Αυτόματος και φυσικός ο ρόλος της μαμάς?

 

Δεν είναι λίγες φορές που κάνω την ίδια συζήτηση με κάποια μελλοντική μαμά ή μαμά ήδη! Κατά πόσο δηλαδή χρειαζόμαστε να διαβάσουμε, να ψάξουμε και να μάθουμε για το ρόλο μας ως γονείς. Κάποιες φορές εξηγώ, κάποιες όχι. Αναλόγως το κατά πόσο θεωρώ πως θα βοηθήσει αυτό που θα πω δηλαδή…

 

Θέλω λοιπόν εδώ να εξηγήσω… Ναι, όλα θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι και μας βγαίνουν φυσικά και αυτόματα. Αυτό το κλασσικό να ακούμε το ένστικτό μας, την καρδιά μας, την φωνή μέσα μας, κλπ. Που ισχύει, αλλά όχι πάντα! Γιατί όχι πάντα? Γιατί εξαρτάται το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες και βέβαια εξαρτάται και πολύ το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι τώρα.

 

Είναι για παράδειγμα φυσικό το να γεννήσεις φυσιολογικά. Για κάποιον λόγο όμως, έχουμε φτάσει να έχουμε 60% καισαρικές τομές αντί φυσιολογικού τοκετού στη χώρα μας! Γιατί? Γιατί το περιβάλλον στο οποίο γεννάμε, μας παρακολουθούν σε όλη την εγκυμοσύνη και ακούμε από άλλες μαμάδες, δεν υποστηρίζει τον φυσιολογικό τοκετό. Οπότε το φυσικό και αυτόματο, δεν μας βγαίνει τελικά.

 

Είναι επίσης φυσικός ο θηλασμός. Έλα όμως που οι περισσότερες από εμάς μπορεί να μην θηλάσαμε όταν είμασταν παιδιά (και άρα δεν έχουμε μαμάδες που γνωρίζουν για να μας βοηθήσουν), οι περισσότερες φίλες μας μαμάδες επίσης δεν έχουν θηλάσει (οπότε ούτε αυτές γνωρίζουν να μας βοηθήσουν), και τέλος το μαιευτήριο, ο γυναικολόγος και παιδίατρος (εκτός από λίγες λαμπρές εξαιρέσεις), δεν έχουν ιδέα περί θηλασμού και άρα μας δίνουν οδηγίες αποθηλασμού και όχι θηλασμού. Πάλι το φυσικό και το αυτόματο, κάνει φτερά από το παράθυρο…

 

Το ίδιο λοιπόν συνεχίζεται και στο μεγάλωμα των παιδιών μας. Την σπουδαιότερη «δουλειά» που έχουμε να κάνουμε… Άλλη φωνάζει στο παιδί, άλλη καθόλου! Άλλη δέρνει το παιδί, άλλη καθόλου. Άλλη το τιμωρεί, το απειλεί, το αφήνει να κλαίει για να μάθει να κοιμάται μόνο του, άλλη όχι! Άλλη το αφήνει να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του, άλλη όχι γιατί φοβάται! Άλλη κοιμάται με το παιδί της, άλλη του δίνει έτοιμες κρέμες με ζάχαρη και άλλη φτιάχνει σπιτικό φαγητό. Με λίγα λόγια, άλλη μαμά συμπεριφέρεται με έναν τρόπο, άλλη με εντελώς διαφορετικό. Άλλη την έδερναν όταν ήταν μικρή και την τιμωρούσαν, άρα της βγαίνει φυσικά αυτό. Άλλη δεν είχε φάει ποτέ κρεμούλες έτοιμες και άρα της βγαίνει φυσικό να μαγειρεύει για το παιδί της, κλπ κλπ… Άρα το φυσικό και αυτόματο, είτε είναι τελείως διαφορετικό για την κάθε μαμά, είτε δεν είναι φυσικό και αυτόματο αν κάποιο από τα παραπάνω είναι λάθος. Και το αν είναι σωστό ή λάθος, έρχεται η επιστήμη ευτυχώς να μας το πει!

 

 

Πλέον, ότι πληροφορία ψάξουμε στο internet, υπάρχει διαθέσιμη. Τα πάντα! Θέλεις να μάθεις για την εγκυμοσύνη σου, χιλιάδες πληροφορίες! Για τον τοκετό σου? Το ίδιο. Για το πως να θηλάσεις το μωρό σου. Πληροφορίες κι εκεί! Και πληροφορίες γονεϊκότητας. Υπάρχουν έρευνες, (επιστημονικές έρευνες και όχι θεωρίες του κάθε τύπου που θέλει να πουλήσει ένα βιβλίο), για το κάθε τι. Δεν υπάρχει για μένα η δικαιολογία «μου το είπε ο γιατρός». Αν ένας γιατρός σου πει πως πρέπει να γεννήσεις με καισαρική, μπορείς να ψάξεις να δεις αν όντως ισχύει. Να ζητήσεις μια δεύτερη άποψη. Το ίδιο και αν σου πει ότι το γάλα σου δε φτάνει στο μωρό ή ότι δεν είναι καλό και πρέπει να το κόψεις! Το θεωρώ ανεύθυνο να πιστέψεις το κάθε τι που θα σου πει ο οποιοσδήποτε χωρίς να ψάξεις έστω λίγο τι λένε άλλοι! Αυτό με την εμπιστοσύνη δεν το δέχομαι. Για να κερδίσει κάποιον την εμπιστοσύνη σου, πρέπει να στο αποδείξει και πάλι για κάτι σοβαρό, το τσεκάρεις. Δεν είναι δύσκολο. Τι ποσοστά καισαρικής πχ έχει ένας γυναικολόγος? Ο παιδίατρος του παιδιού είναι πιστοποιημένος σύμβουλος γαλουχίας? Αν όχι, όταν σου πει να κόψεις τον θηλασμό ή να δώσεις συμπλήρωμα, ζήτα βοήθεια από κάποιον με πιστοποίηση!

 

Εκτός από σκέτες πληροφορίες, υπάρχουν και εθελοντικές ομάδες. Γυναίκες και επαγγελματίες υγείας βοηθούν δωρεάν, στηρίζουν και συζητούν διάφορα θέματα/προβλήματα που μπορεί να τύχουν σε μια εγκυμοσύνη, λοχεία και γενικά το μεγάλωμα ενός παιδιού.

 

Ομάδες που μας μαθαίνουν πως μπορούμε να γίνουμε διαφορετικοί γονείς και να μην επαναλάβουμε λάθη παλιότερα. Που μας δείχνουν πως πλέον κάποιες τακτικές παλιές έχουν αποδειχθεί επικίνδυνες, λανθασμένες και προβληματικές για την ανάπτυξη ενός παιδιού.

 

Ομάδες και πληροφορίες λοιπόν… Και γιατί υπάρχουν όλες αυτές οι ομάδες? Είναι η απόδειξη πως κάποια πράγματα ίσως έχουν ξεχαστεί, ίσως απλά έχουν αλλάξει, αλλά δεν μας βγαίνουν πάντα αυτόματα, ούτε φυσικά. Ίσως με προσπάθεια από μέρους μας, να αλλάξει το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και οι εικόνες που θα βλέπουν οι μελλοντικές μαμάδες, να είναι τέτοιες που όλα αυτά θα τους βγαίνουν όντως αυτόματα και φυσικά. Μέχρι τότε, ψάξτε, διαβάστε και μάθετε! Σιγά σιγά, αλλάζοντας την εσωτερική φωνή που μας θυμίζει τα παλιά, αρχίζει μια νέα φωνούλα να μας υπενθυμίζει τα σωστά. Και τότε θα καταλάβετε πως το παιδί σας είναι πολύ σημαντικό και αξίζει να μην αφήσετε τίποτα στη τύχη! Είναι στο κάτω κάτω, το μέλλον του κόσμου όλου! Το λες και αρκετά σημαντικό ε? 😉

Ο καλύτερος καθηγητής ever!

To Facebook έχει γεμίσει με τις φωτογραφίες αυτού του καθηγητή! Χάρηκα πολύ που ένας άνθρωπος, ένας καθηγητής δείχνει την ανθρωπιά του και συμπεριφέρεται στις μαθήτριές του όπως θα ήθελε να συμπεριφερθεί και οποιοσδήποτε άλλος καθηγητής στην κόρη του. Χάρηκα γιατί, φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν σκέφτονται περισσότερο το δικό τους βόλεμα αλλά προσπαθούν να δημιουργήσουν μια όμορφη ατμόσφαιρα και σε άλλους. Δεν είδα επίσης πουθενά να μιλάει ο ίδιος γι αυτό!

Λυπήθηκα όμως και λίγο, γιατί κάτι τέτοιο δεν ξέρω ΑΝ έχει συμβεί ποτέ στην δική μας χώρα. Επίσης, ένας ακόμη λόγος, είναι το γεγονός ότι μας φάνηκε τόσο εξωπραγματικό παγκοσμίως, που το ποστάρουμε παντού! Δηλαδή το ανθρώπινο και το φυσιολογικό, έγινε τόσο αναπάντεχο που έκπληκτοι όλοι αναφωνούμε χαρούμενοι! Ναι! Να θαυμάζουμε και να δείχνουμε τους ανθρώπους αυτούς που σαν μικρά κεριά φωτίζουν την ανθρωπότητα. Ναι! Να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε κιόλας και να μην τους αφήνουμε στην μοναξιά τους 😉

Εμπρός για ένα μέλλον γεμάτο μαθήματα αξιών για τα παιδιά μας! 

Η ιστορία λοιπόν έχει ως εξής:

Ο, επί 45 έτη, καθηγητής Sydney Engelberg, λέκτορας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, έμεινε ατάραχος όταν το μωρό μιας μαμάς που παρακολουθούσε το μάθημά του, άρχισε να κλαίει. Η μαμά, ντροπιασμένη, προσπάθησε να φύγει από την τάξη, αλλά αντ’ αυτού, ο καθηγητής-πατέρας 4ων παιδιών και παππούς 5 , έσκυψε και έπιασε και ηρέμησε το μωρό στην αγκαλιά του, συνεχίζοντας κανονικότατα το μάθημά του.

Κατά τα λεγόμενα της κόρης του, ο Engelberg αφήνει τις μητέρες να παρακολουθούν το μάθημά του φέρνοντας τα παιδιά τους μαζί και θηλάζωντάς τα αν χρειαστεί. Καμιά μητέρα δεν θα έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε παιδί ή εκπαίδευση!

Η μαμά σηκώθηκε να φύγει από το μάθημα, γιατί το μωρό της έκλαιγε.

Όμως αντί να την αφήσει να φύγει, έπιασε το μωρό στα χέρια του και το ηρέμησε, συνεχίζοντας το μάθημά του.

