Νομίζω αποθηλάζουμε…!

Η Ναταλία μεγαλώνει. Μπορεί να μην βλέπουμε καθημερινά μεγάλα επιτεύγματα όπως σχεδόν στα νεογέννητα, αλλά μεγαλώνει γρήγορα. Προσπαθεί να φτάσει την Ελένη, την καλύτερή της φίλη, την Μαργαρίτα την ξαδερφούλα της που έχει πεθυμήσει (και οι δυο την περνάνε 1-1μιση χρόνο). Ακόμα και τον Γιώργο προσπαθεί να φτάσει! Στην γρηγοράδα, στα τόσα πράγματα που μπορεί εκείνος, ο μεγάλος της αδερφός που τόσο τον θαυμάζει και που έχουν αρχίσει να παίζουν τόσο καλύτερα μαζί! Περιμένει να μεγαλώσουν τα μαλλιά της, να ψηλώσει, να γράφει (αν και κάνει ότι γράφει δημιουργώντας μικρά σχεδιάκια στο χαρτί, να πάει σχολείο και να κάνει φίλες πολλές που θα τις λένε Γκουρλισφ, Λισιφ, Πιπιφ και άλλα ονόματα που βγάζει από το μυαλό της (μερικές είναι μάλιστα ήδη φίλες της!)!

Έχω να χρησιμοποιήσω κάποιον μάρσιπο ΠΟΛΥ καιρό και πόσο μου λείπουν αυτές οι βόλτες που η Ναταλία βρίσκεται σε απόσταση φιλιού, όπως λέει και η φίλη μου η Στέλλα! Πριν λίγο καιρό μου έκανε το χατίρι να μπει στο Mei Tai στην πλάτη όταν πηγαίναμε πεζοπορίες μέσα σε δασάκια, πλέον δεν νομίζω ότι θα μου κάνει το χατίρι. Τώρα τρέχει, παίζει, γελάει και όταν κουραστεί θέλει αγκαλιά, μάρσιπο όμως όχι! Είναι ένα κεφάλαιο που το ευχαριστήθηκα, το λάτρεψα, με έβγαλε ασπροπρόσωπη, κοίμισα εκεί μέσα και τα δύο μου παιδιά, τα γαλήνεψα, τα θήλασα και τα έκανα να νιώσουν ασφαλή! Αλλά είναι ένα κεφάλαιο που έχω αποδεχθεί από καιρό, πως έχει κλείσει! Τα έχω κλείσει σε μια ντουλάπα και κάποια μέρα θα τους τα δώσω να τα χρησιμοποιήσουν στα δικά τους παιδιά 🙂

Και εδώ και 4 βράδια που λέτε, η Ναταλία δεν έχει θηλάσει για να κοιμηθεί! Είχε μείνει αυτός ο ένας μοναδικός θηλασμός. Κάποια στιγμή εγώ αναγκάστηκα να κόψω τους υπόλοιπους. Εκεί που είχαμε μείνει σε 3εις μόνο (πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό), η Ναταλία αποφάσισε πως ήθελε και στα ενδιάμεσα και όποτε με έβλεπε να κάθομαι! Ήταν σχεδόν τριών χρονών και ενώ ο Γιώργος το είχε κόψει στα 2 χρόνια και 2 μήνες, η Ναταλία έδειχνε πως δεν θα τον έκοβε ΠΟΤΕ! Είχα κουραστεί η αλήθεια. Δεν το περίμενα κάτι τέτοιο. Εκτός από το ότι ήθελε να θηλάζει συνέχεια, αυτό σήμαινε πως ήθελε κι εγώ να είμαι μαζί της συνέχεια. Είχα πια τα νεύρα μου και ο θηλασμός δεν ήταν για μένα κάτι ευχάριστο κάθε φορά, αλλά κάτι σαν αγγαρεία… Ναι, καλώς ή κακώς, έτσι είχα αρχίσει να νιώθω. Αφού κάποιες μέρες, απλά δεν καθόμουν πουθενά για να μην βρει την ευκαιρία να με βρει καθιστή και θέλει πάλι να θηλάσει! Και έτσι, το πήρα απόφαση και έκατσα και της μίλησα!

