Τα μωρά ξεκινούν τις τροφές δίχως κουταλάκια, δίχως την μαμά να προσπαθεί να ταϊσει το μωρό. Πολύ απλά, αφήνει το μωρό να φάει (δίπλα του πάντα), και αυτό τρώει όσο χρειάζεται και μαθαίνει να ευχαριστιέται το φαϊ τρώγοντας μόνο του…
Όταν η μικρή μου κλείσει τους 6 μήνες, έτσι σκέφτομαι να της ξεκινήσω τις στερεές τροφές. Οι σφουγκαρίστρες θα αναστενάξουν 🙂
Θα επανέλθω με περισσότερες πληροφορίες. Για την ώρα διαβάστε περισσότερα εδω:
http://www.babycentre.co.uk/baby/startingsolids/babyledweaning/
http://www.babyledweaning.com/forum/
Πάρτε και μια ιδέα βλέποντας το Βίντεο
Το Blog μιας Μαμας 
Λυδία εγώ αυτό το έκανα οχι βέβαια 100%.
Αρχίσαμε στερεές στον εβδομο και τα φρούτα από τον όγδοο του τα έδεινα κοματάκια να τα φάει μόνος του, οπως επίσης και πολλά φαγητά.
Ελάχιστα πολτοποίησα για τον Ιάσονα. Κρέμες και σουπες βέβαια του δίνω εγώ ακόμα, έχει κι αυτός ένα κουταλάκι και προσπαθεί….
Οι σφουγγαρίστρες όντως θα στενάξουν!!χαχα
Καλή επιτυχία!
Κι εγώ Αρι δεν ξέρω αν θα το κάνω ακριβώς όπως τα λέει. Πάνω κάτω μάλλον. Μια έτσι, μια αλλιώς. Κάποια έτσι, κάποια γιουβέτσι! χαχα 🙂
Πάντως εγώ δεν βιάστηκα σε τίποτα, τι νόημα έχει να προσπαθείς να μάθεις ένα βρέφος 7 και 8 μηνών να τρώει μόνο του και να γίνεται οπως αυτό της φωτό, αφού κάποια στιγμή θα την αποκτήσει την ικανότητα. Μέχρι 1 έτους του έδινα πολτοποιημένα και του μαγείρευα ιδιαίτερα, χωρίς καθόλου αλάτι και δοκίμασα σιγά σιγά όλες τις τροφές μην παρουσιάσει καμιά αλλεργία. Από 1 έτους άρχισε να τρώει από το δικό μας φαγητό, το οποίο μαγείρευα ιδιαίτερα με λίγο αλάτι και μπαχαρικά και από τοτε δεν του το εκανα στο μπλέντερ αλλά το έλιωνα με το πιρούνι. Απ ότι θυμάμαι γύρω στους 15-16 μήνες άρχισε να τρώει μονος του με το κουτάλι με μεγάλη επιτυχία, μπορεί να είχε καμιά αστοχία αλλά όχι τον κακό χαμό να γίνεται ο τόπος χάλια και να κάνω γενική την κουζίνα. Σιγά σιγά πέρασε και στην μη ζουπηγμένη τροφή, δεν θυμάμαι βέβαια πότε, πάντως όχι 6 μηνών. Στα 2,5 πάντως που πήγε στον παιδικό ήταν αυτάρκης πλήρως, οι δασκάλες του στην αρχή ήθελαν να τον ταίζουν αυτές, αλλά αρνιόταν πεισματικά και τους έκανε εντύπωση που όλα ήθελε να τα κανει μόνος του, φαί, τουαλέτα κτλ. Πιστεύω ότι αν τα πιέζεις να αποκτήσουν μια δεξιότητα που δεν την έχουν ακόμα πιο πολύ αγχώνονται, απλά κάθε μάνα μπορεί να δει τα μηνύματα του παιδιού της και να το ενισχύσει.