«Η φιλοσοφία του για την  εκπαίδευση, δεν είναι να μαθαίνεις απλά και ξερά την γνώση, αλλά και τις αξίες» έγραψε η κόρη του Sarit Fishbaine “

Πως πρέπει να κοιμάται ένα μωρό?

Πηγή: http://pediatros-thes.gr/

Μέτρα για την πρόληψη του Αιφνίδιου Θανάτου Βρεφών

 

Τι είναι ο ξαφνικός θάνατος βρεφών;

Είναι όταν ένα βρέφος πεθαίνει ξαφνικά στο κρεβατάκι χωρίς προφανή αιτία. Συμβαίνει σπάνια, αλλά είναι από τις συχνότερες αιτίες θανάτου στα βρέφη. Τα αίτια είναι άγνωστα. Οι περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν σε μωρά 2-5 μηνών.

Τι μπορώ να κάνω για να μειώσω τον κίνδυνο για ξαφνικό θάνατο;

• Ξαπλώστε το μωρό ανάσκελα στο κρεβατάκι. Όλες οι άλλες θέσεις στον ύπνο αυξάνουν τον κίνδυνο. Το μωρό δεν κινδυνεύει να πνιγεί αν ξαπλώνει ανάσκελα. Από τους 5-6 μήνες της ζωής και μετά μπορεί να κοιμάται σε όποια στάση θέλει.
• Μη χρησιμοποιείτε μαξιλάρι.
• Σκεπάστε το μωρό με λεπτή κουβέρτα ή πάρτε ειδικό υπνόσακο για μωρά.
• Σκεπάστε μόνο μέχρι τους ώμους.
• Τα πόδια του μωρού πρέπει μόλις να αγγίζουν το τέλος του κρεβατιού. Έτσι δε μπορεί το μωρό να μετακινηθεί κάτω από την κουβέρτα.
• Η θερμοκρασία δωματίου  πρέπει να είναι όχι περισσότερο από 20-22 βαθμούς.
• Το μωρό δεν πρέπει να ντύνεται υπερβολικά ζεστά.
• Βάλτε το κρεβατάκι του μωρού στο δωμάτιό σας τους πρώτους 6 μήνες. Αν το έχετε σε άλλο δωμάτιο αυξάνει ο κίνδυνος ξαφνικού θανάτου.
• * Μην κοιμάστε μαζί με το μωρό στο ίδιο κρεβάτι ή καναπέ.
• Μην καπνίζετε στην εγκυμοσύνη.
• Μην καπνίζετε όταν το μωρό γεννηθεί.
• Θηλάστε το μωρό σας αποκλειστικά τους πρώτους 6 μήνες της ζωής.
• Δείτε τον παιδίατρο αν το μωρό σας έχει κρύωμα ή δεν είναι καλά.

Χαρείτε το μωρό σας

Ο ξαφνικός θάνατος είναι σπάνιος. Μην αφήνετε η ανησυχία για τον ξαφνικό θάνατο να χαλάσει τη διάθεση και τη χαρά σας για το μωρό σας. Ωστόσο, χρειάζεται για ασφάλεια να εφαρμόσετε τα πιο πάνω μέτρα.

Στέλιος Παπαβέντσης Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC 2010

* Το 2011 ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης, έγραψε άρθρο για τον ασφαλή ύπνο του μωρού στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς του το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ. Δεν είναι απαγορευτικός ο κοινός ύπνος, αλλά με προϋποθέσεις 😉 

Δεν θήλασα το παιδί μου…

 

Έχει χρόνια τώρα που ασχολούμαι με τον θηλασμό, την διατροφή ενός παιδιού, την ανάπτυξη του, την ψυχολογία του, ψάχνω συνεχώς! Το blog όμως το ξεκίνησα γιατί είχα συνειδητοποιήσει πως είχα μαζέψει τόσες πληροφορίες στο κομπιούτερ μου, που ήταν κρίμα να μην τις μοιραστώ. Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά κατάλαβα πόσες λανθασμένες οδηγίες κυριαρχούν έξω, από μαμάδες, γιαγιάδες, φίλες αλλά δυστυχώς και από επαγγελματίες υγείας. Μου πήρε λίγο ακόμη για να καταλάβω πόσες και πόσες μαμάδες την είχαν πατήσει στο θέμα θηλασμού εκείνες τις πρώτες ώρες, μέρες και εβδομάδες που χρειάζεται για να κυλίσει ομαλά ο θηλασμός!

 

Είχα ευτυχώς το μικρόβιο να ψάχνω και από μόνη μου τις διάφορες απαντήσεις που μου έδιναν οι παιδίατροι αλλά και είχα διαβάσει κάποια πράγματα από πριν όσον αφορά τον θηλασμό, οπότε ήξερα τι δεν θα έπρεπε να με ανησυχήσει, αλλά και πάλι βρήκα τις δυσκολίες μου, και ψάχνοντας στα φόρουμ αλλά και σε Αγγλικές σελίδες, έβρισκα τις λύσεις και προχωρούσα μέχρι ο θηλασμός να γίνει και για μένα παιχνιδάκι!

 

Μου έστειλαν πολλές μαμάδες μέηλ για την απογοήτευσή τους στο δικό τους ταξίδι, το μικρό δικό τους ταξίδι θηλασμού. Ήθελαν να μάθουν τι έγινε λάθος, γιατί δεν είχαν γάλα, γιατί τους κόπηκε, αν θα μπορούσαν να τα έχουν καταφέρει. Έστειλα πολλά ενθαρρυντικά μέηλ σε μαμάδες, εύχοντας το καλύτερο για το δεύτερο παιδάκι τους, εξηγώντας και εξηγώντας το κάθε βήμα, τον μηχανισμό του στήθους, κλπ. Δεν ξέρω αν τα κατάφεραν…

 

Έχω διαβάσει πολλές facebook συζητήσεις, με θηλάζουσες και μη θηλάζουσες και συχνά πυκνά η ερώτηση «εμείς που δεν θηλάσαμε δηλαδή δεν είμαστε καλές μανούλες?» κάποια στιγμή αναδύεται. Η ερώτηση αυτή είναι τόσο συχνή, μα τόσο συχνή και καταλαβαίνω τον λόγο! Έχω ζήσει φίλες μου που ενώ ήθελαν να θηλάσουν, δεν τα κατάφεραν. Το πάλεψαν, μα δεν τα κατάφεραν. Έχω γνωρίσει μαμάδες που άκουσαν πιστά τις συμβουλές του γιατρού τους μέχρι που πίστεψαν πως απλά δεν είχαν γάλα, έχω γνωρίσει και μαμάδες που απλά δεν ήθελαν να θηλάσουν. Ούτε μια ρουφηξιά! Ακόμη κι αν δεν μπορώ να καταλάβω τις τελευταίες μαμάδες, έχω να πω πως αυτές είναι και οι μαμάδες που συνήθως δεν πτοούνται από τέτοιες συζητήσεις. Ήταν συνειδητή απόφαση και δεν την παίρνουν πίσω, ούτε σε δεύτερο ή τρίτο παιδί. Οι μαμάδες που θήλασαν για λίγο το μωρό τους και μετά από λίγο τους «κόπηκε», μπορεί να στενοχωρέθηκαν, αλλά και πάλι, δεν είναι οι μαμάδες που συνήθως θα κάνουν αυτή την ερώτηση που σας έγραψα…

 

Όμως αυτές οι μαμάδες που πάλεψαν με ένα θήλαστρο όσο το μωρό τους ήταν στην θερμοκοιτίδα ή σε θάλαμο πρόωρων μωρών και δεν άντεξαν γιατί δεν ήξεραν πως, αυτές οι μαμάδες που προσπάθησαν και ξαναπροσπάθησαν να πιάσει το μωρό το στήθος τους αλλά δεν το έπιανε, αυτές που μάτωσαν οι θηλές τους, αυτές που είχαν εσωτερικές θηλές, που έπαθαν μαστίτιδα, που είχαν δίδυμα και δεν ήξεραν τι να πρωτοκάνουν, αυτές που δεν ήξεραν γενικά τι παίζει με τον θηλασμό και απλά άκουσαν τον παιδίατρο ή την γνωστή τους μέχρι που το μωρό έχανε βάρος, αυτές που το όνειρό τους είναι να κάνουν το πιο φυσικό, το να θηλάσουν το μωρό τους για πολύ καιρό, αυτές οι μαμάδες, αυτές οι αποκαρδιωμένες μαμάδες που ένιωσαν πως στην αρχή της ζωής του μωρού τους, δεν τα κατάφεραν να τους δώσουν το καλύτερο, αυτές κάνουν αυτή την ερώτηση με τύψεις!

 

Μια τέτοια μαμά, μου έστειλε ένα μήνυμα χτες και μου έλεγε πως ψάχνει να βρει ένα άρθρο γι αυτές τις μαμάδες και για την ίδια. Ένα άρθρο που θα τις κάνει να νιώσουν λίγο καλύτερα. Λίγο να νιώσουν πως είναι καλές μαμάδες για τα μωράκια τους!

 

Όταν ήμουν έγκυος τον Γιώργο, ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά, δίχως επισκληρίδιο κι ας με έλεγαν τρελή που από μόνη μου αποφάσισα να πονάω. Ήθελα να βιώσω το θαύμα της γέννας ολοκληρωτικά. Μια φίλη μου είπε για έναν γιατρό στο Έλενα όπου και γέννησα. Δεν θεώρησα ότι έπρεπε να γνωρίζω και πολλά πράγματα για τον τοκετό. Φυσικό πράγμα ήταν άλλωστε, όπως και ο θηλασμός. Ούτε και για τον θηλασμό θα έψαχνα και πολύ, αλλά έπεσα τυχαία σε κάποια αρθράκια και έκατσα και τα διάβασα και ελάχιστα, ξεστραβώθηκα. Που να σκεφτώ πως χρειαζόταν να μάθω για τον τοκετό??? Και αφού έφτασαν τις 40 εβδομάδες, δύο μέρες μετά μπήκα για πρόκληση. Δεν είμασταν ούτε εγώ ούτε ο παίδαρος που είχα στην κοιλιά μου έτοιμοι. Και 8 ώρες μετά από συνεχόμενους, τεχνητούς και δυνατούς πόνους, κατέληξα σε ένα χειρουργείο για καισαρική. Αρχικά το έπαιζα κουλ! ΟΚ, δεν τα κατάφερα, από δω και πέρα θα τα καταφέρω! Και όντως τα κατάφερα. Δεν ήθελα να ψάξω λεπτομέρειες για την καισαρική, το τι σημαίνει αυτό σε ένα παιδί, στην ψυχολογία του, αλλά και στην δική μου. Ο δεύτερος τοκετός μου, κατέληξε κι αυτός σε καισαρική, αν και πηγαίναμε για φυσιολογικό τοκετό. Είχα διαβάσει κάποια πράγματα πια, αλλά δεν έμπαινα και πολύ βαθιά γιατί αυτό θα σήμαινε πως θα μάθαινα και πράγματα που δεν ήθελα… Δεν τα κατάφερα… 3μιση χρόνια μετά, ψάχνω, ψάχνω, μαθαίνω, δεν ξέρω πως μπορώ να απαλύνω κάποια πράγματα που αισθάνομαι ακόμη, ή τα παιδιά μου, αλλά ψάχνω, θα αρχίσω να γράφω όταν θα τα έχω κατακτήσει κι αυτά. Ψάχνω! Δεν νιώθω τύψεις πια. Δεν ήξερα αυτά που έπρεπε να ξέρω, δεν ήξερα τι έπρεπε να ψάξω! Δεν ήξερα! Η αγάπη μου για τα παιδιά μου δεν μίκρυνε, δεν θεωρώ ότι μια μαμά που τα κατάφερε να γεννήσει φυσικά είναι καλύτερη μαμά από μένα. Είμαι η μαμά των παιδιών μου και είμαι η καλύτερη μαμά για αυτά τα παιδιά!

