Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης
Πηγή: http://www.askdrsears.com/html/10/T130600.asp
Παρατήρηση: Οι γονείς δεν θα πρέπει ούτε να οικοιοποιηθούν όλη την τιμή αλλά και ούτε να χρεωθούν όλη την ευθύνη για αυτό που τελικά θα καταλήξουν να είναι τα παιδιά τους μεγαλώνοντας. Ο κάθε γονιός κάνει το καλύτερο που μπορεί στο θέμα της ανατροφής των παιδιών του χρησιμοποιώντας ό,τι εφόδια και μέσα έχει διαθέσιμα. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση του ίδιου του παιδιού. Παρόλον ότι δεν υπάρχει τρόπος να γίνει ασφαλής και ολοκληρωμένος συσχετισμός ανάμεσα στην τακτική των γονιών κατά τα πρώτα χρόνια της ανατροφής των παιδιών απ’ τη μια και στην κατάληξη των παιδιών τους απ’ την άλλη, εντούτοις οι διαπιστώσεις μου μέσα απ’ την τριαντάχρονη παιδιατρική θητεία μου αναφορικά με τα παιδιά που ανατράφηκαν με τη μέθοδο του Attachment Parenting οδηγούν στο συμπέρασμα πως τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά:
1. Είναι παιδιά που νοιάζονται. Τα παιδιά του ΑΡ (Attachment Parenting) συμπάσχουν και ενδιαφέρονται. Τα παιδιά αυτά απ’ τη γέννησή τους απολάμβαναν φροντίδα και περιποίηση. Κάποιος πάντα τα φρόντιζε. Τα βασικά στοιχεία της οικογενειακής ζωής ήταν φροντίδα, προσφορά, προσοχή και ικανοποίηση των αναγκών. Σταδιακά όλα αυτά έγιναν στοιχεία της προσωπικότητας του ίδιου του παιδιού. Το παιδί από αποδέκτης έγινε δότης. Όταν οι φίλοι τους έχουν πρόβλημα, τα παιδιά αυτά τρέχουν να προσφέρουν βοήθεια. Είναι ευσπλαχνικά παιδιά που πονάνε μ’ αυτούς που πονάνε.
Μελέτες για προβληματικούς έφηβους και ψυχοπαθείς έχουν καταδείξει πως υπάρχει μια ανωμαλία κοινή σε όλους αυτούς: απουσία ενδιαφέροντος για τους άλλους. Δεν αισθάνονται τύψεις γι’ αυτό που κάνουν. Ενεργούν χωρίς να παίρνουν υπόψη τους τις συνέπειες που έχει η συμπεριφορά τους στους άλλους. Όλα αυτά δεν ισχύουν στην περίπτωση των παιδιών που ανατράφηκαν με το ΑΡ. Τα παιδιά αυτά σκέφτονται τα αισθήματα των άλλων πριν ενεργήσουν. Νοιάζονται για τις συνέπειες που έχουν οι ενέργειές τους στους άλλους. Διαθέτουν υγιή αίσθηση ενοχής, που σημαίνει ότι αισθάνονται άσχημα όταν ενεργούν άσχημα και αισθάνονται όμορφα όταν πρέπει. Όντως, τα παιδιά που έχουν μάθει την αξία των οικογενειακών δεσμών (και όχι μόνο) νοιάζονται.
2. Είναι ευσπλαχνικά παιδιά. Το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά είναι στο ρόλο του αποδέκτη στα πλαίσια τρυφερής γονικής φροντίδας, τα κάνει να δείχνουν ευαισθησία απέναντι στους άλλους. Μεγαλώνουν με έντονη αίσθηση του σωστού. Έτσι, όταν η έννοια του σωστού παραβιάζεται με κάποιον τρόπο γύρω τους, το διαισθάνονται απόλυτα και προχωρούν στις ενέργειες εκείνες που θα αποκαστήσουν τη διαταραγμένη ισορροπία.