Τι της είπα? Πως είχε δύο επιλογές. Ή που θα σταματούσε να θηλάζει τελείως γιατί η μαμά έχει κουραστεί πολύ και δεν μπορεί πια, ή που θα θήλαζε ΜΟΝΟ το βράδυ και την ώρα που πηγαίναμε για ύπνο (όχι όταν ξυπνούσε όμως). Αν δεχόταν το δεύτερο, τότε θα μπορούσε να θηλάζει για όσο καιρό αυτή ήθελε! Και επειδή δεν είναι χαζή, διάλεξε το δεύτερο 😉

Την πρώτη μέρα της θύμιζα την συμφωνία μας και αν και δεν της άρεσε πολύ, την δεχόταν. Το βράδυ όλα καλά, μέχρι το πρώτο ξύπνημα όπου έκλαιγε μέχρι που το πήρε απόφαση ότι μόνο αγκαλιές και χαδάκια μπορούσα να της δώσω. Ω, ναι! Εννοείται πως ένιωθα τύψεις, εννοείται πως ήμουν έτοιμη να σηκώσω την μπλούζα μου και να της δώσω γάλα, αλλά κρατήθηκα. Κρατήθηκα και το δεύτερο βράδυ… Και μετά τα δύο αυτά βράδια, απλά έπαιρνε το χέρι μου και το τύλιγε γύρω από την μικρή της μεσούλα και ξανακοιμόταν. Άρχισε κιολας να μην ξυπνά τόσες φορές τα βράδια. Κάποιες νύχτες μάλιστα δεν ξυπνάει καθόλου!

Και έτσι μείναμε στον έναν θηλασμό το βράδυ, για όσο ήθελε όπως της το υποσχέθηκα! Για όσο ήθελε! Και έσβησε τα 3 της κεράκια και έγινε ακόμη πιο μεγάλη! Και πριν 4 βράδια, μου ζήτησε να μην πάμε στο κρεβάτι να κοιμηθεί αλλά να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου στην πολυθρόνα. Στην αρχή δεν δέχτηκα γιατί αν ξεκινούσαμε θηλασμούς στην πολυθρόνα, θα άρχιζε -φοβόμουν- να θυμάται τους θηλασμούς τους μεσημεριανούς και μέσα στην μέρα. Μετά όμως και αφού επέμενε, της έκανα την πρόταση να κοιμηθούμε στο κρεβάτι με γάλα ή στην πολυθρόνα δίχως γάλα. Διάλεξε την πολυθρόνα!!! Δεν το περίμενα! Το δεύτερο βράδυ, πάλι ήθελε να κοιμηθεί στον καναπέ, χωρίς γάλα. Τρίτο βράδυ, στο κρεβάτι μας και πάλι δίχως γάλα και απόψε πάλι το ίδιο! Βέβαια η ώρα που παίρνει σε ένα παιδί να ηρεμήσει και να κοιμηθεί δίχως να πίνει γάλα, είναι τουλάχιστον η τριπλή! Χτες με πήρε κι εμένα ο ύπνος μαζί της (από τις 9!!!)!

Νομίζω πως αποθηλάζουμε λοιπόν. Εκτός κι αν αλλάξει γνώμη η Ναταλία, νομίζω πως αποθηλάζουμε! Χτες το βράδυ της έλεγα πόσο έχει μεγαλώσει, πόσο θυμάμαι που ήταν μωράκι και την θήλαζα όλη την ώρα και πως μεγάλωσε και τήρησε την συμφωνία μας και έπινε τον τελευταίο καιρό γάλα μόνο το βράδυ. Πόσο όμορφα ήταν που την θήλαζα και πόσο θα τα σκέφτομαι και θα χαμογελάω γιατί της έδωσα το καλύτερο γαλατάκι του κόσμου και πως όταν μεγαλώσει θα κάνει κι αυτή (το καλό που της θέλω) το ίδιο στα δικά της παιδάκια! Και χαμογελούσε και μου έκανε αγκαλίτσα και φιλάκι και μου είπε «μαμά σε αγαπώ πολύ! Είσαι η καλύτερη μαμά μου του κόσμου!!!» Και έπιασε το χέρι μου, το τύλιξε γύρω από την μικρή της μεσούλα και γύρισε από την άλλη να κοιμηθεί καθώς την χάιδευα την πλατούλα. Και αυτό μου ήταν αρκετό!