 

Και έτσι ακριβώς θα πρέπει να αισθάνεται μια μαμά που δεν κατάφερε να θηλάσει! Όχι, δεν προσπαθώ να μειώσω καμιά μαμά που δεν θήλασε. Το κάθε μωρό μπορεί να έχει δικαίωμα στο γάλα της μαμάς του και θεωρώ πως γι αυτόν τον λόγο δεν θα έπρεπε να το αψηφεί αυτό καμία μαμά, αλλά όταν δεν γνωρίζεις πως ο γιατρός σου μπορεί και να μην έχει ιδέα για το τι εστί μητρικό γάλα, μητρικός θηλασμός και πως να τον καταφέρεις, πολύ πιθανόν να ακούσεις τις συμβουλές του. Αν δεν γνωρίζεις πως υπάρχουν μαμάδες που μπορούν να σε βοηθήσουν, αν δεν γνωρίζεις ότι κάποιες δυσκολίες είναι μέσα στο παιχνίδι, αν δεν γνωρίζεις τι ακριβώς να περιμένεις, τότε μόνη σου, μέσα στις όποιες δυσκολίες, αϋπνίες κλπ που έχεις ως μωρομάνα, θα τα παίξεις. Και όταν θα περάσει ο καιρός και θα έχεις ηρεμήσει, θα αναρωτιέσαι γιατί σου συνέβει όλο αυτό και αν θα μπορούσες να κάνεις κάτι αλλιώς, γιατί το μωρό σου το άξιζε και το ξέρεις. Και γι αυτό παλεύουμε τόσες και τόσες θηλάζουσες μαμάδες, σύμβουλοι θηλασμού, κλπ σε ομάδες θηλασμού ή σε blog, να ενημερώνουμε όποια μαμά διαβάζει έστω και λίγο. Γιατί όταν οι μαμάδες γνωρίζουν, ίσως καταφέρουν τελικά κάποια στιγμή να θηλάσουν, πολύ πιθανόν να βοηθήσουν και μια φίλη τους, αργότερα την κόρη τους ή την νύφη τους! Αν γνωρίζουν πόσο καλό είναι το μητρικό γάλα για τα μωράκια τους, τότε όταν βρεθούν σε κάποια δυσκολία, θα ζητήσουν βοήθεια, δεν θα τα παρατήσουν νομίζοντας πως δεν γίνεται τίποτα πια! Γιατί η γνώση είναι δύναμη!

 

Μια συμβουλή μόνο στις μαμάδες που δεν τα έχουν καταφέρει και έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που γέννησαν. Υπάρχει και η λύση του επαναγαλακτισμού. Δεν το γνωρίζουν πολλές μαμάδες. Μπορείς να επαναφέρεις το γάλα σου και μήνες μετά. Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο εύκολα, αλλά γίνεται! Ναι αγωνίζομαι για τον θηλασμό. Για το καλύτερο για το μωρό και την μαμά. Στεναχωριέμαι για κάθε μωρό που δεν κατάφερε να θηλάσει, αλλά στεναχωριέμαι και για τις μαμάδες επίσης. Είμαι εδώ για να βοηθήσω τον θηλασμό, αλλά και την μαμά που νιώθει το βάρος και τις τύψεις που δεν τα κατάφερε…

 

Για όσες έχει περάσει πολύς καιρός, θα σου το πω και πάλι για να είσαι σίγουρη! Καμία μαμά δεν είναι καλύτερη από σένα για το δικό σου παιδί και καμία δεν θα το αγαπήσει όσο εσύ. Αυτό είναι ντεφάκτο! Μάθε για τον θηλασμό πριν να γεννήσεις κάποιο επόμενο παιδί και μην αισθάνεσαι τύψεις αν δεν θήλασες το πρώτο όσο ήθελες. Βγάζε γαλατάκι και δίνε και στο μεγάλο στο κάτω κάτω, να πάρει αυτά που δεν πήρε όταν ήταν μωρό 😉

 

Ο θυμός, ο μεγάλος θυμός, είναι που μια μαμά την σημερινή εποχή πρέπει να έχει γνώσεις γιατρών για να μπορέσει να καταφέρει τα απλά και φυσικά! Δυστυχώς εκεί παίζεται το παιχνίδι. Αυτές που τα καταφέρνουν, δεν είναι καλύτερες μαμάδες, είναι πιο «ψαγμένες» γιατί κατάλαβαν πως έχει το σύστημα. Είτε επειδή έτυχε, είτε επειδή γνώριζαν από πριν τι παίζεται. Όσες δεν γνωρίζατε, αποδεχτείτε αυτή την πραγματικότητα.

 

Όσες γνωρίζατε αλλά δεν τα καταφέρατε γιατί οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, γιατί δεν είχατε το κουράγιο, γιατί, γιατί, γιατί, αποδεχτείτε κι εσείς την πραγματικότητα. Δεν τα καταφέρατε! Αυτό δεν σας κάνει λιγότερο δυνατές μαμάδες, ούτε λιγότερο καλές, σας κάνει μαμάδες που δεν τα καταφέρατε στον θηλασμό! Όπως εγώ δεν τα κατάφερα στον φυσιολογικό τοκετό που ζητούσα. Έκανα τα λάθη μου, δεν γνώριζα τότε, το γνωρίζω όμως τώρα αν και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το αποδέχομαι και προχωρώ στο δρόμο της μητρότητας ώστε να είμαι η καλύτερη μαμά που μπορώ… από κει και πέρα! 😉

 

Γιατί το κλάμα του μωρού δεν περνά απαρατήρητο

Να και μια ακόμη απόδειξη για το γεγονός ότι όταν αφήνουμε ένα μωρό να κλαίει, πάμε ενάντια στη φύση μας 😉

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=479958

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι «καλωδιωμένος» ώστε να αποκρίνεται σε αυτό -είτε κάποιος είναι γονιός είτε όχι

 

 

Νέα Ορλεάνη

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να αγνοήσουμε τον ήχο ενός μωρού που κλαίει ακόμη και αν δεν είναι το δικό μας; Η επιστήμη έρχεται να σας δώσει την απάντηση: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι «καλωδιωμένος» ώστε να αποκρίνεται στον ήχο ενός βρέφους που κλαίει με τη λογική ότι πιθανώς χρειάζεται βοήθεια. Ετσι ο «φιλεύσπλαχνος» εγκέφαλος … σπρώχνει το σώμα ώστε να προστρέξει για να βοηθήσει το μικρό και αβοήθητο πλάσμα.

Ηχος που δεν περνά απαρατήρητος

«Ο ήχος του κλάματος ενός μωρού τραβάει την προσοχή όσο ελάχιστοι άλλοι ήχοι στο περιβάλλον» αναφέρει η Κάτι Γιανγκ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επικεφαλής της νέας μελέτης σχετικά με το πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται το βρεφικό κλάμα.

Προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματά της η δρ Γιανγκ «σάρωσε» τον εγκέφαλο 28 εθελοντών ενόσω εκείνοι άκουγαν τον ήχο του κλάματος μωρών και ενηλίκων καθώς και τους ήχους ζώων που κλαψούριζαν συμπεριλαμβανομένων γατών και σκύλων.

Με χρήση μιας ταχύτατης απεικονιστικής τεχνικής του εγκεφάλου που ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία η ερευνήτρια εντόπισε μια πρώιμη «έκρηξη» δραστηριότητας στον εγκέφαλο ως απόκριση στο βρεφικό κλάμα. Η δραστηριότητα αυτή ακολουθείτο από μια έντονη αντίδραση μετά από περίπου 100 millisecond. Την ίδια στιγμή όμως η αντίδραση σε άλλους ήχους δεν ήταν τόσο έντονη. «Η δραστηριότητα αυξανόταν σε δύο περιοχές του εγκεφάλου – η μία ήταν η μεσο-κροταφική έλικα η οποία είναι γνωστό ότι εμπλέκεται στην επεξεργασία των συναισθημάτων και στον λόγο ενώ η δεύτερη ήταν ο κογχομετωπιαίος φλοιός, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβράβευση και στην επεξεργασία συναισθημάτων» εξηγεί η δρ Γιανγκ η οποία παρουσίασε τα ευρήματά της μαζί με τη συνάδελφό της Κριστίν Πάρσονς κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Εταιρείας Νευροεπιστημών οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν χθες στη Νέα Ορλεάνη.

Ταχεία πρωτόγονη αντίδραση

Σύμφωνα με τη δρα Γιανγκ, τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στον τρόπο με τον οποίον ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται το βρεφικό κλάμα. Όπως λέει, το γεγονός ότι από τη μελέτη εμφανίστηκε δραστηριότητα σε περιοχές που αφορούν το συναίσθημα μαρτυρεί ότι ο ήχος του κλάματος των μωρών θεωρείται από τον εγκέφαλο σημαντικός προτού καν να έχει την ευκαιρία να τον επεξεργαστεί πλήρως.

Σημειώνεται ότι κανένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτη δεν ήταν γονιός ούτε είχε κάποια ιδιαίτερη εμπειρία στη φροντίδα βρεφών – ωστόσο στο σύνολό τους οι εθελοντές αποκρίθηκαν στο κλάμα μέσα στο ίδιο διάστημα των 100 millisecond. «Πρόκειται, όπως όλα δείχνουν, για μια θεμελιώδη απόκριση που είναι παρούσα σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του αν είναι γονείς ή όχι» ανέφερε η δρ Πάρσονς.

Οι δύο ερευνήτριες εξέτασαν επίσης πώς το κλάμα ενός μωρού μπορεί υποσυνείδητα να επιδράσει στη συμπεριφορά ενός ατόμου ως αποτέλεσμα της ενεργοποίησης των υποφλοιωδών περιοχών του εγκεφάλου. Οι περιοχές αυτές είναι από τις πιο πρωτόγονες και είναι σημαντικές για τον έλεγχο συμπεριφορών που έχουν να κάνουν με τα ένστικτα επιβίωσής μας.

