Monthly Archives: Μαρτίου 2010

Αιτίες Παιδικού Άγχους

Standard

Πηγή:  http://www.medicinenet.com/script/main/art.asp?articlekey=107452

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης

(HealthDay News)

 

Το Nemours Foundation (ΗΠΑ) δίνει έναν κατάλογο στον οποίο απαριθμεί τις πιο συνηθισμένες και πιθανότερες αιτίες που είναι υπεύθυνες για το παιδικό άγχος:

*   Συμμετοχή σε πάρα πολλές σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες.

*   Ανεπαρκής χρόνος για παιχνίδι.

*   Γονείς που δεν τα πάνε καλά και συχνά τσακώνονται.

*   Κάποιος στενός συγγενής είναι άρρωστος.

*   Παρακολούθηση εικόνων και σκηνών βίας και τρόμου στην τηλεόραση – όπως πόλεμοι,  τρομοκρατία, φυσικές καταστροφές.

*   Χάσιμο αγαπημένου προσώπου.

 

Diana Kohnle

Φάε παιδί μου το φαϊ σου!

Standard

Μια μαμά που δεν χρειάστηκε να το ξαναπεί αυτό στην δική της κόρη… Ιδού με ποιόν τρόπο!

Ένα δείγμα…

Για περισσότερες ιδέες, περάστε από το blog της:

Before I was a Mom

Standard

Before I was a Mom,
I never tripped over toys
or forgot words to a lullaby.
I didn’t worry whether or not
my plants were poisonous.
I never thought about immunizations.


Before I was a Mom,
I had never been puked on.
Pooped on.
Chewed on.
Peed on.
I had complete control of my mind
and my thoughts.
I slept all night.


Before I was a Mom,
I never held down a screaming child
so doctors could do tests.
Or give shots.
I never looked into teary eyes and cried.
I never got gloriously happy over a simple grin.
I never sat up late hours at night
watching a baby sleep.


Before I was a Mom,
I never held a sleeping baby just because
I didn’t want to put her down.
I never felt my heart break into a million pieces
when I couldn’t stop the hurt.!
I never knew that something so small
could affect my life so much.
I never knew that I could love someone so much.
I never knew I would love being a Mom.


Before I was a Mom,
I didn’t know the feeling of
having my heart outside my body..
I didn’t know how special it could feel
to feed a hungry baby.
I didn’t know that bond
between a mother and her child.
I didn’t know that something so small
could make me feel so important and happy.


Before I was a Mom,
I had never gotten up in the middle of the night
every 10 minutes to make sure all was okay.
I had never known the warmth,
the joy,
the love,
the heartache,
the wonderment
or the satisfaction of being a Mom.
I didn’t know I was capable of feeling so much,
before I was a Mom .

Τα μωρά μας μιλούν!

Standard

Η Dunstan  ανακάλυψε τον κώδικα όλων των μωρών του κόσμου. Προσπαθούν να μας πουν τι θέλουν λίγο πριν βάλουν τα κλάμματα! Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε… (Στα Αγγλικά).

Aσβέστιο

Standard

Απ’ τον Χρύσανθο Θεοχάρη

Θα πρέπει να τονίσω απ’ την αρχή πως ΔΕΝ είμαι διαιτολόγος. Η κόρη μου η Λυδία με πρόβαλε στο Blog σαν την αυθεντία (της οικογένειας) σε θέματα διατροφής και μου ανέθεσε να γράψω μερικά συντομότατα άρθρα για κάποια συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά. Θα κάνω ό,τι μπορώ να φανώ χρήσιμος. Θα δίνω κάθε φορά μια συνοπτική και απόλυτα αξιόπιστη αποτύπωση των δεδομένων αντλώντας απο πρώτης τάξεως αμερικανικές πηγές.

Το ασβέστιο είναι ένα μεταλικό στοιχείο που υπάρχει στο σώμα μας σε μεγαλύτερη αφθονία – περίπου 2% – απο οποιοδήποτε άλλο. Αν θέλουμε να έχουμε γερά κόκαλα και δόντια, τότε θα πρέπει να φροντίζουμε να δίνουμε στο σώμα μας το ασβέστιο που χρειάζεται.