Παρατηρώ τα παιδιά αυτά στα ομαδικά παιχνίδια. Βλέπω πως αυτά τα παιδιά που χόρτασαν να παίρνουν στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τώρα είναι γεμάτα καλή διάθεση να δώσουν. Είναι πολύ πρόθυμα να μοιραστούν πράγματα – κάτι πολύ δύσκολο για πολλά παιδιά. Στα ομαδικά παιχνίδια τα βλέπουμε να ενδιαφέρονται για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των άλλων, μια και με τέτοια φιλοσοφία και τέτοια πρότυπα έζησαν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Τα παιδιά αυτά δείχνουν μεγαλύτερη ευαισθησία προς τους φίλους τους και τους γονείς τους. Δείχνουν υπερευαισθησία στα δικά σας συναισθήματα. Όταν είσαστε στρεσσαρισμένοι, αντιδρούν και εκείνα στρεσσαρισμένα. Τελικά, αυτή η υπερευαισθησία καταλήγει να γίνει προτέρημα, έτσι που όταν αισθάνεσαι άσχημα εκείνα θα κάνουν το παν να σε βοηθήσουν να νοιώσεις καλύτερα. Έχω δει τα δικά μου παιδιά αλλά και παιδιά άλλων να προσπαθούν να παρηγορήσουν τους στενοχωρημένους γονείς τους: «Μην κλαις, μαμάκα, θα σε βοηθήσω εγώ» ή «Μην ανησυχείς, μπαμπάκα, εγώ σ’ αγαπώ». Το να βλέπεις ένα παιδάκι τριών χρόνων να παρηγορεί τον ενήλικα που αγαπάει αποτελεί μια απ’ τις πιο όμορφες ανταμοιβές που θα μπορούσες να περιμένεις. Κανένας επαγγελματίας θεραπευτής δεν θα μπορούσε να πει λόγια τέτοια που να συγκριθούν σε δύναμη με τα λόγια που πηγάζουν φυσικά και αβίαστα απ’ την καρδιά ενός ευαίσθητου παιδιού.
3. Είναι παιδιά που μπορούν και διατηρούν δεσμούς. Τα παιδιά το ΑΡ αναπτύσσουν την ιδιαίτερα ζηλευτή ιδιότητα να δημιουργούν στενές σχέσεις και δεσμούς. Έχουν την ικανότητα να αισθανθούν κοντά σε κάποια άλλο άτομο για τον απλούστατο λόγο πως πέρασαν τους πρώτους μήνες της ζωής τους, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, σε αγκαλιές και στο στήθος. Τα παιδιά αυτά έχουν μάθει να δένονται με ανθρώπους και όχι με πράγματα. Έχουν γίνει άτομα «υψηλού επιπέδου αγγίγματος» (high-touch) ακόμη και στον σημερινό κόσμο της υψηλής τεχνολογίας (high-tech). [Υπάρχει λογοπαίγνιο εδώ που δυστυχώς «χάνεται» στη μετάφραση. Το νόημα του high-touch εδώ είναι «απλόχερο και απεριόριστο άγγιγμα», όπως η αγκαλιά, το χάδι και κάθε άλλη έκφραση τρυφερότητας].
Οι θεραπευτές των οποίων τα γραφεία είναι γεμάτα από πρώην παιδιά αυξημένων αναγκών που στερήθηκαν το είδος της ανατροφής που δίνει έμφαση στην άμεση ικανοποίηση των αναγκών του παιδιού, μας λένε ότι ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών τους στοχεύει στο να βοηθήσουν τέτοια άτομα να δημιουργήσουν κάποια στενή σχέση. Τέτοιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πρόβλημα σχέσεων. Τους λείπει η ικανότητα να «πλησιάσουν» άλλους σε οποιοδήποτε είδος σχέσης. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τα παιδιά «υψηλών αναγκών» (high-need) που είχαν το προνόμιο να πέσουν σε γονείς «υψηλής (διάθεσης για) προσφορά» (high-giving). Αυτά τα παιδιά τα πάνε θαυμάσια στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων. Οι διατήρηση δεσμών είναι κανόνας γι’ αυτά. Το μωρό του ΑΡ είναι σχεδόν σίγουρο πως θα γίνει το παιδί που διατηρεί στενές φιλίες με συνομηλίκους του και ο ενήλικας που απολαμβάνει στενή οικειότητα με τον/την σύντροφο του/της. Είναι παιδιά με βάθος, ικανά για σχέσεις μέ βάθος (= ένταση και διάρκεια). Η στενή σχέση τους με τους γονείς τους και τα όποια άτομα τα φρόντιζαν τους ανέπτυξε την ικανότητα να δημιουργούν και να καλλιεργούν στενές σχέσεις. Τα παιδιά αυτά είναι πλασμένα για σχέσεις στοργής, έχοντας μάθει να δίνουν και να παίρνουν αγάπη.
