Έχει χρόνια τώρα που ασχολούμαι με τον θηλασμό, την διατροφή ενός παιδιού, την ανάπτυξη του, την ψυχολογία του, ψάχνω συνεχώς! Το blog όμως το ξεκίνησα γιατί είχα συνειδητοποιήσει πως είχα μαζέψει τόσες πληροφορίες στο κομπιούτερ μου, που ήταν κρίμα να μην τις μοιραστώ. Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά κατάλαβα πόσες λανθασμένες οδηγίες κυριαρχούν έξω, από μαμάδες, γιαγιάδες, φίλες αλλά δυστυχώς και από επαγγελματίες υγείας. Μου πήρε λίγο ακόμη για να καταλάβω πόσες και πόσες μαμάδες την είχαν πατήσει στο θέμα θηλασμού εκείνες τις πρώτες ώρες, μέρες και εβδομάδες που χρειάζεται για να κυλίσει ομαλά ο θηλασμός!
Είχα ευτυχώς το μικρόβιο να ψάχνω και από μόνη μου τις διάφορες απαντήσεις που μου έδιναν οι παιδίατροι αλλά και είχα διαβάσει κάποια πράγματα από πριν όσον αφορά τον θηλασμό, οπότε ήξερα τι δεν θα έπρεπε να με ανησυχήσει, αλλά και πάλι βρήκα τις δυσκολίες μου, και ψάχνοντας στα φόρουμ αλλά και σε Αγγλικές σελίδες, έβρισκα τις λύσεις και προχωρούσα μέχρι ο θηλασμός να γίνει και για μένα παιχνιδάκι!
Μου έστειλαν πολλές μαμάδες μέηλ για την απογοήτευσή τους στο δικό τους ταξίδι, το μικρό δικό τους ταξίδι θηλασμού. Ήθελαν να μάθουν τι έγινε λάθος, γιατί δεν είχαν γάλα, γιατί τους κόπηκε, αν θα μπορούσαν να τα έχουν καταφέρει. Έστειλα πολλά ενθαρρυντικά μέηλ σε μαμάδες, εύχοντας το καλύτερο για το δεύτερο παιδάκι τους, εξηγώντας και εξηγώντας το κάθε βήμα, τον μηχανισμό του στήθους, κλπ. Δεν ξέρω αν τα κατάφεραν…
Έχω διαβάσει πολλές facebook συζητήσεις, με θηλάζουσες και μη θηλάζουσες και συχνά πυκνά η ερώτηση «εμείς που δεν θηλάσαμε δηλαδή δεν είμαστε καλές μανούλες?» κάποια στιγμή αναδύεται. Η ερώτηση αυτή είναι τόσο συχνή, μα τόσο συχνή και καταλαβαίνω τον λόγο! Έχω ζήσει φίλες μου που ενώ ήθελαν να θηλάσουν, δεν τα κατάφεραν. Το πάλεψαν, μα δεν τα κατάφεραν. Έχω γνωρίσει μαμάδες που άκουσαν πιστά τις συμβουλές του γιατρού τους μέχρι που πίστεψαν πως απλά δεν είχαν γάλα, έχω γνωρίσει και μαμάδες που απλά δεν ήθελαν να θηλάσουν. Ούτε μια ρουφηξιά! Ακόμη κι αν δεν μπορώ να καταλάβω τις τελευταίες μαμάδες, έχω να πω πως αυτές είναι και οι μαμάδες που συνήθως δεν πτοούνται από τέτοιες συζητήσεις. Ήταν συνειδητή απόφαση και δεν την παίρνουν πίσω, ούτε σε δεύτερο ή τρίτο παιδί. Οι μαμάδες που θήλασαν για λίγο το μωρό τους και μετά από λίγο τους «κόπηκε», μπορεί να στενοχωρέθηκαν, αλλά και πάλι, δεν είναι οι μαμάδες που συνήθως θα κάνουν αυτή την ερώτηση που σας έγραψα…
Όμως αυτές οι μαμάδες που πάλεψαν με ένα θήλαστρο όσο το μωρό τους ήταν στην θερμοκοιτίδα ή σε θάλαμο πρόωρων μωρών και δεν άντεξαν γιατί δεν ήξεραν πως, αυτές οι μαμάδες που προσπάθησαν και ξαναπροσπάθησαν να πιάσει το μωρό το στήθος τους αλλά δεν το έπιανε, αυτές που μάτωσαν οι θηλές τους, αυτές που είχαν εσωτερικές θηλές, που έπαθαν μαστίτιδα, που είχαν δίδυμα και δεν ήξεραν τι να πρωτοκάνουν, αυτές που δεν ήξεραν γενικά τι παίζει με τον θηλασμό και απλά άκουσαν τον παιδίατρο ή την γνωστή τους μέχρι που το μωρό έχανε βάρος, αυτές που το όνειρό τους είναι να κάνουν το πιο φυσικό, το να θηλάσουν το μωρό τους για πολύ καιρό, αυτές οι μαμάδες, αυτές οι αποκαρδιωμένες μαμάδες που ένιωσαν πως στην αρχή της ζωής του μωρού τους, δεν τα κατάφεραν να τους δώσουν το καλύτερο, αυτές κάνουν αυτή την ερώτηση με τύψεις!