Υποσυνείδητος συναγερμός

Συγκεκριμένα οι ειδικοί θέλησαν να ανακαλύψουν εάν το βρεφικό κλάμα προκαλεί τέτοιου είδους αποκρίσεις που σχετίζονται με την επιβίωση στους εθελοντές. Τους υπέβαλαν και πάλι στο άκουσμα ήχων όπως το κλάμα μωρών και ζώων και είδαν ότι και οι πρωτόγονες περιοχές του εγκεφάλου τους αποκρίνονταν ταχύτερα στο άκουσμα του βρεφικού κλάματος.

Όπως τόνισε η δρ Πάρσονς, αυτός ο υποσυνείδητος συναγερμός στον οποίο τίθεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να δώσει την εξήγηση στο γατί το έντονο κλάμα ενός μωρού σε χώρους όπως το αεροπλάνο μπορεί να είναι άκρως προβληματικό για όσους βρίσκονται σε αυτό και δεν είναι οι γονείς του. «Όταν ακούμε ένα μωρό να κλαίει στο αεροπλάνο, μπαίνουμε υποσυνείδητα αμέσως σε θέση εγρήγορσης, ακόμη και αν δεν θέλουμε να ακούμε το κλάμα. Πρόκειται σίγουρα για έναν ήχο που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε».

 

Βρέφη που μαθαίνουν να σιωπούν κλεισμένα σε τοίχους υψηλού εσωτερικού άγχους που διαρκεί

Την άποψη μου για το θέμα του ύπνου και του κλάματος τους μωρού σας την έχω πει. Πλέον έρευνες γίνονται συνεχώς για να δείξουν πως δεν είναι μόνο θέμα ψυχολογίας του μωρού αλλά και σωματικής ακεραιότητας. Ψυχολόγοι εκτιμούν πως το να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει, δημιουργεί πρόβλημα στο ίδιο σε στρεσογόνες καταστάσεις αργότερα, αλλά και χαλάει τον δεσμό του με την μητέρα και την εμπιστοσύνη που έχει σ’αυτήν (δείτε εδώ και εδώ). Επιστήμονες μας λένε πόσα και πόσα συμβαίνουν στο μωρό κατά την διάρκεια του κλάματος του και όταν η μητέρα δεν πάει να το παρηγορήσει. Μια νέα έρευνα δείχνει πως ακόμη και όταν οι γονείς πιστεύουν πως το παιδί πλέον δεν στρεσάρεται μιας και δεν κλαίει πια, είναι λάθος. Το παιδί έχει το ίδιο στρες, απλά… έπαψε να το δείχνει!

Πηγή: http://pediatros-thes.gr

Τα βρέφη που αφήνονται να κλαίνε παραμένουν δυστυχή μέρες μετά καθώς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες παραμένουν ψηλά

Μην γελιέστε. Τα βρέφη συνεχίζουν να είναι δυστυχισμένα ώρες μετά από κλάμα καθώς τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης παραμένουν υψηλά, αλλά απλά παραμένουν «ήσυχα», σύμφωνα με νέα έρευνα.

Πρόκειται για στιγμές αγαλλίασης για πολλούς γονείς, όταν ένα βρέφος που έως τώρα έκλαιγε τελικά «μαθαίνει» να πέφτει για ύπνο και να παραμένει εκεί χωρίς να βγάζει ήχο.

Αλλά οι μητέρες και οι γονείς δεν θα πρέπει να μουδιάζουν σε μια εσφαλμένη αίσθηση ασφάλειας, επειδή το παιδί τους στην πραγματικότητα είναι πιθανό να είναι ακόμα αναστατωμένο.

Έρευνα κατέδειξε ότι τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης παραμένουν υψηλά σε βρέφη που κλαίνε, ακόμα και ημέρες ολόκληρες αφότου έχουν φαινομενικά «μάθει» να «ηρεμούν» από μόνα τους.

Με άλλα λόγια, το παιδί είναι ακόμα δυστυχισμένο αλλά απλά έχει μάθει να παραμένει σιωπηλό και να μην το εκφράζει.

Η έρευνα αυτή έρχεται να ανάψει την διαμάχη σχετικά με τα υπέρ και τα κατά της τεχνικής του ελεγχόμενου κλάματος – το να αφήνεις βρέφη που δεν ησυχάζουν να ησυχάσουν από μόνα τους μέχρι να πέσουν για ύπνο.

Οπαδοί της ρουτίνας, όπως η ειδική στην παιδική φροντίδα Gina Ford, υποστηρίζουν ότι εάν τα βρέφη κλαίνε κατά την διάρκεια ωρών που υποτίθεται ότι πρέπει να κοιμούνται, τότε δεν θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε και να τα παίρνουμε αγκαλιά.

Άλλοι πάλι, όπως η ειδικός στην παιδική φροντίδα Sheila Kitzinger, λένε ότι οι μητέρες θα πρέπει να καθοδηγούνται από το ένστικτό τουςκαι όχι από «προληπτικές ρουτίνες».

Πολλά από τα βρέφη, που είχαν ηλικία μεταξύ τεσσάρων μηνών και δέκα μηνών, είχαν πρόβλημα να μπουν σε μια ρουτίνα ή να καθησυχαστούν χωρίς εξωτερική παρέμβαση και παρηγοριά από τους γονείς τους. Κατά την διάρκεια της έρευνας τοποθετήθηκαν στο κρεβάτι τους και αφέθηκαν να καθησυχαστούν από μόνα τους μέχρι να πέσουν για ύπνο, και υπολογίσθηκε η διάρκεια του κλάματός τους. Οι μητέρες τους παρέμειναν στο δωμάτιο αρκετά κοντά ώστε να ακούνε το κλάμα τους αλλά δεν τους επιτράπηκε να πάνε στα παιδιά τους. Μετρήθηκαν τα επίπεδα κορτιζόλης και στις γυναίκες και στα βρέφη κατά την πρώτη νύχτα της έρευνας και κατά την τρίτη.

Μέχρι την τρίτη νύχτα, τα βρέφη έκλαιγαν λιγότερο πριν πέσουν για ύπνο. Ωστόσο, τα επίπεδά τους στο αίμα σε κοριζόλη παρέμεναν υψηλά, σύμφωνα με την αναφορά του περιοδικού Early Human Development. Σε αντίθεση, οι μητέρες ξεκίνησαν την πρώτη νύχτα με υψηλά επίπεδα κορτιζόλης, αλλά έως την τρίτη μέρα τα επίπεδα αυτά είχαν πέσει στο σώμα τους, υποδεικνύοντας ότι είχαν χαλαρώσει επειδή το βρέφος τους σταμάτησε να κλαίει.

Η Wendy Middlemiss, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, λέει: «Παρόλο που τα βρέφη δεν επέδειξαν κανένα σημάδι στην συμπεριφορά τους ότι βίωναν στρες και ανησυχία κατά την μετάβαση στον ύπνο, συνέχισαν να βιώνουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ορμονών του στρες.»

«Συνολικά, η εξωτερική έκφραση στρες στα μωρά εξαλείφθηκε με την «εκπαίδευση ύπνου». Ωστόσο, το στρες παρέμενε εκεί και συνεχιζόταν, δηλαδή τα βρέφη δεν «μάθαιναν» πώς να διαχειρίζονται εσωτερικά τέτοιες εμπειρίες μη ανταπόκρισης και ανησυχίας, αλλά συνέχιζαν να βιώνουν άγχος χωρίς να το δείχνουν».

Οι ίδιοι ερευνητές πρόκειται να επεκτείνουν το θέμα με διενέργεια μεγαλύτερης έρευνας, ώστε να δουν αν και πότε τελικά πέφτουν τα επίπεδα της ορμόνης του στρες με τον χρόνο, ενόσω τα βρέφη μαθαίνουν να ανταπεξέρχονται στον μοναχικό ύπνο.

Η Siobhan Freegard υποστηρίζει: «Δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να χρησιμοποιείται το ελεγχόμενο κλάμα – αλλά όλα είναι θέμα ισορροπίας. Εάν έχεις άδεια μητρότητας στο πρώτο παιδί και μπορείς να ξαπλώσεις όμορφα και να θηλάσεις το μωρό σου στο κρεβάτι, αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικά από το να είσαι μια μητέρα χωρίς σύντροφο που πρέπει και να δουλέψει γιατί αλλιώς κανείς δεν θα έχει φαγητό.»

«Πολλές μητέρες έχουν λάβει οδηγίες και συμβουλές να εφαρμόσουν το ελεγχόμενο κλάμα, αλλά τους προκάλεσε μεγαλύτερο στρες από το να παίρνουν το μωρό τους αγκαλιά έως ότου το παιδί ωριμάζει φυσικά με τον καιρό. Αλλά υπάρχουν και μητέρες που βρήκαν ότι το ελεγχόμενο κλάμα ήταν κάτι βραχύ, οξύ και επιτυχημένο».

Πηγή: Fiona Macrae, www.dailymail.co.uk, 24/05/2012

Σχολιασμός:

Η αρχή της ανθρώπινης ζωής είναι η πιο σημαντική και κρίσιμη περίοδος. Στον εύθραυστο και αναπτυσσόμενο καινούργιο οργανισμό γίνεται μια μάχη κάθε στιγμή ανάμεσα σε δύο συστήματα, δύο φιλοσοφίες, δύο κατευθύνσεις λειτουργίας του μυαλού και του σώματος: το σύστημα των ορμονών του άγχους και της απομόνωσης, όπως η κορτιζόλη, και το σύστημα των ορμονών της αγάπης, της σύνδεσης και της χαλάρωσης, όπως η ωκυτοκίνη. Το ποιο σύστημα κερδίζει θα κρίνει τα πάντα στα χρόνια που θα έρθουν, στην διάρκεια της ζωής αυτού του ανθρώπου, ακόμα και τον τρόπο που λειτουργεί και αισθάνεται στα 80 του.

Και μια ερώτηση/ διαπίστωση: Το πόσο παθολογική είναι η αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου για την βρεφική ηλικία φαίνεται από το γεγονός ότι τέτοιου είδους μελέτες μπορούν να γίνονται κανονικά και να εγκρίνονται από επιτροπές Ηθικής. Πως μπορεί κανείς να επιτρέπει να υφίστανται ανθρώπινα βρέφη τέτοιο «πείραμα»; Δυστυχώς πρέπει να γίνουν και άλλες πολλές παρεμφερείς έρευνες πάνω σε πολλά δυστυχή βρέφη ώστε τελικά να απαγορευτούν και να προκύψει επίσημη επιστημονική σύσταση ενάντια στην εφαρμογή τέτοιων πρακτικών από τους γονείς στην πραγματική ζωή.

