Ε, ναι λοιπόν! Με έπιασε πάλι να διαβάζω. Με αφήνει και ο Γιώργος να διαβάζω λίγο παραπάνω την ώρα που παίζει και έτσι είπα να διαβάσω ένα βιβλίο για τον παιδικό ύπνο.
Τίτλος: The No-cry Sleep Solution
Συγγραφέας: Elizabeth Pantley
Εκδόσεις McGraw-Hill, Νέα Υόρκη, 2002.
Οπαδός κι αυτή του θηλασμού, του attachment parenting και του co-bedding, σκέφτηκα ότι θα καταλαβαίνει τους λόγους που συνεχίζω να επιλέγω συνειδητά τον θηλασμό και τον ύπνο μαζί με το παιδί μου και ότι θα μπορούσει ίσως να με βοηθήσει με τόν ύπνο του Γιώργου (να κοιμάται, δηλαδή, επιτέλους περισσότερες ώρες χωρίς διακοπή). Κάτι τέτοιο θα μου πρόσφερε ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση και παράλληλα θα με βοηθούσε να παραμείνω σταθερή στις απόψεις και τις επιλογές μου. Ο στόχος μου δηλαδή να τα καταφέρω να ξανακοιμηθεί χωρίς να κλάψει και χωρίς να προβληματιστούμε ιδιαίτερα. Τελευταία βέβαια έχει αρχίσει να να τα καταφέρνει να ψιλοκοιμάται και μόνος του, αν καμιά φορά ξυπνήσει, οπότε τον «έκοψα» πως είναι αρκετά έτοιμος για αυτή την προσπάθεια. Έτσι δοκίμασα τον τρόπο της.
Πήγα στο κεφάλαιο περί co-bedding και θηλασμού ενός μεγαλύτερου παιδιού και διάβασα την γενική φιλοσοφία της συγγραφέα.
Λοιπόν, τί λέει η γυναίκα; Λέει οτι όταν ένα μωρό κοιμάται με έναν τρόπο, όταν ξυπνήσει θέλει τον ίδιο τρόπο για να ξανακοιμηθεί. Αν δηλαδή το κουνάς να κοιμηθεί, όταν ξυπνήσει θα θέλει πάλι κούνημα να ξανακοιμηθεί. Αν θηλάζει για να κοιμηθεί, όταν ξυπνήσει θα θέλει πάλι να θηλάσει για να ξανακοιμηθεί. Και τα μωρά ξυπνάνε την νύχτα αρκετές φορές περισσότερο από εμάς, γιατί έτσι είναι προγραμματισμένα για την επιβίωση τους (έτσι ώστε αν πεινάνε, να το καταλάβουν και να ζητήσουν φαγητό).
Τί συμβουλεύει; Να το θηλάσω κανονικά όπως κάθε βράδυ, αλλά εκεί που το βλέπω ότι είναι έτοιμο να το πάρει ο ύπνος, να βγάζω από το στόμα του το στήθος. Την πρώτη φορά θα αντιδράσει και θα ξαναζητήσει το στήθος. Θα του το ξαναδώσω και θα συνεχίσω να το θηλάζω πάλι μέχρι να δω ότι πάει να κοιμηθεί. Τότε, τσουπ έξω από το στόμα το στήθος. Αυτό μέχρι να συνηθίσει στην ιδέα (μπορεί να χρειαστεί και 5-6 φορές, μπορεί περισσότερες, μπορεί και λιγότερες) και τελικά να αποφασίσει να κλείσει τα ματάκια του και να αφήσει να το πάρει ο ύπνος δίχως το στήθος στο στόμα. Δεν το αφήνουμε να κλάψει για να του δώσουμε το στήθος. Αν το ζητήσει, του το δίνουμε. Πολύ απλά!
