Το Κλαψούρισμα
Πηγή: http://www.askdrsears.com/html/6/T063900.asp
Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης
Πώς γίνεται ένας τόσο εκνευριστικός ήχος όπως είναι το κλαψούρισμα να βγαίνει από τόσο λατρευτά πλασματάκια όπως είναι τα παιδιά μας; Αποτελεί κράμα έκκλησης, απαίτησης, ενόχλησης και γκρίνιας με κάποιες παρεμβολές από ρουθουνίσματα και αναφυλλητά. Ο τόνος και η ένταση κλιμακώνονται με κατάληξη είτε την εξάντληση του κλαψουρίζοντος (κάτι που θέλει πολύ χρόνο να ολοκληρωθεί) είτε την καταπόνηση του αποδέκτη-ακροατή (κάτι που έρχεται πολύ γοργά).
Γιατί κλαψουρίζουν τα παιδιά; Η περίοδος του κλαψουρίσματος για τα περισσότερα παιδιά διαρκεί απ’ τα δυόμισυ μέχρι τα τέσσερα. Είναι τότε που πειραματίζονται με τη φωνή τους και κάνουν τις δικές τους διαπιστώσεις για την επίδραση που έχουν οι διάφοροι ήχοι στους ακροατές τους!!! Ο λόγος που ο πειραματισμός αυτός κρατάει τόσο πολύ είναι γιατί τα … μαγεύει η δύναμη και η αποτελεσματικότητα που διαθέτει το κλαψούρισμα. Ανάλογα με την ανταπόκριση των αποδεκτών, το κλαψούρισμα είτε θα προβιβαστεί σε πιο ενοχλητικά είδη ήχων είτε θα εξευγενιστεί σε κάποια πιο ευχάριστη μορφή ομιλίας.
Πώς θα μπορέσετε να σιγάσετε τον κλαψιάρη; Ιδού μερικές ιδέες και προτάσεις:
ü Παρατηρήστε τις συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες ξεκινάει το κλαψούρισμα, «προσπεράστε» το παιδί σας και κλείστε το δρόμο στο κλαψούρισμα.
Αν το παιδί σας αρχίζει το κλαψούρισμα μόλις πιάσετε το τηλέφωνο, βρείτε κάτι που θα το κρατάει απασχολημένο και μετά κάντε το τηλεφώνημα. Αν το κλαψούρισμα εκδηλώνεται όταν το παιδί είναι κουρασμένο ή πλήττει, τότε η διόρθωση των συνθηκών διορθώνει ταυτόχρονα και το κλαψούρισμα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η άμεση ανταπόκριση στο παιδί λειτουργεί αποτρεπτικά για το κλαψούρισμα έτσι που το παιδί δεν χρειάζεται να προσφύγει στη χρήση εκνευριστικών τόνων για να σας περάσει το μήνυμά του.
ü Μην αφήνετε το κλαψούρισμα να κλιμακωθεί. Με την πρώτη συλλαβή και μόλις υποψιαστείτε την ύπαρξη κλαψιάρικου τόνου στη φωνή πείτε με αποφασιστικό ύφος: «Στοπ! Δεν ακούω την γκρινιάρικη φωνή σου!» και απομακρυνθείτε. Μετά, γυρίστε, κοιτάξτε το παιδί σας και προσθέστε: «Ευχαρίστως όμως θα σε ακούσω όταν μιλάς όμορφα».
ü Δοκιμάστε και αυτό: «Αυτό δεν είναι το δωμάτιο για κλαψουρίσματα. Αν θέλεις να μυξοκλάψεις πήγαινε σ’ ένα άλλο δωμάτιο».
ü Καταπνίξτε το κλαψούρισμα εν τη γενέσει του και κατευθύνετε τα πράγματα έτσι ώστε ο τόνος της φωνής του παιδιού να πάρει ευχάριστο χρώμα. Σε αντίθετη περίπτωση ρισκάρετε να επιτρέψετε το κλαψούρισμα να σας εξαντλήσει μέχρι του σημείου να παραδοθείτε – μια παραχώρηση που παρατείνει το στάδιο του κλαψουρίσματος. Όταν το παιδί συνειδητοποιήσει πως το κλαψούρισμα δεν βγάζει πουθενά, θα σταματήσει. Και σε τελική ανάλυση το παιδί θα πάρει αυτό που ζητούσε απ’ την αρχή, όχι όμως με το κλαψούρισμα αλλά με τον γλυκό τόνο της φωνής του και διατυπώνοντας την επιθυμία του ήρεμα και ευγενικά.
üΈνας άλλος τρόπος να κερδίσετε το κλαψιάρικο παιδί με το μέρος σας είναι να αλλάξετε θέμα. Συνεχίστε να μιλάτε και να αποσπάτε την προσοχή του απ’ το κλαψούρισμα προς άλλα ενδιαφέροντα: «Α! Κοίτα αυτό το υπέροχο λουλούδι. Έλα να δούμε πώς μυρίζει». Δίνετε με τον τρόπο αυτό στο παιδί να αντιληφθεί πως το κλαψούρισμα δεν σας ενοχλεί.
Αν το κλαψούρισμα επιμένει, επανάλαβετε στο παιδί σας το κλαψούρισμά του (χωρίς δόσεις υπερβολής ή κοροϊδευτικό ύφος!) για να αντιληφθεί πόσο άχαρο και ενοχλητικό ακούγεται. Προσοχή όμως, μην το κάνετε αυτό όταν και οι δυο σας είσαστε συναισθηματικά φορτισμένοι. Κάντε το σε κάποια ήρεμη στιγμή. Κλαψουρίστε του: «Ποιο απ’ τα δυο προτιμάς, την «ξυνή» φωνή της Μανούλας («Δε θέλω να μαγειρέψω για βραδυνό») ή τη γλυκειά φωνή της Μανούλας («Αχ πόσο κουρασμένη είμαι. Τί ωραία θα ήταν να είχα λίγη βοήθεια!»); Άπαξ και το παιδί σας μάθει πως το κλαψούρισμα δεν φέρνει το αποτέλεσμα που θα περίμενε (και καθώς οι γλωσσικές του ικανότητες βελτιώνονται) τότε το κλαψούρισμα θα καταχωνιαστεί στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Το Blog μιας Μαμας 