Προς διαγνωστικό τεστ… μητρικού γάλακτος!

Αυτό το σούπερ ντούπερ μητρικό γάλα! Μακάρι να θηλάζουν κάποτε ΟΛΕΣ οι μαμάδες! Συνεχώς όλο και καινούργια ομορφότερα νέα για το λευκό αυτό φάρμακο! 🙂

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=503992

Τα επίπεδα των ανοσοκυττάρων στο γάλα της θηλάζουσας γυναίκας μπορούν να δείξουν την κατάσταση της υγείας τόσο της ίδιας όσο και του βρέφους της, υποστηρίζει μελέτη με ελληνική συμμετοχή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  23/03/2013 05:45

Το μητρικό γάλα αποτελεί χωρίς αμφιβολία έναν φυσικό «θησαυρό» του οποίου η αξία αποδεικνύεται επιστημονικώς ημέρα με την ημέρα. Και όμως συνεχίζει να είναι ένας «θησαυρός» σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος που κρύβει μέσα του πολλά ακόμη… πλούτη υγείας για τον πληθυσμό, όπως δείχνουν νέα ερευνητικά στοιχεία τα οποία φέρουν μάλιστα ελληνική υπογραφή.

Η επίκουρη καθηγήτρια στη Σχολή Χημείας και Βιοχημείας του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας στο Περθ κυρία Φωτεινή Χασιώτου είναι μαζί με την υπόλοιπη Ερευνητική Ομάδα Χάρτμαν για τον Ανθρώπινο Θηλασμό (ο καθηγητής Πίτερ Χάρτμαν ήταν ο πρώτος επιστήμονας που εντόπισε βλαστικά κύτταρα στο μητρικό γάλα πριν από περίπου επτά χρόνια) μια ομάδα… εξερεύνησης ενός από τα σημαντικότερα μεταβολικά όργανα του σώματος, του μαστού και του φυσικού «προϊόντος» που παράγει κάνοντας ένα «δώρο ζωής» στη γυναίκα αλλά και στο βρέφος της. Και η εξερεύνηση έφερε τώρα στο φως μια άλλη άγνωστη πτυχή του «πολυπρόσωπου» αυτού οργάνου. Με μελέτη τους που αναμένεται να δημοσιευθεί σύντομα στην επιθεώρηση «Clinical & Translational Immunology» και την οποία παρουσιάζει σήμερα «Το Βήμα», οι επιστήμονες από την Αυστραλία με κύρια συγγραφέα την κυρία Χασιώτου αναφέρουν ότι ανοσοκύτταρα που εντοπίζονται στο μητρικό γάλα μπορούν να αποτελέσουν δείκτη της υγείας της μητέρας αλλά και του βρέφους της. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι κάποια ημέρα το μητρικό γάλα θα μπορεί να προσφέρει ένα εύκολο, φθηνό, μη παρεμβατικό τεστ για τη διάγνωση λοιμώξεων τόσο της θηλάζουσας γυναίκας όσο και του μωρού της!

Ενας νέος δείκτης λοιμώξεων

Οπως εξηγεί η ελληνίδα ερευνήτρια στο «Βήμα», στο παρελθόν είχαν υπάρξει κάποιες μελέτες οι οποίες διερευνούσαν τα ανοσοκύτταρα του μητρικού γάλακτος. Ωστόσο, οι μελέτες εκείνες είχαν επικεντρωθεί στο πρωτόγαλα (το αραιό, κίτρινο και άκρως πλούσιο σε αντισώματα υγρό που παράγουν οι μαστοί κατά τις τρεις πρώτες ημέρες μετά τη γέννα). «Εμείς αναλύσαμε τόσο το ώριμο μητρικό γάλα όσο και το πρωτόγαλα. Μελετήσαμε γυναίκες κατά τη διάρκεια της γαλουχίας – όταν ήταν υγιείς και όταν είτε οι ίδιες  είτε τα μωρά τους έπασχαν από διάφορες λοιμώξεις – και αναλύσαμε τα επίπεδα των λευκών αιμοσφαιρίων στο μητρικό γάλα».

Συγκεκριμένα οι ερευνητές μελέτησαν 21 γυναίκες –  ορισμένες εξ αυτών εμφάνισαν κάποια στιγμή λοιμώξεις όπως γαστρεντερίτιδες, ωτίτιδες, μαστίτιδες. Ανακάλυψαν ότι μέσα στις δύο πρώτες εβδομάδες από τη γέννα τα επίπεδα των λευκών αιμοσφαιρίων στο μητρικό γάλα έπεφταν δραματικά – στο 1%-2% επί του συνόλου των κυττάρων του γάλακτος – και παρέμεναν σε αυτά τα χαμηλά επίπεδα καθ’ όλη τη διάρκεια της γαλουχίας, εκτός και αν εμφανιζόταν λοίμωξη είτε της μητέρας είτε του παιδιού της.

Σε περίπτωση λοίμωξης τα λευκά αιμοσφαίρια εκτοξεύονταν σε επίπεδα που έφθαναν ως και στο 94% επί του συνόλου των κυττάρων του γάλακτος. Φάνηκε μάλιστα ότι τα επίπεδά τους κάθε φορά εξαρτώνταν από το είδος της λοίμωξης: για παράδειγμα, τα υψηλότερα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων κατεγράφησαν σε περιπτώσεις μαστίτιδας της μητέρας. Οταν η λοίμωξη είχε πια περάσει, τα ανοσοκύτταρα επανέρχονταν στα προηγούμενα χαμηλά τους επίπεδα. Τι μας δείχνουν με απλά λόγια αυτά τα ευρήματα; Σύμφωνα με την κυρία Χασιώτου «μαρτυρούν πως το μητρικό γάλα μπορεί να αποτελέσει ένα εύκολο και απλό διαγνωστικό μέσο καταγραφής και μέτρησης της υγείας της μητέρας αλλά και του παιδιού».

Επόμενος στόχος το διαγνωστικό τεστ

Μάλιστα η ελληνίδα ερευνήτρια μας πληροφόρησε πως τη στιγμή της τηλεφωνικής συζήτησής μας, εκείνη στην άλλη άκρη του κόσμου, βρισκόταν μπροστά στον υπολογιστή της αναλύοντας νέα αποτελέσματα σχετικά με το αν και κατά πόσον οι διαφορετικοί τύποι ανοσοκυττάρων που εντοπίζονται στο μητρικό γάλα μπορούν να δείξουν όχι μόνο αν υφίσταται λοίμωξη αλλά και τι είδους είναι αυτή κάθε φορά καθώς και αν η λοίμωξη έχει «πλήξει» τη μητέρα ή το μωρό της (μητέρα και βρέφος γίνονται «συγκοινωνούντα δοχεία» κατά το θηλασμό).

