Δημόσιες παιδικές νευρικές κρίσεις (Tantrums)!

 

Μετάφραση: Λυδία Θεοχάρη

Πηγή: http://www.babycenter.com/404_im-embarrassed-by-my-childs-public-tantrums-what-can-i-do_6894.bc?scid=momstodd_20080527:2&pe=2Uuq0Uu

 

 

Τι κάνεις όταν το μωρό σου αρχίσει να στριγγλίζει, να χτυπιέται και να κλαίει σε δημόσιο χώρο (την γνωστή σε όλους μας νευρική  κρίση πείσματος); Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παραμείνεις ήρεμη. Σε αντίθεση με αυτό το οριώμενο παιδάκι σου που κλωτσάει το καρότσι του σουπερμάρκετ, εσύ έχεις την ικανότητα να κοντρολάρεις τα συναισθήματα σου και να επαναφέρεις την «ειρήνη».

 

Το να υψώσεις τον τόνο της φωνής σου ή να αρχίσεις να του «εκτοξεύεις» απειλές δεν θα κάνει το παιδάκι σου να ηρεμήσει και να επανέλθει στην φυσιολογική του κατάσταση. Ούτε βεβαίως το να του κάνεις το χατίρι. Αν το παιδί σου στριγγλίζει επειδή προσπεράσατε τον διάδρομο με τα σοκολατάκια χωρίς κάποιο «κέρδος» γι αυτό, μην κάνεις αναστροφή για να του κάνεις το χατίρι.

 

Αντίθετα, πες του με σίγουρο και σταθερό τόνο φωνής να σταματήσει  αυτή την νευρική κρίση. Αν συνεχίζει, ίσως έχει έρθει η ώρα να χρησιμοποιήσεις το πιο ισχυρό σου «όπλο»: την έξοδο απ’ το κατάστημα. Ακόμα κι αν δεν έχεις τελειώσει τα ψώνια σου, μπορείς κάλλιστα να πάρεις το μωρό σου και να βγείς έξω. Στα περισσότερα παιδιά αρέσουν οι επισκέψεις στα καταστήματα, οπότε και μόνο η έξοδος σας απ’ αυτό μπορεί να το ηρεμήσει μόλις συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της κρίσης του. Αν ακόμα και τότε συνεχίζει την υστερία του, πάρτο στο σπίτι (αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό). Τα ψώνια μπορούν να περιμένουν…

 

Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να χάσουν την ψυχική τους ηρεμία όταν είναι πεινασμένα ή κουρασμένα ή και τα δυό μαζί. Αν λοιπόν είναι να πάτε για πολύωρα ψώνια, προσπαθήστε να πάτε όταν το παιδί σας είναι χορτάτο και ξεκούραστο. Θα ήταν καλή ιδέα να βάλεις πρώτα κάποιους κανόνες λίγο πριν φτάσετε στο κατάστημα. Αν για παράδειγμα ξέρεις ότι θα ζητάει να του πάρεις παιχνίδι, εξήγησέ του ότι πάτε στο κατάστημα μόνο για τρόφιμα.

 

Η απογοήτευση είναι ένας ακόμα σημαντικός λόγος για μια παιδική νευρική κρίση. Αν γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι το παιδί σου θα επιμείνει να επισκεφτείτε το pet-shop στον δρόμο για το σούπερ μάρκετ, κανόνισε να έχετε αρκετό χρόνο μπροστά σας για να το προλάβετε, ή ξανασκέψου αν είναι όντως καλή ιδέα το να πάτε για ψώνια τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το να σκέφτεστε από πριν οτιδήποτε μπορεί να του προκαλέσει μια κρίση, καθώς και για τις συνέπειες αλλά και τις εναλλακτικές λύσεις, δεν σημαίνει ότι «περνάει» το δικό του. Αντίθετα, σημαίνει ότι σκέφτεστε έξυπνα και σαν γονιός που γνωρίζει το πρόβλημα.

 

Επειδή κατά την διάρκεια μιας τέτοιας κρίσης το παιδί σας χάνει τον αυτοέλεγχο, αυτό μπορεί να το τρομάζει. Μόλις λοιπόν ηρεμήσει, κάντε του αγκαλίτσες και καθησυχάστε το. Είναι καλό να αποδέχεστε και να αναγνωρίζετε τα συναισθήματα του παιδιού σας. Μια καλή λύση είναι να κάνετε το τέλος της βόλτας από τα ψώνια πιο ευχάριστο τονίζοντάς του ότι θα κάνετε κάτι ευχάριστο μόλις γυρίσετε σπίτι (π.χ. να του διαβάσετε το αγαπημένο του παραμύθι).

 

Πάντα να θυμάσαι ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε κρίνει επειδή το παιδί σου έχει μια νευρική κρίση. Δεν τον αφορά! Το παιδί σου θα έχει κάποιες φυσιολογικές κρίσεις, και κάποιες από αυτές θα γίνουν και σε δημόσιο χώρο. Αυτό δεν πάει να πει ότι είσαι κακός γονιός, αλλά απλά ότι είσαι γονιός ενός παιδιού και τίποτα παραπάνω.

 

Αν καταφέρεις να χειριστείς την κρίση αυτή με ηρεμία και λεπτότητα να είσαι σίγουρη ότι θα εισπράξεις αρκετά βλέμματα και χαμόγελα γεμάτα κατανόηση και συμπόνια. Πάντως, ανεξάρτητα από τα όποια βλέμματα μπορεί να πέσουν πάνω σου, αφορούν εσένα και όχι το παιδί σου. Καλό είναι να γνωρίζεις ότι το παιδί σου δεν συνειδητοποιεί την όποια ντροπή μπορεί να νιώθεις εσύ εκείνη την στιγμή.  Αυτές οι δημόσιες νευρικές κρίσεις δεν γίνονται επίτηδες για να κάνουν τους γονείς να αισθανθούν άβολα και να ντραπούν. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να συμπεριφερθείς στο παιδί σου με τον ίδιο τρόπο θα του συμπεριφερόσουν αν βρισκόσασταν στο σπίτι.

