Οι μαμάδες φταίνε για την εφηβική ανορεξία

 

Το μητρικό άγχος της ζυγαριάς και τα λιπόσαρκα «celebrities» των περιοδικών μόδας τρομάζουν τα νεαρά κορίτσια

 

 

ΛΟΝΔΙΝΟ Oι ανήσυχες για το βάρος τους μαμάδες και οι υπερβολικά αδύνατες διασημότητες είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη νευρική ανορεξία πολλών εφήβων κοριτσιών, σύμφωνα με νέα αποκαλυπτική έρευνα για το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο της εποχής μας. Πιο συγκεκριμένα, όταν η μαμά ανησυχεί για τα κιλά της και υποβάλλεται συχνά- ή και… συνεχώς- σε δίαιτες, αυξάνονται σοβαρά οι πιθανότητες να συμπαρασύρει και την έφηβη κόρη της σε αυτή την αγχωτική και επικίνδυνη για την υγεία διαδικασία.

Αυτό ισχυρίζεται μεγάλη βρετανική έρευνα που διεξήχθη σε 2.500 κορίτσια ηλικίας 13-19 ετών για λογαριασμό του νεανικού περιοδικού «Sugar». Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, τα έφηβα κορίτσια παρουσιάζουν δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσουν διατροφή με χαμηλές θερμίδες αν οι μητέρες τους παρακολουθούν καθημερινά- και με το ανάλογο άγχος μήπως πάχυναντο βάρος τους, σε σχέση με εκείνα των οποίων οι μητέρες είναι πιο άνετες με το σώμα τους.

Από τα 2.500 κορίτσια που ερωτήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας, το 93% δήλωσε ότι ανησυχεί μήπως παχύνει ή μήπως έχει παραπανίσια κιλά και περισσότερα από τα τρία τέταρτα του δείγματος δήλωσαν ότι οι φίλες τους ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα διατροφής για να χάσουν βάρος. Περισσότερες από τις μισές κοπέλες είπαν ότι οι οικογένειές τους σχολιάζουν τις διατροφικές τους συνήθειες, ενώ περίπου το 25% είπε ότι έχει μια φίλη που πάσχει από κάποια διατροφική διαταραχή.

Οι πιέσεις που δέχονται οι νεαρές κοπέλες για να παραμείνουν λεπτές και κομψές στο πρότυπο των διεθνών μοντέλων μόδας φαίνονται να συνθέτουν ένα ανησυχητικό σκηνικό όσον αφορά τη διαμόρφωση των διατροφικών συνηθειών τους. Τα σχόλια των γονιών, η συμπεριφορά γνωστών και φίλων και τα μικροσκοπικά νούμερα που λανσάρουν οι απανταχού διασημότητες έχουν οδηγήσει το 15% των κοριτσιών να ακολουθεί τακτικά υποθερμιδικές δίαιτες.

Ωστόσο ο αριθμός αυτός υπερδιπλασιάζεται μεταξύ των κοριτσιών οι μητέρες των οποίων ζουν με τον φόβο του… πάχους. Συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε πως όταν η μητέρα σταματά τη μία δίαιτα για να ξεκινήσει κάποια άλλη, το 35% των κοριτσιών κάνει τρόπο ζωής και διατροφής τον περιορισμό της λήψης θερμίδων, επί καθημερινής βάσεως.

Και οι λιπόσαρκες διασημότητες όμως παίζουν τον ρόλο τους. Οπως προκύπτει, τα νεαρά κορίτσια αποκτούν άγχος για την εμφάνισή τους, επηρεασμένα από τη στάση των μαμάδων τους απέναντι στις πολύ αδύνατες σταρ. Οταν μιλάει κολακευτικά για την τάδε ή τη δείνα επώνυμη με το σχεδόν αφύσικα χαμηλό βάρος, η κόρη τείνει να κάνει τη σύγκριση και κατά κανόνα να νιώθει χαμένη.

«Αφήστε τη φύση να κάνει τον κύκλο της»
O ι ειδικοί προειδοποιούν ότι η υπερβολική ανησυχία για τυχόν αύξηση του σωματικού βάρους από πολύ μικρή ηλικία αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης νευρικής ανορεξίας, ενώ η υπερβολική απώλεια βάρους μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη που συνοδεύει την εφηβεία. «Είναι ανάρμοστο να υποβάλλονται σε υποθερμιδικές δίαιτες τα παιδιά. Οι γονείς θα πρέπει απλώς να βεβαιώνονται ότι οι κόρες τους τρώνε υγιεινά. Τα κορίτσια παίρνουν κάποια κιλά λόγω των βιολογικών συνεπειών της εφηβείας. Θα πρέπει όμως να αφήνουν τη φύση να κάνει τον κύκλο της, διότι στο τέλος το 99% θα αδυνατίσει και πάλι» λέει η Ταμ Φράι, εκπρόσωπος του βρετανικού Ιδρύματος Παιδικής Ανάπτυξης.