Η ειδικός υπογράμμισε ότι πρέπει γενικώς να αναλογιστούμε πως ο μαστός κατά τη διάρκεια της γαλουχίας αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μεταβολικά όργανα – είναι χαρακτηριστικό ότι το 25% της ενέργειας της θηλάζουσας μητέρας «επενδύεται» στη δημιουργία γάλακτος – στο οποίο δεν έχει δοθεί η δέουσα σημασία. «Η επιστήμη έχει ασχοληθεί πολύ περισσότερο με τον καρκίνο του μαστού και όχι με τη φυσιολογική λειτουργία του οργάνου, με τις ιδιότητές του όταν είναι υγιές. Οι έρευνές μας δείχνουν πως οι μαστοί και το πολύτιμο προϊόν τους, το μητρικό γάλα, κρύβουν πολλά και θαυμαστά για τους επιστήμονες και όχι μόνο». Ισως λοιπόν στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η θηλάζουσα γυναίκα να μπορεί να επισκέπτεται τον γιατρό της, να δίνει λίγο από το γάλα της και να λαμβάνει αναφορά για την κατάσταση της υγείας της αλλά και εκείνης του μωρού της. Με τρεις λέξεις: υγρή διάγνωση… εν λευκώ!

ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Θησαυρός τα βλαστοκύτταρα του γάλακτος

Η κυρία Φωτεινή Χασιώτου από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας

Η κυρία Χασιώτου και η υπόλοιπη ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας έχουν επίσης θέσει κάτω από το μικροσκόπιό τους τα βλαστικά κύτταρα του μητρικού γάλακτος, τα οποία φαίνεται να είναι άκρως υποσχόμενα για το μέλλον της αναγεννητικής ιατρικής. Αποτελέσματα αυτής της ερευνητικής δουλειάς είχαν δημοσιευθεί στο «ΒΗΜΑSCIENCE» πριν από περίπου ενάμισι έτος («Πηγή βλαστοκυττάρων το μητρικό γάλα», 27.11.2011). Οπως μας ενημερώνει η κυρία Χασιώτου, τα πειράματα της ομάδας προχώρησαν και τα νέα ευρήματα ενισχύουν ακόμη περισσότερο την πεποίθηση σχετικά με τις πολυδύναμες ιδιότητες των βλαστικών κυττάρων του μητρικού γάλακτος. Ενας λόγος παραπάνω για αισιοδοξία, καθώς τα κύτταρα αυτά δείχνουν να ξεπερνούν τους σημαντικούς «σκοπέλους» της ογκογένεσης με τους οποίους συνδέονται τα κατά τ’ άλλα άκρως «εύπλαστα» εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα. Πώς μπορεί να ξεπερνιέται αυτό το μεγάλο εμπόδιο; ρωτήσαμε την ειδικό. Μας απάντησε ότι «τα βλαστικά κύτταρα του μαστού είναι ενήλικα και φαίνεται ότι έχουν υποστεί αλλαγές κατά την ανάπτυξή τους οι οποίες τα κάνουν πολυδύναμα, χωρίς όμως την ίδια στιγμή να τους «χαρίζουν» την ικανότητα να προκαλούν όγκους, όπως συμβαίνει με τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα. Οπως όλα μέχρι στιγμής δείχνουν, η εισαγωγή εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων σε ενήλικα όργανα προκαλεί όγκους, η εισαγωγή όμως ενηλίκων βλαστοκυττάρων σε ενήλικα όργανα δεν συνδέεται με τέτοιους είδους προβλήματα. Μάλιστα πειράματά μας σε ποντίκια επιβεβαίωσαν ότι τα βλαστικά κύτταρα του μητρικού γάλακτος δεν προκαλούν όγκους».

Η Ελληνίδα επιστήμονας εξηγεί ότι ήδη από την εγκυμοσύνη οι μαστοί της γυναίκας αρχίζουν να υφίστανται αλλαγές, οι οποίες συνεχίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια του θηλασμού. «Σε όλη αυτή την περίοδο εμφανίζεται αύξηση των πολυδύναμων κυττάρων του μαστού. Οταν η γυναίκα δεν είναι έγκυος, τα βλαστικά κύτταρα είναι λιγότερα από 1%, όταν θηλάζει όμως στο γάλα εντοπίζονται ποσοστά που μπορεί να φθάνουν ως και το 30%». Κατά την κυρία Χασιώτου τα βλαστικά κύτταρα του μητρικού γάλακτος μπορούν να προσφέρουν πλήθος… υπηρεσιών στους ερευνητές, όπως πλήθος υπηρεσιών φαίνεται να προσφέρουν και στα βρέφη των γυναικών που θηλάζουν. «Τα κύτταρα αυτά πρέπει να παίζουν σημαντικό ρόλο στη φυσιολογική ανάπτυξη του βρέφους. Συγχρόνως μπορούν να βοηθήσουν τους επιστήμονες στο να κατανοήσουν καλύτερα τη βιολογία του μαστού και πιθανώς να χρησιμοποιηθούν για θεραπείες ασθενειών. Τα μέχρι στιγμής πρώιμα πειράματά μας δείχνουν ότι μετατρέπονται σε διαφορετικούς κυτταρικούς τύπους: ινσουλινοπαραγωγά β-κύτταρα του παγκρέατος, ηπατοκύτταρα, νευρώνες και γλοιακά κύτταρα του εγκεφάλου, κύτταρα των οστών και του χόνδρου, λιποκύτταρα, καρδιακά κύτταρα. Βρισκόμαστε σε φάση περαιτέρω ανάλυσης της διαφοροποίησης των βλαστικών κυττάρων του μητρικού γάλακτος και ελπίζουμε να έχουμε καινούργια δεδομένα μέσα στο επόμενο έτος». Μια επιστημονική ελπίδα που… ελπίζεται να έχει άκρως απτή βάση στο μέλλον

.

Γιατί το κλάμα του μωρού δεν περνά απαρατήρητο

Να και μια ακόμη απόδειξη για το γεγονός ότι όταν αφήνουμε ένα μωρό να κλαίει, πάμε ενάντια στη φύση μας 😉

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=479958

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι «καλωδιωμένος» ώστε να αποκρίνεται σε αυτό -είτε κάποιος είναι γονιός είτε όχι

 

 

Νέα Ορλεάνη

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί είναι τόσο δύσκολο να αγνοήσουμε τον ήχο ενός μωρού που κλαίει ακόμη και αν δεν είναι το δικό μας; Η επιστήμη έρχεται να σας δώσει την απάντηση: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι έτσι «καλωδιωμένος» ώστε να αποκρίνεται στον ήχο ενός βρέφους που κλαίει με τη λογική ότι πιθανώς χρειάζεται βοήθεια. Ετσι ο «φιλεύσπλαχνος» εγκέφαλος … σπρώχνει το σώμα ώστε να προστρέξει για να βοηθήσει το μικρό και αβοήθητο πλάσμα.

Ηχος που δεν περνά απαρατήρητος

«Ο ήχος του κλάματος ενός μωρού τραβάει την προσοχή όσο ελάχιστοι άλλοι ήχοι στο περιβάλλον» αναφέρει η Κάτι Γιανγκ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επικεφαλής της νέας μελέτης σχετικά με το πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται το βρεφικό κλάμα.

Προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματά της η δρ Γιανγκ «σάρωσε» τον εγκέφαλο 28 εθελοντών ενόσω εκείνοι άκουγαν τον ήχο του κλάματος μωρών και ενηλίκων καθώς και τους ήχους ζώων που κλαψούριζαν συμπεριλαμβανομένων γατών και σκύλων.

Με χρήση μιας ταχύτατης απεικονιστικής τεχνικής του εγκεφάλου που ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία η ερευνήτρια εντόπισε μια πρώιμη «έκρηξη» δραστηριότητας στον εγκέφαλο ως απόκριση στο βρεφικό κλάμα. Η δραστηριότητα αυτή ακολουθείτο από μια έντονη αντίδραση μετά από περίπου 100 millisecond. Την ίδια στιγμή όμως η αντίδραση σε άλλους ήχους δεν ήταν τόσο έντονη. «Η δραστηριότητα αυξανόταν σε δύο περιοχές του εγκεφάλου – η μία ήταν η μεσο-κροταφική έλικα η οποία είναι γνωστό ότι εμπλέκεται στην επεξεργασία των συναισθημάτων και στον λόγο ενώ η δεύτερη ήταν ο κογχομετωπιαίος φλοιός, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβράβευση και στην επεξεργασία συναισθημάτων» εξηγεί η δρ Γιανγκ η οποία παρουσίασε τα ευρήματά της μαζί με τη συνάδελφό της Κριστίν Πάρσονς κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Εταιρείας Νευροεπιστημών οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν χθες στη Νέα Ορλεάνη.

Ταχεία πρωτόγονη αντίδραση

Σύμφωνα με τη δρα Γιανγκ, τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στον τρόπο με τον οποίον ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται το βρεφικό κλάμα. Όπως λέει, το γεγονός ότι από τη μελέτη εμφανίστηκε δραστηριότητα σε περιοχές που αφορούν το συναίσθημα μαρτυρεί ότι ο ήχος του κλάματος των μωρών θεωρείται από τον εγκέφαλο σημαντικός προτού καν να έχει την ευκαιρία να τον επεξεργαστεί πλήρως.

Σημειώνεται ότι κανένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτη δεν ήταν γονιός ούτε είχε κάποια ιδιαίτερη εμπειρία στη φροντίδα βρεφών – ωστόσο στο σύνολό τους οι εθελοντές αποκρίθηκαν στο κλάμα μέσα στο ίδιο διάστημα των 100 millisecond. «Πρόκειται, όπως όλα δείχνουν, για μια θεμελιώδη απόκριση που είναι παρούσα σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του αν είναι γονείς ή όχι» ανέφερε η δρ Πάρσονς.

Οι δύο ερευνήτριες εξέτασαν επίσης πώς το κλάμα ενός μωρού μπορεί υποσυνείδητα να επιδράσει στη συμπεριφορά ενός ατόμου ως αποτέλεσμα της ενεργοποίησης των υποφλοιωδών περιοχών του εγκεφάλου. Οι περιοχές αυτές είναι από τις πιο πρωτόγονες και είναι σημαντικές για τον έλεγχο συμπεριφορών που έχουν να κάνουν με τα ένστικτα επιβίωσής μας.

Υποσυνείδητος συναγερμός

Συγκεκριμένα οι ειδικοί θέλησαν να ανακαλύψουν εάν το βρεφικό κλάμα προκαλεί τέτοιου είδους αποκρίσεις που σχετίζονται με την επιβίωση στους εθελοντές. Τους υπέβαλαν και πάλι στο άκουσμα ήχων όπως το κλάμα μωρών και ζώων και είδαν ότι και οι πρωτόγονες περιοχές του εγκεφάλου τους αποκρίνονταν ταχύτερα στο άκουσμα του βρεφικού κλάματος.

Όπως τόνισε η δρ Πάρσονς, αυτός ο υποσυνείδητος συναγερμός στον οποίο τίθεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να δώσει την εξήγηση στο γατί το έντονο κλάμα ενός μωρού σε χώρους όπως το αεροπλάνο μπορεί να είναι άκρως προβληματικό για όσους βρίσκονται σε αυτό και δεν είναι οι γονείς του. «Όταν ακούμε ένα μωρό να κλαίει στο αεροπλάνο, μπαίνουμε υποσυνείδητα αμέσως σε θέση εγρήγορσης, ακόμη και αν δεν θέλουμε να ακούμε το κλάμα. Πρόκειται σίγουρα για έναν ήχο που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε».

 

Γιατί τα μωρά ΔΕΝ πρέπει να κλαίνε… ότι και να λένε!

Μέσα σε δύο μέρες ίδια εφημερίδα είχε άρθρο για τον λόγο που πρέπει να αφήνουμε τα μωρά να κλαίνε το ένα και το άλλο απλά μας επιτρέπει να αφήσουμε (λιγο) το μωρό να κλαίει! Και βεβαίως όλα αυτά από μια έρευνα που διεξήχθη στην Μελβούρνη και τα συμπεράσματά της ήταν ακριβώς αυτά! Παρατηρήστε παρακαλώ τις φωτογραφίες που έχουν αυτά τα άρθρα (μωρό που κοιμάται πάνω στην μαμά του γαλήνιο, και μπαμπάς δίπλα από ένα γαληνεμένο κοιμισμένο μωρό (πολύ πιθανόν στο γονεϊκό κρεβάτι μιας και δεν βλέπω κάγκελα κούνιας). Τυχαίο? Δε νομίζω…)!

Και εννοείται ότι θα έγραφα κάτι για αυτήν την έρευνα, μιας και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πόσο εναντίον είμαι στο να αφήνεις τα παιδιά να κοιμούνται κλαίγοντας! Όταν ακούω για κάτι τέτοιο, δυστυχώς, δεν μπορώ να κρατήσω στο στόμα μου κλειστό… 🙂

Και ενώ έχω ψάξει τριγύρω για αυτήν την έρευνα στα Αγγλικά, δεν βρίσκω κάτι περισσότερο από κάτι κείμενα σαν αυτό στο οποίο βέβαια αν δείτε, τα λεπτά που περιμένεις να γυρίσεις στο παιδί, ξεκινούν από 10 την πρώτη μέρα, 20 την επόμενη κ.ο.κ. και όχι στα 2λεπτα που γράφουν τα Ελληνικά. Οπότε, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ πως ακριβώς έγινε αυτή η έρευνα. Ήταν άραγε μια καταγραφή? Έμαθαν στις μαμάδες αυτών των 365 παιδιών το σύστημα αυτό του κοιμίσματος, το κατέγραψαν μαζί με τις αντιδράσεις των μωρών και μετά κάθε τόσο κατέγραφαν μέσω ερωτήσεων προς την μητέρα πως πάνε? Και στα 6 τους, τους κάναν τι είδους έρευνα (στα παιδιά και τους γονείς αυτή τη φορά). Τους ρώτησαν τι σχέση έχουν με τα παιδιά τους? Πόσο κοινωνικά είναι στο σχολείο και κατά πόσο έκλαιγαν κατά την προσαρμογή?

