Όταν κάνεις πως δεν βλέπεις…

Όλο το Facebook γέμισε με άρθρα και σοκαριστικά σχόλια για τον τραγικό θάνατο της μικρής Άννυ. Όλοι εύχονται βασανιστικό θάνατο στον πατέρα, άλλοι και στην μάνα (που θεωρούν πως ήξερε), όλοι ανατριχιάζουν, αναγουλιάζουν, τρέμουν! Και βέβαια δεν αντιλέγω. Πολύ τραγικό και σοκαριστικό και ασυγχώρητο, βάναυσο, άδικο και πολλά άλλα που έρχονται στο μυαλό του καθένα.

Μόλις γίνεις γονιός ζεις πια για το παιδί σου. Κάνεις τα πάντα για να είναι αυτό καλά, για να είναι ευτυχισμένο. Και αν το πειράξει ή πάει να το πειράξει κάποιος, γίνεσαι λιοντάρι, ορμάς να του βγάλεις τα μάτια. Γιατί το δικό σου παιδί είναι ό, τι πιο πολύτιμο έχεις! Και φρικάρεις και μόνο στην ιδέα κάποιος να του κάνει κακό! Φρικάρεις και με την ιδέα ότι όλοι οι γονείς δεν έχουν τα ίδια μυαλά με σένα και με μένα… Μα είναι ποτέ δυνατόν? ΣΟΚ! Όλη η Ελλάδα μέσα στο σοκ!

Αλλά κατά βάθος το ξέρεις πως είναι δυνατόν! Το έχεις δει σε πιο λαιτ μορφή στο πάρκο ίσως. Εκεί που η μαμά πιάνει από το μπράτσο το παιδί για να μην πέσει καθώς του δίνει με το άλλο της χέρι ένα δυνατό μπάτσο στον ποπό του! Όταν ένας μπαμπάς δίνει μια σφαλιάρα σε ένα παιδί που σκούζει για ένα γλιφιτζούρι ή επειδή χτύπησε ένα άλλο παιδί στον παιδότοπο και η κυρία που τα προσέχει το είπε στους γονείς (και τους έκανε ρεζίλι μπροστά στην παρέα)! Ναι, το έχεις δει και έκανες πως δεν βλέπεις. Θυμάσαι?

Και το ίδιο έκανες όταν άκουγες τις φωνές του παιδιού και τις ξυλιές στο πάνω διαμέρισμα. Και μετά τα κλάματα του παιδιού. Και κάποιες φορές κράτησες και την αναπνοή σου για να ακούσεις αν ακούγεται το μικρό αυτό παιδάκι μετά από τον μεγάλο εκείνο κρότο. Και όταν ξανάκουσες τα κλάματα ανάσανες από ανακούφιση! Για μια στιγμή σκέφτηκες να πάρεις τηλέφωνο κάπου να κάνουν κάτι, αλλά τελικά σκέφτηκες πως δεν θα βρεις στο τέλος τον μπελά σου επειδή κανείς άλλος δεν κάνει τίποτα! Και έτσι έκανες πως δεν ξέρεις τίποτα. Ακόμη και όταν την επόμενη είδες στο ασανσέρ, το παιδί με μια μελανιά στο πρόσωπο. Τότε που πάλι σκέφτηκες να το πάρεις αγκαλιά και να του πεις πως θα το βοηθήσεις και να μην φοβάται τίποτα! Όμως τελικά έκανες πως δεν βλέπεις!

Και τί έγινε τελικά? Τις περισσότερες φορές δεν πεθαίνουν βέβαια αυτά τα παιδιά. Μάλιστα κάποια, κάνουν μια χαρά οικογένεια. Κάποια απλά συνεχίζουν στα δικά τους παιδιά τα ίδια που έμαθαν από τους γονείς τους (άλλωστε κι αυτά που μεγάλωσαν έτσι, τι έπαθαν? Τίποτα!). Κάποια μεγαλώνουν και μπλέκουν σε άσχημες παρέες. Μπλέκουν με ναρκωτικά, κάνουν παιδιά ανάμεσα στην μαστούρα τους και αυτό τους χαλάει την ρουτίνα. Και του φωνάζουν, το χτυπάνε, ξεχνάνε να το ταϊσουν ή ξοδεύουν τα χρήματά τους στην δόση τους και το παιδί μεγαλώνει μόνο του. Κι εσύ τι κάνεις? Ακούς, το λυπάσαι, μπορεί να ρίχνεις και δάκρυα για αυτό το παιδί και σκέφτεσαι πόσο άδικη είναι η ζωή. Αλλά πήρες τηλέφωνο να έρθουν να το πάρουν αυτό το μικράκι? Θυμώνεις και λες θα πάρεις τηλέφωνο το πρωί! Αλλά δεν παίρνεις! Και την επόμενη φορά που ακούς τα κλάματα και τις φωνές, περιμένεις να ακούσεις την κατάληξη. Για μια στιγμή σου κόβεται η ανάσα γιατί δεν ακούς τίποτα! Μετά κλάμα και υπόσχεσαι την επόμενη φορά που θα το ακούσεις θα πας πάρεις τηλέφωνο το 100! Και την επόμενη φορά πάλι τα ίδια. Μέχρι που κάποια στιγμή, δεν ακούς πια κλάμα!

Εσύ που κάνεις πως δεν βλέπεις! Εσύ που ποτέ σου δεν έκανες κάτι! Μην σοκάρεσαι! Το ξέρεις πως υπάρχουν και τέρατα! Τα έχεις δει. Άλλα πιο μικρά, άλλα πιο μεγάλα, άλλα άρρωστα που και γι αυτά ποτέ κανείς δεν έκανε κάτι. Όμως τα έχεις δει και όταν κάνεις πως δεν βλέπεις, ένα παιδί πεθαίνει! Είτε πραγματικά, είτε μόνο μέσα του!

Η παιδική κακοποίηση (και η σφαλιάρες κακοποίηση είναι παρεπιπτόντως), μόνο κακό μπορεί να κάνει σε ένα παιδί. Διώκεται από τον νόμο και πρέπει να μάθουμε όλοι να κινητοποιούμαστε όταν καταλαβαίνουμε πως συμβαίνει σε κάποιο σπίτι η όταν γίνεται μπροστά μας. Φοβόμαστε πως θα μας την πουν, πως δεν θα είμαστε αρεστοί και πολλά άλλα, αλλά είναι εμείς οι μεγάλοι που οφείλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά θα γίνουν γονείς και ο κύκλος θα συνεχίζεται. Όχι μόνο τα δικά μας παιδιά, αλλά και αυτά που οι δικοί τους γονείς δεν το κάνουν. Αλλιώς φίλε μου φταις κι εσύ που κάνεις πως δεν βλέπεις… Φταις κι εσύ, φταίω κι εγώ, φταίμε όλοι!

Advertisement