Τρία χρόνια, 1 μήνα και 5 μέρες! Τόσο κράτησε αυτό το ταξίδι όπως πάνε τα πράγματα… Τόσο την θήλασα την μικρή μου Ναταλία. Από την πρώτη μέρα που μου φαινόταν μια σταλίτσα, στην συνέχεια που άρχιζε να παχαίνει και να γίνεται παχουλό μωρό, τόσο που η μητέρα μου έλεγε πως θα την παχύνω, και μετά που άρχισε να δείχνει τον δυναμισμό της, αλλά το στήθος μου γι αυτή ήταν ο χώρος που ένιωθε ότι μπορεί να χωθεί και να ηρεμήσει, να συνεχίσει να είναι μικρή, εκεί που μου έσκαγε τα χαμόγελά της και μου προσπαθούσε να κάνουμε ολόκληρη συζήτηση, εκεί που με χάιδευε κι αυτή δείχνοντας μου ευγνωμοσύνη. Και όλο και μεγάλωνε και μου δήλωσε πως δεν θα σταματήσει ακόμα το γάλα μου, γιατί δεν έχει ακόμη παιδάκια (!!!), πως το γάλα μου έχει γεύση φράουλα, πως είναι το πιο ωραίο γάλα. Και έγινε πια μεγάλη και τώρα, νομίζω αποθηλάζουμε…!

Μπισκότα με ταχίνι, μέλι και βρώμη!

 

Σας έχω μια πολύ εύκολη συνταγούλα για μπισκότα, σούπερ θρεπτικά, δίχως ζάχαρη! Βέβαια λόγω του ότι έχουν μέλι, δεν επιτρέπονται για μωρά κάτω του έτους. Την συνταγή την βρήκα εδώ, αλλά εγώ την διπλασίασα και εκτός των γραμμαρίων που δεν βολεύει όλες, σήμερα την έφτιαξα αλλά μετρούσα σε φλιτζάνια την δοσολογία 😉

Άρεσαν πολύ και στα μικρά, και στον Μάκη και σε όσους τα δοκίμασαν. Ο Μάκης και τα μικρά θεωρούν οτι είναι από τα καλύτερα μπισκότα που έχω φτιάξει. Είναι η δεύτερη παρτίδα που φτιάχνω και η κάθε μια (διπλή δόση), μου βγάζει 41-42 μπισκοτάκια.

Υλικά:

– 2μιση φλιτζάνια βρώμη (240γρ)

– 2/3 του φλιτζανιού μέλι (240γρ)

– σχεδόν 1 φλιτζάνι ταχίνι (στην κούπα αφήστε μισό πόντο από πάνω) (200γρ)

– 1/4 του φλιτζανιού σουσάμι (ή δυο χούφτες κομματάκια από ξηρούς καρπούς της αρεσκείας σας)

– 2 κουταλάκια κανέλα

* Σημείωση, όταν λέω φλιτζάνια, εννοώ το φλιτζάνι μεζούρα που χρησιμοποιούμε για τις συνταγές, χωρητικότητας 250μλ)

Εκτέλεση:

Ανακατεύετε όλα τα υλικά σε ένα μπολ και μετά βάζετε το μείγμα σε μια λαδόκολλα ή σε μεμβράνη και τυλίγετε σε λουκάνικο μήκους 40 εκ. Το τοποθετείτε στην κατάψυξη για κανένα 10λεπτο ή τέταρτο και όταν το βγάλετε και αφού ανάψετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς να προθερμανθεί, κόβετε σε φετούλες πάχους όσο το μικρό σας δαχτυλάκι ή για να σας βγουν 40-42 φετούλες. Βγαίνουν λίγο μακρόστενα, οπότε φτιάξτε λίγο το σχήμα με το χέρι και τοποθετήστε  τα σε ταψί όπου έχετε τοποθετήσει αντικολλητικό χαρτί. Η συνταγή έλεγε 8-10 λεπτά ψήσιμο αλλά στον δικό μου φούρνο χρειάστηκαν 12 λεπτά για την κάθε λαμαρίνα. Βγαίνουν μαλακά, αλλά μετά γίνονται τραγανά 😉

Δοκιμάστε και πείτε μου την γνώμη σας!!!

