Πρακτικές Συμβουλές Θηλασμού

 

• Μην πλένετε τις θηλές σας με σαπούνι, αλλά μόνο με νερό (το σαπούνι εκτός του ότι τις ξεραίνει, απομακρύνει ταυτόχρονα και τη μυρουδιά στην οποία έχει συνηθίσει το μωρό σας).

 

• Αν οι θηλές σας ματώσουν (ραγάδες θηλών), αλείψτε τις με μητρικό γάλα που βοηθάει στην επούλωσή τους και αφήστε το να στεγνώσει.

 

• Αν τρέχει γάλα από το ένα στήθος καθώς θηλάζετε από το άλλο ή και τα δύο όταν πλησιάζει η ώρα θηλασμού του μωρού σας (στην αρχή μάλιστα και σε άσχετες ώρες), σταματήστε την ροή πιέζοντας με το δάχτυλό σας τις θηλές προς τα μέσα.

 

• Προτιμήστε τα πλενόμενα επιθέματα στήθους αντί τα μιας χρήσεως. Είναι πιο μαλακά, δεν κολλάνε πάνω στην θηλή όταν στεγνώσει το γάλα και κάνετε και οικονομία. Προσωπικά, με βόλεψαν περισσότερο της Mendela.

 

• Κρατάτε το μωρό σας όπως σας βολεύει για να το θηλάσετε. Εφόσον το μωρό τρώει καλά και δεν πονάνε οι θηλές και η μέση σας, δεν τίθεται θέμα σωστής ή λάθος στάσης.

 

• Φορέστε μπλούζες θηλασμού όταν είστε έξω και θηλάστε χωρίς κανείς να μπορεί να δει τί κάνετε!

 

• Θηλάστε ξαπλωμένη αν σας βολεύει καλύτερα. Έτσι, αν το μωρό σας κοιμηθεί, δεν έχετε παρά να το αφήσετε στο κρεβάτι και να φύγετε σιγά σιγά 😉

 

• Αν θηλάζετε σε καρέκλα ή πολυθρόνα, τοποθετήστε τα πόδια σας σε ένα χαμηλό σκαμνάκι. Θα βολευτείτε πολύ περισσότερο.

 

• Έχετε κοντά σας ένα μπουκαλάκι νερό, γιατί ειδικά στην αρχή θα ιδρώνετε και θα διψάτε πολύ κατά την διάρκεια του θηλασμού.

 

• Όταν το μωρό σας αρχίσει να βλέπει και πιο μακριά, θα αρχίσει να ενδιαφέρεται για όλα όσα το περιβάλλουν. Θα του τραβάνε την προσοχή όλα τα τριγύρω πράγματα και χρώματα που βλέπει και έτσι αντί να θηλάζει, θα κοιτάει συνεχώς τριγύρω (καμιά φορά ξεχνώντας να αφήσει το στήθος! Ωχ!), θα ξαναθηλάζει για μισό λεπτό, και πάλι θα κοιτάει και θα χαζολογάει. Δύο είναι οι λύσεις. Ή θα το παίρνετε σε ένα μέρος «βαρετό» και σχετικά σκοτεινό για να κάνετε την δουλειά σας ή θα επενδύσετε σε ένα κολιέ θηλασμού (γεμάτο πλουμιστά χαντράκια και πραγματάκια, σε ύψος που να το φτάνει με το χεράκι του το μωρό να το επεξεργάζεται και να συνεχίζει το φαΐ). Αυτή η φάση δεν διαρκεί συνήθως περισσότερο από 2 μήνες.

 

 

• Αποφεύγετε τον καφέ, τα όσπρια και το αγελαδινό γάλα κατά τους πρώτους μήνες, ειδικά αν προσέξετε ότι, αφού τα καταναλώσετε, το μωρό έχει κολικούς ή υπερδιέγερση. Επίσης, αποφύγετε το αλκοόλ και το τσιγάρο.

 

• Προσφέρετε το στήθος στο μωρό σας όποτε αυτό σας το ζητάει.

 

• Αν θέλετε να αποθηκεύσετε το μητρικό σας γάλα (να δημιουργήσετε τράπεζα μητρικού γάλακτος), μπορείτε να το κάνετε με την βοήθεια ενός καλού θήλαστρου. Τα αποθηκεύετε πάντα σε αποστειρωμένα ειδικά σακουλάκια ή σε αποστειρωμένα κυπελάκια. Στην κατάψυξη μπορείτε να τα αποθηκεύσετε έως 3 μήνες (άλλοι λένε και μέχρι 6), και στην συντήρηση 24 ώρες. Αν δείτε ότι το γάλα χωρίζεται σε στρώματα (διαχωρισμός ορού), μην φοβηθείτε, είναι φυσιολογικό. Είναι επίσης φυσιολογικό να δείτε το γάλα σαν ξινισμένο (δηλαδή να έχει μικρά κομματάκια ή ακόμα και όλο να είναι σαν μικρά κομματάκια) όταν το βγάλετε από την κατάψυξη. Όταν το ζεστάνετε θα δείτε ότι επανέρχεται στην φυσιολογική του μορφή. Αν θέλετε, μπορείτε να το δοκιμάσετε για να είστε σίγουρη. Όταν το ανακατεύουμε, το κάνουμε με κυκλικές κινήσεις και όχι πάνω κάτω. Το ξεπαγώνουμε μέσα στο ψυγείο (στην συντήρηση, αν έχουμε χρόνο) ή κάτω από ζεστό τρεχούμενο νερό.

 

 Έχετε εσείς κάποια άλλη σχετική συμβουλή να μας παραθέσετε; Μη ντρέπεστε! 🙂

 

Κολιέ θηλασμού (nursing necklaces):

http://www.tickled-pink-designs.com/

http://www.mommynecklaces.com/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τραυματισμοί στο κεφάλι – τί πρέπει να ξέρουμε

Τις περισσότερες φορές πρόκειται για αθώα χτυπηματάκια και το παιδί τη γλιτώνει με ένα καρουμπαλάκι. Αφού δούμε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας (δες παρακάτω) τοποθετούμε στη μελανιά ή το καρούμπαλο μια βρεγμένη πετσέτα με κρύο νερό ή λίγο βούτυρο/βιτάμ. Αποφεύγουμε τον πάγο στο κεφάλι, όχι μόνο στα παιδιά αλλά και στους ενήλικες!!!

Αν δούμε πως το δέρμα της κεφαλής έχει ανοίξει και αιμορραγεί τότε το ξεπλένουμε με φυσιολογικό ορό ή απλό τρεχούμενο νερό και τοποθετούμε μια γάζα. Αν το τραύμα είναι μεγάλο ή η αιμορραγία δεν σταματάει μέσα σε 1-2 λεπτά θα πρέπει να απευθυνθούμε στο γιατρό γιατί μπορεί να χρειαστεί ράμματα. Για τραύματα στο πρόσωπο είναι καλά να απευθυνθούμε το νωρίτερο δυνατόν στο γιατρό γιατί μπορεί να αφήσουν σημάδι χωρίς την κατάλληλη αντιμετώπιση. Μάλιστα όσο μικρότερο το παιδί τόσο μεγαλύτερο θα είναι το σημάδι μιας και το δέρμα απλώνει καθώς μεγαλώνει.

Τί πρέπει να προσέξουμε αμέσως μετά τον τραυματισμό:
Αυτό που μας ανησυχεί είναι η παρουσία νευρολογικών συμπτωμάτων, που υποδηλώνουν βλάβη του εγκεφάλου. Η βλάβη μπορεί να είναι η λεγόμενη εγκεφαλική διάσειση, το «κούνημα» δηλαδή του εγκεφάλου μέσα στο κρανίο ή σε σοβαρές περιπτώσεις ένα εγκεφαλικό αιμάτωμα ή μια ενδοεγκεφαλική αιμορραγία.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Εάν το παιδί σας τραυματιστεί στο κεφάλι σε τροχαίο, κατόπιν πτώσης από μεγάλο ύψος ή από χτύπημα με βαρύ αντικείμενο, θα πρέπει οπωσδήποτε να απευθυνθείτε για εξέταση σε γιατρό ή στο κοντινότερο νοσοκομείο.