Αναστασια, κατα το BLW δεν υπαρχει αγχος και πιεση στο μωρο να φαει ή να μαθει να τρωει μονο του. Θεωρητικα παντα (μιας και δεν το εχω δοκιμασει ακομη), το μωρο απο τη στιγμη που μπορει να κατσει με λιγη βοηθεια, ειναι ικανο να περνει με το χερι του το φαϊ και να το βαζει στο στομα του. Ειναι επισης ικανο να προσεχει τις μπουκιες του και να μην πνιγεται και ετσι του δινεις τον ελεγχο. Τρωει οσο θελει, οπως θελει και επιλεγει απο αυτα που βρισκονται μπροστα του. Μαθαινει μ´αυτον τον τροπο πιο γρηγορα να μην λερωνεται και να του αρεσει να τρωει μονο του. Αν ολα αυτα ειναι λαθος, το σιγουρο ειναι οτι τουλαχιστον απολαμβανει το φαϊ του και την ωρα του φαγητου! Αξιζει νομοζω τον κοπο…
Μαλλον θα το ξεκινησω οπως η Αρι… Καποια πραγματα ισως να της τα δινω εγω, καποια μονη της. Θα δειξει. Καλοκαιρι θα ειναι, πολλα φρουτα εν οψη, εχει να πεσει φαι στο μπαλκονι και μετα πλυσιμο (μαλλον και της καρεκλας αλλα και του μωρου) με το λαστιχοοοοο!!!! Χαχα 🙂
Εγώ πάντως αν μπορούσα να εκφέρω άποψη όταν ήμουν μωρό, έτσι θα ήθελα να τρώω!! Θα το σκεφτώ, λοιπόν, για τη μικρή μου! 😀
Η παρατήρηση πάντως δείχνει πως σίγουρα έτσι το απολαμβάνουν τα μωρά. Αν η μαμά προετοιμαστεί ψυχολογικά να το απολαμβάνει κι αυτή μαζί με το μωρό της, τότε το σκορ είναι 2-0 τουλάχιστον (κι αν βάλουμε και τη σφουγγαρίστρα στο παιχνίδι, τότε έχουμε 3-0. Βάλτε και τον παππού μέσα και νάτο το 4-0!!!)
Πιστεύω ότι σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο: η δουλειά μας είναι να παρακολουθούμε τα παιδιά για να καταλάβουμε τι θέλουν, αφού δε μπορούν να μας το πουν τα ίδια. Αν το παιδί δείχνει ενδιαφέρον για το φαΐ των μεγάλων, τότε είναι έτοιμο να δοκιμάσει. Αν χτυπιέται από λαχτάρα όταν βλέπει πιάτα στο τραπέζι, τότε έχουμε αργήσει πολύ.
Ο μεγάλος μου ήταν πιο αργός στους ρυθμούς του, αλλά ο μικρός, βλέποντας τον αδερφό του, θέλει να τα κάνει όλα αμέσως, κι έτσι ξεκίνησε τα πάντα πιο γρήγορα.
Με ξάφνιασε όταν λίγο μετά τα πρώτα του γενέθλια κατάλαβα ότι ήθελε να φάει μόνος του. Τώρα, δεκατριών μηνών, τρώει με το πηρούνι και γίνεται χαμός αν του το πάρεις από το χέρι.
Τέλος, αν ξεκινάς καλοκαίρι τις τροφές, όλα ωραία και καλά, αλλά, αν ξεκινάς χειμώνα, θα τρίβουν τα χέρια τους οι εταιρείες καθαρισμού χαλιών.
Λυδία, τι ακριβως ειναι το BLW? Με ενδιαφερει (αλλά τα αγγλικα μου δεν με βοηθανε να το ψαξω), γιατι η κορουλα μου ξεκινησε προσφατα τις στερεες, επειτα απο 12 μηνες αποκλειστικου θηλασμου..!
