Το τραγούδι του θηλασμού!

Λοιπόν, έγινε κι αυτό! Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον θηλασμό. Στην μάνα που θρέφει το παιδί της από το γάλα που ρέει από το στήθος της, και στο παιδί, που θρέφεται από κει και ταυτόχρονα παίρνει την ζεστασιά και την σιγουριά που χρειάζεται, με το άγγιγμα, το βλέμμα, την αγκαλιά, και τους χτύπους της καρδιάς της μάνας του!

 

 

Η ιδέα ξεκίνησε από την ομάδα υποστήριξης θηλασμού και μητρότητας Χανιών. Τις ομάδες του Δικτύου υποστήριξης θηλασμού και μητρότητας, σας τις έχω αναφέρει εδώ. Ε, λοιπόν η ομάδα των Χανιών, είχε την ιδέα να φτιαχτεί ένα τραγούδι για να παιχτεί την εβδομάδα του Παγκόσμιου θηλασμού, και ειδικότερα την ημέρα του ταυτόχρονου θηλασμού που γίνεται κάθε χρόνο (αν και τελικά δεν  γινόταν να ετοιμαστεί επαγγελματικά ένα τραγούδι τόσο γρήγορα). Βρέθηκε λοιπόν ο στιχουργός, Σπύρος Πετρουλάκης ο οποίος ενθουσιάστηκε με την ιδέα και έγραψε τους υπέροχους στοίχους που θα ακούσετε σε λίγο (το γεγονός ότι ένας άντρας από την δική του σκοπιά, γράφει τόσο γλυκά για τον θηλασμό, μόνο συγκίνηση μπορεί να μου φέρει!!!). Τους προσέφερε με χαρά και μάλιστα ήρθε σε επαφή με διάφορους συντελεστές, όπως τον συνθέτη που επίσης προσέφερε την μελωδία του τραγουδιού, τον Γιάννη Νικολάου και τέλος, την γλυκιά φωνή για το Promo, την έδωσε η Λυδία Σέρβου. Οι διαχειρίστριες των διαφόρων ομάδων του δικτύου, με μεγάλη μας χαρά και τιμή, μοιραστήκαμε τα έξοδα του στούντιο για την ηχογράφηση και έτσι, πριν λίγες μέρες πήραμε το τραγούδι στα χέρια μας και μετά από μεγάλη αναμονή, σας το παρουσιάζω κι από το blog μου!!!

 

Ένα τραγούδι με υπέροχους στίχους , για τις μαμάδες που θήλασαν , θηλάζουν και θα θηλάσουν τα παιδιά τους.

Δημιουργήθηκε και θα ολοκληρωθεί με την αρωγή των Ομάδων του

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ

Το Μαγικό Φίλτρο

Πρώτη ανάσα, πρώτο κλάμα και να η ζωή γεννά το θαύμα
Δυο μάτια ψάχνουν ζεστασιά, τροφή απ’ το σώμα, απ’ την καρδιά.
Καίει ο αέρας μες τα στήθια, στο πρώτο βλέμμα όλη η αλήθεια.
Δυο χέρια ψάχνουν στο κορμί πηγή αγάπης για τροφή.

Κι είναι ζωή, είναι ευχή, σε μια αγκαλιά παντοτινή 
Η μάνα μέσα απ’ το κορμί να δώσει αίμα και ψυχή

Κι είν’ η αλήθεια σαν παραμύθι, πρώτη τροφή από τα στήθη.
Σταλαγματιά απ’ τον ουρανό, δάκρυα απ’ άλλης γης Θεό….

Χείλη στο δέρμα ακουμπούν κι απ’ την καρδιά ήχους μετρούν.
Ένστικτο αρχέγονο, αγνό, πηγή μ’ αθάνατο νερό.
Μες το κορμί καίει η φωτιά, αγάπης δάκρυ, ζεστασιά.
Σμίγουν τα μάτια κι η στιγμή σκορπίζει λάμψη μαγική…

Κι είναι ζωή, είναι ευχή, σε μια αγκαλιά παντοτινή 
Η μάνα μέσα απ’ το κορμί να δώσει αίμα και ψυχή

Κι είν’ η αλήθεια σαν παραμύθι, πρώτη τροφή από τα στήθη.
Σταλαγματιά απ’ τον ουρανό, δάκρυα απ’ άλλης γης Θεό….

Ποτήρια και πύργοι!