Σημάδια που δείχνουν πως ο μικρός ασθενής πρέπει να εξετασθεί άμεσα από γιατρό είναι

1. Απώλεια συνείδησης
Το παιδί χάνει τις αισθήσεις του, λιποθυμάει δηλαδή, έστω και για λίγο. Τα μεγαλύτερα παιδιά όταν συνέλθουν δεν θυμούνται πολλές φορές τί έγινε ή πού βρίσκονται ή τί μέρα είναι λόγω της διάσεισης που προκαλεί διαταραχές της μνήμης και του προσανατολισμού.
2. Σπασμοί
3. Διαταραχές στο λόγο ή την κίνηση του παιδιού. Δεν μιλάει καλά ή δεν μπορεί να περπατήσει καλά, δεν μπορεί να κουνήσει ένα χεράκι ή ένα ποδαράκι.
4. Διπλωπία
Το παιδί παραπονιέται πως τα βλέπει όλα διπλά.
5. Έκκριμα από τη μύτη ή τα αυτιά
Αν παρατηρήσουμε διαφανές υγρό (εγκεφαλονωτιαίο υγρό) ή αίμα να τρέχει από τη μύτη ή τα αυτιά.
6. Ρουκετοειδείς εμετοί
Το να κάνει το παιδί εμετό μετά το χτύπημα στο κεφάλι είναι πολύ συχνό, ειδικά αν έχει φάει πρόσφατα. Αυτό δεν θα πρέπει να μας ανησυχήσει εκτός αν το παιδί κάνει πολλούς εμετούς και μάλιστα «ρουκετοειδείς», δηλαδή εκτοξεύει μακριά τα εμέσματα εντελώς ξαφνικά, χωρίς να καταλάβει ότι του έρχεται να κάνει εμετό.
7. Έντονη υπνηλία
Είναι λογικό να νυστάζει το παιδί μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι, αυτό που θα μας ανησυχήσει όμως είναι το γεγονός ότι δεν μπορούμε να το ξυπνήσουμε όσο κι αν προσπαθούμε.
8. Επίμονος πονοκέφαλος
Ένας ήπιος πονοκέφαλος δεν πρέπει να μας ανησυχήσει, αν όμως το παιδί εξακολουθεί να παραπονιέται ότι το πονάει το κεφάλι του μετά από ώρες και ο πονοκέφαλος δεν υποχωρεί με το ντεπόν, θα πρέπει να επισκεφθούμε το γιατρό.
9. Επίμονο κλάμα
Ειδικά στα μωρά κάτω των 6 μηνών, κλάμα που διαρκεί πάνω από 10 λεπτά θα πρέπει να μας ανησυχήσει
10. Έντονες ζαλάδες
11. Γενικά περίεργη συμπεριφορά, αν δηλαδή το παιδί είναι συνήθως ζωηρό και τώρα δεν θέλει να παίξει κλπ.

Αν το παιδί μετά το χτύπημα κλάψει έντονα και μετά από λίγο ηρεμήσει με μια αγκαλιά και συνεχίζει τις δραστηριότητές του, το πιθανότερο είναι πως δεν έχει τίποτα. Παρόλα αυτά χρειάζεται στενή παρακολούθηση για ένα 24ωρο ώστε αν παρατηρήσουμε κάτι από τα παραπάνω να απευθυνθούμε στο γιατρό. Όσο περνάει η ώρα από το χτύπημα και το παιδί δεν εκδηλώνει κάποιο από τα προαναφερθέντα συμπτώματα τόσο μειώνεται η πιθανότητα εγκεφαλικής διάσεισης, θα πρέπει όμως να έχουμε κατά νου τα εξής:

• Αν το χτύπημα γίνει κάποια ώρα που το παιδί ετοιμαζόταν να πάει για ύπνο, θα πρέπει να το ξυπνάμε κάθε 2-3 ώρες για να βεβαιωνόμαστε ότι ξυπνάει, μας αναγνωρίζει και μπορεί να κινήσει τα χεράκια και τα ποδαράκια του.
• Τις αμέσως επόμενες ώρες το παιδί πρέπει να ξεκουραστεί (όσο το δυνατόν), να μην δει τηλεόραση και να μην διαβάσει, να μην παίξει πολύ κλπ.
• Το παιδί θα πρέπει να φάει ελαφρά ώστε να μην κάνει εμετό από κάποιο βαρύ φαγητό που το ενόχλησε και ανησυχήσουμε χωρίς λόγο. Αν έχει κάνει 1-2 εμετούς δεν του δίνουμε τίποτα για 2-3 ώρες και μετά του δίνουμε να φάει κάτι ελαφρύ.

Μπορείτε να βρείτε επιπλέον πληροφορίες εδώ:

Τραυματισμοί στο κεφάλι
http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=31934
http://www.drgreene.com/21_638.html
Διάσειση
http://www.medlook.net/kids/concussion.asp
http://parentcenter.babycenter.com/0_head-injury-concussion_66210.pc
Τραύματα και σημάδια
http://www.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=38464&lngChapterID=49809&lngItemID=57903

Εμβολιασμοί 5

Ένα site με χρήσιμες πληροφορίες για τα εμβόλια των παιδιών μας.

http://www.thinktwice.com/

Εμβολιασμοί 4 > Υπερ των παιδικών εμβολίων

Πηγή: http://3tee-rodou.dod.sch.gr/I_wanna_a_bibi.htm

EIΔΗ Παιδικών ΕΜΒΟΛΙΩΝ

Ιλαράς

Πρόκειται για χορήγηση ζωντανού εξασθενημένου ιού της Ιλαράς. Η προφύλαξη που παρέχεται από το εμβόλιο ανέρχεται σε ποσοστό 95-100% κατά της φυσικής νόσου. Το εμβόλιο πρέπει να χορηγείται κατά την ηλικία των 15-16 μηνών. Εάν όμως δοθεί νωρίτερα, ουσιαστικά θεωρείται σαν να μη έγινε λόγω της φυσικής ανοσίας που έχει κληρονομηθεί από την μητέρα. Σε περιόδους επιδημίας συνιστάται να γίνεται από την ηλικία των 6-15 μηνών, έχοντας επίγνωση ότι σε μερικά από τα παιδιά ο εμβολιασμός δεν θα έχει αποτέλεσμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να γίνεται δεύτερος, επαναληπτικός, εμβολιασμός μετά την ηλικία των 15 μηνών. Οπωσδήποτε όμως θα γίνει 2ος επαναληπτικός εμβολιασμός κατά την ηλικία, 4-6 ετών.

Το εμβόλιο της ιλαράς δεν πρέπει να γίνεται σε εγκύους ή σε εκείνες που πρόκειται να γίνουν σύντομα, άτομα που έχουν διαπιστωμένη σοβαρή αλλεργία στο αυγό, ανοσοκατεσταλμένους και σε παιδιά που έλαβαν για κάποιο λόγο ανοσοσφαιρίνες τους προηγούμενους 3 μήνες, από τον εμβολιασμό.

Οι παρενέργειες από το εμβόλιο είναι ασυνήθεις. Η πλέον συνηθισμένη είναι πυρετός, από 4-15 ημέρες μετά τη χορήγηση του εμβολίου, σε ποσοστό 15%, που συνήθως αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση αντιπυρετικών. Η διάρκεια του πυρετού είναι συνήθως 1-5 ημέρες. Σε πολύ μικρό ποσοστό εμβολιασθέντων θα παρουσιασθεί και ελαφρύ παροδικό εξάνθημα. Το εμβόλιο υπάρχει σε μορφή μόνο του και σε συνδυασμό με το εμβόλιο της ερυθράς και της παρωτίτιδας, το γνωστό ΜΜR. Εκτός κι αν το εμβολιαζόμενο άτομο έχει νοσήσει από ερυθρά ή παρωτίτιδα, πρέπει να γίνεται το μικτό εμβόλιο (ΜΜR), το οποίο προσφέρει προφύλαξη μέσα σε 72 ώρες από τον εμβολιασμό.

Ας μη ξεχνούμε ότι πάρα πολλά ήταν τα παιδιά που πέθαναν από την επιδημία της ιλαράς την Άνοιξη του 1983, επειδή υπήρξε αμέλεια στον εμβολιασμό τους.