Δημόσιος Θηλασμός? Απαπααααααα!

Τροφή για σκέψη μόνο, που μου ήρθε απο μια παλιότερη συζήτηση με μια φίλη μου που δέν κατάφερε να θηλάσει. Μου έλεγε λοιπόν πως είχαν δει μια γυναίκα στη θάλασσα, που ξαφνικά έβγαλε το στήθος έξω μπροστά στον κόσμο και θήλασε το μωρό της. Τους είχε φανεί πολύ περίεργο και θεώρησαν οτι αν και σε παραλία της Ρόδου (που οι μισές γυναίκες είναι topless), θα έπρεπε να κρύψει λίγο το στήθος, να πήγαινε στο αυτοκίνητό της, ή κάτι τέλος πάντων!

 

Και γιατί τελικά να ντρέπεται μια μαμά που ταϊζει το μωράκι της με τον αρχαιότερο και τρυφερότερο τρόπο που υπάρχει; Γιατί θα πρέπει να ντρέπεται που δεν διάλεξε την εύκολη λύση του μπιμπερό αλλά την πιο θρεπτική και πιο φυσική; Γιατί ένα μωρό που τρώει από το στήθος της μαμάς του να είναι κάτι τόσο περίεργο, ενώ το να ξαπλώνει topless μια γυναίκα για να μαυρίσει τα στήθη της να είναι φυσιολογικό και συνηθισμένο; Γιατί ο θηλασμός να θεωρείται ταμπού; Είναι, νομίζω, καιρός να ξεπεραστεί αυτή η περίεργη σεμνοτυφία και να αφήσουμε τα μωράκια μας να πίνουν το γαλα της μαμάς τους απο την φυσική του πήγη. Υπάρχει τίποτα πιο όμορφο;

 

 

 

 

 

 

 

Η Ανταμοιβή: Οι 6 παρατηρήσεις μας για το πώς «βγαίνουν» τα παιδιά που ανατράφηκαν με τη μέθοδο Attachment Parenting

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης

Πηγή: http://www.askdrsears.com/html/10/T130600.asp

 

Παρατήρηση: Οι γονείς δεν θα πρέπει ούτε να οικοιοποιηθούν όλη την τιμή αλλά και ούτε να χρεωθούν όλη την ευθύνη για αυτό που τελικά θα καταλήξουν να είναι τα παιδιά τους μεγαλώνοντας. Ο κάθε γονιός κάνει το καλύτερο που μπορεί στο θέμα της ανατροφής των παιδιών του χρησιμοποιώντας ό,τι εφόδια και μέσα έχει διαθέσιμα. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση του ίδιου του παιδιού. Παρόλον ότι δεν υπάρχει τρόπος να γίνει ασφαλής και ολοκληρωμένος συσχετισμός ανάμεσα στην τακτική των γονιών κατά τα πρώτα χρόνια της ανατροφής των παιδιών απ’ τη μια και στην κατάληξη των παιδιών τους απ’ την άλλη, εντούτοις οι διαπιστώσεις μου μέσα απ’ την τριαντάχρονη παιδιατρική θητεία μου αναφορικά με τα παιδιά που ανατράφηκαν με τη μέθοδο του Attachment Parenting οδηγούν στο συμπέρασμα πως τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά:

 

1. Είναι παιδιά που νοιάζονται. Τα παιδιά του ΑΡ (Attachment Parenting) συμπάσχουν και ενδιαφέρονται. Τα παιδιά αυτά απ’ τη γέννησή τους απολάμβαναν φροντίδα και περιποίηση. Κάποιος πάντα τα φρόντιζε. Τα βασικά στοιχεία της οικογενειακής ζωής ήταν φροντίδα, προσφορά, προσοχή και ικανοποίηση των αναγκών. Σταδιακά όλα αυτά έγιναν στοιχεία της προσωπικότητας του ίδιου του παιδιού. Το παιδί από αποδέκτης έγινε δότης. Όταν οι φίλοι τους έχουν πρόβλημα, τα παιδιά αυτά τρέχουν να προσφέρουν βοήθεια. Είναι ευσπλαχνικά παιδιά που πονάνε μ’ αυτούς που πονάνε.

Μελέτες για προβληματικούς έφηβους και ψυχοπαθείς έχουν καταδείξει πως υπάρχει μια ανωμαλία κοινή σε όλους αυτούς: απουσία ενδιαφέροντος για τους άλλους. Δεν αισθάνονται τύψεις γι’ αυτό που κάνουν. Ενεργούν χωρίς να παίρνουν υπόψη τους τις συνέπειες που έχει η συμπεριφορά τους στους άλλους. Όλα αυτά δεν ισχύουν στην περίπτωση των παιδιών που ανατράφηκαν με το ΑΡ. Τα παιδιά αυτά σκέφτονται τα αισθήματα των άλλων πριν ενεργήσουν. Νοιάζονται για τις συνέπειες που έχουν οι ενέργειές τους στους άλλους. Διαθέτουν υγιή αίσθηση ενοχής, που σημαίνει ότι αισθάνονται άσχημα όταν ενεργούν άσχημα και αισθάνονται όμορφα όταν πρέπει. Όντως, τα παιδιά που έχουν μάθει την αξία των οικογενειακών δεσμών (και όχι μόνο) νοιάζονται. 

 

2. Είναι ευσπλαχνικά παιδιά. Το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά είναι στο ρόλο του αποδέκτη στα πλαίσια τρυφερής γονικής φροντίδας, τα κάνει να δείχνουν ευαισθησία απέναντι στους άλλους. Μεγαλώνουν με έντονη αίσθηση του σωστού. Έτσι, όταν η έννοια του σωστού παραβιάζεται με κάποιον τρόπο γύρω τους, το διαισθάνονται απόλυτα και προχωρούν στις ενέργειες εκείνες που θα αποκαστήσουν τη διαταραγμένη ισορροπία.