Είμαι σίγουρη πως κάπου βαθιά σε κάποιο ντουλάπι, έχετε καταχωνιασμένα ποτηράκια πλαστικά ή χάρτινα μιας χρήσεως. Από αυτά που μας μένουν μετά από κάποιο πάρτι πχ. Δεν πιστεύω να τα πετάτε! Ε, λοιπόν ας τα χρησιμοποιήσετε μαζί με το μικρό σας, παίζοντας. Φτιάξτε πύργους!

 

 

Σήμερα έβγαλα όλα τα πλαστικά μου ποτηράκια καθώς πήγαινα να συγυρίσω αυτά που έμειναν από το πάρτι μας την Κυριακή (Η Ναταλία έσβησε 3 κεράκια, ο Γιώργος 6 και ο Μάκης 38!)! Έδωσα στη Ναταλία τα κόκκινα και της έδειξα πως να φτιάξει πύργο ξεκινώντας από μια βάση 5 ποτηριών.

 

 

Τα έβαλε προσεκτικά με μεγάλη υπομονή, και έφτιαξε τον πύργο της με μεγάλη περηφάνια. Μάλιστα, μόλις τελειώναμε τον κάθε όροφο, μετρούσαμε τα ποτήρια ένα ένα! Όταν έφτανε στον όροφο με το τελευταίο ένα και μοναδικό ποτηράκι, είχε μια περηφάνια μέσα στα ματάκια της!

 

Μετά της έδειξα πως να τα μαζέψει και το έκανε κι αυτό με μεγάλη επιτυχία. Έφτιαξε και μάζεψε τον πύργο της αρκετές φορές μέχρι να βαρεθεί.

 

 

Την ίδια ώρα έδωσα και στον Γιώργο τα υπόλοιπα ποτήρια. Ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγαλύτερος, μιας και πολλά ποτήρια δεν είχαν το ίδιο ύψος/πλάτος κλπ. Έπρεπε να οργανωθεί πρώτα λίγο, και η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε λίγη βοήθεια. Έβλεπες όπως τα γρανάζια στο μυαλό του να δουλεύουν. Φαίνεται στο βλέμμα τους η συγκέντρωση και  όταν γίνεται αυτό, πόσο μα πόσο πόσο μου αρέσειιιιι!!!

 

 

Ξεκίνησε με μια βάση 8 ποτηριών και χάρηκε πολύ όταν έφτασε στον τελευταίο όροφο.

 

 

Κάποια στιγμή, η Ναταλία αποφάσισε πως ήθελε να πάρει τα ποτήρια του Γιώργου. Δεν της τα έδινε, οπότε θα ξεκινούσε ένας χαμός αν κατάφερνε να του τα ρίξει! Έτσι (αφού κατάφερα να τους απομακρύνω για λίγο από τον πύργο), της εξήγησα πως ο Γιώργος πολύ θα χαιρόταν να φτιάξει έναν μεγάλο πύργο με όλα τα ποτήρια και πως θα μπορούσε να είναι η υπεύθυνη των ποτηριών και να της λέει τι χρώματα θα έπρεπε να του δίνει, και να του το κάνει πολύ πολύ προσεκτικά για να μην πέσει ο πύργος. Και μια συνεργασία τους φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και έτσι ξεκινήσαμε τον πύργο συνεργασίας!

 

 

 

Η βάση του πύργου ήταν 10 ποτήρια αυτή την φορά! Η χαρά με το μεγάλο αποτέλεσμα, ίση και μεγαλύτερη του μεγέθους του πύργου! Δεν τους έφτασε να τον φτιάξουν μόνο μια φορά!

 

 

Η άλλη δουλειά της Ναταλίας, ήταν να μαζεύει ένα ένα τα ποτήρια όταν αποφάσιζαν πως θα τον ξαναρχίσουν, και με μεγάλη μου χαρά, είδα πως τα κατάφερνε μια χαρά 🙂

 

 

 

Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, το συστήνω ανεπιφύλακτα!!! 😉

 

*Και εδώ να κάνω λίγο την κουκουβάγια και να σας πω πόσο περήφανη είμαι όταν τα βλέπω να συνεργάζονται, να γελάνε, να επιβραβεύουν ο ένας τον άλλον και να περνάνε καλά μεταξύ του!!! Δίκιο έχω, δεν έχω??? 🙂

Αυτές τις μέρες…!