Έπιασε; Ε, ναι λοιπόν, έπιασε! Δεν ξέρω αν είναι επειδή ήταν ήδη έτοιμος σχεδόν να τα καταφέρει με τον ύπνο, αλλά μόνο μια φορά του ξαναδίνω το στήθος (μετά φαίνεται πως το περιμένει και το έχει πάρει απόφαση), και τη δεύτερη αφήνεται στον ύπνο… Και τρία (3) βράδια τώρα έχει κοιμηθεί 8ώρα και 7ωρα σερί μέχρι το πρωί δίχως να ζητήσει γάλα. Τον νιώθω οτι κουνιέται, μισοξυπνάει, αλλά τελικά γυρνάει από την άλλη ή έρχεται πιο κοντά μου να με ακουμπάει και συνεχίζει τον ύπνο του! Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό γιατί βγάζουμε κυνόδοντες και τραπεζίτες και όσο να ‘ναι με τα δόντια το πρόγραμμα του ύπνου χαλάει…
Το βιβλίο πάντως είναι πολύ καλό. Αν έχετε πρόβλημα ύπνου, σκεφτείτε το 😉 (Εννοείται πως τα προβλήματα ύπνου είναι πολλά και διάφορα και επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες, ανάμεσα στους οποίους είναι και το ίδιο το παιδί και οι ιδιαιτερότητές του). Δεν ξέρω αν υπάρχει στα Ελληνικά. Εγώ το πήρα όταν γέννησα, μαζί με κάποια άλλα, από το Amazon.
Εύχομαι καλούς ύπνους!
Το Blog μιας Μαμας 
Καλούς ύπνους Λυδία! 🙂
Καλά Αριάννα, μην τρελλένεσαι κιολας! Χαχα!
Τελικά με τα δόντια είχαμε 2 με 3 ξυπνήματα τα βράδια. Βέβαια, καμία σχέση με πριν. Τώρα έβγαλε μαζεμένα 6 δόντια και ετοιμάζονται και άλλα 2! Αν ήταν όπως παλιότερα, θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστον 4-5 ξυπνηματάκια, οπότε και πάλι ευχαριστημένη είμαι η γυναίκα 😀
Xarika poli pou brika to Blog tis Mamas 🙂
eimai kai ego mia thilazousa mama enos 7minon paidarou
diabazo pollous problimatismous mou mesa sto blog xoris kan na exo prolabei na tous theso..ha ha
Λυδία καλησπέρα. Σ’ επισκέπτομαι καιρό τώρα,και πολλά απ’αυτά που λες μ’ έχουν βοηθήσει. Λοπόν ο προβληματισμός μου έιναι ο εξης: Ο γιός μου είναι 6 μηνών, μέχρι στιγμής θηλάζουμε αποκλειστικά, και από τον 2ο ή 3ο μήνα περίπου κοιμάται στο κρεβάτι μαζί μας. Όλα ωραία και καλά γιατί το θέλουμε και ο μπαμπάς του και εγώ. Το θέμα είναι οτι ακούω ιστορίες με κάτι παιδάκια 10χρονα που όχι μόνο κοιμούνται στο κρεβάτι των γονιών τους, αλλά εχουν «διώξει» κιόλας τον ένα γονιό (μπαμπά) από το δωμάτιο. Μ’ αρέσει πολύ που κοιμόμαστε αγκαλίτσα με το γιό μου αλλά αυτό που σου περιέγραψα παραπάνω δεν θα ήθελα να συμβεί! Ρωτάω λοιπόν -κι αν ξέρεις εσύ ή κάποιος άλλος που έχει εμπειρία πάνω στο θέμα ας μου απαντήσει- σε ποιά ηλικία είναι έτοιμο ένα μωρό να μπεί σε κάποιο πρόγραμμα ύπνου? Κι επίσης, αυτό που περιγράφεις οτι έκανες εσύ, σε ποιά ηλικία το προσπάθησες? Σ’ ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι να έχεις έναν πολύ καλό τοκετό και ένα υγιέστατο κοριτσάκι!