Ερυθράς

Συνήθως η ερυθρά είναι μία αθώα ασθένεια στα παιδιά. Ο σπουδαιότερος λόγος εμβολιασμού είναι η προφύλαξη της εγκύου από την ερυθρά. Αν η μητέρα νοσήσει, τα επακόλουθα για το έμβρυο μπορεί να είναι καταστρεπτικά, αφού υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να πεθάνει στην κοιλιά της μαμάς του, ή να γεννηθεί με ανεπανόρθωτες βλάβες στην όραση, την ακοή, την καρδιά, τον εγκέφαλο κλπ.

Η ηλικία του εμβολιασμού είναι όπως και για το εμβόλιο της ιλαράς.

Αν το εμβόλιο γίνει σε νεαρές εφήβους ή ώριμες γυναίκες πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν

να γίνει προ του εμβολιασμού αρνητικό test κυήσεως. Να γίνει αντισύλληψη για τουλάχιστον 2 μήνες μετά τον εμβολιασμό.

Παρωτίτιδας

Η Παρωτίτιδα είναι συνήθως αθώα νόσος και στα περισσότερα παιδιά ασυμπτωματική. Μπορεί όμως να συνοδεύεται από άσηπτο μηνιγγίτιδα, παγκρεατίτιδα, ορχίτιδα ή ωοθηκίτιδα. Οι επιπλοκές από τις μήνιγγες, τους όρχεις ή τις ωοθήκες είναι και ο μεγαλύτερος λόγος που εμβολιάζονται έφηβοι και ενήλικες εναντίον της νόσου.

Και τα τρία προηγούμενα εμβόλια μπορούν να δοθούν μαζί σε μία απλή δόση με μία ένεση. Πρόκειται για το MMR. Οι παρενέργειες του ΜΜR είναι ακριβώς όμοιες με αυτές των ξεχωριστών εμβολίων. Η 2η δόση του εμβολίου δεν φαίνεται να προκαλεί παρενέργειες (πυρετός), όπως η πρώτη.

Αιμόφιλο της Μηνιγγίτιδας

Το εμβόλιο για τον αιμόφιλο της μηνιγγίτιδας προστατεύει παιδιά ηλικίας μικρότερης των 5ετών, αλλά κυρίως βρέφη μικρότερα του ενός έτους. Προστατεύει το παιδί από ένα μικρόβιο που έχει το όνομα «αιμόφιλος της Ινφλουέντσας τύπου Β». Το μικρόβιο αυτό προκαλεί λοιμώξεις σε αρκετά όργανα όπως είναι το αυτί, ο λάρυγγας, οι πνεύμονες αλλά και οι μήνιγγες του εγκεφάλου. Επειδή η τελευταία αυτή λοίμωξη είναι και η σοβαρότερη από όλες, ο κόσμος το γνωρίζει σαν εμβόλιο για την μηνιγγίτιδα. Στην πραγματικότητα όμως προφυλάσσει και από όλες τις λοιμώξεις των άλλων οργάνων με το μικρόβιο αυτό, δηλαδή πνευμονία, λαρυγγίτιδα, ωτίτιδα κλπ. Όταν γίνεται σε βρέφη ενός έτους ή μικρότερα, τότε οι δόσεις που απαιτούνται είναι 3-4. Σε παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης του ενός έτους, μόνο μία δόση είναι αρκετή. Μετά τα πέντε χρόνια το εμβόλιο αυτό ουσιαστικά δεν χρειάζεται να γίνει.

Εμβολιασμοί 3> Πως να ελαχιστοποιήσετε τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα των εμβολιασμών

(Από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ για την επαγρύπνηση για τους εμβολιασμούς – European Forum on Vaccine Vigilance)
Μετάφραση: Χριστίνα Ζαμποπούλου

Γενικές αρχές και συστάσεις για τους παιδικούς εμβολιασμούς

– Αδιάκριτοι, μαζικοί εμβολιασμοί καλύτερα να αποφεύγονται. Η ανάγκη του κάθε εμβολίου θα πρέπει να εξετάζεται ανά περίπτωση. Αναλογιστείτε τις πιθανές βλάβες που είναι δυνατόν να προκληθούν από το εμβόλιο σε αντιπαραβολή με τα οφέλη. Κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξετάζεται εξατομικευμένα.

– Οι γονείς θα πρέπει να παρακολουθούν το βρέφος τους για περισσότερους από μερικούς μήνες, ώστε να αντιληφθούν το φυσιολογικό επίπεδο υγείας.

– Για τα περισσότερα παιδιά συνιστούμε αποφυγή εμβολιασμών κατά την διάρκεια του πρώτου χρόνου ζωής. Μόλις το παιδί γίνει ενός, τότε καλύτερα να αποφασίσετε ποια εμβόλια θα κάνετε. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη γενική κατάσταση υγείας του παιδιού, την κληρονομικότητα, το περιβάλλον του κλπ.

– Ορισμένα εμβόλια καλύτερα να καθυστερούνται για ακόμη αργότερα, αλλά ακόμη και τότε είναι πιθανόν μη αναγκαία. Εξατομίκευση κάθε περίπτωσης, ξανά.

– Εμβολιασμός πρέπει να γίνεται μόνο και εφόσον το παιδί είναι σε υγιή, σταθερή κατάσταση. Το παιδί θα πρέπει να είναι υγιές για τρεις μήνες (συνιστώμενο) προ των εμβολιασμών.

– Ο εμβολιασμός δεν θα πρέπει να πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ή κοντά σε δυνητικά στρεσογόνους περιόδους της ζωής του παιδιού: π.χ. απογαλακτισμός, απομάκρυνση από το σπίτι για πρώτη φορά (νηπιαγωγείο, παιδικός σταθμός), οδοντοφυΐα κλπ.

– Συνιστούμε τον μητρικό θηλασμό ως ένα σημαντικό προστατευτικό παράγοντα της υγείας και της καλής κατάστασης του παιδιού. Εκτός από άλλα οφέλη, μεγαλύτερη προστασία δίνεται στο μωρό μέσα από τα μητρικά αντισώματα.

– Το παιδί δεν θα πρέπει να λαμβάνει πολλά εμβόλια μαζεμένα. Θα πρέπει να χορηγούνται χωριστά, εφόσον αυτό είναι δυνατό.

– Αδιάκριτες – αναμνηστικές δόσεις των εμβολίων θα πρέπει να αποφεύγονται. Ο αριθμός αυτών θα πρέπει να εξετάζεται. Ξανά, εξατομίκευση κάθε περίπτωσης.

– Το χρονικό διάστημα μεταξύ εμβολιασμών θα πρέπει να είναι τουλάχιστον μερικοί μήνες.

– Αν υπάρχει λόγος υποψίας, ότι ένα παιδί αντέδρασε έντονα σε κάποιο εμβόλιο, θα πρέπει να αποφύγετε την επανάληψη αυτού του εμβολίου και η χορήγηση του επόμενου προγραμματισμένου εμβολίου θα πρέπει να αναβληθεί για μεγαλύτερη ηλικία.

– Ειδικά για παιδιά με υπόνοια ή διάγνωση νευρολογικών παθήσεων (υποτονία, υπερτονία, καθυστερημένη ανάπτυξη, επιπλοκές κατά τον τοκετό κλπ), η καθυστέρηση των εμβολιασμών είναι απαραίτητη. Η πιθανότητα να τους παραλείψουμε τελείως θα πρέπει να εξεταστεί.

– Όταν ένα παιδί σε μια οικογένεια έχει υποστεί βλάβες από εμβολιασμούς, θα πρέπει τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας να αντιμετωπιστούν με μεγάλη προσοχή. Ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης θα πρέπει να συζητηθεί σοβαρά με τον θεράποντα.

– Αν ένα παιδί πάσχει από βλάβες μετά από εμβόλια, επαγγελματική θεραπευτική αντιμετώπιση (περιλαμβάνοντας Ομοιοπαθητική, Ολιστικές θεραπείες κλπ) θα πρέπει να αναζητηθεί αμέσως.

– Σε περίπτωση φτωχής υγείας κατά τον πρώτο χρόνο ζωής, θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά η πιθανότητα οι εμβολιασμοί να συνέβαλαν ή και να το προκάλεσαν αυτό.

