Σήμερα γράφτηκε ένα σχόλιο στο blog μου και με έβαλε σε σκέψεις… Ήταν από μια, φαντάζομαι αρκετά κουρασμένη, μαμά διδύμων η οποία ισχυριζόταν ότι με τα άρθρα μου και τον τρόπο που διατυμπανίζω το γεγονός ότι είμαι μια τέλεια μαμά, γεμίζω τύψεις και κακοχαρακτηρίζω τις μαμάδες που δεν ακολουθούν την ίδια τακτική με μένα, γεγονός που τις κάνει… μη τέλειες ή ακόμη και «κακές» μαμάδες!
Μμμμ… Στην αρχή στεναχωρήθηκα λίγο, αλλά σκέφτηκα ότι αν αυτή η μαμά περνούσε μια από αυτές τις άσχημες μέρες που περνάμε όλες οι μαμάδες κατά καιρούς, και μάλιστα εις διπλούν μιας και έχει δίδυμα, τότε και λίγα μπορεί να είπε προσπαθώντας να βγάλει από πάνω της τα νεύρα και την ένταση!
Εντάξει, η αλήθεια είναι οτι σε ένα blog (τουλάχιστον στο δικό μου που δεν έχει την μορφή ημερολογίου), δεν κάθεσαι να γράφεις όλα όσα σου πάνε στραβά. Συνήθως μένουν τα όμορφα, και γι αυτά γράφεις ίσως γιατί αυτά θες να τα θυμάσαι και να τα διαβάζεις τις μέρες που δεν τα θυμάσαι με ευκολία ( 😉 ), αλλά εκεί που δεν αντέχω άλλο, τα γράφω! Ζητάω λύτρωση μέσα από ένα ποστ στο οποίο πάντα έρχεστε και σχολιάζετε για να μου δώσετε θάρρος… Έτσι λοιπόν, ίσως στους έξω να φαίνεται οτι η ζωή μου είναι γλυκιά σαν το μελι, δίχως δυσκολίες, δίχως προβλήματα, καβγάδες, με τις καλύτερες οικονομικές αποδοχές (μιας και δεν δουλεύω), τα καλύτερα παιδιά, κ.ο.κ.
Όχι φιλενάδες μου! Εννοείται πως δεν έχω την τέλεια ζωή (ποιός την έχει άλλωστε?), ούτε τον τέλειο άντρα, παιδιά (εννοείται πως είναι πολύ κοντά στην τελειότητα αλλά δεν την έχουν αγγιξει ακόμη! χαχα), ούτε τα οικονομικά μας είναι φοβερά, με πιάνουν τα διαόλια μου κι εμένα κάποιες μέρες, και νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω οτι ΔΕΝ είμαι τελεια!!! Ούτε θα ήθελα βέβαια και νομίζω πως δεν έχω διατυμπανίσει ποτέ κάτι τέτοιο.
Έχω επιλέξει συγκεκριμένο τρόπο ζωής, συγκεκριμένη φιλοσοφία μεγαλώματος των παιδιών μου και πιστεύω πως είναι η πιο σωστή. ΑΝ δεν το πίστευα, δεν θα την είχα επιλέξει. Λογικό δεν είναι; Όλοι μας ζούμε με τον τρόπο που ζούμε γιατί πιστεύουμε πως κάνουμε το σωστό. Δεν άφησα τα πράγματα στην τύχη ακούγοντας τις συμβουλές του οποιοδήποτε, μελέτησα πριν ακόμα μείνω έγκυος και πολύ περισσότερο μετά την εγκυμοσύνη και ακόμη μελετώ για αυτά που θα έρθουν στο μέλλον για να ξέρω πώς να αντιδράσω, πώς να συμπεριφερθώ, κλπ. Και επειδή έβλεπα ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος που θα ήθελε να μάθει αυτές τις πληροφορίες, άρχισα να τις κάνω αναρτήσεις σ’ αυτό εδώ το blog. Δεν το κάνω για να μου χαϊδεύουν τα αυτιά κάποιοι για το πόσο καλή μαμά είμαι. Ναι! Χαίρομαι όταν μου το λένε, αλλά δεν νομίζω κανείς να σκέφτηκε ότι είμαι τέλεια!