4. Είναι προσεχτικά παιδιά. Τα παιδιά που έχουν ανατραφεί με στενούς δεσμούς έχουν μειωμένη τάση για ατυχήματα. Συνηθισμένα στην ασφάλεια του δεσίματος με τους γονείς έχουν καλύτερη επίγνωση των δυνατοτήτων τους. Έτσι έχουν λιγότερες πιθανότητες να κάνουν ανοησίες. Μεγαλώνοντας με το Attachment Parenting αποκτούν μια οργανωτικότητα που τους βοηθάει να ελέγχουν την παρορμητικότητα (ή αυθορμητισμό) τους που τους σπρώχνει σε επικίνδυνες ενέργειες. Αλλά ακόμη και παιδιά με υπερβολικό αυθορμητισμό μπαίνουν σε μπελάδες συγκριτικά λιγότερο αν είναι δεμένα και ασφαλή με το άτομο που τα φροντίζει σε μόνιμη βάση (μητέρα ή κάποιο άλλο άτομο). Το παιδί που ενεργεί με εσωτερική αίσθηση οργανωτικότητας και επαρκή αίσθηση του τί είναι σωστό, διαθέτει αρκετή σύνεση που το αποτρέπει απ’ το να ορμάει σε ανόητες ενέργειες. Σκέφτονται πριν δράσουν. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι τα παιδιά που έχουν ισχυρούς δεσμούς δεν έχουν συσσωρευμένη οργή μέσα τους. Η οργή προσθέτει το στοιχείο του κινδύνου στον αυθορμητισμό και κάνει το παιδί να παραγκωνίζει τη λίγη λογική που διαθέτει και να ξεχύνεται εμπρός και … όπου το βγάλει.
5. Είναι παιδιά με αυτοπεποίθηση. Παιδιά με υψηλό επίπεδο αναγκών και με γονείς που πλουσιοπάροχα και γενναιόδωρα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους, μεγαλώνουν με μεγάλη αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς και το μάθημα που αποκομίζουν είναι πως είναι ασφαλές να εμπιστεύονται τους άλλους, πως ο κόσμος στον οποίο ζουν είναι γεμάτος ζεστασιά και ανταπόκριση, πως οι ανάγκες τους γίνονται γνωστές και ικανοποιούνται με συνέπεια. Η εμπιστοσύνη που έχουν στα άτομα που τους φροντίζουν μεταφράζεται και σε εμπιστοσύνη στον ίδιο τους τον εαυτό.
Είχα την αίσθηση πως ο γιος μου ποτέ δεν θα ήθελε να φύγει απ’ την αγκαλιά μου. Όμως, όταν έγινε δυο χρονών, συχνά έλεγε, «Εγώ κάνω» ή κάτι παρεμφερές. Ξέρω πως πολλές μαμάδες τρομάζουν στο άκουσμα αυτής της φράσης, γιατί ένα παιδάκι θέλει τουλάχιστον πέντε φορές περισσότερο χρόνο να ολοκληρώσει κάτι, έστω μικρό και ασήμαντο. Για μια μαμά ενός «προσκολλημένου» παιδιού, όμως, μια τέτοια φράση φέρνει μεγάλη χαρά. Τώρα που ο Ιωνάθαν μου είναι απορροφημένος δοκιμάζοντας να κάνει πράγματα από μόνος του, γοργά εγκαταλείπει πολλές απ’ τις μωρουδιακές του συνήθειες, όπως π.χ. να απαιτεί να τον πάω εδώ και εκεί καθώς και να μη θέλει να φύγει απ’ τα γόνατά μου. Πρέπει να παραδεχτώ πως μερικές φορές μου κακοφαίνεται που έχασα την αποκλειστικότητα! Όταν τέτοιες σκέψεις έρχονται, το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να τον σφίξω στην αγκαλιά μου. Τότε αυτός αφήνει αυτό που κάνει εκείνη τη στιγμή και έρχεται κοντά μου. Κατά κανόνα, θα ‘λεγα πως είμαι περήφανος βλέποντας τον να μεγαλώνει και να γίνεται ένα ευτυχισμένο και γεμάτο αγάπη και αυτοπεποίθηση αγοράκι.