– Επαγγελματική θεραπευτική φροντίδα (που συμπεριλαμβάνει Ομοιοπαθητική, Ολιστικές θεραπείες κλπ), θα πρέπει να αναζητηθεί αν ένα παιδί νοσήσει από ασθένεια για την οποία υπάρχει εμβόλιο.

– Η αδιάκριτη χρήση αντιπυρετικών, αντιβιοτικών και άλλων κατασταλτικών φαρμάκων θα πρέπει να αποφεύγεται για να μην αποδυναμωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Ο πυρετός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας φυσικός μηχανισμός άμυνας.

– Συστάσεις σχετικές με την διαχείριση του πυρετού και άλλα θέματα υγείας είναι δυνατόν να αναζητηθεί σε ολιστικούς θεραπευτές όπως ομοιοπαθητικοί, κλπ.

Πηγή European Forum for Vaccine Vigilance

Εμβολιασμοί 2 > Κίνδυνοι των εμβολίων και έννομα συμφέροντα

(Η μετάφραση έγινε από τον Γ. Παπαγεωργίου, από την ιταλική έκδοση του περιοδικού NEW TIME NEXUS No 63 ΑΥΓ.-ΣΕΠΤ. 2006.)

 

ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ Η ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ: ΟΤΙ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΣΦΑΛΗ ΟΥΤΕ ΕΛΕΓΜΕΝΑ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

 

Πόσοι Βορειοαμερικανοί πεθαίνουν πράγματι κάθε χρόνο εξαιτίας της γρίπης; Ρωτήστε την American Lung Association. Ακόμη καλύτερα, διαβάστε την αναφορά της του Αυγούστου 2004, με τίτλο: «Τάσεις θνησιμότητας και νοσηρότητας της πνευμονίας και της γρίπης». Αυτή η αναφορά προέρχεται από την Research and Scientific Affairs Epidimiology and Statistics Unit (Μονάδα Έρευνας και Επιστημονικών Επιδημιολογικών Θεμάτων και Στατιστικών). Στο τέλος του εγγράφου, η αναφερόμενη πηγή είναι το Εθνικό Κέντρο για Μελέτες Υγείας (National Center for Health Studies). Αναφορά στις στατιστικές θνησιμότητας 1979-2001.
Ετοιμαστείτε να έχετε εκπλήξεις, ιδιαίτερα γιατί τα US Centers for Disease Control (CDC, Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών) συνεχίζουν να διατυμπανίζουν κάτι σαν: 36.000 ετήσιοι θάνατοι από γρίπη.
Σαν ωρολογιακός μηχανισμός, στις ΗΠΑ χρόνο με τον χρόνο πεθαίνουν 36.000 άτομα εξαιτίας της γρίπης. Μια ασθένεια δολοφόνος. Προσοχή! Φροντίστε να σας χορηγείται το εμβόλιο κάθε φθινόπωρο. Μην περιμένετε. Μπορεί να πέσετε ξεροί στον δρόμο!
Ακολουθεί το συνολικό νούμερο των θανάτων που αναγράφονται στην αναφορά (από το 1979 ως το 1995, οι στατιστικές εκδίδονται κάθε δύο χρόνια): 1976: 604, 1981: 3.006, 1983: 1.431, 1985: 2.054, 1987: 632, 1989: 1.593, 1991: 1.137, 1993: 1.044, 1995: 606, 1996: 745, 1997: 720, 1998: 1.724, 1999: 1.665, 2000: 1.765, 2001: 257.
Δεν με πιστεύετε; Να λοιπόν η ιστοσελίδα: http://www.lungusa.org/atf/cf/%7B7A8D42C2-FCCA-4604-8ADE-7F5D5E762256%7D/PI1.PDF. Πηγαίνετε στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα και στην σελ. 9 του εγγράφου. Μετά αρχίστε να κατεβαίνετε, μέχρι να φθάσετε στον πίνακα με την ξεχωριστή κατηγορία θανάτων από γρίπη.
Ο Tommy Tompson, επικεφαλής των Health and Human Services στις ΗΠΑ (Υπηρεσίες Ανθρωπιστικές και Υγείας), δήλωσε πρόσφατα ότι το 91% των ατόμων που πεθαίνουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ εξαιτίας της γρίπης, αποτελείται από άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Δηλαδή θα μπορούσατε με κάποιες αριθμητικές πράξεις να υπολογίσετε πόσοι άνθρωποι κάτω των 65 πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της γρίπης. Αλλά δεν πειράζει. Οι μη επεξεργασμένες στατιστικές για όλες τις ηλικίες είναι επαρκώς χαμηλές. Αρκετά χαμηλές. Αποφασιστικά χαμηλές.
Αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει; Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αρχείο μου, να διαβάσετε πρόσφατα άρθρα πάνω στο θέμα και να βρείτε τις αντιρρήσεις μου προς όσους δηλώνουν με επιπολαιότητα «Ε, να, χμμ, βλέπετε, εεε, χμμ, η γρίπη συχνά οδηγεί σε πνευμονία και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να προσέχουμε τόσο πολύ. Οι θάνατοι από πνευμονία είναι πολλοί, χμμ, μπλα-μπλα…»
Μια πολύ ωραία απάτη, κόσμε. Τα CDC στήνονται με έναν πάγκο στη γωνιά του δρόμου και υπάρχουν διαλαλητές (αβανταδόροι) γύρω γύρω, που επαναλαμβάνουν το νούμερο των 36.000 θανάτων, ενώ οι διαφημιστές των δημοσίων σχέσεων αναλαμβάνουν την γωνία με τα εμβόλια. Το πλήθος γίνεται ανήσυχο. Κάποιος φωνάζει: «Πού είναι το αντιγριπικό μου εμβόλιο; Θα πεθάνουμε όλοι!…» Στο μεταξύ στο Καπιτώλιο το Κογκρέσο προετοιμάζει ένα μέτρο που θα εγγυηθεί στους παραγωγούς εμβολίων ετήσιες εισπράξεις εκατομμυρίων δολαρίων, ανεξάρτητα από τις δόσεις που μένουν αχρησιμοποίητες.
Τώρα που προβάλλει ένα πλαίσιο πολύ πιο ξεκάθαρο για τους θανάτους από γρίπη ετήσιως στις ΗΠΑ, είναι απολύτως φυσικό να επανεξεταστεί το θέμα των εμβολίων. Βγάζοντας από τη μέση την υστερία για τον «υψηλό αριθμό θανάτων και την «πιεστική ανάγκη να κάνουμε το εμβόλιο», με τι έχουμε να κάνουμε στην πραγματικότητα; Η απάντηση είναι η εξής: δημόσιες σχέσεις. Η προπαγάνδα χρησιμοποιείται αριστοτεχνικά για να φουσκώσει τις στατιστικές για τη γρίπη και με αυτό τον τρόπο να τραβήξει τον κόσμο στα ιατρεία και τα νοσοκομεία, για να τους χορηγηθεί το εμβόλιο. Αλλά τι να πούμε για τα εμβόλια; Πόσο ασφαλή και αποτελεσματικά είναι;
Εδώ και πολύ καιρό επισημαίνω στους ανθρώπους τους κινδύνους που εγκυμονούν τα εμβόλια, ιδιαίτερα για τα βρέφη και τα παιδιά, των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα πλείστα επιμολυντικά και τοξικά συντηρητικά που περιέχονται στα εμβόλια. Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε να τα αποφεύγουν ακόμη και οι ενήλικοι. Για πρώτη φορά, κάποιος που προέρχεται «από μέσα» -ένας πρώην εργαζόμενος στη βιομηχανία των εμβολίων- δέχτηκε να μιλήσει για τους κινδύνους των εμβολίων.
«Dr Mark Randall» είναι το ψευδώνυμο ενός πρώην ερευνητή εμβολίων, ο οποίος εργάστηκε για πολλά χρόνια στα εργαστήρια των σπουδαιότερων φαρμακευτικών εταιρειών και στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας N.I.H. (National Institutes of Health) της Αμερικανικής κυβέρνησης. Τώρα είναι στη σύνταξη και δέχτηκε -αν και απρόθυμα- να μιλήσει μαζί μας. Κατά την άποψή μου, η μαρτυρία του συμφωνεί με όλες τις άλλες δηλώσεις που έχω εξετάσει στα χρόνια που πέρασαν.
Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι σημαντική όχι μόνο εξαιτίας της βαθιάς γνώσης του Dr Randall, όσον αφορά την επικινδυνότητα των εμβολίων, αλλά επίσης για την μαρτυρία του σχετικά με τις εσωτερικές δυναμικές και για τις επικαλύψεις μεταξύ κυβέρνησης και βιομηχανίας των εμβολίων – δύο οντότητες που εξακολουθούν να προσπαθούν να διαβεβαιώσουν τον αμερικανικό πληθυσμό σχετικά με τις δοξασίες τους.
Το εκτενές απόσπασμα που ακολουθεί είναι ίσως η καλύτερη σύνοψη των επαληθεύσεων της θεματικής ενάντια στους εμβολιασμούς.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΡΩΗΝ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΕΜΒΟΛΙΩΝ

ΕΡΩΤΗΣΗ (Jon Rappoport): Εσείς ήσασταν κάποτε πεπεισμένος ότι τα εμβόλια ήταν το σήμα κατατεθέν της έγκυρης ιατρικής.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ (Dr Mark Randall): Ακριβώς. Συντέλεσα κι εγώ στην επεξεργασία κάποιων εμβολίων. Δεν θα πω ποιων.
ΕΡ.: Γιατί όχι;
ΑΠ.: Θέλω να διατηρήσω την ανωνυμία μου.
ΕΡ.: Υποστηρίζετε δηλαδή ότι αν αποκαλύπτατε ποιος είστε, μπορεί να αντιμετωπίζατε κάποια προβλήματα;
ΑΠ.: Πιστεύω ότι μπορεί να έχανα τη σύνταξή μου.
ΕΡ.: Πάνω σε ποια βάση;
ΑΠ.: Δεν έχει σημασία. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν διάφορους τρόπους για να σου δημιουργήσουν προβλήματα, αν υπήρξες κάποτε «μέλος της λέσχης». Γνωρίζω ένα-δυο άτομα που ταλαιπωρήθηκαν και τέθηκαν υπό επιτήρηση.

Εμβολιασμοι 1

Από την ιστοσελίδα: EUROPEAN FORUM ON VACCINE VIGILANCE.
Μετάφραση: Χριστίνα Ζαμποπούλου

Ο εμβολιασμός ή όχι ενός ατόμου πρέπει να είναι μία συνειδητή, ελεύθερη επιλογή. Ο εμβολιασμός είναι μια πλήρης ιατρική πράξη και οι πιθανές συνέπειές του δεν θα έπρεπε να υποτιμούνται. Θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζονται με την μέγιστη προσοχή και πλήρη γνώση των παρενεργειών τους.

 
Τα περισσότερα εμβόλια προστατεύουν μερικώς και προσωρινώς, άλλα δεν προφυλάσσουν καθόλου. Επιπλέον, κάθε εμβόλιο περιέχει κινδύνους, από περιστασιακές αδιαθεσίες έως και μόνιμες βλάβες στην υγεία, ακόμη και θάνατο. Η αντιμετώπιση του «κάνε όπως κάνουν όλοι» μπορεί να αποδειχθεί σοβαρό λάθος, γιατί διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά σε κάθε συγκεκριμένο εμβόλιο.

 
Η βασική ιδέα του εμβολιασμού είναι να αυξήσει συγκεκριμένη ανοσία σε μια ορισμένη ασθένεια, πριν το άτομο μολυνθεί. Εμείς, αντιθέτως, είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι περισσότερο αποτελεσματικό να διεγείρουμε μια γενικότερη, μη-ειδική ανοσία, δίνοντας τη δυνατότητα στον οργανισμό να αντιδράσει αποτελεσματικά σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ μόλυνση από βακτήρια, ιούς, μύκητες κλπ.

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΕΜΒΟΛΙΑ
Το κατά πόσον τα εμβόλια είναι υποχρεωτικά ή όχι εξαρτάται από την εκάστοτε νομοθεσία. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, τα ακόλουθα εμβόλια είναι υποχρεωτικά (παρακαλούμε διορθώστε μας αν η λίστα είναι λανθασμένη ή ελλιπής):

ΒΕΛΓΙΟ: Πολιομυελίτιδας (IPV)
ΓΑΛΛΙΑ: Τέτανος, διφθερίτιδα, πολιομυελίτιδα (IPV)
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Κανένα
ΙΤΑΛΙΑ: Πολιομυελίτιδα, διφθερίτιδα, τέτανος, κοκίτης, ηπατίτιδα Β
ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Κανένα
ΙΣΠΑΝΙΑ: Κανένα
ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ: Κανένα
ΕΛΛΑΔΑ: Ευλογιά, διφθερίτιδα, φυματίωση, πολιομυελίτιδα, τέτανος, ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα, ηπατίτιδα Β

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
Στις ακόλουθες καταστάσεις ο εμβολιασμός δεν επιτρέπεται για ιατρικούς λόγους:
– Οποιοδήποτε παιδί, το οποίο δεν είναι σε τέλεια υγεία δεν πρέπει ΠΟΤΕ να εμβολιάζεται.
– Μία έντονη αντίδραση (βλέπε ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ) σε έναν προηγηθέντα εμβολιασμό αποτελεί αφορμή για μη περαιτέρω χρήση αυτού του εμβολίου, γιατί κάθε επαναληπτική χορήγηση μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρα αντίδραση.
– Μία αλλεργία σε οποιοδήποτε από τα συστατικά του εμβολίου είναι επίσης αντένδειξη για την χορήγησή του.

Υπάρχουν δύο τρόποι να αναγνωρίσεις αν το παιδί σου είναι αλλεργικό σε κάποιο εμβόλιο:
1) παρουσίασε αντίδραση σε προηγούμενη δόση του αυτού εμβολίου,
2) έχει επιβεβαιωμένη αλλεργία στα συστατικά αυτού του εμβολίου.

Παραδείγματα ουσιών που συχνά περιλαμβάνονται σε εμβόλια και συχνά οδηγούν σε αλλεργικές αντιδράσεις, είναι το αντιβιοτικό νεομυκίνη (πόλιο, DPT, MMR), το παράγωγο υδραργύρου thiomersal (Ηπατίτιδα Β, Τέτανος, Γρίπη), το οποίο επίσης βρίσκεται σε υγρά διατήρησης φακών επαφής και υδροξείδιο του αλουμινίου.

– Σε περίπτωση κατασταλμένου ανοσοποιητικού συστήματος (για παράδειγμα από κορτιζόνη, χημειοθεραπεία ή φάρμακα για θεραπεία από HIV).
– Παρομοίως, άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης δεν πρέπει να εμβολιάζονται.
– Εκδήλωση ευερεθιστότητας μετά τη γέννηση θα έπρεπε να μας οδηγεί σε μεγάλη προσοχή και τελικά στην καθυστέρηση ή ακόμα και στην ακύρωση όλων των προσχεδιασμένων εμβολιασμών.
– Αλλεργία του ίδιου του ασθενούς ή ενός αδερφού ή στενού συγγενή αυξάνει τον κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών. (Με τον όρο «αλλεργία» εννοούμε μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων, άσθμα, εαρινή καταρροή, τροφικές αλλεργίες, γάλα, αυγά, ζάχαρη κλπ).
– Σοβαρές νευρολογικές παθήσεις (π.χ. μυασθένεια, σκλήρυνση κατά πλάκας), σοβαρές δερματολογικές παθήσεις (Λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα, νοσώδες ερύθημα, ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης), έστω και σε στενούς συγγενείς, είναι ισχυροί λόγοι να αρνηθεί κανείς τον εμβολιασμό.

Ξεφυλλίζοντας το σημειωματάριο μου…

Βρήκα ένα ποίημα που είχα γράψει όσο ήμουν ακόμα έγκυος με τον Γιώργο μου (2/12/2006). Από τότε δεν έχω γράψει κανένα άλλο ποίημα. Μου φαίνεται πως αν γράψω, θα είναι πολύ λίγο μπροστά στα αληθινά συναισθήματα που τρέφω για αυτό το μικρό ανθρωπάκι που μας κάνει άνω κάτω το σπίτι και μας τρελαίνει με τα γέλια του…

 

Εσύ που έρχεσαι                 

 

Δεν σ’ έχω δει, δε σ’ έντυσα, δεν σ’ έχω χαϊδέψει.