Υπάρχουν μέρες που το βράδυ ξαπλωμένη πριν κοιμηθώ σκέφτομαι ότι δεν έπαιξα σχεδόν καθόλου με τον Γιώργο, πως απλά του φώναζα να σταματήσει να τσιμπάει τη Ναταλία ή να ηρεμήσει λιγάκι, πως δεν κάναμε βόλτα, δεν του διάβασα βιβλίο, δεν κάναμε καμιά χειροτεχνία, πως τον «πάρκαρα» στο dvd γιατί είχα δουλειά ή ήμουν κουρασμένη ή η Ναταλία με ήθελε όλη την ώρα κλπ. Έχει μέρες που λέω «μα γιατί να μην τα αφήνω να κλαίνε μπας και κάνω ένα μπάνιο σαν άνθρωπος κι εγώ?» ή «γιατί επέλεξα να μην τους λέω ψέματα μιας και θα ήταν τόσο εύκολο κάποιες φορές?». Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου τόσες και τόσες φορές να μην βάζω καμιά τιμωρία στον Γιώργο. Απλά να τα συζητάμε όλα. Να κάνω τον Κινέζο όταν κάνει κάτι άσχημο στη Ναταλία, αλλά και πάλι κάτι θα πω (έστω ένα «επ Γιώργο!»), θα τον απειλήσω με τιμωρία… Θα μου βγει να πάρει, δεν θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Και μετά παραγγέλνω το επόμενο βιβλίο (που αν βγει καλό θα σας το προτείνω), για να δω πρακτικές συμβουλές για το τι κάνουμε σε τέτοια περιστατικά. Δεν έχω πάντα το κουράγιο, ούτε τις γνώσεις σε όλα. Δεν είμαι τέλεια!
Πάω με το ένστικτό μου. Διάβασα και αποφάσισα να πάω με το ένστικτο της μάνας και με τις αποδείξεις που μου δίνουν επιστήμονες (να’ ναι καλά και ο άντρας μου που με εμπιστεύτηκε σε όλα). Δεν φταίω εγώ αν υπάρχουν αποδείξεις για το ότι ο θηλασμός είναι το καλύτερο που υπάρχει για το μωρό, ότι σπάνια συμβαίνει η μαμά να μην έχει γάλα πραγματικά, αλλά φταίει το σύστημα, για το ότι το να αφήσεις το μωρό σου να κλαίει δημιουργεί βλάβες στο ίδιο το μωρό και στον δεσμό του με την μαμά, για το ότι το babywearing βοηθά το μωρό να μάθει περισσότερα και να είναι πιο ήρεμο και για το ότι το co-sleeping (συνκοίμισμα ή κοινός ύπνος) είναι σε πολλά καλύτερος από τον ξεχωριστό (εφόσον τηρούνται οι κανόνες). Εγώ απλά τα γράφω στο blog μου γιατί βάσει αυτών των γνώσεων προχωρώ. Είναι σαν να γράφω πως το να μην καπνίζεις είναι καλύτερο, ότι το να καπνίζεις σου δημιουργεί βλάβες, και κάποιος επειδή καπνίζει, να θιχτεί! Αν προσπαθούσε τόσο καιρό να αγνοήσει όλα όσα λέγονται για το τσιγάρο, δεν είναι δικό μου θέμα. Ούτε το να τα γράφω σημαίνει οτι είμαι καλύτερη. Είναι πιστεύω επιλογές. Επιλέγω να διαβάζω για το attachment parenting γραμμένο από έναν παιδίατρο και πατέρα 8 παιδιών, ο οποίος μου λέει να ακολουθώ την φύση μου. Δεν επιλέγω Dr Spock ο οποίος βγήκε πριν χρόνια και ζήτησε συγνώμη για τις πρακτικές που ξεκίνησε (cry-it-out) και του οποίου το παιδί είχε πολλά προβλήματα. Δεν επιλέγω την Gina Ford που ξεκίνησε την νέα μόδα του controlled crying (λες και το μωρό γνωρίζει αν κλαίει για μια ώρα ή για μισή), μιας και δεν έχει παιδιά και είναι μια απλή μαία που γνωρίζει από παιδιά μόνο από τις λίγες μέρες που μένουν στο μαιευτήριο! Επιλογή μου… Δεν θέλω να κρίνω καμία μαμά, δεν θέλω να το παίξω καλύτερη. Μπορεί κατά καιρούς να κατακρίνω τακτικές, όχι όμως τις ίδιες τις μαμάδες!
Όλες οι μαμάδες αγαπάμε τα παιδιά μας. Με όλη μας την ψυχή! Όλες προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Αυτό που πιστεύουμε εμείς καλύτερο. Κάποιες μέρες τα καταφέρνουμε, κάποιες άλλες πάλι… όχι! Νομίζω πως το κυριότερο είναι να είμαστε εμείς με καθαρή συνείδηση στο ότι προσπαθούμε για το καλύτερο. Μόνο αυτό μας κρατάει σώες εκείνες τις δύσκολες μέρες που μας έρχεταινα μαζέψουμε τα μπογαλάκια μας και να φύγουμε! Να πάμε σε ένα σπα, να χαλαρώσουμε, να δουν όλοι τι εστί μαμά… Δεν το κάνουμε ποτέ γιατί αυτές οι μέρες φεύγουν τσακ μπάμ και έρχεται το παιδί μας και μας παίρνει αγκαλιά και μας λέει με τα πιο γλυκά μάτια να μας κοιτάζουν «μαμάαααα, είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου, ΚΑΙ η πιο όμορφη ΚΑΙ η πιο τέλεια!!!» και ναι, εκείνη την ώρα μόνο, βεβαίως, είμαι η καλύτερη, η ομορφότερη και η πιο τέλεια!
Το Blog μιας Μαμας 