Και για την κορτιζόλη (ορμόνη που εκκρίνει ο οργανισμός όταν στρεσάρεται) που έχουν ανεβασμένη τα μωρά κατά την διάρκεια αυτής της μεθόδου τι λέει αυτή η έρευνα? Και για το γεγονός ότι αυτή η ορμόνη παραμένει σταθερά ανεβασμένη ακόμα και όταν αυτά έχουν σταματήσει να κλαίνε μετά από μέρες?  (pediatros-thes.gr)

Ή για το γεγονός ότι εγκεφαλικές βλάβες που δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να κάνουν αργότερα συμβαίνουν πάλι κατά την διάρκεια του κλάματος ενός μωρού που αφήνεται να κλαίει για να «μάθει» να κοιμάται μόνο του? (http://news.bbc.co.uk, http://www.biologicalpsychiatryjournal.com, http://phy.ucsf.edu/~houde/coleman/chugani.pdf)?

Και εντάξει, ας πούμε ότι δεχόμαστε το γεγονός ότι τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας δεν έπαθαν και τίποτα σοβαρό… Ας υποθέσουμε ότι όλα πήγαν καλά και οι όποιες πληγές επουλώθηκαν μέχρι αυτά να γίνουν 6. Θέλετε πραγματικά να πιστέψω πως δεν έχουν σημασία όταν αυτές δημιουργήθηκαν επειδή τελικά το παιδί τις ξεπέρασε? Δηλαδή με τι κριτήρια μετράμε την ζωή τελικά? Την ζωή και την ψυχολογία ενός μωρού? Το οποίο για 2, 5, 10, 20 λεπτά και βάλε, ένιωθε πως έχει εγκαταλειφθεί από την μαμά του? Οι παλμοί του και η αρτηριακή πίεση είχε φτάσει στο ζενίθ και κάποια στιγμή κατάλαβε ότι το κλάμα του δεν έχει σημασία? Επειδή ΊΣΩΣ κάποια στιγμή το ξεπεράσει, είμαστε ΟΚ? Sorry αλλά δεν θα με πείσετε! Μπορεί κάποια πράγματα το παιδί να μην τα θυμάται, γιατί ως γνωστό από τα 3 και μετά αποκτούμε πραγματικές αναμνήσεις, μπορεί ως ενήλικας να μην μπορούμε ποτέ να καταλάβουμε τους λόγους που κάποια πράγματα μας προβληματίζουν, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει πως δεν συνέβη και τίποτα. (Διαβάστε κι αυτό το ωραίο αρθράκι αν τα Αγγλικά σας είναι καλά: http://www.the-mule.com/2011/12/crying-it-out-damage-we-can-measure.html).

Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι όταν κάνουμε παιδιά, θα κουραστούμε να τα μεγαλώσουμε, θα μείνουμε ξάγρυπνοι, για κάποιον καιρό μπορεί και να μην έχουμε τον πολύτιμο χρόνο μόνο για μας? Μα πάνω απ’ όλα, πότε θα καταλάβουμε πως τα μωρά μας είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, που όταν κλαίμε θέλουμε ένα χάδι, μια παρηγοριά και κάποιον δίπλα μας, ακόμη κι αν ΕΜΕΙΣ (σε αντίθεση με τα μωρά) είμαστε ικανοί να καταλάβουμε πως αν κάποιος τελικά δεν έρθει, δεν σημαίνει πως μείναμε μόνοι μας για πάντα! Ε? Πότε?

Η πολλή καθαριότητα βλάπτει

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=301010&dt=24/11/2009

 

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Την επόμενη φορά που ο γιος ή η κόρη σας «κυλιστούν» στο χώμα παίζοντας, μην τους βάλετε τις φωνές: όπως αναφέρουν αμερικανοί ερευνητές, μπορεί τα μικρά σας να γυρίζουν στο σπίτι μέσα στη βρωμιά, ωστόσο με αυτόν τον τρόπο ενισχύουν τις άμυνες του δέρματός τους.

Ειδικοί από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας ανακάλυψαν ότι τα τραύματα των παιδιών που λερώνονται όταν παίζουν επουλώνονται ταχύτερα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το «βρώμικο» παιχνίδι ενισχύει την ύπαρξη βακτηρίων στην επιφάνεια του δέρματος τα οποία λειτουργούν ως «ασπίδα» ενάντια στις φλεγμονές.

Στον αντίποδα η υπερβολική καθαριότητα μπορεί να είναι μισή αρχοντιά αλλά την ίδια στιγμή διαταράσσει την ισορροπία της «αποικίας» των βακτηρίων του δέρματος, με αποτέλεσμα να επιβραδύνεται η διαδικασία επούλωσης των τραυμάτων.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν συγκεκριμένα ότι ένα κοινό είδος βακτηρίου που εντοπίζεται στην επιφάνεια του δέρματος, ο σταφυλόκοκκος, μειώνει την υπερβολική ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού η οποία προκαλεί φλεγμονή στις πληγές. Οι αμερικανοί επιστήμονες τονίζουν στην επιθεώρηση «Νature Μedicine» ότι η εμμονή πολλών γονέων με την υπερβολική καθαριότητα ίσως αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες για την «επιδημία» των αλλεργιών στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Τα νέα ευρήματα ελπίζεται ότι θα οδηγήσουν σε νέους θεραπευτικούς δρόμους σε ό,τι αφορά τις φλεγμονώδεις δερματικές παθήσεις.

Ερευνα στη ρίζα του αυτισμού

 Νέες ερευνητικές προσπάθειες προσπαθούν να φωτίσουν τη διαταραχή του αυτισμού, αλλά και να δώσουν θεραπευτικές λύσεις για παιδιά και γονείς

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ | Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Πηγή:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=340232&dt=27/06/2010

 

Είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή άκρως πολύπλοκη σε ό,τι αφορά τη «ρίζα» της αλλά και την αντιμετώπισή της αφού η… εκρίζωσή της είναι ανέφικτη. Για τον λόγο αυτόν πολλοί ερευνητές έχουν ριχθεί σε μια μάχη ώστε να φέρουν στο φως τα μυστικά της. Ο αυτισμός αποτελεί μια δύσκολη υπόθεση, ωστόσο η σύγχρονη έρευνα φαίνεται ότι έχει αρχίσει να διευκολύνει την κατανόησή του. Αυτό μαρτυρεί η μεγάλη παραγωγή μελετών σχετικά με τη διαταραχή που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι μόνο μέσα στον τελευταίο μήνα είδαν το φως δύο σημαντικές μελέτες που συμπληρώνουν κομμάτια του παζλ σχετικά με τον αυτισμό. Και είναι επίσης σημαντικό ότι οι μελέτες αυτές έφεραν (και) ελληνική υπογραφή.