Κι όμως σε νιώθω, σου μιλώ, προσεύχομαι για σένα.

 

 

Σ’ ένα λεπτό, τον γάμο μας θα κάνεις οικογένεια.

Σ’ ένα λεπτό, θα μας βαφτίσεις μάνα και πατέρα.

 

 

Θα σ’ αγαπώ, θα σε φιλώ και θα σε νανουρίζω.

Θα σου μαθαίνω πράματα και θα σε προστατεύω.

 

 

Τα όνειρά σου θα τα δω, δικά μου πια θα γίνουν.

Λύσεις θα πρέπει να σου βρω, να σε καθοδηγήσω.

 

 

Θα πλέκω πούπουλα λευκά, φτερά για να ανοίξεις,

να μάθεις την ζωή κι εσύ, με τα δικά σου μάτια.

Οι πρώτοι μου 2 μήνες θηλασμού (και οι πιο δύσκολοι)…

Το λέω και το πιστεύω! Αν βγεις νικήτρια από τους πρώτους 2 μήνες θηλασμού, οι όσοι υπόλοιποι ακολουθήσουν θα είναι παιχνιδάκι. Οι πρώτες 2 βδομάδες πολύ δύσκολες, οι επόμενες 2 απλά δύσκολες και οι τελευταίες 4 δυσκολούτσικες. Μετά παιχνιδάκι, με κάποιες μέρες λίγο πιο «κάπως». Και αυτό δεν τον λέω για να σας τρομάξω. Ίσα ίσα, το λέω για να σας δώσω κουράγιο. Το 85% των γυναικών στην Ελλάδα σταματούν τον θηλασμό στο μήνα ή στο δίμηνο. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι, αλλά ένας από αυτούς πιστεύω πως είναι το ότι δεν γνωρίζουν πως τα πράγματα σταδιακά φτιάχνουν και πως σε τελική ανάλυση είναι πολύ πιο εύκολα – πολύ πιο εύκολα – σε σύγκριση το μπελά των μπιμπερό. Η αλήθεια είναι ότι η αρχή θέλει πολύ πείσμα, προσπάθεια και υπομονή. Η αλήθεια είναι, ότι η συνέχεια είναι σκέτη απόλαυση και για τους δύο (μαμά και βρέφος)…

Την πρώτη φορά που μου έδωσε η μαία στο μαιευτήριο το μωρό μου να το θηλάσω, κατάλαβα πως δεν έχουν άδικο οι Ινδοί που λατρεύουν τη Θεά Κάλι. Χρειαζόμουν επειγόντως 4 χέρια για να τον κρατήσω σωστά, να κρατάω το στήθος και να μην μου φεύγει το κεφαλάκι του μωρού! Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκα! Κάτι πάει στραβά. Μετά ένιωσα την παράξενη αίσθηση του μωρού να θηλάζει στο στήθος μου. Δεν μπορούσα να προσδιορίσω το τί ακριβώς γινόταν, αλλά ο Γιώργος έδειχνε να ξέρει τί κάνει. Ευτυχώς έπιασε σωστά το στήθος (όχι μόνο θηλή, αλλά και θηλαία άλω, δηλαδή και μέρος του σκούρου μέρους γύρω από την θηλή). Το βράδυ ξυπνούσε ανά μία ή δύο ώρες κλαίγοντας, τον έβαζα στο στήθος και αμέσως ηρεμούσε. Μετά έκανε τα κακάκια του, τον αλλάζαμε και τον ξεκινούσε βόλτα και αγκαλιά ο Μάκης μέχρι που κοιμόταν. Μετά από καμιά ώρα ή δύο στην καλύτερη, πάλι ένα από τα ίδια.

Μέσα σε 2 μέρες οι θηλές μου άρχισαν να πονάνε. Η μια λιγότερο από την άλλη. Φυσιολογικό βέβαια, μιας και δεν είναι συνηθισμένο το στήθος σε τέτοια μεταχείρηση. Έβαζα λανολίνη και επιθέματα στήθους, αλλά τίποτα. Μια μαία μου είπε ότι λογικά δεν κρατάω σωστά το μωρό, μιας και κανονικά δεν θα έπρεπε να πονάω καθόλου. Τώρα πιστεύω πως έστω και λίγο οι θηλές πονάνε και τις αισθανόμαστε πολύ ευαίσθητες όσο καλά και αν κρατάμε το μωρό. Μια φίλη που θήλασε όλα της τα παιδιά μου είπε να μην φοράω επιθέματα, να μην φοράω ούτε σουτιέν όσο μπορώ, και να μην βάζω λανολίνη. Αν πονάω να βάζω λίγη πριν να τον θηλάζω μόνο. Αυτό που θέλουμε δεν είναι να έχουμε μαλακές θηλές, αλλά να τις κάνουμε να σκληρύνουν σιγά σιγά, δηλαδή να τις «σκληραγωγήσουμε» ώστε να μπορούν να αντέχουν στη νέα τους υπηρεσία.

Τις πρώτες τρισήμισι μέρες που δεν είχα ακόμη γάλα, ο Γιώργος ρουφούσε πεινασμένος και η θηλή πονούσε ακόμα περισσότερο. Με το που τον έβαζα στο στήθος, τα πρώτα δευτερόλεπτα ήταν ένα δράμα! Τον έβαζα πρώτα στο άλλο στήθος μήπως και αν ικανοποιηθεί κάπως με το λίγο πρωτόγαλα που είχα δεν θα ρουφάει με τόσο δύναμη από το άλλο.

Την 4^η μέρα το βράδυ κατέβηκε το γάλα. Ο Γιώργος ήπιε και χόρτασε και έβαλε μέσα σε ένα βράδυ, 350 γρ! Στο σπίτι συνεχίστηκε ο πόνος στην θηλή, αλλά αποφάσισα να τον κρατάω αλλιώς. Τον κρατούσα λοιπόν κάτω από την μασχάλη μου και με το κεφαλάκι του στην παλάμη του ίδιου χεριού. Με αυτό τον τρόπο έπινε μια χαρά δίχως ουσιαστικά να πονάω και εγώ. Οπότε πέρασε κι αυτό το πρόβλημα…

Το βράδυ στο σπίτι, ξυπνούσε κάθε δίωρο. Σηκωνόταν και ο Μάκης να με βοηθήσει μιας και με την καισαρική τομή, μέχρι να γυρίσω, να σηκωθώ, κλπ., το μωρό θα πλάνταζε στο κλάμα. Αυτό με τα κακά του (να τα κάνει δηλαδή με το που τελείωσε το θήλασμα), τί σπάσιμο! Να βλέπεις το μωρό να γλαρώνει, έτοιμο να κοιμηθεί, και όμως να πρέπει να το αλλάξεις, με αποτέλεσμα να ξυπνήσει τελείως και μετά να πρέπει να το βολτάρεις αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί βαριά για να το βάλεις στο κρεβατάκι του δίχως να ξυπνήσει… Δεν συμφωνείτε πως είναι μεγάλο σπάσιμο; Ευτυχώς αυτό το στάδιο περνάει γρήγορα.