Διαβάστε περισσότερα:  http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=368435&dt=20/11/2010#ixzz15olHFzrD

Οι μαμάδες ευθύνονται όταν δεν τρώνε τα παιδιά

Υπάρχουν βρέφη και παιδιά που δεν τρώνε αλλά… γι αυτό ευθύνονται οι μαμάδες. Γονείς και παιδίατροι θα πρέπει να σεβαστούν τους ρυθμούς του παιδιού, επισημαίνει η διευθύντρια του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Ιπποκράτειου, παιδιοψυχίατρος, Ιωάννα Καραγιαννάκη με αφορμή ομιλία της με θέμα «Και όμως υπάρχουν παιδιά που δεν τρώνε», στην αυριανή 31η Ενημερωτική Ημερίδα που διοργανώνει τη Θεσσαλονίκη η Α΄ Παιδιατρική Κλινική του ΑΠΘ.

«Τα υγιή βρέφη έχουν την ικανότητα να »γνωρίζουν» πόσο γάλα χρειάζονται σε κάθε γεύμα, αλλά και πόσο συχνά χρειάζονται τα γεύματά τους. Είναι καθήκον της μητέρας, με τη βοήθεια του παιδιάτρου εφ΄όσον χρειάζεται, να αναγνωρίσει τα »σήματα» που εκπέμπει το βρέφος για να δηλώσει τις ανάγκες του και να ανταποκριθεί με επάρκεια. Όταν τα βρέφη πεινάνε, κλαίνε και όταν χορτάσουν σταματάνε να θηλάζουν ή να καταπίνουν» εξηγεί η κ Καραγιαννάκη.

Η μητέρα οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να ακολουθήσει το ρυθμό του βρέφους στην περίπτωση που οι επιθυμίες του βρέφους δεν συμπίπτουν με τις δικές της, εξασφαλίζοντας πάντα ότι το μωρό είναι υγιές. Η «κόντρα» μητέρας- βρέφους για το θέμα του φαγητού καθιστά το γεύμα πεδίο ανταγωνισμού και οδηγεί στην σοβαρή καταστρατήγηση του μεγίστου αναπτυξιακού δικαιώματος του παιδιού.

«Αν η μητέρα εξαναγκάσει το βρέφος να προσλάβει μεγαλύτερη ποσότητα ή αν προσπαθήσει να του καθορίσει διαφορετικές ώρες γευμάτων, του αρνείται το δικαίωμα να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού του και το πιθανότερο είναι να το κάνει νευρικό και γκρινιάρικο και »δύσκολο» στο φαγητό του. Η νευρικότητα του βρέφους θα πυροδοτήσει το άγχος της μητέρας και το αίσθημα αποτυχίας στη φροντίδα και το άγχος της μητέρας θα επανατροφοδοτήσει τη νευρικότητα του βρέφους και ούτω καθεξής. Η ήρεμη ατμόσφαιρα και το αίσθημα ασφάλειας χάνεται, το γεύμα παύει να είναι θετική δραστηριότητα και αντί για ευκαιρία να μοιραστούν θετικά συναισθήματα ανάμεσα στο βρέφος και τη μητέρα το γεύμα γίνεται πεδίο ανταγωνισμού και προσπάθεια επικράτησης του ενός έναντι του άλλου, δηλαδή μια σοβαρή καταστρατήγηση του μέγιστου αναπτυξιακού δικαιώματος του βρέφους» υπογραμμίζει η παιδοψυχίατρος.

Το πέρασμα από το γάλα στη στερεά τροφή και το τάισμα με το κουτάλι είναι ένας σημαντικός σταθμός για τα μεγαλύτερα βρέφη. «Όλα τα βρέφη δεν είναι έτοιμα να περάσουν στη στερεά τροφή στην ίδια ακριβώς ηλικία με ένα γραμμικό τρόπο. Θα πρέπει πάλι η μητέρα να σεβαστεί τον ρυθμό του βρέφους, να το περιμένει με ψυχραιμία και να αναπτύξει τεχνικές για σταδιακό και αργό πέρασμα για όσο διάστημα χρειαστεί» αναφέρει η κ. Καραγιαννάκη.

Σύμφωνα με την ίδια ο ρόλος του παιδιάτρου είναι ιδιαίτερα σημαντικός για το καθησυχασμό της μητέρας και την καθοδήγηση της σχετικά με τη διατροφή, έχοντας υπ΄ όψη του ότι αυτές οι δυσκολίες είναι δυνατόν να αποτελέσουν την αρχή για σοβαρά προβλήματα διατροφής, που είναι δυνατόν να διαρκέσουν για πολλά χρόνια με πολυεπίπεδες επιδράσεις στη ζωή του παιδιού και στη σχέση του με τη μητέρα τους (γονείς του).

Σύμφωνα με τη κ. Καραγιανάκη εκτός από τους ιδιοσυστατικούς παράγοντες δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η ανορεξία που οφείλεται στο άγχος του βρέφους (ενδογενές ή μεταφερόμενο από τη μητέρα) αλλά και η δυσκολία στη διατροφή που είναι δυνατό να είναι σύμπτωμα ψυχοπαθολογίας ή να είναι εκδήλωση δυσμενών συνθηκών ζωής.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=368289&dt=19/11/2010#ixzz15oivF4En