Εκλεισε τα πρωτα 10 χρόνια ο Γιώργος!

 

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Είμαι 10 ολόκληρα χρόνια μαμά! Ο Γιώργος έκλεισε τα πρώτα του 10 χρόνια ζωής και νομίζω πως σιγά σιγά θα μπούμε και στην εφηβεία. Αλήθεια, έρχεται πιο νωρίς πια? γιατί κάτι τέτοιο καταλαβαίνω τον τελευταίο καιρό…

 

23 Ιανουαρίου 2007. Μια μέρα μετά τα γενέθλια του Μάκη (χρόνια πολλά αγάπη! Θυμάσαι εκείνα τα γενέθλια 10 χρόνια πριν, που έσβησες τα κεράκια σου μέσα στο μαιευτήριο?), γεννήθηκε ο Γιώργος. Ο Τζώρτζ όπως τον φωνάζουμε… Ήταν μια μέρα δύσκολη, μια μέρα που ο τοκετός μου δεν πήγε κατά τίποτα όπως θα τον προτιμούσα και περίμενα. Ήταν μια μέρα που ζαλισμένη από την ολική νάρκωση, γνώρισα το μωρό μου και που λίγο μετά τον είχα συνέχεια πάνω μου και τον χάζευα. Είχα γίνει μαμά, του πιο ανοιχτομάτικου αγοριού σε όλο το μαιευτήριο!

 

Ο Γιώργος… Ο Γιώργος λοιπόν, μου έμαθε όσα δεν ήξερα μέχρι στιγμής για τη μητρότητα. Γιατί, ενώ είχα διαβάσει αρκετά πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, όταν τα ζεις είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά. Αν δεν κοιτάξεις στα μάτια του δικού σου παιδιού, ποτέ δεν θα μάθεις πραγματικά την αγάπη που έχεις μέσα σου για να δώσεις και πόσο ελαστική μπορείς να γίνεις. Έμαθα από τον Γιώργο ότι μέσα σε λίγες στιγμές, μπορείς να διαγράψεις κάθε φιλοσοφία που είχες στο μυαλό σου και να την παραδώσεις στον σκουπιδοτενεκέ μαζί με τον εγωισμό σου. Έμαθα πως οι κανόνες δεν υπάρχουν σε μια τέτοια σχέση και πως εφόσον μαμά και μωρό είναι καλά μαζί, τότε δεν πρέπει να ανησυχείς. Απλά ακολουθείς το παρόν και αυτό αρκεί. Όλα παίζουν, όλα αλλάζουν και όλα περνάνε…

 

Με τον Γιώργο έμαθα πως να θηλάζω, πως να κοιμάμαι με το παιδί μου και τον άντρα μου στο ίδιο κρεβάτι με ασφάλεια, πως να τον κουβαλάω σε μάρσιπο αγκαλιάς σχεδόν όλη μέρα, γιατί απλά, αν δεν το έκανα, ήταν δυστυχισμένος κι εγώ κομμάτια! Έμαθα πως να είμαι η μαμά που είμαι σήμερα!

 

Και σιγά σιγά μεγάλωνε. Έγινε μεγάλος αδερφός. Εκεί με έμαθε πως όσο και να προσπαθώ, είναι απολύτως φυσιολογικό και απολύτως ανθρώπινο, να ζηλέψει. Με έμαθε, περνώντας ο καιρός, πως κάνω λάθη. Πολλά λάθη. Με έμαθε όμως να λέω τη συγνώμη μου εύκολα σε αυτόν και την αδερφή του και πως με αγαπάνε δίχως όρους, κάτι που εγώ ήταν δύσκολο να μιμηθώ. Με έμαθε, πως δεν λειτουργούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και πως ο καθένας κατακτά κάτι στην δική του ώρα. Και πήγε σχολείο. Και εκεί ακόμη με μαθαίνει. Με μαθαίνει πως σε κάποια πράγματα οι μαμάδες πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους δίχως καθοδήγηση και σε άλλα χρειάζεται να τα πάρουν από το χέρι. Με μαθαίνει πως δεν είναι ακόμα μικρό παιδί και πως αν του φωνάξω εγώ, μπορεί να μου φωνάξει κι αυτός και πλέον έχει πολύ καλά επιχειρήματα. Με μαθαίνει πως λίγος καιρός μένει μέχρι να αρχίσει να αμφισβητεί πολλά από αυτά που του λέω. Με μαθαίνει συνεχώς. Κάποιες φορές αργώ να τα «πιάσω» τα μαθήματα, κάποιες πάλι, «πιάνω» πουλιά στον αέρα!