Πόσο ασβέστιο χρειαζόμαστε σε ημερήσια βάση;

Παιδιά 1-3 χρόνων 500mg, 4-8 χρόνων 800 mg, 9-18 χρόνων 1300 mg.

Γυναίκες – Ανδρες 19-50 χρόνων 1000 mg

Γυναίκες – Άνδρες 51 χρόνων και πάνω 1200 mg

Δεν υπάρχει διαφοροποίηση για τις γυναίκες που εγκυμονούν ή θηλάζουν. Ισχύουν δηλαδή τα ίδια.

Η τάση γενικότερα είναι προς μείωση της συνιστώμενης δόσης. Πολλές χώρες έχουν πολύ χαμηλότερα όρια (Ιαπωνία, Ινδία και Περού έχουν σαν ελάχιστο όριο πρόσληψης ασβεστίου τα 300mg. Μεγαλύτερη τελικά σημασία για την υγεία αποδεικνύεται πως έχουν η απορρόφηση του ασβεστίου και τα γερά κόκαλα. Και αυτά έρχονται μέσα απο τις παρακάτω παραμέτρους:

Τί βοηθάει και τί εμποδίζει την απορρόφηση του ασβεστίου

–  Τακτική άσκηση: «Αρση βαρών» ήπιας μορφής που αυξάνουν την αντοχή του σκελετού μας – και τέτοια «βάρη» είναι το περπάτημα, το τζογκινγκ και κάθε τι αντίστοιχο που γίνεται με τα πόδια – καθώς και ασκήσεις μυικής ενδυνάμωσης.

–  Βιταμίνη D. Είτε επειδή δεν μας πολυβλέπει ο ήλιος (λόγω τρόπου ζωής) είτε επειδή χρησιμοποιούμε αντιηλιακά για να αποφύγουμε τον καρκίνο και τη γήρανση του δέρματος, το αποτέλεσμα είναι να μην παίρνουμε αρκετή βιταμίνη D πράγμα που σημαίνει μειωμένη απορρόφηση ασβεστίου. Έκθεση στον ήλιο για 10 λεπτά την ημέρα (ή 20 λεπτά μέρα παρα μέρα) του 60% της επιφάνειας του σώματος θεωρείται αρκετό να μας δώσει την D που χρειαζόμαστε. Σε αντίθετη περίπτωση, συμπλήρωμα διατροφής είναι απαραίτητο. (Ίσως ασχοληθούμε και με τη σημαντική αυτή βιταμίνη σε ειδικό άρθρο).

–  Βιταμίνη Κ. Βοηθάει να έχουμε ανθεκτικά κόκαλα. Επίσης ενισχύει την πηκτικότητα του αίματος. Υπάρχει στα σκουροπράσινα χόρτα και λαχανικά και κυρίως στα μπρόκολα, στα λαχανάκια βρυξελλών, στα σκουροπράσινα μαρούλια κ.ά. Προσοχή όμως, όχι υπερβολές. Η πολλή χορτοφαγία μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική πηκτικότητα του αίματος που μπορεί να … μεταφραστεί σε εγκεφαλικό.

–  Προσοχή στην πρόσληψη προτεϊνών. Υπερκατανάλωση πρωτεϊνών με αντίστοιχη υποκατανάλωση υδατανθράκων οδηγεί σε απώλεια ασβεστίου.

–  Μείωση κατανάλωσης καφεϊνης (καφές, τσάι, και, σε μικρότερες ποσότητες, κακάο, σοκολάτα, κόλες). Η καφεϊνη είναι παράγοντας απέκκρισης ασβεστίου απ’ τον οργανισμό – κάτι που μερικώς τουλάχιστον αμφισβητείται από κάποιους. Απ’ την άλλη μεριά, η κατανάλωση κάλιου βοηθάει στην αποτροπή της απέκκρισης του ασβεστίου.

–  Ασβέστιο και σίδηρος φαίνεται πως ως κάποιο βαθμό είναι αταίριαστο ζευγάρι. Το ασβέστιο δεν αφήνει (όλο;) τον σίδηρο να απορροφηθεί. Το πώς και το γιατί είναι μάλλον άγνωστο.

