Δώρο καταστροφής!!!

 

Πριν χρόνια, είχε πέσει στην αντίληψή μου, ένα πολύ έξυπνο δώρο. Ήταν φτιαγμένο από μια μαμά για τον γιο της και μου είχε αρέσει πολύ. Είχα σκεφτεί ότι είναι το ωραιότερο αγορίστικο δώρο και ήθελα να θυμηθώ να το φτιάξω στον γιο μου, όταν θα φτάσει σε ηλικία να μπορεί να διαβάσει μόνος του. Και το θυμήθηκα!!! Τώρα βέβαια το συστήνω και σε κορίτσια! Είδα πόσο άρεσε στην κόρη μου καθώς το έφτιαχνα στον αδερφό της (ήταν φοβερή και το κράτησε μυστικό για πολλές μέρες), η οποία με έβαλε να της υποσχεθώ πως όταν ξέρει να διαβάζει κι αυτή, θα της φτιάξω ένα ίδιο!

 

 

Το ωραίο και περίεργο αλλά και πολύ ευχάριστο για τα παιδιά, είναι το γεγονός ότι ενώ τις περισσότερες φορές, τους λέμε να προσέχουν τα πράγματά τους και να μην τα χαλάνε με αυτό το δώρο, τους λες το ακριβώς αντίθετο! Τους δίνεις ένα ημερολόγιο και τους γράφεις μέσα πως θα το καταστρέψουν! Εδώ είναι και το αρχικό ποστ που είχα κάνει πριν χρόνια!

 

Αγόρασα λοιπόν ένα τελείως κλασικό μαύρο ημερολόγιο και άρχισα να γράφω μέσα διάφορους τρόπους που μπορεί να καταστρέψει ο γιος μου το ημερολόγιο που κρατάει στα χέρια του. Πράγματα όπως, να μουτζουρώσει με στυλό μέχρι να αρχίσουν να σκίζονται 5 σελίδες, ή να ρίξει σάλτσα από το φαγητό σε κάποια σελίδα, σαπούνι, λάδι, κλπ. Να πατήσει με το αυτοκίνητο μαζί με τον μπαμπά του όλοι το ημερολόγιο, να παίξει ποδόσφαιρο, να το δέσει στο ποδήλατο και να το κάνει βόλτες στο χωράφι καθώς αυτό σέρνεται στο χώμα, να το χρησιμοποιήσει για φτυάρι, να το ψαλιδίσει με ένα μεγάλο ψαλίδι, να φτύσει σε στόχους σε κάποιες σελίδες, να κάνει και δικές του ιδέες, να το δαγκώσει, να το πάρει και στο σχολείο να κάνει καταστροφές και με τους συμμαθητές του και πολλά άλλα, μέχρι να φτάσει στο τελευταίο όπου θα κάνει μπάνιο με το ημερολόγιο! χαχαχαχα 😆

 

Στην αρχή δεν το πίστευε ο γιος μου. Μετά πήγε να στεναχωρηθεί στην δεύτερη τρίτη αποστολή όταν άρχισε να χαλάει, αλλά μετά έπιασε το νόημα και άρχισε να το χαίρεται και να μην σταματά να παίζει!

 

«Μαμά, εσύ το έφτιαξες?» με ρώτησε. Όταν του είπα ναι, απάντησε «Είναι τέλειο!!! Είσαι φοβερή! Το ξέρεις???» Ε, μάλλον του άρεσε αρκετά, λέω 😉

5 χρονών!!!

Σήμερα είναι τα γενέθλια της Ναταλίας μου! Ο χρόνος ξεκινάει τα γενέθλια της οικογένειας με τη Ναταλία! Ήταν να γεννηθεί 4-5 Φεβρουαρίου, αλλά τελικά γεννήθηκε στις 17 του Γενάρη!

Στην τελευταία εξέταση, ο γιατρός μου είχε πει πως ήταν γυρισμένη σχεδόν κοιτώντας προς την κοιλιά μου αντί προς την σπονδυλική μου στήλη. Θα ήταν ένας δύσκολος τοκετός, αλλά δεν με ένοιαζε. Εγώ ήθελα να γεννηθεί φυσιολογικά. Το ίδιο βράδυ μιλούσα με μια φίλη στο τσατ και μου είπε πως λένε, πως αυτά τα παιδιά δεν σκύβουν ποτέ το κεφάλι! Πεισματάρικα και περήφανα! Έτσι ακριβώς όπως είναι αυτό το μικρό κοριτσάκι!

Γεννήθηκε και ήταν μικρούλα! Είχα ξεχάσει πως τα μωρά είναι τόσο μικρά! Και την αγάπησα αμέσως! Έκλαιγα μαύρο δάκρυ όταν μπήκε στην λάμπα για τον ίκτερο κι ας κοιμόταν όλο το βράδυ ήρεμα εκεί μέσα. Εγώ ένιωσα πως δεν την είχα προστατεύσει αρκετά! Γεννησα τελικά με καισαρική, πονούσα αλλά ήμουν μαμά δύο παιδιών. Είχα καταλάβει πως μπορείς να αγαπάς το ίδιο και το νέο μωρό της οικογένειας.