Παρατηρώ τα παιδιά αυτά στα ομαδικά παιχνίδια. Βλέπω πως αυτά τα παιδιά που χόρτασαν να παίρνουν στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τώρα είναι γεμάτα καλή διάθεση να δώσουν. Είναι πολύ πρόθυμα να μοιραστούν πράγματα – κάτι πολύ δύσκολο για πολλά παιδιά. Στα ομαδικά παιχνίδια τα βλέπουμε να ενδιαφέρονται για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των άλλων, μια και με τέτοια φιλοσοφία και τέτοια πρότυπα έζησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Τα παιδιά αυτά δείχνουν μεγαλύτερη ευαισθησία προς τους φίλους τους και τους γονείς τους. Δείχνουν υπερευαισθησία στα δικά σας συναισθήματα. Όταν είσαστε στρεσσαρισμένοι, αντιδρούν και εκείνα στρεσσαρισμένα. Τελικά, αυτή η υπερευαισθησία καταλήγει να γίνει προτέρημα, έτσι που όταν αισθάνεσαι άσχημα εκείνα θα κάνουν το παν να σε βοηθήσουν να νοιώσεις καλύτερα. Έχω δει τα δικά μου παιδιά αλλά και παιδιά άλλων να προσπαθούν να παρηγορήσουν τους στενοχωρημένους γονείς τους: «Μην κλαις, μαμάκα, θα σε βοηθήσω εγώ» ή «Μην ανησυχείς, μπαμπάκα, εγώ σ’ αγαπώ». Το να βλέπεις ένα παιδάκι τριών χρόνων να παρηγορεί τον ενήλικα που αγαπάει αποτελεί μια απ’ τις πιο όμορφες ανταμοιβές που θα μπορούσες να περιμένεις. Κανένας επαγγελματίας θεραπευτής δεν θα μπορούσε να πει λόγια τέτοια που να συγκριθούν σε δύναμη με τα λόγια που πηγάζουν φυσικά και αβίαστα απ’ την καρδιά ενός ευαίσθητου παιδιού.

 

3. Είναι παιδιά που μπορούν και διατηρούν δεσμούς. Τα παιδιά το ΑΡ αναπτύσσουν την ιδιαίτερα ζηλευτή ιδιότητα να δημιουργούν στενές σχέσεις και δεσμούς. Έχουν την ικανότητα να αισθανθούν κοντά σε κάποια άλλο άτομο για τον απλούστατο λόγο πως πέρασαν τους πρώτους μήνες της ζωής τους, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, σε αγκαλιές και στο στήθος. Τα παιδιά αυτά έχουν μάθει να δένονται με ανθρώπους και όχι με πράγματα. Έχουν γίνει άτομα «υψηλού επιπέδου αγγίγματος» (high-touch) ακόμη και στον σημερινό κόσμο της υψηλής τεχνολογίας (high-tech). [Υπάρχει λογοπαίγνιο εδώ που δυστυχώς «χάνεται» στη μετάφραση. Το νόημα του high-touch εδώ είναι «απλόχερο και απεριόριστο άγγιγμα», όπως η αγκαλιά, το χάδι και κάθε άλλη έκφραση τρυφερότητας].

Οι θεραπευτές των οποίων τα γραφεία είναι γεμάτα από πρώην παιδιά αυξημένων αναγκών που στερήθηκαν το είδος της ανατροφής που δίνει έμφαση στην άμεση ικανοποίηση των αναγκών του παιδιού, μας λένε ότι ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών τους στοχεύει στο να βοηθήσουν τέτοια άτομα να δημιουργήσουν κάποια στενή σχέση. Τέτοιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πρόβλημα σχέσεων. Τους λείπει η ικανότητα να «πλησιάσουν» άλλους σε οποιοδήποτε είδος σχέσης. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τα παιδιά «υψηλών αναγκών» (high-need) που είχαν το προνόμιο να πέσουν σε γονείς «υψηλής (διάθεσης για) προσφορά» (high-giving). Αυτά τα παιδιά τα πάνε θαυμάσια στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων. Οι διατήρηση δεσμών είναι κανόνας γι’ αυτά. Το μωρό του ΑΡ  είναι σχεδόν σίγουρο πως θα γίνει το παιδί που διατηρεί στενές φιλίες με συνομηλίκους του και ο ενήλικας που απολαμβάνει στενή οικειότητα με τον/την σύντροφο του/της. Είναι παιδιά με βάθος, ικανά για σχέσεις μέ βάθος (= ένταση και διάρκεια). Η στενή σχέση τους με τους γονείς τους και τα όποια άτομα τα φρόντιζαν τους ανέπτυξε την ικανότητα να δημιουργούν και να καλλιεργούν στενές σχέσεις. Τα παιδιά αυτά είναι πλασμένα για σχέσεις στοργής, έχοντας μάθει να δίνουν και να παίρνουν αγάπη.     

 

4. Είναι προσεχτικά παιδιά. Τα παιδιά που έχουν ανατραφεί με στενούς δεσμούς έχουν μειωμένη τάση για ατυχήματα. Συνηθισμένα στην ασφάλεια του δεσίματος με τους γονείς έχουν καλύτερη επίγνωση των δυνατοτήτων τους. Έτσι έχουν λιγότερες πιθανότητες να κάνουν ανοησίες. Μεγαλώνοντας με το Attachment Parenting αποκτούν μια οργανωτικότητα που τους βοηθάει να ελέγχουν την παρορμητικότητα (ή αυθορμητισμό) τους που τους σπρώχνει σε επικίνδυνες ενέργειες. Αλλά ακόμη και παιδιά με υπερβολικό αυθορμητισμό μπαίνουν σε μπελάδες συγκριτικά λιγότερο αν είναι δεμένα και ασφαλή με το άτομο που τα φροντίζει σε μόνιμη βάση (μητέρα ή κάποιο άλλο άτομο). Το παιδί που ενεργεί με εσωτερική αίσθηση οργανωτικότητας και επαρκή αίσθηση του τί είναι σωστό, διαθέτει αρκετή σύνεση που το αποτρέπει απ’ το να ορμάει σε ανόητες ενέργειες. Σκέφτονται πριν δράσουν. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι τα παιδιά που έχουν ισχυρούς δεσμούς δεν έχουν συσσωρευμένη οργή μέσα τους. Η οργή προσθέτει το στοιχείο του κινδύνου στον αυθορμητισμό και κάνει το παιδί να παραγκωνίζει τη λίγη λογική που διαθέτει και να ξεχύνεται εμπρός και … όπου το βγάλει.

