Με ένα χάδι από τον άντρα μου άνοιξα τα μάτια μου το πρωι στις 27 Απριλίου. Από την μία μεριά κολλητά πάνω μου κοιμόταν η Ναταλία μας και μέσα στην αγκαλιά μου κοιμόταν ο Γιώργος, το καλό μας το αγόρι! «Χρόνια σου πολλά, αγαπούλα!»
Ξύπνησα με κέφια! Φίλησα τον άντρα μου και τα παιδιά μου και έβαλα αυτό το τραγουδάκι να παίζει καθώς το χόρευα με τον γιόκα μου!
Πριν 33 χρόνια γεννήθηκα! Τί τυχερή να γεννηθώ σε έναν τόσο όμορφο τόπο. Σε μια οικογένεια που τόσο μας φρόντισε (ακόμα και τώρα), μας αγάπησε και μας μεγάλωσε όσο καλύτερα μπορούσε! Τί τυχερή να βρώ έναν σύντροφο που να θεωρώ κολλητό μου και να δημιουργήσω μια ζωή μαζί του! Τί τυχερή που έχω δύο υπέροχα παιδιά που μεγάλωσαν τόσο τις καρδιές μας και μας μαθαίνουν να ζούμε με νόημα! Τί τυχερή να ζω στο σπίτι μας, να έχω τον κήπο μας, να έχουμε την υγεία μας και όλα τα σημαντικά υλικά αγαθά που χρειάζεται ένας άνθρωπος!
Πιάνω αγκαλιά το αγοράκι μου και με σφίγγει δυνατά… «Σ’ αγαπάω μέχρι το διάστημα μαμά μου!»!!!
Σηκώνω την μικρή μας από το κρεβάτι και κοιταζόμαστε στα μάτια… Ένα ναζιάρικο πλατύ χαμόγελο στο μικρό της προσωπάκι δημιουργεί και στο δικό μου πρόσωπο άλλο ένα!
Να την και η μαμά μου, που μου φέρνει το δωράκι μου καθώς μπαίνει στο σπίτι… Τηλέφωνο και από τον μπαμπά μου (που λείπει ταξίδι), να μου ευχηθεί πατρικά. Και ο αδερφός μου απο Ελβετία «Wazaaaaaaaa!!!!!» Χαχα!
Όλη η μέρα περνά τόσο όμορφα. Λές και όλα λάμπουν και ανθίζουν, για να χαρώ ακόμα παραπάνω! Φέτος, στην φωτογραφία γύρω απο την τούρτα, μαζί με την μαμά και τον μπαμπά, έχει και 2 μικρά παιδάκια! Το ένα σβήνει χαρούμενο και ανυπόμονο με την μαμά του την τούρτα, το άλλο κοιτάει τα γυμνά ποδαράκια του προσπαθώντας να καταλάβει τί στο καλό είναι αυτά τα ζυμαρένια ροζουλιά πραγματάκια! Κλικ! Θα μείνει για πάντα αυτή η εικόνα!
Το βράδυ στο κρεβάτι, το ένα μωρουλάκι απο την μία μου μεριά, το άλλο με το που με νιώθει χώνεται στην αγκαλιά μου. Κοιτάζομαι με τον άντρα μου! «Κοίτα πόσα κατάφερα μέχρι τα 33 μου! Όλα τα έχω! Ποια καριέρα; Είμαι μαμά και τελικά αυτό είναι εκείνο που μου αρέσει παραπάνω απ’ όλα!» Σε ένα κρεβάτι, μια οικογένεια! Η μεγάλη μου και οι μικρές μου αγάπες! Μου έρχεται να βουρκώσω, αλλά όχι! Δάκρια, ακόμα και ευτυχίας, δεν θα υπάρχουν αυτή την μέρα! Μέσα σε 33 Απρίληδες, έχω κάνει τόσα όσα χρειάζομαι για να είμαι ικανοποιημένη από τη ζωή μου και γνωρίζω πως αυτό δεν το λένε πολλοί άνθρωποι! Λόγια αγάπης… Κλείνω τα μάτια μου… ευτυχία! Ευχαριστώ..!
Αντί για επισκληρίδιο προτίμησε την… ύπνωση μια 30χρονη Βρετανίδα η οποία γέννησε σε πισίνα τοκετού ένα υγιέστατο αγοράκι, χωρίς να αισθανθεί τον παραμικρό πόνο. «Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτική. Πίστευα ότι θα χρειαστώ όλα τα αναισθητικά του κόσμου, αλλά τελικά έμεινα έκπληκτη όταν δεν χρειάστηκα κανένα. Εκλαιγα από τον πόνο, αλλά όταν ξεκίνησα την υπνοθεραπεία αισθάνθηκα τόσο χαλαρή , ώστε όταν άρχισαν οι συσπάσειςδεν πονούσα καθόλου» είπε η Λουίζ Γουόκερ.
Το Blog μιας Μαμας 