 

 

10 χρονών! Ο Γιώργος είναι φιλότιμο παιδί. Τίμιο, αγαπησιάρικο παιδί (όταν ξεχνάει ότι είναι έφηβος). Του αρέσει να συζητάμε για διάφορα δύσκολα θέματα (ρατσισμό, πολέμους, κλπ), αλλά και για δικά μας ενδιαφέροντα. Το μεγάλο του ενδιαφέρον τον τελευταίο καιρό είναι το minecraft και η αλήθεια είναι πως αν τον άφηνα να κάτσει μπροστά στον υπολογιστή όλη μέρα, θα το έκανε… Είναι πιστός φίλος και του αρέσει να είναi cool τύπος και με το ωραίο του χιούμορ, η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνει! Έχει πολλή φαντασία και θα μπορούσε άνετα να είναι το επόμενο μεγάλο αστέρι συγγραφέας παιδικών βιβλίων φαντασίας (αν του άρεσε να γράφει και εκτός σχολείου)! Φέτος, καταλάβαμε πως έχει ταλέντο στο θέατρο και γενικά σαν να έβγαλε διάφορα νέα ταλέντα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα! Του αρέσουν πλέον τα δικά του τραγούδια που βρίσκει στο youtube και έχω να πω ότι έχει ωραίο μουσικό γούστο. είναι ξεχασιάρης, πάντα βρίσκει μια δικαιολογία όπου συνήθως δεν φταίει αυτός, αλλά όταν είναι σοβαρά τα πράγματα, θα πάρει το φταίξιμο και δεν θα πει ψέματα. Είναι πειραχτήρι, κάτι που την σπάει πολύ στην αδερφή του, αλλά την αγαπά πολύ και δεν την ζηλεύει πια, μιας και αρχίζει να καταλαβαίνει την δική του ολόδικη του δύναμη! Είναι ένα παιδί που φαίνεται πως θα γίνει ένας πολύ ενδιαφέρον νέος με τον οποίο περιμένω πως και πως να κάνουμε διαφόρων ειδών συζητήσεις, γιατί θα έχει φοβερές απόψεις! Είμαι σίγουρη! Τον Γιώργο μπορείς να τον εμπιστευτείς με το μεγαλύτερό σου μυστικό και δεν θα το πει πουθενά ποτέ! Μπορείς επίσης να του πεις ένα πρόβλημα και θα προσπαθήσει να σου βρει λύση ή θα σε παρηγορήσει με πραγματικά επιχειρήματα! Τον χαίρομαι τόσο πολύ!!! Μπορεί να είναι σπάσιμο νεύρων σχεδόν η κάθε μέρα, μέχρι να τελειώσει τα μαθήματά του, αλλά είναι ο εαυτός του και πάντα ήταν!

 

Ο Τζώρτζης μου, το πρώτο μου παιδί, σήμερα γίνεται 10 χρονών! Μπήκαμε στις δεκάδες. Για λίγο μόνο ακόμη, θα ακροβατεί ανάμεσα το παιδί και τον έφηβο… Ονειρεύεται μια μέρα να γίνει σπουδαίος σε κάτι. Παιδί μου, συγνώμη αν δεν στο έχω δώσει ακόμη να το καταλάβεις, αλλά θα στο πω και θα στο ξαναπώ… ΕΙΣΑΙ από ΤΩΡΑ σπουδαίος!!! Ήσουν, είσαι και θα είσαι, σπουδαίος!!! Έχεις μεγάλη δύναμη μέσα σου και σε παρακολουθώ… Όσο αρχίζεις να ανεξαρτητοποιείσαι την χρησιμοποιείς όλο και περισσότερο και αυτά που καταφέρνεις μόνος σου, είναι σπουδαία!

 

Χρόνια σου πολλά αγόρι μου! Σε αγαπάμε πολύ όλοι! ❤

 

7 χρόνια Ναταλία!

Όπως κάθε χρόνο (όσοι με διαβάζουν καιρό, το γνωρίζουν), τον Ιανουάριο γράφω τουλάχιστον 2 νέα ποστ στο blog μου. Ο λόγος είναι οτι και τα δύο μου παιδιά, έχουν τα γενέθλια τους τον Ιανουάριο, με διαφορά εβδομάδας. Μέσα σ’αυτή την εβδομάδα έχει τα γενέθλιά του και ο καλός μου άντρας, αλλά φέτος λέω να τον «ρίξω» και να μην του αφιερώσω κάποιο ολόδικό του άρθρο. Σόρρυ, αγάπη!…

 

Έχει μια εβδομάδα λοιπόν, που το facebook μου υπενθυμίζει πώς ήμουν όσο περίμενα τη Ναταλία. Μία λέξη… Ανυπόμονη! Πολύ ανυπόμονη, μιλάμε! Και είχα δίκιο. Όλες οι έγκυες και μελλοντικές μαμάδες, στον 9ο μήνα περιμένουν πως και πως ένα και μοναδικό πράγμα. Να κοιμηθούν μπρούμητα! 😆 και να δουν το παιδί τους!