Μετά από δύο μέρες, αν θυμάμαι καλά, ήρθε το μεγάλο χτύπημα! Τον λένε μαραθώνιο θηλασμό! Εγώ όμως τότε δεν γνώριζα τίποτα γι αυτό το πράγμα. Ο Μαραθώνιος θηλασμός (cluster feeding) γίνεται στην αρχή σε πιο τακτά διαστήματα και όσο πάει σχεδόν διπλασιάζεται το διάστημα ανάμεσα στον τωρινό και τον επόμενο. Κάθε «κύμα», ή «μπόρα» αν θέλετε, μπορεί να κρατήσει από μία έως και τρεις μέρες και κατά την διάρκεια τους το μωρό μπορεί να θηλάζει μέχρι και 18 ώρες το 24ωρο! Θάνατος! Θηλάζει 2ωρα, τρίωρα κοιμάται και με το που το βάλεις στο κρεβάτι, ξυπνάει και θέλει κι άλλο! ΑΜΑΝ! Τί ήταν αυτό; Δεν προλάβαινα να πάω στην τουαλέτα, πεινούσα, διψούσα, πονούσε η μέση μου, ήθελα να κλαίω αλλά το έπαιζα δυνατή! Δεν άντεξα όμως και ενώ έλεγα ότι θα τον θηλάζω εξάμηνο τουλάχιστον και μετά βλέπουμε, εκείνη την – πρώτη – μέρα άλλαξα γνώμη. Θα τον θηλάσω το πολύ ένα τρίμηνο αν πάει έτσι το πράγμα, σκέφτηκα! Δεν είναι δυνατόν να τα καταφέρω μόνη μου αλλιώς! Ευτυχώς οι μαραθώνιοι θηλασμοί του Γιώργου ήταν μονοήμεροι και, λες και ήθελε να με ανταμείψει, την επόμενη μέρα το ‘ριχνε στον ύπνο για να καλύψει τη χασούρα! Μετά από μία μέρα μαραθώνιου θηλασμού, το στήθος μου γέμιζε περισσότερο γάλα. Όσο χρειαζόταν το μωρό μου για την περίοδο που επρόκειτο να διανύσει μέχρι τον επόμενο μαραθώνιο!

Και έβαζε κιλάκια το μωρό μου, τα δαχτυλάκια του έκαναν λακάκια, τα μπουτάκια του γέμιζαν, η κοιλίτσα του ήταν στρουμπουλή και τα μαγουλάκια του πήγαιναν να γίνουν πραγματικά μαγουλάκια. Και μόνο με το δικό μου γάλα. Σε κάνει να νιώθεις μια περηφάνια αυτό. Νιώθεις ότι κάτι κάνεις, κι ας πονάει η μέση, κι ας ξυπνάς τα βράδια πιο συχνά επειδή το μητρικό γάλα είναι πιο εύπεπτο και το χωνεύουν πιο γρήγορα…

Και μετά, άλλο πρόβλημα. Τον έβαζα στο στήθος, ρουφούσε κανένα λεπτό άντε δυο, και μετά ξεκινούσε να κλαίει νευριασμένος να βγαίνει από το στήθος και να του ρίχνει μπουνίτσες με τις, ερμητικά κλειστές ακόμα, παλάμες του. Μα γιατί; Τί στο καλό είχε; Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε. Τον έβαζα στο άλλο, πάλι τα ίδια! Μήπως δεν είχα όσο γάλα ήθελε; Τί γινόταν; Το θείο λοιπόν ίντερνετ για ακόμα μια φορά μου έδωσε την απάντηση. Είχα, λέει, πολύ γάλα, κατέβαινε απότομα και τον έπνιγε! Και τί έπρεπε να κάνω; Να τον θηλάζω σχεδόν ξαπλωτά και το μωρό να το βάζω από πάνω μου να πίνει. Έτσι με την βοήθεια της βαρύτητας το γάλα δεν έβγαινε με τόση φόρα και ο Γιώργος έπινε δίχως πρόβλημα. Βεβαίως το πρόβλημα ήταν όταν ήμασταν έξω και έπρεπε να τον θηλάσω. Κουτσά στραβά τον θήλαζα όσο μπορούσε και μέχρι να πάμε σπίτι τουλάχιστον δεν πεινούσε τόσο πολύ. Όταν πέρασα το σαραντάμερο και ξεφύγαμε από την «επικίνδυνη» περίοδο που έχουμε το πρόβλημα της σύγχυσης των θηλών (που το μωρό δηλαδή σταματάει να θέλει το στήθος επειδή προτιμάει το μπιμπερό, αν βέβαια του έχουμε δώσει να το δοκιμάσει), εγώ «μηχανεύτηκα» το εξής: Όταν ήξερα ότι θα λείψουμε απ’ το σπίτι για πολύ, έβγαζα γάλα με ένα θήλαστρο, το έβαζα σε μπιμπερό και μετά σε θερμός μπιμπερού για να κρατηθεί κρύο. Όταν ήταν η ώρα του Γιώργου να φάει το ζέσταινα βουτώντας το μπιμπερό σε ένα ποτήρι με καυτό νερό και όλα καλά. Για όλα υπάρχει λύση 😉

Και εκεί που συνηθίσαμε, καπάκι στις 20 περίπου μέρες ο δεύτερος μαραθώνιος θηλασμός, ο οποίος μου φάνηκε πιο δύσκολος γιατί δεν είχα την μητέρα μου μαζί στο σπίτι. Ήμουν μόνη μου και θήλαζα, θήλαζα, θήλαζα. Με το που τον άφηνα κοιμισμένο, ξυπνούσε. Πριν τουλάχιστον τον έδινα στην μητέρα μου να σηκωθώ λίγο να τεντωθώ, να πάω στην τουαλέτα, που κάτι ήταν. Τώρα τίποτα!  Παλουκωμένη σχεδόν σε μια πολυθρόνα, με τα νερά δίπλα μου, το τηλεκοντρόλ και ένα πιάτο ξηρούς καρπούς (είχα οργανωθεί λιγάκι). Η πάπια μου έλειπε! Η μέρα πέρασε και την επόμενη περισσότερο γάλα στα στήθη μου. Όσο θήλαζα από το ένα στήθος, έτρεχε και άλλο και γέμιζα γάλα παρόλο το επίθεμα. Τί να σου κάνει ένα; Μύριζε το σπίτι γάλα!

Άρχισα να πίνω κι εγώ γάλα (στην εγκυμοσύνη με αναγούλιαζε) με τα δημητριακά μου. Καφέ δεν έπινα. Φοβόμουν μήπως και δεν κοιμάται το μωρό, και όταν είσαι φρέσκια μαμά κάνεις τα πάντα για να κοιμάται το μωρό! Και τούμπες! Και το γάλα που έπινα εγώ έφερε λίγους κολικούς στο μωρό. Γενικά με κολικούς ήμουν τυχερή γιατί το μητρικό γάλα βοηθάει πολύ στο να μην κάνουν κολικούς τα μωράκια. Μόνο αν χωρίς να ξέρω έτρωγα κάποιο περίεργο φαγητό, μόνο τότε το γάλα μου προκαλούσε κράμπες στο μωρό μου που κι αυτές αρκούσαν μερικά πριτς πριτς να του περάσει ο πόνος. Δεν το είχα φανταστεί ότι το αγελαδινό γάλα που έπαιρνα εγώ θα μπορούσε να προκαλέσει κολικούς στο μωρό. Έτσι συνέχισα να το πίνω, μέχρι που το διάβασα κάπου, καθώς έψαχνα να βρω την εξήγηση για τα πράσινα κακάκια του Γιώργου (γιατί ναι, ακόμα και το χρώμα τους και την υφή τους εξετάζεις!) πως το αγελαδινό γάλα, όταν το πίνει η μαμά που θηλάζει, μπορεί να προκαλέσει κολικούς στο μωρό και πράσινα κακάκια. Οι κολικοί του πέρασαν τελείως μετά από κανένα δεκαπενθήμερο αφότου σταμάτησα να πίνω γάλα. Τόσο παίρνει η πρωτεΐνη του γάλακτος να φύγει από τον οργανισμό του μωρού. Όλα καλά μέχρι στιγμής…

Όμως γιατί τα πράσινα κακάκια να εμφανίζονται κάθε τόσο ακόμα κι αφού είχα κόψει το αγελαδινό γάλα; Πάλι ο Γουγλις, το kellymom.com και η Αγλαΐα (σύμβουλος θηλασμού) βοήθησαν και αυτήν την άσχετη μάνα. Υπερπαραγωγή! Όχι, δεν είχα γυρίσει καμιά ταινία. Υπερπαραγωγή γάλακτος. Αυτό το πολύ γάλα τελικά δεν ήταν και ό,τι το καλύτερο… Επειδή λοιπόν είχα πολύ γάλα, τί γινόταν; Ας τα πάρουμε από την αρχή. Όταν ένα μωρό ξεκινήσει να θηλάζει, το πρώτο γάλα που πίνει είναι αραιής σύστασης. Αυτό ξεδιψάει το μωρό, αλλά όταν συνεχίσει να θηλάζει, τότε αρχίζει να ρέει ένα πιο παχύ γάλα με περισσότερο λίπος το οποίο και χορταίνει και παχαίνει το μωρό. Εγώ τον θήλαζα ένα τέταρτο από το ένα στήθος και ένα τέταρτο από το άλλο. Έτσι λοιπόν, έπινε πολύ αραιό γάλα και λίγο παχύ, γιατί τότε που άρχιζε να κατεβαίνει το παχύ γάλα, εγώ του άλλαζα στήθος, οπότε συνέχιζε να πίνει αραιό γάλα. Πίνοντας όμως περισσότερο αραιό γάλα είναι αυτό που προκαλεί πράσινα κακάκια. Η λύση δηλαδή ήταν να του δίνω το ένα στήθος μόνο στο κάθε γεύμα. Αργότερα που μεγάλωσε ο Γιώργος και έπινε περισσότερο γάλα τον τάιζα από το ίδιο στήθος δύο γεύματα και μετά πηγαίναμε στο άλλο. Τελικά τα κακάκια του γύρισαν στο πολυπόθητο πορτοκαλό-μουσταρδί τους χρώμα (καλή όρεξη)!