–  Το πίτουρο των δημητριακών (στυλ «All-bran») επιταχύνει τη διαδρομή της τροφής. Καθώς «τρέχει» προς την έξοδο δεν δίνει αρκετά περιθώρια για την απορρόφηση του ασβεστίου με αποτέλεσμα κάποιο μέρος του να αποβάλλεται με τα κόπρανα.

–  Το οξαλικό οξύ που υπάρχει στα σέσκουλα, το σπανάκι, παντζάρια, σέλινο, τσάι και κακάο, μπορεί να «δέσει» με το ασβέστιο σε μια μη διαλυόμενη μάζα που στη συνέχεια αποβάλλεται με τα κόπρανα.

Τροφές που περιέχουν αρκετό ασβέστιο

 

Ενα πολύ θετικό στοιχείο είναι πως το ασβέστιο δεν καταστρέφεται σπ’ τη διαδικασία του μαγειρέματος. Επίσης, αντέχει στο χρόνο. Ασβέστιο περιέχουν πολλά απ’ τα τρόφιμα που καταναλώνουμε σε καθημερινή βάση – άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο. Τροφές πλούσιες σε ασβέστιο είναι:

Γιαούρτι 1 φλυτζάνι δίνει 447mg και ποσοστό συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης 45%

Γάλα κατσικίσιο 1 φλυτζάνι, 326mg, ποσοστό 33%

Γάλα αγελαδινό 1 φλυτζάνι, 297mg, ποσοστό 30%

Σαρδέλες με κόκαλα 90 γραμμάρια, 325mg, ποσοστό 33%

Σολομός κονσέρβα 90 γραμμάρια, 181mg.

Γογγύλι φύλλα μαγειρεμένα 1 πιάτο 220mg

Αλλες τροφές που έχουν ικανοποιητικά επίπεδα ασβεστίου είναι το αβγό, το σουσάμι/ταχίνι, τα όσπρια, οι ξηροί καρποί με πρώτα και καλύτερα τα αμύγδαλα (1 φλυτζάνι 236mg ασβέστιο), η μελάσα, το σπανάκι και τόσα άλλα. Ακόμη και τα αρωματικά βότανα περιέχουν καλές ποσότητες ασβεστίου (π.χ. 2 κουταλιές αποξηραμένος βασιλικός περιέχει 65mg ασβέστιο). Απο παντού παίρνουμε ασβέστιο. Αυτό που πρέπει να προσέχουμε είναι η αφομοίωσή του και όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω.

Τελικά δεν τα κατάφερα να είμαι και τόοοοοοοσο σύντομος 😦

Πηγές για όσες/όσους γνωρίζουν αγγλικά:

 

http://whfoods.org/genpage.php?tname=nutrient&dbid=45

http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/002412.htm

http://www.nal.usda.gov/fnic/foodcomp/Data/HG72/hg72_2002.pdf

http://www.ars.usda.gov/Services/docs.htm?docid=17031

http://www.drweil.com/

Χαζομαμά!

Standard

 

Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά πραγματικά δεν το περίμενα να χαζέψουμε με το δεύτερο μωράκι μας! Αρχίσαμε όμως, και νομίζω πως τώρα δεν υπάρχει γυρισμός… Ακόμα και ο Γιώργος τρέφει τόσο τρυφερά συναισθήματα για την μικρή του αδερφή, την χαιδεύει απαλά στο κεφαλάκι, της χαιδεύει με το δάχτυλο το μαγουλάκι, κοιτάει τα μικρά της χεράκια και ποδαράκια, της μιλάει και της λέει να μην κλαίει όταν αρχίσει να γκρινιάζει (μέχρι να προλάβω να πάω να την πιάσω)!