Η Ναταλία πραγματικά πιστεύω πως ήρθε στον κόσμο για να μου δείξει πως ποτέ μου δεν θα είμαι η τέλεια μαμά που θα ήθελα να είμαι! Είναι το παιδί που θα με βγάλει από τα ρούχα μου και μέσα σε λίγο θα θέλω να την λούσω στα χάδια! Είναι ένα κορίτσι που με κάνει να θυμάμαι τον εαυτό μου στην παιδική μου ηλικία, αλλά ζηλεύοντας την και λίγο γιατί είναι ακόμη καλύτερη σε όλα της και ελεύθερη (όσο γίνεται), να είναι αυτή που είναι. Είναι πεισματάρα, έχει πολύ δυναμισμό και αν θέλει κάτι, θα το καταφέρει. Θα κάνει τα πάντα για να τα καταφέρει, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να σπάσει τα νεύρα του άλλου ή αν αυτό σημαίνει πως θα προσπαθεί να το κάνει μόνη της.

Είναι περήφανη. Δεν θέλει να την βλέπουν να κλαίει, ούτε να γελάνε μ’ αυτήν με κάποιο της λάθος πχ. Και θέλει να τα κάνει όλα όμορφα και σωστά. Δεν την πείραζε παλιά να χάνει, αλλά τώρα είναι στην φάση που θέλει κι αυτή να είναι πρώτη.

Κλαίει και φωνάζει και δεν σταματάει μέχρι να νιώσει καλύτερα. Και ότι και να της πεις, δεν την πείθεις, από μωρό! Δεν την νοιάζει η γνώμη μας και αυτό από την μια είναι σπαστικό και από την άλλη μου αρέσει που έχει τα δικά της θέλω και δεν επηρεάζεται!

Όταν θέλει να είναι γλυκιά, στάζει μέλι! Όταν έχει χαρές, χαμογελούν όλοι! Όταν χορεύει την χαζεύουμε λες και βλέπουμε μια καταξιωμένη μπαλαρίνα να χορεύει την λίμνη των κύκνων. Δεν ξέρω πως έχει βρει αυτή την χάρη και την σοβαρότητα ταυτόχρονα!

Και είναι ακόμη μωρό. Θέλει την μαμά της όταν χτυπήσει, θέλει την μαμά της όταν φοβηθεί, είναι αγαθούλα, είναι μια κοριτσάκι με τα τσιμπίδια του και τα λούσα του και τις πόζες του.

Αυτό το κοριτσάκι, ααααααχ! Ώρες ώρες λέω πως είναι δύσκολο να το μεγαλώνω. Για να μεγαλώσεις έναν δυναμικό ελεύθερο άνθρωπο πρέπει να μάθεις κι εσύ τι εστί ελευθερία και εκεί ζορίζεσαι! Ζορίζεσαι πολύ! Αλλά, μεγαλώνει, σε μαθαίνει, ξαναζορίζεσαι, ζορίζεται κι αυτή να μας κάνει να δούμε και εκεί που βλέπουμε, …λάμπουμε όλοι μαζί της!

Χρόνια σου πολλά αγάπη μου! Σε αγαπώ πολύ! Κι εγώ, και ο μπαμπάς και ο αδερφός σου! Χρόνια σου πολλά! Μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά!

Πριν ακριβώς 8 χρόνια!

 

Πριν ακριβώς 8 χρόνια, γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί! Πριν από κείνη την μέρα, δεν ήξερα ότι η ζωή μου θα άλλαζε τόσο! Φανταστείτε (το έχω ξαναπεί), πως έλεγα ότι θα ξεκινούσα δουλειά μετά από δύο ολόκληρες εβδομάδες. Και απλά στο ενδιάμεσο της δουλειάς θα μου έφερναν το μωρό να το θηλάσω στο αυτοκίνητο και να το πάρουν πίσω!

 

Πόσο μα πόσο στον κόσμο μου ήμουν!!! Που να ξέρω 8 χρόνια και 1 μέρα πριν τι θα σήμαινε ο ερχομός του Γιώργου στη ζωή μου! Που να ήξερα ότι το να είμαι μαμά, θα ήταν πλέον το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσα να κάνω για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου? Που να ήξερα ότι θα με συνέπαιρνε τόσο όλο αυτό, που πλέον για μένα θα ήταν η μοναδική δουλειά. Που αργότερα ακόμη και η επαγγελματική μου δραστηριότητα θα άλλαζε κατεύθυνση! Που να ήξερα ότι μέσα από σένα Γιώργο μου, θα μάθαινα τόσα για μένα! Που να ήξερα πως όλη μου η υπόλοιπη ζωή, θα είχε να κάνει με το μεγάλωμα σου και μετά και της αδερφής σου, πως θα προσπαθούσα για το καλύτερο στην διατροφή σας, στην ανάπτυξή σας και στην ψυχολογία σας!