Ευαγγελία! Χαίρομαι που σε έχω βοηθίσει 🙂
Λοιπόν, μην ακούς ιστορίες για αγρίους! Σε εμάς δεν τέθηκε ποτέ θέμα για το πότε θα πάει στο κρεβάτι του, κλπ, αλλά τώρα τελευταία κοιμάται στο κρεβάτι του ή τον καναπέ για παρέα, και μετά τον παίρνουμε στο κρεβατάκι του. Απο κει και πέρα, έχει το ελεύθερο να έρχεται μέσα στη νύχτα στο κρεβάτι μας. Όσο δεν ξυπνάει καθώς θα μεγαλώνει, θα μένει στο κρεβατάκι του 😉
Το να διώχνει κάποιον (όπως λες, συνήθως τον μπαμπά), από το κρεβάτι, έχει σχέση με τους γονείς. Αν φύγει ο μπαμπάς, τότε θα καταλάβει το παιδί, οτι μπορεί να τον διώχνει! Κάποια στιγμή και ο Γιώργος είχε πει στον άντρα μου να φύγει και του εξηγήσαμε οτι αυτό το κρεβάτι είναι του μπαμπά και της μαμάς και πως τον αφήνουμε να κοιμάται μαζί μας, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να διώξει κανέναν από το κρεβάτι. Τον ρωτήσαμε αν θα του άρεσε να πηγαίναμε στο κρεβάτι του και να μηντον αφήναμε να ανέβει, μπορεί να μην του πολυάρεσε, αλλά δεν υπήρχε επιλογή. Το κρεβάτι είναι του μπαμπά και της μαμάς, τέλος! Κανείς δεν φεύγει από κει, εκτός αν το θέλει ο ίδιος 😉
Αυτό που περιγράφω από το βιβλίο, είναικάτι που μπορείς κατά την συγγραφέα να κάνεις κι από τώρα. Απλά ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο να καταλάβει το μωρό, οπότε ίσως πάρει λίγο παραπάνω για να «πιάσει»… Κατλα τα άλλα, πρέπει να θυμάσαι οτι πας με τα νερά του μωρού. Δηλαδή βγάζεις το στήθος από το στόμα, αλλά το επαναφέρεις στο στόμα του, εφόσον το ζητήσει (όσες φορές χρειαστεί). Δεν είναι λύση που αφήνεις το μωρό να κλαίει δηλαδή! Εγώ το ξεκίνησα εκεί γύρω στον ενάμιση χρόνο, γιατί τότε έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο. Ίσως να το ξεκινούσα λίγο νωρίτερα ίσως και να έκανα και καμιά δοκιμή νωρίτερα χωρίς να πιεστώ και πολύ, χωρίς να περιμένω και πολλά πολλά 😉
Πρόγραμμα σταθερό ύπνου, που να μην αλλάζει με τίποτα, εγώ δεν έχω καταφέρει να βάλω στον γιο μου, αλλά ουτε και πολυπροσπαθησα. Ξέρω οτι πάνω κάτω νυστάζει και κοιμάται στο 6ωρο μετά το ξύπνημά του… Συνήθως, το να βάλεις πρόγραμμα στο μωρό αντί να το αφήσεις στο δικό του πρόγραμμα, έχει να κάνει και με κλάμματα. Το μόνο που θα μπορούσες να κάνεις και έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές, είναι να το ξυπνήσεις και να μην το αφήσεις να κοιμάται το μεσημέρι πχ 3ωρο, αλλά 2ωρο, ώστε να νυστάξει νωρίτερα το βράδυ 😉
Καλή προσπάθεια, πες μας πως θα πάει όταν την ξεκινήσεις και καλούς ύπνους με το παιδάκι σας! Έχετε να ζήσετε υπέροχες στιγμέςστο κρεβάτι σας 🙂
Λυδία, σ’ευχαριστώ πάρα πολύ που μου απάντησες τόσο γρήγορα!! Διάβασα διάφορα σχόλια από άλλες μαμάδες πάνω στο θέμα αυτό, συμβουλές που τους έδωσες αλλά και αυτά που είπες σ΄εμένα και σιγουρεύτηκα πως αυτό που κάνω με το γιο μου (co-bedding, πρόγραμμα δικό του σε όλα) είναι αυτό που μας ταιριάζει καλύτερα οικογενειακώς. Απλά καμιά φορά συζητώντας με άλλους γονείς που ακολουθούν μεθόδους με μωρά, μπερδεύομαι κ νομίζω πως ίσως κάτι κάνω λάθος… Όμως κατάλαβα πως το σωστότερο είναι αυτό που ταιριάζει στον καθένα! Φιλάκια πολλά και πάλι σ’ευχαριστώ!