Μην αφήσεις τον εαυτό σου τόσο απασχολημένο στο να μεγαλώσεις ένα καλό παιδί, ώστε να ξεχάσεις ότι έχεις ήδη ένα 😉

 

Έχω καιρό να γράψω στο blog μου. Να με συγχωράτε που δεν έχω γράψει ένα άρθρο που να λέει και κάτι εκτός από απλά να δείχνει ιδέες για πράγματα που μπορείτε να κάνετε για/με τα παιδιά σας…

 

Σας έγραφα πιο κάτω όλους τους λόγους, τις κουραστικές μέρες που έχω περάσει,, τις ιώσεις, τις γκρίνιες, τις ανασφάλειες των παιδιών και τις δικές μου (σκεπτόμενη μήπως και έχω κάνει κάπου λάθος τελικά), αλλά τελικά αποφάσισα να τα σβήσω και να μπω στο ζουμί!

 

Λοιπόν, θα σας πω τι έχω καταλάβει. Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος πολύ πολύ «πονηρός». Όταν μια μέρα έχεις νεύρα, θες λίγη ηρεμία, δεν έχεις όρεξη για πολλά πολλά, τότε, ΑΚΡΙΒΩΣ εκείνη την ημέρα, τα παιδιά θα δώσουν ρεσιτάλ αταξίας, γκρίνιας, μαμακίασης και όλα τα καλά. Και τότε βγαίνεις έξω από τα ρούχα σου, λες δυο κουβέντες παραπάνω (αυτές που παίρνεις πίσω όταν τους λες καληνύχτα το βράδυ και τους δίνεις φιλιά) και αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί το παιδί σου είναι γκρινιάρικο, γιατί είναι πεισματάρικο, γιατί είναι παραπονιάρικο, ζηλιάρικο, κ.ο.κ. Και εκεί, μόλις ξεκινάει ο φαύλος κύκλος. Γιατί, από την στιγμή που τους φοράς έστω και στο μυαλό σου αυτήν την ταμπελίτσα, με αυτόν ακριβώς τρόπο τα βλέπεις το άλλο πρωί, και βέβαια με αυτόν τον τρόπο τους συμπεριφέρεσαι, και εννοείται πως με αυτόν τον τρόπο σου συμπεριφέρονται κι αυτά! Και ψάχνεσαι ακόμη περισσότερο, θυμώνεις άμα κάποιοι σου πουν ότι πρέπει να βάλεις όρια στο παιδί, τα παίρνεις ακόμη πιο πολύ στο κρανίο και η φάση συνεχίζεται, η υπομονή εξαντλείται και φτάνεις σ’αυτό το σημείο που θες να βάλεις φωνές και κλάματα μαζί και κάποιος επιτέλους να σε πάρει στα σοβαρά!

 

Και τελικά, ευτυχώς που υπάρχει κόσμος σαν εσένα, που ξέρει τους λόγους που μεγαλώνεις το παιδί σου «δίχως όρια», που καταλαβαίνει γιατί είναι δύσκολο, και που τα έχει ζήσει κι αυτός και που μπορείς να δείξεις την απόγνωσή σου δίχως να αισθάνεσαι πως θα κριθείς. Και έτσι, με το θάρρος και τις ιδέες αυτών των ανθρώπων κατάλαβα πως να βγω από την λούμπα και βγήκα! Και ήταν τόσο εύκολο, για την ώρα… Γιατί, πριν να κοιμηθείς το βράδυ, σκέφτεσαι πόσο ευαίσθητο είναι το παιδί σου, πόσο σε αγαπά, πόσο δυναμικό είναι το μικρό και πόσο σε χρειάζεται ακόμη το μεγάλο, και από αυτά, τίποτα δεν θες να αλλάξει. Τα παιδιά μου τα θέλω έτσι ακριβώς, οπότε με αγάπη τα σκέφτομαι πριν κοιμηθώ το βράδυ για όλα αυτά (που έβλεπα πριν αρνητικά), βρίσκω το θετικό τους, και συμπεριφέρομαι βάσει αυτών των σκέψεων την επόμενη μέρα. Η Ναταλία δεν είναι γκρινιάρα και πεισματάρα, είναι ένα κοριτσάκι που ξέρει τι θέλει και προσπαθεί να σε πείσει με τον τρόπο της, είναι επίσης δυναμική και βρίσκει τρόπους να τα καταφέρει. Μακάρι να μην αλλάξει ποτέ! Ο Γιώργος από την άλλη, δεν είναι παραπονιάρης και απρόσεκτος, είναι ένα παιδί ευαίσθητο που νιώθει πως χρειάζεται περισσότερη προσοχή από μας, είναι πανέξυπνος και όταν κάνει κάτι, τα δίνει όλα εκεί και δεν προσέχει τίποτα που συμβαίνει γύρω του. Λέει την γνώμη του και δέχεται την δική σου, αλλά δεν αλλάζει την δική του απαραίτητα ειδικά αν του φαίνεται λάθος! Γιατί να άλλαζε ένα τέτοιο παιδί?