Μια τέτοια μαμά, μου έστειλε ένα μήνυμα χτες και μου έλεγε πως ψάχνει να βρει ένα άρθρο γι αυτές τις μαμάδες και για την ίδια. Ένα άρθρο που θα τις κάνει να νιώσουν λίγο καλύτερα. Λίγο να νιώσουν πως είναι καλές μαμάδες για τα μωράκια τους!
Όταν ήμουν έγκυος τον Γιώργο, ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά, δίχως επισκληρίδιο κι ας με έλεγαν τρελή που από μόνη μου αποφάσισα να πονάω. Ήθελα να βιώσω το θαύμα της γέννας ολοκληρωτικά. Μια φίλη μου είπε για έναν γιατρό στο Έλενα όπου και γέννησα. Δεν θεώρησα ότι έπρεπε να γνωρίζω και πολλά πράγματα για τον τοκετό. Φυσικό πράγμα ήταν άλλωστε, όπως και ο θηλασμός. Ούτε και για τον θηλασμό θα έψαχνα και πολύ, αλλά έπεσα τυχαία σε κάποια αρθράκια και έκατσα και τα διάβασα και ελάχιστα, ξεστραβώθηκα. Που να σκεφτώ πως χρειαζόταν να μάθω για τον τοκετό??? Και αφού έφτασαν τις 40 εβδομάδες, δύο μέρες μετά μπήκα για πρόκληση. Δεν είμασταν ούτε εγώ ούτε ο παίδαρος που είχα στην κοιλιά μου έτοιμοι. Και 8 ώρες μετά από συνεχόμενους, τεχνητούς και δυνατούς πόνους, κατέληξα σε ένα χειρουργείο για καισαρική. Αρχικά το έπαιζα κουλ! ΟΚ, δεν τα κατάφερα, από δω και πέρα θα τα καταφέρω! Και όντως τα κατάφερα. Δεν ήθελα να ψάξω λεπτομέρειες για την καισαρική, το τι σημαίνει αυτό σε ένα παιδί, στην ψυχολογία του, αλλά και στην δική μου. Ο δεύτερος τοκετός μου, κατέληξε κι αυτός σε καισαρική, αν και πηγαίναμε για φυσιολογικό τοκετό. Είχα διαβάσει κάποια πράγματα πια, αλλά δεν έμπαινα και πολύ βαθιά γιατί αυτό θα σήμαινε πως θα μάθαινα και πράγματα που δεν ήθελα… Δεν τα κατάφερα… 3μιση χρόνια μετά, ψάχνω, ψάχνω, μαθαίνω, δεν ξέρω πως μπορώ να απαλύνω κάποια πράγματα που αισθάνομαι ακόμη, ή τα παιδιά μου, αλλά ψάχνω, θα αρχίσω να γράφω όταν θα τα έχω κατακτήσει κι αυτά. Ψάχνω! Δεν νιώθω τύψεις πια. Δεν ήξερα αυτά που έπρεπε να ξέρω, δεν ήξερα τι έπρεπε να ψάξω! Δεν ήξερα! Η αγάπη μου για τα παιδιά μου δεν μίκρυνε, δεν θεωρώ ότι μια μαμά που τα κατάφερε να γεννήσει φυσικά είναι καλύτερη μαμά από μένα. Είμαι η μαμά των παιδιών μου και είμαι η καλύτερη μαμά για αυτά τα παιδιά!