Πριν από μερικές ημέρες δημοσιεύθηκε στην έγκριτη επιθεώρηση «Νature» η μεγαλύτερη γενετική μελέτη που έχει διεξαχθεί ως σήμερα σχετικά με τον αυτισμό. Στη μελέτη συμμετείχαν περισσότεροι από 120 ερευνητές, μεταξύ των οποίων και Ελληνες, από 60 διαφορετικά πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο που λαμβάνουν μέρος στο μεγάλο πρόγραμμα «Αutism Genome Ρroject».

Οπως εξηγεί στο «Βήμα» η κυρία Κατερίνα Παπανικολάου, λέκτορας στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο «Αγία Σοφία» που συμμετείχε στη μελέτη (συμμετέχων ήταν επίσης ο αναπληρωτής καθηγητής Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Τσιάντης ), το ελληνικό τμήμα της έρευνας αφορούσε κλινική αξιολόγηση περιστατικών αυτισμού- περιελάμβανε περίπου 20 οικογένειες στις οποίες υπήρχε μέλος με αυτισμό. Τα αποτελέσματα της μελέτης έφεραν λίγο πιο κοντά τη λύση του δυσεπίλυτου παζλ που ονομάζεται αυτισμός, συγχρόνως όμως αποκάλυψαν τον «λαβύρινθο» που βρίσκεται πίσω από τη διαταραχή. «Γνωρίζαμε ως σήμερα ότι ο αυτισμός έχει γενετικό υπόβαθρο και κληρονομικότητα που φθάνει στο 90%» αναφέρει η κυρία Παπανικολάου και συνεχίζει: «Από προηγούμενες μελέτες είχαν εντοπιστεί ορισμένα γονίδια που συνδέονται με τη διαταραχή,ωστόσο επικρατούσε ένα θολό τοπίο αφού μια ερευνητική ομάδα εντόπιζε ένα γονίδιο αλλά τα ευρήματά της δεν επαναλαμβάνονταν από άλλες ομάδες. Ετσι αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα στο οποίο θα συμμετέχουν ομάδες από όλον τον κόσμοώστε να γίνει πιο ενδελεχής έρευνα».

Η εξονυχιστική μελέτη απέδωσε καρπούς, όπως έδειξε η δημοσίευση στο «Νature». Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στους αποκαλούμενους πολυμορφισμούς αριθμού αντιγράφων, σε παραλλαγές δηλαδή στην αντιγραφή περιοχών του γονιδιώματος. Χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική συστηματικής ανάλυσης του DΝΑ σε 996 άτομα με αυτισμό, καθώς και σε 1.287 άτομα χωρίς τη διαταραχή – όλοι οι συμμετέχοντες ήταν Ευρωπαίοι. Ανακάλυψαν μια σημαντική στατιστικά αύξηση σε κάποιους σπάνιους πολυμορφισμούς αριθμού αντιγράφων σε περιοχές που περιέχουν γονίδια τα οποία από προηγούμενες μελέτες είχαν συνδεθεί με τον αυτισμό αλλά και τη νοητική υστέρηση. Συγκεκριμένα τα άτομα με αυτισμό εμφάνιζαν κατά μέσον όρο 19% περισσότερους τέτοιους πολυμορφισμούς σε σύγκριση με όσα δεν έπασχαν από τη διαταραχή.   

Οι επιστήμονες μελέτησαν αυτούς τους πολυμορφισμούς και σε ομάδες γονιδίων που εμπλέκονται στη νευρωνική ανάπτυξη και λειτουργία. Βρέθηκαν 76 τέτοιες ομάδες στις οποίες παρατηρούνται σπάνιοι πολυμορφισμοί που αφορούν κυρίως τη γλουταμινική συναπτογένεση- δηλαδή, συνάψεις στη δημιουργία των οποίων εμπλέκεται η γλουταμίνη, ένας νευροδιαβιβαστής που παίζει σημαντικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου. Ανακαλύφθηκαν επίσης ορισμένες νέες ομάδες γονιδίων που ρυθμίζουν την πλαστικότητα των νευρωνικών κυττάρων. Φάνηκε ότι οι συγκεκριμένες ομάδες συνδέονται με αυτισμό και κάποιες εξ αυτών και με νοητική υστέρηση.

 

Σε τρία χρόνια το τεστ;

Τα νέα ευρήματα δημιούργησαν αισιοδοξία σχετικά με τη μελλοντική ανάπτυξη γενετικών τεστ που θα διαγιγνώσκουν σε πρώιμο στάδιο τον αυτισμό αλλά και αποτελεσματικών θεραπειών ενάντια στη διαταραχή. Μάλιστα ο καθηγητής Τόνι Μόνακο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος αναμένεται να δοκιμάσει την αποτελεσματικότητα ενός γενετικού τεστ σε 1.000 άτομα με αυτισμό, ανέφερε σε ξένα ΜΜΕ ότι, αν όλα πάνε καλά, αυτό θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε τρία χρόνια.

Πάντως, σύμφωνα με την κυρία Παπανικολάου, τα καινούργια αποτελέσματα πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή. «Δεν μπορούμε να πούμε ότι με βάση τα νέα δεδομένα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε άμεσα μια γενετική δοκιμασία για την ανίχνευση του αυτισμού».  Σύμφωνα με την ερευνήτρια, είναι πολλά τα γονίδια που αλληλεπιδρούν οδηγώντας σε εμφάνιση αυτισμού. «Καθένα εξ αυτών παίζει κάποιο, μικρό ίσως, ρόλο στη διαταραχήαλλά ο συνδυασμός τους μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση αυτισμού. Ακόμη και αν βρεθεί μια γενετική δοκιμασία,δεν θα είναι σε θέση να μας δώσει οριστική πληροφόρηση αφού κάθε τεστ έχει πεπερασμένη ευαισθησία και εγκυρότητα».

 

Θεραπευτική η «ορμόνη της αγάπης»

 
Μια δεύτερη μελέτη που φέρει επίσης ελληνική υπογραφή κοιτάζει και πάλι… εντός μας προκειμένου να ανακαλύψει μια αποτελεσματικότερη σε σύγκριση με τις υπάρχουσες θεραπεία του αυτισμού. Η μελέτη αφορά μια ορμόνη η οποία αποκαλείται «ορμόνη της αγάπης». Πρόκειται για την οξυτοκίνη η οποία εκλύεται κατά τη διάρκεια της γέννας και του θηλασμού αλλά παράλληλα ενισχύει τους δεσμούς αγάπης μεταξύ μητέρας και παιδιού, καθώς και τον έρωτα μεταξύ συντρόφων. Η συγκεκριμένη ορμόνη έχει αποδειχθεί ότι επιδρά σε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την επεξεργασία των συναισθημάτων και την κοινωνική ανταμοιβή.   