 

Από την επόμενη μέρα, τα παιδιά ήταν πολύ πιο σούπερ. Η Ναταλία ήταν χαρούμενη, ο Γιώργος πολύ συζητήσιμος, και οι μέρες συνεχίζουν έτσι και πιστεύω πως το μυστικό είναι ακριβώς αυτό. Το πως σκέφτεσαι εσύ για τα παιδιά σου!

 

Μπορεί να είναι τελείως στο μυαλό. Να τα βλέπεις απλά καλύτερα τα πράγματα, μπορεί να είναι το ότι τα παιδιά νιώθουν την αλλαγή μέσα σου και αισθάνονται απελευθερωμένα, ή να αισθάνονται την μαμά καλά οπότε είναι κι αυτά καλά. Μπορεί να είναι ένας συνδιασμός, δεν με ενδιαφέρει! Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι ότι έχω τα δύο καλύτερα παιδιά του κόσμου! Το ένα έκλεισε χτες τα 3! Η μικρή μου λαμπερή Ναταλία! Και το άλλο θα κλείσει σε 4εις μέρες τα 6! Ο εφευρετικός και καλόκαρδός μου Τζώρτζης!  Και αυτό το λέω μετά από μέρα με το ένα παιδί με πυρετούς, το άλλο με βήχα και εμένα έτοιμη να κλατάρω από ίωση. Άρα πιάνει… Δοκιμάστε το! 😉

Ημερολόγιο καταστροφής!!!

Πηγή: http://wendolonia.com/blog/2012/09/05/wreck-this-journal-a-motherson-project/

 

Ένα project μαμάς-γιου (ή μπαμπά-γιου, ή κόρης, κλπ)!

 

Το είδα στο pinetrest μιας και έχω γίνει πολύ μεγάλη φαν, και μου άρεσε πολύ! Νομίζω θα αρέσει πολύ και στον Γιώργο, που αναρωτιέμαι αν θα του το κάνω από τώρα ή όταν μάθει να διαβάζει και να γράφει! Το κακό με μένα βέβαια, είναι πως είμαι αρκετά εως πολύ ανυπόμονη 😉

 

 

Λοιπόν η συγκεκριμένη μαμά, έφτιαξε ένα ημερολόγιο και μέσα στην κάθε σελίδα του, έγραψε διάφορους τρόπους με τους οποίους θα καταστρέψει ο γιος της αυτό το ημερολόγιο, λίγο-λίγο. Τον έβαλε να υποσχεθεί πως κάποια επικίνδυνα που γράφει μέσα, θα τα κάνουν ΜΟΝΟ μαζί. Ο γιος της ξετρελάθηκε και ξεκίνησε να καταστρέφει σιγά σιγά , κάθε μέρα κι από λίγο, αυτό το όμορφο ημερολόγιο! Πολλά τα έκαναν μαζί και μάλιστα σκάγανε στα γέλια κατά την διάρκεια. Όπως πχ να γράψουν με το στόμα χαζές λέξεις! Κάποια τους έκαναν να σκεφτούν πόσο χαζομάρα έκαναν, όπως το να κάψουν μια σελίδα, άλλα τα διασκέδασαν πολύ και τα δύο αδέρφια, όπως το να κάνουν ντους μαζί με το ημερολόγιο!

 

Φαντάζομαι οτι μπορούν να γίνουν παραλλαγές για να γίνει κοριτσίστικο το ημερολόγιο, αλλά και τα κορίτσια θα ήθελαν να χαλάσουν κάτι, ειδικά με την άδεια της μαμάς. Επίσης, ίσως αν είναι περισσότερα αδέρφια, να υπάρχουν ομαδικές καταστροφές ή σελίδες όπου ο καθένας θα κάνει και μια διαφορετική (αναλόγως τα γούστα και την ηλικία) ή και ίδια, ή που θα συνεργάζονται να καταστρέψουν κάτι.

 

 

 

Δεν είναι φανταστική ιδέα, ή μόνο εγώ χαίρομαι με τέτοια??? 🙂