Μεγαλώνω αντιεξουσιαστές; Ας είναι…!

Η Ολίβια Γαβρίλη, μου έκανε την τιμή να φιλοξενήσει ένα άρθρο μου στο γνωστό της blog, eimaimama.gr και τώρα σας το βάζω να το δείτε κι εσείς (όσες δεν παρακολουθείτε κι εκείνο)!

 

 

Όταν γέννησα τον Γιώργο, γνώριζα πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα για το μεγάλωμα ενός παιδιού. Για λίγα ήμουν απόλυτη, για μερικά ήξερα πάνω κάτω τι θα κάνω και μετά γέννησα! Και για το μοναδικό που ήμουν σίγουρη, είναι ότι πρέπει να κάνω ότι μπορώ ώστε να μεγαλώσω ένα παιδί ευτυχισμένο, ένα παιδί που δεν θα του έχω κόψει τα φτερά, που θα μπορεί να αρπάζει την ζωή από τα κέρατα και να βρίσκει τρόπους να είναι ευτυχισμένος!

 

Είχα υποσχεθεί πως δεν θα τον αφήσω να κλαίει μόνο του. Όχι να μην κλαίει γενικά (γιατί πόσο λυτρωτικό είναι αλήθεια το κλάμα όταν το χρειάζεσαι;), αλλά να μην κλαίει μόνος του, μακριά από την αγκαλιά μου. Αν αυτό σήμαινε πως έπρεπε να τον κουβαλάω παντού πάνω μου, μέσα σε ένα σλινγκ, αν αυτό σήμαινε πως θα κουραζόμουν περισσότερο, αυτό ήταν δικό μου θέμα! Το παιδί μου θα ένιωθε πάντα την ασφάλεια της μαμάς… Και τα κατάφερα!

 

Είχα πει ότι θα θηλάσω για 6 μήνες. Τις πρώτες μέρες αυτό άλλαξε στους 3εις μήνες, και στην πορεία θήλασα 2 χρόνια το ένα μου παιδί και ακόμη θηλάζω την 3χρονη κόρη μου.

 

Είχα πει ότι θα πήγαιναν στο δωμάτιο τους στους 6 μήνες (γιατί αλήθεια θεωρούμε ότι μετά τους 6 μήνες το μωρό έχει ανεξαρτητοποιηθεί?) και ακόμη τα περισσότερα βράδια καταλήγουμε και οι τέσσερις στο ίδιο κρεβάτι!

 

Ποτέ δεν τα χτύπησα, ποτέ δεν τα απείλησα για την αγάπη μου («αν δεν το κάνεις αυτό, η μαμά δεν θα σε αγαπάει» ή «δεν την αγαπάς την μαμά και το κάνεις αυτό;» κλπ.), ποτέ δεν τα μείωσα λεκτικά, ΑΛΛΑ, δοκίμασα και τα time out στον Γιώργο, του πήρα παιχνίδι του για να το βάλω στο πατάρι, του πέταξα παιχνίδι, κλπ και έψαχνα τέλος πάντων τον τρόπο που θα μπορέσω να τον κάνω να υπακούσει!

 

Ευτυχώς όμως που έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο και μετά πολλά άλλα άρθρα και συνειδητοποίησα πως ότι και να κάνω, τα «θεματάκια» που με προβληματίζουν στο παιδί μου, δεν λύνονται! Τα μόνιμα θεματάκια μας ήταν και είναι ότι πολλές φορές απλά, πολύ απλά, μας αγνοεί, ότι είναι πολύ ακατάστατος και χάνει συνεχώς τα πράγματά του και επίσης ότι ετοιμάζεται τόσο αργά που συνήθως έχουν σπάσει τα νεύρα μας πριν να πάμε κάπου. Και βασικά, αν σας πω ότι τελικά αυτά τα ίδια χαρακτηριστικά έχει και ο πατέρας του? Ο οποίος στο κάτω κάτω μια χαρά τα έχει πάει στην ζωή του, μια χαρά τα καταφέρνει και μια χαρά τον αγαπώ!