 

5. Είναι παιδιά με αυτοπεποίθηση. Παιδιά με υψηλό επίπεδο αναγκών και με γονείς που πλουσιοπάροχα και γενναιόδωρα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους, μεγαλώνουν με μεγάλη αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς και το μάθημα που αποκομίζουν είναι πως είναι ασφαλές να εμπιστεύονται τους άλλους, πως ο κόσμος στον οποίο ζουν είναι γεμάτος ζεστασιά και ανταπόκριση, πως οι ανάγκες τους γίνονται γνωστές και ικανοποιούνται με συνέπεια. Η εμπιστοσύνη που έχουν στα άτομα που τους φροντίζουν μεταφράζεται και σε εμπιστοσύνη στον ίδιο τους τον εαυτό.

Είχα την αίσθηση πως ο γιος μου ποτέ δεν θα ήθελε να φύγει απ’ την αγκαλιά μου. Όμως, όταν έγινε δυο χρονών, συχνά έλεγε, «Εγώ κάνω» ή κάτι παρεμφερές. Ξέρω πως πολλές μαμάδες τρομάζουν στο άκουσμα αυτής της φράσης, γιατί ένα παιδάκι θέλει τουλάχιστον πέντε φορές περισσότερο χρόνο να ολοκληρώσει κάτι, έστω μικρό και ασήμαντο. Για μια μαμά ενός «προσκολλημένου» παιδιού, όμως, μια τέτοια φράση φέρνει μεγάλη χαρά. Τώρα που ο Ιωνάθαν μου είναι απορροφημένος δοκιμάζοντας να κάνει πράγματα από μόνος του, γοργά εγκαταλείπει πολλές απ’ τις μωρουδιακές του συνήθειες, όπως π.χ. να απαιτεί να τον πάω εδώ και εκεί καθώς και να μη θέλει να φύγει απ’ τα γόνατά μου. Πρέπει να παραδεχτώ πως μερικές φορές μου κακοφαίνεται που έχασα την αποκλειστικότητα! Όταν τέτοιες σκέψεις έρχονται, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Τότε αυτός αφήνει αυτό που κάνει εκείνη τη στιγμή και έρχεται κοντά μου. Κατά κανόνα, θα ‘λεγα πως είμαι περήφανος βλέποντας τον να μεγαλώνει και να γίνεται ένα ευτυχισμένο και γεμάτο αγάπη και αυτοπεποίθηση αγοράκι.

 

6. Γονείς με αυτοπεποίθηση. Οι γονείς που εφαρμόζουν τη μέθοδο του Attachment Parenting είχαν αυτοπεποίθηση από πριν. Χρησιμοποίησαν τα βασικά εργαλεία του ΑΡ, αλλά ένοιωθαν αρκετά σίγουροι με τον εαυτό τους και αρκετά ελεύθεροι να ξανοιχτούν και να διαμορφώσουν το δικό τους στυλ – αυτό που ταίριαζε στις τις δικές τους ιδιαιτερότητες και το δικό τους τρόπο ζωής. Όταν ερχόντουσαν στο ιατρείο μου για τους τακτικούς παιδιατρικούς ελέγχους, τους ρωτούσα πώς πάνε τα πράγματα. Τους πρότεινα πάντα να κάνουν τακτικές αξιολογήσεις και να διακρίνουν από μόνοι τους τί φέρνει καλά αποτελέσματα και τί όχι και να προβαίνουν στις σχετικές διορθώσεις και προσαρμογές. Πολλά πράγματα «παίζουν». Υπάρχει διαφορά αποτελεσματικότητας επίσης από περίοδο σε περίοδο. Για παράδειγμα, μερικά μωρά αρχικά κοιμόντουσαν καλύτερα όταν ήταν με τους γονείς τους, αργότερα όμως ήταν ανήσυχα. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να γίνουν κάποιες διαφορετικές ρυθμίσεις στον τομέα αυτόν. Άλλα παιδιά αρχικά κοιμόντουσαν καλύτερα μόνα τους, αλλά κάποιους μήνες αργότερα ήθελαν να κοιμούνται με τους γονείς τους. Οι γονείς αυτοί χρησιμοποιούσαν σαν βαρόμετρο τους εαυτούς τους και το μωρό τους και όχι τις συνήθειες και τις προτιμήσεις της γειτονιάς.

Πρώτες βοήθειες για μωρό που κοντεύει να πνιγεί

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης

Πηγή: http://www.babycenter.com/0_infant-first-aid-for-choking-and-cpr-an-illustrated-guide_9298.bc

Όλοι μας πιστεύουμε πως δεν θα βρεθούμε ποτέ στη θέση να χρειαστεί να σώσουμε τη ζωή του παιδιού μας, αλλά είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Τα μωρά κινδυνεύουν να πνιγούν από τροφές ή παιχνίδια, από γλίστρημα σε γεμάτη μπανιέρα ή πισίνα, από τύλιγμα σε καλώδια ή σχοινιά κ.ά. Αν ποτέ το μωρό σας πνίγεται ή δεν δείχνει σημεία ζωής, σίγουρα θα θέλετε να γνωρίζετε τί πρέπει να κάνετε.