Η Ναταλία από την άλλη, μας χαριζει χαμόγελα. Τι γλυκά χαμόγελα!!! Απίστευτα! Από αυτά που κλείνουν και τα ματάκια! Τόσο πλατιά και λαμπερά ! Αυθόρμητα γελάμε κι εμείς μαζί μαζί της. Τόση χαρά από ένα χαμόγελο; Τι θα γινει όταν αρχίσει τα γέλια;

Στηρίζει το κεφαλάκι της και μας κοιτάει καλά καλά. Βέβαια, όταν ο Γιώργος είναι δίπλα της, δεν έχει μάτια για άλλους. Μόνο γι αυτόν! Της φαίνεται τόσο σπέσιαλ! Μα πώς καταλαβαίνει οτι είναι κι αυτός παιδι και πως θα γίνουν καλοί φίλοι σε πολύ λίγο καιρό;

Μας μιλάει κιόλας. Έχει ξετρελαθεί στα «αγκού», και τα «Ααααααα!», κοιτάει τα ζωάκια και τα πράγματα που της έχω δέσει στο λίκνο της. Βέβαια, δε μένει και πολύ ξαπλωμένη. Προτιμά (όπως και ο Γιώργος άλλωστε) τις αγκαλιές της μαμάς και του μπαμπά της και τις βόλτες γύρω στο σπίτι! Τα παιδιά μου έχουν ασπαστεί από την πρώτη μέρα της ζωής τους το attachment parenting. Εγώ απλά αναρωτιέμαι που και αν υπάρχουν όντως παιδιά που ξαπλώνουν με τις ώρες και κοιτάζουν το ταβάνι. Από την άλλη, σκεφτόμουν πως αν η Ναταλία μας έβγαινε τέτοιο παιδί, θα την άφηνα ξάπλα γιατί θα «βόλευε» και θα ένιωθα τύψεις μετά που δεν την έχω αρκετά μέσα στο σλίνγκ να μαθαίνει τον κόσμο μας…

Η Ναταλία μας, μας κοιτά με τα γαλάζια της ματάκια, είναι μια γλύκα, έχουμε ξετρελαθεί μαζί της, είναι μια μικρη και ζουζουνίστικη προσωπικότητα και προβλέπεται να πάθουμε όλοι μας την πλάκα μας μαζί της. Πόσο τυχεροί μπορεί να είμαστε; Είχαμε ένα καταπληκτικό παιδί και ο Θεός μας χάρισε άλλο ένα και ξαφνικά έγινα χαζομαμά… εις διπλουν!  Τι ευτυχία 🙂

O μπαμπάς και η μαμά εκπαιδεύονται

Standard

Πώς να διατηρήσετε τον έλεγχο στο σπίτι- οι κανόνες, τα όρια και οι τρόποι εφαρμογής τους στα παιδιά

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=317492&dt=28/02/2010

ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ | Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

 

Είναι οι γονείς τα «αφεντικά» στο σπίτι; Σε πολλές οικογένειες, όχι. Αρκετοί γονείς προτιμούν να είναι πρωτίστως «φίλοι» με τα παιδιά τους και δεν προσπαθούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά τους. Εχουν αφήσει στο περιθώριο το δημιουργικό παιχνίδι και αδιαφορούν για τη διατροφή των παιδιών, ακόμη και κατά την τρυφερή βρεφική ηλικία. Οι ειδικοί επιχειρούν να συμβουλέψουν τους νέους γονείς και προτείνουν τέσσερα βασικά βήματα τα οποία θα βοηθήσουν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών.

Οι δύο γονείς πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν μεταξύ τους για τα όρια και τους τρόπους εφαρμογής τους και έπειτα να τα εξηγήσουν με σαφήνεια στα παιδιά. Το ζήτημα είναι ότι οι σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους είναι αναγκαστικά εξουσιαστικές, όπως λένε οι ειδικοί. Ετσι, συχνά οι γονείς επινοούν κανόνες πειθαρχίας και απαιτούν από τα παιδιά συνήθως να τους εφαρμόσουν πιστά. «Στη ζωή των παιδιών, που ακόμη είναι ανώριμα, και για την κατάλληλη αγωγή τους, είναι χρήσιμα τα όρια υπό την προϋπόθεση ότι είναι λογικά» λέει ο διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) κ. Ν. Φακιολάς.