 

Τι διάβασα? Ότι το παιδί είναι αυτό που είναι, πως όσο και να τιμωρείς κάτι, δεν αλλάζει, απλά το τιμωρείς. Αν αλλάξει, θα αλλάξει μόνο το γεγονός ότι δεν το κάνει μπροστά σου από φόβο, αλλά κατά τα άλλα το παιδί παραμένει το ίδιο. Σκεφτείτε τι κάνει το παιδί σας και για ποιον λόγο το τιμωρείτε και θα δείτε πως τις περισσότερες φορές επαναλαμβάνεται! Εμένα αυτό με έπεισε! Το παιδί θα μάθει μόνο με έναν τρόπο αν κάτι είναι σωστό ή λάθος. Με την συζήτηση! Ναι, θα μαλλιάσει η γλώσσα μου, θα κουραστώ, θα πονοκεφαλιάσω! Αλλά μεγαλώνοντας, θα γνωρίζει, δίχως φόβο, δίχως τύψεις και θα επιλέξει το σωστό. Όχι από φόβο… Και στο κάτω κάτω, όλα αυτά τα θεματάκια, είναι ίσως και ο χαρακτήρας του! Θέλω πραγματικά να τον αλλάξω?

 

Θα ζωγραφίσουν στον τοίχο, θα αφήσω και κάποιες ζωγραφιές εκεί, και στον καναπέ ακόμη, και θα μου φωνάξουν, και θα μαλώσουν μεταξύ τους, θα ρίξουν και καμιά σφαλιάρα, θα κάνουν σκηνή στο σούπερ μάρκετ, θα επιμείνουν σε πράγματα που εγώ είμαι αρνητική και κάποιες φορές θα ενδώσω, κάποιες όχι, θα κάνουν το δωμάτιο τους μπάχαλο και δεν θα θέλουν να το μαζέψουν, θα θέλουν να φορέσουν ότι τους γουστάρει, θα θέλουν πολλά που μπορεί να μην μου αρέσουν και θα προσπαθήσω να τα αφήσω να τα κάνουν (αν και πολλές φορές δεν μπορώ). Όχι, δεν είναι ότι δεν θα πω και ΟΧΙ. Προσπαθώ όμως αυτά τα όχι να έχουν να κάνουν με πράγματα που πληγώνουν κάποιον άλλον ή που έχει σχέση με την σωματική τους ακεραιότητα. Και όταν άλλαξα την τακτική μου και αποφάσισα πως δεν θα υπάρχουν πια τιμωρίες στο σπίτι μας, ζήτησα συγνώμη από τον Γιώργο που δεν το είχα σκεφτεί από πριν. Και μου είπε ότι δεν πρέπει να του ζητάω συγνώμη. Με αγαπά πάντα!

 

Πραγματικά, γνωρίζουμε αλήθεια ποτέ πως θα ήταν η ανθρωπότητα αν αφήναμε τα παιδιά μας ελεύθερα, να μεγαλώσουν δίχως φόβο, δίχως τύψεις, δίχως πολλά πολλά ΜΗ; Τι άνθρωποι θα ήταν; Γιατί θεωρούμε πως θα είναι χειρότερα και όχι καλύτερα?

 

Κάποιος μου είπε ότι δοκιμάζω ένα πείραμα! Μεγαλώνω αντιεξουσιαστές! Επειδή δεν θα δέχονται εντολές από την εξουσία? Θα δέχονται! Όταν είναι δίκαιες και σωστές. Αλλιώς γιατί να τις δέχονται και να μην προσπαθούν να τις αλλάξουν? Μεγαλώνω αντιεξουσιαστές; Ε, λοιπόν… ας είναι!

Ανανέωση!

Πως σας φαίνεται το νέο look του blog???