Το κλάμα είναι η πρώτη φωνή και επικοινωνία του μικρού ανθρώπου. Αν το φιμώσουμε και το στρέψουμε προς τα μέσα, είναι πιθανό να μην κοιμόμαστε καθόλου ήσυχοι κάπου μακριά στο μέλλον.

Μετάφραση/ Σχολιασμός: Στέλιος Παπαβέντσης MRCPCH DCH IBCLC 2012

Μητρικό γάλα ενάντια στις ασθένειες

 Με μεγάλη μου χαρά πάντα διαβάζω άρθρα σε γνωστές εφημερίδες και περιοδικά που αφορούν στα οφέλη του θηλασμού (και για την μαμά αλλά και για το μωρό). Σας το παραθέτω μιας και είμαι σίγουρη πως θα το βρείτε κατατοπιστικότατο! 

Πώς ο θηλασμός προφυλάσσει τα νεογνά και φτιάχνει ενηλίκους με γερό ανοσοποιητικό

Πηγή: http://www.tovima.gr/health-fitness/article/?aid=400385

Πολλαπλά οφέλη έχει ο μητρικός θηλασμός για τα μωρά σε όλη τους τη ζωή

Δεν υπάρχει γυναίκα που να έχει γίνει μητέρα και να μην γνωρίζει τα οφέλη του θηλασμού. Το παράδοξο είναι ότι ποσοστό μικρότερο του 5% εξ αυτών επιλέγει να θρέψει τα βρέφη τους, για διάστημα έξι μηνών, αποκλειστικά με δικό τους γάλα_ όταν, μάλιστα, είναι γνωστό ότι το ιδανικό θα ήταν να δίδεται ως συμπληρωματική τροφή ακόμα και στο 2ο χρόνο ζωής του παιδιού.

Τα προβλήματα που ενδεχομένως προκύψουν από τη διαδικασία του θηλασμού, αλλά και ο αισθητικός παράγοντας ως προς τους μαστούς, ωθούν πολλές γυναίκες στο γάλα του εμπορίου. Οι εργαζόμενες μητέρες μετρούν ακόμη έναν επιβαρυντικό παράγοντα: η λήξη της άδειας μητρότητας σημαίνει επιστροφή στη δουλειά, και άρα διακοπή της γαλουχίας. Τίποτε από όλα αυτά δεν επηρεάζει ωστόσο την αξία, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε οργανικό επίπεδο, του θηλασμού. Το μητρικό γάλα θεωρείται ιδανικό, καθώς περιέχει αντισώματα, ορμόνες και αντιοξειδωτικά, απαραίτητα για την υγεία και την ανάπτυξη του νεογνού.

Μαστίτιδα και ερεθισμένες θηλές 

Oι ερεθισμένες θηλές, ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα κατά τη διαδικασία, σχετίζονται με την εσφαλμένη τοποθέτηση του μωρού στο στήθος. O γιατρός ή η μαία μπορούν να σας συμβουλέψουν, έτσι ώστε να το τοποθετείτε σωστά.
Κακώς, οι μαστίτιδες συνδέονται με την ενδεχόμενη ανάπτυξη καρκίνου του μαστού_ καμία έρευνα δεν ενισχύει τη συγκεκριμένη θεωρία, αντιθέτως ο θηλασμός μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου των ωοθηκών.

Η μαστίτιδα συνιστά φλεγμονή αποφραγμένου πόρου, ο οποίος δεν επιτρέπει την ελεύθερη εκροή γάλακτος. Τα συμπτώματα είναι μια σκληρή μάζα, ερυθρωπή, που πονάει. Μόνον αν η απόφραξη δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να εξελιχθεί σε φλεγμονή, δηλαδή σε μαστίτιδα.

Για τον αποφραγμένο πόρο, συνιστώνται θερμά επιθέματα, μασάζ στο σημείο πάνω από την απόφραξη, με κατεύθυνση προς τη θηλή, συχνός θηλασμός αλλά και καθαρισμός των θηλών_ ακόμη και με το χέρι ή με την αντλία. Ο ιατρός σας θα σας συμβουλέψει για τα αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη που μπορείτε να πάρετε. Αντενδείκνυνται τα στενά ρούχα και οι στηθόδεσμοι.

Εχει μόνο θετικά

* Τα ένζυμα που περιέχονται στο μητρικό γάλα το καθιστούν εξαιρετικά εύπεπτο, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο μερικά βρέφη σιτίζονται σε συχνότερα διαστήματα.

* Παρέχει έτοιμα αντισώματα (ανοσοσφαιρίνες) στο βρέφος το πρώτο διάστημα, οπότε δεν έχει αναπτυχθεί το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα. Τα παιδιά που έχουν θηλάσει παρουσιάζουν λιγότερες λοιμώξεις του αναπνευστικού και ωτίτιδα.

* Ο θηλασμός επιβραδύνει την ανάπτυξη της κοιλιοκάκης, διαταραχής του πεπτικού, και προσφέρει προστασία από τη νόσο Crohn και την ελκώδη κολίτιδα στους ενηλίκους.

* Τα μωρά που θηλάζουν παρουσιάζουν λιγότερες διάρροιες και δεν έχουν δυσκοιλιότητα, λόγω της καλής απορρόφησης των πρωτεϊνών του μητρικού γάλακτος.
Έχουν, επίσης, λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, αλλεργίες και άσθμα.

* Ο θηλασμός προλαμβάνει την παχυσαρκία. Τα νεογνά που σιτίζονται με ξένο γάλα, πιέζονται από τη μητέρα να αδειάσουν το μπουκάλι, με αποτέλεσμα να καταναλώνουν όλη την ποσότητα και να παίρνουν περισσότερες θερμίδες. Αντιθέτως, κατά το θηλασμό έχουν γρήγορα το αίσθημα του κορεσμού, και σταματούν μόνα τους.

* Το γάλα της μητέρας συμβάλει καθοριστικά στην ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Η απουσία του έχει συνδεθεί ακόμη και με προβλήματα συμπεριφοράς, όπως δυσκολία κοινωνικοποίησης, ασυνήθιστη ανησυχία και υπερδιέγερση.
***

Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ

Ο μητρικός θηλασμός κάνει καλό σε όλους μας. Ακόμη και στην εθνική οικονομία. Σύμφωνα με την δρ Αδαμαντία Μαλλιαρού, διευθύντρια Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού:

Τα οφέλη για το παιδί

· Υψηλότερο IQ.

· Προστασία από λοιμώξεις

· Ο μητρικός θηλασμός συμβάλλει στην ψυχοκινητική ανάπτυξη

· Αυξάνει την επιβίωση των πρόωρων.

· Το μητρικό γάλα συμβάλει στη δραστική μείωση της εμφάνισης νεκρωτικής εντεροκολίτιδας σημαντικής παθολογικής κατάστασης κατά την προωρότητα.

· Ο μητρικός θηλασμός δρα ανασταλτικά σε διάφορα νοσήματα όπως ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκία, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, παιδικό καρκίνο κά.

 

Τα οφέλη για τη μητέρα και την οικογένεια

· Οι μητέρες που θηλάζουν έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και εγκαταλείπουν τα μωρά τους σπανιότερα καθώς αναπτύσσουν γρηγορότερα δεσμό με αυτά.

· Οι μητέρες που θηλάζουν έχουν χαμηλότερο επίπεδο ορμονών άγχους από εκείνες που δεν θηλάζουν

· Ο μητρικός θηλασμός δεν προϋποθέτει αποστείρωση κανενός υλικού και προσφέρεται οποιαδήποτε ώρα στη σωστή θερμοκρασία και σύσταση.
·
Ο μητρικός θηλασμός είναι οικονομικός: τους πρώτους μήνες το παιδί μπορεί να χρειάζεται ένα κουτί ξένο γάλα –σκόνη (10 περίπου ευρώ για τα απλά γάλατα -20 ευρώ για τα υποαλλεργικά και τα βιολογικά ανά 3-4 μέρες) δηλαδή μία μητέρα που θηλάζει γλιτώνει από τον οικογενειακό προϋπολογισμό από 100-200 ευρώ το μήνα

Οι μητέρες που θηλάζουν έχουν λιγότερο συχνά:
· Καρκίνο μαστού
· Καρκίνο ωοθηκών
· Οστεοπόρωση

 

Τα οφέλη για κοινωνία-πολιτεία

 · Μείωση εξαγωγής συναλλάγματος (τα βρεφικά γάλατα είναι εισαγωγής)

· Οικολογικά οφέλη (η παρασκευή τροποποιημένου αγελαδινού γάλακτος για βρέφη εκτός από εκτροφή αγελάδων που πρόσφατες μελέτες τη συνδέουν με φαινόμενο θερμοκηπίου, προϋποθέτει τη λειτουργία εργοστασίων, τη χρήση υλικών όπως το πλαστικό και την αύξηση των αποβλήτων)

· Μείωση εξόδων φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης όχι μόνο λόγω μείωσης χρήσης ξένου βρεφικού γάλακτος αλλά και λόγω μείωσης νοσηρότητας των παιδιών

· Ο μητρικός θηλασμός είναι πρακτική εκλογής για βρέφη και μικρά παιδιά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (πχ σεισμοί, πλημμύρες κλπ)*

Προσοχή στη «συνταγογράφηση» ξένου γάλακτος: 

«Ο παιδίατρος πρέπει να γνωρίζει ότι όταν θα συνταγογραφήσει ξένο γάλα συνυπογράφει στη διακοπή του θηλασμού διότι η ποσότητα γάλακτος που παράγει ο μαστός εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο γάλα ζητάει το μωρό. Πρέπει να γνωρίζει, επίσης, ότι η συνταγογράφηση ξένου γάλακτος πρέπει να συνοδεύεται από ιατρική γνωμάτευση που να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους το μωρό δεν μπορεί να θηλάσει αποκλειστικά», μας λέει η κα Μαλλαρού

Πληροφορίες για μέλλουσες ή νέες θηλάζουσες μαμάδες

 – Τηλεφωνική συμβουλευτική υπηρεσία Τμήματος Μητρικού Θηλασμού – Τράπεζας Μητρικού Γάλακτος, Γ.Ν. Μαιευτηρίου «Έλενα Βενιζέλου»: 210 6462 782 10:00-20:00 καθημερινά, εκτός Σαββάτου και Κυριακής

– Σύλλογος «Οι φίλοι του μητρικού θηλασμού»: γραμματέας Τζαχρήστα Χαρά τ. προϊσταμένη μαία στο Γ.Ν. Μαιευτήριο «Έλενα Βενιζέλου»: 26510 93816, 6947591366

-La Leche League Greece: Ο Σύνδεσμος Θηλασμού Ελλάδος παρέχει εθελοντικά κάθε είδους πληροφορίες και βοήθειας σε σχέση με τον θηλασμό. Η «επιμόρφωση» γίνεται με συναντήσεις μαμάδων αλλά και τηλεφωνικά. http://www.lalecheleague.org (διεθνής ιστοσελίδα) http://lalecheleague.org/Greece.html (ελληνικός διαδικτυακός τόπος): 210 600 3249

-www.mothereducation.gr: ιστοσελίδα που αφορά το θηλασμό και άλλα παιδιατρικά θέματα.