Και έτσι ακριβώς θα πρέπει να αισθάνεται μια μαμά που δεν κατάφερε να θηλάσει! Όχι, δεν προσπαθώ να μειώσω καμιά μαμά που δεν θήλασε. Το κάθε μωρό μπορεί να έχει δικαίωμα στο γάλα της μαμάς του και θεωρώ πως γι αυτόν τον λόγο δεν θα έπρεπε να το αψηφεί αυτό καμία μαμά, αλλά όταν δεν γνωρίζεις πως ο γιατρός σου μπορεί και να μην έχει ιδέα για το τι εστί μητρικό γάλα, μητρικός θηλασμός και πως να τον καταφέρεις, πολύ πιθανόν να ακούσεις τις συμβουλές του. Αν δεν γνωρίζεις πως υπάρχουν μαμάδες που μπορούν να σε βοηθήσουν, αν δεν γνωρίζεις ότι κάποιες δυσκολίες είναι μέσα στο παιχνίδι, αν δεν γνωρίζεις τι ακριβώς να περιμένεις, τότε μόνη σου, μέσα στις όποιες δυσκολίες, αϋπνίες κλπ που έχεις ως μωρομάνα, θα τα παίξεις. Και όταν θα περάσει ο καιρός και θα έχεις ηρεμήσει, θα αναρωτιέσαι γιατί σου συνέβει όλο αυτό και αν θα μπορούσες να κάνεις κάτι αλλιώς, γιατί το μωρό σου το άξιζε και το ξέρεις. Και γι αυτό παλεύουμε τόσες και τόσες θηλάζουσες μαμάδες, σύμβουλοι θηλασμού, κλπ σε ομάδες θηλασμού ή σε blog, να ενημερώνουμε όποια μαμά διαβάζει έστω και λίγο. Γιατί όταν οι μαμάδες γνωρίζουν, ίσως καταφέρουν τελικά κάποια στιγμή να θηλάσουν, πολύ πιθανόν να βοηθήσουν και μια φίλη τους, αργότερα την κόρη τους ή την νύφη τους! Αν γνωρίζουν πόσο καλό είναι το μητρικό γάλα για τα μωράκια τους, τότε όταν βρεθούν σε κάποια δυσκολία, θα ζητήσουν βοήθεια, δεν θα τα παρατήσουν νομίζοντας πως δεν γίνεται τίποτα πια! Γιατί η γνώση είναι δύναμη!
Μια συμβουλή μόνο στις μαμάδες που δεν τα έχουν καταφέρει και έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που γέννησαν. Υπάρχει και η λύση του επαναγαλακτισμού. Δεν το γνωρίζουν πολλές μαμάδες. Μπορείς να επαναφέρεις το γάλα σου και μήνες μετά. Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο εύκολα, αλλά γίνεται! Ναι αγωνίζομαι για τον θηλασμό. Για το καλύτερο για το μωρό και την μαμά. Στεναχωριέμαι για κάθε μωρό που δεν κατάφερε να θηλάσει, αλλά στεναχωριέμαι και για τις μαμάδες επίσης. Είμαι εδώ για να βοηθήσω τον θηλασμό, αλλά και την μαμά που νιώθει το βάρος και τις τύψεις που δεν τα κατάφερε…
Για όσες έχει περάσει πολύς καιρός, θα σου το πω και πάλι για να είσαι σίγουρη! Καμία μαμά δεν είναι καλύτερη από σένα για το δικό σου παιδί και καμία δεν θα το αγαπήσει όσο εσύ. Αυτό είναι ντεφάκτο! Μάθε για τον θηλασμό πριν να γεννήσεις κάποιο επόμενο παιδί και μην αισθάνεσαι τύψεις αν δεν θήλασες το πρώτο όσο ήθελες. Βγάζε γαλατάκι και δίνε και στο μεγάλο στο κάτω κάτω, να πάρει αυτά που δεν πήρε όταν ήταν μωρό 😉
Ο θυμός, ο μεγάλος θυμός, είναι που μια μαμά την σημερινή εποχή πρέπει να έχει γνώσεις γιατρών για να μπορέσει να καταφέρει τα απλά και φυσικά! Δυστυχώς εκεί παίζεται το παιχνίδι. Αυτές που τα καταφέρνουν, δεν είναι καλύτερες μαμάδες, είναι πιο «ψαγμένες» γιατί κατάλαβαν πως έχει το σύστημα. Είτε επειδή έτυχε, είτε επειδή γνώριζαν από πριν τι παίζεται. Όσες δεν γνωρίζατε, αποδεχτείτε αυτή την πραγματικότητα.
Όσες γνωρίζατε αλλά δεν τα καταφέρατε γιατί οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, γιατί δεν είχατε το κουράγιο, γιατί, γιατί, γιατί, αποδεχτείτε κι εσείς την πραγματικότητα. Δεν τα καταφέρατε! Αυτό δεν σας κάνει λιγότερο δυνατές μαμάδες, ούτε λιγότερο καλές, σας κάνει μαμάδες που δεν τα καταφέρατε στον θηλασμό! Όπως εγώ δεν τα κατάφερα στον φυσιολογικό τοκετό που ζητούσα. Έκανα τα λάθη μου, δεν γνώριζα τότε, το γνωρίζω όμως τώρα αν και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το αποδέχομαι και προχωρώ στο δρόμο της μητρότητας ώστε να είμαι η καλύτερη μαμά που μπορώ… από κει και πέρα! 😉
Η κυρία Φωτεινή Χασιώτου από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας
Το Blog μιας Μαμας 