 

Μετά από τόσα χρόνια, είπα να κάνω μια αλλαγή! Και η αλήθεια είναι ότι πολύ κρατήθηκα, μιας και είμαι των αλλαγών. Στο μαλλί, στο σπίτι (διαρρύθμιση αλλά και διακόσμηση), γιατί όχι και στο blog? Έχει καιρό που το σκέφτομαι, δοκιμάζω το ένα, δοκιμάζω το άλλο. Χτες λοιπόν το πήρα απόφαση και σήμερα όλη μέρα διορθώνω τις ρυθμίσεις!

 

Μην ανησυχείτε, δεν θα αλλάξει και το περιεχόμενο του blog!!! Μου φαίνεται περίεργο κάθε φορά που μπαίνω στο blog, αλλά θα το συνηθίσω γιατί μου αρέσει 😉

 

 

Μωσαϊκό the healthy way!!!

 

Κυριακή που λέτε, βγάζει η μαμά της κολλητής μου ένα μωσαϊκό από την κατάψυξη εκεί που δεν το περιμέναμε, εκεί που είχε «πέσει» το ζάχαρό μας, και του δώσαμε και κατάλαβε! Την ρώτησα τι βάζει μέσα μιας κι εγώ δεν έχει τύχει να φτιάξω ποτέ και κατάλαβα πόσο ευκολάκι είναι. (ένα ζαχαρούχο γάλα, 6 κουταλιές κακάο και ένα πακέτο πτι μπερ)!

 

Βέβαια, ιδού το πρόβλημα… Είναι από γάλα αγελαδινό (το οποίο και αποφεύγω και χρησιμοποιώ κατσικίσιο), είναι φουλ στη ζάχαρη και τα λιπαρά, και προσπαθώ να μην δίνω πολλές ζάχαρες στα μικρά. Οπότε είπα να κάνω μια δοκιμή με δικά μου υλικά, και το αποτέλεσμα βγήκε φοβερό! Τα παιδιά και ο άντρας, το τίμησαν δεόντως, εγώ δεν δοκίμασα αλλά και η μητέρα μου ξετρελάθηκε. Πάνω απ’ όλα βέβαια, δεν έχω τύψεις να το δίνω στα παιδιά 😉

 

Λοιπόν, έβαλα:

– 2 σχεδόν γεμάτα φλυτζάνια ταχίνι (το γεμάτο φλυτζάνι/μεζούρα, είναι 250 μλ κι εγώ ήθελα 400, όσο είναι και το ζαχαρούχο γάλα)

– 6 κουταλιές της σούπας χαρουπάλευρο (το χρησιμοποιώ αρκετά αντί του κακάο)

– 1 πακέτο πτι μπερ (την επόμενη θα βάλω ολικής)

– λίγο νερό

– 3/4 του φλυτζανιού μέλι

 

Ανακάτεψα πρώτα το χαρουπάλευρο με λίγο νερό, ίσα για να γίνει μια σφιχτή πάστα και να μην μου σβολιάσει μέσα στο υπόλοιπο μείγμα. Μετά έριξα και το ταχίνι και μέλι και ανακάτεψα ώστε να ενσωματωθούν τα υλικά. Έσπασα τα μπισκότα με το χέρι σε μέτρια κομματάκια και τα έριξα μέσα στο υγρό μείγμα ώστε να πάνε παντού. Μετά, άνοιξα μια μεμβράνη και έριξα μέσα το μείγμα, έκλεισα σε σχήμα λουκάνικου και έφτιαξα λίγο καλύτερα το σχήμα. Το τύλιξα και σε αλουμινόχαρτο και το έβαλα στην κατάψυξη. Βουαλά! Μετά από λίγες ώρες ήταν έτοιμο! 😉

 

Καμιά ιδέα για κάτι εκτός πτι μπερ έχετε? Μου την σπάει που τα έβαλα, αλλά είπα, δεν βαριέσαι? Όλα τα υπόλοιπα είναι σούπερ σε ασβέστιο, καλά λιπαρά και αρέσει πολύ σε όλους της οικογένειας! Αν δοκιμάσετε, πείτε μου αν σας άρεσε 🙂