 

Από την ώρα που γεννήθηκες ήσουν ένα μωρό που ήθελε να εξερευνήσει! Με μεγάλα ανοιχτά μάτια όλη την ώρα, δεν ήθελες πολύ ύπνο και καθισιό. Ήθελες να είσαι σε μια αγκαλιά που να σε παίρνει βόλτες! Και αυτό κάναμε! Αρχικά ο μπαμπάς σου και όταν ανάρρωσα από την καισαρική κι εγώ! Σε είχα δεμένο πάνω μου με ένα sling και σε είχα εκεί συνεχώς. Οπουδήποτε αλλού, δεν σου άρεσε άλλωστε! Και μεγάλωνες, μεγάλωνες. και όλο και παθαίναμε την πλάκα μας! Τόσο που όταν έμεινα έγκυος με την αδερφή σου, αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να την αγαπήσω όσο εσένα. Τόσο που ενώ πάντα ήθελα κορίτσια, τώρα πια ήθελα αγόρια. Αρκεί να σου μοιάζουν!

 

Όταν έγινες ο «μεγάλος» αδερφός, πριν 5 χρόνια, ήσουν μικρούλης αγαπούλα μου! Κι όμως γιατί νομίζαμε πως ήσουνα μεγάλος? Και συμπεριφερόσουν σαν μεγάλος. Κατανοούσες σαν μεγάλος και ζήλευες μωρό μου κι ας μην το έδειχνες! Και όταν το έδειχνες, ένιωθα πως κάνω εγώ κάτι λάθος, αλλά πως να μην ζηλέψεις? Μοιραζόσουν πια την μαμά σου με ένα μωρό! Κι όμως παρέμεινες ένα τόσο καλόκαρδο παιδί! Δέχεσαι ακόμη τα λάθη μας με αγάπη! Καταλαβαίνεις και δέχεσαι τον άλλον. Η ενσυναίσθησή σου με έχει στείλει πολλές φορές αδιάβαστη!

 

Ξέρω πως έγινες πολλές φορές το πειραματόζωο μιας και είσαι ο πρώτος. Βλέπω όμως ότι όσα λάθη και να κάναμε, παραμένεις διαμάντι! Ένα διαμάντι που λάμπει, και σαν πρίσμα αναλύει τα χρώματα του φωτός ώστε να υπάρχει κατανόηση των πραγμάτων και να μπαίνουν όλα σε μια σειρά βάσει σωστών προτεραιοτήτων!

 

 

Σήμερα έγινες 8 χρονών! Πριν από 8 χρόνια, έγινα μαμά! Μεγάλωσες! Μεγάλωσα κι εγώ! Σου μένουν μόνο 30 πόντοι για να με φτάσεις! Σου αρέσει να σε αγκαλιάζω και να σου λέω τρυφερά λόγια! Η αίσθηση του χιούμορ σου είναι τόσο καλή και πραγματικά μερικές φορές κατουριόμαστε από τα γέλια! Τα κοριτσάκια αρχίζουν να σε ερωτεύονται (και δίκιο έχουν δηλαδή) και εσύ παραμένεις γλυκός και αθώος! Και άταχτος, και ξεχασιάρης και λίγο απρόσεκτος! Αλλά, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που θα άλλαζα αν αυτό σήμαινε πως δεν θα ήσουν ο εαυτός σου!!! Σε αγαπώ και θέλω να το θυμάσαι! Ακόμη και όταν θα μπεις στην εφηβεία και ότι κάνω θα σου φταίει! Σε αγαπώ απένταντα (όπως έλεγες μικρούλης)! Κι εγώ, και ο μπαμπάς σου και η αδερφή σου, που μπορεί να σου σπάει τα νεύρα καμιά φορά αλλά σε αγαπά και σε θαυμάζει και όταν πάω να την μαλώσω για κάτι που σου έκανε, τότε την λυπάσαι και αλλάζεις γνώμη!

 

Σήμερα έγινες 8 χρονών. 10 ακόμη και θα γίνεις όπως έλεγε μια φίλη, απλά φιλοξενούμενος στο σπίτι μας. Θα φεύγεις θα έρχεσαι, θα σπουδάζεις, θα τελειώσεις, θα έχεις φτιάξει τη ζωή σου. 10 χρόνια ακόμη από τα οποία, λίγα μένουν που θα είσαι ακόμη παιδάκι! Περιμένω και το τότε με ανυπομονησία, αλλά και το τώρα το λατρεύω! Βασικά, γιατί ο κάθε χρόνος που περνάει σου πάει απερίγραπτα!!!

 

Χρόνια σου πολλά γλυκό μου αγόρι! Πολλά, καλά, ευτυχισμένα, γεμάτα αγάπη και πολύχρωμα! ❤

2014 οπως το ειδε το wordpress!

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2014 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

The Louvre Museum has 8.5 million visitors per year. This blog was viewed about 340,000 times in 2014. If it were an exhibit at the Louvre Museum, it would take about 15 days for that many people to see it.

Click here to see the complete report.