Συγκεντρώσαμε αυτές τις οδηγίες για να σας εξηγήσουμε τα βασικά των πρώτων βοηθειών σε περίπτωση πνιγμού, όμως μην αρκεστείτε σ’ αυτές μόνο. Ψάξτε και βρείτε πρόσθετες πηγές, παρακολουθήστε κάποια μαθήματα, ώστε να αποκτήσετε κάποια υποτυπώδη έστω θεωρητική αλλά κυρίως πρακτική κατάρτιση. Οι διάφορες τεχνικές διαφέρουν μεταξύ τους ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Εφαρμόζοντας ακατάλληλη για την περίπτωση τεχνική μπορεί να κάνει ζημιά.

Οι οδηγίες που ακολουθούν είναι για μωρά μέχρι ενός έτους. Για άλλες ηλικίες ψάξτε να βρείτε αυτό που ταιριάζει στην περίπτωσή σας.

Πνιγμός

• Βήμα Πρώτο: Κάντε μια γρήγορη εκτίμηση της κατάστασης

Αν το μωρό σου εντελώς ξαφνικά δεν μπορεί να κλάψει ή να βήξει, κάτι θα πρέπει να κλείνει την αναπνευστική οδό του, οπότε θα πρέπει να το βοηθήσετε να το βγάλει. Πιθανόν το μωρό να βγάζει περίεργους ήχους ή και καθόλου ήχους ενώ ανοίγει το στόμα του. Ίσως το χρώμα του δέρματός του να παίρνει χρώμα κόκκινο ή μπλε.

Αν το μωρό σου βήχει ή πιάνει το στόμα του, ενδεχομένως η αναπνευστική οδός να είναι μερικώς μόνο κλειστή. Σ’ αυτή την περίπτωση άφησέ το να συνεχίσει να βήχει. Ο βήχας είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να αποβληθεί το ξένο αντικείμενο που εμποδίζει την αναπνοή.

Αν το μωρό σου δεν μπορεί να βήξει, ζήτα από κάποιον να καλέσει το 166 ή κάποιον άλλο τοπικό αριθμό. Καθώς περιμένεις άρχισε να χτυπάς το μωρό στην πλάτη και να πιέζεις το στήθος (λεπτομέρειες πιο κάτω στο Βήμα Δεύτερο).

Αν είσαι μόνη με το μωρό σου, κάνε ό,τι μπορείς για δύο λεπτά και μετά τηλεφώνησε στο 166.

Αν υποπτεύεσαι πως η αναπνευστική οδός του μωρού σου είναι κλειστή επειδή πρήστηκε ο λαιμός του, κάλεσε αμέσως το 166. Πιθανόν το μωρό σου να παρουσιάζει αλλεργική αντίδραση είτε σε κάτι που έφαγε είτε στο τσίμπημα κάποιου εντόμου. Πιθανόν να πρόκειται για κάποια μόλυνση.

Κάλεσε επειγόντως το 166 αν γνωρίζεις πως το μωρό σου έχει κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα.

• Βήμα Δεύτερο: Προσπάθησε να απομακρύνεις το αντικείμενο με χτυπήματα στην πλάτη και πιέσεις στο στήθος

Αν το μωρό σου δεν μπορεί να καθαρίσει την αναπνευστική οδό του από μόνο του και πιστεύεις πως κάτι βρίσκεται παγιδευμένο εκεί, τότε προσεκτικά τοποθέτησε το μωρό στον βραχίονά σου μπρούμητα με την παλάμη σου να υποστηρίζει το κεφάλι και το σβέρκο του. Ακούμπησε τον βραχίονα που βρίσκεται το μωρό πάνω στη μηρό σου.

Κράτα το μωρό σου έτσι που το κεφάλι του να βρίσκεται χαμηλότερα απ’ το υπόλοιπο σώμα του. Κατόπιν, χρησιμοποιώντας τη βάση της παλάμης σου δώσε του πέντε σταθερά και διακριτά χτυπήματα στο κέντρο της ωμοπλάτης για να μπορέσεις να απομακρύνεις το αντικείμενο.

Στη συνέχεια τοποθέτησε την παλάμη του ελεύθερου χεριού σου (αυτό που χρησιμοποίησες να δώσεις τα χτυπήματα στην πλάτη)  στο πίσω μέρος του κεφαλιού του μωρού σου και το βραχίονά σου κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης του. Προσεκτικά γύρισέ το ανάποδα κρατώντας σταθερό το κεφάλι και το σβέρκο του. Στήριξε το μωρό σου ανάσκελα με τον βραχίονα που το κρατάει να στηρίζεται στο μηρό σου. Πρόσεχε το κεφάλι του μωρού να βρίσκεται πάντα χαμηλότερα απ’ το υπόλοιπο σώμα του.

Φαντάσου μια νοητή ευθεία γραμμή που ενώνει τις θηλές του μωρού σου. Ακριβώς στο κέντρο της γραμμής αυτής και ελάχιστα πιο κάτω τοποθέτησε τις άκρες δύο ή τριών δακτύλων σου. Πίεσε κάθετα το στήθος κατά 2-3 πόντους και μετά άφησέ το να επανέλθει στη φυσική του θέση. Επανάλαβε την κίνηση αυτή πέντε φορές. Αυτή η πίεση-ώθηση του στήθους θα πρέπει να είναι ομαλή, όχι απότομη που να τραντάζει το μωρό.

Επανάλαβε τα πέντε χτυπήματα στην πλάτη και τις πέντε ωθήσεις του στήθους μέχρι που είτε το ξένο αντικείμενο να πεταχτεί έξω είτε το μωρό σου να αρχίσει να βήχει. Αν αρχίσει να βήχει, άφησέ το να βήξει μέχρι να το βγάλει απ’ το λαιμό. Αν λιποθυμήσει, θα χρειαστεί τεχνική αναπνοή (δες το σχετικό βίντεο).