Μύθοι περί βρεφικού ύπνου

 

Μα πόσα λάθη θα μας λένε διάφοροι παιδίατροι και για ποιόν λόγο δίνουν λανθασμένες οδηγίες για τον θηλασμό ή την ανάπτυξη του παιδιού σε σχέση με τον θηλασμό? Στο παρακάτω άρθρο του γιατρού Στέλιου Παπαβέντση (ο οποίος γράφει πάντα απλά και σωστότατα), θα διαβάσετε για μια από τις πολλές περιπτώσεις που οι παιδίατροι λένε άλλα κι άλλα, αγχώνουν την μητέρα η οποία θηλάζει και τελικά σταματάει τον θηλασμό μιας και αυτός θα είναι και ο «μοναδικός» τροπος κατά τον παιδίατρο να επανέλθει στα φυσιολογικά πλαίσια το παιδί!!! Πόσο μα πόσο θυμώνω!!! 8ωρο συνεχόμενο ύπνο ακόμα δεν έχω ζήσει από κανένα μου παιδί. Βέβαια ο Γιώργος ξυπνάει, πίνει λίγο νερό, ή απλά μας βλέπει και ξανακοιμάται!…

 

 

Πηγή: http://pediatros-thes.gr/?p=409

 

Η Μαίρη έφερε το μικρό της στους επτά μήνες για την καθιερωμένη επίσκεψη ρουτίνας. Συζητήσαμε για όλα τα θέματα και φτάσαμε στο θέμα του ύπνου.

«Γιατρέ, μου είχαν πει κάτι στο μαιευτήριο που τώρα που το σκέφτομαι με προβληματίζει..»

«Πείτε μου ακριβώς..»

«Να, πριν βγούμε από το μαιευτήριο ο παιδίατρος εκεί μάζεψε όλες τις μητέρες για κάποιες οδηγίες. Στο θέμα του ύπνου μας είχε πει ότι το μωρό θα πρέπει να κοιμάται χωρίς διακοπή οκτώ ώρες κάθε βράδυ, διαφορετικά κάτι συμβαίνει, είναι παθολογικό και θέλει ψάξιμο. Η αλήθεια είναι ότι ο μικρός μου δεν έχει κοιμηθεί ποτέ έως τώρα μονοκόμματα για παραπάνω από 3-4 ώρες. Μήπως το παιδί μου έχει κάποιο πρόβλημα;»

Αισθάνθηκα αποσβολωμένος. Πως μπορεί να λέγονται τόσο ανακριβή πράγματα προς τους γονείς; Πως είναι δυνατόν συνάδελφοι να μην έχουν καμία απολύτως ιδέα σχετικά με την ομαλή φυσιολογία ενός βρέφους; Οποιοσδήποτε έχει μωρά ή έχει ακούσει για μωρά γνωρίζει ότι τα περισσότερα από αυτά δεν κοιμούνται βαθιά για πολύ χρόνο και ότι ξυπνούν εύκολα, πόσο μάλλον τα νεογέννητα, πόσο μάλλον κάποιος που υποτίθεται ότι «σπούδασε» τη βρεφική φυσιολογία. Ή μήπως και αυτές οι οδηγίες είναι εσκεμμένες; Το να πεις σε μια μητέρα που θηλάζει το νεογέννητό της ότι το μωρό της θα έπρεπε να κοιμάται το βράδυ για τουλάχιστον οκτώ ώρες χωρίς ξύπνημα αποτελεί σίγουρα προειδοποίηση που αντιμάχεται το θηλασμό. Το τάισμα την νύχτα είναι όχι μόνο φυσιολογική κατάσταση κατά τον πρώτο καιρό, αλλά και απαραίτητη για την εδραίωση της γαλουχίας. Έπειτα τα μωρά έχουν κύκλους ύπνου 2-4 ωρών με ενδιάμεσα ξυπνήματα, ξοδεύοντας πολύ λίγο από τον χρόνο αυτό σε βαθύ ύπνο – nonREM. Στην πορεία υπάρχουν και τα ξυπνήματα της νύχτας λόγω κολικών, λόγω κένωσης, λόγω έκφυσης των δοντιών, λόγω πόνου, κρυωμάτων, άγχους αποχωρισμού από τους γονείς κλπ.

Είναι απίστευτο να δίνονται οδηγίες τόσο άσχετες με την πραγματικότητα της γονεικής από υποτιθέμενους ειδικούς που κατευθύνουν ομαδικά νέους γονείς στο άγνωστο και δύσκολο ταξίδι της ανατροφής των παιδιών.

Στέλιος Παπαβέντσης ΜRCPCH DCH IBCLC 2010

Τι πρέπει να περιμένουμε από ένα φυσιολογικό τελειόμηνο νεογέννητο;

 

Διάβασα το παρακάτω άρθρο και συγκινήθηκα με την απλότητα της ίδιας της ζωής και ταυτόχρονα με τους θαυματουργούς της τρόπους.  Πως τελικά έχουν πλαστεί όλα σωστά, και αν αφήσουμε την φύση και το  ένστικτό μας, θα γίνουν όλα όπως ακριβώς έχουν σχεδιαστεί να γίνουν, απλά, φυσιολογικά και όμορφα!

 

Πηγή:  http://www.perithilasmou.gr/articles/breastfeeding-experts/396-fisiologiko-teleiomino-neogenito.html

 

Καταρχήν, ένα φυσιολογικό μωρό θα πρέπει να γεννιέται φυσιολογικά, δηλαδή κολπικά. Ναι, ξέρω ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα, αλλά εδώ μιλάμε για το φυσιολογικό. Θα πρέπει να γεννιόμαστε κολπικά γιατί χρειαζόμαστε τα καλά βακτηρίδια. Τα μωρά μας γεννιούνται αποστειρωμένα, χωρίς βακτηρίδια. Δεν είναι τυχαίο που ερχόμαστε στον κόσμο από την περιοχή κοντά στον πρωκτό, μια περιοχή που φιλοξενεί πολλά βακτηρίδια, τα περισσότερα από τα οποία είναι καλά και απαραίτητα για την υγεία του εντέρου και την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Και τα βακτηρίδια που βρίσκονται εκεί είναι τα βακτηρίδια της μητέρας, για τα οποία η ίδια έχει αναπτύξει αντισώματα αν αυτά τα βακτηρίδια δεν είναι τελικά και τόσο καλά.

Μετά, το μωρό γεννιέται και θα πρέπει να ακουμπήσει πάνω στο στήθος της μητέρας του. Το στήθος και συγκεκριμένα το σημείο ανάμεσα στα στήθη, είναι το φυσικό μέρος για το νεογέννητο μωρό (το αίμα που κυκλοφορεί στον οργανισμό μας κάθε λεπτό, διανέμεται στα πιο σημαντικά σημεία του σώματός μας. Αρκετό πηγαίνει στο συκώτι μας κάθε λεπτό, περίπου 10%, και 20% πηγαίνει στον εγκέφαλό μας. Στην νέα μαμά, 23% πηγαίνει στο στήθος της, περισσότερο απ’ ότι στον εγκέφαλό της. Το σώμα μας ξέρει ότι αυτό το σημείο είναι σημαντικό!)

Η περιοχή του στήθους είναι ζεστή. Επί αιώνες τα μωρά χρησιμοποιούσαν το σώμα της μητέρας για να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία τους. Γιατί να σταματήσουν να το κάνουν τώρα; Με όλη αυτή την κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή, θα είναι πιο ζεστά. Το μωρό μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μητέρα του για ζεσταθεί. Τώρα λοιπόν έχουμε ένα νεογέννητο μωρό στα ζεστά. Το μωρό δεν πεινάει. Δεν έρχεται στο κόσμο πεινασμένο.

Κάθε είδος του ζωικού βασιλείου έχει ενστικτώδεις συμπεριφορές οι οποίες επιτρέπουν στα μικρά του να μεγαλώσουν και να διαιωνίσουν το είδος. Τα μωρά μας έρχονται στον κόσμο έχοντας ανάγκη από προστασία. Προστασία από ασθένειες κι από εχθρούς. Ναι, εχθρούς. Τα μωρά μας δεν ξέρουν αν έρχονται στον κόσμο μέσα σε μια αγαπημένη οικογένεια του 21^ου αιώνα. Αυτό που ξέρουν είναι το ίδιο με το αν γεννιόταν στον 2^ο αιώνα μέσα σε μια σπηλιά, περιτριγυρισμένα από τίγρεις. Η ενστικτώδης συμπεριφορά μας θα πρέπει να μας οδηγήσει στο να προστατευτούμε. Τα μωρά βρίσκουν προστασία και από τις ασθένειες και από τις «τίγρεις», στο στήθος της μητέρας τους.

Τελικά, δίνουμε στο μωρό μερικά καλά βακτηρίδια όταν γεννιούνται κολπικά. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την προστασία από τις ασθένειες. Το επόμενο βήμα είναι το πρωτόγαλα.

Ένα νεογέννητο μωρό που βρίσκεται πάνω στο στήθος της μητέρας του θα σηκώσει λίγο το κεφάλι του, θα γλείψει τα χέρια του και θ’ αρχίσει να γλιστράει προς τη θηλή. Τα μωρά δείχνουν προτίμηση στις χρωματικές αντιθέσεις (άσπρο-μαύρο) και στους κύκλους περισσότερο από τα άλλα σχήματα. Σκεφτείτε το…υπάρχει ένας σκούρος κύκλος πολύ κοντά του.

Ο ιδρώτας της μαμάς μυρίζει όπως το αμνιακό υγρό, κι αυτή η μυρωδιά βρίσκεται ακόμη πάνω στο μωρό (αφού δεν του έχουν κάνει μπάνιο ακόμα!) και το μωρό ακολουθεί αυτή τη μυρωδιά. Οι εκκρίσεις από τους αδένες της θηλαίας άλω μυρίζουν παρόμοια και βοηθούν το μωρό να πάει προς το στήθος και να πάρει το πρωτόγαλα, το οποίο θα θρέψει τα καλά βακτηρίδια και θα το προστατέψει από τις αρρώστιες. Και το πρωτόγαλα δεν είναι πολύ γιατί το μωρό δεν έρχεται στον κόσμο πεινασμένο και γιατί το μητρικό γάλα δεν είναι φαγητό!