Κανόνες και πειθαρχία
Oι σωματικές τιμωρίες αποτελούν βάναυση και αψυχολόγητη συμπεριφορά των γονέων, υπογραμμίζει ο ειδικός, και έχουν ως αποτέλεσμα την αντίδραση και τον τραυματισμό της προσωπικότητας των παιδιών, όπως και οι λεκτικοί ή ψυχοσυναισθηματικοί καταναγκασμοί.

Οι γονείς μαζί με τα παιδιά πρέπει να διαμορφώνουν ένα πρόγραμμα καθημερινής ζωής και δράσης των παιδιών. «Τροποποιήσεις μπορούν να γίνουν σε έκτακτες περιπτώσεις, αλλά υπαναχωρήσεις δεν πρέπει ποτέ να είναι κανόνας ή επιλογή τού ενός γονέα,εκτός αν έχει μόνος του την κηδεμονία του παιδιού» τονίζει ο διευθυντής Ερευνών του ΕΚΚΕ.

Επιπλέον οι γονείς πρέπει να μάθουν να λένε «όχι» και να το εννοούν. «Το γεγονός ότι δεν μπορούν να είναι συνεπείς στους κανόνες που οι ίδιοι θέτουν,είναι από τα πρώτα μηνύματα που παίρνει το παιδί για τον τρόπο και τους κανόνες της ζωής» λέει η ψυχολόγος- γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια κυρία Ασημίνα Χριστοπούλου . Δεν είναι κακός ο γονιός που επιβάλλει μια τιμωρία και την εφαρμόζει. «Μπορεί προσωρινά να γίνεται δυσάρεστος, είναι όμως αυτή η στάση του που τον κάνει ένα πρόσωπο στο οποίο μπορεί να στηριχτεί το παιδί σε αυτό και να απευθυνθεί σε οποιαδήποτε στιγμή» εξηγεί η κυρία Χριστοπούλου.

Παιχνίδι και φαντασία
Το παιχνίδι είναι εκπαίδευση ζωής, γι΄ αυτό οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά να παίζουν με δημιουργικά παιχνίδια και να μην τα αφήνουν «κολλημένα» μπροστά σε μια οθόνη. Το παιχνίδι αποτελεί δραστηριότητα ζωτικής σημασίας για την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και αποτελεσματικό παιδαγωγικό μέσο. «Αποδοτικό είναι το δημιουργικό παιχνίδι το οποίο κατασκευάζει το ίδιο το παιδί ή που ελέγχει πλήρως,και αυτό καλλιεργεί τις δεξιότητες και τη φαντασία του, ή είναι παιχνίδι που εξασκεί το σώμα, τη μνήμη και την εξυπνάδα χωρίς να δημιουργεί εντάσεις ή εξαρτήσεις του παιδιού» επισημαίνει ο κ. Φακιολάς.

Αν οι γονείς διαβάζουν καθημερινά στα παιδιά τους από την ηλικία των τριών ετών, εκείνα «ανθίζουν» γρηγορότερα από τα υπόλοιπα όταν αρχίζουν το σχολείο. Μάλιστα αυτά τα παιδιά προηγούνται των υπολοίπων στην ανάπτυξη κατά τουλάχιστον δύο μήνες όχι μόνο στη γλώσσα, στη γραφή και στην ανάγνωση, αλλά και στην αριθμητική.

Εν αρχή εστί ο… θηλασμός
ΟΤΑΝη μητέρα δεν θηλάζει το μωρό της και το ταΐζει με στερεά τροφή πριν από την ηλικία των τεσσάρων μηνών, όταν αργότερα τα σνακ και τα γρήγορα γεύματα αντικαθιστούν το σπιτικό φαγητό, τότε τα παιδιά καταλήγουν παχύσαρκα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα τα παιδιά ηλικίας τριών-έξι ετών σε ποσοστό 31% είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Αριστείδης Δασκαλόπουλος.