Δώστε του δύο τεχνητές αναπνοές. Αν δεν δείς το στήθος να ανασηκώνετε επανάλαβε τις αναπνοές. Αν και πάλι το στήθος δεν ανασηκώνεται ξαναδοκίμασε 30 ωθήσεις του στήθους. Δες μέσα στο στόμα του μωρού μήπως και φαίνεται τώρα το ξένο σώμα και βγάλτο. Αν όχι, συνέχισε με δυο τεχνητές αναπνοές, επανάλαβε τις ωθήσεις του στήθους κ.ο.κ. μέχρι να φτάσει βοήθεια.

Πόσο Ύπνο Χρειάζεται το Παιδί μου;

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης

Πηγή: http://askdrsears.com/faq/sl17.asp

 

Οι περισσότεροι γονείς είναι σε θέση να καταλάβουν αν το παιδί τους δεν κοιμάται αρκετά. Ο τετράχρονος γιός μου είναι ένα πραγματικό αγγελούδι όταν έχει χορτάσει ύπνο. Όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει, τότε … ζήτω που καήκαμε! Στον πίνακα που ακολουθεί θα δείτε πόσες ώρες την ημέρα κατά μέσο όρο κοιμούνται τα περισσότερα παιδιά – με βάση την ηλικία.

 

1 εβδομάδας	16.5 ώρες
1 μηνός	15.5 ώρες
3 μηνών	15 ώρες
6 μηνών	14.25 ώρες
12 μηνών	13.75 ώρες
2 ετών	13 ώρες
4 ετών	11-12 ώρες
5 ετών	11 ώρες
10 ετών	9.75 ώρες
Εφηβοι	7.5 ώρες (τις μέρες που πάνε σχολείο)
Έφηβοι	8.75 ώρες (Σαββατοκύριακα)

 

Μερικά παιδιά κοιμούνται περισσότερο απ’ αυτόν τον μέσο όρο και άλλα λιγότερο. Σημασία έχει το παιδί σου να αισθάνεται χορτάτο από ύπνο – το ίδιο όμως να δείχνει και η όλη συμπεριφορά του.

Dr. Jim

Τροφές που Μπορεί να Προκαλέσουν Πνιγμό

  

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης

Πηγή: http://askdrsears.com/html/3/T030400.asp

 

Για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο να στραβοκαταπιεί ή ακόμα χειρότερα να πάθει ασφυξία και να κινδυνέψει να πνιγεί ένα βρέφος ή ένα μικρό παιδάκι, ακολουθήστε αυτές τις πολύ απλές  και ασφαλείς οδηγίες ταϊσματος:

 

*  Προσέχετε τους σβώλους (ή βόλους) από αδιάλυτες ή κολλημένες τροφές, συχνά σε μέγεθος μπάλλας του πινγκ-πόνγκ, όπως κολλημένα μακαρόνια ή βόλους άσπρου ψωμιού. Αν και οι τροφές αυτές έχουν μαλακή υφή, εύκολα μπορούν να κολλήσουν στο λαιμό και να απειλήσουν να «πνίξουν» ένα παιδάκι. Το φυστικοβούτυρο, που όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται και στη χώρα μας, έχει αυτή την ιδιότητα. Όσο περισσότεροι ολόκληροι ή χοντροκομένοι σπόροι υπάρχουν σ’ ένα ψωμί, τόσο πιο δύσκολο είναι να σβωλιάσει.

 

*  Προσοχή στα κομμάτια τροφών. Οταν το μωρό βγάλει τους γομφίους (τραπεζίτες) γύρω στα μέσα του δεύτερου χρόνου, κομματάκια από μαλακά φρούτα σαν αυτά που υπάρχουν σε μια φρουτοσαλάτα είναι απολύτως ασφαλή.

 

*  Επιτρέψτε στα μικρά παιδάκια να προσπαθούν να μασουλήσουν κάτι λεπτό και σκληρό, π.χ. κουλουράκι ή κριτσίνι, αλλά μόνο κάτω από επίβλεψη. Πάντα όμως καθιστά, ποτέ ξαπλωμένα ή τρέχοντας τριγύρω. Την ίδια προσοχή, και ακόμα περισσότερη, να δείχνετε και για τις τροφές που τους δίνετε να φάνε στο αυτοκίνητο.

 

*  Κρατάτε εσείς τα χοτ-ντόγκς. Μια και δεν είναι ούτε θρεπτικά ούτε ασφαλή για τα μωρά, μπορείτε να τα διαγράψετε τα απ’ τη διατροφή τους. Αν είσαστε αρκετά τυχεροί και βρείτε υγιεινά χοτ-ντογκς (χωρίς νιτρώδη εστέρα και χωρίς πολύ αλάτι), τότε να τους τα κόβετε σε λεπτές και μακριές λουρίδες σαν μακαρόνια. Μην αφήνετε τα μωρά να κόβουν με τα δόντια τους κομμάτια απ’ το χοτ-ντογκ. Η τραχεία ενός μωρού ίσα που χωράει το πάχος του χοτ-ντογκ.

 

*  Αποφεύγετε ωμά φρούτα και λαχανικά που σπάνε σε σκληρά κομμάτια, όπως π.χ. καρότα και σκληρά μήλα.

 

*  Ξεφλουδίζετε τις ρώγες του σταφυλιού και κόβετέ τις φέτες. Ολόκληρες ρώγες μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό.  

 

Τροφές που Μπορεί να Προκαλέσουν Πνιγμό

*  κεράσια με το κουκούτσι

*  κρέας

*  κομμάτια τροφών γενικά

*  σκληρές καραμέλλες

*  ξηροί καρποί

*  χοτ-ντογκς, ολόκληρα κομμάτια

*  ποπ – κορν

*  σταφίδες

*  ωμά μήλα, αχλάδια, καρότα

*  ολόκληρες ελιές

*  ολόκληρες ρώγες σταφυλιού

Ορθοπεδικά Θέματα

Καρανίκας Ηλίας, Παιδο-ορθοπεδικός, Διευθυντής Β΄ Ορθοπεδικής Κλινικής Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία

Πηγή: www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=199

Συχνές ερωτήσεις γονέων

1. Επιτρέπεται το φάσκιωμα σε ένα νεογνό ή βρέφος;

Όχι. Αντιθέτως απαγορεύεται, ιδιαίτερα αν υποκρύπτεται κάποιου βαθμού δυσπλασία στα ισχία. Επιπλέον εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση και άσκηση των άκρων.