Κωσταντινια εναν χρονο μονο γαλατακι μαμας η κορουλα σου; Μπραααβοοοο!;
BLW (Baby-Led Weaning) σημαίνει Απογαλακτισμος στον οποιο το Μωρο Παιρνει την Πρωτοβουλια! Τα φαγητα που τρωει ειναι κατα κανονα κομματακια τροφων. Το ξεκινησε μια Αγγλιδα με τη λογικη οτι για να μπορουν τα μωρα να πιανουν πραγματα και να τα βαζουν στο στομα τους, μπορουν επισης να φανε ΜΗ πολτοποιημενο φαγακι. Ολα βρασμενα (και καποια φρουτα επισης) και αρκετα μεγαλα και αν γινεται με «χερουλι» οπως για παραδειγμα τα κλαδακια μπροκολου. Αλλα φαγητα:
μηλο ολοκληρο που εχεις δαγκωσει λιγο για να υπαρχει ανοιγμα
μπανανα με το φλουδι στη βαση και κομμενη στη μεση για να μην σπαει
αχλαδι (οπως το μηλο)
μακροστενα κοματια απο πατατες, γλυκοπατατες, καροτο και αλλα λαχανικα
μπουτακι κοτοπουλου
ψωμι του τοστ κομμενο σε λωριδες και ψημενο λιγο
λωριδες τυριου
μακαρονια βιδες
κεφτεδακια σε σαλτσα
και οτι αλλο φανταστεις
Οταν μεγαλωσει λιγο ακομα το παιδι και αρχισει να πιανει μικρα αντικειμενα με τπν αντιχειρα και τον δεικτη, προσθετεις και μικροτερα φαγητα (σταφιδες, ρωγες σταφυλιου κομμενες στη μεση, μικροτερα κομματια φαγητου).
Επισης, τα πιο κρεμωδη φαγητα ή σουπες μπορεις να τα δινεις εσυ ή να ακολουθησεις το BLW το οποιο προτινει να το αφησεις μπροστα στο παιδι με ενα κουταλακι. Θεωριτικα, συντομα αρχιζει να τα καταφερνει μια χαρα και μ´αυτα!
Τι λες; Το σκεφτεσαι;
Λυδια μου σ΄ευχαριστω για την αμεση απαντηση.
Ηδη το εχω κανει κι εγω, απο μονη μου, σε αρκετες τροφες (πλακα εχει στον αρακα). Πραγματι, μ αυτο τον τροπο ανακαλυπτουν εναν καινουριο κοσμο τα παιδια.Θα ψαξω στο εμποριο και για ναϋλον μπλουζοποδια..!
Λοιπον καιρος για ενα update! Η Ναταλια ξεκινησε να τρωει σε κομματια μεγαλα μονη της το φαι. Καποιες φορες την ταισα κι εγω φρουτοκρεμα καθως ετρωγε και μονη της μπανανα ή μηλο λιγο στον ατμο πχ. Για γρηγοραδες γευματα της εδωσα και λιωμενο, αλλα ετρωγε παντα και μονη της εστω τα ενδιαμεσα γευματα… Ειναι τωρα 14 μηνων (καλα σε 2 μερες τους κλεινει), τρωει σχεδον τα παντα με 3 δοντια. Πατατες, φρουτα, πιτες, κρεας, φασολακια, καροτα (βρασμενα) ολα ολα ολα, και εννοειται πως δεν γινεται οπως το μωρο της φωτογραφιας. Ακομα δεν της εχω δωσει να φαει μονη της κρεμες/γιαουρτια, κλπ αλλα προς το καλοκαιρι θα γινει κι αυτο (εξω στο μπαλκονι). Με το πιρουνακι πιανει κομματακια φαγητου και τα τρωει κανονικοτατα! Νομιζω πως σε ολο αυτο, βοηθησε απεριγραπτα στο BLW! Στην αρχη λιγο οταν την εβλεπα να προσπαθει να φερει το φαγητο μπροστα στο στομα της σαν να θελει να κανει εμετο, λιγο φοβομουν. Βρηκα την λυση στο να της δινω το φαι αλλα να μην βλεπω τι τρωει και τι εχει στο στομα της. Ημουν εκει αλλα εκανα κατι αλλο. Οταν ειχε κατι μεγαλο στο στομα της… το εβγαζε 😉 Μιααααα χαρααααα!!!!!
