια μαζεμένη, και ένα δέντρο με βάση μεγάλα και μικρά τυλιγμένα κουτιά. Τα μικρά μας είχαν μια τόση χαρά!!! Σήμερα μόλις κατάφερα να συμμαζέψω λίγο το σπίτι, αλλά χαλάλι τους! Κάναμε πολλά και διάφορα αυτές τις μέρες με τα παιδάκια μας. Και τελικά σκεφτόμουν πόσα και πόσα κάνουμε για αυτό το χαμόγελο τους, για τις αναμνήσεις που τους δημιουργούμε, για τις δικές μας αναμνήσεις! Μεγαλώνουν και τα κοιτάμε ώρες ώρες και μένουμε σαν τους χαζούς για τα πράγματα που κάνουν! Κάθε τόσο (ε…, συχνά δηλαδή), λέμε και ξαναλέμε με τον άντρα μου, πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε αυτά τα παιδιά, πόσο από την δική μας αγάπη δημιουργήσαμε έναν τόσο μεγάλο θησαυρό και η ζωή μας έχει τόσο μεγαλύτερο νόημα απλά και μόνο επειδή είμαστε μαμά και μπαμπάς αυτών των δύο υπέροχων πλασμάτων!

Να είμαστε όλοι καλά να βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν και να τους χαρίζουμε όσο μπορούμε στιγμές χαράς και αγάπης, να είναι κι αυτά πάντα γερά και να μεγαλώνουν ορίζοντας τη ζωή τους και το μέλλον τους! Καλές γιορτές σε όλους μας, να χαιρόμαστε την οικογένειά μας και μην ξεχνάμε πως στη ζωή, πολύ λίγα έχουμε πραγματική ανάγκη (όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο)!!!

Καλά Χριστούγεννα και Πολλές ευχές για το 2011!!!

 

Εύχομαι αυτές τις μέρες να περάσετε όλοι υπέροχα με τις οικογένειές σας, και να θυμηθούμε τι αξίζει πραγματικά στη ζωή! Το χαμόγελο στα προσωπάκια των παιδιών μας και η υγεία όλων μας!

 

Merry Christmas & A Happy New Year!!!