Διανύουμε την Παγκόσμια Εβδομάδα Babywearing. Δεν θα μπορούσε αυτό να με άφηνε αδιάφορη. Υπάρχουν διάφορα ιντερνετικά και μη δρώμενα που αν σας ενδιαφέρουν μπορείτε να μάθετε γι αυτά εδώ, αλλά εγώ θέλω να σας μιλήσω για το δικό μου babywearing και πως με βοήθησε να γίνω αυτό που είμαι σήμερα!
Η αρχή
Όσο ήμουν έγκυος, έψαχνα πολλά! Πως να θηλάσω, που να γεννήσω, πως να συμπεριφέρομαι μετά στο μωρό. Πως να το παίρνω βόλτα, πως να το κοιμίζω, και ότι μου ερχόταν στο κεφάλι και που δεν γνώριζα την απάντηση.
Από νωρίς κατάλαβα πως τα μωρά χρειάζονται την μαμά τους όσο τίποτα στον κόσμο. Ότι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, είναι να το θηλάσεις και να το έχεις πάνω σου όσο περισσότερο γίνεται και να μην το αφήνεις να κλαίει. Τυχαία είδα μια φωτογραφία ενός pouch και αν και δεν ήξερα τι ήταν, πως λεγόταν και τι ακριβώς κάνει, μου άρεσε σαν εικόνα. Ένα μωρό κολλημένο στην μαμά του, δίπλα στο πρόσωπό της, κοντά στην καρδιά της, σίγουρα είναι ένα χαρούμενο και ασφαλές μωρό! Και έτσι αφού δεν ήξερα πως να το ψάξω στην Ελλάδα, το παράγγειλα από Αμερική. Πλήρωσα (ο μπαμπάς μου δηλαδή χιχι!) ένα σωρό λεφτά, αλλά σίγουρα το άξιζαν!
το πρώτο μου pouch
Όταν γεννήθηκε ο Γιώργος, πέρασε ο πρώτος καιρός και άρχισα να νιώθω άνετα μαζί του (δεν φοβόμουν ότι θα τον σπάσω, ότι θα μου πέσει, ότι θα του κάνω καμιά ζημιά, κλπ σκέψεις πρωτομανούλας), αποφάσισα να το δοκιμάσω. Τις πρώτες 2-3 φορές σαν να πήγαινε να δυσανασχετήσει. Φυσικό ήταν μιας και τον ζουλούσα από δω κι από κει, τον τραβούσα να ισιώσει, και έκανα ότι μπορούσα τέλος πάντων να τον βάλω σωστά εκεί μέσα. Μόλις έδειχνε οτι δεν του αρέσει, τον έβγαζα για να μην το πάρει στραβά. Μετά από λίγες δοκιμές, τα κατάφερα. Αν προσπαθήσεις λιγάκι και δεν τα παρατήσεις από την πρώτη φορά, σίγουρα μπορείς να τα καταφέρεις και το μωρό σου θα το λατρέψει! Έτσι κι εγώ. Μετά από λίγες δοκιμές, βρήκα το κόλπο! Ετοίμαζα τα πάντα, ετοιμαζόμουν κι εγώ, τον έβαζα στο pouch, έβαζα μπουφάν και έξω από την πόρτα. Σύντομα, το pouch για τον Γιώργο, σήμαινε διασκέδαση 😉
το αγαπημένο μου pouch!
γνωρίζοντας τον γάιδαρο!
Η συνέχεια
Όταν πέρασε ο καιρός, γνώρισα την Ευαγγελία Παπαχειμώνα σε ένα μαμαδοφόρουμ. Μου έδειξε ότι υπάρχουν κι εδώ στην Ελλάδα μαμάδες που γνωρίζουν αυτούς τους απαλούς μάρσιπους και μάλιστα κάποιες τους φτιάχνουν (όπως και η ίδια). Όλο αυτό λέγεται babywearing και υπάρχουν και άλλου είδους τέτοιοι μάρσιποι. Τους αγόρασα όλους. Και ring sling, και wrap, και Mei Tai. Όχι θα έμενα έτσι!!!
Ο Γιώργος στο wrap!
Ο Γιώργος είχε πια συνηθίσει το babywearing. Τον φορούσα παντού. Όταν είχε μια γκρινιάρικη μέρα, έβγαζε δόντι, ήταν αρρωστούλης, ήθελε να περάσει την μέρα του κοιτώντας τα πράγματα από το δικό μου ύψος, στις βόλτες, στα ψώνια, στο κοίμισμα (πόσο γρήγορα κοιμούνται εκεί μέσα, δε λέγεται!!!). Βασικά όχι απλά είχε συνηθίσει το babywearing, αλλά μόλις έβλεπε έναν μάρσιπο αγκαλιάς,και ήξερε οτι θα τον «φορούσα» πάνω μου, στρίγκλιζε και κουνούσε τα χεράκια του χαρούμενα!