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου Βloorview στο Τορόντο του Καναδά, με επικεφαλής την ελληνίδα παιδονευρολόγο, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο κυρία Ευδοκία Αναγνώστου, μελέτησαν τη δράση της οξυτοκίνης ενάντια στον αυτισμό, στον οποίο παρουσιάζεται σημαντική ανισορροπία των συναισθημάτων και της κοινωνικής ανταμοιβής. Πρόσφατα η ελληνίδα ερευνήτρια παρουσίασε τα αποτελέσματα της μελέτης της ομάδας της κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου για τον αυτισμό που έλαβε χώρα στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένης κλινικής δοκιμής που αφορούσαν 20 ενηλίκους με αυτισμό, η χορήγηση της ορμόνης δύο φορές την ημέρα επί έξι εβδομάδες χάρισε στους ασθενείς μεγαλύτερη κοινωνική λειτουργικότητα, μείωση των επαναλαμβανόμενων κινήσεων και καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να ξεκινήσουν σύντομα νέα μεγαλύτερη μελέτη σε 75 παιδιά με αυτισμό.

«Η οξυτοκίνη είναι η πρώτη υποψήφια θεραπεία που δείχνει να βελτιώνει τις κοινωνικές δεξιότητες των συγκεκριμένων ασθενών» λέει στο «Βήμα» η κυρία Αναγνώστου και συμπληρώνει : «Οι συμβατικές θεραπείες για τον αυτισμό το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν την επιθετικότητα και το άγχος των ασθενών,ενώ άλλες πειραματικές θεραπείες δείχνουν να προσφέρουν βελτίωση μόνο στο πεδίο της μάθησης». Πώς δρα όμως η οξυτοκίνη βοηθώντας τα αυτιστικά άτομα; Σύμφωνα με την ερευνήτρια, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε σαφή συμπεράσματα. «Ωστόσο μελέτη που διεξήχθη με χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας έδειξε ότι μια δόση οξυτοκίνης οδηγεί σε μείωση της λειτουργίας της αμυγδαλής, περιοχής του εγκεφάλου που έχει βρεθεί ότι είναι υπερδραστήρια στα αυτιστικά άτομα.Παράλληλα άλλα ερευνητικά στοιχεία μαρτυρούν ότι η οξυτοκίνη αυξάνει το αίσθημα της επιβράβευσης, το οποίο λείπει στους αυτιστικούς».

Μακάρι έρευνες σαν και αυτές να αποτελέσουν ένα καινούργιο, φιλόξενο έδαφος το οποίο θα επιτρέψει στα αυτιστικά άτομα να «ανθήσουν»…

 

 

thtsoli@tovima.gr

 

TI EINAI O AYTIΣΜΟΣ

 

 

Ο αυτισμός αποτελεί μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρών από τη γέννηση του παιδιού,σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας των Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ).Στο πλαίσιο της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων που είναι ζωτικές για την ψυχοκοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου.Στην πλειονότητα των περιπτώσεων υπάρχει και κάποιος βαθμός νοητικής υστέρησης,ενώ ποσοστό 20% των αυτιστικών ατόμων έχουν νοημοσύνη φυσιολογική ή κοντά στο φυσιολογικό.

Ο αυτισμός μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές διαβαθμίσεις· για τον λόγο αυτόν άλλωστε μιλούμε για «αυτιστικό φάσμα».Σε αυτό ανήκει το γνωστό σύνδρομο Αsperger, που αποτελεί την ηπιότερη μορφή αυτισμού και επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου.

Οι διαταραχές του «αυτιστικού φάσματος» εμφανίζονται πολύ πιο συχνά στα αγόρια,σε αναλογία 3-4 αγόρια προς ένα κορίτσι.Στη χώρα μας, αν και δεν υφίστανται ακριβή στοιχεία για τη συχνότητα εμφάνισης της διαταραχής,εκτιμάται ότι υπάρχουν 40.000-60.000 οικογένειες που έχουν παιδί με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος.

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Μέσα στο 2010 έχει ήδη εμφανιστεί πληθώρα μελετών σχετικά με τον αυτισμό.Ιδού ορισμένες εξ αυτών:

Τεστ ούρων
Ενα απλό τεστ ούρων θα μπορούσε να δείξει κάποια ημέρα εγκαίρως αν ένα παιδί πάσχει από αυτισμό,σύμφωνα με μελέτη ειδικών του Ιmperial College του Λονδίνου που δημοσιεύθηκε στις αρχές Ιουνίου στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Ρroteome Research».Οι βρετανοί ερευνητές αναφέρουν ότι είναι γνωστό πως τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν γαστρεντερικές διαταραχές,καθώς και ότι έχουν διαφορετικό «μοτίβο» βακτηρίων στο έντερο σε σύγκριση με τα άτομα που δεν πάσχουν από αυτισμό.Με βάση αυτό το δεδομένο,οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι πιθανόν να εντοπιστεί ένα αυτιστικό παιδί μέσω της ανάλυσης των υποπροϊόντων των βακτηρίων του εντέρου στα ούρα.

Πέντε «κλειδιά»
Διάγνωση του αυτισμού ακόμη και από την ηλικία των 14 μηνών με βάση πέντε «κλειδιά» που αφορούν τη συμπεριφορά πιστεύει ότι θα μπορούσε να είναι εφικτή η ψυχολόγοςΡεμπέκα Λάντα του Ινστιτούτου Κennedy Κrieger στη Βαλτιμόρη.Η δρ Λάντα ανέφερε κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου τον περασμένο Μάρτιο ότι η συγκεκριμένη μέθοδος προσέφερε διάγνωση των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος στην ηλικία των 14 μηνών στα 15 από τα 16 παιδιά που μελέτησε.Σύμφωνα με την ειδικό,τα πέντε «κλειδιά» της συμπεριφοράς είναι η έλλειψη απόκρισης του παιδιού στις προσπάθειες των συνομηλίκων του να παίξουν,οι σπάνιες προσπάθειες του ίδιου του παιδιού να ξεκινήσει συλλογικές δραστηριότητες,η χρήση λίγων συμφώνων όταν το παιδί μιλάει,τα προβλήματα στην απόκριση σε λεκτικές εντολές και το ενδιαφέρον για επαναλαμβανόμενες πράξεις.

Προβλήματα γονιμότητας
Πρώιμα ερευνητικά αποτελέσματα σχετικά με γυναίκες που συμμετείχαν στη μεγάλη μελέτη Νurses Ηealth Study ΙΙ μαρτυρούν ότι το ιστορικό προβλημάτων γονιμότητας καθώς και η χρήση φαρμάκων πρόκλησης ωορρηξίας συνδέονται με διπλασιασμό του κινδύνου γέννησης παιδιού με διαταραχές του «αυτιστικού φάσματος».Η μελέτη που παρουσιάστηκε στα τέλη Μαΐου στο 9ο ετήσιο Διεθνές Συνέδριο για την Ερευνα στον Αυτισμό στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ διεξήχθη από ειδικούς της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ και περιελάμβανε 3.985 γυναίκες.