Καλησπέρα, Λυδία!
Λοιπόν, ο μπεμπούλις μου είναι 8 μηνών. Ξεκινήσαμε στερεές τροφές στους 6, μέχρι τότε θηλάζαμε αποκλειστικά. Του δοκίμασα ό,τι σύσταση τροφής μπορείς να φανταστείς, ότι φρούτο, λαχανικό, κρεατικό υπάρχει δεν ήθελε τίποτα! Και δοκίμασα αυτή τη μέθοδο. Ε, λοιπόν, μόνο έτσι τρώει!!! Κομματάκια φρούτου, λαχανικού, ψωμιού, τυριού τα παίρνει μόνος του με το χεράκι του, τα ζουπάει, τα πετάει & κάποια από αυτά καταλήγουν στο στόμα του. Τώρα θα δοκιμάσουμε και τις συνταγές που έχει.
Δεν δέχεται κουτάλι με τίποτα & ούτε να το κρατάς εσύ το φαγητό. Θέλει μόνος του. Γίνεται ο κακός χαμός έτσι και πας να παρέμβεις! Εγώ στρώνω αυτά τα πλαστικά τραπεζομάντηλα πάνω στο τραπέζι & κάτω απ’ το καρεκλάκι του για να γλιτώνω λίγη δουλειά. Να ‘ναι καλά και ο σκύλος, ο οποίος έχει τιγκάρει στη βιταμίνη 🙂 .
Θεωρώ ότι είναι μια φανταστική μέθοδος, που μαθαίνει στο μωρό να τρώει μόνο του, αλλά και να καθορίζει εκείνο την ποσότητα που θέλει. Δηλώνω οπαδός! 🙂
Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και τη δικιά μου εμπειρία με το BLW αφού η κόρη μου είναι τώρα 20 μηνών και έχει τραφεί αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο (και θηλασμό εννοείται).
Θήλασα αποκλειστικά για έξι μήνες και κάτι που μου άρεσε πολύ σε αυτή τη σχέση ήταν ο έλεγχος που είχε η κόρη μου στο θέμα της τροφής της. Εκείνη όριζε πότε θα φάει, πόσο θα φάει και με τι ταχύτητα. Μου φαινόταν αδιανόητο ότι από μια τόσο αρμονική σχέση θα μεταβούμε ξαφνικά σε ένα ‘πεδίο μάχης’ (όπως είχα δει από φίλες μαμάδες), όπου η κόρη μου θα έχανε τον πλήρη έλεγχο.
Ήμουν τυχερή γιατί από σύμπτωση, πάνω στην ώρα, εμφανίστηκε μια μαμά που είχε διαλέξει το BLW . Ο άντρας μου μπήκε στο youtube και ενθουσιάστηκε με τα μωρά που καταβροχθίζουν μπούτια κοτόπουλο και φρυγανιές πασαλειμμένες με πατέ και έτσι αρχίσαμε να ανυπομονούμε για την εισαγωγή στερεών τροφών στη διατροφή της κόρης μας.
Άρχισα να την καθίζω δίπλα μου σε κάθε μου γεύμα και πολύ γρήγορα, μια βδομάδα πριν μπει στους έξι μήνες, άρχισε να πιάνει φαγητό από το πιάτο μου. Έτσι κατάλαβα ότι είναι έτοιμη και ξεκίνησα να της βάζω φαγητό μπροστά της, πάνω στο τραπέζι.