Και συνεχίσαμε το babywearing. Μας έβγαλε από πολλές δύσκολες φάσεις ασπροπρόσωπους. Ο Γιώργος βλέπετε ήταν παιδί πολύ ζωντανό. Δεν έμενε σε ριλάξ ή σε πάρκο ούτε για 5 λεπτάκια. Αν δεν είχα γνωρίσει το babywearing θα ήμουν νομίζω μια πολύ νευρική μαμά με τενοντίτιδα και στα δύο χέρια! Πήγαμε ταξίδια, πήγαμε παντού και ο Γιώργος πάντα πρώτη θέση. Στην αγκαλιά της μαμάς να βλέπει τα πάντα σε… «απόσταση φιλιού» από την μαμά, όπως λέει και η καλή μου φίλη Στέλλα την οποία γνώρισα και πολύ πολύ συμπάθησα, λίγο αργότερα! Όταν ο Γιώργος άρχισε να προτιμά το περπάτημα από τον μάρσιπο, τους δίπλωσα και τους άφησα στην ντουλάπα. Κάποιες φορές που ήξερα πως θα έχουμε αρκετό περπάτημα, έπαιρνα κάποιον μάρσιπο μαζί μας, αλλά μετά από λίγο καιρό οι μάρσιποι ξεχάστηκαν σε ένα ντουλάπι με τα υπόλοιπα μωρουδιακά για το δεύτερο μωρό (όταν αυτό θα ερχόταν)…
Βabywearing και πάλι
Η Nαταλια στο sling
Και ήρθε η Ναταλία. Και βγήκαν στην φόρα και η μάρσιποί μου και τι χαρά! Είχα πάλι ένα μωρούλικό, ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι μέσα στο sling μου, να κοιμάται, να κοιτάζει, να μου αφήνει τα χέρια ελεύθερα να κάνω τις δουλειές μου και να παίζω και να ασχολούμαι με τον Γιώργο! Η Ναταλία ήταν πιο ήρεμο μωρό στην αρχή. Την άφηνα λίγο παραπάνω στο λίκνο ή στο ρηλάξ (μάλιστα ΜΙΑ φορά κοιμήθηκε και μόνη της!!! Πράγμα που δεν είχα ματαζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή!). Η αλήθεια όμως ήταν πως ένιωθα λίιιιγες τύψεις (τι είναι μια μαμά δίχως τις τύψεις της?), γιατί ένιωθα πως ο Γιώργος έβλεπε περισσότερα, μάθαινε περισσότερα από ότι η Ναταλία όταν ήταν μωρό. Και έτσι η Ναταλία, για να με βγάλει από τις τύψεις, άρχισε να μην πολύ θέλει κι αυτή το καθισιό, και επανήλθαμε στις γνωστές καταστάσεις, με το μωρό πάνω μου ακόμα και για να πετάξουμε χαρταετό πριν καλά καλά σαραντίσει!
χαρταετός και women power!
Τις δύσκολες νύχτες, η Ναταλία βρισκόταν μέσα σε ένα λίκνο που κουνούσε ρυθμικά η μαμά της, και άκουγε ένα σιγανό νανούρισμα και την καρδιά μου για να κοιμηθεί μέσα σε λεπτά τις περισσότερες φορές ή και ώρες άλλες πιο δύσκολες μέρες/νύχτες! Εκεί θήλαζε όταν βρισκόμασταν σε κάποια βόλτα, δίχως να φαίνεται σε κανέναν, εκεί κοιτούσε την ζωή μας, εκεί μάθαινε την δική της…
στην κούνια όταν δεν υπήρχαν μωρουδιακές!
Και τώρα…
Η Ναταλία είναι πια 20 μηνών. Έχω κάνει ακόμα και capoeira με την Ναταλία στην πλάτη μου δεμένη σε ένα Mei Tai. Έχουμε κάνει τόσες και τόσες εξερευνήσεις σε δύσκολα μονοπάτια με τον Γιώργο, τον Μάκη και την Ναταλία πάντα μαζί μας να ονειρεύεται την μέρα που θα χοροπηδά δίπλα στον Γιώργο!
εξερευνήσεις
σε διοργάνωση του Πασχαλινού event!