Ηλικία της μητέρας
Δεκαετής μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις,η οποία περιελάμβανε εξέταση 4,9 εκατομμυρίων γεννήσεων και δημοσιεύθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στο επιστημονικό περιοδικό «Αutism Research»,επιβεβαίωσε προηγούμενα ερευνητικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει τον κίνδυνο γέννησης αυτιστικού παιδιού.Συγκεκριμένα,όπως προέκυψε από τη μελέτη που είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν διεξαχθεί σχετικά με το θέμα,οι γυναίκες που γίνονται μητέρες μετά τα 40 έτη τους αντιμετωπίζουν αυξημένες κατά 51% πιθανότητες να φέρουν στον κόσμο αυτιστικό παιδί σε σύγκριση με τις γυναίκες ηλικίας 25-29 ετών.

H ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η πολιτεία κατανοεί την πολυπλοκότητα του αυτισμού αλλά κυρίως στα…χαρτιά.Οπως αναφέρει η κυρίαΣοφία Μπονάνουαπό την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ), μητέρα αυτιστικού παιδιού και εθνική εκπρόσωπος της ΕΕΠΑΑ στην Ευρωπαϊκή Εταιρεία Γονέων για τον Αυτισμό, από το 2008 υιοθετήθηκε στη χώρα μας νόμος σχετικά με την ειδική αγωγή στον οποίο περιλαμβάνεται πρόβλεψη για τα αυτιστικά άτομα.«Ωστόσο ο νόμος αυτός μένει κατά κύριο λόγο στη θεωρία. Σήμερα υπάρχουν πολύ λίγα ειδικά σχολεία αποκλειστικώς για τον αυτισμό, ενώ πολλά αυτιστικά άτομα φοιτούν σε σχολεία που προορίζονται για άτομα με άλλες αναπηρίες,με ό,τι αυτό συνεπάγεται». Η κυρία Μπονάνου εξηγεί ότι ορισμένα αυτιστικά άτομα είναι ικανά να παρακολουθήσουν τάξεις του κανονικού σχολείου,ωστόσο αυτό πρέπει να συμβαίνει με την ύπαρξη ενός συνοδού που θα βρίσκεται μαζί τους στο μάθημαπρόκειται για την αποκαλούμενη παράλληλη στήριξη.«Υπάρχουν όμως προβλήματα τόσο σε ό,τι αφορά την επάρκεια όσο και την καταλληλότητα των συνοδών ατόμων». Είναι χαρακτηριστικό ότι πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη το οποίο δημοσιεύθηκε πριν από έναν χρόνο έπειτα από πλήθος προσφυγών γονέων αυτιστικών ατόμων κατακεραυνώνει την πολιτεία σε ό,τι αφορά το ζήτημα της παράλληλης στήριξης.Σύμφωνα με αυτό,η παράλληλη στήριξη είτε εφαρμόζεται μερικώς είτε με μεγάλη καθυστέρηση.

Τέλος, η κυρία Μπονάνου υπογραμμίζει ότι τα αυτιστικά άτομα «έχουν ειδικές ικανότητες και μπορούν να τις αναπτύξουν αν βρεθούν στο κατάλληλο πλαίσιο. Είναι ίσοι πολίτες με δικαιώματα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται από την πολιτεία».

* Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα της ΕΕΠΑΑ (www. autismgreece.gr) στην οποία περιλαμβάνονται και οι δομές σχετικά με τη διάγνωση και τη διαχείριση του αυτισμού στη χώρα μας.Τα τηλέφωνα της Εταιρείας είναι το 210 3216.550 για την Αθήνα και το 2310 241.287  για τη Θεσσαλονίκη.

Γιατί το μητρικό γάλα υπερέχει

Πηγη: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=331591&dt=14/05/2010

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

 

Διαφορετικά γονιδιακά μονοπάτια ενεργοποιεί η κατανάλωση μητρικού γάλακτος σε σχέση με το ξένο γάλα, εκτιμούν αμερικανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι. Στη μελέτη τους οι επιστήμονες εξέτασαν την εντερική γονιδιακή έκφραση 22 υγιών βρεφών από τα οποία τα 12 κατανάλωναν μητρικό και τα 10 ξένο γάλα. Παρά το γεγονός ότι και στις δύο ομάδες τα μωρά έδειχναν να παίρνουν βάρος και να αναπτύσσονται με τους ίδιους ρυθμούς, ωστόσο είδαν ότι όσα θήλαζαν έφεραν σημαντικές γονιδιακές διαφορές από τα υπόλοιπα.

«Πρώτη φοράείδαμε ότι το μητρικό γάλα ενεργοποιεί στο έντερο διαφορετικά γονιδιακά μονοπάτια από εκείνα που ενεργοποιεί το ξένο γάλα. Παρά το γεγονός ότι οι παρασκευάστριες εταιρείες προσπάθησαν να αναπτύξουν ένα προϊόν που να προσομοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στο μητρικό γάλα,ωστόσο όπως είδαμεεκατοντάδες γονίδια εκφράζονταν με τελείως διαφορετικό τρόπο μεταξύ των παιδιών που θήλαζαν και των παιδιών που κατανάλωναν ξένο γάλα» εξηγεί η καθηγήτρια διατροφολογίας δρ Σάρον Ντόνοβαν.

Οι ειδικοί γνώριζαν ήδη ότι οι βιοδραστικές ουσίες του μητρικού γάλακτος παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαδικασία των αλλαγών που προκαλούνται στην εντερική οδό των νεογέννητων. Προσπαθούσαν όμως να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο προστατεύουν και ταυτόχρονα ρυθμίζουν την ανάπτυξη του εντέρου.

«Ενα νεογέννητο μωράκι προέρχεται από ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, όπου ελάμβανε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία μέσω του πλακούντα. Από τη στιγμή της γέννησης,όμως,πρέπει να αρχίσει να τρέφεται είτε με μητρικόείτε με ξένο γάλα.Τότε ξεκινά ο εποικισμός του εντέρου τους με βακτήρια και είναι πολύ σημαντικό για το έντερο να είναι σε θέση να διαχωρίζει τα καλά από τα κακά βακτήρια» υποστηρίζει η καθηγήτρια. Αν κάτι πάει στραβά στο συγκεκριμένο στάδιο, σύμφωνα με την ειδικό, τότε το παιδί μπορεί να αναπτύξει διατροφικές αλλεργίες, εντερικές ευαισθησίες όπως, π.χ., σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ή ακόμη και άσθμα. Η κατανόηση της συγκεκριμένης διαδικασίας θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει τις παρασκευάστριες εταιρείες ξένου γάλακτος να δημιουργήσουν ένα προϊόν πιο κοντινό στο μητρικό γάλα.

TA ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΕ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ

Πηγή: http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/8299719.stm

Μετάφραση: Χρύσανθος Θεοχάρης 

 

Έρευνα δείχνει πως τα παιδιά μπορούν να διδαχτούν να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους για να εξουδετερώνουν τις συχνές κρίσεις στομαχικού πόνου.