6. Γονείς με αυτοπεποίθηση. Οι γονείς που εφαρμόζουν τη μέθοδο του Attachment Parenting είχαν αυτοπεποίθηση από πριν. Χρησιμοποίησαν τα βασικά εργαλεία του ΑΡ, αλλά ένοιωθαν αρκετά σίγουροι με τον εαυτό τους και αρκετά ελεύθεροι να ξανοιχτούν και να διαμορφώσουν το δικό τους στυλ – αυτό που ταίριαζε στις τις δικές τους ιδιαιτερότητες και το δικό τους τρόπο ζωής. Όταν ερχόντουσαν στο ιατρείο μου για τους τακτικούς παιδιατρικούς ελέγχους, τους ρωτούσα πώς πάνε τα πράγματα. Τους πρότεινα πάντα να κάνουν τακτικές αξιολογήσεις και να διακρίνουν από μόνοι τους τί φέρνει καλά αποτελέσματα και τί όχι και να προβαίνουν στις σχετικές διορθώσεις και προσαρμογές. Πολλά πράγματα «παίζουν». Υπάρχει διαφορά αποτελεσματικότητας επίσης από περίοδο σε περίοδο. Για παράδειγμα, μερικά μωρά αρχικά κοιμόντουσαν καλύτερα όταν ήταν με τους γονείς τους, αργότερα όμως ήταν ανήσυχα. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να γίνουν κάποιες διαφορετικές ρυθμίσεις στον τομέα αυτόν. Άλλα παιδιά αρχικά κοιμόντουσαν καλύτερα μόνα τους, αλλά κάποιους μήνες αργότερα ήθελαν να κοιμούνται με τους γονείς τους. Οι γονείς αυτοί χρησιμοποιούσαν σαν βαρόμετρο τους εαυτούς τους και το μωρό τους και όχι τις συνήθειες και τις προτιμήσεις της γειτονιάς.
Το Blog μιας Μαμας 
Εμεις κανουμε co-sleeping μιας και οι μικρες δεν γουσταρουν με την καμια να τις βγαλεις απο τα κρεβατια τους .Οσο για τις Αμερικανο-φερμενες ιδεες attachment parenting να μην ξεχναμε εμεις οι Ελληνιδες οτι οι Αμερικανοι ανακαλυψαν και την ιδεα του CIO (cry it out) πριν το AP οπου συνειδητα αφηναν παιδια να κλαινε για να μαθουν μεχρι αυτα να ξερασουν απο το κλαμα και εκλειναν πορτες πισω τους και δεν τις ανοιγαν μεχρι το πρωι (και αυτη η εννοια προωθηθηκε απο αντρα γιατρο……ΑΝΤΡΑ…..οχι μανα…..)…….και το υοθετησαν για πολλα χρονια. Και ΜΕΤΑ ξανανακαλυψαν πως οντως πρεπει να εισαι με το μωρο και το ονομασαν attachment parenting…….οκ…..ονομασαν attachment parenting αυτο που πολλες χωρες κανουν χιλιετιες τωρα και ονομαζουν μητροτητα…………οσο για τις εννοιες του AP τις γουσταρω και εγω με χιλια αλλα τις εκανα πολυ πριν ανακαλυψω οτι εχουν βγαλει και ορολογια για αυτο ειναι το ενστικτο τις μανας αυτο….αυτο που δεν γουσταρω ειναι η μοδα που πασαρουν μια με το AP και μια με το CIO……και αυτες τις εννοιες εμεις τις ξεραμε και τις εφαρμοζαμε πολυ ΠΡΙΝ απο αυτους…..
Λυδιακι παντα με αγαπη μιλαω !!!!!!!!!!!!Πολυ καλο το κειμενο σου!!!!!!!
Ευη μου, εχεις δικιο κατα μια εννοια. Κι εγω οπως εσυ, πρωτα εκανα πολλα απο αυτα που αντιπροσωπευει η φιλοσοφια του attachment parenting και μετα ειδα οτι υπαρχει αυτη η φιλοσοφια.