Μιλάμε για τα φυσιολογικά μωρά. Ο θηλασμός είναι το φυσιολογικό. Είναι αυτό που θα πρέπει να κάνουν τα μωρά. Είτε βρισκόμαστε στο 209 είτε στο 2009, τα μωρά κάνουν το ίδιο πράγμα: προσπαθούν να βρουν το στήθος. Ο θηλασμός δεν είναι το μαγικό φίλτρο. Δεν είναι το «καλύτερο». Είναι το φυσιολογικό. Απλώς φυσιολογικό. Σχεδιασμένο για τις ανάγκες του αδύναμου μωρού του ανθρώπου. Και τίποτα άλλο που σχεδιάζεται για να το αντικαταστήσει, δεν είναι φυσιολογικό.

Το πρωτόγαλα επίσης ενεργοποιεί κάποια στοιχεία στο έντερο του μωρού, τα οποία κάνουν το θύμο αδένα να μεγαλώσει. Ο αδένας αυτός είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος. Η ανάπτυξή του είναι πολύ σημαντική. Μητρικό γάλα = μεγάλος θύμος αδένας, ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Το πρωτόγαλα επίσης έχει μεγάλες ποσότητες από κάτι που λέγεται Εκκριτική Ανοσοσφαιρίνη Α (SIgA). Αυτή παράγεται τις πρώτες μέρες της ζωής του μωρού και προσφέρει προστασία ειδικά για την μαμά. Κάποια κύτταρα στο έντερο της μητέρας «παρακολουθούν» τι μπαίνει μέσα στον οργανισμό της και αν υπάρχει κάποιο μολυσμένο κύτταρο, ένα ειδικό στοιχείο του εντέρου της μητέρας κατευθύνεται προς το στήθος της και το βοηθάει να παράγει SIgA για να προστατευτεί το μωρό. Εάν η μαμά και το μωρό είναι μαζί, τότε και το μωρό προστατεύεται απ’ αυτό που  θα μπορούσε να βλάψει και τους δυο.

Και οι «τίγρεις»; Τι γίνεται μ’ αυτές; Ορίστε την «τίγρη» όπως θέλετε εσείς. Αλλά εάν ήσασταν μωρά χωρίς καμία ικανότητα να προστατευτείτε, το να μείνετε κοντά στη μητέρα σας είναι το λογικό. Τα μωρά αναγνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα σε ένα νεροχύτη και στο στήθος της μητέρας τους. Όταν τα μωρά αποχωρίζονται τις μητέρες τους, αναπτύσσουν τη συμπεριφορά της απελπισίας – απόσυρσης. Η απελπισία έρχεται όταν είναι μόνα τους, αποχωρισμένα. Τα μωρά μόνο φωνητικά μπορούν να εκφράσουν την απελπισία τους και το φόβο τους να μην γίνουν φαγητό για τις τίγρεις. Όταν τα παίρνουμε αγκαλιά, σταματάνε να κλαίνε. Είναι προστατευμένα, ζεστά και ασφαλή. Αν αυτό το απελπισμένο κλάμα δεν βρει ανταπόκριση, αποσύρονται. Κρυώνουν, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες από ορμόνες του στρες, πέφτουν οι ρυθμοί της καρδιάς τους και ησυχάζουν. Αυτό δεν είναι ένα καλό μωρό. Αυτό είναι ένα μωρό που έχει φτάσει πέρα από την απελπισία. Τα φυσιολογικά μωρά θέλουν να βρίσκονται στην αγκαλιά συνέχεια.

Και πότε κυνηγάνε οι τίγρεις; Τη νύχτα. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα για τα μωρά μας το να κοιμούνται τη νύχτα. Μπορεί να φαγωθούν. Θα πρέπει να ξυπνούν και να βεβαιώνονται ότι ο φύλακά τους είναι εκεί. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος. Κοιμούνται καλύτερα τη μέρα. (Σκεφτείτε τη δική μας αντίδραση στις δικές μας «τίγρεις» – τα προβλήματα ύπνου είναι ένα μεγάλο μέρος του στρες, της κατάθλιψης, του άγχους).

Όλοι κοιμούνται κάποτε με τα μωρά τους, από επιλογή ή όχι, είτε το παραδέχονται είτε όχι. Όλοι το κάνουμε. Μερικές φορές λόγω των συγκυριών, άλλες φορές επειδή το θέλουμε. Μερικές φορές τα μωρά γκρινιάζουν, εμείς είμαστε πολύ κουρασμένοι και αυτό μοιάζει να είναι φυσιολογικό. Άρα, τα φυσιολογικά μωρά θηλάζουν, μένουν στο στήθος, θέλουν αγκαλιά και κοιμούνται καλύτερα όταν είναι με τους γονείς τους. Εμένα μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό αυτό. Αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ένα μωρό που είναι φυσιολογικό και σε ένα που δεν είναι. Ασφαλής ύπνος σημαίνει ότι οι γονείς είναι νηφάλιοι, κοιμούνται στο κρεβάτι κι όχι σε καναπέ ή σε πολυθρόνα, δεν καπνίζουν, θηλάζουν, είναι φυσιολογικοί. Αν οι συνθήκες δεν είναι φυσιολογικές, τότε ο ύπνος με το μωρό δεν είναι ασφαλής.

Αυτή η επαφή στο στήθος βοηθάει επίσης την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Τα μωρά μας έχουν τόσα εγκεφαλικά κύτταρα όσα θα έχουν για όλη την υπόλοιπη ζωή τους, στην 28^η εβδομάδα της κύησης. Είναι μια ζούγκλα κυττάρων που περιμένουν να ενωθούν. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι παράγουμε πολλά και μετά ξεφορτωνόμαστε αυτά που δεν χρησιμοποιούμε. Έχουμε περίπου 8 θηλές, μια ουρά και τρίχες στα χέρια όταν βρισκόμαστε ακόμα στη μήτρα. Αν όλα πάνε καλά, δεν τα έχουμε όλα αυτά όταν γεννιόμαστε. Έτσι, καθώς κουρνιάζετε δίπλα στο μωρό σας, αυτό δημιουργεί εγκεφαλικές συνδέσεις ευτυχισμένο και ξεφορτώνεται όλα εκείνα τα κύτταρα που δεν του χρειάζονται. Ο θηλασμός είναι συνάψεις εγκεφαλικών κυττάρων. Όχι φαγητό.

Γιατί επιμένω μ’ αυτό; Γιατί οι περισσότερες γυναίκες δεν πιστεύουν ότι το σώμα τους, που δημιούργησε αυτό το υπέροχο μωρό, είναι ικανό να θρέψει αυτό το ίδιο μωρό και δίνουν συμπλήρωμα όλο και περισσότερο με ξένο γάλα που σχεδιάστηκε για να είναι «τροφή». Γιατί δεν εμπιστευόμαστε το σώμα μας μετά τον τοκετό; Δεν ξέρω. Αλλά ακούω όλο και πιο συχνά ότι οι γυναίκες δίνουν ξένο γάλα «επειδή δεν του φτάνει το δικό μου». Φυσικά και του φτάνει. Τα μωρά δεν χρειάζονται φαγητό συνέχεια, χρειάζονται να είναι μαζί σου συνέχεια, αυτή είναι η απόλυτη ικανοποίηση για ένα μωρό.

Το μωρό στο στήθος αναπτύσσει το ανοσοποιητικό του σύστημα, ενεργοποιεί τον θύμο αδένα, είναι ζεστό, αισθάνεται ασφαλές, κοιμάται καλύτερα, δημιουργεί εγκεφαλικές συνάψεις και επί τη ευκαιρία, τρώει κιόλας. Τα μωρά δεν «πεινάνε» όλη την ώρα – απλώς ακολουθούν τα ένστικτά τους. Τα ένστικτα που μας επιτρέπουν να επιβιώσουμε και να διαιωνίσουμε το είδος μας.

 

Πηγή:  Jenny Peelen Thomas, MD, IBCLC, FAAP, FABM –http://www.drjen4kids.com/soap%20box/normal_%20newborn.htm

Μετάφραση: Βίκυ Φαρδογιάννη

Aναχρονιστικές φυλακές μεσαιωνικών μαιευτηρίων

 

Ο κύριος λόγος που η επιλογή μου ήταν να ΜΗΝ γεννήσω σε ιδιωτική κλινική, ήταν το γεγονός οτι μόνο σε δημόσιο μαιευτήριο μπορούσα να έχω το μωρό δίπλα μου όλη την ώρα. Σε ιδιωτικό μαιευτήριο (με εξαίρεση το ΙΑΣΩ που έχει αρχίσει να δίνει την επιλογή του rooming in και εκτός μονόκλινου δωματίου), μπορείς να έχεις το μωρό σου στο ίδιο δωμάτιο αν πάρεις μονόκλινο. Αυτό στοιχίζει βέβαια πάρα πολλά, και ήταν μια πολυτέλεια την οποία δεν είχα. Ήμουν σίγουρη για 2 όμως πράγματα:

1. Ήθελα το μωρό δίπλα μου από την πρώτη στιγμή και για όλες τις ώρες και λεπτά

2. Ήθελα μονόκλινο έτσι ώστε ο άντρας μου να μπορεί να κοιμάται εκεί το βράδυ και να συνηθίζουμε μαζί το ωράριο και τα βραδινά «χούγια» του μωρού. Να συνηθίζουμε το ίδιο το μωρό μας μαζί!

Και τα δύο αυτά, οικονομικά μας έβγαιναν μόνο σε δημόσιο μαιευτήριο. Κάτι λιγότερο δεν το δεχόμουν, ειδικά όσον αφορούσε το rooming-in. Τα χρωματιστά δωμάτια, το χαμογελαστό προσωπικό, το πιο νόστιμο ίσως φαγητό, κλπ, δεν μου έλεγαν τίποτα. Όλα αυτά ήταν φτιαγμένα για την δική μου αναπαυτικότερη διαμονή, όμως εγώ δεν ενδιαφερόμουν τόσο  γι αυτήν. Όπως και να έχει, είναι 3-4 μέρες που περνάνε. Για το μωρό μου όμως, είναι οι πρώτες του ώρες στη ζωή. Οι πρώτες εμπειρίες του σ’αυτόν τον «τρομακτικό» κόσμο. Μετά από την ασφάλεια της κοιλιάς μου, εκεί που με νιώθει και με ακούει συνεχώς, βγαίνει σε έναν κόσμο με πολύ κουραστικό φως, που νιώθει να πεινάει, να κρυώνει, να πονά, εκεί που με χρειάζεται παραπάνω επειδή δεν καταλαβαίνει τι μπορεί να συμβαίνει, εκεί είπα κι εγώ, θα είμαι κοντά του, να με νιώθει εκεί και να αισθάνεται την ασφάλεια της μαμάς.