Ένας συγκεκριμένος τύπος χαλαρωτικού CD που ζητάει απ’ τα παιδιά να φανταστούν τον εαυτό τους σε διάφορες σκηνές όπως π.χ. να αιωρούνται στον αέρα μέσα σε ένα σύννεφο είχε σαν αποτέλεσμα τη δραστική βελτίωση κοιλιακών πόνων.

Οι Αμερικανοί ερευνητές δήλωσαν πως η συγκεκριμένη τεχνική λειτούργησε αποτελεσματικά στην περίπτωση των παιδιών για το λόγο ότι αυτά έχουν ίδιαίτερα γόνιμη φαντασία.

Υπολογίζεται πως ένα στα πέντε παιδιά έχουν συχνούς κοιλιακούς πόνους που δεν μπορούν να αποδοθούν σε κάποια συγκεκριμένη αιτία.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδική Pediatrics (Παιδιατρική) έρχεται σαν συνέχεια άλλων μελετών που κατέδειξαν πως η ύπνωση αποτειλεί εναλλακτική μέθοδο αντιμετώπισης μιας σειράς προβλημάτων μεταξύ των οποίων και ο λειτουργικός κοιλιακός πόνος στον οποίο κατατάσσεται και το Σύνδρομο Εντερικής Ευαισθησίας.

Στη μελέτη αυτή, τα παιδιά συμμετείχαν σε μια σειρά 20λεπτων συναντήσεων «καθοδηγούμενων φαντασιακών περιπλανήσεων». Πρόκειται για μια τεχνική που καθοδηγεί και παροτρύνει το υποκείμενο, στην προκειμένη περίπτωση το παιδί, να φαντάζεται πράγματα που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την μείωση των ενοχλήσεων που αισθάνονται.

Τα κατεψυγμένα είναι και υγιεινά

 

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=288011&dt=12/09/2009

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

 

ΛΟΝΔΙΝΟ. Μια απρόσμενη διαπίστωση έκαναν ερευνητές του βρετανικού Πανεπιστημίου Sheffield Ηallam, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τα κατεψυγμένα τρόφιμα είναι το ίδιο υγιεινά με τα φρέσκα. Οι ερευνητές αναφέρουν μάλιστα ότι τα κατεψυγμένα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι περισσότερο θρεπτικά από τα φρέσκα. Η ερευνητική ομάδα διερεύνησε τις διατροφικές και θρεπτικές ανάγκες των παιδιών σχολικής ηλικίας και τις τροφές που καταναλώνουν στα σχολεία και γενικότερα από το πρωί ως το βράδυ που θα φάνε στο σπίτι τους. Στη συνέχεια οι ερευνητές προχώρησαν σε συγκρίσεις ανάμεσα στις φρέσκες τροφές που καταναλώνουν τα παιδιά και στις αντίστοιχες κατεψυγμένες.

«Η πεποίθηση ότι τα φρέσκα τρόφιμα είναι πάντοτε πιο υγιεινά και θρεπτικά από τα κατεψυγμένα είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει. Τα κατεψυγμένα τρόφιμα είναι το ίδιο και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο θρεπτικά από τα φρέσκα.Αυτό οφείλεται στις νέες μεθόδους και διαδικασίες κατάψυξης των τροφών, η οποία γίνεται ταχύτατα και με τρόπο τέτοιο ώστε να ελαχιστοποιείται η απώλεια των θρεπτικών συστατικών.Σε αντίθεση η αλυσίδα της παρασκευής-συλλογής,συσκευασίας και μεταφοράς των φρέσκων τροφίμων στις αγορές και στα καταστήματα είναι χρονοβόρος. Μπορεί να περάσει και ένας μήνας για να φτάσει ένα φρέσκο τρόφιμο στα χέρια του καταναλωτή, χρόνος στον οποίο μεγάλο ποσοστό των θρεπτικών συστατικών του θα έχει χαθεί. Επιπλέον τα κατεψυγμένα τρόφιμα είναι πιο φτηνά και θέλουν λιγότερο χρόνο προετοιμασίας για να καταναλωθούν» δήλωσε στην «Daily Τelegraph» η Σαρλότ Χάρντεν, επικεφαλής της έρευνας.

Ο ύπνος (ανα)τρέφει τα παιδιά

ΛΟΝΔΙΝΟ.Με το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΣΕΠΥ) συνδέουν φινλανδοί επιστήμονες την έλλειψη ύπνου σε παιδιά ηλικίας 7-8 ετών. Την έρευνα πραγματοποίησαν ειδικοί του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι, οι οποίοι παρατήρησαν ότι τα παιδιά που κοιμούνταν κατά μέσον όρο λιγότερο από 7,7 ώρες εμφάνιζαν αυξημένη υπερκινητικότητα συγκριτικά με εκείνα που κοιμούνταν περισσότερο. «Αποδείξαμε ότι η μικρή διάρκεια ύπνου και οι δυσκολίες του ύπνου συνδέονται με συμπτώματα του ΣΕΠΥ και είδαμε ακόμη ότι ο σύντομος ύπνος αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης συμπεριφορικών συμπτωμάτων, ασχέτως των δυσκολιών ύπνου. Τα τελευταία ευρήματά μας δείχνουν ότι ο επαρκής ύπνος στην περίπτωση των παιδιών κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός για την αποτροπή συμπεριφορικών συμπτωμάτων» αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας δρ Τζούλια Παβόνεν.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=265754&dt=29/04/2009

Χαμηλότερη Χοληστερίνη Χάρη στο Θηλασμό

Οι έρευνες και τα θετικά αποτελέσματα υπέρ του θηλασμού δεν φαίνεται να σταματούν! Ακούτε μαμάδες?    

 

8 Αυγούστου 2008. Μωρά που έχουν θηλάσει έχουν καλές πιθανότητες να έχουν χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης όταν ενηλικιωθούν. Αυτό δείχνει μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Clinical Nutrition.

 

Η ανάλυση βασίστηκε στα δεδομένα 17 μελετών που έγιναν με τη συμμετοχή συνολικά 17.000 ατόμων, απ’ τα οποία άλλα θήλασαν και άλλα όχι. Η ανάλυση παρέχει πρόσθετη υποστήριξη στην άποψη ότι ή έκθεση στο ανθρώπινο (μητρικό) γάλα στο ξεκίνημα της ζωής μπορεί να συνδέεται με την παρουσία χαμηλότερων επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα κατά την ενήλικη ζωή.

 

Το συμπέρασμα της ανάλυσης είναι: «Εφόσον υπάρχουν σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία που δείχνουν ότι το μητρικό γάλα προσφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη  και παίζει προστατευτικό ρόλο στην υπόθεση της υγείας, ο θηλασμός θα πρέπει να προωθείται και να υποστηρίζεται σε κάθε ευκαιρία».

  

Όσες και όσοι ενδιαφέρονται για όλες τις λεπτομέρειες της μελέτης αυτής και γνωρίζουν καλά αγγλικά, θα τις βρούν στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.medicinenet.com/script/main/art.asp?articlekey=91720