Μιλας για τον Ντοκτορ Σποκ που τα ειχε κανει θαλασσα τη δεκατετια του 60-70… Αλλα αλλαξε σχεδον τον τροπο που σκεφτονται οι γονεις απο τοτε και μεχρι σημερα. Ξερεις ποσες μαμαδες γνωριζω που αφηνουν το μωρο να κλαιει για να μαθει να ειναι μονο του και να κοιμαται μονο του; Ξερεις ποσες γνωριζω που θεωρουν τεραστειο λαθος να ξαπλωσεις και να κοιμηθεις με το μωρο σου στο ιδιο κρεβατι ή να το κουνας για να κοιμηθει ή να το κρατας αγκαλια σχεδον ολη μερα (σε σλινγκ ή απλα στα χερια), επειδη θα το μαθεις στα χερακια; Ελληνιδες μαμαδες! Εχει αλλαξει ο τροπος που ζουμε και μαζι και ο τροπος που σκεφτομαστε. Και ερχεται λοιπον ο Ντοκτορ Σιαρς και διαβαζοντας μια ερευνα βασισμενη στο πως μεγαλωναν οι Ινδιανοι τα παιδια τους και τα ειχαν ολο πανω τους και δεν τα αφηναν να κλαινε (και παρ´ολα αυτα εβγαιναν γενναιοι και μια χαρα ανθρωποι), σου λεει, μια στιγμη! Ανα τους αιωνες τοσες παι τοσες κουλτουρες ακουνε το ενστικτο της μανας και τωρα θα αποφασισουμε πως δεν ειναι σωστο; Θηλαζε σου λεει οσο θελει το παιδι σου. Παρε το αγκαλια οσο στο ζηταει και κοιμισου μαζι του! Μην ακους κανεναν τι λεει για προγραμματα υπνου κλπ, κοιτα να τα εχεις καλα με τον αντρα σου. Απλα πραγματα λεει. Πραγματα που οι σημερινες μαμαδες ή εχουν ξεχασει, ή θελουν να τα κανουν και μετα του την λεει η μανα τους, η πεθερα τους, η φιλη τους γιατι κακομαθαινουν το μωρο, οποτε αντι αυτο που τους λεει η καρδια τους κανουν αυτο που λενε οι αλλοι και τα βιβλια ή και ο γιατρος, ή κανουν ακριβως αυτο που νιωθουν αλλα δεν το λενε και φοβουνται οτι κανουν λαθος 😉
Εγω διαβαζοντας για το attachment parenting ενιωσα μεγαλη ανακουφιση γιατι καταλαβα οτι δεν ειμαι η μονη, διαβασα μεσα απο ερευνες οτι κανω το καλυτερο για το παιδι μου, διαβασα πως πρεπει να ακουω το μητρικο μου ενστικτο και αυτο με εκανε δυνατη και σιγουρη ωστε να μπορω να αγνοω τους αλλους που θα μου πουν κατι διαφορετικο! Attachment parenting ειναι ο φυσιολογικος και φυσικος τροπος να μεγαλωσεις ενα μωρο, ασχετα που του εχουν δωσει ενα ονομα. Γι αυτο και υπαρχουν γονεις που αθελα τους ακολουθουν αυτην την φιλοσοφια. Ειναι γονεις που οπως εσυ, δεν φοβηθηκαν να ακουσουν την καρδια τους 😉
Etsi akribos opos to eipes emena na po tin alithia i proti mou kori tin ebriske moni tis den eithele polles agkalies den gkriniakse pote pou koimotan sto krebataki tis an kai ton proto kairo hmastan sto idio domatio!!!!!!!!!!!!!!!!!Ela omos pou i deuteri einai to autokolitaki mou agalia sling kai agio o Theos mono to bradi molis kanoume mpanaki kai tin bazo kai autin sto krebati tis einai ola mia xara !!!!!!!!!Simera pantos koimithikame agkalitsa i megali ksipnise kai mou leei manoula to mikro mas einai sto krebatisou tin eides tis aresei e!!!!!!!!nai tis leo an thes ela kai esi ……..mpa ama thes ela esi sto diko mou mou eipe !!!!!!!!!!!xaxaxaxaxa ores ores mou erxete na ta dagkoso exoun toso plaka kai i mkri einai enas antartakos!!!!!!Filakia polla sta louloudia sou!!!!!!!!!!!!Pame gia avgoulaki kai frouta ,,,,,,,,,,,kalo SK na exoume!!!!!!
Den sou kribo oti apo ola auta pou exo katebasei kai diabasei kata kairous ena mperdema einai alos ta leei etsi alos kalos psixologos as poume ta leei alios ekei pou kateliksa einai auto pou eipes kai esi akou tin kardia sou praktika den efarmozeis pote auta pou dibazeis an den se antiprosopeuoun san anthropo iposinidita kaneis pragmata kai eisai eutixismenos otan blepeis auta ta prosopakia na megalonoun kai na se kanoun perifano gia auta pou kataferes!!!!!!!!!!!!!!
Παράθεμα: Κουκουβάου-κουκουβάααα!!! « Το Blog μιας Μαμας
Δέχεσαι απάντηση μετά από 5 χρόνια? 🙂 Ήδη βλέπω το 4 σε εμάς.. Μάλλον όμως έτυχε να είναι και στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Το σίγουρο όμως είναι το νιώθω εγώ το 6!!! 🙂 (Το 1 και το 2 δεν είναι παρόμοιο?)