Και να που τελικά είχα δίκιο. Που μετά από καιρό, όλα όσα σκεφτόμουν, τα λένε και αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα από μένα. Εύχομαι σύντομα να υπάρχουν στην Ελλάδα περισσότερα μαιευτήρια φιλικά προς τα βρέφη. Ο σεβασμός μας να υπάρχει όχι μόνο στους μεγάλους που έχουν φωνή, αλλά και στα βρέφη που μπορεί να μην μιλούν, είναι όμως πολύ περισσότερο  σημαντικά από οποιονδήποτε μεγάλο και «τρανό»!

 

Πηγή:  http://www.childit.gr/v2/index.php/childitnews/387-anaxronistikes-fylakes-meseonikon-maieutirion

 

Ο θάλαμος νεογέννητων συνιστά μια αναχρονιστική φυλακή, ένα απαίσιο μέρος που θα έπρεπε να μην υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ένα δωμάτιο για στοίβαγμα ευαίσθητων ανθρώπινων ψυχών.

Ένα από τα πιο λυπηρά, καταθλιπτικά, απάνθρωπα μέρη του κόσμου είναι η φυλακή για νεογέννητα σε μεσαιωνικά μαιευτήρια. Ένας θάλαμος γεμάτος μωρά στοιβαγμένα στα κρεβατάκια τους το ένα δίπλα στο άλλο σαν από αόρατο αυτιστικό χέρι, απόλυτα μόνα, ξεκομμένα ξαφνικά από το άλλο τους μισό – τη μαμά τους. Να κλαίνε ομαδικά από άγχος και απόγνωση, να πιπιλίζουν με το ζόρι μπιμπερό που έχουν τους έχει στερεωθεί καταναγκαστικά στο στόμα τους, να κοιμούνται αποξενωμένα από τον κόσμο και παραιτημένα.

Ας παραμερίσουμε τα ωραία ρουχαλάκια με τα αρκουδάκια που ευχαριστούν τους συγγενείς και απομονώνουν το κακόμοιρο μικρό. Ας εξετάσουμε βαθύτερα αυτήν την μεσαιωνική πρακτική, που συνεχίζει κραταιά στα νοσοκομεία της χώρας μας.

Τα μωρά γεννιούνται. Κάποια δεν οσμίζονται καν τη μάνα τους για ώρες ή μέρες από την στιγμή της γέννησης. Μπαίνουν πλυμένα, ντυμένα και τυλιγμένα με κουβέρτα στο κουνάκι τους. Κάποιες φορές και δύο μαζί στο ίδιο κρεβατάκι, «προς εξοικονόμηση χώρου». Θα περάσουν εκεί το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων κρίσιμων ημερών της ζωής τους.

Θα κλαίνε για ώρα, με τη μαία να έρχεται καθυστερημένα ή καθόλου για να τα παρηγορήσει. Θα κλαίνε ομαδικά, γεμάτα άγχος το ένα από το κλάμα του άλλου. Θα είναι στερημένα από τις βασικές τους αισθήσεις για την ηλικία τους: χωρίς μπούσουλα από τις μυρωδιές της μαμάς, τις μόνες οικείες, από τη φωνή της. Θα είναι περιορισμένα σαν έναν μεγάλο άνθρωπο που του έκλεισαν τα μάτια. Θα τους λείπει το συνεχές άγγιγμα, το χάδι, η σωματική επαφή, οι χτύποι της καρδιάς της μάνας τους. Θα κλαίνε πεινασμένα περιμένοντας μάταια άμεση ανταπόκριση από το περιβάλλον τους, γιατί δεν έφτασε ακόμα η ώρα για τα τρίωρα ταΐσματα. Θα μαθαίνουν πώς να συνηθίζουν σε υποκατάστατα του αυθεντικού: πιπίλα και μπιμπερό αντί για θηλή της μαμάς. Σαν τον έφηβο που δε βρίσκει επαφή με την πραγματικότητα και καταφεύγει σε υποκατάστατά της ναρκωτικά. Κάποιες μαίες θα τα βάζουν πλαγιαστά και θα στερεώνουν ένα μπουκάλι στο στόμα τους, για να πιπιλίζουν αενάως τη δυστυχία τους, για να μουδιάζουν και να μη μπορούν να κλάψουν. Όλα θα ταΐζονται ταυτόχρονα, προς ευκολία της νοσοκόμας. Εκείνη ξέρει, η μαμά όχι. Το προσωπικό του μαιευτηρίου έχει την ευθύνη των πρώτων ημερών της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι η οικογένεια.

Σε μαιευτήρια του εξωτερικού τέτοια δωμάτια έχουν καταργηθεί προ πολλού. Όλα τα νεογέννητα απολαμβάνουν το αυτονόητο, την συνδιαμονή με τη μητέρα τους (rooming in). Από την πρώτη στιγμή η μητέρα μαθαίνει να αφουγκράζεται την ανάσα του παιδιού της. Το νιώθει πλάι της, διστακτική αρχικά στις κινήσεις της, έπειτα, με την ενθάρρυνση του προσωπικού, πιο σίγουρη για την αγκαλιά της. Μαθαίνει να διαβάζει τα σημάδια, τη γλώσσα του δικού της παιδιού. Χτίζει τον ισχυρό σύνδεσμο που θα διαρκέσει μια ζωή. Το rooming in εφαρμόζεται ως απαραίτητο κομμάτι μιας Φιλικής προς τα Βρέφη πολιτικής και ως μέτρο για την προάσπιση του μητρικού θηλασμού, σύμφωνα με τα Δέκα Βήματα της UNICEF για Φιλικά προς τα Βρέφη νοσοκομεία.

Γιατί, παρά τον καταιγισμό επιστημονικών δεδομένων που μιλούν για έκδηλη ζημιά, πολλά ελληνικά μαιευτήρια δεν αλλάζουν πολιτική; Ως ένα βαθμό γιατί οι επαγγελματίες υγείας δε γνωρίζουν τα καινούργια δεδομένα, πράγμα βέβαια δύσκολο αλλά όμως αληθινό! Κάποιοι έχουν μείνει σε μια παλιά ιατρική που βασίζεται στην παράδοση, όπως έκαναν μάγοι της φυλής στους προιστορικούς χρόνους. «Έτσι κάνουμε γιατί έτσι μάθαμε!». Αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή και δεν έχουν μάθει να λειτουργούν με βάση τις επιταγές των νεότερων επιστημονικών αποδείξεων. Από την άλλη μεριά, κάθε αλλαγή είναι δύσκολη. Οι διοικήσεις των μαιευτηρίων πρέπει να σχεδιάσουν καινούργιες πολιτικές, να βεβαιώσουν την εφαρμογή τους, να εκπαιδεύουν τακτικά το προσωπικό τους στα καινούργια δεδομένα. Ο θάλαμος νεογεννήτων συνιστά ευκολία για ένα ιδιωτικό μαιευτήριο. Απαιτεί λιγότερο προσωπικό και σχετικά ανεκπαίδευτο. Αντίθετα, χρειάζονται περισσότερες και έμπειρες μαίες ώστε να καθοδηγούν τη μητέρα που έχει το μωρό δίπλα της και προσπαθεί να το φροντίσει, να το θηλάσει για πρώτη φορά. Οι διοικήσεις των ιδιωτικών μαιευτηρίων θα κάνουν διστακτικά τέτοιες αλλαγές εάν δεν αναγκαστούν από την Πολιτεία.

Όσο λοιπόν εμείς πασχίζουμε να πετύχουμε το στοιχειώδες, να φέρουμε τα φυσιολογικά μωρά πίσω στη μητέρα τους, οι οικογένειες χωρών του δυτικού κόσμου απολαμβάνουν περιγεννητική φροντίδα που έχει προχωρήσει σε επίπεδο επόμενο από εκείνο του απλού rooming-in. Η επιστήμη σήμερα μάς δείχνει ότι το μωρό δεν πρέπει να βρίσκεται δίπλα στη μαμά του, ντυμένο στο κρεβατάκι του, αλλά γυμνό επάνω στη μαμά του – και στο μπαμπά του κάποιες στιγμές, αγκαλιά όσο γίνεται, από τη γέννηση. Αντί να περιορίζεται μέσα στην κούνια-κλουβί, το μωρό από τα πρώτα λεπτά οφελείται τα μέγιστα σε κάθε τομέα εάν βρεθεί σε συνεχή και άμεση σωματική επαφή, δέρμα με δέρμα με τους δικούς του. Επιπρόσθετα, οι περιορισμοί στην επαφή με τους γονείς σε χώρο και χρόνο είναι ακόμα περισσότερο επιζήμιοι σε άρρωστα μωρά και σε γεννήσεις με προβλήματα. Αν στη χώρα μας η παραμικρή παρεκτροπή από το φυσιολογικό για ένα νεογέννητο σημαίνει συχνά νομοτελειακά απομάκρυνση από τη μητέρα του και τοποθέτηση σε θερμοκοιτίδα, με τη μαμά να μην επιτρέπεται να το χαϊδέψει ούτε για μια στιγμή επί ημέρες, στο εξωτερικό και σε παρόμοια περιστατικά γιατροί και μαίες πασχίζουν να φέρουν το άρρωστο μωρό σε ακόμα πιο στενή επαφή με τη μητέρα του. Κάθε ιατρική παρέμβαση εκεί σε νεογέννητο δεν επιτρέπεται να απομονώνει το παιδί μακριά από τη μάνα του για περισσότερο από μία ώρα.

Προς το παρόν το –μερικό κι αυτό- rooming in αποτελεί προνόμιο ελάχιστων Ελληνίδων που πληρώνουν περισσότερα χρήματα ώστε να βρεθούν στο μαιευτήριο σε μονόκλινο δωμάτιο. Με αυτόν τον τρόπο η υγεία, κάτι που αφορά όλα τα παιδιά, εκφυλίζεται μέσα από κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις και η σύγχρονη τάση να αποτελεί ο θηλασμός προνόμιο των ανώτερων τάξεων ενισχύεται. Η ψυχική υγεία ενός μωρού δε μπορεί να είναι προνόμιο πολυτελείας για οικογένειες που έχουν να πληρώσουν.

Το μωρό ανήκει στη μητέρα του. Έχει δικαίωμα να βρίσκεται κοντά – ακόμα καλύτερα, πάνω, αγκαλιά – στη μητέρα του. Ας το αφήσουμε γυμνό, σκεπασμένο μόνο από πάνω με μια κουβερτούλα, κοιλιά με κοιλιά στη μαμά του και ας δώσουμε την ευκαιρία στη φύση να κάνει τα υπόλοιπα.

Το κείμενο αυτό συνιστάται να διαβαστεί μετά την ανάγνωση των άρθρων «Η ψυχική υγεία των βρεφών» και «Η απόγνωση ενός μωρού»

Στέλιος Παπαβέντσης

Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC

http://www.pediatros-thes.gr