Ευαγγελία, όπως είπες κι εσύ, το θέμα είναι να νιώθεις εσύ καλά με αυτό που κάνεις! Το τι κάνουν οι άλλοι μπορεί εσένα να σου φαίνεται βάρβαρο, αντιδημοκρατικό, όμορφο ή οτιδήποτε, αλλά αν δε σου ταιριάζει σαν στιλ δεν θα το υποστηρίξεις και δεν θα πάει καλά! Όλοι έχουν μια γνώμη πάντως (για όλα) και συνήθως είναι η πιο σωστή! Το ίδιο μπορεί να ισχύει και γι αυτό εδώ το μπλογκ άλλωστε 😉
Γνωμονάς σου θα είναι πάντα το τι σε κάνει εσενα να αισθάνεσαι καλύτερα και πιο άνετα 😉
Γεια σας. Βρηκα το blog ψάχνοντας για το the no-cry sleep solution. Ειδα τη μέθοδο με το θηλασμό (έστω 2 χρόνια μετά). Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, όμως προσπάθησα να εφαρμόσω τη μέθοδο αυτή στον 5 μηνών γιο μου, εδώ και 3-4 ημέρες. Μέχρι τωρα δεν έχω δει αποτελέσματα, βέβαια η αλήθεια είναι ότι τα ξημερώματα, νυστάζω τόσο πού που ίσως δεν μπορώ να το ελέγξω. Ο μικρός τρώει στέρεα τροφή εδω και 1 εβδομάδα (φρούτα). Δεν θέλω να τον αφήσω να κλαίει, εντάξει το έκανα με τον πρώτο μου, αλλά έκλαψε λίγο μόνο 1 νύχτα (και όχι υπερβολικά) και έφτιαξε.Αυτό έγινε πάνω κάτω στην ηλικία που είναι τώρα ο μπέμπης, αλλά δεν θήλαζε πλέον και είχε φτιάξει το πρόγραμμα του μόνος του. Πιστεύετε ότι είναι μικρό το μωρό για να εφαρμόζω οποιαδήποτε μέθοδο?Νομίζω πάντως ότι δεν πεινάει τη νύχτα, αγκαλιά θελει. Πεινάει ίσως τα ξημερώματα. Απλά έχω κουραστεί, δεν μπορώ να ξυπνάω άλλο 3-4 φορές μέσα στη νύχτα. Και παρόλη την παρότρυνση σας, δεν θα θελαμε ούτε εγώ ούτε ο σύζυγος μου, να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με το μωρό. Ηδη αυτός αναγκάζεται να κοιμάται στον καναπέ, καθώς χρειάζεται ξεκούραση τη νύχτα λόγω ιδιαίτερα απαιτητικής εργασίας, αλλά και για να μην ξεξυπνά το μωρό, σε περίπτωση που σηκωθεί ο ίδιος στη διάρκεια της νύχτας.
Επίσης ο μικρός νόμιζω ότι και τη μέρα πιπιλίζει απλά το στήθος μου χωρίς να τρώει απαραίτητα. Και ένας αλλος λογος που θέλω να του το κόψω αυτό είναι ότι πιθανόν αργα ή γρήγορα να χρειαστεί να του δίνω και μπιμπερό, πως θα κοιμάται μετά?
Αν μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα, πειτε μου, θα εκτιμήσω την άποψη σας. Ευχαριστώ!