Της έδινα στην αρχή τροφές σε μορφή που να μπορεί να τις πιάνει καλά και αρκετά μαλακές ώστε να μπορεί να πάρει κομμάτι στο στόμα της μέχρι να μάθει να δαγκώνει και να μασάει. Πχ ολόκληρο καρότο στον ατμό, ‘μισοφέγγαρα’ μήλου επίσης στον ατμό, ψητή γλυκοπατάτα σε τέταρτα, ολόκληρη μπανάνα κλπ. Πάντα την άφηνα να δοκιμάζει και από τα δικά μας φαγητά (σημ. μέχρι να γίνει ενός μαγείρευα χωρίς αλάτι). Μέχρι να γίνει 7-8 μηνών είχε δοκιμάσει απ’ όλες τις τροφές, δεν φοβήθηκα για αλλεργίες, αφού δεν έχουμε ιστορικό και αφού πάντα έτρωγε όσο χρειαζόταν και όσο άντεχε ο οργανισμός της δεν φοβόμουν ότι κάποια τροφή θα της επιβάρυνε το έντερο. Δεν είχε ποτέ δυσκοιλιότητα, ευκοιλιότητα ή ερεθισμό (nappy rash). Δεν αντέδρασε άσχημα ή αλλεργικά σε καμία τροφή. Όσο για φόβο πνιγμού, είναι τρομαχτικό να βλέπεις το παιδί σου να παλεύει με ένα τεράστιο αποξηραμένο βερίκοκο, να κοκκινίζει και να δακρύζει από την προσπάθεια αλλά ποτέ δεν χρειάστηκε να επέμβω, τα φυσικά της ένστικτα (βλπ ‘gag reflex’) λειτούργησαν μια χαρά.
Όσο μεγάλωνε τόσο βελτιωνόταν η δεξιοτεχνία της να χειρίζεται μικτότερα κομμάτια τροφής. Στους 9 μήνες τρελαινόταν να πιάνει έναν έναν τον αρακά και λίγο αργότερα μία μία την φακή (ακούγεται βασανιστικό, το ξέρω αλλά απ’ ότι φαίνεται χόρταινε!). Όσο για την ικανότητά της να μασάει τα κατάφερνε μια χαρά με τα ούλα της αφού μέχρι να γίνει ενός είχε μόνο δύο δόντια.
Δεν την πίεσα ποτέ να φάει, υπάρχουν γεύματα που θα τσιμπήσει ελάχιστα και άλλα που θα καταβροχθίσει όλο της το φαγητό. Δεν αντικατέστησα μόνη μου κανένα γεύμα θηλασμού, μόνη της διέκοψε σιγά σιγά (σιγά…) τα γεύματα μέσα στη μέρα. Μάλιστα στην αρχή τη θήλαζα πριν το γεύμα αφού αντιμετώπιζε το φαγητό σαν παιχνίδι-εξερεύνηση. Δεν μπορούσε να ξέρει ότι αυτό θα ικανοποιήσει το αίσθημα της πείνας, το έμαθε εμπειρικά.
Είναι ένα παιδί ψηλό για την ηλικία της, γεμάτη ενέργεια με μια υγιέστατη αντιμετώπιση του φαγητού. Δοκιμάζει τα πάντα, παίρνει πάντα αυτό που χρειάζεται, μια μέρα μπορεί να διαλέξει μόνο λαχανικά ή να δώσει έμφαση στην πρωτεΐνη (της βάζω πάντα κάτι από όλες τις ομάδες τροφίμων).
Το σημαντικότερο, η ώρα του φαγητού είναι πάντα μια ευχάριστη στιγμή για όλους μας (αν και ίσως να πασαλειφθήκαμε λίγο στην αρχή!)
Ελπίζω να μην σας κούρασα!
Το βιβλίο που διάβασα: http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0091923808/wwwbabyledwea-20
Ενα από τα ίδια (ακριβώς όμως) και η Ναταλία μου 😉