κι αλλες εξευρενήσεις
Έχει γίνει ένα κοριτσάκι που κάνει οτι θέλει μόνη της, ο Γιώργος είναι ένας απίθανος ήρεμος αδερφός. Δεν τα κακόμαθα τα παιδιά μου με το babywearing όπως φανταζόντουσαν ίσως κάποιοι. Ίσως να τα καλόμαθα, αλλά περηφανεύομαι γι αυτό! Αν πάμε κάπου και δεν έχω πάρει μαζί μου το sling παθαίνουμε έναν μικρό πανικό (αν και της αρέσει πια να είναι κι αυτή κάτω και να κάνει περίπατο πηγαίνοντας συνήθως προς την αντίθετη κατεύθυνση από εμάς). Ένα pouch μένει μόνιμα στο αυτοκίνητό μου. Όπως επίσης μια πάνα και μια πιπίλα. Τα τρία βασικά μας αντικείμενα για ένα ήρεμο νηπιάκι!
σκαρφαλώματα
Τι έχω να πω για το babywearing? Πραγματικά, δεν γνωρίζω τι είδους μαμά θα ήμουν αν δεν το είχα γνωρίσει. Αν δεν ήμουν μαμά που φορά τα μωρά της. Σίγουρα πολύ διαφορετική. Μπορεί θα μου πείτε, να ήμουν και καλύτερη? Τι να σας πω? Σίγουρα όμως, πολύ διαφορετικά θα ήταν και τα παιδιά μου. Και εκεί την απάντηση την έχω έτοιμη, γιατί καλύτερα δεν θα μπορούσαν να είναι μιας και έχω τα καλύτερα παιδιά του κόσμου! 😆
Τα απίθανα παιδιά μου!!! 🙂
Babywearing σε αγαπώ πολύ!
ΔΕΥΤΕΡΑ, 10 Οκτωβρίου 2011
Λοιπόν κορίτσια, την Κυριακή είχε μια τέλεια λιακάδα και βγήκαμε έξω οικογενειακώς. Δεν υπήρχε περίπτωση τέτοια μέρα να μείνουμε μέσα! Πήραμε τα απαραίτητα, το Mei Tai μου, το αστεράκι που μου έφτιαξε η Στέλλα και το οποίο έχει γίνει πλέον το δεξί μου χέρι, και φύγαμε για Φαληράκι (Ρόδος, μην ξύνετε το κεφάλι σας…). Η θάλασσα λααααδι! Χιλιάδες κοχυλάκια έξω στην άμμο. Παίξαμε, λιαστήκαμε και πεινάσαμε. Εκεί στο Φαλιράκι, στο λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες, έχει μια τέλεια ταβερνούλα της Στάμας, που ότι ψαράκι έχει πιάσει ο άντρας της εκείνη την μέρα, το τηγανίζει, φτιάχνει και φρέσκες τηγανητές πατατούλες, σαλάτα και μιαμ μιαμ!!! Λίγα τραπεζάκια, ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα, πλαστικές καρέκλες, θάλασσα μπροστά στα μάτια μας, απλά πράγματα. Τόσο απλά που δεν έχει εννοείται καρεκλάκι για μικρά παιδάκια σαν το δικό μου toddlerάκι 🙂
Οι κλασσικοί μάρσιπποι μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη ή στα ισχία του μωρού αν τοποθετείται εκεί πριν να μπορεί να στηριχθεί μόνο του καθιστό, ενώ οι μαλακοί μάρσιποι αγκαλιάς, προσφέρουν ένα περιβάλλον πολύ πιο άνετο, που μοιάζει με την αγκαλιά της μαμάς του, δεν πέφτει το βάρος στα ισχία και στη σπονδυλική στήλη (τα γόνατα του μωρού βρίσκονται πιο ψιλά από τον ποπό του και δεν κρέμονται ανεξέλεγκτα). Σε έναν μάρσιπο αγκαλιάς (sling, pouch), το μωρό μπορεί άνετα να κοιμηθεί, να το πάρουμε βόλτα, να κάνουμε τις δουλειές μας μέσα στο σπίτι και αυτό να παρακολουθεί, να θηλάζει, να νιώθει την θαλπωρή της αγκαλιάς της μαμάς του.
Όλα αυτά τα στηρίζει και η φιλοσοφία του attachment parenting για την οποία υπάρχουν εξίσου πολλές συνδέσεις (links) στο διαδύκτιο και η οποία ταίριαξε απόλυτα με τις ιδέες που είχα για το μεγάλωμα του μωρού μου. Κοιμήθηκε άπειρες φορές στο pouch που πάντα είχα μαζί μου (πολύ πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλο τρόπο), και θήλαζε πολύ εύκολα δίχως να βλέπει κανείς τίποτα, με την βοήθεια μιας μπλούζας θηλασμού. Δεν τον άφησα ποτέ να κλάψει περισσότερο από όση ώρα χρειάζόταν να πάω να τον πάρω και έχει εξελιχθεί σε ένα μωρό που σπάνια κλαίει (εκτός από τις φορές που πρόκειται να βγάλει δόντι και πονάει).
Το Blog μιας Μαμας 