Στις 40 και κάτι μέρες ένας ακόμη μαραθώνιος θηλασμός μας χάρισε ακόμα περισσότερο γάλα, αλλά εν τω μεταξύ το είχα φιλοσοφήσει το θέμα. Δεν θα έκανα τίποτα άλλο εκείνη την μέρα και την επόμενη που θα κοιμόταν περισσότερο ο Γιώργος, θα ευχαριστιόμουν κι εγώ την μέρα μου. Είχαμε ήδη αρχίσει να καταλαβαινόμαστε περισσότερο. Αυτές οι 40 μέρες που λένε, φέρνουν όντως μεγάλη διαφορά. Νιώθεις όντως ότι είσαι μαμά και καταλαβαίνεις και τί ακριβώς σημαίνει αυτό (σε βοηθάει σ’ αυτό απ’ τη μια μεριά η κούραση, και απ’ την άλλη τα χαμόγελα και τα γλυκά βλέμματα του μωρού σου) και αρχίζεις να αισθάνεσαι μια αυτοπεποίθηση ότι μπορεί κι εσύ να γίνεις καλή μαμά και τελικά να τα καταφέρετε και τα δυό σας μια χαρά.

Μέχρι να πιάσουμε τους πρώτους 2 μήνες θηλασμού, το να τον κρατήσω και να τον θηλάσω ήταν πλέον παιχνιδάκι για μένα. Κρατούσε κι αυτός το κεφαλάκι του πιο σταθερό, ενώ εγώ δεν φοβόμουν να τον κουνήσω, να του αλλάξω στάση ή να κουνηθώ την ώρα που θήλαζε για να βολευτώ καλύτερα. Ο Γιώργος έβρισκε το στήθος πριν καλά καλά του το δώσω, ακόμα και το βράδυ δίχως να βλέπει, μόνο με την μυρουδιά. Είχαμε μάθει ο ένας τον άλλον και αρχίσαμε να το ευχαριστιόμαστε. Ακόμη και όταν τον κρατούσε κάποιος άλλος, αυτός έψαχνε με το βλέμμα του μέσα στο δωμάτιο να βρει εμένα. Εμένα, την πηγή της ζωής του, την τροφή του, εμένα με την ζεστή αγκαλιά και την όμορφη μυρουδιά, τη μοναδική μυρουδιά της μαμάς του. Τον θήλαζα και με κοιτούσε ταυτόχρονα στα μάτια με ένα βλέμμα γεμάτο γλύκα και ευγνωμοσύνη (ακόμα και τώρα το κάνει αυτό). Λίγο αργότερα άρχισε να του ξεφεύγει και κανένα χαμόγελο δίχως να αφήσει το στήθος, και τότε ήξερα… Ήξερα ότι το κέρδισα το στοίχημα!

Σύνδρομο Κατακράτησης της Αναπνοής

Από τον Αδάμο Χατζηπαναγή, Παιδίατρο

 

Χωρίς αμφιβολία την πρώτη φορά που θα δείτε το παιδί σας να κάνει ένα επεισόδιο κατακράτησης της αναπνοής θα πανικοβληθείτε. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να δει κάποιος το παιδί του να «μαυρίζει» και να χάνει τις αισθήσεις του. Σπάνια προσβάλλει βρέφη μικρότερα των έξι μηνών. Η συνηθέστερη ηλικία είναι δύο χρονών και συνήθως σταματά μετά την ηλικία των πέντε χρονών.

 

Τί είναι το σύνδρομο κατακράτησης της αναπνοής;

Είναι μια σχετικά συχνή κατάσταση αφού προσβάλλει περίπου πέντε στα εκατό παιδιά. Το επεισόδιο συμβαίνει συνήθως μετά από ένα ελαφρύ κτύπημα ή όταν δεν κάνουμε το χατίρι του μικρού παιδιού, οπότε αυτό ξεκινά να κλαίει και κρατάει την αναπνοή του.

 

Πόσες μορφές συνδρόμου κατακράτησης της αναπνοής υπάρχουν;

Α. Κυανή μορφή

Στη μορφή αυτή το παιδί κατά τη διάρκεια του κλάματος κοκκινίζει, μένει για λίγο χωρίς να αναπνέει και μαυρίζει το πρόσωπο του, ειδικά γύρω από το στόμα. Μπορεί να χάσει τις αισθήσεις του και σπάνια κατά την διάρκεια του επεισοδίου μπορεί το παιδί να παρουσιάσει σπασμούς. Το επεισόδιο διαρκεί πολύ λίγο και μετά το παιδί αισθάνεται κουρασμένο. Τα επεισόδια αυτά μπορεί να επαναληφθούν αρκετές φορές κατά την διάρκεια της μέρας ή και να συμβαίνουν μια φόρα κάθε τόσο.

Β. Ωχρή μορφή

Στη μορφή αυτή, η οποία είναι πιο σπάνια, το παιδί κλαίει για λίγο και στην συνέχεια γίνεται κάτωχρο και χάνει τις αισθήσεις του. Το παιδί μπορεί να υπερεκτείνει τον κορμό του και να πάρει το σχήμα του τόξου. Όπως και στην κυανωτική μορφή το παιδί μπορεί να παρουσιάσει σπασμούς. Μετά το επεισόδιο είναι συνήθως κουρασμένο και θέλει να κοιμηθεί.

 

Τί ευθύνεται και πώς αντιμετωπίζεται;

Τί ευθύνεται για το σύνδρομο;

Δεν είναι γνωστό. Γνωρίζουμε όμως ότι τα παιδιά αυτά δεν πάσχουν από κάποιο σοβαρό νόσημα και δεν έχουν επιληψία. Ο γιατρός βέβαια θα πρέπει να αποκλείσει την επιληψία όταν θα πάρετε για πρώτη φορά το παιδί σας μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο.

Τί να κάνω όταν το παιδί μου παρουσιάζει ένα τέτοιο επεισόδιο;

ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΕΙΤΕ. Δεν χρειάζεται ούτε νερό να ρίξετε στο πρόσωπο του παιδιού, ούτε να βάλετε το χέρι στο στόμα του, ούτε να του δώσετε το φιλί της ζωής. Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτε. Όταν το επεισόδιο τελειώσει τότε αφήστε το παιδί σας να ξεκουραστεί στο κρεβατάκι του, μη δείξετε ότι έχετε πανικοβληθεί και μην το κρατάτε συνέχεια στην αγκαλιά σας. Αφήστε του λίγο χρόνο να ξεκουραστεί μόνο στο κρεβατάκι. Τα επεισόδια αυτά θα τα συνηθίσετε αν το παιδί σας τα κάνει τακτικά, αργά ή γρήγορα. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να μην έχετε άγχος καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας «μήπως το παιδί κάνει τέτοιο επεισόδιο», οπότε η ζωή σας θα είναι δύσκολη και η συμπεριφορά σας απέναντι στο μωρό όχι η πιο ορθή. Γι αυτό να θυμάστε ότι οφείλετε να συμπεριφέρεστε στο παιδί με σύνδρομο κατακράτησης αναπνοής όπως και σε οποιοδήποτε άλλο φυσιολογικό παιδί.

 

Πηγή:

http://www.pediatros.com/MAIN/1,0,1410,296-SYNDROMO-KATAKRATISIS-ANAPNOIS.aspx