2. Είναι παθολογική η έλλειψη πλήρους έκτασης των αγκώνων και γονάτων στα νεογνά;

Όχι. Είναι κατάσταση συνήθης, που παρέρχεται χωρίς θεραπεία με την πάροδο του χρόνου.

3. Είναι απαραίτητο να γίνονται ασκήσεις στα νεογνά και βρέφη;

Όχι. Τα μωρά ασκούνται μόνα τους με τις συνεχείς κινήσεις που κάνουν. Αντιθέτως, με τις ασκήσεις μπορεί να προκληθούν τραυματισμοί μη επιθυμητοί.

4. Επιτρέπεται η χρήση του Relax;

Ασφαλώς ναι, σε οποιαδήποτε ηλικία. Πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς, ότι καμία προσωρινή θέση δεν δημιουργεί μόνιμες παραμορφώσεις.

5. Η χρήση του μάρσιπου είναι επιβλαβής για το μωρό;

Όχι. Η οστική αντοχή των σπονδύλων και ο μυϊκός τόνος και η μυϊκή ισχύς των βρεφών είναι επαρκείς για την κάθε ηλικιακή περίοδο που διανύουν.

6. Επιτρέπεται η χρήση στράτας και από ποια ηλικία;

Πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς, ότι η στράτα ούτε προάγει, ούτε αναστέλλει την κινητική εξέλιξη του βρέφους. Επιπλέον, η στράτα εγκυμονεί κινδύνους, είτε γενικούς, αν το δάπεδο του δωματίου είναι ανισόπεδο ή υπάρχει πρόσβαση στην κουζίνα ή στο κλιμακοστάσιο, είτε ειδικούς, από κακή κατασκευή ή μη τήρηση των προδιαγραφών της ίδιας της στράτας.

Με τη στράτα τα βρέφη μετακινούνται, αλλάζουν παραστάσεις, εξερευνούν το χώρο και ηρεμούν. Μπορούν να τη χρησιμοποιούν, αφού αποκτήσουνν πρώτα ισορροπία σε καθιστή θέση, δηλ. καλύτερα μετά τον 7ο-8ο μήνα.

7. Πότε πρέπει να βάλουμε παπούτσια σε ένα βρέφος;

Ασφαλώς μετά την ηλικία της βάδισης. Τα παπούτσια τα χρειαζόμαστε κατά τη βάδιση. Η ηλικία αυτή κυμαίνεται μεταξύ 11-14 μηνών.

8. Μέχρι ποια ηλικία περιμένουμε να βαδίσει ένα παιδί;

Μέχρι τον 16ο-18ο μήνα. Αν δεν έχει βαδίσει μέχρι αυτήν την ηλικία, τότε θα πρέπει το παιδί να εξετασθεί από ορθοπεδικό & παιδονευρολόγο.

9. Πρέπει τα παπουτσάκια να είναι ορθοπεδικά-ανατομικά;

Όχι. Τα ανατομικά παπούτσια θα πρέπει να αποφεύγονται, ειδικά, όταν το υπόστρωμα της ανύψωσης της ποδικής καμάρας είναι σκληρό, αφού αυτό προκαλεί ερεθισμό και υπερκεράτωση (κάλο) στο πέλμα, λόγω υπερβολικής και συνεχούς πίεσης σε αυτό.

10. Τί πρέπει να προσέχουμε στα παιδικά παπούτσια;

Να έχουν σκληρό κράτημα πίσω στην πτέρνα, σκληρή σόλα (σολόδερμα ή λάστιχο και όχι κρεπ), να μην είναι ανατομικά και να είναι άνετα (όχι πολύ μεγαλύτερα, ούτε στενά).

11. Τα παιδικά παπούτσια πρέπει απαραιτήτως να είναι μποτάκια;

Από ιατρικής πλευράς όχι. Οι ποδοκνημικές των παιδιών δεν πάσχουν για να χρειάζονται υποστήριξη και επιπλέον το ύψος που έχουν τα μποτάκια δεν προσθέτουν τίποτα στην στήριξη. Αν για λόγους αισθητικής ή εποχής τα προτιμούν οι γονείς, δεν απαγορεύονται.

12. Τελικά ποια παιδιά πρέπει να φορούν ορθοπεδικά παπούτσια;

Μόνο εκείνα που πραγματικά έχουν πρόβλημα από τον άκρο πόδα, διαγνωσμένο από παιδο-ορθοπεδικό, παραγγέλλονται δε με συγκεκριμένες οδηγίες και προδιαγραφές, ανάλογα με την πάθηση.

– Το Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης Παιδικών Ατυχημάτων συνιστά να μην χρησιμοποιείται η στράτα, ακολουθώντας τις οδηγίες της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (http://www.aap.org/) που είναι οι ακόλουθες:

1. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά να απαγορευτεί η κατασκευή και πώληση της στράτας στις ΗΠΑ, επειδή υπάρχει σημαντικός κίνδυνος για ελαφρό ή βαρύ τραυματισμό ή ακόμη και θανατηφόρο ατύχημα από τη μετακίνηση με στράτα χωρίς ο κίνδυνος αυτός να αντισταθμίζεται από κάποιο όφελος από τη χρήση της. Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για ενημέρωση των γονέων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση της στράτας χωρίς να υπάρχει κανένα όφελος. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ο ιδιαίτερα αυξημένος κίνδυνος από τη χρήση της σε σπίτια με σκάλες.

2. Συνιστάται να καταστραφούν οι στράτες που ήδη υπάρχουν και να δοθεί το υλικό κατασκευής τους για ανακύκλωση.