 

Η Ναταλία ήταν το δεύτερο παιδί. Αρχικά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πως θα αφήσω το πρώτο μου παιδί σπίτι, μόνο του (μόνο του = δίχως εμένα), για να πάω να γεννήσω. Δια μαγείας, με το που γεννάς, όλα γίνονται, αλλά ας μη μιλήσω γι αυτό τώρα. Γενικά, όλα είχαν να κάνουν με τον Γιώργο, ακόμη κι ας επρόκειτο να γεννήσω τη Ναταλία. Θα ζηλεύει ο Γιώργος? Θα κοιμάται τα βράδια ο Γιώργος αν κλαίει το μωρό? Πως θα καταφέρνω να μην του λείψει τίποτα? Θα αγαπάω το μωρό όσο τον Γιώργο ποτέ? Και μετά γεννιέται. Και στην αρχή, όλα αυτά ισχύουν. Σκεφτείτε ότι είχα κάνει καισαρική, αλλά στις 23 Ιανουαρίου, έφτιαχνα την τούρτα του Γιώργου, γιατί τι? Να μην φτιάξω στο παιδί τούρτα από τα χεράκια μου? Και πως θα το πάρει τέτοιο πλήγμα?

 

 

Δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να καταλάβουμε πως αυτό το μικροσκοπικό κοριτσάκι θα μας τρέλαινε όλους σιγά σιγά! Και από τότε, έχουν περάσει 7 ακριβώς χρόνια! Και είναι ένα τόσο σπουδαίο κορίτσι! Είναι άλλο κορίτσι στο σπίτι, και υποψιάζομαι, άλλο κορίτσι στον έξω κόσμο. Στο σπίτι μας, ακόμα μπεμπεκίζει πολλές φορές, θέλει αγκαλιές, χαδάκια, και να κοιμάται αγκαλιά με κουκλάκια. Στον έξω κόσμο, είναι δυναμική, ατρόμητη, αρχηγός και αγαπητή πολύ!

 

Είναι ώρες ώρες που την χαζεύουμε με τον Μακη και αναρωτιόμαστε από που πήρε. Και όσο κι αν αναγνωρίζω τον εαυτό μου στα μάτια της, τις πόζες της, το πείσμα και τα ταλέντα της, μπορώ να πω ότι με έχει ξεπεράσει! Την βλέπω να μεγαλώνει και προσπαθώ να την φανταστώ στο μέλλον. Και δεν μπορώ να κατασταλάξω σε τι θα ήταν φοβερή. Τελικά καταλήγω σε όλα, πραγματικά! Θα μπορούσε να είναι τα πάντα και σε όλα να είναι πολύ καλή! Τρελαίνεται για τα ζώα, τα λουλούδια, τον χορό, το τραγούδι, την ζωγραφική, την ζαχαροπλαστική, μπορεί να σου επιχειρηματολογεί όπως ο καλύτερος δικηγόρος στον Άριο Πάγο και να σου φωνάζει σαν στρατηγός. Και μετά σου χαμογελά και ο ουρανός λάμπει μαζί με το πρόσωπό της! Είναι καλόκαρδη, αλλά τατόχρονα, δεν χαρίζει κάστανα. Είναι ελεύθερη και δεν την νοιάζει η γνώμη των άλλων, αν θέλει να κάνει κάτι. Είναι ένα κορίτσι που με κάνει να θέλω να της μοιάσω αυτή τη στιγμή, να θέλω να γίνω καλύτερη για να με έχει πρότυπο και που το ζηλεύω λίγο γιατί θα ήθελα να είχα λίγη από την ελευθερία της στην τότε δική μου παιδική ηλικία. Όμως, την διεκδικώ τώρα έτσι όπως με έχει μάθει και μου αρέσει!

 

Η Ναταλία είναι ένα παιδί που με έκανε να σκεφτώ πολλά για μενα. Κάποια με στεναχώρησαν, κάποια με ξύπνησαν, κάποια με απελευθέρωσαν. Και είναι ακόμη 7! Σήμερα είναι τα γενέθλια της μικρής μου κόρης! Ναταλία μου, χρόνια σου πολλά γλυκό μου κοριτσάκι. Εύχομαι εμείς εδώ, να είμαστε πάντα ένα μέρος στο οποίο μπορείς να κουρνιάσεις σαν μικρό κοριτσάκι νιώθοντας ασφάλεια. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα ‘σαι πάντα το μικρό μας. Σε αγαπάμε πολύ όλοι μας. Ήρθες και μας άλλαξες τη ζωή. Ευχαριστούμε!!! ❤