Μάλιστα, τα ευρήματα μελέτης του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που εκπονήθηκε προ πενταετίας, δείχνουν ότι περισσότερα από τα μισά παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα εμφάνιζαν αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων και σακχάρου στο αίμα, περίμετρο μέσης μεγαλύτερη από τη φυσιολογική για την ηλικία τους και χαμηλά επίπεδα «καλής» χοληστερόλης. Και αυτό διότι κατανάλωναν τροφές με επικίνδυνα λιπαρά οξέα και φτωχές σε φυτικές ίνες.

 

9 «πρέπει» για τους γονείς:

1. Να θέτουν όρια στη ζωή των παιδιών με την προϋπόθεση ότι είναι λογικά.

2. Να συμφωνούν μεταξύ τους για τα όρια και τους τρόπους εφαρμογής τους και έπειτα να τα εξηγούν στα παιδιά.

3. Να μη χρησιμοποιούν σωματική βία. Η σωματική τιμωρία, όπως και ο λεκτικός ή ψυχοσυναισθηματικός καταναγκασμός, έχει ως αποτέλεσμα την αντίδραση και τον τραυματισμό της προσωπικότητας των παιδιών.

4. Μαζί με τα παιδιά να διαμορφώνουν ένα πρόγραμμα καθημερινής ζωής και δράσης που να επιδέχεται έκτακτες τροποποιήσεις.

5. Να είναι συνεπείς. Το «όχι» να είναι πάντα «όχι».

6. Να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να παίζουν με δημιουργικά παιχνίδια ή να βγαίνουν παρέα έξω για να παίξουν.

7. Να διαβάζουν στα παιδιά από μικρή ηλικία και να τα ενθαρρύνουν να διαβάζουν μόνα τους καθώς μεγαλώνουν.

8. Να μην πιέζουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας να μάθουν το αλφάβητο ή να μετρούν.

9. Να επιμένουν στον θηλασμό. Οι μητέρες πρέπει να θηλάζουν τα μωρά τους τουλάχιστον 4-6 μήνες και να φροντίζουν ώστε η οικογένεια να τρέφεται βάσει των αρχών της μεσογειακής δίαιτας.

 

 

 

 

 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Οταν τα παιδιά δεν παρκάρονται στην τηλεόραση

ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Βασιλείου τα παιδιά, ο 10χρονος Γιάννης και ο μόλις δυόμισι ετών Δημήτρης, δεν «παρκάρονται» μπροστά στην τηλεόραση. Οι γονείς, Γιώργος και Κατερίνα, θεολόγοι και οι δύο, έχουν φροντίσει ώστε τα παιδιά τους να επιλέξουν δημιουργικές δραστηριότητες που τα εκφράζουν. Του Γιάννη τού αρέσει να… πετάει με ένα σκέιτμπορντ αλλά και να κάνει γκραφίτι, όχι ακόμη σε τοίχους αλλά στα μπλοκ ιχνογραφίας. Ο μικρός ακολουθεί τα βήματα του μεγάλου. «Αν και μόλις δυόμισι ετών έχει ταλέντο στο… μουντζούρωμα» λέει περήφανος ο κ. Γιώργος Βασιλείου . Και τονίζει: «Οπως διαπίστωσα από τα δικά μου παιδιά,το παιχνίδι έχει πολύ θετικά αποτελέσματα στην πνευματική τους ανάπτυξη.Οπως και τα ερεθίσματα από το άκουσμα αναγνωσμάτων και παραμυθιών “χαρίζουν” στο παιδί ευχέρεια λόγου καιδιαμορφώνουν μια μεγαλύτερη κοινωνικότητα».

Εκτός από τη συναισθηματική τους ανάπτυξη, μεγάλη σημασία έχει και η σωματική τους υγεία, ο Γιώργος και η Κατερίνα φρόντισαν από την αρχή να ακολουθήσουν τις συστάσεις των ειδικών. Το ένα παιδί θήλασε έξι μήνες και το άλλο οκτώ. Από τότε που άρχισαν να τρέφονται με στερεά τροφή, η ζάχαρη, τα πολλά αλάτια και τα λίπη «εξορίστηκαν» από το τραπέζι. Και όπως επισημαίνει ο κ. Βασιλείου, «τα παιδιά σπανίως αρρωσταίνουν από ιώσεις».