Για τις μέλλουσες μαμάδες

Αν σας ενδιαφέρει η άσκηση κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης σας, παραθέτω ένα καλό site με φωτογραφίες από διάφορες «πόζες»/ασκήσεις γιόγκα που βοηθάνε το σώμα μας δίχως να το καταπονούν.

 

http://www.yogaeverywhere.com/pregnancy/index.html

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (1-5 ΧΡΟΝΩΝ)

Δέσπω Λοΐζου, Κλινική Διαιτολόγος

Πηγή:www.paidiatros.com/MAIN/1,0,1325,282-Diatrofi-paidioy-prosholikis-ilikias-1-5-hronon.aspx

 
Τα παιδιά μεγαλώνοντας χρειάζονται περισσότερη ενέργεια και ποικιλία από τροφές ώστε να παίρνουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται. Αυτό θα τους εξασφαλίσει την καλή υγεία και τις σωστές διατροφικές συνήθειες για το υπόλοιπο της ζωής τους. Στην περίπτωση που αυτό δεν επιτευχθεί, το παιδί κινδυνεύει από έλλειψη κάποιων θρεπτικών συστατικών με επιπτώσεις στην ανάπτυξη και στην υγεία του. Έρευνες έχουν δείξει πως παιδιά με λανθασμένη διατροφή (έλλειψη ποικιλίας τροφών στο καθημερινό τους διαιτολόγιο, υποσιτισμός, υπερκατανάλωση τροφών πλούσιων σε λίπος , ζάχαρη, αλάτι), έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες μεγαλώνοντας να παρουσιάσουν ασθένειες όπως διαβήτη, καρδιοπάθειες, κυρίως αν οι ασθένειες αυτές έχουν ήδη παρουσιαστεί σε άλλα μέλη της οικογένειας τους.

Για να πετύχουμε για τα παιδιά μας μια σωστή διατροφή, εκτός από την άσκηση, η οποία πρέπει να υπάρχει καθημερινά στο πρόγραμμά τους, τα παιδιά πρέπει καθημερινά να παίρνουν τροφές και από τις 4 κύριες ομάδες τροφών, που είναι:

ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΒΡΕΦΟΥΣ ΗΛΙΚΙΑΣ 9-12 ΜΗΝΩΝ

Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος

Πηγή: www.paidiatros.com/MAIN/1,0,1090,282-Diatrofi-brefoys-9-12-minon.aspx

 
Η περίοδος αυτή είναι ουσιαστικά μια μεταβατική περίοδος, από το διαιτολόγιο που περιγράφεται για τα παιδιά 6-8 μηνών, στο διαιτολόγιο μετά το 12 μήνα που είναι αυτό της υπόλοιπης οικογένειας. Στην αρχή προσπαθήστε να μην πολτοποιείτε τις τροφές αλλά να τις λιώνετε με το πιρούνι. Στη συνέχεια θα κόβετε μικρές μπουκίτσες. ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, ποτέ μην αφήνετε το μωρό σας να τρώει χωρίς να το παρακολουθείτε, γιατί είναι εύκολο στην ηλικία αυτή να στραβοκαταπιεί ένα μικρό κομματάκι τροφής. Επίσης πολύ σημαντικό είναι οι πρώτες μπουκίτσες να είναι από μαλακό φαγητό όπως φρούτα, πατάτα ή ζυμαρικά. ΜΗ δίνετε στο μωρό σας καλαμπόκια, ξηρούς καρπούς, κομμάτια από καρότο, σταφύλι και γενικά τροφές που να είναι σκληρές ή που να περιέχουν μικρά κομματάκια (πχ κουκούτσια), τροφές που να μπορεί το μωρό να στραβοκαταπιεί. Η ηλικία των 8-9 μηνών είναι η κατάλληλη ηλικία για να μάθετε το μωρό σας να πίνει υγρά από το ποτήρι. Αγοράστε στο μωρό ένα μεγάλο ποτήρι, εξηγήστε του πώς να το κρατά και στην αρχή προσφέρετε του λίγο νερό. Στη συνέχεια δώστε του χυμό φρούτου ή το γάλα. Όπως είπαμε, στα πρώτα του γενέθλια το παιδί θα τρώει ό,τι τρώει και η υπόλοιπη οικογένεια. Για αυτό είναι καιρός να προσέξετε και το δικό σας διαιτολόγιο. Να τρώτε δηλαδή όσο πιο υγιεινά γίνεται. Αποφεύγετε τα πολλά τηγανητά και τα πολλά λίπη. Να φροντίσετε να υπάρχουν στο σπίτι φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Το παιδί σιγά-σιγά θα αποκτήσει τις δικές του διατροφικές προτιμήσεις που πρέπει να είναι σεβαστές. Από την άλλη όμως πλευρά πρέπει να μάθει να τρώει απ’ όλα. Κάθε τροφή έχει τα δικά της θρεπτικά συστατικά και τις δικές της βιταμίνες που είναι όλες απαραίτητες για τη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού.

 

 

Πότε θα αφήσω το μωρό μου να φάει μόνο του;

 

Όταν θα είναι έτοιμο! Όταν το ίδιο το παιδί προσπαθεί να πάρει το κουτάλι από το χέρι σας και να το βάλει στο στόμα του, τότε έχει ήδη κάνει το πρώτο βήμα. Βάλτε σε ένα μικρό πιατάκι λίγο φαγητό που να μπορεί εύκολα το παιδί να παίρνει με το κουτάλι. ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΑΝΤΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΣΑΣ. Ο κίνδυνος να στραβοκαταπιεί είναι ακόμα υπαρκτός. Τις πρώτες φορές να είστε σίγουρη ότι θα πασαλείψει το προσωπάκι του αλλά και την περιοχή γύρω από αυτό. ΥΠΟΜΟΝΗ, μην αποθαρρύνετε το μωρό σας, αντίθετα αφήστε το να το διασκεδάσει και να ικανοποιηθεί ότι τελικά τα κατάφερε να φάει από μόνο του.